51. New
Lock အသံေၾကာင့္ Chain က Puzzel pieces ေတြနဲ႔ ရြာလည္ေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။ တစ္ခုခ်င္းစီကို ဆက္လာတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သံုးခု၊ေလးခုတစ္တြဲဆက္ထားတာေတြကို ျပန္ဆက္ေနတာပါ။
"အဲဒါကို မင္းဘယ္က ရလာတာလဲ?"
"ေရခ်ိဳးခန္း ဗီ႐ိုထဲက"
"ေတာ္ေတာ့၊ မဆက္နဲ႔"
"အာ ... မထိနဲ႔ေလ။ ၿပီးေတာ့မွာ"
Chain ကအထိမခံ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Chain ေျပာသလို ၿပီးေတာ့မွာမို႔ Lock လက္ေလၽွာ့လိုက္ရတယ္။ ခဏေလာက္ရပ္ၾကည့္ေနၿပီးေတာ့ ဆက္လို႔ၿပီးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ...
"တစ္ခုလိုေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ဆက္မရတာ။ ပံုကေပၚေနၿပီကို"
Chain ရဲ႕ အက်ႌရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းေနရာမွာ တစ္ခ်ပ္လိုေနၿပီး ပံုကေတာ့ ခန္႔ခန္႔ႀကီးေပၚေနၿပီ။ Lock က ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ Chain က Lock ကိုၾကည့္ၿပီး
"အဲဒါ မဂၤလာေဆာင္ဓာတ္ပံုမဟုတ္လား? ငါနဲ႔အစ္ကိုေလးက လက္ထပ္ထားတာလား?"
"ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ"
"ဒါဆို တကယ္ႀကီးလား?"
Chain အေနနဲ႔ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မဂၤလာပြဲကို နားလည္ႏိုင္မလားလို႔ Lock မသိတာေၾကာင့္ ဘာမွေျပာခ်င္စိတ္မရွိ။
"အစ္ကိုေလး၊ တကယ္လားလို႔?"
"ေအး"
"ဒါဆို Eliza တို႔ေတြၾကည့္ေနက် ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို မင္းသားႏွစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္တာမ်ိဳးလား?"
"ဘာရယ္? အဲဒါ မင္းသိတယ္လား?"
"အင္း၊ သိတယ္ေလ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ယူထားၾကတာတို႔၊ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၾကတာတို႔ေလ။ ငါတို႔ကလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳးလား? မိုက္သားပဲ"
Chain ပံုကို သေဘာတက်ၾကည့္ရင္းေျပာကာ ခုတင္ေပၚတင္လိုက္ေတာ့ Puzzle pieces ေတြရဲ႕ေနာက္ဘက္က အျဖဴေရာင္ေပၚမွာ ခဲျခစ္ရာပံုစံေတြ ဟိုတစ္ကြက္၊ ဒီတစ္ကြက္။ ဒီလို အပိုင္းအစေတြနဲ႔မို႔ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ပံုရွိေနတာကို Lock မသိခဲ့ရျခင္း။
"ဒါေပမဲ့ ကြာရွင္းၿပီးၿပီ"
"ဗ်ာ! ကြာရွင္းတယ္? ဘာမွမေတာ္ေတာ့ဘူးေပါ့?"
"အဲဒါေၾကာင့္ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲလို႔ ငါေျပာတာေလ"
"ဪ၊ ငါကဆိုးလို႔လား?"
"ဘာဆိုင္လို႔လဲ?"
"ငါကဆိုးလြန္းလို႔ ... ခုနက ဘာ ... ကြာရွင္းတာ ... အဲဒါေလ၊ အဲဒီလိုျဖစ္သြားတာလားလို႔ ေမးတာပါ"
ငါ မရွင္းျပခ်င္ဘူး Chain.
"ဒီအတိုင္း အဆင္မေျပလို႔"
"မတည့္ၾကတာလား? ရန္ျဖစ္ၾကတာလား?"
"အင္း"
"ဪ၊ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ငါကသိပ္ဆိုးခဲ့တာဆိုရင္ အစ္ကိုေလး စိတ္တိုေနမွာေနာ္။ အခုေတာင္ ငါက အစ္ကိုေလးကို အလုပ္႐ႈပ္ေအာင္လုပ္တယ္မဟုတ္လား?"
Chain, အခုအခ်ိန္ထိလည္း ငါ့ကိုလူဆိုးျဖစ္ေအာင္ မင္းလုပ္ေနျပန္ၿပီလား?
Chain က တစ္ခုစီျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ဘူးထဲကို အစဥ္လိုက္ျပန္ထည့္ေနတယ္။
"ရၿပီ၊ ဒါဆိုရင္ ေပ်ာက္ေနတဲ့တစ္ခုကို ရွာေတြ႕တဲ့အခါ အစဥ္လိုက္ျပန္ဆက္႐ံုပဲ။ ခုနကလို အၾကာႀကီးမဆက္ရေတာ့ဘူး။ အစ္ကိုေလး၊ ငါ ဒါေတြကို သိမ္းထားမယ္ေနာ္။ ရတယ္မဟုတ္လား?"
"အင္း"
"ငါသိခ်င္တာရွိတယ္၊ ေမးလို႔ရလား?"
အဝတ္ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ၿပီး အေနာက္ထဲအထိ ထိုးထည့္သိမ္းရင္း Chain က ေမးလာတာေၾကာင့္ Lock က ခုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
"မင္းကလည္း သိခ်င္မွာပဲ၊ ငါကလည္း ဘာမွေျပာခ်င္စိတ္မရွိဘူး"
Chain က Lock ေရွ႕နားလာရပ္ၿပီး
"တစ္ခုပဲေလ"
"ဘာလဲ?"
"လက္ထပ္ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ငါတို႔က ခ်စ္သူေတြလား?"
"မဟုတ္ဘူး"
"ဪ"
Chain က ထံုးစံအတိုင္း Lock ေျခရင္းနားကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်ရင္း Lock ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ?"
"ဟင့္အင္း"
Lock က ခါးကိုကိုင္းၿပီး သူ႔လက္ေတြကိုေပါင္ေပၚေထာက္ထိုင္ရင္း Chain ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
"ငါတို႔အေၾကာင္းက ႐ႈပ္တယ္။ ငါလည္း ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိဘူး"
"မေျပာခ်င္ရင္ မေျပာပါနဲ႔။ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ငါေတြ႕တာေလ၊ လင္မယားေတြရန္ျဖစ္ၿပီးၾကရင္ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေနၾကတယ္။ ျမင္ရင္လည္း မေခၚၾကဘူး။ အဲဒီ ကြာရွင္းၿပီးရင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အစ္ကိုေလးက ငါ့ကို အိမ္ေခၚထားတယ္၊ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲမို႔လို႔ မဟုတ္လား? ငါေျပာတာမွန္လား?"
Chain က သူနားလည္ထားတာကို အတည္ျပဳေနတာမို႔ Lock ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။
"အင္း၊ အဲဒီလိုပဲေပါ့"
"ငါ အစ္ကိုေလးစိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ငါ့ကို မရွိသလိုေနခ်င္ရင္လည္း ေနပါ။ အရင္လို ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ ငါေနပါ့မယ္"
သူမရွိသလိုမ်ိဳးသေဘာထားၿပီး ဥေပကၡာျပဳမိတာကို သူမေနတတ္ခဲ့လို႔ ျပႆနာေတြလုပ္ေနတာပါလို႔ ဝန္ခံေနတာလား?
ဟာကြာ! မင္းကေလ အရင္လိုပဲ Attention ရွာတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္ေနတုန္းပဲ။ ငါကိုက လံုးဝႀကီး ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ခဲ့တာလည္း ပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။
Lock အမွတ္တမဲ့ Chain ရဲ႕လက္ဆီကိုၾကည့္မိေတာ့
"အဲဒီလက္စြပ္၊ မင္းဘယ္ကရလဲ?"
"ဒါ ငါ့လက္စြပ္မဟုတ္လား? ငါ့မွာရွိေနတာေလ"
Lock မွတ္မိသေလာက္ Chain က လက္ထပ္လက္စြပ္ကို လံုးဝမခၽြတ္ဘူး။ မကြာရွင္းခင္မနက္ကအထိ အဆင္ေျပေနတာေၾကာင့္ အဲဒီလက္စြပ္က ကြာရွင္းၿပီးလည္း သူ႔လက္မွာပဲရွိေနရမယ္။ Pandora ကေနျပန္လာ၊ ကြာရွင္း၊ Chain ေဆး႐ံုေရာက္၊ ေနာက္ၿပီး Lock ကိုလိုက္ကယ္၊ Hurricane ကေခၚသြားၿပီး ခြဲစိတ္ဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဆို ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား Chain က လက္စြပ္ကိုသိမ္းသလဲ?
ေဆး႐ံုမွာတုန္းကေတာင္ အဲဒီလက္စြပ္ကို မေတြ႕မိဘူး။ Hurricane သိမ္းထားေပးၿပီး အခုမွ ျပန္ဝတ္ထားတာလား?
Guitar ထဲကျပန္ေတြ႕တာကို မသိတဲ့ Lock နဲ႔ Guitar ထဲကေန အခုမွလက္စြပ္ကိုေတြ႕တဲ့ Chain တို႔ရဲ႕ ပေဟဠိဟာလည္း Hurricane ဆီမွာ အဆံုးသတ္ျပန္တယ္။
"အင္း၊ မင္းလက္စြပ္ဆိုေတာ့ မင္းဘာသာ ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့"
"အစ္ကိုေလးဆီမွာလည္း တစ္ကြင္းရွိတယ္ေလ။ အဲဒါ ဟိုပံုထဲကလက္စြပ္ေတြမဟုတ္လား?"
Lock ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ Chain က လက္စြပ္ေလးကို သူ႔လက္မနဲ႔ပြတ္သပ္ၾကည့္ၿပီး
"ခ်စ္စရာေလး"
မင္းမ်က္စိထဲလည္း ေတြ႕သမၽွအကုန္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာလား? ငါ စိတ္မရွည္လာေတာ့ဘူး။
"တစ္ခုခုစားေတာ့၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ?"
"ငါေလ၊ ဒီေနရာက တဒုန္းဒုန္းနဲ႔၊ ေမာတယ္။ ဘာမွလည္းမစားခ်င္ဘူး"
Chain က ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္အျခမ္းကိုဖိၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္ Lock မ်က္ႏွာေတြ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားမိတယ္။
"မစားခ်င္ေနကြာ၊ သေဘာပဲ"
ေျပာၿပီးထထြက္လိုက္ေတာ့
"အစ္ကိုေလး စိတ္ဆိုးသြားျပန္တာလား?"
"ငါက အားတိုင္း စိတ္ဆိုးေနရမွာလား?"
"မသိဘူးေလ။ ေအာ္လိုက္တာကိုး"
ကိုယ့္ဘာသာ ေအာ္လို႔ေအာ္မိမွန္းေတာင္မသိတာေၾကာင့္ ဘာလို႔ေအာ္တာလဲလို႔လည္း Lock ကိုယ္တိုင္ မသိေတာ့ပါ။ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ Chain အခန္းကေန ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
¤
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွ ေအာက္ဆင္းလာတဲ့ Chain နဲ႔ ၿငိမ္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုေခ်ာင္းေနတဲ့ Lily တို႔ ထမင္းစားပြဲမွာ အတူတူရွိေနၾကတယ္။
"အစ္ကိုေလးက ထမင္းလာမစားဘူးလား အ႐ုပ္ေလး?"
"မသိဘူးေလ"
"ငါရွိေနလို႔လား?"
"ဘာျဖစ္ထားၾကလို႔လဲ?"
"အ႐ုပ္ေလး၊ မနက္ကေလ အစ္ကိုေလးေျပာျပမွ ငါသိတာ။ ငါတို႔က လက္ထပ္ၿပီး ကြာရွင္းထားၾကတာဆို?"
ထင္တယ္။ Lily ထင္တယ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးၿငိမ္ေနၾကတယ္လို႔။
"အင္း၊ ကိုကိုက အဲဒီလိုေျပာတယ္လား? ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ..."
"ဒါေပမဲ့ ဘာလဲဟင္?"
"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"အရုပ္ေလးေရာ၊ Kyle နဲ႔ Nathan တို႔ေရာ ငါ့အေၾကာင္းကိုဆို အကုန္လံုးလည္း ေျပာမျပၾကဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ အစ္ကိုေလးကိုပဲ ေမးေနရတယ္"
"ေမးလိုက္ေတာ့ ေျပာျပတယ္မဟုတ္လား? ၿပီးေရာေပါ့ အဲဒါဆို"
"အစ္ကိုေလးက ငါဆိုးလြန္းလို႔ ကြာရွင္းလိုက္တာလား?"
"သူကမွ နတ္ဆိုး"
"အစ္ကိုေလးလား? အရုပ္ေလးကလည္း ကိုယ့္အစ္ကိုကို မေျပာရဘူးေလ၊ ငရဲမင္းနဲ႔ ေတြ႕ေနမယ္"
OMG! သူ႔ေယာက္်ားထိေတာ့ နာတတ္လိုက္တာ။ Lily တို႔ သူမ်ားလင္လင္ေတြၾကား ဝင္ပါမိတာ တကယ္မွားတယ္။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွဝင္မပါဘူး။ သတ္ေနၾကလည္း ဝင္မဆြဲဘူးမွတ္ပါ။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ Lily က
"Chain ကိုေပးစရာရွိတယ္။ ဒီမွာ၊ Chain ရဲ႕ဖုန္း။ ျပန္ယူထားလိုက္"
"ငါ့ဖုန္းလား? အ႐ုပ္ေလး သိမ္းထားေပးတာလား?"
"Hurricane သိမ္းထားေပးတာ"
"ဪ"
Chain က သူ႔ဖုန္းကို ယူၾကည့္ေနတယ္။ ခဏေနေတာ့ Password ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ဖုန္းကိုကလိတယ္။ Lily ဖြင့္မရခဲ့တဲ့ Photo File တစ္ခု ပြင့္သြားတယ္။ Chain ရဲ႕ Finger Print ကိုခိုးၿပီးဖြင့္ေပမဲ့ မရခဲ့။ လူကိုယ္တိုင္ဖြင့္မွ ပြင့္သြားတယ္။ Chain ျပံဳးေနတာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Lock ပံုေတြ အထပ္လိုက္။
"Chain က ဖုန္း password ကို မွတ္မိတာလား?"
"ေသတၱာေလးကိုဖြင့္တဲ့ ဂဏန္းေတြနဲ႔ ဆင္တယ္ေလေနာ္"
"ကိုကို႔ေသတၱာေလးလား?"
"အင္း"
ေသလိုက္ေတာ့မယ္၊ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမေမးဘူး။ Lily ဟာေလ အမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္မေလး။
"အဲဒီပံုေတြ ငါဘယ္တုန္းက႐ိုက္ထားတာလဲမသိဘူး"
Chain အေျပာေၾကာင့္ အမွတ္မရွိတဲ့ Lily ထပ္ၾကည့္မိျပန္တယ္။
အရိပ္ႏွစ္ခုက နမ္းေနသေယာင္။ Chain က တမင္သက္သက္ Lock အရိပ္နားကပ္ရပ္ၿပီး ႐ိုက္ထားပံုပါပဲ။
ေနာက္တစ္ပံုက Lock အိပ္ေနတာကို အနီးကပ္႐ိုက္ထားတဲ့ပံု။ အဲဒါက Lock မူးၿပီးအန္တဲ့ညက ႐ိုက္ထားတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြစံုတုန္းက Lock အလုပ္လုပ္ေနတာကို ေဘးတိုက္႐ိုက္ထားတာ။ ႐ိုက္ထားတာက ႐ိုး႐ိုးမ႐ိုက္ဘူး၊ Lock ပါးကိုလွမ္းထိသလိုမ်ိဳး Chain ရဲ႕လက္ညႇိဳးက ပါေနတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ပံုေတြ ...
Lily တစ္ေယာက္ ေသြးတက္ခ်င္သလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ စပ္စပ္စုစုၾကည့္မိတာကိုပဲ အႀကီးအက်ယ္ေနာင္တရေနပါၿပီ။
¤
🎶 Just a second, we're not broken just bent.
And we can learn to love again 🎶
"Kyle"
"ဪ၊ ငါထင္ပါတယ္။ မင္းဆီက Missed Call ေတြ႕လို႔ ဖုန္းေတာ့ မင္းလက္ထဲေရာက္ၿပီလို႔ေလ"
"အင္း၊ မင္းမကိုင္လို႔ေလ"
"ေရခ်ိဳးေနလို႔ပါ"
"Kyle, ငါ့ရဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ေနာက္မွာ Jigsaw Puzzel Pieces ေတြ ေတြ႕တယ္"
"ဩ၊ ရွာေတြ႕သြားၿပီလား? ျမန္သားပဲ"
"ေတြ႕လား? မင္း သိေနတာကို ငါ့ကိုမေျပာဘူး"
"မင္းဘာသာ ဝွက္ထားတာေလကြာ"
"ငါနဲ႔ကိုကိုက ကြာရွင္းထားတာဆို? လက္ထပ္ခဲ့ေပမဲ့ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ဘူးတဲ့"
"ဘယ္သူေျပာတာလဲ? Lock ေျပာတာလား?"
"အင္း"
"မကြာရွင္းခင္ကေတာ့ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေသးတယ္ ထင္တာပဲ"
Hurricane တို႔ မစားရတဲ့အမဲကို Lock ပါးစပ္ထဲ အတင္းထိုးထည့္ဖို႔ ၾကံစည္ေနတာလား?
သူတို႔အဆင္မေျပတိုင္း ကိုယ့္ေမၽွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ နာက်င္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးခံရခက္ပါတယ္။
"တကယ္လား?"
"ေသခ်ာေတာ့သိမလားကြ။ မင္းတို႔ကိစၥပဲကို"
"ၿပီးေတာ့ Guitar မွာ ဆင္တူလက္စြပ္ေတြ႕တယ္"
"အင္း၊ ဝတ္ထားလိုက္ၿပီေပါ့"
Chain ဟာ အမႈလိုက္သင့္တယ္။ သဲလြန္စရွာရာမွာ သိပ္ေတာ္ေနသလိုပဲ။ သူ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေတြ႕ႏိုင္လြန္းပါတယ္။ အခုလည္း မေန႔ကမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ဒီေန႔ဖုန္းဆက္ေတာ့ လက္စြပ္ရၿပီးၿပီတဲ့။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာကလည္း သိသာလြန္းလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
"ဝတ္ထားတယ္။ Puzzle Pieces ေတြကေလ မစံုဘူးသိလား? တစ္ခုလိုေနတယ္"
"အဲဒါေတာ့ ငါမသိဘူး။ မင္းယူသြားတုန္းကေတာ့ အကုန္အျပည့္ပဲ"
"ငါရွာတာလည္း မေတြ႕ေသးဘူး"
"အင္း၊ အဲဒါကို Lock ကေတြ႕သြားၿပီး မင္းတို႔ကိစၥေတြ ေျပာျပတယ္ေပါ့။ အဲဒီလိုလား?"
"သူ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိဘူးတဲ့။ ခုနက ငါေျပာျပတာ အကုန္ပဲ"
"သူေျပာခ်င္စိတ္ရွိမွ နားေထာင္ေပါ့ကြာ"
"အင္းပါ။ Kyle, ငါ Pandora's box ကို သြားခ်င္တယ္"
"Lock ကိုေျပာေလ"
"မေျပာခ်င္ပါဘူး။ အျပင္ေပးထြက္တာမွ မဟုတ္တာ"
"အခု ငါလာေခၚရင္ေရာ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ ထင္လို႔လား? ငါေခၚသြားၿပီး မင္းေဆး႐ံုေရာက္လို႔ ငါအထိုးခံလိုက္ရတာကို"
"ဟင္! အရမ္းနာသြားလား? ငါ့ကိုလည္းမေျပာဘူး"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ နည္းနည္းေလးပဲထိတာ။ မင္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူးမဟုတ္လား?"
"ငါႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းမူးေနတာကိုး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ႏိုးေတာ့လည္း မင္းကအိမ္ျပန္သြားၿပီေလ"
ျပန္လာေတာ့ ဒဏ္ရာကိုမျမင္ေအာင္ ဖံုးထားခဲ့ၿပီးၿပီ။
"ေအးပါကြာ"
"ကိုကိုက ဆိုးလိုက္တာ။ မင္း စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္၊ သူက စိတ္မရွည္တတ္လို႔ပါ"
"ဟာဟ၊ မဆိုးပါဘူးကြာ။ ငါ ကေလးမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီေလာက္နဲ႔ စိတ္မဆိုးတတ္ဘူး"
"အဟီး၊ ကိုကိုက Baby"
"သြားေျပာေလ။ ထထိုးလိမ့္မယ္"
"ေၾကာက္တယ္။ ဟိုတစ္ခါကလည္း တကယ္ထိုးခံရၿပီထင္တာ"
"ဘယ္တုန္းကလဲ?"
"သူ႔ Laptop ေပၚ ေဖ်ာ္ရည္ေတြေမွာက္တုန္းက"
"မလုပ္ေလာက္ပါဘူး မင္းကို။ သက္သက္ေျခာက္တာေနမွာပါ။ ကဲ၊ ငါအလုပ္ရွိေသးတယ္"
"အင္းပါ၊ တာ့တာ"
"အင္း၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္"
မင္းတို႔ကြာရွင္းထားတဲ့ကိစၥ မင္းကိုသိေစခ်င္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ လက္စြပ္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ Wedding Photo နဲ႔ကို တည့္တည့္တိုးတာေတာ့ ငါနဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ Pandora's box ကိုေတာ့ မသြားေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီမွာ မင္းတို႔အတြက္ ေကာင္းတဲ့အမွတ္တရ ရွားလြန္းတယ္။
မင္း Baby က မင္းအေပၚမွာ အရင္ကလို မခါးသည္းေတာ့ပါဘူး။ မခ်ိဳၿမိန္ခဲ့တဲ့အမွတ္တရေတြကို ျပန္ရွာမေနနဲ႔ေတာ့ Chain. အဲဒါ ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္လဲဆိုတာ ငါအသိဆံုးပဲ။
မင္းရဲ႕ဘဝအသစ္မွာ မင္းနည္းမင္းဟန္နဲ႔ အနာဂတ္တစ္ခုကို ေရြးၾကည့္ေစခ်င္တယ္။
¤
Baby တဲ့။ ကိုကို႔ပံုနဲ႔ ကိုကို႔ဖုန္းနံပါတ္ေပါ့။ ေခၚၾကည့္ရင္ စိတ္ဆိုးဦးမလားမသိဘူး။ ေတာ္ပါၿပီ၊ မေခၚေတာ့ပါဘူး။
Chain က သူ႔အခန္းထဲမွာအေတြးမ်ားေနသလို အလုပ္ကိစၥနဲ႔အျပင္မွာထမင္းစားေနတဲ့ Lock ခမ်ာမွာေတာ့ လၽွာေတြခ်ည္း ကိုက္မိေနပါေတာ့တယ္။
¤
"မင္းဆံပင္မညႇပ္ဘူးလား Chain?"
"မရွည္ပါဘူး"
"ပခံုးေထာက္ေတာ့မယ္ေလ၊ မရွည္ဘူးျငင္းေနေသးတယ္။ ေရခ်ိဳးရင္ စိုကုန္တယ္မဟုတ္ဘူးလား?"
"စည္းလိုက္ရင္ မစိုပါဘူး။ မညႇပ္ေတာ့ဘူး၊ အရွည္ထားမွာ"
"မ်က္စိေတြေနာက္လိုက္တာ"
"အစ္ကိုေလးက်ေတာ့ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔"
"ငါက အရင္ကတည္းကထားလာတာေလ။ မင္းဆံပင္ကို ေဆး႐ံုဆင္းလာေတာ့လည္း မညႇပ္ဘူး။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ေဆး႐ံုမွာကတည္းက ဆြဲညႇပ္ပစ္တယ္"
"အစ္ကိုေလးကလည္း ငါဘာသာအရွည္ထားမလို႔ကို ဘာျဖစ္လို႔အတင္းညႇပ္ခိုင္းေနတာလဲ?"
"မင္းဆံပင္အံုနဲ႔ အရွည္ထားရင္ ငွက္သိုက္ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ မ်က္စိေနာက္တယ္"
"အဲဒါဆို မၾကည့္နဲ႔ေလ။ အစ္ကိုေလးလို အရွည္ပဲထားမွာ"
ေျပာၿပီး ေရွာင္ထြက္သြားတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock တစ္ေယာက္ မၾကည္မလင္နဲ႔ က်န္ေနခဲ့တယ္။
¤
"Chain! မင္းဘယ္မွာလဲ? လာခဲ့ဦး ဒီကို"
ဧည့္ခန္းထဲကေန ေအာ္ေခၚေနေတာ့ အေျပးေလးေရာက္လာတယ္။ ဆံပင္ေတြကို ထိပ္မွာတစ္ဝက္စည္းလ်က္သား မ်က္စိေနာက္စရာပံုစံနဲ႔။
"အပင္ေတြက ဘယ္တုန္းက ေရာက္လာတာလဲ?"
"ခုနကေလ။ အခုပဲ ေနာက္ဘက္ကိုသယ္မလို႔"
"ဘယ္သူ႔သေဘာနဲ႔ လုပ္ေနတာလဲ?"
"အစ္ကိုေလး မအားဘူးမဟုတ္လား? အဲဒီစင္ေလးေတြကို ပစ္ထားတာၾကာေနၿပီေလ။ အစ္ကိုေလးမအားရင္ ငါစိုက္လိုက္မယ္"
"လုပ္ရဲရင္လုပ္ၾကည့္လိုက္။ အဲဒီစင္ေတြပါ ဖ်က္ပစ္မယ္"
"ေသေသခ်ာခ်ာ အပင္ေတြအေၾကာင္းကို ငါးရက္ေလာက္ရွာမွတ္ထားၿပီးမွ မွာထားရတာ။ Kyle ကလည္း အက်င့္ပုပ္တယ္၊ ေသခ်ာမေျပာျပဘူး။ အစ္ကိုေလးလည္း အက်င့္ပုပ္တယ္၊ ဖ်က္ပစ္မယ္တဲ့။ ဖ်က္ၾကည့္လိုက္ေလ၊ ငါက ရေအာင္ျပန္စိုက္မွာပဲ"
ေျပာၿပီး အပင္ေတြရွိရာ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
Lock မွာသာ ေဒါသျဖစ္က်န္ေနခဲ့ရတာ။
¤
"အစ္ကိုေလး၊ ျခံေနာက္ကို ဘာလို႔လာတာလဲ? မလာနဲ႔ေနာ္"
"ဘာေျပာတယ္? ဖယ္စမ္း! ငါ့အိမ္ငါ ဘယ္သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့။ မင္းအပူလား?"
"No! အပင္ေတြလာမထိနဲ႔။ ဟာဗ်ာ၊ သြားပါဗ်ာ"
"Yah!!! မင္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ? ငါ့အက်ႌ ေျမႀကီးေတြေပကုန္ၿပီ။ မင္းလက္နဲ႔ လာမထိနဲ႔"
"မလာနဲ႔လို႔ ေျပာတယ္ေလ။ မျပန္ရင္ ေရပိုက္နဲ႔ပက္မွာေနာ္"
ပါးစပ္ကလည္းေျပာ၊ လက္ကလည္း ေရပိုက္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock ဆြံ႕အသြားရတယ္။
Chain ဟာ အရင္လို Lock တစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းမျဖစ္ေတာ့ပါ။ အစက မသိမသာ သူလုပ္ခ်င္တာကို ေတာင္းဆိုတတ္တယ္။ အဲဒီကေန သိသိသာသာ ျပႆနာရွာတတ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာရင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဂ်စ္ကန္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တစ္ခြန္းမခံကို ျပန္ေျပာတတ္လာတယ္။ အခုေတာ့ သူက ျပန္ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့အထိ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
"မင္းေတာ့ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္"
Lock စိတ္ေတြတိုၿပီး ေရွ႕တိုးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ Chain က ေရပိုက္ေခါင္းကို ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။
"ဟာ! မင္း ... မင္း ... ေအး၊ ေသၿပီသာမွတ္လိုက္"
Lock က Chain ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ Chain ကေရွာင္ရင္း ေရပိုက္နဲ႔ထပ္ပက္မိကုန္တယ္။ ဖမ္းတဲ့သူကဖမ္းသလို ေရွာင္တဲ့သူကေရွာင္တယ္။ ႀကိမ္းတဲ့သူကႀကိမ္းသလို ေအာ္တဲ့သူကေအာ္တယ္။
ေနာက္ဆံုး Lock က Chain ကိုဖမ္းမိသြားၿပီး လက္ကိုေနာက္ျပန္လိမ္ခ်ဳပ္ထားကာ ေရပိုက္နဲ႔ေခါင္းကေနေလာင္းခ်ေနလို႔ Chain ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့အသံေၾကာင့္ သူတို႔တိုက္ပြဲကို ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ မ်ားလာပါေတာ့တယ္။
ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ပြစိပြစိတြတ္ထိုးသံေတြေၾကာင့္ ျခံေနာက္ဘက္ကိုေရာက္လာခဲ့တဲ့ Lily ခမ်ာ
"ကိုကို"
"ဘာလဲ?"
အသံေၾကာင့္ Chain ကိုပါဆြဲလွည့္ၿပီး ေနာက္ျပန္ၾကည့္လာတဲ့ Lock က Lily ကိုျမင္ေတာ့ ေရပိုက္ကိုပိတ္လိုက္တယ္။ ဆြဲလွည့္လိုက္တဲ့အရွိန္ရယ္၊ ေရေတြနဲ႔ေခ်ာ္ေနတာရယ္၊ Lock က ခ်ဳပ္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ Chain က ေရွ႕ကို ဒူးေထာက္က်သြားတယ္။ Lock ပါယိုင္က်ၿပီး လဲမွာစိုးလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္ကာ သူကိုယ္တိုင္က ေနာက္ဘက္ဆုတ္ၿပီး ဟန္ခ်က္ထိန္းလိုက္ရတယ္။
Chain ကေတာ့ ေျမႀကီးေပၚထိုင္ခ်ၿပီး မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔ပြတ္ကာ ေရေတြသုတ္ေနေလရဲ႕။
"အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ ဟင္?"
"ဒီေကာင္ ငါ့ကို ေရနဲ႔ပက္တာေလ။ ၾကည့္ဦး စိုရႊဲကုန္ၿပီ"
ဆံပင္ေတြကေတာ့ အကုန္လံုးစုစည္းထားလို႔ သိပ္မဆိုးေပမဲ့ တစ္ကိုယ္လံုးကစိုရႊဲကာ ႂကြက္စုတ္ျဖစ္ေနရင္းက Chain ေျခေထာက္ကို လွမ္းကန္လိုက္ေသးတယ္။
မ်က္လံုးေတြနီရဲၿပီး ရႊံလူးေနတဲ့ ႂကြက္စုတ္ကလည္း ကန္တဲ့ေျခေထာက္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ Lock တို႔ ဖင္ထိုင္လ်က္ လဲပါေလေရာ။
"အား၊ ေသၿပီ"
"ကိုကို"
Lock ေအာ္လိုက္သလို Lily လည္း လန္႔ေအာ္ၿပီး ဆြဲမလို႔လုပ္ပါေသးတယ္။ မဆြဲလိုက္မိ႐ံုေလးပါ။
Lock က Chain ကို လည္ကုပ္ကေနလွမ္းဆြဲဖိထားၿပီး ေက်ာကို႐ိုက္ေနေတာ့
"အား! ေၾကာက္ၿပီ၊ ေၾကာက္ၿပီ။ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ။ အား! လႊတ္ပါေတာ့"
ကေလးေတြလို ရႊံလူးေနတဲ့အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ Lily လည္း မ်က္လံုးအဝိုင္းသား၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ တအံ့တဩသာ ေငးေနမိပါေတာ့တယ္။
တစ္ခါတေလ ကေလးေတြဟာ သိပ္ထိန္းရခက္လြန္းပါတယ္။
"သတ္ၾကေတာ့၊ အဲဒီမွာ သတ္ေနလိုက္ၾက။ အသက္သံုးဆယ္ေတြကဲေနၾကတာ ကေလးေတြလည္း မမီႏိုင္ဘူး"
Lily ေျပာဆိုၿပီးသာ ျပန္လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ Lock က Chain ကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး
"အဲဒါ မင္းေၾကာင့္"
"အစ္ကိုေလး အရင္စတာေလ"
"ဘာေျပာတယ္? မင္း ငါ့ကို ေရနဲ႔ပက္တာေလ"
"အစ္ကိုေလးကအရင္ စင္ေတြဖ်က္ပစ္မယ္ ေျပာတာေလ"
"ငါ့ဘာသာ ငါ့အိမ္ကဟာေတြ ဘာလုပ္လုပ္ေလ"
"အဲဒါဆို ငါနဲ႔လည္း ဆိုင္တယ္ေလ"
"ဘာရယ္?"
အခု သူနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ ေျပာေနတာက ဘာအဓိပၸါယ္လဲ? ကြာရွင္းၿပီးရင္ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးတတ္တဲ့အေျခအေနလည္း မဟုတ္တာကိုေလ။
"ညီအစ္ကိုဆို? ငါနဲ႔လည္းဆိုင္တယ္၊ အရုပ္ေလးနဲ႔လည္း ဆိုင္တယ္။ အႀကီးဆံုးဆိုၿပီး အစ္ကိုေလးတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔မရဘူး"
ဟာကြာ! သူ႔ဘာသာ ႐ိုး႐ိုးေလးေျပာတာကို ငါက ဘာေတြေတြးမိတာလဲ?
မင္းကိုက အခ်ိဳးမေျပဘူးေနာ္ Chain!
"တိတ္စမ္း! ထေတာ့။ ႂကြက္စုတ္႐ုပ္ျဖစ္ေနၿပီ"
Lock က ထရပ္ရင္း Chain ကိုေအာ္ေနတယ္။ Chain က ထရပ္ရင္း သူ႔ေက်ာသူ မမီမကမ္းလွမ္းပြတ္ၿပီး
"နာတယ္။ ေက်ာကိုေအာင့္သြားတာပဲ။ ရက္စက္လိုက္တာ"
"ဘာၾကည့္တာလဲ? ထပ္လုပ္လိုက္ရ ေသေတာ့မယ္"
"ဟာ၊ မလုပ္နဲ႔ေလ။ ေၾကာက္တယ္လို႔"
ေျပာရင္း အိမ္ေရွ႕ထြက္ေျပးေသာ Chain ေနာက္ကို ရႊံ႕ေတြခါရင္း Lock ပါလာပါေတာ့တယ္။
■■■■■ Part LII ဆက္ရန္ ■■■■■
Lock အသံကြောင့် Chain က Puzzel pieces တွေနဲ့ ရွာလည်နေရာမှ မော့ကြည့်လာတယ်။ တစ်ခုချင်းစီကို ဆက်လာတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သုံးခု၊လေးခုတစ်တွဲဆက်ထားတာတွေကို ပြန်ဆက်နေတာပါ။
"အဲဒါကို မင်းဘယ်က ရလာတာလဲ?"
"ရေချိုးခန်း ဗီရိုထဲက"
"တော်တော့၊ မဆက်နဲ့"
"အာ ... မထိနဲ့လေ။ ပြီးတော့မှာ"
Chain ကအထိမခံ။ ကြည့်လိုက်တော့ Chain ပြောသလို ပြီးတော့မှာမို့ Lock လက်လျှော့လိုက်ရတယ်။ ခဏလောက်ရပ်ကြည့်နေပြီးတော့ ဆက်လို့ပြီးသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ...
"တစ်ခုလိုနေတယ်။ အဲဒါကြောင့်ဆက်မရတာ။ ပုံကပေါ်နေပြီကို"
Chain ရဲ့ အင်္ကျီရင်ဘတ်တစ်ခြမ်းနေရာမှာ တစ်ချပ်လိုနေပြီး ပုံကတော့ ခန့်ခန့်ကြီးပေါ်နေပြီ။ Lock က ဘာမှပြန်မပြောတော့ Chain က Lock ကိုကြည့်ပြီး
"အဲဒါ မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံမဟုတ်လား? ငါနဲ့အစ်ကိုလေးက လက်ထပ်ထားတာလား?"
"မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ"
"ဒါဆို တကယ်ကြီးလား?"
Chain အနေနဲ့ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့မင်္ဂလာပွဲကို နားလည်နိုင်မလားလို့ Lock မသိတာကြောင့် ဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိ။
"အစ်ကိုလေး၊ တကယ်လားလို့?"
"အေး"
"ဒါဆို Eliza တို့တွေကြည့်နေကျ ဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို မင်းသားနှစ်ယောက် မင်္ဂလာဆောင်တာမျိုးလား?"
"ဘာရယ်? အဲဒါ မင်းသိတယ်လား?"
"အင်း၊ သိတယ်လေ။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ယူထားကြတာတို့၊ ကောင်လေးနှစ်ယောက် လက်ထပ်ကြတာတို့လေ။ ငါတို့ကလည်း အဲဒီလိုမျိုးလား? မိုက်သားပဲ"
Chain ပုံကို သဘောတကျကြည့်ရင်းပြောကာ ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်တော့ Puzzle pieces တွေရဲ့နောက်ဘက်က အဖြူရောင်ပေါ်မှာ ခဲခြစ်ရာပုံစံတွေ ဟိုတစ်ကွက်၊ ဒီတစ်ကွက်။ ဒီလို အပိုင်းအစတွေနဲ့မို့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ပုံရှိနေတာကို Lock မသိခဲ့ရခြင်း။
"ဒါပေမဲ့ ကွာရှင်းပြီးပြီ"
"ဗျာ! ကွာရှင်းတယ်? ဘာမှမတော်တော့ဘူးပေါ့?"
"အဲဒါကြောင့် ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲလို့ ငါပြောတာလေ"
"ဪ၊ ငါကဆိုးလို့လား?"
"ဘာဆိုင်လို့လဲ?"
"ငါကဆိုးလွန်းလို့ ... ခုနက ဘာ ... ကွာရှင်းတာ ... အဲဒါလေ၊ အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာလားလို့ မေးတာပါ"
ငါ မရှင်းပြချင်ဘူး Chain.
"ဒီအတိုင်း အဆင်မပြေလို့"
"မတည့်ကြတာလား? ရန်ဖြစ်ကြတာလား?"
"အင်း"
"ဪ၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက ငါကသိပ်ဆိုးခဲ့တာဆိုရင် အစ်ကိုလေး စိတ်တိုနေမှာနော်။ အခုတောင် ငါက အစ်ကိုလေးကို အလုပ်ရှုပ်အောင်လုပ်တယ်မဟုတ်လား?"
Chain, အခုအချိန်ထိလည်း ငါ့ကိုလူဆိုးဖြစ်အောင် မင်းလုပ်နေပြန်ပြီလား?
Chain က တစ်ခုစီပြန်ဖြုတ်ပြီး ဘူးထဲကို အစဉ်လိုက်ပြန်ထည့်နေတယ်။
"ရပြီ၊ ဒါဆိုရင် ပျောက်နေတဲ့တစ်ခုကို ရှာတွေ့တဲ့အခါ အစဉ်လိုက်ပြန်ဆက်ရုံပဲ။ ခုနကလို အကြာကြီးမဆက်ရတော့ဘူး။ အစ်ကိုလေး၊ ငါ ဒါတွေကို သိမ်းထားမယ်နော်။ ရတယ်မဟုတ်လား?"
"အင်း"
"ငါသိချင်တာရှိတယ်၊ မေးလို့ရလား?"
အဝတ်ဗီရိုကိုဖွင့်ပြီး အနောက်ထဲအထိ ထိုးထည့်သိမ်းရင်း Chain က မေးလာတာကြောင့် Lock က ခုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး
"မင်းကလည်း သိချင်မှာပဲ၊ ငါကလည်း ဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိဘူး"
Chain က Lock ရှေ့နားလာရပ်ပြီး
"တစ်ခုပဲလေ"
"ဘာလဲ?"
"လက်ထပ်ခဲ့တယ်ဆိုတော့ ငါတို့က ချစ်သူတွေလား?"
"မဟုတ်ဘူး"
"ဪ"
Chain က ထုံးစံအတိုင်း Lock ခြေရင်းနားကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချရင်း Lock ကိုမော့ကြည့်နေတယ်။
"ဘာကြည့်တာလဲ?"
"ဟင့်အင်း"
Lock က ခါးကိုကိုင်းပြီး သူ့လက်တွေကိုပေါင်ပေါ်ထောက်ထိုင်ရင်း Chain ကိုကြည့်လိုက်တယ်။
"ငါတို့အကြောင်းက ရှုပ်တယ်။ ငါလည်း ပြန်ပြောချင်စိတ်မရှိဘူး"
"မပြောချင်ရင် မပြောပါနဲ့။ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာ ငါတွေ့တာလေ၊ လင်မယားတွေရန်ဖြစ်ပြီးကြရင် တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ နေကြတယ်။ မြင်ရင်လည်း မခေါ်ကြဘူး။ အဲဒီ ကွာရှင်းပြီးရင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုလေးက ငါ့ကို အိမ်ခေါ်ထားတယ်၊ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲမို့လို့ မဟုတ်လား? ငါပြောတာမှန်လား?"
Chain က သူနားလည်ထားတာကို အတည်ပြုနေတာမို့ Lock ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
"အင်း၊ အဲဒီလိုပဲပေါ့"
"ငါ အစ်ကိုလေးစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်တော့ပါဘူး။ ငါ့ကို မရှိသလိုနေချင်ရင်လည်း နေပါ။ အရင်လို ပြဿနာမဖြစ်အောင် ငါနေပါ့မယ်"
သူမရှိသလိုမျိုးသဘောထားပြီး ဥပေက္ခာပြုမိတာကို သူမနေတတ်ခဲ့လို့ ပြဿနာတွေလုပ်နေတာပါလို့ ဝန်ခံနေတာလား?
ဟာကွာ! မင်းကလေ အရင်လိုပဲ Attention ရှာတဲ့နေရာမှာ တော်နေတုန်းပဲ။ ငါကိုက လုံးဝကြီး ဥပေက္ခာမပြုနိုင်ခဲ့တာလည်း ပါမယ်ထင်ပါရဲ့။
Lock အမှတ်တမဲ့ Chain ရဲ့လက်ဆီကိုကြည့်မိတော့
"အဲဒီလက်စွပ်၊ မင်းဘယ်ကရလဲ?"
"ဒါ ငါ့လက်စွပ်မဟုတ်လား? ငါ့မှာရှိနေတာလေ"
Lock မှတ်မိသလောက် Chain က လက်ထပ်လက်စွပ်ကို လုံးဝမချွတ်ဘူး။ မကွာရှင်းခင်မနက်ကအထိ အဆင်ပြေနေတာကြောင့် အဲဒီလက်စွပ်က ကွာရှင်းပြီးလည်း သူ့လက်မှာပဲရှိနေရမယ်။ Pandora ကနေပြန်လာ၊ ကွာရှင်း၊ Chain ဆေးရုံရောက်၊ နောက်ပြီး Lock ကိုလိုက်ကယ်၊ Hurricane ကခေါ်သွားပြီး ခွဲစိတ်ဖို့လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒါဆို ဘယ်အချိန်ကများ Chain က လက်စွပ်ကိုသိမ်းသလဲ?
ဆေးရုံမှာတုန်းကတောင် အဲဒီလက်စွပ်ကို မတွေ့မိဘူး။ Hurricane သိမ်းထားပေးပြီး အခုမှ ပြန်ဝတ်ထားတာလား?
Guitar ထဲကပြန်တွေ့တာကို မသိတဲ့ Lock နဲ့ Guitar ထဲကနေ အခုမှလက်စွပ်ကိုတွေ့တဲ့ Chain တို့ရဲ့ ပဟေဠိဟာလည်း Hurricane ဆီမှာ အဆုံးသတ်ပြန်တယ်။
"အင်း၊ မင်းလက်စွပ်ဆိုတော့ မင်းဘာသာ ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့"
"အစ်ကိုလေးဆီမှာလည်း တစ်ကွင်းရှိတယ်လေ။ အဲဒါ ဟိုပုံထဲကလက်စွပ်တွေမဟုတ်လား?"
Lock ခေါင်းညိတ်ပြတော့ Chain က လက်စွပ်လေးကို သူ့လက်မနဲ့ပွတ်သပ်ကြည့်ပြီး
"ချစ်စရာလေး"
မင်းမျက်စိထဲလည်း တွေ့သမျှအကုန် ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလား? ငါ စိတ်မရှည်လာတော့ဘူး။
"တစ်ခုခုစားတော့၊ ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ?"
"ငါလေ၊ ဒီနေရာက တဒုန်းဒုန်းနဲ့၊ မောတယ်။ ဘာမှလည်းမစားချင်ဘူး"
Chain က ရင်ဘတ်ဘယ်ဘက်အခြမ်းကိုဖိပြီး ပြောလာတာကြောင့် Lock မျက်နှာတွေ နွေးခနဲဖြစ်သွားမိတယ်။
"မစားချင်နေကွာ၊ သဘောပဲ"
ပြောပြီးထထွက်လိုက်တော့
"အစ်ကိုလေး စိတ်ဆိုးသွားပြန်တာလား?"
"ငါက အားတိုင်း စိတ်ဆိုးနေရမှာလား?"
"မသိဘူးလေ။ အော်လိုက်တာကိုး"
ကိုယ့်ဘာသာ အော်လို့အော်မိမှန်းတောင်မသိတာကြောင့် ဘာလို့အော်တာလဲလို့လည်း Lock ကိုယ်တိုင် မသိတော့ပါ။ ဘာမှမပြောတော့ဘဲ Chain အခန်းကနေ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။
¤
နေ့လည်စာစားချိန်မှ အောက်ဆင်းလာတဲ့ Chain နဲ့ ငြိမ်နေတဲ့နှစ်ယောက်ကိုချောင်းနေတဲ့ Lily တို့ ထမင်းစားပွဲမှာ အတူတူရှိနေကြတယ်။
"အစ်ကိုလေးက ထမင်းလာမစားဘူးလား အရုပ်လေး?"
"မသိဘူးလေ"
"ငါရှိနေလို့လား?"
"ဘာဖြစ်ထားကြလို့လဲ?"
"အရုပ်လေး၊ မနက်ကလေ အစ်ကိုလေးပြောပြမှ ငါသိတာ။ ငါတို့က လက်ထပ်ပြီး ကွာရှင်းထားကြတာဆို?"
ထင်တယ်။ Lily ထင်တယ်။ အဲဒီကိစ္စနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးငြိမ်နေကြတယ်လို့။
"အင်း၊ ကိုကိုက အဲဒီလိုပြောတယ်လား? ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ..."
"ဒါပေမဲ့ ဘာလဲဟင်?"
"ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး"
"အရုပ်လေးရော၊ Kyle နဲ့ Nathan တို့ရော ငါ့အကြောင်းကိုဆို အကုန်လုံးလည်း ပြောမပြကြဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ အစ်ကိုလေးကိုပဲ မေးနေရတယ်"
"မေးလိုက်တော့ ပြောပြတယ်မဟုတ်လား? ပြီးရောပေါ့ အဲဒါဆို"
"အစ်ကိုလေးက ငါဆိုးလွန်းလို့ ကွာရှင်းလိုက်တာလား?"
"သူကမှ နတ်ဆိုး"
"အစ်ကိုလေးလား? အရုပ်လေးကလည်း ကိုယ့်အစ်ကိုကို မပြောရဘူးလေ၊ ငရဲမင်းနဲ့ တွေ့နေမယ်"
OMG! သူ့ယောက်ျားထိတော့ နာတတ်လိုက်တာ။ Lily တို့ သူများလင်လင်တွေကြား ဝင်ပါမိတာ တကယ်မှားတယ်။ နောက် ဘယ်တော့မှဝင်မပါဘူး။ သတ်နေကြလည်း ဝင်မဆွဲဘူးမှတ်ပါ။
စားသောက်ပြီးတော့ Lily က
"Chain ကိုပေးစရာရှိတယ်။ ဒီမှာ၊ Chain ရဲ့ဖုန်း။ ပြန်ယူထားလိုက်"
"ငါ့ဖုန်းလား? အရုပ်လေး သိမ်းထားပေးတာလား?"
"Hurricane သိမ်းထားပေးတာ"
"ဪ"
Chain က သူ့ဖုန်းကို ယူကြည့်နေတယ်။ ခဏနေတော့ Password ဖွင့်ကြည့်ပြီး ဖုန်းကိုကလိတယ်။ Lily ဖွင့်မရခဲ့တဲ့ Photo File တစ်ခု ပွင့်သွားတယ်။ Chain ရဲ့ Finger Print ကိုခိုးပြီးဖွင့်ပေမဲ့ မရခဲ့။ လူကိုယ်တိုင်ဖွင့်မှ ပွင့်သွားတယ်။ Chain ပြုံးနေတာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ Lock ပုံတွေ အထပ်လိုက်။
"Chain က ဖုန်း password ကို မှတ်မိတာလား?"
"သေတ္တာလေးကိုဖွင့်တဲ့ ဂဏန်းတွေနဲ့ ဆင်တယ်လေနော်"
"ကိုကို့သေတ္တာလေးလား?"
"အင်း"
သေလိုက်တော့မယ်၊ နောက်ဘယ်တော့မှမမေးဘူး။ Lily ဟာလေ အမှတ်မရှိတဲ့ကောင်မလေး။
"အဲဒီပုံတွေ ငါဘယ်တုန်းကရိုက်ထားတာလဲမသိဘူး"
Chain အပြောကြောင့် အမှတ်မရှိတဲ့ Lily ထပ်ကြည့်မိပြန်တယ်။
အရိပ်နှစ်ခုက နမ်းနေသယောင်။ Chain က တမင်သက်သက် Lock အရိပ်နားကပ်ရပ်ပြီး ရိုက်ထားပုံပါပဲ။
နောက်တစ်ပုံက Lock အိပ်နေတာကို အနီးကပ်ရိုက်ထားတဲ့ပုံ။ အဲဒါက Lock မူးပြီးအန်တဲ့ညက ရိုက်ထားတာ သေချာပါတယ်။
နောက်တစ်ခုက သူတို့သူငယ်ချင်းတွေစုံတုန်းက Lock အလုပ်လုပ်နေတာကို ဘေးတိုက်ရိုက်ထားတာ။ ရိုက်ထားတာက ရိုးရိုးမရိုက်ဘူး၊ Lock ပါးကိုလှမ်းထိသလိုမျိုး Chain ရဲ့လက်ညှိုးက ပါနေတယ်။
နောက်ထပ် နောက်ထပ်ပုံတွေ ...
Lily တစ်ယောက် သွေးတက်ချင်သလိုဖြစ်လာတာကြောင့် စပ်စပ်စုစုကြည့်မိတာကိုပဲ အကြီးအကျယ်နောင်တရနေပါပြီ။
¤
🎶 Just a second, we're not broken just bent.
And we can learn to love again 🎶
"Kyle"
"ဪ၊ ငါထင်ပါတယ်။ မင်းဆီက Missed Call တွေ့လို့ ဖုန်းတော့ မင်းလက်ထဲရောက်ပြီလို့လေ"
"အင်း၊ မင်းမကိုင်လို့လေ"
"ရေချိုးနေလို့ပါ"
"Kyle, ငါ့ရဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက မှန်နောက်မှာ Jigsaw Puzzel Pieces တွေ တွေ့တယ်"
"ဩ၊ ရှာတွေ့သွားပြီလား? မြန်သားပဲ"
"တွေ့လား? မင်း သိနေတာကို ငါ့ကိုမပြောဘူး"
"မင်းဘာသာ ဝှက်ထားတာလေကွာ"
"ငါနဲ့ကိုကိုက ကွာရှင်းထားတာဆို? လက်ထပ်ခဲ့ပေမဲ့ ချစ်သူတွေမဟုတ်ဘူးတဲ့"
"ဘယ်သူပြောတာလဲ? Lock ပြောတာလား?"
"အင်း"
"မကွာရှင်းခင်ကတော့ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြသေးတယ် ထင်တာပဲ"
Hurricane တို့ မစားရတဲ့အမဲကို Lock ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြံစည်နေတာလား?
သူတို့အဆင်မပြေတိုင်း ကိုယ့်မျှော်လင့်ချက်နဲ့ကိုယ် နာကျင်ရတာ တော်တော်လေးခံရခက်ပါတယ်။
"တကယ်လား?"
"သေချာတော့သိမလားကွ။ မင်းတို့ကိစ္စပဲကို"
"ပြီးတော့ Guitar မှာ ဆင်တူလက်စွပ်တွေ့တယ်"
"အင်း၊ ဝတ်ထားလိုက်ပြီပေါ့"
Chain ဟာ အမှုလိုက်သင့်တယ်။ သဲလွန်စရှာရာမှာ သိပ်တော်နေသလိုပဲ။ သူ တစ်ခုပြီးတစ်ခု တွေ့နိုင်လွန်းပါတယ်။ အခုလည်း မနေ့ကမှ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ဒီနေ့ဖုန်းဆက်တော့ လက်စွပ်ရပြီးပြီတဲ့။ ကိုယ်လုပ်လိုက်တာကလည်း သိသာလွန်းလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
"ဝတ်ထားတယ်။ Puzzle Pieces တွေကလေ မစုံဘူးသိလား? တစ်ခုလိုနေတယ်"
"အဲဒါတော့ ငါမသိဘူး။ မင်းယူသွားတုန်းကတော့ အကုန်အပြည့်ပဲ"
"ငါရှာတာလည်း မတွေ့သေးဘူး"
"အင်း၊ အဲဒါကို Lock ကတွေ့သွားပြီး မင်းတို့ကိစ္စတွေ ပြောပြတယ်ပေါ့။ အဲဒီလိုလား?"
"သူ ပြောချင်စိတ်မရှိဘူးတဲ့။ ခုနက ငါပြောပြတာ အကုန်ပဲ"
"သူပြောချင်စိတ်ရှိမှ နားထောင်ပေါ့ကွာ"
"အင်းပါ။ Kyle, ငါ Pandora's box ကို သွားချင်တယ်"
"Lock ကိုပြောလေ"
"မပြောချင်ပါဘူး။ အပြင်ပေးထွက်တာမှ မဟုတ်တာ"
"အခု ငါလာခေါ်ရင်ရော ထည့်ပေးလိုက်မယ် ထင်လို့လား? ငါခေါ်သွားပြီး မင်းဆေးရုံရောက်လို့ ငါအထိုးခံလိုက်ရတာကို"
"ဟင်! အရမ်းနာသွားလား? ငါ့ကိုလည်းမပြောဘူး"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ နည်းနည်းလေးပဲထိတာ။ မင်းတောင် မသိလိုက်ဘူးမဟုတ်လား?"
"ငါနိုးလာတော့ ခေါင်းမူးနေတာကိုး။ နောက်တစ်ခေါက်နိုးတော့လည်း မင်းကအိမ်ပြန်သွားပြီလေ"
ပြန်လာတော့ ဒဏ်ရာကိုမမြင်အောင် ဖုံးထားခဲ့ပြီးပြီ။
"အေးပါကွာ"
"ကိုကိုက ဆိုးလိုက်တာ။ မင်း စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်၊ သူက စိတ်မရှည်တတ်လို့ပါ"
"ဟာဟ၊ မဆိုးပါဘူးကွာ။ ငါ ကလေးမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီလောက်နဲ့ စိတ်မဆိုးတတ်ဘူး"
"အဟီး၊ ကိုကိုက Baby"
"သွားပြောလေ။ ထထိုးလိမ့်မယ်"
"ကြောက်တယ်။ ဟိုတစ်ခါကလည်း တကယ်ထိုးခံရပြီထင်တာ"
"ဘယ်တုန်းကလဲ?"
"သူ့ Laptop ပေါ် ဖျော်ရည်တွေမှောက်တုန်းက"
"မလုပ်လောက်ပါဘူး မင်းကို။ သက်သက်ခြောက်တာနေမှာပါ။ ကဲ၊ ငါအလုပ်ရှိသေးတယ်"
"အင်းပါ၊ တာ့တာ"
"အင်း၊ နောက်မှတွေ့မယ်"
မင်းတို့ကွာရှင်းထားတဲ့ကိစ္စ မင်းကိုသိစေချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ လက်စွပ်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ Wedding Photo နဲ့ကို တည့်တည့်တိုးတာတော့ ငါနဲ့မဆိုင်တော့ဘူး။
ဒါပေမဲ့ Pandora's box ကိုတော့ မသွားစေချင်ဘူး။ အဲဒီမှာ မင်းတို့အတွက် ကောင်းတဲ့အမှတ်တရ ရှားလွန်းတယ်။
မင်း Baby က မင်းအပေါ်မှာ အရင်ကလို မခါးသည်းတော့ပါဘူး။ မချိုမြိန်ခဲ့တဲ့အမှတ်တရတွေကို ပြန်ရှာမနေနဲ့တော့ Chain. အဲဒါ ဘယ်လောက်ပူလောင်လဲဆိုတာ ငါအသိဆုံးပဲ။
မင်းရဲ့ဘဝအသစ်မှာ မင်းနည်းမင်းဟန်နဲ့ အနာဂတ်တစ်ခုကို ရွေးကြည့်စေချင်တယ်။
¤
Baby တဲ့။ ကိုကို့ပုံနဲ့ ကိုကို့ဖုန်းနံပါတ်ပေါ့။ ခေါ်ကြည့်ရင် စိတ်ဆိုးဦးမလားမသိဘူး။ တော်ပါပြီ၊ မခေါ်တော့ပါဘူး။
Chain က သူ့အခန်းထဲမှာအတွေးများနေသလို အလုပ်ကိစ္စနဲ့အပြင်မှာထမင်းစားနေတဲ့ Lock ခမျာမှာတော့ လျှာတွေချည်း ကိုက်မိနေပါတော့တယ်။
¤
"မင်းဆံပင်မညှပ်ဘူးလား Chain?"
"မရှည်ပါဘူး"
"ပခုံးထောက်တော့မယ်လေ၊ မရှည်ဘူးငြင်းနေသေးတယ်။ ရေချိုးရင် စိုကုန်တယ်မဟုတ်ဘူးလား?"
"စည်းလိုက်ရင် မစိုပါဘူး။ မညှပ်တော့ဘူး၊ အရှည်ထားမှာ"
"မျက်စိတွေနောက်လိုက်တာ"
"အစ်ကိုလေးကျတော့ ဆံပင်ရှည်တွေနဲ့"
"ငါက အရင်ကတည်းကထားလာတာလေ။ မင်းဆံပင်ကို ဆေးရုံဆင်းလာတော့လည်း မညှပ်ဘူး။ ဒီလိုမှန်းသိရင် ဆေးရုံမှာကတည်းက ဆွဲညှပ်ပစ်တယ်"
"အစ်ကိုလေးကလည်း ငါဘာသာအရှည်ထားမလို့ကို ဘာဖြစ်လို့အတင်းညှပ်ခိုင်းနေတာလဲ?"
"မင်းဆံပင်အုံနဲ့ အရှည်ထားရင် ငှက်သိုက်ဖြစ်နေမှာပေါ့။ မျက်စိနောက်တယ်"
"အဲဒါဆို မကြည့်နဲ့လေ။ အစ်ကိုလေးလို အရှည်ပဲထားမှာ"
ပြောပြီး ရှောင်ထွက်သွားတဲ့ Chain ကြောင့် Lock တစ်ယောက် မကြည်မလင်နဲ့ ကျန်နေခဲ့တယ်။
¤
"Chain! မင်းဘယ်မှာလဲ? လာခဲ့ဦး ဒီကို"
ဧည့်ခန်းထဲကနေ အော်ခေါ်နေတော့ အပြေးလေးရောက်လာတယ်။ ဆံပင်တွေကို ထိပ်မှာတစ်ဝက်စည်းလျက်သား မျက်စိနောက်စရာပုံစံနဲ့။
"အပင်တွေက ဘယ်တုန်းက ရောက်လာတာလဲ?"
"ခုနကလေ။ အခုပဲ နောက်ဘက်ကိုသယ်မလို့"
"ဘယ်သူ့သဘောနဲ့ လုပ်နေတာလဲ?"
"အစ်ကိုလေး မအားဘူးမဟုတ်လား? အဲဒီစင်လေးတွေကို ပစ်ထားတာကြာနေပြီလေ။ အစ်ကိုလေးမအားရင် ငါစိုက်လိုက်မယ်"
"လုပ်ရဲရင်လုပ်ကြည့်လိုက်။ အဲဒီစင်တွေပါ ဖျက်ပစ်မယ်"
"သေသေချာချာ အပင်တွေအကြောင်းကို ငါးရက်လောက်ရှာမှတ်ထားပြီးမှ မှာထားရတာ။ Kyle ကလည်း အကျင့်ပုပ်တယ်၊ သေချာမပြောပြဘူး။ အစ်ကိုလေးလည်း အကျင့်ပုပ်တယ်၊ ဖျက်ပစ်မယ်တဲ့။ ဖျက်ကြည့်လိုက်လေ၊ ငါက ရအောင်ပြန်စိုက်မှာပဲ"
ပြောပြီး အပင်တွေရှိရာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။
Lock မှာသာ ဒေါသဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရတာ။
¤
"အစ်ကိုလေး၊ ခြံနောက်ကို ဘာလို့လာတာလဲ? မလာနဲ့နော်"
"ဘာပြောတယ်? ဖယ်စမ်း! ငါ့အိမ်ငါ ဘယ်သွားသွား၊ ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့။ မင်းအပူလား?"
"No! အပင်တွေလာမထိနဲ့။ ဟာဗျာ၊ သွားပါဗျာ"
"Yah!!! မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ? ငါ့အင်္ကျီ မြေကြီးတွေပေကုန်ပြီ။ မင်းလက်နဲ့ လာမထိနဲ့"
"မလာနဲ့လို့ ပြောတယ်လေ။ မပြန်ရင် ရေပိုက်နဲ့ပက်မှာနော်"
ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ လက်ကလည်း ရေပိုက်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်တဲ့ Chain ကြောင့် Lock ဆွံ့အသွားရတယ်။
Chain ဟာ အရင်လို Lock တစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်းမဖြစ်တော့ပါ။ အစက မသိမသာ သူလုပ်ချင်တာကို တောင်းဆိုတတ်တယ်။ အဲဒီကနေ သိသိသာသာ ပြဿနာရှာတတ်လာတယ်။ နောက်တော့ ပြောရင်မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဂျစ်ကန်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ခွန်းမခံကို ပြန်ပြောတတ်လာတယ်။ အခုတော့ သူက ပြန်ခြိမ်းခြောက်တဲ့အထိ ဖြစ်လာပါတော့တယ်။
"မင်းတော့ နာချင်ပြီထင်တယ်"
Lock စိတ်တွေတိုပြီး ရှေ့တိုးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ Chain က ရေပိုက်ခေါင်းကို ဖွင့်ချလိုက်ပါတယ်။
"ဟာ! မင်း ... မင်း ... အေး၊ သေပြီသာမှတ်လိုက်"
Lock က Chain ကိုလှမ်းဆွဲတော့ Chain ကရှောင်ရင်း ရေပိုက်နဲ့ထပ်ပက်မိကုန်တယ်။ ဖမ်းတဲ့သူကဖမ်းသလို ရှောင်တဲ့သူကရှောင်တယ်။ ကြိမ်းတဲ့သူကကြိမ်းသလို အော်တဲ့သူကအော်တယ်။
နောက်ဆုံး Lock က Chain ကိုဖမ်းမိသွားပြီး လက်ကိုနောက်ပြန်လိမ်ချုပ်ထားကာ ရေပိုက်နဲ့ခေါင်းကနေလောင်းချနေလို့ Chain အော်ဟစ်နေတဲ့အသံကြောင့် သူတို့တိုက်ပွဲကို ပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေ များလာပါတော့တယ်။
ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ ပွစိပွစိတွတ်ထိုးသံတွေကြောင့် ခြံနောက်ဘက်ကိုရောက်လာခဲ့တဲ့ Lily ခမျာ
"ကိုကို"
"ဘာလဲ?"
အသံကြောင့် Chain ကိုပါဆွဲလှည့်ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်လာတဲ့ Lock က Lily ကိုမြင်တော့ ရေပိုက်ကိုပိတ်လိုက်တယ်။ ဆွဲလှည့်လိုက်တဲ့အရှိန်ရယ်၊ ရေတွေနဲ့ချော်နေတာရယ်၊ Lock က ချုပ်ထားတာရယ်ကြောင့် Chain က ရှေ့ကို ဒူးထောက်ကျသွားတယ်။ Lock ပါယိုင်ကျပြီး လဲမှာစိုးလို့ လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူကိုယ်တိုင်က နောက်ဘက်ဆုတ်ပြီး ဟန်ချက်ထိန်းလိုက်ရတယ်။
Chain ကတော့ မြေကြီးပေါ်ထိုင်ချပြီး မျက်နှာကိုလက်နဲ့ပွတ်ကာ ရေတွေသုတ်နေလေရဲ့။
"အဲဒါ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ ဟင်?"
"ဒီကောင် ငါ့ကို ရေနဲ့ပက်တာလေ။ ကြည့်ဦး စိုရွှဲကုန်ပြီ"
ဆံပင်တွေကတော့ အကုန်လုံးစုစည်းထားလို့ သိပ်မဆိုးပေမဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကစိုရွှဲကာ ကြွက်စုတ်ဖြစ်နေရင်းက Chain ခြေထောက်ကို လှမ်းကန်လိုက်သေးတယ်။
မျက်လုံးတွေနီရဲပြီး ရွှံလူးနေတဲ့ ကြွက်စုတ်ကလည်း ကန်တဲ့ခြေထောက်ကိုလှမ်းဆွဲတော့ Lock တို့ ဖင်ထိုင်လျက် လဲပါလေရော။
"အား၊ သေပြီ"
"ကိုကို"
Lock အော်လိုက်သလို Lily လည်း လန့်အော်ပြီး ဆွဲမလို့လုပ်ပါသေးတယ်။ မဆွဲလိုက်မိရုံလေးပါ။
Lock က Chain ကို လည်ကုပ်ကနေလှမ်းဆွဲဖိထားပြီး ကျောကိုရိုက်နေတော့
"အား! ကြောက်ပြီ၊ ကြောက်ပြီ။ နောက်မလုပ်တော့ဘူးလေ။ အား! လွှတ်ပါတော့"
ကလေးတွေလို ရွှံလူးနေတဲ့အစ်ကိုနှစ်ယောက်ကြောင့် Lily လည်း မျက်လုံးအဝိုင်းသား၊ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ တအံ့တဩသာ ငေးနေမိပါတော့တယ်။
တစ်ခါတလေ ကလေးတွေဟာ သိပ်ထိန်းရခက်လွန်းပါတယ်။
"သတ်ကြတော့၊ အဲဒီမှာ သတ်နေလိုက်ကြ။ အသက်သုံးဆယ်တွေကဲနေကြတာ ကလေးတွေလည်း မမီနိုင်ဘူး"
Lily ပြောဆိုပြီးသာ ပြန်လှည့်ထွက်လာတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှ Lock က Chain ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
"အဲဒါ မင်းကြောင့်"
"အစ်ကိုလေး အရင်စတာလေ"
"ဘာပြောတယ်? မင်း ငါ့ကို ရေနဲ့ပက်တာလေ"
"အစ်ကိုလေးကအရင် စင်တွေဖျက်ပစ်မယ် ပြောတာလေ"
"ငါ့ဘာသာ ငါ့အိမ်ကဟာတွေ ဘာလုပ်လုပ်လေ"
"အဲဒါဆို ငါနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်လေ"
"ဘာရယ်?"
အခု သူနဲ့ဆိုင်တယ်လို့ ပြောနေတာက ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ? ကွာရှင်းပြီးရင် တစ်ယောက်တစ်ဝက်ဆိုတာမျိုး တွေးတတ်တဲ့အခြေအနေလည်း မဟုတ်တာကိုလေ။
"ညီအစ်ကိုဆို? ငါနဲ့လည်းဆိုင်တယ်၊ အရုပ်လေးနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်။ အကြီးဆုံးဆိုပြီး အစ်ကိုလေးတစ်ယောက်တည်း လုပ်ချင်ရာလုပ်လို့မရဘူး"
ဟာကွာ! သူ့ဘာသာ ရိုးရိုးလေးပြောတာကို ငါက ဘာတွေတွေးမိတာလဲ?
မင်းကိုက အချိုးမပြေဘူးနော် Chain!
"တိတ်စမ်း! ထတော့။ ကြွက်စုတ်ရုပ်ဖြစ်နေပြီ"
Lock က ထရပ်ရင်း Chain ကိုအော်နေတယ်။ Chain က ထရပ်ရင်း သူ့ကျောသူ မမီမကမ်းလှမ်းပွတ်ပြီး
"နာတယ်။ ကျောကိုအောင့်သွားတာပဲ။ ရက်စက်လိုက်တာ"
"ဘာကြည့်တာလဲ? ထပ်လုပ်လိုက်ရ သေတော့မယ်"
"ဟာ၊ မလုပ်နဲ့လေ။ ကြောက်တယ်လို့"
ပြောရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်ပြေးသော Chain နောက်ကို ရွှံ့တွေခါရင်း Lock ပါလာပါတော့တယ်။
■■■■■ Part LII ဆက်ရန် ■■■■■
"အဲဒါကို မင္းဘယ္က ရလာတာလဲ?"
"ေရခ်ိဳးခန္း ဗီ႐ိုထဲက"
"ေတာ္ေတာ့၊ မဆက္နဲ႔"
"အာ ... မထိနဲ႔ေလ။ ၿပီးေတာ့မွာ"
Chain ကအထိမခံ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Chain ေျပာသလို ၿပီးေတာ့မွာမို႔ Lock လက္ေလၽွာ့လိုက္ရတယ္။ ခဏေလာက္ရပ္ၾကည့္ေနၿပီးေတာ့ ဆက္လို႔ၿပီးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ...
"တစ္ခုလိုေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ဆက္မရတာ။ ပံုကေပၚေနၿပီကို"
Chain ရဲ႕ အက်ႌရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းေနရာမွာ တစ္ခ်ပ္လိုေနၿပီး ပံုကေတာ့ ခန္႔ခန္႔ႀကီးေပၚေနၿပီ။ Lock က ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ Chain က Lock ကိုၾကည့္ၿပီး
"အဲဒါ မဂၤလာေဆာင္ဓာတ္ပံုမဟုတ္လား? ငါနဲ႔အစ္ကိုေလးက လက္ထပ္ထားတာလား?"
"ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ"
"ဒါဆို တကယ္ႀကီးလား?"
Chain အေနနဲ႔ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မဂၤလာပြဲကို နားလည္ႏိုင္မလားလို႔ Lock မသိတာေၾကာင့္ ဘာမွေျပာခ်င္စိတ္မရွိ။
"အစ္ကိုေလး၊ တကယ္လားလို႔?"
"ေအး"
"ဒါဆို Eliza တို႔ေတြၾကည့္ေနက် ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို မင္းသားႏွစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္တာမ်ိဳးလား?"
"ဘာရယ္? အဲဒါ မင္းသိတယ္လား?"
"အင္း၊ သိတယ္ေလ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ယူထားၾကတာတို႔၊ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၾကတာတို႔ေလ။ ငါတို႔ကလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳးလား? မိုက္သားပဲ"
Chain ပံုကို သေဘာတက်ၾကည့္ရင္းေျပာကာ ခုတင္ေပၚတင္လိုက္ေတာ့ Puzzle pieces ေတြရဲ႕ေနာက္ဘက္က အျဖဴေရာင္ေပၚမွာ ခဲျခစ္ရာပံုစံေတြ ဟိုတစ္ကြက္၊ ဒီတစ္ကြက္။ ဒီလို အပိုင္းအစေတြနဲ႔မို႔ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ပံုရွိေနတာကို Lock မသိခဲ့ရျခင္း။
"ဒါေပမဲ့ ကြာရွင္းၿပီးၿပီ"
"ဗ်ာ! ကြာရွင္းတယ္? ဘာမွမေတာ္ေတာ့ဘူးေပါ့?"
"အဲဒါေၾကာင့္ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲလို႔ ငါေျပာတာေလ"
"ဪ၊ ငါကဆိုးလို႔လား?"
"ဘာဆိုင္လို႔လဲ?"
"ငါကဆိုးလြန္းလို႔ ... ခုနက ဘာ ... ကြာရွင္းတာ ... အဲဒါေလ၊ အဲဒီလိုျဖစ္သြားတာလားလို႔ ေမးတာပါ"
ငါ မရွင္းျပခ်င္ဘူး Chain.
"ဒီအတိုင္း အဆင္မေျပလို႔"
"မတည့္ၾကတာလား? ရန္ျဖစ္ၾကတာလား?"
"အင္း"
"ဪ၊ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ငါကသိပ္ဆိုးခဲ့တာဆိုရင္ အစ္ကိုေလး စိတ္တိုေနမွာေနာ္။ အခုေတာင္ ငါက အစ္ကိုေလးကို အလုပ္႐ႈပ္ေအာင္လုပ္တယ္မဟုတ္လား?"
Chain, အခုအခ်ိန္ထိလည္း ငါ့ကိုလူဆိုးျဖစ္ေအာင္ မင္းလုပ္ေနျပန္ၿပီလား?
Chain က တစ္ခုစီျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ဘူးထဲကို အစဥ္လိုက္ျပန္ထည့္ေနတယ္။
"ရၿပီ၊ ဒါဆိုရင္ ေပ်ာက္ေနတဲ့တစ္ခုကို ရွာေတြ႕တဲ့အခါ အစဥ္လိုက္ျပန္ဆက္႐ံုပဲ။ ခုနကလို အၾကာႀကီးမဆက္ရေတာ့ဘူး။ အစ္ကိုေလး၊ ငါ ဒါေတြကို သိမ္းထားမယ္ေနာ္။ ရတယ္မဟုတ္လား?"
"အင္း"
"ငါသိခ်င္တာရွိတယ္၊ ေမးလို႔ရလား?"
အဝတ္ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ၿပီး အေနာက္ထဲအထိ ထိုးထည့္သိမ္းရင္း Chain က ေမးလာတာေၾကာင့္ Lock က ခုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
"မင္းကလည္း သိခ်င္မွာပဲ၊ ငါကလည္း ဘာမွေျပာခ်င္စိတ္မရွိဘူး"
Chain က Lock ေရွ႕နားလာရပ္ၿပီး
"တစ္ခုပဲေလ"
"ဘာလဲ?"
"လက္ထပ္ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ငါတို႔က ခ်စ္သူေတြလား?"
"မဟုတ္ဘူး"
"ဪ"
Chain က ထံုးစံအတိုင္း Lock ေျခရင္းနားကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်ရင္း Lock ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ?"
"ဟင့္အင္း"
Lock က ခါးကိုကိုင္းၿပီး သူ႔လက္ေတြကိုေပါင္ေပၚေထာက္ထိုင္ရင္း Chain ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
"ငါတို႔အေၾကာင္းက ႐ႈပ္တယ္။ ငါလည္း ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိဘူး"
"မေျပာခ်င္ရင္ မေျပာပါနဲ႔။ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ငါေတြ႕တာေလ၊ လင္မယားေတြရန္ျဖစ္ၿပီးၾကရင္ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေနၾကတယ္။ ျမင္ရင္လည္း မေခၚၾကဘူး။ အဲဒီ ကြာရွင္းၿပီးရင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အစ္ကိုေလးက ငါ့ကို အိမ္ေခၚထားတယ္၊ ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲမို႔လို႔ မဟုတ္လား? ငါေျပာတာမွန္လား?"
Chain က သူနားလည္ထားတာကို အတည္ျပဳေနတာမို႔ Lock ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။
"အင္း၊ အဲဒီလိုပဲေပါ့"
"ငါ အစ္ကိုေလးစိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ငါ့ကို မရွိသလိုေနခ်င္ရင္လည္း ေနပါ။ အရင္လို ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ ငါေနပါ့မယ္"
သူမရွိသလိုမ်ိဳးသေဘာထားၿပီး ဥေပကၡာျပဳမိတာကို သူမေနတတ္ခဲ့လို႔ ျပႆနာေတြလုပ္ေနတာပါလို႔ ဝန္ခံေနတာလား?
ဟာကြာ! မင္းကေလ အရင္လိုပဲ Attention ရွာတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္ေနတုန္းပဲ။ ငါကိုက လံုးဝႀကီး ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ခဲ့တာလည္း ပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။
Lock အမွတ္တမဲ့ Chain ရဲ႕လက္ဆီကိုၾကည့္မိေတာ့
"အဲဒီလက္စြပ္၊ မင္းဘယ္ကရလဲ?"
"ဒါ ငါ့လက္စြပ္မဟုတ္လား? ငါ့မွာရွိေနတာေလ"
Lock မွတ္မိသေလာက္ Chain က လက္ထပ္လက္စြပ္ကို လံုးဝမခၽြတ္ဘူး။ မကြာရွင္းခင္မနက္ကအထိ အဆင္ေျပေနတာေၾကာင့္ အဲဒီလက္စြပ္က ကြာရွင္းၿပီးလည္း သူ႔လက္မွာပဲရွိေနရမယ္။ Pandora ကေနျပန္လာ၊ ကြာရွင္း၊ Chain ေဆး႐ံုေရာက္၊ ေနာက္ၿပီး Lock ကိုလိုက္ကယ္၊ Hurricane ကေခၚသြားၿပီး ခြဲစိတ္ဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဆို ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား Chain က လက္စြပ္ကိုသိမ္းသလဲ?
ေဆး႐ံုမွာတုန္းကေတာင္ အဲဒီလက္စြပ္ကို မေတြ႕မိဘူး။ Hurricane သိမ္းထားေပးၿပီး အခုမွ ျပန္ဝတ္ထားတာလား?
Guitar ထဲကျပန္ေတြ႕တာကို မသိတဲ့ Lock နဲ႔ Guitar ထဲကေန အခုမွလက္စြပ္ကိုေတြ႕တဲ့ Chain တို႔ရဲ႕ ပေဟဠိဟာလည္း Hurricane ဆီမွာ အဆံုးသတ္ျပန္တယ္။
"အင္း၊ မင္းလက္စြပ္ဆိုေတာ့ မင္းဘာသာ ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့"
"အစ္ကိုေလးဆီမွာလည္း တစ္ကြင္းရွိတယ္ေလ။ အဲဒါ ဟိုပံုထဲကလက္စြပ္ေတြမဟုတ္လား?"
Lock ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ Chain က လက္စြပ္ေလးကို သူ႔လက္မနဲ႔ပြတ္သပ္ၾကည့္ၿပီး
"ခ်စ္စရာေလး"
မင္းမ်က္စိထဲလည္း ေတြ႕သမၽွအကုန္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာလား? ငါ စိတ္မရွည္လာေတာ့ဘူး။
"တစ္ခုခုစားေတာ့၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ?"
"ငါေလ၊ ဒီေနရာက တဒုန္းဒုန္းနဲ႔၊ ေမာတယ္။ ဘာမွလည္းမစားခ်င္ဘူး"
Chain က ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္အျခမ္းကိုဖိၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္ Lock မ်က္ႏွာေတြ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားမိတယ္။
"မစားခ်င္ေနကြာ၊ သေဘာပဲ"
ေျပာၿပီးထထြက္လိုက္ေတာ့
"အစ္ကိုေလး စိတ္ဆိုးသြားျပန္တာလား?"
"ငါက အားတိုင္း စိတ္ဆိုးေနရမွာလား?"
"မသိဘူးေလ။ ေအာ္လိုက္တာကိုး"
ကိုယ့္ဘာသာ ေအာ္လို႔ေအာ္မိမွန္းေတာင္မသိတာေၾကာင့္ ဘာလို႔ေအာ္တာလဲလို႔လည္း Lock ကိုယ္တိုင္ မသိေတာ့ပါ။ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ Chain အခန္းကေန ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
¤
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွ ေအာက္ဆင္းလာတဲ့ Chain နဲ႔ ၿငိမ္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုေခ်ာင္းေနတဲ့ Lily တို႔ ထမင္းစားပြဲမွာ အတူတူရွိေနၾကတယ္။
"အစ္ကိုေလးက ထမင္းလာမစားဘူးလား အ႐ုပ္ေလး?"
"မသိဘူးေလ"
"ငါရွိေနလို႔လား?"
"ဘာျဖစ္ထားၾကလို႔လဲ?"
"အ႐ုပ္ေလး၊ မနက္ကေလ အစ္ကိုေလးေျပာျပမွ ငါသိတာ။ ငါတို႔က လက္ထပ္ၿပီး ကြာရွင္းထားၾကတာဆို?"
ထင္တယ္။ Lily ထင္တယ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးၿငိမ္ေနၾကတယ္လို႔။
"အင္း၊ ကိုကိုက အဲဒီလိုေျပာတယ္လား? ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ..."
"ဒါေပမဲ့ ဘာလဲဟင္?"
"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"အရုပ္ေလးေရာ၊ Kyle နဲ႔ Nathan တို႔ေရာ ငါ့အေၾကာင္းကိုဆို အကုန္လံုးလည္း ေျပာမျပၾကဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ အစ္ကိုေလးကိုပဲ ေမးေနရတယ္"
"ေမးလိုက္ေတာ့ ေျပာျပတယ္မဟုတ္လား? ၿပီးေရာေပါ့ အဲဒါဆို"
"အစ္ကိုေလးက ငါဆိုးလြန္းလို႔ ကြာရွင္းလိုက္တာလား?"
"သူကမွ နတ္ဆိုး"
"အစ္ကိုေလးလား? အရုပ္ေလးကလည္း ကိုယ့္အစ္ကိုကို မေျပာရဘူးေလ၊ ငရဲမင္းနဲ႔ ေတြ႕ေနမယ္"
OMG! သူ႔ေယာက္်ားထိေတာ့ နာတတ္လိုက္တာ။ Lily တို႔ သူမ်ားလင္လင္ေတြၾကား ဝင္ပါမိတာ တကယ္မွားတယ္။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွဝင္မပါဘူး။ သတ္ေနၾကလည္း ဝင္မဆြဲဘူးမွတ္ပါ။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ Lily က
"Chain ကိုေပးစရာရွိတယ္။ ဒီမွာ၊ Chain ရဲ႕ဖုန္း။ ျပန္ယူထားလိုက္"
"ငါ့ဖုန္းလား? အ႐ုပ္ေလး သိမ္းထားေပးတာလား?"
"Hurricane သိမ္းထားေပးတာ"
"ဪ"
Chain က သူ႔ဖုန္းကို ယူၾကည့္ေနတယ္။ ခဏေနေတာ့ Password ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ဖုန္းကိုကလိတယ္။ Lily ဖြင့္မရခဲ့တဲ့ Photo File တစ္ခု ပြင့္သြားတယ္။ Chain ရဲ႕ Finger Print ကိုခိုးၿပီးဖြင့္ေပမဲ့ မရခဲ့။ လူကိုယ္တိုင္ဖြင့္မွ ပြင့္သြားတယ္။ Chain ျပံဳးေနတာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Lock ပံုေတြ အထပ္လိုက္။
"Chain က ဖုန္း password ကို မွတ္မိတာလား?"
"ေသတၱာေလးကိုဖြင့္တဲ့ ဂဏန္းေတြနဲ႔ ဆင္တယ္ေလေနာ္"
"ကိုကို႔ေသတၱာေလးလား?"
"အင္း"
ေသလိုက္ေတာ့မယ္၊ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမေမးဘူး။ Lily ဟာေလ အမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္မေလး။
"အဲဒီပံုေတြ ငါဘယ္တုန္းက႐ိုက္ထားတာလဲမသိဘူး"
Chain အေျပာေၾကာင့္ အမွတ္မရွိတဲ့ Lily ထပ္ၾကည့္မိျပန္တယ္။
အရိပ္ႏွစ္ခုက နမ္းေနသေယာင္။ Chain က တမင္သက္သက္ Lock အရိပ္နားကပ္ရပ္ၿပီး ႐ိုက္ထားပံုပါပဲ။
ေနာက္တစ္ပံုက Lock အိပ္ေနတာကို အနီးကပ္႐ိုက္ထားတဲ့ပံု။ အဲဒါက Lock မူးၿပီးအန္တဲ့ညက ႐ိုက္ထားတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြစံုတုန္းက Lock အလုပ္လုပ္ေနတာကို ေဘးတိုက္႐ိုက္ထားတာ။ ႐ိုက္ထားတာက ႐ိုး႐ိုးမ႐ိုက္ဘူး၊ Lock ပါးကိုလွမ္းထိသလိုမ်ိဳး Chain ရဲ႕လက္ညႇိဳးက ပါေနတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ပံုေတြ ...
Lily တစ္ေယာက္ ေသြးတက္ခ်င္သလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ စပ္စပ္စုစုၾကည့္မိတာကိုပဲ အႀကီးအက်ယ္ေနာင္တရေနပါၿပီ။
¤
🎶 Just a second, we're not broken just bent.
And we can learn to love again 🎶
"Kyle"
"ဪ၊ ငါထင္ပါတယ္။ မင္းဆီက Missed Call ေတြ႕လို႔ ဖုန္းေတာ့ မင္းလက္ထဲေရာက္ၿပီလို႔ေလ"
"အင္း၊ မင္းမကိုင္လို႔ေလ"
"ေရခ်ိဳးေနလို႔ပါ"
"Kyle, ငါ့ရဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ေနာက္မွာ Jigsaw Puzzel Pieces ေတြ ေတြ႕တယ္"
"ဩ၊ ရွာေတြ႕သြားၿပီလား? ျမန္သားပဲ"
"ေတြ႕လား? မင္း သိေနတာကို ငါ့ကိုမေျပာဘူး"
"မင္းဘာသာ ဝွက္ထားတာေလကြာ"
"ငါနဲ႔ကိုကိုက ကြာရွင္းထားတာဆို? လက္ထပ္ခဲ့ေပမဲ့ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ဘူးတဲ့"
"ဘယ္သူေျပာတာလဲ? Lock ေျပာတာလား?"
"အင္း"
"မကြာရွင္းခင္ကေတာ့ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေသးတယ္ ထင္တာပဲ"
Hurricane တို႔ မစားရတဲ့အမဲကို Lock ပါးစပ္ထဲ အတင္းထိုးထည့္ဖို႔ ၾကံစည္ေနတာလား?
သူတို႔အဆင္မေျပတိုင္း ကိုယ့္ေမၽွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ နာက်င္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးခံရခက္ပါတယ္။
"တကယ္လား?"
"ေသခ်ာေတာ့သိမလားကြ။ မင္းတို႔ကိစၥပဲကို"
"ၿပီးေတာ့ Guitar မွာ ဆင္တူလက္စြပ္ေတြ႕တယ္"
"အင္း၊ ဝတ္ထားလိုက္ၿပီေပါ့"
Chain ဟာ အမႈလိုက္သင့္တယ္။ သဲလြန္စရွာရာမွာ သိပ္ေတာ္ေနသလိုပဲ။ သူ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေတြ႕ႏိုင္လြန္းပါတယ္။ အခုလည္း မေန႔ကမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ဒီေန႔ဖုန္းဆက္ေတာ့ လက္စြပ္ရၿပီးၿပီတဲ့။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာကလည္း သိသာလြန္းလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
"ဝတ္ထားတယ္။ Puzzle Pieces ေတြကေလ မစံုဘူးသိလား? တစ္ခုလိုေနတယ္"
"အဲဒါေတာ့ ငါမသိဘူး။ မင္းယူသြားတုန္းကေတာ့ အကုန္အျပည့္ပဲ"
"ငါရွာတာလည္း မေတြ႕ေသးဘူး"
"အင္း၊ အဲဒါကို Lock ကေတြ႕သြားၿပီး မင္းတို႔ကိစၥေတြ ေျပာျပတယ္ေပါ့။ အဲဒီလိုလား?"
"သူ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိဘူးတဲ့။ ခုနက ငါေျပာျပတာ အကုန္ပဲ"
"သူေျပာခ်င္စိတ္ရွိမွ နားေထာင္ေပါ့ကြာ"
"အင္းပါ။ Kyle, ငါ Pandora's box ကို သြားခ်င္တယ္"
"Lock ကိုေျပာေလ"
"မေျပာခ်င္ပါဘူး။ အျပင္ေပးထြက္တာမွ မဟုတ္တာ"
"အခု ငါလာေခၚရင္ေရာ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ ထင္လို႔လား? ငါေခၚသြားၿပီး မင္းေဆး႐ံုေရာက္လို႔ ငါအထိုးခံလိုက္ရတာကို"
"ဟင္! အရမ္းနာသြားလား? ငါ့ကိုလည္းမေျပာဘူး"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ နည္းနည္းေလးပဲထိတာ။ မင္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူးမဟုတ္လား?"
"ငါႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းမူးေနတာကိုး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ႏိုးေတာ့လည္း မင္းကအိမ္ျပန္သြားၿပီေလ"
ျပန္လာေတာ့ ဒဏ္ရာကိုမျမင္ေအာင္ ဖံုးထားခဲ့ၿပီးၿပီ။
"ေအးပါကြာ"
"ကိုကိုက ဆိုးလိုက္တာ။ မင္း စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္၊ သူက စိတ္မရွည္တတ္လို႔ပါ"
"ဟာဟ၊ မဆိုးပါဘူးကြာ။ ငါ ကေလးမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီေလာက္နဲ႔ စိတ္မဆိုးတတ္ဘူး"
"အဟီး၊ ကိုကိုက Baby"
"သြားေျပာေလ။ ထထိုးလိမ့္မယ္"
"ေၾကာက္တယ္။ ဟိုတစ္ခါကလည္း တကယ္ထိုးခံရၿပီထင္တာ"
"ဘယ္တုန္းကလဲ?"
"သူ႔ Laptop ေပၚ ေဖ်ာ္ရည္ေတြေမွာက္တုန္းက"
"မလုပ္ေလာက္ပါဘူး မင္းကို။ သက္သက္ေျခာက္တာေနမွာပါ။ ကဲ၊ ငါအလုပ္ရွိေသးတယ္"
"အင္းပါ၊ တာ့တာ"
"အင္း၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္"
မင္းတို႔ကြာရွင္းထားတဲ့ကိစၥ မင္းကိုသိေစခ်င္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ လက္စြပ္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ Wedding Photo နဲ႔ကို တည့္တည့္တိုးတာေတာ့ ငါနဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ Pandora's box ကိုေတာ့ မသြားေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီမွာ မင္းတို႔အတြက္ ေကာင္းတဲ့အမွတ္တရ ရွားလြန္းတယ္။
မင္း Baby က မင္းအေပၚမွာ အရင္ကလို မခါးသည္းေတာ့ပါဘူး။ မခ်ိဳၿမိန္ခဲ့တဲ့အမွတ္တရေတြကို ျပန္ရွာမေနနဲ႔ေတာ့ Chain. အဲဒါ ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္လဲဆိုတာ ငါအသိဆံုးပဲ။
မင္းရဲ႕ဘဝအသစ္မွာ မင္းနည္းမင္းဟန္နဲ႔ အနာဂတ္တစ္ခုကို ေရြးၾကည့္ေစခ်င္တယ္။
¤
Baby တဲ့။ ကိုကို႔ပံုနဲ႔ ကိုကို႔ဖုန္းနံပါတ္ေပါ့။ ေခၚၾကည့္ရင္ စိတ္ဆိုးဦးမလားမသိဘူး။ ေတာ္ပါၿပီ၊ မေခၚေတာ့ပါဘူး။
Chain က သူ႔အခန္းထဲမွာအေတြးမ်ားေနသလို အလုပ္ကိစၥနဲ႔အျပင္မွာထမင္းစားေနတဲ့ Lock ခမ်ာမွာေတာ့ လၽွာေတြခ်ည္း ကိုက္မိေနပါေတာ့တယ္။
¤
"မင္းဆံပင္မညႇပ္ဘူးလား Chain?"
"မရွည္ပါဘူး"
"ပခံုးေထာက္ေတာ့မယ္ေလ၊ မရွည္ဘူးျငင္းေနေသးတယ္။ ေရခ်ိဳးရင္ စိုကုန္တယ္မဟုတ္ဘူးလား?"
"စည္းလိုက္ရင္ မစိုပါဘူး။ မညႇပ္ေတာ့ဘူး၊ အရွည္ထားမွာ"
"မ်က္စိေတြေနာက္လိုက္တာ"
"အစ္ကိုေလးက်ေတာ့ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔"
"ငါက အရင္ကတည္းကထားလာတာေလ။ မင္းဆံပင္ကို ေဆး႐ံုဆင္းလာေတာ့လည္း မညႇပ္ဘူး။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ေဆး႐ံုမွာကတည္းက ဆြဲညႇပ္ပစ္တယ္"
"အစ္ကိုေလးကလည္း ငါဘာသာအရွည္ထားမလို႔ကို ဘာျဖစ္လို႔အတင္းညႇပ္ခိုင္းေနတာလဲ?"
"မင္းဆံပင္အံုနဲ႔ အရွည္ထားရင္ ငွက္သိုက္ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ မ်က္စိေနာက္တယ္"
"အဲဒါဆို မၾကည့္နဲ႔ေလ။ အစ္ကိုေလးလို အရွည္ပဲထားမွာ"
ေျပာၿပီး ေရွာင္ထြက္သြားတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock တစ္ေယာက္ မၾကည္မလင္နဲ႔ က်န္ေနခဲ့တယ္။
¤
"Chain! မင္းဘယ္မွာလဲ? လာခဲ့ဦး ဒီကို"
ဧည့္ခန္းထဲကေန ေအာ္ေခၚေနေတာ့ အေျပးေလးေရာက္လာတယ္။ ဆံပင္ေတြကို ထိပ္မွာတစ္ဝက္စည္းလ်က္သား မ်က္စိေနာက္စရာပံုစံနဲ႔။
"အပင္ေတြက ဘယ္တုန္းက ေရာက္လာတာလဲ?"
"ခုနကေလ။ အခုပဲ ေနာက္ဘက္ကိုသယ္မလို႔"
"ဘယ္သူ႔သေဘာနဲ႔ လုပ္ေနတာလဲ?"
"အစ္ကိုေလး မအားဘူးမဟုတ္လား? အဲဒီစင္ေလးေတြကို ပစ္ထားတာၾကာေနၿပီေလ။ အစ္ကိုေလးမအားရင္ ငါစိုက္လိုက္မယ္"
"လုပ္ရဲရင္လုပ္ၾကည့္လိုက္။ အဲဒီစင္ေတြပါ ဖ်က္ပစ္မယ္"
"ေသေသခ်ာခ်ာ အပင္ေတြအေၾကာင္းကို ငါးရက္ေလာက္ရွာမွတ္ထားၿပီးမွ မွာထားရတာ။ Kyle ကလည္း အက်င့္ပုပ္တယ္၊ ေသခ်ာမေျပာျပဘူး။ အစ္ကိုေလးလည္း အက်င့္ပုပ္တယ္၊ ဖ်က္ပစ္မယ္တဲ့။ ဖ်က္ၾကည့္လိုက္ေလ၊ ငါက ရေအာင္ျပန္စိုက္မွာပဲ"
ေျပာၿပီး အပင္ေတြရွိရာ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
Lock မွာသာ ေဒါသျဖစ္က်န္ေနခဲ့ရတာ။
¤
"အစ္ကိုေလး၊ ျခံေနာက္ကို ဘာလို႔လာတာလဲ? မလာနဲ႔ေနာ္"
"ဘာေျပာတယ္? ဖယ္စမ္း! ငါ့အိမ္ငါ ဘယ္သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့။ မင္းအပူလား?"
"No! အပင္ေတြလာမထိနဲ႔။ ဟာဗ်ာ၊ သြားပါဗ်ာ"
"Yah!!! မင္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ? ငါ့အက်ႌ ေျမႀကီးေတြေပကုန္ၿပီ။ မင္းလက္နဲ႔ လာမထိနဲ႔"
"မလာနဲ႔လို႔ ေျပာတယ္ေလ။ မျပန္ရင္ ေရပိုက္နဲ႔ပက္မွာေနာ္"
ပါးစပ္ကလည္းေျပာ၊ လက္ကလည္း ေရပိုက္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock ဆြံ႕အသြားရတယ္။
Chain ဟာ အရင္လို Lock တစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းမျဖစ္ေတာ့ပါ။ အစက မသိမသာ သူလုပ္ခ်င္တာကို ေတာင္းဆိုတတ္တယ္။ အဲဒီကေန သိသိသာသာ ျပႆနာရွာတတ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာရင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဂ်စ္ကန္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တစ္ခြန္းမခံကို ျပန္ေျပာတတ္လာတယ္။ အခုေတာ့ သူက ျပန္ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့အထိ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
"မင္းေတာ့ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္"
Lock စိတ္ေတြတိုၿပီး ေရွ႕တိုးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ Chain က ေရပိုက္ေခါင္းကို ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။
"ဟာ! မင္း ... မင္း ... ေအး၊ ေသၿပီသာမွတ္လိုက္"
Lock က Chain ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ Chain ကေရွာင္ရင္း ေရပိုက္နဲ႔ထပ္ပက္မိကုန္တယ္။ ဖမ္းတဲ့သူကဖမ္းသလို ေရွာင္တဲ့သူကေရွာင္တယ္။ ႀကိမ္းတဲ့သူကႀကိမ္းသလို ေအာ္တဲ့သူကေအာ္တယ္။
ေနာက္ဆံုး Lock က Chain ကိုဖမ္းမိသြားၿပီး လက္ကိုေနာက္ျပန္လိမ္ခ်ဳပ္ထားကာ ေရပိုက္နဲ႔ေခါင္းကေနေလာင္းခ်ေနလို႔ Chain ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့အသံေၾကာင့္ သူတို႔တိုက္ပြဲကို ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ မ်ားလာပါေတာ့တယ္။
ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ပြစိပြစိတြတ္ထိုးသံေတြေၾကာင့္ ျခံေနာက္ဘက္ကိုေရာက္လာခဲ့တဲ့ Lily ခမ်ာ
"ကိုကို"
"ဘာလဲ?"
အသံေၾကာင့္ Chain ကိုပါဆြဲလွည့္ၿပီး ေနာက္ျပန္ၾကည့္လာတဲ့ Lock က Lily ကိုျမင္ေတာ့ ေရပိုက္ကိုပိတ္လိုက္တယ္။ ဆြဲလွည့္လိုက္တဲ့အရွိန္ရယ္၊ ေရေတြနဲ႔ေခ်ာ္ေနတာရယ္၊ Lock က ခ်ဳပ္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ Chain က ေရွ႕ကို ဒူးေထာက္က်သြားတယ္။ Lock ပါယိုင္က်ၿပီး လဲမွာစိုးလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္ကာ သူကိုယ္တိုင္က ေနာက္ဘက္ဆုတ္ၿပီး ဟန္ခ်က္ထိန္းလိုက္ရတယ္။
Chain ကေတာ့ ေျမႀကီးေပၚထိုင္ခ်ၿပီး မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔ပြတ္ကာ ေရေတြသုတ္ေနေလရဲ႕။
"အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ ဟင္?"
"ဒီေကာင္ ငါ့ကို ေရနဲ႔ပက္တာေလ။ ၾကည့္ဦး စိုရႊဲကုန္ၿပီ"
ဆံပင္ေတြကေတာ့ အကုန္လံုးစုစည္းထားလို႔ သိပ္မဆိုးေပမဲ့ တစ္ကိုယ္လံုးကစိုရႊဲကာ ႂကြက္စုတ္ျဖစ္ေနရင္းက Chain ေျခေထာက္ကို လွမ္းကန္လိုက္ေသးတယ္။
မ်က္လံုးေတြနီရဲၿပီး ရႊံလူးေနတဲ့ ႂကြက္စုတ္ကလည္း ကန္တဲ့ေျခေထာက္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ Lock တို႔ ဖင္ထိုင္လ်က္ လဲပါေလေရာ။
"အား၊ ေသၿပီ"
"ကိုကို"
Lock ေအာ္လိုက္သလို Lily လည္း လန္႔ေအာ္ၿပီး ဆြဲမလို႔လုပ္ပါေသးတယ္။ မဆြဲလိုက္မိ႐ံုေလးပါ။
Lock က Chain ကို လည္ကုပ္ကေနလွမ္းဆြဲဖိထားၿပီး ေက်ာကို႐ိုက္ေနေတာ့
"အား! ေၾကာက္ၿပီ၊ ေၾကာက္ၿပီ။ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ။ အား! လႊတ္ပါေတာ့"
ကေလးေတြလို ရႊံလူးေနတဲ့အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ Lily လည္း မ်က္လံုးအဝိုင္းသား၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ တအံ့တဩသာ ေငးေနမိပါေတာ့တယ္။
တစ္ခါတေလ ကေလးေတြဟာ သိပ္ထိန္းရခက္လြန္းပါတယ္။
"သတ္ၾကေတာ့၊ အဲဒီမွာ သတ္ေနလိုက္ၾက။ အသက္သံုးဆယ္ေတြကဲေနၾကတာ ကေလးေတြလည္း မမီႏိုင္ဘူး"
Lily ေျပာဆိုၿပီးသာ ျပန္လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ Lock က Chain ကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး
"အဲဒါ မင္းေၾကာင့္"
"အစ္ကိုေလး အရင္စတာေလ"
"ဘာေျပာတယ္? မင္း ငါ့ကို ေရနဲ႔ပက္တာေလ"
"အစ္ကိုေလးကအရင္ စင္ေတြဖ်က္ပစ္မယ္ ေျပာတာေလ"
"ငါ့ဘာသာ ငါ့အိမ္ကဟာေတြ ဘာလုပ္လုပ္ေလ"
"အဲဒါဆို ငါနဲ႔လည္း ဆိုင္တယ္ေလ"
"ဘာရယ္?"
အခု သူနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ ေျပာေနတာက ဘာအဓိပၸါယ္လဲ? ကြာရွင္းၿပီးရင္ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးတတ္တဲ့အေျခအေနလည္း မဟုတ္တာကိုေလ။
"ညီအစ္ကိုဆို? ငါနဲ႔လည္းဆိုင္တယ္၊ အရုပ္ေလးနဲ႔လည္း ဆိုင္တယ္။ အႀကီးဆံုးဆိုၿပီး အစ္ကိုေလးတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔မရဘူး"
ဟာကြာ! သူ႔ဘာသာ ႐ိုး႐ိုးေလးေျပာတာကို ငါက ဘာေတြေတြးမိတာလဲ?
မင္းကိုက အခ်ိဳးမေျပဘူးေနာ္ Chain!
"တိတ္စမ္း! ထေတာ့။ ႂကြက္စုတ္႐ုပ္ျဖစ္ေနၿပီ"
Lock က ထရပ္ရင္း Chain ကိုေအာ္ေနတယ္။ Chain က ထရပ္ရင္း သူ႔ေက်ာသူ မမီမကမ္းလွမ္းပြတ္ၿပီး
"နာတယ္။ ေက်ာကိုေအာင့္သြားတာပဲ။ ရက္စက္လိုက္တာ"
"ဘာၾကည့္တာလဲ? ထပ္လုပ္လိုက္ရ ေသေတာ့မယ္"
"ဟာ၊ မလုပ္နဲ႔ေလ။ ေၾကာက္တယ္လို႔"
ေျပာရင္း အိမ္ေရွ႕ထြက္ေျပးေသာ Chain ေနာက္ကို ရႊံ႕ေတြခါရင္း Lock ပါလာပါေတာ့တယ္။
■■■■■ Part LII ဆက္ရန္ ■■■■■
Lock အသံကြောင့် Chain က Puzzel pieces တွေနဲ့ ရွာလည်နေရာမှ မော့ကြည့်လာတယ်။ တစ်ခုချင်းစီကို ဆက်လာတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သုံးခု၊လေးခုတစ်တွဲဆက်ထားတာတွေကို ပြန်ဆက်နေတာပါ။
"အဲဒါကို မင်းဘယ်က ရလာတာလဲ?"
"ရေချိုးခန်း ဗီရိုထဲက"
"တော်တော့၊ မဆက်နဲ့"
"အာ ... မထိနဲ့လေ။ ပြီးတော့မှာ"
Chain ကအထိမခံ။ ကြည့်လိုက်တော့ Chain ပြောသလို ပြီးတော့မှာမို့ Lock လက်လျှော့လိုက်ရတယ်။ ခဏလောက်ရပ်ကြည့်နေပြီးတော့ ဆက်လို့ပြီးသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ...
"တစ်ခုလိုနေတယ်။ အဲဒါကြောင့်ဆက်မရတာ။ ပုံကပေါ်နေပြီကို"
Chain ရဲ့ အင်္ကျီရင်ဘတ်တစ်ခြမ်းနေရာမှာ တစ်ချပ်လိုနေပြီး ပုံကတော့ ခန့်ခန့်ကြီးပေါ်နေပြီ။ Lock က ဘာမှပြန်မပြောတော့ Chain က Lock ကိုကြည့်ပြီး
"အဲဒါ မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံမဟုတ်လား? ငါနဲ့အစ်ကိုလေးက လက်ထပ်ထားတာလား?"
"မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ"
"ဒါဆို တကယ်ကြီးလား?"
Chain အနေနဲ့ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့မင်္ဂလာပွဲကို နားလည်နိုင်မလားလို့ Lock မသိတာကြောင့် ဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိ။
"အစ်ကိုလေး၊ တကယ်လားလို့?"
"အေး"
"ဒါဆို Eliza တို့တွေကြည့်နေကျ ဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို မင်းသားနှစ်ယောက် မင်္ဂလာဆောင်တာမျိုးလား?"
"ဘာရယ်? အဲဒါ မင်းသိတယ်လား?"
"အင်း၊ သိတယ်လေ။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ယူထားကြတာတို့၊ ကောင်လေးနှစ်ယောက် လက်ထပ်ကြတာတို့လေ။ ငါတို့ကလည်း အဲဒီလိုမျိုးလား? မိုက်သားပဲ"
Chain ပုံကို သဘောတကျကြည့်ရင်းပြောကာ ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်တော့ Puzzle pieces တွေရဲ့နောက်ဘက်က အဖြူရောင်ပေါ်မှာ ခဲခြစ်ရာပုံစံတွေ ဟိုတစ်ကွက်၊ ဒီတစ်ကွက်။ ဒီလို အပိုင်းအစတွေနဲ့မို့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ပုံရှိနေတာကို Lock မသိခဲ့ရခြင်း။
"ဒါပေမဲ့ ကွာရှင်းပြီးပြီ"
"ဗျာ! ကွာရှင်းတယ်? ဘာမှမတော်တော့ဘူးပေါ့?"
"အဲဒါကြောင့် ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲလို့ ငါပြောတာလေ"
"ဪ၊ ငါကဆိုးလို့လား?"
"ဘာဆိုင်လို့လဲ?"
"ငါကဆိုးလွန်းလို့ ... ခုနက ဘာ ... ကွာရှင်းတာ ... အဲဒါလေ၊ အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာလားလို့ မေးတာပါ"
ငါ မရှင်းပြချင်ဘူး Chain.
"ဒီအတိုင်း အဆင်မပြေလို့"
"မတည့်ကြတာလား? ရန်ဖြစ်ကြတာလား?"
"အင်း"
"ဪ၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက ငါကသိပ်ဆိုးခဲ့တာဆိုရင် အစ်ကိုလေး စိတ်တိုနေမှာနော်။ အခုတောင် ငါက အစ်ကိုလေးကို အလုပ်ရှုပ်အောင်လုပ်တယ်မဟုတ်လား?"
Chain, အခုအချိန်ထိလည်း ငါ့ကိုလူဆိုးဖြစ်အောင် မင်းလုပ်နေပြန်ပြီလား?
Chain က တစ်ခုစီပြန်ဖြုတ်ပြီး ဘူးထဲကို အစဉ်လိုက်ပြန်ထည့်နေတယ်။
"ရပြီ၊ ဒါဆိုရင် ပျောက်နေတဲ့တစ်ခုကို ရှာတွေ့တဲ့အခါ အစဉ်လိုက်ပြန်ဆက်ရုံပဲ။ ခုနကလို အကြာကြီးမဆက်ရတော့ဘူး။ အစ်ကိုလေး၊ ငါ ဒါတွေကို သိမ်းထားမယ်နော်။ ရတယ်မဟုတ်လား?"
"အင်း"
"ငါသိချင်တာရှိတယ်၊ မေးလို့ရလား?"
အဝတ်ဗီရိုကိုဖွင့်ပြီး အနောက်ထဲအထိ ထိုးထည့်သိမ်းရင်း Chain က မေးလာတာကြောင့် Lock က ခုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး
"မင်းကလည်း သိချင်မှာပဲ၊ ငါကလည်း ဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိဘူး"
Chain က Lock ရှေ့နားလာရပ်ပြီး
"တစ်ခုပဲလေ"
"ဘာလဲ?"
"လက်ထပ်ခဲ့တယ်ဆိုတော့ ငါတို့က ချစ်သူတွေလား?"
"မဟုတ်ဘူး"
"ဪ"
Chain က ထုံးစံအတိုင်း Lock ခြေရင်းနားကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချရင်း Lock ကိုမော့ကြည့်နေတယ်။
"ဘာကြည့်တာလဲ?"
"ဟင့်အင်း"
Lock က ခါးကိုကိုင်းပြီး သူ့လက်တွေကိုပေါင်ပေါ်ထောက်ထိုင်ရင်း Chain ကိုကြည့်လိုက်တယ်။
"ငါတို့အကြောင်းက ရှုပ်တယ်။ ငါလည်း ပြန်ပြောချင်စိတ်မရှိဘူး"
"မပြောချင်ရင် မပြောပါနဲ့။ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာ ငါတွေ့တာလေ၊ လင်မယားတွေရန်ဖြစ်ပြီးကြရင် တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ နေကြတယ်။ မြင်ရင်လည်း မခေါ်ကြဘူး။ အဲဒီ ကွာရှင်းပြီးရင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုလေးက ငါ့ကို အိမ်ခေါ်ထားတယ်၊ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲမို့လို့ မဟုတ်လား? ငါပြောတာမှန်လား?"
Chain က သူနားလည်ထားတာကို အတည်ပြုနေတာမို့ Lock ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
"အင်း၊ အဲဒီလိုပဲပေါ့"
"ငါ အစ်ကိုလေးစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်တော့ပါဘူး။ ငါ့ကို မရှိသလိုနေချင်ရင်လည်း နေပါ။ အရင်လို ပြဿနာမဖြစ်အောင် ငါနေပါ့မယ်"
သူမရှိသလိုမျိုးသဘောထားပြီး ဥပေက္ခာပြုမိတာကို သူမနေတတ်ခဲ့လို့ ပြဿနာတွေလုပ်နေတာပါလို့ ဝန်ခံနေတာလား?
ဟာကွာ! မင်းကလေ အရင်လိုပဲ Attention ရှာတဲ့နေရာမှာ တော်နေတုန်းပဲ။ ငါကိုက လုံးဝကြီး ဥပေက္ခာမပြုနိုင်ခဲ့တာလည်း ပါမယ်ထင်ပါရဲ့။
Lock အမှတ်တမဲ့ Chain ရဲ့လက်ဆီကိုကြည့်မိတော့
"အဲဒီလက်စွပ်၊ မင်းဘယ်ကရလဲ?"
"ဒါ ငါ့လက်စွပ်မဟုတ်လား? ငါ့မှာရှိနေတာလေ"
Lock မှတ်မိသလောက် Chain က လက်ထပ်လက်စွပ်ကို လုံးဝမချွတ်ဘူး။ မကွာရှင်းခင်မနက်ကအထိ အဆင်ပြေနေတာကြောင့် အဲဒီလက်စွပ်က ကွာရှင်းပြီးလည်း သူ့လက်မှာပဲရှိနေရမယ်။ Pandora ကနေပြန်လာ၊ ကွာရှင်း၊ Chain ဆေးရုံရောက်၊ နောက်ပြီး Lock ကိုလိုက်ကယ်၊ Hurricane ကခေါ်သွားပြီး ခွဲစိတ်ဖို့လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒါဆို ဘယ်အချိန်ကများ Chain က လက်စွပ်ကိုသိမ်းသလဲ?
ဆေးရုံမှာတုန်းကတောင် အဲဒီလက်စွပ်ကို မတွေ့မိဘူး။ Hurricane သိမ်းထားပေးပြီး အခုမှ ပြန်ဝတ်ထားတာလား?
Guitar ထဲကပြန်တွေ့တာကို မသိတဲ့ Lock နဲ့ Guitar ထဲကနေ အခုမှလက်စွပ်ကိုတွေ့တဲ့ Chain တို့ရဲ့ ပဟေဠိဟာလည်း Hurricane ဆီမှာ အဆုံးသတ်ပြန်တယ်။
"အင်း၊ မင်းလက်စွပ်ဆိုတော့ မင်းဘာသာ ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့"
"အစ်ကိုလေးဆီမှာလည်း တစ်ကွင်းရှိတယ်လေ။ အဲဒါ ဟိုပုံထဲကလက်စွပ်တွေမဟုတ်လား?"
Lock ခေါင်းညိတ်ပြတော့ Chain က လက်စွပ်လေးကို သူ့လက်မနဲ့ပွတ်သပ်ကြည့်ပြီး
"ချစ်စရာလေး"
မင်းမျက်စိထဲလည်း တွေ့သမျှအကုန် ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလား? ငါ စိတ်မရှည်လာတော့ဘူး။
"တစ်ခုခုစားတော့၊ ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ?"
"ငါလေ၊ ဒီနေရာက တဒုန်းဒုန်းနဲ့၊ မောတယ်။ ဘာမှလည်းမစားချင်ဘူး"
Chain က ရင်ဘတ်ဘယ်ဘက်အခြမ်းကိုဖိပြီး ပြောလာတာကြောင့် Lock မျက်နှာတွေ နွေးခနဲဖြစ်သွားမိတယ်။
"မစားချင်နေကွာ၊ သဘောပဲ"
ပြောပြီးထထွက်လိုက်တော့
"အစ်ကိုလေး စိတ်ဆိုးသွားပြန်တာလား?"
"ငါက အားတိုင်း စိတ်ဆိုးနေရမှာလား?"
"မသိဘူးလေ။ အော်လိုက်တာကိုး"
ကိုယ့်ဘာသာ အော်လို့အော်မိမှန်းတောင်မသိတာကြောင့် ဘာလို့အော်တာလဲလို့လည်း Lock ကိုယ်တိုင် မသိတော့ပါ။ ဘာမှမပြောတော့ဘဲ Chain အခန်းကနေ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။
¤
နေ့လည်စာစားချိန်မှ အောက်ဆင်းလာတဲ့ Chain နဲ့ ငြိမ်နေတဲ့နှစ်ယောက်ကိုချောင်းနေတဲ့ Lily တို့ ထမင်းစားပွဲမှာ အတူတူရှိနေကြတယ်။
"အစ်ကိုလေးက ထမင်းလာမစားဘူးလား အရုပ်လေး?"
"မသိဘူးလေ"
"ငါရှိနေလို့လား?"
"ဘာဖြစ်ထားကြလို့လဲ?"
"အရုပ်လေး၊ မနက်ကလေ အစ်ကိုလေးပြောပြမှ ငါသိတာ။ ငါတို့က လက်ထပ်ပြီး ကွာရှင်းထားကြတာဆို?"
ထင်တယ်။ Lily ထင်တယ်။ အဲဒီကိစ္စနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးငြိမ်နေကြတယ်လို့။
"အင်း၊ ကိုကိုက အဲဒီလိုပြောတယ်လား? ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ..."
"ဒါပေမဲ့ ဘာလဲဟင်?"
"ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး"
"အရုပ်လေးရော၊ Kyle နဲ့ Nathan တို့ရော ငါ့အကြောင်းကိုဆို အကုန်လုံးလည်း ပြောမပြကြဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ အစ်ကိုလေးကိုပဲ မေးနေရတယ်"
"မေးလိုက်တော့ ပြောပြတယ်မဟုတ်လား? ပြီးရောပေါ့ အဲဒါဆို"
"အစ်ကိုလေးက ငါဆိုးလွန်းလို့ ကွာရှင်းလိုက်တာလား?"
"သူကမှ နတ်ဆိုး"
"အစ်ကိုလေးလား? အရုပ်လေးကလည်း ကိုယ့်အစ်ကိုကို မပြောရဘူးလေ၊ ငရဲမင်းနဲ့ တွေ့နေမယ်"
OMG! သူ့ယောက်ျားထိတော့ နာတတ်လိုက်တာ။ Lily တို့ သူများလင်လင်တွေကြား ဝင်ပါမိတာ တကယ်မှားတယ်။ နောက် ဘယ်တော့မှဝင်မပါဘူး။ သတ်နေကြလည်း ဝင်မဆွဲဘူးမှတ်ပါ။
စားသောက်ပြီးတော့ Lily က
"Chain ကိုပေးစရာရှိတယ်။ ဒီမှာ၊ Chain ရဲ့ဖုန်း။ ပြန်ယူထားလိုက်"
"ငါ့ဖုန်းလား? အရုပ်လေး သိမ်းထားပေးတာလား?"
"Hurricane သိမ်းထားပေးတာ"
"ဪ"
Chain က သူ့ဖုန်းကို ယူကြည့်နေတယ်။ ခဏနေတော့ Password ဖွင့်ကြည့်ပြီး ဖုန်းကိုကလိတယ်။ Lily ဖွင့်မရခဲ့တဲ့ Photo File တစ်ခု ပွင့်သွားတယ်။ Chain ရဲ့ Finger Print ကိုခိုးပြီးဖွင့်ပေမဲ့ မရခဲ့။ လူကိုယ်တိုင်ဖွင့်မှ ပွင့်သွားတယ်။ Chain ပြုံးနေတာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ Lock ပုံတွေ အထပ်လိုက်။
"Chain က ဖုန်း password ကို မှတ်မိတာလား?"
"သေတ္တာလေးကိုဖွင့်တဲ့ ဂဏန်းတွေနဲ့ ဆင်တယ်လေနော်"
"ကိုကို့သေတ္တာလေးလား?"
"အင်း"
သေလိုက်တော့မယ်၊ နောက်ဘယ်တော့မှမမေးဘူး။ Lily ဟာလေ အမှတ်မရှိတဲ့ကောင်မလေး။
"အဲဒီပုံတွေ ငါဘယ်တုန်းကရိုက်ထားတာလဲမသိဘူး"
Chain အပြောကြောင့် အမှတ်မရှိတဲ့ Lily ထပ်ကြည့်မိပြန်တယ်။
အရိပ်နှစ်ခုက နမ်းနေသယောင်။ Chain က တမင်သက်သက် Lock အရိပ်နားကပ်ရပ်ပြီး ရိုက်ထားပုံပါပဲ။
နောက်တစ်ပုံက Lock အိပ်နေတာကို အနီးကပ်ရိုက်ထားတဲ့ပုံ။ အဲဒါက Lock မူးပြီးအန်တဲ့ညက ရိုက်ထားတာ သေချာပါတယ်။
နောက်တစ်ခုက သူတို့သူငယ်ချင်းတွေစုံတုန်းက Lock အလုပ်လုပ်နေတာကို ဘေးတိုက်ရိုက်ထားတာ။ ရိုက်ထားတာက ရိုးရိုးမရိုက်ဘူး၊ Lock ပါးကိုလှမ်းထိသလိုမျိုး Chain ရဲ့လက်ညှိုးက ပါနေတယ်။
နောက်ထပ် နောက်ထပ်ပုံတွေ ...
Lily တစ်ယောက် သွေးတက်ချင်သလိုဖြစ်လာတာကြောင့် စပ်စပ်စုစုကြည့်မိတာကိုပဲ အကြီးအကျယ်နောင်တရနေပါပြီ။
¤
🎶 Just a second, we're not broken just bent.
And we can learn to love again 🎶
"Kyle"
"ဪ၊ ငါထင်ပါတယ်။ မင်းဆီက Missed Call တွေ့လို့ ဖုန်းတော့ မင်းလက်ထဲရောက်ပြီလို့လေ"
"အင်း၊ မင်းမကိုင်လို့လေ"
"ရေချိုးနေလို့ပါ"
"Kyle, ငါ့ရဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက မှန်နောက်မှာ Jigsaw Puzzel Pieces တွေ တွေ့တယ်"
"ဩ၊ ရှာတွေ့သွားပြီလား? မြန်သားပဲ"
"တွေ့လား? မင်း သိနေတာကို ငါ့ကိုမပြောဘူး"
"မင်းဘာသာ ဝှက်ထားတာလေကွာ"
"ငါနဲ့ကိုကိုက ကွာရှင်းထားတာဆို? လက်ထပ်ခဲ့ပေမဲ့ ချစ်သူတွေမဟုတ်ဘူးတဲ့"
"ဘယ်သူပြောတာလဲ? Lock ပြောတာလား?"
"အင်း"
"မကွာရှင်းခင်ကတော့ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြသေးတယ် ထင်တာပဲ"
Hurricane တို့ မစားရတဲ့အမဲကို Lock ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြံစည်နေတာလား?
သူတို့အဆင်မပြေတိုင်း ကိုယ့်မျှော်လင့်ချက်နဲ့ကိုယ် နာကျင်ရတာ တော်တော်လေးခံရခက်ပါတယ်။
"တကယ်လား?"
"သေချာတော့သိမလားကွ။ မင်းတို့ကိစ္စပဲကို"
"ပြီးတော့ Guitar မှာ ဆင်တူလက်စွပ်တွေ့တယ်"
"အင်း၊ ဝတ်ထားလိုက်ပြီပေါ့"
Chain ဟာ အမှုလိုက်သင့်တယ်။ သဲလွန်စရှာရာမှာ သိပ်တော်နေသလိုပဲ။ သူ တစ်ခုပြီးတစ်ခု တွေ့နိုင်လွန်းပါတယ်။ အခုလည်း မနေ့ကမှ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ဒီနေ့ဖုန်းဆက်တော့ လက်စွပ်ရပြီးပြီတဲ့။ ကိုယ်လုပ်လိုက်တာကလည်း သိသာလွန်းလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
"ဝတ်ထားတယ်။ Puzzle Pieces တွေကလေ မစုံဘူးသိလား? တစ်ခုလိုနေတယ်"
"အဲဒါတော့ ငါမသိဘူး။ မင်းယူသွားတုန်းကတော့ အကုန်အပြည့်ပဲ"
"ငါရှာတာလည်း မတွေ့သေးဘူး"
"အင်း၊ အဲဒါကို Lock ကတွေ့သွားပြီး မင်းတို့ကိစ္စတွေ ပြောပြတယ်ပေါ့။ အဲဒီလိုလား?"
"သူ ပြောချင်စိတ်မရှိဘူးတဲ့။ ခုနက ငါပြောပြတာ အကုန်ပဲ"
"သူပြောချင်စိတ်ရှိမှ နားထောင်ပေါ့ကွာ"
"အင်းပါ။ Kyle, ငါ Pandora's box ကို သွားချင်တယ်"
"Lock ကိုပြောလေ"
"မပြောချင်ပါဘူး။ အပြင်ပေးထွက်တာမှ မဟုတ်တာ"
"အခု ငါလာခေါ်ရင်ရော ထည့်ပေးလိုက်မယ် ထင်လို့လား? ငါခေါ်သွားပြီး မင်းဆေးရုံရောက်လို့ ငါအထိုးခံလိုက်ရတာကို"
"ဟင်! အရမ်းနာသွားလား? ငါ့ကိုလည်းမပြောဘူး"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ နည်းနည်းလေးပဲထိတာ။ မင်းတောင် မသိလိုက်ဘူးမဟုတ်လား?"
"ငါနိုးလာတော့ ခေါင်းမူးနေတာကိုး။ နောက်တစ်ခေါက်နိုးတော့လည်း မင်းကအိမ်ပြန်သွားပြီလေ"
ပြန်လာတော့ ဒဏ်ရာကိုမမြင်အောင် ဖုံးထားခဲ့ပြီးပြီ။
"အေးပါကွာ"
"ကိုကိုက ဆိုးလိုက်တာ။ မင်း စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်၊ သူက စိတ်မရှည်တတ်လို့ပါ"
"ဟာဟ၊ မဆိုးပါဘူးကွာ။ ငါ ကလေးမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီလောက်နဲ့ စိတ်မဆိုးတတ်ဘူး"
"အဟီး၊ ကိုကိုက Baby"
"သွားပြောလေ။ ထထိုးလိမ့်မယ်"
"ကြောက်တယ်။ ဟိုတစ်ခါကလည်း တကယ်ထိုးခံရပြီထင်တာ"
"ဘယ်တုန်းကလဲ?"
"သူ့ Laptop ပေါ် ဖျော်ရည်တွေမှောက်တုန်းက"
"မလုပ်လောက်ပါဘူး မင်းကို။ သက်သက်ခြောက်တာနေမှာပါ။ ကဲ၊ ငါအလုပ်ရှိသေးတယ်"
"အင်းပါ၊ တာ့တာ"
"အင်း၊ နောက်မှတွေ့မယ်"
မင်းတို့ကွာရှင်းထားတဲ့ကိစ္စ မင်းကိုသိစေချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ လက်စွပ်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ Wedding Photo နဲ့ကို တည့်တည့်တိုးတာတော့ ငါနဲ့မဆိုင်တော့ဘူး။
ဒါပေမဲ့ Pandora's box ကိုတော့ မသွားစေချင်ဘူး။ အဲဒီမှာ မင်းတို့အတွက် ကောင်းတဲ့အမှတ်တရ ရှားလွန်းတယ်။
မင်း Baby က မင်းအပေါ်မှာ အရင်ကလို မခါးသည်းတော့ပါဘူး။ မချိုမြိန်ခဲ့တဲ့အမှတ်တရတွေကို ပြန်ရှာမနေနဲ့တော့ Chain. အဲဒါ ဘယ်လောက်ပူလောင်လဲဆိုတာ ငါအသိဆုံးပဲ။
မင်းရဲ့ဘဝအသစ်မှာ မင်းနည်းမင်းဟန်နဲ့ အနာဂတ်တစ်ခုကို ရွေးကြည့်စေချင်တယ်။
¤
Baby တဲ့။ ကိုကို့ပုံနဲ့ ကိုကို့ဖုန်းနံပါတ်ပေါ့။ ခေါ်ကြည့်ရင် စိတ်ဆိုးဦးမလားမသိဘူး။ တော်ပါပြီ၊ မခေါ်တော့ပါဘူး။
Chain က သူ့အခန်းထဲမှာအတွေးများနေသလို အလုပ်ကိစ္စနဲ့အပြင်မှာထမင်းစားနေတဲ့ Lock ခမျာမှာတော့ လျှာတွေချည်း ကိုက်မိနေပါတော့တယ်။
¤
"မင်းဆံပင်မညှပ်ဘူးလား Chain?"
"မရှည်ပါဘူး"
"ပခုံးထောက်တော့မယ်လေ၊ မရှည်ဘူးငြင်းနေသေးတယ်။ ရေချိုးရင် စိုကုန်တယ်မဟုတ်ဘူးလား?"
"စည်းလိုက်ရင် မစိုပါဘူး။ မညှပ်တော့ဘူး၊ အရှည်ထားမှာ"
"မျက်စိတွေနောက်လိုက်တာ"
"အစ်ကိုလေးကျတော့ ဆံပင်ရှည်တွေနဲ့"
"ငါက အရင်ကတည်းကထားလာတာလေ။ မင်းဆံပင်ကို ဆေးရုံဆင်းလာတော့လည်း မညှပ်ဘူး။ ဒီလိုမှန်းသိရင် ဆေးရုံမှာကတည်းက ဆွဲညှပ်ပစ်တယ်"
"အစ်ကိုလေးကလည်း ငါဘာသာအရှည်ထားမလို့ကို ဘာဖြစ်လို့အတင်းညှပ်ခိုင်းနေတာလဲ?"
"မင်းဆံပင်အုံနဲ့ အရှည်ထားရင် ငှက်သိုက်ဖြစ်နေမှာပေါ့။ မျက်စိနောက်တယ်"
"အဲဒါဆို မကြည့်နဲ့လေ။ အစ်ကိုလေးလို အရှည်ပဲထားမှာ"
ပြောပြီး ရှောင်ထွက်သွားတဲ့ Chain ကြောင့် Lock တစ်ယောက် မကြည်မလင်နဲ့ ကျန်နေခဲ့တယ်။
¤
"Chain! မင်းဘယ်မှာလဲ? လာခဲ့ဦး ဒီကို"
ဧည့်ခန်းထဲကနေ အော်ခေါ်နေတော့ အပြေးလေးရောက်လာတယ်။ ဆံပင်တွေကို ထိပ်မှာတစ်ဝက်စည်းလျက်သား မျက်စိနောက်စရာပုံစံနဲ့။
"အပင်တွေက ဘယ်တုန်းက ရောက်လာတာလဲ?"
"ခုနကလေ။ အခုပဲ နောက်ဘက်ကိုသယ်မလို့"
"ဘယ်သူ့သဘောနဲ့ လုပ်နေတာလဲ?"
"အစ်ကိုလေး မအားဘူးမဟုတ်လား? အဲဒီစင်လေးတွေကို ပစ်ထားတာကြာနေပြီလေ။ အစ်ကိုလေးမအားရင် ငါစိုက်လိုက်မယ်"
"လုပ်ရဲရင်လုပ်ကြည့်လိုက်။ အဲဒီစင်တွေပါ ဖျက်ပစ်မယ်"
"သေသေချာချာ အပင်တွေအကြောင်းကို ငါးရက်လောက်ရှာမှတ်ထားပြီးမှ မှာထားရတာ။ Kyle ကလည်း အကျင့်ပုပ်တယ်၊ သေချာမပြောပြဘူး။ အစ်ကိုလေးလည်း အကျင့်ပုပ်တယ်၊ ဖျက်ပစ်မယ်တဲ့။ ဖျက်ကြည့်လိုက်လေ၊ ငါက ရအောင်ပြန်စိုက်မှာပဲ"
ပြောပြီး အပင်တွေရှိရာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။
Lock မှာသာ ဒေါသဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရတာ။
¤
"အစ်ကိုလေး၊ ခြံနောက်ကို ဘာလို့လာတာလဲ? မလာနဲ့နော်"
"ဘာပြောတယ်? ဖယ်စမ်း! ငါ့အိမ်ငါ ဘယ်သွားသွား၊ ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့။ မင်းအပူလား?"
"No! အပင်တွေလာမထိနဲ့။ ဟာဗျာ၊ သွားပါဗျာ"
"Yah!!! မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ? ငါ့အင်္ကျီ မြေကြီးတွေပေကုန်ပြီ။ မင်းလက်နဲ့ လာမထိနဲ့"
"မလာနဲ့လို့ ပြောတယ်လေ။ မပြန်ရင် ရေပိုက်နဲ့ပက်မှာနော်"
ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ လက်ကလည်း ရေပိုက်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်တဲ့ Chain ကြောင့် Lock ဆွံ့အသွားရတယ်။
Chain ဟာ အရင်လို Lock တစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်းမဖြစ်တော့ပါ။ အစက မသိမသာ သူလုပ်ချင်တာကို တောင်းဆိုတတ်တယ်။ အဲဒီကနေ သိသိသာသာ ပြဿနာရှာတတ်လာတယ်။ နောက်တော့ ပြောရင်မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဂျစ်ကန်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ခွန်းမခံကို ပြန်ပြောတတ်လာတယ်။ အခုတော့ သူက ပြန်ခြိမ်းခြောက်တဲ့အထိ ဖြစ်လာပါတော့တယ်။
"မင်းတော့ နာချင်ပြီထင်တယ်"
Lock စိတ်တွေတိုပြီး ရှေ့တိုးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ Chain က ရေပိုက်ခေါင်းကို ဖွင့်ချလိုက်ပါတယ်။
"ဟာ! မင်း ... မင်း ... အေး၊ သေပြီသာမှတ်လိုက်"
Lock က Chain ကိုလှမ်းဆွဲတော့ Chain ကရှောင်ရင်း ရေပိုက်နဲ့ထပ်ပက်မိကုန်တယ်။ ဖမ်းတဲ့သူကဖမ်းသလို ရှောင်တဲ့သူကရှောင်တယ်။ ကြိမ်းတဲ့သူကကြိမ်းသလို အော်တဲ့သူကအော်တယ်။
နောက်ဆုံး Lock က Chain ကိုဖမ်းမိသွားပြီး လက်ကိုနောက်ပြန်လိမ်ချုပ်ထားကာ ရေပိုက်နဲ့ခေါင်းကနေလောင်းချနေလို့ Chain အော်ဟစ်နေတဲ့အသံကြောင့် သူတို့တိုက်ပွဲကို ပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေ များလာပါတော့တယ်။
ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ ပွစိပွစိတွတ်ထိုးသံတွေကြောင့် ခြံနောက်ဘက်ကိုရောက်လာခဲ့တဲ့ Lily ခမျာ
"ကိုကို"
"ဘာလဲ?"
အသံကြောင့် Chain ကိုပါဆွဲလှည့်ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်လာတဲ့ Lock က Lily ကိုမြင်တော့ ရေပိုက်ကိုပိတ်လိုက်တယ်။ ဆွဲလှည့်လိုက်တဲ့အရှိန်ရယ်၊ ရေတွေနဲ့ချော်နေတာရယ်၊ Lock က ချုပ်ထားတာရယ်ကြောင့် Chain က ရှေ့ကို ဒူးထောက်ကျသွားတယ်။ Lock ပါယိုင်ကျပြီး လဲမှာစိုးလို့ လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူကိုယ်တိုင်က နောက်ဘက်ဆုတ်ပြီး ဟန်ချက်ထိန်းလိုက်ရတယ်။
Chain ကတော့ မြေကြီးပေါ်ထိုင်ချပြီး မျက်နှာကိုလက်နဲ့ပွတ်ကာ ရေတွေသုတ်နေလေရဲ့။
"အဲဒါ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ ဟင်?"
"ဒီကောင် ငါ့ကို ရေနဲ့ပက်တာလေ။ ကြည့်ဦး စိုရွှဲကုန်ပြီ"
ဆံပင်တွေကတော့ အကုန်လုံးစုစည်းထားလို့ သိပ်မဆိုးပေမဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကစိုရွှဲကာ ကြွက်စုတ်ဖြစ်နေရင်းက Chain ခြေထောက်ကို လှမ်းကန်လိုက်သေးတယ်။
မျက်လုံးတွေနီရဲပြီး ရွှံလူးနေတဲ့ ကြွက်စုတ်ကလည်း ကန်တဲ့ခြေထောက်ကိုလှမ်းဆွဲတော့ Lock တို့ ဖင်ထိုင်လျက် လဲပါလေရော။
"အား၊ သေပြီ"
"ကိုကို"
Lock အော်လိုက်သလို Lily လည်း လန့်အော်ပြီး ဆွဲမလို့လုပ်ပါသေးတယ်။ မဆွဲလိုက်မိရုံလေးပါ။
Lock က Chain ကို လည်ကုပ်ကနေလှမ်းဆွဲဖိထားပြီး ကျောကိုရိုက်နေတော့
"အား! ကြောက်ပြီ၊ ကြောက်ပြီ။ နောက်မလုပ်တော့ဘူးလေ။ အား! လွှတ်ပါတော့"
ကလေးတွေလို ရွှံလူးနေတဲ့အစ်ကိုနှစ်ယောက်ကြောင့် Lily လည်း မျက်လုံးအဝိုင်းသား၊ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ တအံ့တဩသာ ငေးနေမိပါတော့တယ်။
တစ်ခါတလေ ကလေးတွေဟာ သိပ်ထိန်းရခက်လွန်းပါတယ်။
"သတ်ကြတော့၊ အဲဒီမှာ သတ်နေလိုက်ကြ။ အသက်သုံးဆယ်တွေကဲနေကြတာ ကလေးတွေလည်း မမီနိုင်ဘူး"
Lily ပြောဆိုပြီးသာ ပြန်လှည့်ထွက်လာတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှ Lock က Chain ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
"အဲဒါ မင်းကြောင့်"
"အစ်ကိုလေး အရင်စတာလေ"
"ဘာပြောတယ်? မင်း ငါ့ကို ရေနဲ့ပက်တာလေ"
"အစ်ကိုလေးကအရင် စင်တွေဖျက်ပစ်မယ် ပြောတာလေ"
"ငါ့ဘာသာ ငါ့အိမ်ကဟာတွေ ဘာလုပ်လုပ်လေ"
"အဲဒါဆို ငါနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်လေ"
"ဘာရယ်?"
အခု သူနဲ့ဆိုင်တယ်လို့ ပြောနေတာက ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ? ကွာရှင်းပြီးရင် တစ်ယောက်တစ်ဝက်ဆိုတာမျိုး တွေးတတ်တဲ့အခြေအနေလည်း မဟုတ်တာကိုလေ။
"ညီအစ်ကိုဆို? ငါနဲ့လည်းဆိုင်တယ်၊ အရုပ်လေးနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်။ အကြီးဆုံးဆိုပြီး အစ်ကိုလေးတစ်ယောက်တည်း လုပ်ချင်ရာလုပ်လို့မရဘူး"
ဟာကွာ! သူ့ဘာသာ ရိုးရိုးလေးပြောတာကို ငါက ဘာတွေတွေးမိတာလဲ?
မင်းကိုက အချိုးမပြေဘူးနော် Chain!
"တိတ်စမ်း! ထတော့။ ကြွက်စုတ်ရုပ်ဖြစ်နေပြီ"
Lock က ထရပ်ရင်း Chain ကိုအော်နေတယ်။ Chain က ထရပ်ရင်း သူ့ကျောသူ မမီမကမ်းလှမ်းပွတ်ပြီး
"နာတယ်။ ကျောကိုအောင့်သွားတာပဲ။ ရက်စက်လိုက်တာ"
"ဘာကြည့်တာလဲ? ထပ်လုပ်လိုက်ရ သေတော့မယ်"
"ဟာ၊ မလုပ်နဲ့လေ။ ကြောက်တယ်လို့"
ပြောရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်ပြေးသော Chain နောက်ကို ရွှံ့တွေခါရင်း Lock ပါလာပါတော့တယ်။
■■■■■ Part LII ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі