Chapter 35 Love, But Hurt (Season

Chapter 35

* ဝုန်း....*

" အန်းလု....."

ရုတ်တရက် အသံကျယ်လောင်စွာဖွင့်ပွင့်ဟလာသော တံခါးမကြီး၏အဝတွင် ချီရှန်းသည် မတ်တပ်ရပ်ကာ ကျောက်ဖျာချပ်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ မုန့်စားနေသော အန်ုးလုကိုကြည့်ရင်းလှမ်းအော်လိုက်သည်။ သူ၏ဘေးတွင် အားလော့က ခေါင်းကိုငုံ့ကာရပ်နေလေ၏။

အန်းလုက ချီရှန်း၏အသံကိုကြားလိုက်တာကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်ပင် ချီရှန်းကသူ့ထံသို့ ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့်ရောက်ကာလာလေတော့သည်။ အန်းလုက စားလက်စပဲပေါင်မုန့်ကို ချလိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

" ရှန်...ရှန်းရှန်း...ဖြည်းဖြည်း ။"

လီချီရှန်းသည် အန်းလုအားသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းကာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလိုက်လေ၏။ အန်းလုက သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတွင်ကပ်ထားသည့်အတွက် လက်များပါ ချုပ်ခံရသလိုဖြစ်ကာ တင်ဘေးတစ်ဖက်စီတွင် ကပ်နေလေ၏။ အန်းလု၏ ခပ်တိုးတိုးအသံကို ကြားရလေတော့ ချီရှန်း၏ဖက်ထားသော အားကပို၍ပင်သန်မာလာကာ အန်းလုကိုအနည်းငယ်ပိုတင်းကျပ်အောင်ဖက်ထားရင်း သူ၏ခေါင်းကိုပင် အန်းလု၏ပုခုံးပေါ်တွင်တင်ရင်း လျိုထားလိုက်၏။

လီချီရှန်းသည် ဤနေရာသို့အပြေးလာရသည့်အတွက်မောဟိုက်နေပုံရသည်။ သူ၏အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းက ဆက်တိုက်ကိုသိသာထင်ရှားစွာ အန်းလုခံစားမိနေ၏။

" ရှန်း..ရှန်း..."

"မင်း....ငါ့ကိုရှင်းပြရလိမ့်မယ်။....အန်းလု...မင်း...ငါ့ကို ဖြေရှင်းချက်ပေးရလိမ့်မယ်။"

ချီရှန်း၏ အနည်းငယ်တုန်ယင်နေသောအသံခပ်တိုးတိုးက ပေါ်ပေါက်ကာလာသည်။ အန်ုးလုသည်ပင် ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးရပ်တန့်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရ၏။ ယခုကဲ့သို့ အလွန်ဝမ်းနည်းနေသည့် ကလေးတယောက်ပမာ၊ လိုချင်သည့်အရာကို မိခင်အား ငိုကာချွဲလျက်တောင်းနေသည့်အသံမျိုးသည် သူ၏ဘဝတစ်လျောက်လုံးတွင် ကြားဖူးခဲ့ခြင်းမရှိပါချေ။

အန်းလုက လက်တထောင်ဆစ်အားအနည်းငယ်လှုပ်ရရန်ကြိုးစားလိုက်ပြီးနောက် ချီရှန်း၏ ခါးအားသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ သူသည်လည်း ချီရှန်း၏ရင်ဘတ်နားတွင်ခေါက်းထိုးအပ်လျက် ပြန်ဖြေလေ၏။

" အွန်း....အားလုံးပြောပြပေးမယ်။ ဖြေရှင်းချက်လည်းပေးမယ်။ အားလုံးပေးမယ်...."

ချီရှန်း၏ လက်များကထိုအခါမှ အနည်းငယ်ဖြေလျော့လာလေတော့၏။ အန်းလုက ချီရှန်း၏ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ နှစ်ဦးသားဖက်တွယ်ထားခြင်းကိုပြန်ခွာစေလိုက်သည်။

ထင်သည့်အတိုင်းပါပင်။ ချီရှန်း၏ မျက်ဝန်းထောင့်နားတွင် မျက်ရည်စလေးများကတွဲခိုနေလေ၏။ အန်းလုက ချီရှန်း၏လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားလျက်ပင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ချီရှန်း၏မျက်ရည်စက် ပိစိကလေးများကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။

" မငိုနဲ့....တိတ်တော့နော်။"

ချီရှန်းက သူ၏ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ထိုအရာကိုဖုံးကွယ်ထားချင်ပုံရသည်။ အန်းလုက မျက်ရည်သုတ်ပေးလေတော့မှ သူ၏ခန္တာကိုယ်အား ဘေးသို့စောင်းလိူက်၏။

" ကိုယ်မငိုပါဘူး။ ဒါကဒီအတိုင်း..... ထွက်ချင်လို့ထွက်လာတာ။"

"အာ....အဲ့လိုကိုး။ ကျွန်တော်ကတော့ ရှန်းရှန်း ကျွန်တော့်အတွက် ငိုနေတယ်ထင်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာကို...အင်းလေ...

မငိုဘူးဆိုတော့လည်း မငိုဘူးပေါ့။"

အန်းလုက အသာပြုံးလိုက်ရင်း ချီရှန်းအားစလိုက်သည်။ ချီရှန်းက အန်ုးလုဘက်ကိုပြန်လှည့်လိုက်ရင်း အန်ုးလု၏လက်အားလှမ်းကိုင်ကာ သူ၏ပါးပြင်ကို ထိစေလိုက်သည်။

" မင်းအတွက်ပါပဲ။ ကိုယ့်မျက်ရည်တွေက မင်းအတွက်ပဲကျတာ။"

အန်းလုက ချီရှန်း၏ပါးပြင်ကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း

" ထပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကြောင့် ရှန်းရှန်းရဲ့မျက်ရည်တွေမကျစေရပါဘူး။ "

" ကိုယ်....တကယ်ရော...ယုံကြည်လို့ရရဲ့လား။"

" ......"

ချီရှန်းက အန်းလုကိုသေချာစွာစူးစိုက်ကြည့်ရင်းမေးလိုက်သည်။ အန်းလု တယောက်ထိုမေးခွန်းကိုတော့ ချက်ချင်းပြန်တုံ့ပြန်နိုင်ခြင်းမရှိချေ။

တအောင့်ကြာတေ့ာ ချီရှန်းက အန်ုးလုအားစူးစိုက်ကြည့်နေမိသော သူ၏အကြည့်များကိုရုပ်သိမ်းလိုက်ရင်း မျက်ဝန်းအစုံကိုမှတ်လိုက်သည်။

" မင်း အဆင်ပြေတဲ့အချိန်ကြမှ အဖြေပေးပါ။ ကိုယ် စောင့်နိုင်ပါတယ်။"

အန်းလုက ချီရှန်းအားပြုံးပြလိုက်သည်။ တံခါးမအပြင်နားတွင် ရပ်ကာနေသော အားလော့က သူတိူ့အတွက် ရှောင်ပေးသည့်အနေဖြင့် ပြင်ပသို့ထွက်သွားပြီဖြစ်ပုံပေါ်သည်။ အန်းလုက တံခါးမကိုလှမ်းကြည့်ရင်း

" ဒါနဲ့ ကျွန်တော်အပြင်ဘက်ကို ဘယ်လိုထွက်ရမလဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ကြီးတော့ နေလို့မရလောက်ဘူး။ ပြဿနာတွေကြီးကုန်လိမ့်မယ်။"

" ဘာဖြစ်စရာလိုလို့လဲ။ ဘယ်သူ့ကို ဂရုစိုက်ရမှာလဲ။"

ချီရှန်းကပြောလေတော့ အန်းလုက တံခါးမဘက်ကိုလက်ညိုးထိုးပြရင်း

" ဂရုမစိုက်လို့မရဘူးလေ။ အပြင်က အစောင့်တယောက်လောက်သာ သိသွားကြည့်ပါလား။ ကျွန်တော်က သူတိူ့အတွက် မကောင်းဆိုးဝါးဖြစ်သွားမှာ။ ကျွန်တော့်ကို သာမန်လိုဆက်ဆံပေးတာဆိုလို့ ရှန်းရှန်းနဲ့ အားလော့ပဲရှ်တယ်။ ဒီနန်းတော်ထဲမှာ....အဲ့ဒါကြောင့် သိသွားလို့မဖြစ်ဘူး။ ကျွန်တော် လူတွေရဲ့အကြည့်ကိုမခံနိုင်ဘူး။"

ချီရှန်းက တံခါးမဘက်သို့လှည့်ကာကြည့်လိုက်ရင်း

" အင်း....မင်းပြောတာဟုတ်တယ်။ ဒီလိုကိစ္စရပ်မျိုးက ပြဿနာအကြီးကြီးဖြစ်လာနိုင်တာမျိုးဆိုတော့...ဘယ်လိူလူပ်ရင်ကောင်းမလဲ။"

ချီရှန်းက အန်းလုကိုကြည့်ကာ စဥ်းစားနေပုံပေါ်သည်။ အန်ုးလုကလည်း ချီရှန်းအားမော့ကြည့်ကာ ထွက်ပေါ်လာမည်အကြံညာဏ်ကိုမျှေယ်နေသည်။ ချီရှန်းက ပြောလိုက်၏။

" နန်းတော်ကို ဒီနေ့ကစပြီး ညမထွက်ရအမိန့်ထုတ်လိုက်မယ်။ အဓိကက ယုံးယွမ်အဆောင်နားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိနေစေရဘူး။

အန်းလု ယုံးယွမ်မှာပဲနေမှာမလား။ ဒါမှမဟုတ် ဝူရှဲ့"

" ယုံးယွမ်.."

" အင်း...ကိုယ်သဘောပေါက်ပြီ။"

.................................

" ဝါး...တကယ်ကိုလူတွေရှင်းနေတာပဲ။"

အန်းလုက ယုံးယွမ်အဆောင်သို့ လာရာလမ်းတွင် ချီရှန်း၏လက်ကိုတွဲကာထားသည်။ ချီရှန်းက အန်းလု၏ လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာတွဲထားရင်းပင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ လမ်းပြမီးပုံးအား ကိုင်ကာထား၏။

" ဘယ်သူက အမိန့်ကိုဆန့်ကျင်ရဲမှာလဲ။"

" အင်း...ဟူတ်သား။"

" ရှေ့ဆိုရောက်ပြီ။ ပြင်ဆင်ထားတော့..."

ချီရှန်းက သူ၏ခြေလှမ်းများကို ပုံမှန်အတိုင်းဆက်လျောက်နေရင်းပင် မီးပုံးကိုမြှောက်ရင်းပြောလိုက်၏။ အန်းလုက ချီရှန်း၏လက်ကိုဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက်လက်နှစ်ဖက်အားယှက်ကာ ရင်ဘတ်ရှေ့တွင်ကာလိုက်သည်။

" ဘာ...ဘာကိုပြင်ဆင်ရမှာလဲ။"

"....."

ချီရှန်းက နောက်သို့ ကိုယ်ခန္တာကိုစောင်းကာ သူ့အားကြောက်သည့်ပုံစံလုပ်ပြနေသော အန်းလုကို ခတ္တခဏကြောင်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးမှ ခေါင်းကိုငုံ့ကာပြုံးလိုက်ပြီးနောက် အန်းလု၏ နှဖူးအား သူ၏လက်ညိုးဖြင့် လှမ်းတို့ လိုက်လေ၏။

" ဘာလို့အတွေးတွေက မှောင်မိုက်နေတာပါလိမ့်။

ကိုယ်ပြောတာ အဆောင်ကိုရောက်ရင်မင်းကိုယ့်ကို အကြောင်းစုံရှင်းပြရမယ်ဆိုတာကို ပြောတာလေ။ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။"

"အဲ.....အဲ့..တာ.."

အန်းလုက ချီရှန်းကိုကြည့်နေရင်းမှထိုစကားကိုကြားတော့ သူ၏မျက်နှာကြီးမှာ နီရဲကာလာလေသည်။ ယှက်ကာထားသော လက်နှစ်ဖက်ကိုပြန်ချလိုက်ရင်း သူ၏ဝတ်ရုံလက်ကို ခါလိုက်၏။

" အဟမ်း....အဟမ်း...ကျွန်တော်လည်းအဲ့တာပဲ ပြောပြမလို့ပါ။"

အန်းလုက ချီရှန်းဘေးမှဖြတ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ချီရှန်းက သူ့အားကျော်တတ်သွားသော အန်းလု၏ နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်း

" ဒါပေမဲ့ အမူအရာက မဟုတ်တာတွေတွေးလိုက်တဲ့အမူအရာပါ။"

"အာ....ဖူး...မဟူတ်တာတွေ။ အဲ့လိုဖြစ်စရာလား။ ဟား...ဟား....ဟားဟားဟား.... "

အန်းလုမှာ အသံကျယ်ကြီးဖြင့် ရီလျက် ခပ်သွက်သွက်ပင် ချီရှန်းအား စောင့်ပင်မစောင့်တော့ပဲ အဆောင်သို့တန်းပြေးလေတော့၏။ ချီရှန်းက သဘောကျစွာရီရင်းပင် နောက်မှအေးဆေးလိုက်သွားလေတော့သည်။

.................................

" ရှန်ဖန်း...ဟူတ်လား။ မသိဘူး။"

" အင်း..ထင်ထားပြီးသားပါ။ တကယ်လို့ ရှန်းရှန်းကို ရှန်းရှန်းရဲ့မယ်တော်က ပြောပြခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင် မှတ်မိဖို့ခက်မှာ။

အဲ့တုန်းက ရှန်းရှန်းက ငယ်သေးတယ်လေ။"

ချီရှန်းက အန်းလုကိုခေါင်းညိမ့်ပြရင်း ဆက်နားထောင်နေသည်။ အန်းလုက ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအကြောင်းအရာအစုံကို သူ့အားပြောပြနေလေ၏။ အန်းလုကထိုင်နေရာမှ ချီရှန်း၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ခေါင်းတင်ကာ လှဲလိုက်ရင်းဆက်ပြောသည်။

" အဲ့တာနဲ့ ကျွန်တော်အသက်ရှုခတ္တရပ်သွားတဲ့ညက သူနဲ့တွေ့ခဲ့တာ။ သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ အရင်ခန္တာကိုယ်ထဲကို ကျွန်တော့်ဝိညာဥ်ပြန်ထည့်ပေးမယ်တဲ့။ အဲ့လိုသူလုပ်ပေးရင် ကျွန်တော်က သူ့အတွက်တစ်ခုပြန်လုပ်ပေးရမယ်။"

" အဲ့တာကဘာလဲ။"

" သေချာတော့ မသိဘူး။ ဆံထိုးတစ်ခုပဲတဲ့ အဲ့တာကိုရှာခိုင်းတာ။ ရှန်းရှန်းရဲ့မယ်တော်က ဒီနန်းတော်ရဲ့တစ်နေရာမှာထားခဲ့တယ်လို့ပြောတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို အဲ့တာကိုရှာပြီးသူ့ကိုပေးစေချင်တာ။ ပြီးတော့ အဲ့တာက ရှန်းရှန်းရဲ့မယ်တော်ကို ပြန်သတိရလာအောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ်လို့လဲပြောသေးတယ်။"

" ကိုယ်ကတော့ သူ့ကိုမသင်္ကာဘူး။ မယ်တော်က လူသားတွေနဲ့ ထပ်ပတ်သတ်တာမျိုး လုံးဝမလုပ်တော့ဘူးလို့ ပြောခဲ့တာ။ သူမက ဒီလိုဖြစ်နေစရာအကြောင်းမှမရှိတာ။ ပြီးတော့ ဒါကတကယ်ပဲ ဒီဆံထိုးလေးတစ်ခုက ဖြေရှင်းပေးနိုင်မှာမလို့လား။ အရမ်းလွယ်လွန်းနေတယ်။"

အန်ုးလုက ချီရှန်းအား ပက်လက်အနေအထားမှကြည့်လိုက်ရင်း

" သူပြောတဲ့အတိုင်းဆို သူက ရှန်းရှန်းရဲ့မယ်တော်ကို ကယ်ပေးနိုင်တဲ့သူတယောက်ပဲမလား။ ရှန်းရှန်းတို့ တွေ့ကြည့်သင့်တယ်လို့ထင်တယ်။ ရှန်းရှန်းမြင်ရင်လည်း အံ့သြမှာ ။ သူက ရှန်းရှန်းနဲ့အတော်လေးကို တူတယ်။"

ချီရှန်းက အလေးအနက်တွေးနေပုံပေါ်သည်။

" မယ်တော်က သူနဲ့ပတ်သတ်တဲ့အကြောင်းအရာတစ်ခုကိုမှ ကိုယ့်ကိုပြောမပြခဲ့ဖူးဘူး။ အဲ့တာကြောင့် သူကဘယ်လိုလူစားမျိုးဆိုတာ၊ ပြီးတော့ အန္တာရာယ်ရှိမရှိ ကိုယ်တို့မသိနိုင်ဘူး။ "

အန်းလုက ခေါင်းကိုအဆက်မပြတ်ငြိမ့်ရင်းပင်ထောက်ခံလေသည်။

" အင်း....ရှန်းရှန်းပြောတာလည်း ဟုတ်တယ်။ "

" အန်းလုကို သူကဘယ်မှာတွေ့ဖို့ပြောထားလဲ။"

" မပြောဘူး။ သူပြောတာ သူကနေရောင်နဲ့ထိလို့မရဘူးတဲ့။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း အဲ့တုန်းက ရှန်းရှန်းရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ချက်ချင်းကြီးပြန်လွှတ်လိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့လေ သူကတော့ ရှန်းရှန်းရဲ့မယ်တော်အကြောင်းကို အလေးအနက်ထားပြီးပြောနေခဲ့တာ။"

အန်းလုက ရှန်ဖန်းပြောသော ရှန်ကျိနတ်သမီးနှင့်ဆိုင်သည့်အကြောင်းအရာများကို ပြောပြလိုက်သည်။

"....."

ချီရှန်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာပင် ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် ပြင်ပရှိကောင်းကင်ယံကိုကြည့်နေသည်။ အန်းလုကတော့ ချီရှန်း၏ပေါင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကာ အိပ်ချင်လာပုံရ၏။ တဝါးဝါးသန်းနေလေတော့သည်။

" ရှန်းရှန်း မအိပ်သေးဘူးလား။ ကျွန်တော်အိပ်ချင်နေပြီ။ မနက်ကျရင် ဆံထိုးရှာရအုန်းမယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အယူရှိရင် အပေးလည်းရှိတာဆိုတော့ ကျွန်တော်ဒီမှာဆက်နေနိုင်ဖို့ သူ့ကိုရှာပေးရ........။"

အန်းလုက ပြောနေရင်းတန်းလန်းပင်အိပ်ပျော်ကာသွားလေတော့၏။ ချီရှန်းက ရကတ်တရက် အန်းလု၏အသံတိတ်ကာသွားလေတော့မှ အန်းလုကိုလှမ်းကြည့်တော့ အိပ်ပျော်နေချေပြီ။ ခါးအနည်းငယ်ကိုင်းကာ ခေါင်းကိုငုံ့လျက် အန်းလု၏ နှဖူးပြင်အား အနမ်းဖွဖွပေးလိုက်သည်။

" အင်းပါ...ကိုယ်လည်း မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးကောင်းဖို့အတွက်ဆို ဘာမဆိုလုပ်မှာပါ။"

ချီရှန်း ကောင်းကင်ယံကို ထပ်မံကာမျက်နှာမူလိုက်သည်။ တိမ်ညို တိမ်မဲတို့ တစွန်းတစဖုံးကွယ်ခံရသော လခြမ်းကွေးအား ငေးမောကာကြည့်ရင်း ချီရှန်း၏မျက်ဝန်းများသည့် အနည်းငယ်အရောင်တောက်ကာနေသည်။

" မယ်တော်....အဆင်ပြေမနေခဲ့တာကို....ဘာလို့များ ကျွန်တော့်ကိုပေးမသိခဲ့ရတာလဲ။

ကျွန်တော်က ယုံကြည်ရဖို့တောင် မထိုက်တန်တော့ဘူးလား။

ဘာလို့လဲ။ ကျွန်တော်က သာမာန်လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်နေခဲ့လို့လား။

ကျွန်တော် သူနဲ့တွေ့ပြီး အကြောင်းစုံသိအောင်လုပ်မှာပါ။ ပြီးရင် မယ်တော့ကိုလည်းထပ်ပြီး မထိခိုက်စေရအောင် ကာကွယ်ပေးသွားမယ်။ ကျွန်တော်က သာမန်လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေရင်တောင်မှ.....မယ်တော် ကျွန်တော့ကိုယုံကြည်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hello ~~ ဆုတောင်းပေးမှုတွေကြောင့်
ကိုယ် တနေ့က အိမ်ပြန်ရောက်ပါတယ်။ နှစ်ခေါက်လုံး N ပါ။ အာ့ကြောင့် အားလုံးကို ဒီနေရာကနေ ကျေးဇူးတင်လိုက်ပါတယ်နော်။

အားလုံး ကျေးဇူးပါ 🙆🙆❤

ဒါက ကိုယ်ရေးတဲ့ဟာဖတ်တဲ့သူတွေအတွက် 👇🤣

* ဝုန္း....*

" အန္းလု....."

႐ုတ္တရက္ အသံက်ယ္ေလာင္စြာဖြင့္ပြင့္ဟလာေသာ တံခါးမႀကီး၏အဝတြင္ ခ်ီရွန္းသည္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ေက်ာက္ဖ်ာခ်ပ္ေပၚတြင္ ထိုင္ကာ မုန္႔စားေနေသာ အန္ုးလုကိုၾကည့္ရင္းလွမ္းေအာ္လိုက္သည္။ သူ၏ေဘးတြင္ အားေလာ့က ေခါင္းကိုငုံ႔ကာရပ္ေနေလ၏။

အန္းလုက ခ်ီရွန္း၏အသံကိုၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ခ်ီရွန္းကသူ႔ထံသို႔ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ေရာက္ကာလာေလေတာ့သည္။ အန္းလုက စားလက္စပဲေပါင္မုန္႔ကို ခ်လိုက္ရင္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။

" ရွန္...ရွန္းရွန္း...ျဖည္းျဖည္း ။"

လီခ်ီရွန္းသည္ အန္းလုအားသူ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းကာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္ေလ၏။ အန္းလုက သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးတြင္ကပ္ထားသည့္အတြက္ လက္မ်ားပါ ခ်ဳပ္ခံရသလိုျဖစ္ကာ တင္ေဘးတစ္ဖက္စီတြင္ ကပ္ေနေလ၏။ အန္းလု၏ ခပ္တိုးတိုးအသံကို ၾကားရေလေတာ့ ခ်ီရွန္း၏ဖက္ထားေသာ အားကပို၍ပင္သန္မာလာကာ အန္းလုကိုအနည္းငယ္ပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားရင္း သူ၏ေခါင္းကိုပင္ အန္းလု၏ပုခုံးေပၚတြင္တင္ရင္း လ်ိဳထားလိုက္၏။

လီခ်ီရွန္းသည္ ဤေနရာသို႔အေျပးလာရသည့္အတြက္ေမာဟိုက္ေနပုံရသည္။ သူ၏အသက္ရွူသံခပ္ျပင္းျပင္းက ဆက္တိုက္ကိုသိသာထင္ရွားစြာ အန္းလုခံစားမိေန၏။

" ရွန္း..ရွန္း..."

"မင္း....ငါ့ကိုရွင္းျပရလိမ့္မယ္။....အန္းလု...မင္း...ငါ့ကို ေျဖရွင္းခ်က္ေပးရလိမ့္မယ္။"

ခ်ီရွန္း၏ အနည္းငယ္တုန္ယင္ေနေသာအသံခပ္တိုးတိုးက ေပၚေပါက္ကာလာသည္။ အန္ုးလုသည္ပင္ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးရပ္တန္႔သြားသလိုပင္ခံစားလိုက္ရ၏။ ယခုကဲ့သို႔ အလြန္ဝမ္းနည္းေနသည့္ ကေလးတေယာက္ပမာ၊ လိုခ်င္သည့္အရာကို မိခင္အား ငိုကာခၽြဲလ်က္ေတာင္းေနသည့္အသံမ်ိဳးသည္ သူ၏ဘဝတစ္ေလ်ာက္လုံးတြင္ ၾကားဖူးခဲ့ျခင္းမရွိပါေခ်။

အန္းလုက လက္တေထာင္ဆစ္အားအနည္းငယ္လွုပ္ရရန္ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီးေနာက္ ခ်ီရွန္း၏ ခါးအားသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ သူသည္လည္း ခ်ီရွန္း၏ရင္ဘတ္နားတြင္ေခါက္းထိုးအပ္လ်က္ ျပန္ေျဖေလ၏။

" အြန္း....အားလုံးေျပာျပေပးမယ္။ ေျဖရွင္းခ်က္လည္းေပးမယ္။ အားလုံးေပးမယ္...."

ခ်ီရွန္း၏ လက္မ်ားကထိုအခါမွ အနည္းငယ္ေျဖေလ်ာ့လာေလေတာ့၏။ အန္းလုက ခ်ီရွန္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာ ႏွစ္ဦးသားဖက္တြယ္ထားျခင္းကိုျပန္ခြာေစလိုက္သည္။

ထင္သည့္အတိုင္းပါပင္။ ခ်ီရွန္း၏ မ်က္ဝန္းေထာင့္နားတြင္ မ်က္ရည္စေလးမ်ားကတြဲခိုေနေလ၏။ အန္းလုက ခ်ီရွန္း၏လက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားလ်က္ပင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခ်ီရွန္း၏မ်က္ရည္စက္ ပိစိကေလးမ်ားကို သုတ္ေပးလိုက္သည္။

" မငိုနဲ႔....တိတ္ေတာ့ေနာ္။"

ခ်ီရွန္းက သူ၏ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ ထိုအရာကိုဖုံးကြယ္ထားခ်င္ပုံရသည္။ အန္းလုက မ်က္ရည္သုတ္ေပးေလေတာ့မွ သူ၏ခႏၲာကိုယ္အား ေဘးသို႔ေစာင္းလိူက္၏။

" ကိုယ္မငိုပါဘူး။ ဒါကဒီအတိုင္း..... ထြက္ခ်င္လို႔ထြက္လာတာ။"

"အာ....အဲ့လိုကိုး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွန္းရွန္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ငိုေနတယ္ထင္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာကို...အင္းေလ...

မငိုဘူးဆိုေတာ့လည္း မငိုဘူးေပါ့။"

အန္းလုက အသာျပဳံးလိုက္ရင္း ခ်ီရွန္းအားစလိုက္သည္။ ခ်ီရွန္းက အန္ုးလုဘက္ကိုျပန္လွည့္လိုက္ရင္း အန္ုးလု၏လက္အားလွမ္းကိုင္ကာ သူ၏ပါးျပင္ကို ထိေစလိုက္သည္။

" မင္းအတြက္ပါပဲ။ ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြက မင္းအတြက္ပဲက်တာ။"

အန္းလုက ခ်ီရွန္း၏ပါးျပင္ကို ပြတ္သတ္ေပးေနရင္း

" ထပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ရွန္းရွန္းရဲ့မ်က္ရည္ေတြမက်ေစရပါဘူး။ "

" ကိုယ္....တကယ္ေရာ...ယုံၾကည္လို႔ရရဲ့လား။"

" ......"

ခ်ီရွန္းက အန္းလုကိုေသခ်ာစြာစူးစိုက္ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္သည္။ အန္းလု တေယာက္ထိုေမးခြန္းကိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္တုံ႔ျပန္နိုင္ျခင္းမရွိေခ်။

တေအာင့္ၾကာေတ့ာ ခ်ီရွန္းက အန္ုးလုအားစူးစိုက္ၾကည့္ေနမိေသာ သူ၏အၾကည့္မ်ားကို႐ုပ္သိမ္းလိုက္ရင္း မ်က္ဝန္းအစုံကိုမွတ္လိုက္သည္။

" မင္း အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ အေျဖေပးပါ။ ကိုယ္ ေစာင့္နိုင္ပါတယ္။"

အန္းလုက ခ်ီရွန္းအားျပဳံးျပလိုက္သည္။ တံခါးမအျပင္နားတြင္ ရပ္ကာေနေသာ အားေလာ့က သူတိူ႔အတြက္ ေရွာင္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ျပင္ပသို႔ထြက္သြားၿပီျဖစ္ပုံေပၚသည္။ အန္းလုက တံခါးမကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း

" ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အျပင္ဘက္ကို ဘယ္လိုထြက္ရမလဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထင္ေပၚေပၚႀကီးေတာ့ ေနလို႔မရေလာက္ဘူး။ ျပႆနာေတြႀကီးကုန္လိမ့္မယ္။"

" ဘာျဖစ္စရာလိုလို႔လဲ။ ဘယ္သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ရမွာလဲ။"

ခ်ီရွန္းကေျပာေလေတာ့ အန္းလုက တံခါးမဘက္ကိုလက္ညိဳးထိုးျပရင္း

" ဂ႐ုမစိုက္လို႔မရဘူးေလ။ အျပင္က အေစာင့္တေယာက္ေလာက္သာ သိသြားၾကည့္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္က သူတိူ႔အတြက္ မေကာင္းဆိုးဝါးျဖစ္သြားမွာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သာမန္လိုဆက္ဆံေပးတာဆိုလို႔ ရွန္းရွန္းနဲ႔ အားေလာ့ပဲရွ္တယ္။ ဒီနန္းေတာ္ထဲမွာ....အဲ့ဒါေၾကာင့္ သိသြားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ လူေတြရဲ့အၾကည့္ကိုမခံနိုင္ဘူး။"

ခ်ီရွန္းက တံခါးမဘက္သို႔လွည့္ကာၾကည့္လိုက္ရင္း

" အင္း....မင္းေျပာတာဟုတ္တယ္။ ဒီလိုကိစၥရပ္မ်ိဳးက ျပႆနာအႀကီးႀကီးျဖစ္လာနိုင္တာမ်ိဳးဆိုေတာ့...ဘယ္လိူလူပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။"

ခ်ီရွန္းက အန္းလုကိုၾကည့္ကာ စဥ္းစားေနပုံေပၚသည္။ အန္ုးလုကလည္း ခ်ီရွန္းအားေမာ့ၾကည့္ကာ ထြက္ေပၚလာမည္အႀကံညာဏ္ကိုေမၽွယ္ေနသည္။ ခ်ီရွန္းက ေျပာလိုက္၏။

" နန္းေတာ္ကို ဒီေန႔ကစၿပီး ညမထြက္ရအမိန္႔ထုတ္လိုက္မယ္။ အဓိကက ယုံးယြမ္အေဆာင္နားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိေနေစရဘူး။

အန္းလု ယုံးယြမ္မွာပဲေနမွာမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဝူရွဲ႕"

" ယုံးယြမ္.."

" အင္း...ကိုယ္သေဘာေပါက္ၿပီ။"

.................................

" ဝါး...တကယ္ကိုလူေတြရွင္းေနတာပဲ။"

အန္းလုက ယုံးယြမ္အေဆာင္သို႔ လာရာလမ္းတြင္ ခ်ီရွန္း၏လက္ကိုတြဲကာထားသည္။ ခ်ီရွန္းက အန္းလု၏ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာတြဲထားရင္းပင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ကမူ လမ္းျပမီးပုံးအား ကိုင္ကာထား၏။

" ဘယ္သူက အမိန္႔ကိုဆန္႔က်င္ရဲမွာလဲ။"

" အင္း...ဟူတ္သား။"

" ေရွ႕ဆိုေရာက္ၿပီ။ ျပင္ဆင္ထားေတာ့..."

ခ်ီရွန္းက သူ၏ေျခလွမ္းမ်ားကို ပုံမွန္အတိုင္းဆက္ေလ်ာက္ေနရင္းပင္ မီးပုံးကိုေျမႇာက္ရင္းေျပာလိုက္၏။ အန္းလုက ခ်ီရွန္း၏လက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္လက္ႏွစ္ဖက္အားယွက္ကာ ရင္ဘတ္ေရွ႕တြင္ကာလိုက္သည္။

" ဘာ...ဘာကိုျပင္ဆင္ရမွာလဲ။"

"....."

ခ်ီရွန္းက ေနာက္သို႔ ကိုယ္ခႏၲာကိုေစာင္းကာ သူ႔အားေၾကာက္သည့္ပုံစံလုပ္ျပေနေသာ အန္းလုကို ခတၱခဏေၾကာင္ကာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ၿပီးမွ ေခါင္းကိုငုံ႔ကာျပဳံးလိုက္ၿပီးေနာက္ အန္းလု၏ ႏွဖူးအား သူ၏လက္ညိဳးျဖင့္ လွမ္းတို႔ လိုက္ေလ၏။

" ဘာလို႔အေတြးေတြက ေမွာင္မိုက္ေနတာပါလိမ့္။

ကိုယ္ေျပာတာ အေဆာင္ကိုေရာက္ရင္မင္းကိုယ့္ကို အေၾကာင္းစုံရွင္းျပရမယ္ဆိုတာကို ေျပာတာေလ။ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။"

"အဲ.....အဲ့..တာ.."

အန္းလုက ခ်ီရွန္းကိုၾကည့္ေနရင္းမွထိုစကားကိုၾကားေတာ့ သူ၏မ်က္ႏွာႀကီးမွာ နီရဲကာလာေလသည္။ ယွက္ကာထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုျပန္ခ်လိုက္ရင္း သူ၏ဝတ္႐ုံလက္ကို ခါလိုက္၏။

" အဟမ္း....အဟမ္း...ကၽြန္ေတာ္လည္းအဲ့တာပဲ ေျပာျပမလို႔ပါ။"

အန္းလုက ခ်ီရွန္းေဘးမွျဖတ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ခ်ီရွန္းက သူ႔အားေက်ာ္တတ္သြားေသာ အန္းလု၏ ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္း

" ဒါေပမဲ့ အမူအရာက မဟုတ္တာေတြေတြးလိုက္တဲ့အမူအရာပါ။"

"အာ....ဖူး...မဟူတ္တာေတြ။ အဲ့လိုျဖစ္စရာလား။ ဟား...ဟား....ဟားဟားဟား.... "

အန္းလုမွာ အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ရီလ်က္ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ခ်ီရွန္းအား ေစာင့္ပင္မေစာင့္ေတာ့ပဲ အေဆာင္သို႔တန္းေျပးေလေတာ့၏။ ခ်ီရွန္းက သေဘာက်စြာရီရင္းပင္ ေနာက္မွေအးေဆးလိုက္သြားေလေတာ့သည္။

.................................

" ရွန္ဖန္း...ဟူတ္လား။ မသိဘူး။"

" အင္း..ထင္ထားၿပီးသားပါ။ တကယ္လို႔ ရွန္းရွန္းကို ရွန္းရွန္းရဲ့မယ္ေတာ္က ေျပာျပခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မွတ္မိဖို႔ခက္မွာ။

အဲ့တုန္းက ရွန္းရွန္းက ငယ္ေသးတယ္ေလ။"

ခ်ီရွန္းက အန္းလုကိုေခါင္းညိမ့္ျပရင္း ဆက္နားေထာင္ေနသည္။ အန္းလုက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမၽွအေၾကာင္းအရာအစုံကို သူ႔အားေျပာျပေနေလ၏။ အန္းလုကထိုင္ေနရာမွ ခ်ီရွန္း၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ေခါင္းတင္ကာ လွဲလိုက္ရင္းဆက္ေျပာသည္။

" အဲ့တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွုခတၱရပ္သြားတဲ့ညက သူနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တာ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အရင္ခႏၲာကိုယ္ထဲကို ကၽြန္ေတာ့္ဝိညာဥ္ျပန္ထည့္ေပးမယ္တဲ့။ အဲ့လိုသူလုပ္ေပးရင္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အတြက္တစ္ခုျပန္လုပ္ေပးရမယ္။"

" အဲ့တာကဘာလဲ။"

" ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ ဆံထိုးတစ္ခုပဲတဲ့ အဲ့တာကိုရွာခိုင္းတာ။ ရွန္းရွန္းရဲ့မယ္ေတာ္က ဒီနန္းေတာ္ရဲ့တစ္ေနရာမွာထားခဲ့တယ္လို႔ေျပာတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲ့တာကိုရွာၿပီးသူ႔ကိုေပးေစခ်င္တာ။ ၿပီးေတာ့ အဲ့တာက ရွန္းရွန္းရဲ့မယ္ေတာ္ကို ျပန္သတိရလာေအာင္လုပ္ေပးနိုင္တယ္လို႔လဲေျပာေသးတယ္။"

" ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ကိုမသကၤာဘူး။ မယ္ေတာ္က လူသားေတြနဲ႔ ထပ္ပတ္သတ္တာမ်ိဳး လုံးဝမလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာ။ သူမက ဒီလိုျဖစ္ေနစရာအေၾကာင္းမွမရွိတာ။ ၿပီးေတာ့ ဒါကတကယ္ပဲ ဒီဆံထိုးေလးတစ္ခုက ေျဖရွင္းေပးနိုင္မွာမလို႔လား။ အရမ္းလြယ္လြန္းေနတယ္။"

အန္ုးလုက ခ်ီရွန္းအား ပက္လက္အေနအထားမွၾကည့္လိုက္ရင္း

" သူေျပာတဲ့အတိုင္းဆို သူက ရွန္းရွန္းရဲ့မယ္ေတာ္ကို ကယ္ေပးနိုင္တဲ့သူတေယာက္ပဲမလား။ ရွန္းရွန္းတို႔ ေတြ႕ၾကည့္သင့္တယ္လို႔ထင္တယ္။ ရွန္းရွန္းျမင္ရင္လည္း အံ့ၾသမွာ ။ သူက ရွန္းရွန္းနဲ႔အေတာ္ေလးကို တူတယ္။"

ခ်ီရွန္းက အေလးအနက္ေတြးေနပုံေပၚသည္။

" မယ္ေတာ္က သူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုမွ ကိုယ့္ကိုေျပာမျပခဲ့ဖူးဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ သူကဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးဆိုတာ၊ ၿပီးေတာ့ အႏၲာရာယ္ရွိမရွိ ကိုယ္တို႔မသိနိုင္ဘူး။ "

အန္းလုက ေခါင္းကိုအဆက္မျပတ္ၿငိမ့္ရင္းပင္ေထာက္ခံေလသည္။

" အင္း....ရွန္းရွန္းေျပာတာလည္း ဟုတ္တယ္။ "

" အန္းလုကို သူကဘယ္မွာေတြ႕ဖို႔ေျပာထားလဲ။"

" မေျပာဘူး။ သူေျပာတာ သူကေနေရာင္နဲ႔ထိလို႔မရဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း အဲ့တုန္းက ရွန္းရွန္းရဲ့ေခၚသံေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းႀကီးျပန္လႊတ္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ေလ သူကေတာ့ ရွန္းရွန္းရဲ့မယ္ေတာ္အေၾကာင္းကို အေလးအနက္ထားၿပီးေျပာေနခဲ့တာ။"

အန္းလုက ရွန္ဖန္းေျပာေသာ ရွန္က်ိနတ္သမီးႏွင့္ဆိုင္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာျပလိုက္သည္။

"....."

ခ်ီရွန္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာပင္ ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ျပင္ပရွိေကာင္းကင္ယံကိုၾကည့္ေနသည္။ အန္းလုကေတာ့ ခ်ီရွန္း၏ေပါင္ေပၚတြင္ ေခါင္းအုံးကာ အိပ္ခ်င္လာပုံရ၏။ တဝါးဝါးသန္းေနေလေတာ့သည္။

" ရွန္းရွန္း မအိပ္ေသးဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ မနက္က်ရင္ ဆံထိုးရွာရအုန္းမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အယူရွိရင္ အေပးလည္းရွိတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာဆက္ေနနိုင္ဖို႔ သူ႔ကိုရွာေပးရ........။"

အန္းလုက ေျပာေနရင္းတန္းလန္းပင္အိပ္ေပ်ာ္ကာသြားေလေတာ့၏။ ခ်ီရွန္းက ရကတ္တရက္ အန္းလု၏အသံတိတ္ကာသြားေလေတာ့မွ အန္းလုကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေခ်ၿပီ။ ခါးအနည္းငယ္ကိုင္းကာ ေခါင္းကိုငုံ႔လ်က္ အန္းလု၏ ႏွဖူးျပင္အား အနမ္းဖြဖြေပးလိုက္သည္။

" အင္းပါ...ကိုယ္လည္း မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးေကာင္းဖို႔အတြက္ဆို ဘာမဆိုလုပ္မွာပါ။"

ခ်ီရွန္း ေကာင္းကင္ယံကို ထပ္မံကာမ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။ တိမ္ညိဳ တိမ္မဲတို႔ တစြန္းတစဖုံးကြယ္ခံရေသာ လျခမ္းေကြးအား ေငးေမာကာၾကည့္ရင္း ခ်ီရွန္း၏မ်က္ဝန္းမ်ားသည့္ အနည္းငယ္အေရာင္ေတာက္ကာေနသည္။

" မယ္ေတာ္....အဆင္ေျပမေနခဲ့တာကို....ဘာလို႔မ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးမသိခဲ့ရတာလဲ။

ကၽြန္ေတာ္က ယုံၾကည္ရဖို႔ေတာင္ မထိုက္တန္ေတာ့ဘူးလား။

ဘာလို႔လဲ။ ကၽြန္ေတာ္က သာမာန္လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့လို႔လား။

ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး အေၾကာင္းစုံသိေအာင္လုပ္မွာပါ။ ၿပီးရင္ မယ္ေတာ့ကိုလည္းထပ္ၿပီး မထိခိုက္ေစရေအာင္ ကာကြယ္ေပးသြားမယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ.....မယ္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့ကိုယုံၾကည္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hello ~~ ဆုေတာင္းေပးမွုေတြေၾကာင့္
ကိုယ္ တေန႔က အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ႏွစ္ေခါက္လုံး N ပါ။ အာ့ေၾကာင့္ အားလုံးကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါတယ္ေနာ္။

အားလုံး ေက်းဇူးပါ 🙆🙆❤

ဒါက ကိုယ္ေရးတဲ့ဟာဖတ္တဲ့သူေတြအတြက္ 👇🤣

Chapter 36

Коментарі