Chapter 7
*ဒုန်း.....*
ကျယ်လေှာင်ကာသွားသော တံခါးဖွင့်သံရဲ့နောက် ဝင်လာသူက ကျင့်ချီပင်။ ကျင့်ချိက အသက်ငွေ့ငွေ့သာကျန်တော့ပုံရသော အန်းလုကိုကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏နောက်ဘက်ရှိ လည်ပင်းကိုရစ်ပတ်ကာ အဝတ်စကိုတင်းကျပ်စွာကိုင်ထားသော ဝတ်ရုံအမဲနှင့်လူအားကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုယ်လုပ်တော်ကျင့်!!!"
ချက်ချင်းပင် ပြေးလာလိုက်ပြီး ထိုလူအား တားဆီးရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ အန်းလုအားအသေ သတ်ရန်ကြံစည်ထားပုံရသော ထိုသူက ကျင့်ချီ၏ တိုက်ကွက်များအား ပြန်လည်ခုခံရန် အန်းလုအားလွွတ်ပေးလိုက်ရသည်။
အန်းလုကတော့ ကုတင်ပေါ်၌ပင် လဲကျကာငြိမ်သက်သွားလေသည်။ ကျင့်ချီကမူ ထိုသူနှင့် ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေ၏။ အတော်ကြာတိူက်ခိုက်ပြီးနောက် ဝတ်ရုံအမဲနှင့်လူက ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့်အပြင်သို့ထွက်ပြေးသွားသည်။ ကျင့်ချီက မလိုက်တော့ဘူး အန်းလုကို ဂရုစိုက်ရန်သာ အာရုံစိုက်လိုက်လေသည်။
"အန်းလု....အန်းလု....အဆင်ပြေရဲ့လား။"
ကုတင်ပေါ်တွင် အပုံသားလဲကျနေသော အန်းလုကို အတင်းလွုပ်နွိုးလိုက်သည်။ လည်ပင်းထက်ရစ်ပတ်နေသော အဝတ်စကို အရင်ဖယ်လိုက်သည့်အခါ နီရဲနေသော အရာကြီးကအထင်းသားကျန်နေခဲ့လေ၏။ ကျင့်ချီက အသက်ရွုသေးသည်ကိုသိလေတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိူက်သည်။
"ဟူး..... ငါထင်ပြီးသားဆိုပေမဲ့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားလိူ့ တောင်းပန်ပါတယ် အန်းလု။"
.....................
"နိုးလာပြီလား။ မကာကွယ်နိုင်လို့တောင်းပန်ပါတယ်။"
အန်းလု၏ မျက်ဝန်းတို့ ပွင့်ပွင့်ချင်း ကျင့်ချီက မတ်တပ်ရပ်ကာ ခေါင်းငုံ့လျက်တောင်းပန်လေသည်။ အန်းလုက လက်ကိုထောင်ကာ ထားလိုက်ပါ ဆိုသော ပုံစံပြလိုက်သည်။ ကျင့်ချီက ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး နောက်
" မနေ့က လုပ်ကြံသူက ဘုရင်ချီရှန်းကခိိုုင်းလိုက်တာဆိုတာသေချာတယ်။ "
အန်းလုက ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်လိုက်ပြီး
"ဘာလို့ အဲ့လိုပြောနိုင်တာလဲ။ "
"တစ်ချို့ကိစ္စတွေကြောင့် ကျွန်တော်အကုန်လုံးတော့ပြောပြမပေးနိုင်ပေမဲ့ သူ့ကိုတော့သတိထားစေချင်တယ်။ မနေ့က သူသတ်လိုက်တဲ့တယောက်က ကျွန်တော်တိူ့ဘက်က သူလျိွုမလို့ အန်းလုကိုလည်းအချိန်မရွေးသတ်နိုင်တယ်။ သူကဘာမဆိူလူပ်ရဲတဲ့သူတယောက်မို့ သူအတွက်ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်က အရေးပါမှာမဟုတ်ဘူး။"
(ရှန်းရှန်း...ရှန်းရှန်း....ရိုင်းစိုင်းနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ကိုတောင် သတ်ဖို့လုပ်နေပြီပေါ့။)
အန်းလုက လက်သီးနှစ်ဖက်ကိုတင်းကျပ်စွါဆုပ်ထားရင်း အံကြိတ်နေသည်။ ကျင့်ချီအားကြည့်လိုက်ပြီး
"အခုချိန်လောက်ဆို သူဘယ်မှာရှိလောက်လဲ။"
"ညနေပဲစောင်းနေပြီဆိုတော့ သူ့အဆောင်မှာပဲရှိလောက်မယ်။ ဒါနဲ့ဘာလုပ်မလို့လဲ။ မဟုတ်မှ..."
ကျင့်ချီက မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်အန်းလုကိုကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းခါပြသည်။
အန်းလုကခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ သူ၏ အပေါ်ရုံကိုဝတ်လိုက်သည်။
ကျင့်ချီက
"သေချင်လို့လား။ သူ့ခွင့်ပြုချက်မရပဲ အတင်းအကျပ်တွေ့ဖို့လုပ်ရင် နောက်ဆုံးခေါင်းဖြတ်ခံရမှာနော်။"
အန်းလုက ဝတ်ရုံရှည်ကိုဝတ်ပြီးနောက် ကျင့်ချီ ဘက်သိူ့လှည့်ကာ
"ဟား.......မနေ့ကပဲတစ်ခါလာသတ်ပြီးပြီကို ငါကဘာကိုကြောက်နေရတော့မှာလဲ။ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းမယ်။ သူဘာလို့ ဒီလိုလူပ်တာလဲဆိုတာ သိရမှဖြစ်မယ်။ တကယ်လို့ ငါ့ကိုသတ်လိုက်လည်း မင်းရဲ့ မင်းသားလေးအစားသေတာဆိုတော့ သူအေးဆေးနေလို့ရပြီလေ ။ မဟုတ်ဘူးလား ။"
အန်းလုက ပြောချင်တာပြောပြီးနောက် ခက်သွက်သွက်ပင် အပြင်သို့ထွက်သွားလေ၏။ ပါးစပ်မှလည်း ပွစိပွစိပြောရင်း ဝူရှဲ့အဆောင်သို့ တိုက်ရိုက်လျေှာက်လာခဲ့သည်။
ကျင့်ချီကအန်းလုပြောသည့် စကားအပေါ် ဇဝေဇဝါဖြစ်နေပုံပင်။ ထိုနေရာ၌သာတောင့်တောင့်ကြီးကျန်နေခဲ့လေ၏။
.................
"ကိုယ်လုပ်တော် တစ်ယောက်ကိုသတ်တာတောင်အသုံးမကျရင်ဘယ်နေရာသွားသုံးမှာလဲ။ ဘာလဲ အဲ့တယောက်က ကွန်ဖူးတတ်နေလိူ့လား။"
"မဟုတ်ပါဘူး ။သူ့ရဲ့ ကိုယ်ရံတော်ကရောက်လာတာမလို့ပါ။ သူကတော့ ကိုယ်ခံပညာအတော်မြင့်တယ်။ "
ချီရှန်းက စာဖတ်ဆောင်ရှိ ခုံတွင်ထိုင်ကာနေပြီးစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖတ်နေသည်။ ရေှ့တွင်ရှိသောစားပွဲပေါ်တွင် တိုင်းပြည်နှင့် နယ်နိမိတ်များကို ရေးဆွဲကာထားသောမြေပုံအား ဖြန့်လျက်အပေါ်တွင် အလံအသေးစားလေးများကို တင်ထားသည်။ သူ၏နောက်ဘက်နံရံတွင် အချိူ့သော ပန်းချီပုံများကိုချိတ်ဆွဲကာထားပြီး နောက်ဘက်တည့်တည့်တွင်တော့ အန်းလု၏ မေဘယ်လ်ပင်အောက်ရှိ ပုံစံအားရေးဆွဲထားသော ပန်းချီကိုချိတ်ဆွဲထားသည်။
ချီရှန်းက အေးဆေးစွာပင် ပြောနေသော ရေှာင်ရှင်းအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မနေ့ကထို ကိုယ်လုပ်တော်အား တမင်သတ်သတ်ပင် သတ်ပစ်ရန် လူတစ်ယောက်ကိုစေခိုင်းစေခဲ့သည်။ ထိုတိုင်းပြည်က ကိုယ်လူပ်တော်ဆက်သသည်ဟုသာ အမည်ခံသော်လည်း နောက်ကွယ်တွင်အကြောင်းအရင်းများစွာကရှိနေသည်။
မနေ့ကသတ်ပစ်လိုက်သည့်အမတ်သည်လည်းထို တိုင်းပြည်၏သူလျိွုပင်ဖြစ်သည်။ တိုက်ပွဲအနိုင်ရရခြင်း တိုက်တွန်းခဲ့သည့် အမျိုးသားကိုယ်လုပ်တော်ခေါ်ယူရန်ဟူသော စကားကြောင့် ချီရှန်းကတမင်ပင် လက်ခံလိုက်ခြင်း။ ယခုတွင်လည်း တမင်ကိုပင် ထိုကိုယ်လုပ်တော်နှင့်သူ၏ ကိုယ်ရံတော်အား စမ်းသပ်ချင်ယူံသက်သက် လူလွွတ်လိုက်ခြင်းပင်။ တကယ်သေသွားခဲ့လျင်လည်း သူ့အတွက်တော့ ဆုံးရွုံးစရာမရှိ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိမိလက်အောက်ခံတိုင်းပြည်ဖြစ်နေလေပြီမို့။
"ဒါဆို သူတို့ကိုဆက်စောင့်ကြည့်နေလိုက်တော့။ အဓိကကအဲ့တယောက်ရဲ့ ကိုယ်ရံတော်ကိုပဲ။ ငါသိချင်သေးတယ်။ နန်းတော်ထဲမှာနောက်ထပ်ဘယ်နှယောက်လောက်များ ပုန်းအောင်းနေအုန်းမလဲလို့။"
ချီရှန်းက ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုပြန်ကာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။
"ဖယ်...ငါ ဘုရင်ချီရှန်းနဲ့တွေ့မလို့။ ဖယ်ကြ။"
"မရဘူး။ အမိန့်မရှိပဲ ဝင်ခွင့်မရှိပါဘူး။ ပြန်ပါ။ ကိုယ်လုပ်တော်ကျင့် ။"
အဆောင်တွင်းသိူ့အတင်းဝင်ရန် ကြိုးစားနေသောအန်းလုအား အဆောင်အဝကိုစောင့်သော ရဲမက်တို့က တားထားသည်။
"အပြင်ကဘာသံတွေလဲ။"
"ကိုယ်လုပ်တော်ကျင့် ဝင်ခွင့်တောင်းနေတာထင်တယ်။"
ရေှာင်ရှင်းကပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"မနေ့က သတ်ဖို့ခိုင်းလိုက်တဲ့တယောက်လား။"
"ဟုတ်ပါတယ် ။"
"သူကကြောက်လန့်နေရမှာကို ဒီကိုဘာလာလူပ်တာလဲ။တကယ်ဆို စောင်ပုံထဲတောင်ပုန်းနေသင့်တာလေ။"
"ဖယ်စမ်း ငါ့ရေှ့က ။ အရှင်မင်းကြီး ကျွန်တော်မျိုးကိုဘာ့ကြောင့်အခုလိုလုပ်လဲ သိရမှကိုဖြစ်မှာမလို့ တွေ့ကိုတွေ့ရမှဖြစ်မယ်။ အခုဖယ်ကြ။"
အန်းလုက အပြင်ဘက်တွင် အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေလေသည်။ ချီရှန်းက ရေှာင်ရှင်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး မေးမော့ပြသည်။
ရေှာင်ရှင်းက ဂါရဝပြုလိုက်ပြီးနောက် အပြင်ဘက်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"သူ့ကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး အဆောင်ပြန်ပို့လိူက်။ နောက်တစ်ခါ ဒီလို ဝူရှဲ့အဆောင်ရေှ့မှာ ဆူညံမွုလုပ်ရင် အရှင်က ခေါင်းဖြတ်သတ်ဖို့အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။"
အန်းလု၏ ပါးစပ်ပေါက်လေးက ပိတ်ကာသွား၏။
ချက်ချင်းပင် ရဲမက်နှစ်ယောက်က အန်းလုအားတစ်ဖက်စီဆွဲကာခေါ်သွားကြတော့သည်။
အန်းလုက အာပြဲကြီးနှင့်အော်နေလေ၏။
"အား....မသွားဘူး။ မသွားဘူးလို့။ သူနဲ့တွေ့မလို့...."
ခြေကိုအတင်းကန်ကျောက်ရင်းပင် ရဲမက်နှစ်ယောက်ဆွဲရာသိူ့ ပါသွားလေတော့သည်။ ချီရှန်းက အတော်ဆူညံသည့်အသံကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်ကို သတိရမိသွားခဲ့သည်။ ဖတ်လက်စစာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုစားပွဲပေါ်တွင် ယှက်ကာတင်လျက် ခေါင်းကိူတင်လိုက်သည်။
"အန်းလု.....ကိုယ်မင်းကိုလွမ်းတယ်။အဲ့တာက ကိုယ့်ကိုသေအောင်သတ်နေသလိုပဲ။".
~~~~~~~
ကျယ်လေှာင်ကာသွားသော တံခါးဖွင့်သံရဲ့နောက် ဝင်လာသူက ကျင့်ချီပင်။ ကျင့်ချိက အသက်ငွေ့ငွေ့သာကျန်တော့ပုံရသော အန်းလုကိုကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏နောက်ဘက်ရှိ လည်ပင်းကိုရစ်ပတ်ကာ အဝတ်စကိုတင်းကျပ်စွာကိုင်ထားသော ဝတ်ရုံအမဲနှင့်လူအားကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုယ်လုပ်တော်ကျင့်!!!"
ချက်ချင်းပင် ပြေးလာလိုက်ပြီး ထိုလူအား တားဆီးရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ အန်းလုအားအသေ သတ်ရန်ကြံစည်ထားပုံရသော ထိုသူက ကျင့်ချီ၏ တိုက်ကွက်များအား ပြန်လည်ခုခံရန် အန်းလုအားလွွတ်ပေးလိုက်ရသည်။
အန်းလုကတော့ ကုတင်ပေါ်၌ပင် လဲကျကာငြိမ်သက်သွားလေသည်။ ကျင့်ချီကမူ ထိုသူနှင့် ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေ၏။ အတော်ကြာတိူက်ခိုက်ပြီးနောက် ဝတ်ရုံအမဲနှင့်လူက ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့်အပြင်သို့ထွက်ပြေးသွားသည်။ ကျင့်ချီက မလိုက်တော့ဘူး အန်းလုကို ဂရုစိုက်ရန်သာ အာရုံစိုက်လိုက်လေသည်။
"အန်းလု....အန်းလု....အဆင်ပြေရဲ့လား။"
ကုတင်ပေါ်တွင် အပုံသားလဲကျနေသော အန်းလုကို အတင်းလွုပ်နွိုးလိုက်သည်။ လည်ပင်းထက်ရစ်ပတ်နေသော အဝတ်စကို အရင်ဖယ်လိုက်သည့်အခါ နီရဲနေသော အရာကြီးကအထင်းသားကျန်နေခဲ့လေ၏။ ကျင့်ချီက အသက်ရွုသေးသည်ကိုသိလေတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိူက်သည်။
"ဟူး..... ငါထင်ပြီးသားဆိုပေမဲ့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားလိူ့ တောင်းပန်ပါတယ် အန်းလု။"
.....................
"နိုးလာပြီလား။ မကာကွယ်နိုင်လို့တောင်းပန်ပါတယ်။"
အန်းလု၏ မျက်ဝန်းတို့ ပွင့်ပွင့်ချင်း ကျင့်ချီက မတ်တပ်ရပ်ကာ ခေါင်းငုံ့လျက်တောင်းပန်လေသည်။ အန်းလုက လက်ကိုထောင်ကာ ထားလိုက်ပါ ဆိုသော ပုံစံပြလိုက်သည်။ ကျင့်ချီက ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး နောက်
" မနေ့က လုပ်ကြံသူက ဘုရင်ချီရှန်းကခိိုုင်းလိုက်တာဆိုတာသေချာတယ်။ "
အန်းလုက ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်လိုက်ပြီး
"ဘာလို့ အဲ့လိုပြောနိုင်တာလဲ။ "
"တစ်ချို့ကိစ္စတွေကြောင့် ကျွန်တော်အကုန်လုံးတော့ပြောပြမပေးနိုင်ပေမဲ့ သူ့ကိုတော့သတိထားစေချင်တယ်။ မနေ့က သူသတ်လိုက်တဲ့တယောက်က ကျွန်တော်တိူ့ဘက်က သူလျိွုမလို့ အန်းလုကိုလည်းအချိန်မရွေးသတ်နိုင်တယ်။ သူကဘာမဆိူလူပ်ရဲတဲ့သူတယောက်မို့ သူအတွက်ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်က အရေးပါမှာမဟုတ်ဘူး။"
(ရှန်းရှန်း...ရှန်းရှန်း....ရိုင်းစိုင်းနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ကိုတောင် သတ်ဖို့လုပ်နေပြီပေါ့။)
အန်းလုက လက်သီးနှစ်ဖက်ကိုတင်းကျပ်စွါဆုပ်ထားရင်း အံကြိတ်နေသည်။ ကျင့်ချီအားကြည့်လိုက်ပြီး
"အခုချိန်လောက်ဆို သူဘယ်မှာရှိလောက်လဲ။"
"ညနေပဲစောင်းနေပြီဆိုတော့ သူ့အဆောင်မှာပဲရှိလောက်မယ်။ ဒါနဲ့ဘာလုပ်မလို့လဲ။ မဟုတ်မှ..."
ကျင့်ချီက မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်အန်းလုကိုကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းခါပြသည်။
အန်းလုကခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ သူ၏ အပေါ်ရုံကိုဝတ်လိုက်သည်။
ကျင့်ချီက
"သေချင်လို့လား။ သူ့ခွင့်ပြုချက်မရပဲ အတင်းအကျပ်တွေ့ဖို့လုပ်ရင် နောက်ဆုံးခေါင်းဖြတ်ခံရမှာနော်။"
အန်းလုက ဝတ်ရုံရှည်ကိုဝတ်ပြီးနောက် ကျင့်ချီ ဘက်သိူ့လှည့်ကာ
"ဟား.......မနေ့ကပဲတစ်ခါလာသတ်ပြီးပြီကို ငါကဘာကိုကြောက်နေရတော့မှာလဲ။ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းမယ်။ သူဘာလို့ ဒီလိုလူပ်တာလဲဆိုတာ သိရမှဖြစ်မယ်။ တကယ်လို့ ငါ့ကိုသတ်လိုက်လည်း မင်းရဲ့ မင်းသားလေးအစားသေတာဆိုတော့ သူအေးဆေးနေလို့ရပြီလေ ။ မဟုတ်ဘူးလား ။"
အန်းလုက ပြောချင်တာပြောပြီးနောက် ခက်သွက်သွက်ပင် အပြင်သို့ထွက်သွားလေ၏။ ပါးစပ်မှလည်း ပွစိပွစိပြောရင်း ဝူရှဲ့အဆောင်သို့ တိုက်ရိုက်လျေှာက်လာခဲ့သည်။
ကျင့်ချီကအန်းလုပြောသည့် စကားအပေါ် ဇဝေဇဝါဖြစ်နေပုံပင်။ ထိုနေရာ၌သာတောင့်တောင့်ကြီးကျန်နေခဲ့လေ၏။
.................
"ကိုယ်လုပ်တော် တစ်ယောက်ကိုသတ်တာတောင်အသုံးမကျရင်ဘယ်နေရာသွားသုံးမှာလဲ။ ဘာလဲ အဲ့တယောက်က ကွန်ဖူးတတ်နေလိူ့လား။"
"မဟုတ်ပါဘူး ။သူ့ရဲ့ ကိုယ်ရံတော်ကရောက်လာတာမလို့ပါ။ သူကတော့ ကိုယ်ခံပညာအတော်မြင့်တယ်။ "
ချီရှန်းက စာဖတ်ဆောင်ရှိ ခုံတွင်ထိုင်ကာနေပြီးစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖတ်နေသည်။ ရေှ့တွင်ရှိသောစားပွဲပေါ်တွင် တိုင်းပြည်နှင့် နယ်နိမိတ်များကို ရေးဆွဲကာထားသောမြေပုံအား ဖြန့်လျက်အပေါ်တွင် အလံအသေးစားလေးများကို တင်ထားသည်။ သူ၏နောက်ဘက်နံရံတွင် အချိူ့သော ပန်းချီပုံများကိုချိတ်ဆွဲကာထားပြီး နောက်ဘက်တည့်တည့်တွင်တော့ အန်းလု၏ မေဘယ်လ်ပင်အောက်ရှိ ပုံစံအားရေးဆွဲထားသော ပန်းချီကိုချိတ်ဆွဲထားသည်။
ချီရှန်းက အေးဆေးစွာပင် ပြောနေသော ရေှာင်ရှင်းအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မနေ့ကထို ကိုယ်လုပ်တော်အား တမင်သတ်သတ်ပင် သတ်ပစ်ရန် လူတစ်ယောက်ကိုစေခိုင်းစေခဲ့သည်။ ထိုတိုင်းပြည်က ကိုယ်လူပ်တော်ဆက်သသည်ဟုသာ အမည်ခံသော်လည်း နောက်ကွယ်တွင်အကြောင်းအရင်းများစွာကရှိနေသည်။
မနေ့ကသတ်ပစ်လိုက်သည့်အမတ်သည်လည်းထို တိုင်းပြည်၏သူလျိွုပင်ဖြစ်သည်။ တိုက်ပွဲအနိုင်ရရခြင်း တိုက်တွန်းခဲ့သည့် အမျိုးသားကိုယ်လုပ်တော်ခေါ်ယူရန်ဟူသော စကားကြောင့် ချီရှန်းကတမင်ပင် လက်ခံလိုက်ခြင်း။ ယခုတွင်လည်း တမင်ကိုပင် ထိုကိုယ်လုပ်တော်နှင့်သူ၏ ကိုယ်ရံတော်အား စမ်းသပ်ချင်ယူံသက်သက် လူလွွတ်လိုက်ခြင်းပင်။ တကယ်သေသွားခဲ့လျင်လည်း သူ့အတွက်တော့ ဆုံးရွုံးစရာမရှိ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိမိလက်အောက်ခံတိုင်းပြည်ဖြစ်နေလေပြီမို့။
"ဒါဆို သူတို့ကိုဆက်စောင့်ကြည့်နေလိုက်တော့။ အဓိကကအဲ့တယောက်ရဲ့ ကိုယ်ရံတော်ကိုပဲ။ ငါသိချင်သေးတယ်။ နန်းတော်ထဲမှာနောက်ထပ်ဘယ်နှယောက်လောက်များ ပုန်းအောင်းနေအုန်းမလဲလို့။"
ချီရှန်းက ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုပြန်ကာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။
"ဖယ်...ငါ ဘုရင်ချီရှန်းနဲ့တွေ့မလို့။ ဖယ်ကြ။"
"မရဘူး။ အမိန့်မရှိပဲ ဝင်ခွင့်မရှိပါဘူး။ ပြန်ပါ။ ကိုယ်လုပ်တော်ကျင့် ။"
အဆောင်တွင်းသိူ့အတင်းဝင်ရန် ကြိုးစားနေသောအန်းလုအား အဆောင်အဝကိုစောင့်သော ရဲမက်တို့က တားထားသည်။
"အပြင်ကဘာသံတွေလဲ။"
"ကိုယ်လုပ်တော်ကျင့် ဝင်ခွင့်တောင်းနေတာထင်တယ်။"
ရေှာင်ရှင်းကပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"မနေ့က သတ်ဖို့ခိုင်းလိုက်တဲ့တယောက်လား။"
"ဟုတ်ပါတယ် ။"
"သူကကြောက်လန့်နေရမှာကို ဒီကိုဘာလာလူပ်တာလဲ။တကယ်ဆို စောင်ပုံထဲတောင်ပုန်းနေသင့်တာလေ။"
"ဖယ်စမ်း ငါ့ရေှ့က ။ အရှင်မင်းကြီး ကျွန်တော်မျိုးကိုဘာ့ကြောင့်အခုလိုလုပ်လဲ သိရမှကိုဖြစ်မှာမလို့ တွေ့ကိုတွေ့ရမှဖြစ်မယ်။ အခုဖယ်ကြ။"
အန်းလုက အပြင်ဘက်တွင် အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေလေသည်။ ချီရှန်းက ရေှာင်ရှင်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး မေးမော့ပြသည်။
ရေှာင်ရှင်းက ဂါရဝပြုလိုက်ပြီးနောက် အပြင်ဘက်သို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"သူ့ကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး အဆောင်ပြန်ပို့လိူက်။ နောက်တစ်ခါ ဒီလို ဝူရှဲ့အဆောင်ရေှ့မှာ ဆူညံမွုလုပ်ရင် အရှင်က ခေါင်းဖြတ်သတ်ဖို့အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။"
အန်းလု၏ ပါးစပ်ပေါက်လေးက ပိတ်ကာသွား၏။
ချက်ချင်းပင် ရဲမက်နှစ်ယောက်က အန်းလုအားတစ်ဖက်စီဆွဲကာခေါ်သွားကြတော့သည်။
အန်းလုက အာပြဲကြီးနှင့်အော်နေလေ၏။
"အား....မသွားဘူး။ မသွားဘူးလို့။ သူနဲ့တွေ့မလို့...."
ခြေကိုအတင်းကန်ကျောက်ရင်းပင် ရဲမက်နှစ်ယောက်ဆွဲရာသိူ့ ပါသွားလေတော့သည်။ ချီရှန်းက အတော်ဆူညံသည့်အသံကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်ကို သတိရမိသွားခဲ့သည်။ ဖတ်လက်စစာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုစားပွဲပေါ်တွင် ယှက်ကာတင်လျက် ခေါင်းကိူတင်လိုက်သည်။
"အန်းလု.....ကိုယ်မင်းကိုလွမ်းတယ်။အဲ့တာက ကိုယ့်ကိုသေအောင်သတ်နေသလိုပဲ။".
~~~~~~~
Коментарі