45. Home
"ကိုကို၊ အဲ ... ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ?"
Lily အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ Lock ကို Chain ကဆြဲထားၿပီး Lock ကေတာ့ Chain ကို မီးေတာက္အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနလို႔ လန္႔သြားရတယ္။ ဘာျဖစ္ၾကျပန္ၿပီလဲေပါ့။
"အ႐ုပ္ေလး၊ ကိုကိုက စိတ္ေကာက္ေနတယ္"
"ဘယ္လို?"
"Lily! မင္းတို႔လက္ခ်က္ေလ။ လာရွင္းစမ္း! ေဟ့ေကာင္၊ လက္လႊတ္"
ခါထုတ္လိုက္လည္းရရဲ႕နဲ႔ လႊတ္ေပးလို႔ပဲ ေအာ္ေနတဲ့ Lock က အရင္တုန္းကနဲ႔မတူတာေတာ့ Lily သိေနတယ္။
"ငါလႊတ္ေပးရင္ ခုနကလို ထားသြားမွာလား?"
"Tsk! စကားကို ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲ? ဘယ္မွမသြားဘူး၊ လႊတ္!"
Chain ကလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဆိုဖာဆီသြားထိုင္ေနတဲ့ Lock ေၾကာင့္ Lily က
"Chain, ဆန္ျပဳတ္ကိုေလ အရည္နည္းနည္းနဲ႔ပဲ ျပဳတ္လာတယ္သိလား? ထမင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့လိုပဲေပါ့။ စားမယ္မဟုတ္လား? ကိုကိုနဲ႔အတူတူ သြားစားမယ္ေလ။ သူ႔အတြက္လည္း ထမင္းထည့္လာတယ္"
"အင္း၊ အ႐ုပ္ေလးပါစား"
"မီးငယ္က စားလာခဲ့ၿပီ။ နည္းနည္းပဲ ထပ္စားမယ္ေလ"
"အင္း"
"ထလို႔ရလား?"
"ရတယ္။ စားစရာေတြသာ ဟိုမွာျပင္ထားလိုက္။ ငါ့ဘာသာ လာခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ၿပီ"
Lily က Lock ေရွ႕စားပြဲေပၚ စားစရာေတြတင္လိုက္ေတာ့
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ?"
"ကိုကိုထမင္းစားရမယ္ေလ"
"မလိုဘူး။ အိမ္ေရာက္မွစားမယ္"
"ကိုိကို ဒီည ေစာင့္အိပ္မွာမဟုတ္ဘူးလား?"
"ဘာလို႔ေစာင့္ရမွာလဲ?"
"အဲဒါဆို Hurricane ကိုပဲ ျပန္လာခိုင္းရမွာေပါ့။ သူက Dinner တစ္ပြဲရွိတယ္တဲ့။ ကိုကိုရွိေနမွာမို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႔ေတာင္ ေျပာေနတာတဲ့"
"ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ?"
"ကိုႀကီးကိုေလ"
"ေတြ႕ခဲ့ၿပီေပါ့ Hepius နဲ႔"
"ေတြ႕တယ္၊ အကုန္ၾကားၿပီးၿပီ"
"ကိုကိုက ျပန္မွာလား?"
ခုတင္ေပၚကဆင္းၿပီး စားပြဲနားေရာက္လာတဲ့ Chain က ေမးလာၿပီး ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ကိုကိုျပန္လည္း Hurricane ကိုေခၚေပးမယ္ေလ။ နည္းနည္းေတာ့ ေနာက္က်မယ္ထင္တယ္"
"မေခၚပါနဲ႔။ အလုပ္ရွိတယ္ဆို? Kyle ေမာေနလိမ့္မယ္"
သိပ္စိုးရိမ္ေနရေအာင္ မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ?
"Dinner သြားတာ ပင္ပန္းစရာမရွိဘူး"
Lock ကဝင္ေျပာလိုက္ေတာ့ Lily က
"Hurricane ကို ဖုန္းဆက္ေခၚခိုင္းလိုက္မယ္ Chain"
"မေခၚနဲ႔ေတာ့ အရုပ္။ ဒီညက Eliza အလုပ္ဆင္းမွာလား? တစ္ေန႔လံုးမေတြ႕ဘူးေလ"
"Eliza က Night duty ရွိရင္ေတာ့ အဆင္ေျပတာပဲ။ ၿပီးမွ ကိုႀကီးကို ေမးၾကည့္လိုက္မယ္"
အဲဒီ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ Nurse ေလးက သြက္လိုက္တာလည္းလြန္ေရာ။ ဒီကေလးလိုလိုေကာင္နဲ႔ တြဲမိေနတာလား? သက္တူရြယ္တူေတြမ်ား ထင္ေနတာလား? ေျပာေနတာကိုက သြားကိုျဖဲလို႔။
"စကားမ်ားမေနနဲ႔၊ စားစရာရွိတာစား"
"ကိုကိုက မစားေတာ့ဘူးဆို? ဘာလို႔ ပန္းကန္ကိုင္ေနတာလဲ? ငါ့ကို ေစာင့္အိပ္ေပးမလို႔လား?"
"ေအး"
"ေဟး၊ တကယ္လား?"
"စားစမ္းပါ"
"ဟုတ္၊ ဟုတ္!"
ခ်က္ခ်င္းႀကီး လူနာေစာင့္မယ္ျဖစ္သြားတဲ့ အစ္ကိုေၾကာင့္ Lily ျပံဳးမိသြားတယ္။ Chain ကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ သူနဲ႔ခင္ေနတဲ့ ခပ္သြက္သြက္ Nurse ေလးအေၾကာင္းေျပာလိုက္တာကို Lock က သူေစာင့္မယ္ျဖစ္ရတာက Lily အေတြးအတိုင္းျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲေပါ့ေလ။
"ဘာရယ္တာလဲ မီးငယ္? မနက္ျဖန္မွ ရွင္းစရာရွိေသးတယ္။ မင္းနဲ႔ Hepius အာေခ်ာင္ထားတာေတြ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္"
"မသိဘူး၊ နားမလည္ဘူး။ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ?"
"အ႐ုပ္ေလးကို မဆူပါနဲ႔"
"စားစရာရွိတာ စားစမ္းကြာ"
"အဲဒီဟာ စားခ်င္တယ္"
"ဒါေတြက အစပ္ေတြ။ မင္းနဲ႔မတည့္ဘူး။ မင္းဘာသာ ဆန္ျပဳတ္ပဲေသာက္"
"မတည့္တာေတြခ်ည္းပဲ"
¤
"ကိုကိုေရ၊ ဒီပန္းအိုးေသးေသးေလးက Kyle ယူလာေပးတာ။ အခု ပန္းပြင့္ေသးေသးေလး ပြင့္ေနၿပီ။ လာၾကည့္"
ျပတင္းေပါက္နားက တန္းေလးေပၚမွာ အဲဒီအိုးေလးကို ေတြ႕ေနတာၾကာပါၿပီ။ ရြက္က်ပင္ေတြကို Hurricane ဆီမွာပါ Chain က စိုက္ထားတာလားလို႔ ေတြးမိခဲ့ေသးတယ္။
"အဲဒီအပင္ေလးေတြ အိမ္မွာအမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆို?"
"Hurricane ေျပာတာလား?"
"အ႐ုပ္ေလးေျပာတာ"
"Kyle ကေျပာတယ္၊ walking plant လား? အဲဒါလည္းရွိတယ္တဲ့။ အခန္းထဲမွာက် အဆင္မေျပဘူးတဲ့"
"အင္း၊ Walking Kalanchoe, သူက ႏွာေမာင္းလို ႐ိုးတံရွည္ေလးထြက္လာၿပီး ေနာက္တစ္ပင္ပြားတာ"
"အဲဒီလိုလား? Kyle ဆီမွာ ငါစိုက္ထားတဲ့အပင္ေတြ ရွိတယ္တဲ့။ ေဆး႐ံုဆင္းရင္ သြားၾကည့္ရမယ္"
"အိမ္မွာလည္းရွိတာကို ဘာသြားၾကည့္ခ်င္တာလဲ?"
"တူတူပဲလား? Kyle ေျပာတာကေလ၊ အရမ္းရွားတဲ့အပင္ရွိတယ္တဲ့။ သူေသခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ထားတယ္တဲ့။ သူ႔အပင္က ရွားေစာင္းပင္နဲ႔တူတာလို႔ေျပာတယ္။ အပြင့္က အဝါနဲ႔အနီေရာၿပီး ငွက္ေမႊးဖုန္သုတ္တံလို ရွည္ရွည္ေလးေလ။ ငါ နာမည္မေခၚတတ္ဘူး"
"Vahondrandra? မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒါ အရွားပါးဆံုး (၁၀)မ်ိဳးစာရင္းထဲပါတယ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္။ နံပါတ္(၆)ဆိုတာ။ ငါယူလာၿပီး စိုက္ထားတာတဲ့။ အပင္အႀကီးႀကီးပဲ"
"မင္းက ဘယ္ကရတာလဲ? အင္း၊ ဘယ္မွတ္မိမလဲ? အပင္ႀကီးတာ ဘယ္လိုသိတာလဲ?"
"ဖုန္းထဲကပံု ျပတယ္ေလ"
"ဖုန္းၾကည့္တာလား? မၾကည့္ရဘူးလို႔ မွာထားတယ္ေလ"
"အဲဒီတစ္ပံုပဲၾကည့္တာပါ။ အၾကာႀကီး မၾကည့္ပါဘူး"
"ေတာ္ၿပီ၊ အိပ္ေတာ့။ ေလၽွာက္ေတြးမေနနဲ႔"
"ေစာေသးတယ္။ အရင္ဆို ဒီအခ်ိန္ စကားေတြေျပာေနက်"
"ဘာျဖစ္တယ္? နာရီၾကည့္စမ္း၊ ေစာသလား? ငါနဲ႔ဆို မင္းဒီအခ်ိန္အိပ္တာေလ"
"အဟီး၊ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ ေနဦးမယ္ေလ။ ေမးစရာရွိလို႔ပါ"
"မလိုခ်င္ဘူး၊ နားေတာ့"
Chain က ပြစိပြစိနဲ႔ ခုတင္ေပၚတက္လွဲၿပီး Lock ကိုၾကည့္ေနျပန္တယ္။
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ? အိပ္ခိုင္းတာေလ"
"Goodnight, Baby, မနက္ Kyle လာရင္ ငါ့ကိုႏႈိးပါေနာ္"
ေျပာၿပီး ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳသြားတဲ့ Chain.
အိပ္စရာရွိတာ မအိပ္ဘူး။ ငါကပဲ Hurricane မလာမခ်င္း၊ သူမႏိုးမခ်င္း ေစာင့္ရဦးမွာလား? ဒီလိုမွန္းသိရင္ Hurricane ကိုပဲ လာေစာင့္ခိုင္းတယ္။ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ေနၾကတာ။
ေနပါဦး! ငါ့ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ?
"ေဟ့ေကာင္! ေနဦး၊ မအိပ္နဲ႔ဦး။ ထစမ္း၊ ငါ့ကိုဘယ္လိုေခၚတာလဲ?"
"................"
"ခ်က္ခ်င္းႀကီး အိပ္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္နဲ႔"
"တကယ္အိပ္သြားၿပီ"
Chain စကားေၾကာင့္ Lock ျပံဳးမိသြားတယ္။ အိပ္သြားတဲ့လူက စကားေျပာသလား?
"ေအး၊ Hepius နဲ႔ သြားရွင္းမယ္"
"ဟာ ... မသြားပါနဲ႔။ သူတို႔က ကိုကို႔ကိုျပန္မေျပာရဘူးလို႔ မွာထားတာ။ ျပန္ေျပာရင္ ေနာက္ဆို ငါသိခ်င္တာေတြ မေျပာျပေပးေတာ့ဘူးတဲ့။ မသြားပါနဲ႔။ မႀကိဳက္ရင္ ငါမေခၚေတာ့ပါဘူး"
ေစာင္ကိုခ်က္ခ်င္းဖယ္ၿပီး အသည္းအသန္ရွင္းျပေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock မ်က္ႏွာတည္သြားၿပီး
"အဲဒီေကာင္ေတြေျပာတိုင္း ေလၽွာက္မလုပ္နဲ႔"
"အင္း၊ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ေလ သူတို႔ကထူးဆန္းတယ္၊ သိလား? Kyle အေၾကာင္းကို မသိၾကဘူး။ Kyle ကက်ေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းေတြသိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြမဟုတ္ၾကဘူးလား?"
"သူက မင္းသူငယ္ခ်င္း၊ တျခားေနရာမွာသိလာတဲ့ မင္းသူငယ္ခ်င္းမို႔ ဒီကလူေတြကမသိၾကတာ"
"ဪ၊ ငါက Kyle ကို သူတို႔ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပမိတယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ေလ ကိုကို႔အေၾကာင္း မပါဘူးထင္တယ္။ Kyle ကို ကိုကို႔အေၾကာင္း ေမးလို႔မရဘူး"
မေျပာခ်င္တာေနမွာေပါ့။ အဲဒါလည္းေကာင္းတာပဲ။
"အဲ၊ ေမ့ေတာ့မလို႔။ Kyle မွာလည္း အ႐ုပ္ေလးရွိတယ္၊ ဆံပင္အရွည္ႀကီးနဲ႔ေလ။ ခ်စ္စရာေလး။ သူတို႔လည္း ေမာင္ႏွမေတြတဲ့။ ငါ့မွာက်ေတာ့ ေမာင္ႏွမမရွိဘူး"
Rapunzel ကိုလည္း ခ်စ္စရာေလးတဲ့။ မိန္းမတိုင္းက မင္းမ်က္လံုးထဲ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာလား?
"Hepius မွာလည္း မရွိဘူးေလ"
"သူ႔မွာက်ေတာ့ သူ႔အခ်စ္ရွိတယ္ေလ။ Nancy က အရမ္းမိုက္တယ္"
"မင္းမ်က္လံုးထဲ မိန္းမတိုင္းက လွေနတာလား?"
"ဟို သန္႔ရွင္းေရးအေဒၚႀကီးကက် မလွဘူးေလ။ ဝလြန္းတယ္"
ေအး၊ ငါမွားတာ။ ငါကိုက ေမးမိတာ။
"မင္းက Punzel ကို ျမင္ဖူးတာလား?"
"Rapunzel ကိုေျပာတာလား? ဆံပင္ရွည္ရွည္အ႐ုပ္ေလး။ အဲဒါ Kyle ဖုန္းထဲ ... အဲ ..."
ဖုန္းၾကည့္တယ္လို႔ေျပာမိၿပီးမွ သူ႔ပါးစပ္သူ လက္နဲ႔အုပ္ၿပီး Lock ကိုၾကည့္လာတယ္။
"ေအး၊ အဲဒီဖုန္းထဲက ဘာေတြၾကည့္ထားေသးလဲ?"
"မရွိေတာ့ဘူး။ တကယ္ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒါေလးပဲ"
"ၿပီးေရာေလ။ အခု အိပ္ဖို႔မေတြးေသးဘူးလား?"
"ဟုတ္၊ အိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္။ Goodnight"
မင္းကေလ ေတာ္ေတာ္စိတ္႐ႈပ္စရာေကာင္းတဲ့အေကာင္။
¤
Two months later
"မနက္ျဖန္က် တကယ္အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာလား?"
"တကယ္ေပါ့"
Hurricane ရဲ႕အေျဖကို ေတြးေနသလိုလုပ္ၿပီးမွ
"ငါ အိမ္မမွတ္မိဘူး"
"Chain မမွတ္မိဘဲ ဘယ္လိုျပန္မွာလဲ?"
ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ လာသိမ္းေပးေနတဲ့ Nick က ေနာက္လိုက္ေတာ့
"မင္းတို႔ရွိတာပဲ"
"ဘယ္သူမွမအားရင္ေရာ?"
"Kyle, မင္းလည္းမအားဘူးလား?"
"ငါက ႐ုတ္တရက္ အလုပ္ကိစၥေပၚရင္ေရာ?"
"ဟိုတစ္ခါလိုေတာ့ ဒဏ္ရာေတြရမလာနဲ႔ေနာ္"
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးလေလာက္က Hurricane ဒဏ္ရာေတြရလာတာကို ျပန္ေတြးမိသြားပံုပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက Hurricane က ေဆး႐ံုမလာဘဲ ေရွာင္ေနတာကို Chain က အတင္းေခၚခိုင္းလို႔ေရာက္လာေတာ့ ဒဏ္ရာေတြျမင္ၿပီး Chain တစ္ေယာက္ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္။
"မရေတာ့ပါဘူးကြ"
"မင္းတို႔မအားလည္း John ရွိတယ္"
"ဘယ္က John လဲ Chain?"
Nick အေမးကို Hurricane က အားရပါးရရယ္ရင္း ေျဖလိုက္တယ္။
"Male Nurse ေလ။ ငါတို႔မအားရင္ သူေစာင့္ေပးေနက်။ Chain အႏိုင္က်င့္ေနက်ေပါ့"
Chain တစ္ေယာက္က ေဆး႐ံုမွာ သန္႔ရွင္းေရးေတြ၊ Security ဝန္ထမ္းေတြအထိ အကုန္ရင္းႏွီးေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ျပန္ေကာင္းလာတဲ့ တစ္လအတြင္း ေဆး႐ံုတစ္ခြင္ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ေလၽွာက္သြားၿပီး တစ္ခါတေလ Security Control Room ထဲ သြားအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အထိပါ။ Hepius တို႔အတြဲခမ်ာ မ်က္စိအနားမေပးရဲဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနရရွာတယ္။
တစ္ခုခုဆို Chain ခႏၶာကိုယ္ကို ႏိုင္တာဆိုလို႔ John ပဲရွိတယ္။ John က အရပ္ ၆' ၄" ေလာက္ရွိတဲ့ Body ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ Male Nurse. Chain ကိုလည္း သူ႔ညီေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ရွာတယ္။ တစ္ခါတေလ Chain စားခ်င္တဲ့အျပင္စာေတြကို သူကခိုးဝယ္ေကၽြးတတ္ေသးတာမ်ိဳး။
ဒီတစ္လအတြင္း Chain ရဲ႕ေျဗာင္းဆန္မႈေတြေၾကာင့္ Lock နဲ႔ခဏခဏျပႆနာတက္လြန္းလို႔ Lock က ေဆး႐ံုကိုသိပ္မလာေတာ့ပါ။
ျပႆနာအစက တစ္ရက္မွာ Chain တစ္ေယာက္ ဘာေတြအူျမဴးတယ္မသိ၊ ေတြ႕သမၽွလူ အကုန္လိုက္စေနရင္း Lock ေရာက္လာေတာ့ Baby ခ်င္းထပ္ေနေအာင္ေခၚပါေတာ့တယ္။ တစ္ေနကုန္မ်က္ႏွာေျပာင္တာ အရွိန္မေသဘဲ ညေနပိုင္းမွေရာက္လာတဲ့ Lock ကို ထပ္စေတာ့ Lock စိတ္ေတြတိုၿပီး လက္ပါလာေတာ့မွ Hepius တို႔ဝိုင္းဆြဲရတဲ့အထိ ျဖစ္ၾကတယ္။
"မင္း အိမ္ျပန္မလာနဲ႔" လို႔ ေျပာတာကိုလည္း
"Kyle အိမ္ကိုလိုက္သြားမယ္။ အစ္ကိုေလးလည္း လိုက္မလာနဲ႔" ဆိုၿပီး ထပ္စျပန္ပါတယ္။
သူေခၚဖူးသမၽွအေခၚအေဝၚေတြ အကုန္လံုးျပန္ေခၚၿပီး စတဲ့အခါမွာေတာ့ Lock စိတ္တိုလို႔ျပန္သြားမွ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ Hepius နားကပ္ၿပီး နားပူလြန္းလို႔ ေန႔လည္ကမွျပန္သြားတဲ့ Hurricane ကို ညဘက္ျပန္ေခၚေပးရတဲ့အထိ Chain တစ္ေယာက္ ဆိုးသြမ္းေနခဲ့တာ။
အခုလည္း ေနာက္ေန႔အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ေျပာထားလို႔ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမင္သမၽွကို ရစ္ေနတာပါ။
"ငါက John ကို အႏိုင္မက်င့္ပါဘူး။ မင္းတို႔သာ John ကငါ့ကိုအလိုလိုက္လို႔ မနာလိုေနတာ"
"ဟာဟ! စိတ္ထဲကိုမရွိတာ"
"ဟို ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလို အစ္ကိုႀကီးလား Chain?"
"အင္း၊ ဟုတ္တယ္။ Nick! John ကို အိမ္ေခၚသြားရေအာင္"
"ဟာဗ်ာ၊ သူက ဒီမွာအလုပ္လုပ္တာေလ။ သူမရွိရင္ Chain လို ေသာင္းက်န္းေနတဲ့လူေတြကို ဘယ္သူထိန္းမလဲ?"
"မင္း! ငါက ဘယ္မွာေသာင္းက်န္းလို႔လဲ? အခုမွ ေနေကာင္းလာလို႔ ေလၽွာက္သြားရတာကို။ ငါ့မွာ ဒီအခန္းထဲပဲေနေနရတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး။ Nancy ဆီမွာ မုန္႔သြားစားပါတယ္။ Eliza တို႔ဆီလည္း သြားတယ္ေလ"
"အဲဒီေလာက္ေလးဟာကို"
"အဲဒီေလာက္ေလးေတြကို ေခါင္းေဆာင္ကို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲ?"
"မေၾကာက္ဘူး"
"ဗ်ာ! မေၾကာက္ဘူး? Chain က ေခါင္းေဆာင္ကိုမေၾကာက္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးသမၽွ အရယ္ရဆံုးပဲ။ ျပန္တိုင္မွာပါ စိတ္ခ်"
Chain နဲ႔ Nick တို႔ ေျပာဆိုေနၾကတာကို ပစၥည္းေတြကူသိမ္းရင္း Hurricane ရယ္မိတယ္။ Chain က Lock ကို ေၾကာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို႔ Lock စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာကို မလိုခ်င္ခဲ့တာ။ သူတကယ္ေၾကာက္တာက Lock ရဲ႕ ဥေပကၡာကိုပါ။ ဒါေတြကို Hurricane အျပင္ ဘယ္သူသိဦးမွာလဲ? Hepius ေတာင္ အကုန္မသိႏိုင္ဘူး။ ကာယကံရွင္ Lock ကေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့သလားပဲ။
"တိုင္လိုက္ေလ။ အဲဒါမွ မနက္ျဖန္က်ရင္ ကိုကို စိတ္တိုၿပီးေရာက္လာမွာ"
Hurricane ေျပာတာမွန္ကန္ေၾကာင္း Chain ကသက္ေသျပလိုက္တယ္။ အခုလိုအေျခအေနမွာကို Lock စိတ္ဆိုးၿပီးေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဆီေရာက္လာမွာကို ေမၽွာ္ေနပံုပါပဲ။
"Chain, အဲဒီလို ကိုကိုလို႔ပဲ ေခၚမွာလား?"
"ေခါင္းေဆာင္လို႔ေခၚရမလား? အစ္ကိုေလးလို႔ေခၚရမလား? ငါ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ Nick?"
"ဟာ၊ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သိမလဲ?"
"Kyle! ငါက ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ? အိမ္မွာက အလုပ္သမားေတြေရာ၊ တပည့္ေတြေရာ အမ်ားႀကီးပဲဆို? ကိုကိုလို႔ေခၚရင္ စိတ္ဆိုးမွာလားမသိဘူး။ အရင္က အစ္ကိုေလးလို႔ေခၚတာဆိုေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ေခၚရမလား?"
စိုးရိမ္သြားသလိုေလးေျပာလာတဲ့ Chain ရဲ႕စကားေၾကာင့္ Nick ကပါ စဥ္းစားသြားတယ္။
"သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေလ၊ ဘယ္လိုေခၚရမလဲလို႔"
မင္းဆိုတာက အေခၚအေဝၚတစ္ခုအတြက္နဲ႔ ႐ူးမိုက္ခဲ့ဖူးတာဆိုေတာ့ ငါအၾကံမေပးတတ္ဘူး Chain.
"အစ္ကိုေလးလို႔ပဲ ေခၚလိုက္ပါေတာ့မယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ Nick? အရင္ကလိုပဲ ေခၚလိုက္မယ္"
Nick ကလည္း စိတ္မေကာင္းသလိုျဖစ္သြားၿပီးမွ ျပန္ျပံဳးျပၿပီး
"အင္း၊ အဲဒီလိုပဲေခၚလည္း အဆင္ေျပတာပဲ။ Chain သေဘာပဲေလ"
¤
"အစ္ကိုေလး၊ ဘာလို႔ ကားေတြမ်ားေနတာလဲ?"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကြာ။ မင္းခုလိုေနမေကာင္းတာကို တျခားအဖြဲ႕ေတြကသိေနေတာ့ ရန္ရွာမွာစိုးလို႔"
"Kyle ေျပာျပဖူးတာမ်ိဳးထင္တယ္။ Kyle ကို အိမ္လည္ေခၚေတာ့ တစ္ခါတေလေတာ့ လာမယ္တဲ့။ ငါေမးစရာရွိတယ္၊ စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္"
"ဘာလဲ?"
"Kyle နဲ႔ အစ္ကိုေလးက မေခၚဘူးလား?"
"ေခၚပါတယ္၊ သိပ္မခင္တာ"
"Kyle ကလည္း အဲဒီအတိုင္းေျပာတယ္။ ငါနဲ႔က်ခင္ေနၿပီးေတာ့"
"ေလၽွာက္မေတြးနဲ႔ေတာ့"
"အစ္ကိုေလး၊ ငါ အစ္ကိုေလးလို႔ပဲ ေခၚမယ္ေနာ္။ အိမ္မွာက လူေတြအမ်ားႀကီးပဲဆို? အရင္လိုေခၚတာပဲ ေကာင္းမယ္ေနာ္? မေန႔တည္းက ဘယ္လိုေခၚရမလဲ ေတြးေနတာ။ Kyle ကေတာ့ေျပာပါတယ္၊ အရင္ေမးၾကည့္တဲ့။ အရင္လိုပဲ ေခၚမယ္ေနာ္"
"အင္း"
Kyle, Kyle နဲ႔ ငါးခြန္းေျပာရင္ ငါးခါပါေနတာပဲ။ Blue Diamond ကိုပဲ ထည့္ေပးလိုက္ရမွာ။ ခုနကလည္း ေဆး႐ံုေရွ႕အထိ စကားအမၽွင္မျပတ္ဘူး။ အလြမ္းသယ္ေနၾကတာ ျပန္မေတြ႕ရမွာက်လို႔။
Spectrum ကိုေရာက္ေတာ့ အရာအားလံုးက Chain အတြက္အထူးအဆန္း။ အေဒၚႀကီးကေတာ့ ေပ်ာ္ေနရွာတယ္။ အေဒၚႀကီးဆိုတာ သူတို႔ငယ္ငယ္တည္းကရွိေနတာမို႔ အမ်ိဳးေတြလိုျဖစ္ေနၿပီေလ။
"အေဒၚႀကီး၊ ဘာလို႔ေဆး႐ံုကို လိုက္မလာေတာ့တာလဲ? ႏွစ္ခါပဲလာတယ္"
"အေဒၚႀကီးမအားလို႔ပါ Chain ရယ္။ အခုေလ မနက္အေစာႀကီးထၿပီး Chain ႀကိဳက္တဲ့မုန္႔ေတြ လုပ္ထားတယ္။ ဟင္းေတြကက် မတည့္တာေတြရွိမွာစိုးလို႔ အေဒၚႀကီး နည္းနည္းပဲလုပ္ထားတယ္။ Doctor က မတည့္တာေတြေရးေပးလိုက္တယ္တဲ့။ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ျပန္ခ်က္ေကၽြးမယ္ေနာ္"
"ဟား! အဲဒီ Nathan က အိမ္အထိကို လိုက္တားေနတာပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွ စားခ်င္တာစားရမွာလဲ?"
Chain ကိုၾကည့္ၿပီး အေဒၚႀကီးသေဘာတက် ရယ္ေနတယ္။
"Chain! Welcome back"
"အ႐ုပ္ေလး၊ ဘာလို႔လိုက္မလာတာလဲ?"
Chain ခါးကိုေျပးဖက္တဲ့ Lily ကို Chain ကရန္ေတြ႕ေတာ့တယ္။
"မအားလို႔ပါ Chain ရဲ႕"
"ကိုကိုကလြဲၿပီး တစ္အိမ္လံုးကလူေတြ မအားၾကတာလား?"
Lily နား တိုးတိုးေလးကပ္ေမးေတာ့
"ဟား ဟား၊ ကိုကိုက အလုပ္မရွိဘူးေလ။ အားေနတာ"
ဝင္လာတည္းက ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ Lock လွည့္ၾကည့္လာတယ္။
"ဘာေျပာတာလဲ?"
"ဟင့္အင္း၊ ဘာမွမေျပာပါဘူး"
Violet ကိုပတ္ၾကည့္ၿပီး ေမာသြားတဲ့ Chain သူ႔အခန္းထဲေရာက္သြားတယ္။ အိမ္မွာ သူတို႔မဂၤလာေဆာင္တုန္းကပံုေတြ ဘာမွရွိမေနေတာ့။ Chain အခန္းကို အရင္အတိုင္းေလးပဲဲ ျပန္လုပ္ထားတယ္။
"အ႐ုပ္! ငါ့အခန္းလည္း အက်ယ္ႀကီးပဲ။ ခုနက ကိုကို႔အခန္းကခုတင္အႀကီးႀကီးေပၚ တက္အိပ္ခ်င္တာ။ ကိုကိုဆူမွာစိုးလို႔"
အင္း၊ အဲဒီမဂၤလာခုတင္ႀကီးက Chain အတြက္ေတာ့ က်ိန္စာပဲထင္ပါရဲ႕။ မမ Nancy ေျပာလို႔ မကြာရွင္းခင္ညက အေျခအေနကို သိၿပီးပါၿပီ။ ေနာက္ေန႔က် ကြာရွင္းလိုက္ၾကၿပီး Chain လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္မလာေတာ့တာပဲေလ။
"ဒီခုတင္ကေတာ့ ကိုကို႔ခုတင္ေလာက္ မက်ယ္ဘူး။ Chain က အိပ္ရင္ၿငိမ္ေနတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုတင္လည္း အႀကီးႀကီးေတြမသံုးတတ္ဘူးေလ"
"အင္း၊ ေဆး႐ံုခုတင္ထက္ေတာ့က်ယ္တယ္။ အဟီး"
"နားေတာ့ေလ၊ အိပ္ခ်င္တယ္ဆို? မုန္႔ေတြလည္းစားထားေတာ့ ႏိုးလာမွ ထမင္းစားၾကမယ္ေလ။ ၿပီးရင္ Indigo ဘက္ေခၚသြားေပးမယ္"
"အင္း၊ အိပ္လိုက္ဦးမယ္"
¤
သံုးရက္ေလာက္ေမႊၿပီးေတာ့ Chain က Hurricane ကို သတိရလာတယ္။ ဧည့္ခန္းကဖုန္းေဘးထိုင္ၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၾကည့္ေနေတာ့ အလုပ္သမားေကာင္မေလးက
"အစ္ကိုေလး Chain, ဖုန္းဆက္ခ်င္လို႔လား? ကၽြန္မေခၚေပးရမလား?"
"အင္း၊ ငါေခၚတာ မရဘူး"
"နံပါတ္ေျပာ အစ္ကိုေလး"
"×××××××××××"
"ဪ၊ ေရွ႕က ကုတ္နံပါတ္လိုတာေလ။ ဒီလိုအစ္ကိုေလးရဲ႕ ..... ေဟာ! ဝင္ေနၿပီ"
"အင္း၊ ေပး"
"ကၽြန္မသြားေတာ့မယ္၊ လိုရင္ေခၚလိုက္ေနာ္"
Chain က လက္နဲ႔အမူအရာျပသြားခိုင္းၿပီး ဖုန္းကိုသာ အာ႐ံုစိုက္ေနတယ္။
"ဟယ္လို၊ အမိန္႔ရွိပါ"
"Kyle လား? ငါပါ"
"Chain? ငါက Violet အိမ္ဖုန္းဆိုေတာ့ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ? ေျပာ"
"မင္းက ငါ့ဆီလည္းမလာဘူး။ ဘယ္ေတာ့လာမွာလဲ?"
"လာဖို႔ကေလ ..."
"ညေနလာခဲ့"
"ညေနေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔။ ေနာက္ေန႔လာခဲ့မယ္"
"ေနာက္ေန႔ဆို တစ္ေန႔လံုးေနမွာလား?"
"သူမ်ားအိမ္မွာ တစ္ေနကုန္ဧည့္သည္လုပ္လို႔ ရမလားကြ"
"ေဆး႐ံုမွာတုန္းကက် တစ္ေနကုန္ေနတယ္ေလ"
"အခုက Lock ရဲ႕အိမ္ေလ"
"ကိုကို႔ကို ငါေျပာထားမယ္ေလ။ မင္းနဲ႔ငါ ငါ့အခန္းမွာပဲ စကားေျပာလည္း ရတာပဲ"
"ေအးပါကြာ။ လာခဲ့မယ္"
"ဒါပဲ၊ တာ့တာ"
Chain ဖုန္းခ်ၿပီး ဒီဘက္အလွည့္
"OMG! ဟာ ... လန္႔လိုက္တာ။ ေရာက္ေနတာ ဘာသံမွလည္းမၾကားရဘူး"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ Lock ေၾကာင့္ လန္႔သြားတာမို႔ ေျပာမိေတာ့
"ငါ့အိမ္ငါ ဘယ္နားေနေနေပါ့။ မင္းကိုအသိေပးရဦးမွာလား?"
"အစ္ကိုေလးကလည္း လန္႔သြားတာပဲ။ ဟိုေလ၊ နက္ျဖန္ Kyle ကိုေခၚထားတယ္။ ရတယ္မဟုတ္လား?"
"ေခၚၿပီးၿပီမဟုတ္လား? အခုမွ မရဘူးလို႔ ငါကေျပာရမွာလား?"
"ဘာကိုလဲဟင္?"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြာ။ လာခ်င္ရင္လာလို႔ရတယ္။ ဟိုဘက္က သီးသန္႔ဧည့္ခန္းမွာပဲေတြ႕ေတြ႕၊ ျခံထဲပဲ ထြက္ထိုင္ထိုင္၊ ေဆး႐ံုထက္က်ယ္တယ္။ မင္းအခန္းထဲပဲ ေနစရာရွိတာမဟုတ္ဘူး"
"ငါ့အခန္းလည္း က်ယ္ပါတယ္။ ဝရန္တာလည္းရွိတာကို"
"ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခန္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါေစေလ။ မင္းက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ?"
"အစ္ကိုေလး မ်က္စိေနာက္ၿပီး ဆူမွာစိုးလို႔ဟာကို"
"မင္းတို႔က ကေလးပိစိေတြလို ေလၽွာက္ေျပးေဆာ့ေနမွာလား?"
"မဟုတ္ဘူးေလ"
"အဲဒါဆို စကားေျပာစရာေနရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲေလ"
မသိဘူး။ အခန္းထဲထိုင္ေျပာေနၾကမွာ မလိုခ်င္ဘူး။
"အဲဒါဆို အစ္ကိုေလးမဆူရဘူးေနာ္"
"ငါက ေနရာတကာလိုက္ေျပာေနတဲ့ လူဆိုးလား?"
"မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလက် ကိုကိုက ပြစိပြစိနဲ႔ဆူေနတာ ငါကမေနတတ္လို႔ပါ"
"ငါ့ကိုမ်ား ပြစိပြစိနဲ႔ဆူတယ္တဲ့။ လုပ္လိုက္ရင္ နာဦးမယ္"
လက္ကရြယ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဝးေနတာေၾကာင့္ Chain က ေျပာင္ျပၿပီး အေပၚတက္ေျပးသြားတယ္။
"ေအး၊ ေလၽွာက္ေျပးေန။ ျပဳတ္က်ရင္ က်ိဳးေနမယ္"
Lock ရဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာအေျပာေၾကာင့္ Chain ေလွကားငါးထစ္ေလာက္မွာရပ္သြားတယ္။
"ျပဳတ္က်ရင္ အစ္ကိုေလးဖမ္းထားေပး"
ေျပာတဲ့လူကေျပာၿပီး ဆက္တက္သြားေပမဲ့ Lock ကေတာ့ ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ေတြးေနမိတယ္။
အဲဒီခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ဒီခႏၶာကိုယ္ ဖမ္းထားလည္း ပစ္လဲဖို႔ပဲရွိတယ္။ တကယ္ဆို သူကသာကိုယ့္ကို ကုန္းပိုးၿပီး အေပၚထပ္ေခၚဖူးတာ၊ ေက်ာေပၚတင္ၿပီး ဒိုက္ထိုးဖူးတာ။ သူ႔ကိုက ေဆး႐ံုမွာ တြဲၿပီးလမ္းေလၽွာက္ဖူးတာအျပင္ သယ္ဖူးတာမွမဟုတ္တာ။ ကိုယ့္ထက္ တစ္လက္မေက်ာ္ပိုျမင့္တဲ့ သူ႔အရပ္ကိုလည္း မေက်နပ္တာၾကာၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းသိပ္မကြာတာေတာင္ အရပ္တစ္လက္မက ေတာ္ေတာ္သိသာေနတယ္။
Hurricane ကေတာ့ သူ႔ကိုေပြ႕ၿပီး Wheelchair ေပၚတင္ေပးတာ ျမင္ဖူးတယ္။
အဲဒီ Hurricane ဆိုတာလည္း ကိုယ္ရွိေနရင္ Chain ရဲ႕အုပ္ထိန္းသူလို ကိုယ့္ကိုအေလးထားေပမဲ့ သူ႔ဘာသာဆို အကုန္လိုက္လုပ္ေပးေနတာမ်ား Chain ရဲ႕အေဖက်ေနတာပဲ။
အဲဒီလိုမ်ိဳး Chain ကလည္း ကိုယ့္အေပၚ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ သိပ္ပင္ပန္းတယ္။
■■■■■ Part XLVI ဆက္ရန္ ■■■■■
"ကိုကို၊ အဲ ... ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ?"
Lily အခန်းထဲဝင်လာတော့ Lock ကို Chain ကဆွဲထားပြီး Lock ကတော့ Chain ကို မီးတောက်အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေလို့ လန့်သွားရတယ်။ ဘာဖြစ်ကြပြန်ပြီလဲပေါ့။
"အရုပ်လေး၊ ကိုကိုက စိတ်ကောက်နေတယ်"
"ဘယ်လို?"
"Lily! မင်းတို့လက်ချက်လေ။ လာရှင်းစမ်း! ဟေ့ကောင်၊ လက်လွှတ်"
ခါထုတ်လိုက်လည်းရရဲ့နဲ့ လွှတ်ပေးလို့ပဲ အော်နေတဲ့ Lock က အရင်တုန်းကနဲ့မတူတာတော့ Lily သိနေတယ်။
"ငါလွှတ်ပေးရင် ခုနကလို ထားသွားမှာလား?"
"Tsk! စကားကို ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ? ဘယ်မှမသွားဘူး၊ လွှတ်!"
Chain ကလွှတ်ပေးလိုက်တော့ ဆိုဖာဆီသွားထိုင်နေတဲ့ Lock ကြောင့် Lily က
"Chain, ဆန်ပြုတ်ကိုလေ အရည်နည်းနည်းနဲ့ပဲ ပြုတ်လာတယ်သိလား? ထမင်းပျော့ပျော့လိုပဲပေါ့။ စားမယ်မဟုတ်လား? ကိုကိုနဲ့အတူတူ သွားစားမယ်လေ။ သူ့အတွက်လည်း ထမင်းထည့်လာတယ်"
"အင်း၊ အရုပ်လေးပါစား"
"မီးငယ်က စားလာခဲ့ပြီ။ နည်းနည်းပဲ ထပ်စားမယ်လေ"
"အင်း"
"ထလို့ရလား?"
"ရတယ်။ စားစရာတွေသာ ဟိုမှာပြင်ထားလိုက်။ ငါ့ဘာသာ လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ်ပြီ"
Lily က Lock ရှေ့စားပွဲပေါ် စားစရာတွေတင်လိုက်တော့
"ဘာလုပ်မလို့လဲ?"
"ကိုကိုထမင်းစားရမယ်လေ"
"မလိုဘူး။ အိမ်ရောက်မှစားမယ်"
"ကိုကို ဒီည စောင့်အိပ်မှာမဟုတ်ဘူးလား?"
"ဘာလို့စောင့်ရမှာလဲ?"
"အဲဒါဆို Hurricane ကိုပဲ ပြန်လာခိုင်းရမှာပေါ့။ သူက Dinner တစ်ပွဲရှိတယ်တဲ့။ ကိုကိုရှိနေမှာမို့ တော်သေးတာပေါ့လို့တောင် ပြောနေတာတဲ့"
"ဘယ်သူ့ကို ပြောတာလဲ?"
"ကိုကြီးကိုလေ"
"တွေ့ခဲ့ပြီပေါ့ Hepius နဲ့"
"တွေ့တယ်၊ အကုန်ကြားပြီးပြီ"
"ကိုကိုက ပြန်မှာလား?"
ခုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး စားပွဲနားရောက်လာတဲ့ Chain က မေးလာပြီး ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ကိုကိုပြန်လည်း Hurricane ကိုခေါ်ပေးမယ်လေ။ နည်းနည်းတော့ နောက်ကျမယ်ထင်တယ်"
"မခေါ်ပါနဲ့။ အလုပ်ရှိတယ်ဆို? Kyle မောနေလိမ့်မယ်"
သိပ်စိုးရိမ်နေရအောင် မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ?
"Dinner သွားတာ ပင်ပန်းစရာမရှိဘူး"
Lock ကဝင်ပြောလိုက်တော့ Lily က
"Hurricane ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ် Chain"
"မခေါ်နဲ့တော့ အရုပ်။ ဒီညက Eliza အလုပ်ဆင်းမှာလား? တစ်နေ့လုံးမတွေ့ဘူးလေ"
"Eliza က Night duty ရှိရင်တော့ အဆင်ပြေတာပဲ။ ပြီးမှ ကိုကြီးကို မေးကြည့်လိုက်မယ်"
အဲဒီ ငယ်ငယ်ချောချော Nurse လေးက သွက်လိုက်တာလည်းလွန်ရော။ ဒီကလေးလိုလိုကောင်နဲ့ တွဲမိနေတာလား? သက်တူရွယ်တူတွေများ ထင်နေတာလား? ပြောနေတာကိုက သွားကိုဖြဲလို့။
"စကားများမနေနဲ့၊ စားစရာရှိတာစား"
"ကိုကိုက မစားတော့ဘူးဆို? ဘာလို့ ပန်းကန်ကိုင်နေတာလဲ? ငါ့ကို စောင့်အိပ်ပေးမလို့လား?"
"အေး"
"ဟေး၊ တကယ်လား?"
"စားစမ်းပါ"
"ဟုတ်၊ ဟုတ်!"
ချက်ချင်းကြီး လူနာစောင့်မယ်ဖြစ်သွားတဲ့ အစ်ကိုကြောင့် Lily ပြုံးမိသွားတယ်။ Chain ကတော့ ဘာရယ်မဟုတ် သူနဲ့ခင်နေတဲ့ ခပ်သွက်သွက် Nurse လေးအကြောင်းပြောလိုက်တာကို Lock က သူစောင့်မယ်ဖြစ်ရတာက Lily အတွေးအတိုင်းဖြစ်နေရင်တော့ အကောင်းဆုံးပါပဲပေါ့လေ။
"ဘာရယ်တာလဲ မီးငယ်? မနက်ဖြန်မှ ရှင်းစရာရှိသေးတယ်။ မင်းနဲ့ Hepius အာချောင်ထားတာတွေ ငါနဲ့တွေ့မယ်"
"မသိဘူး၊ နားမလည်ဘူး။ ဘာတွေပြောနေတာလဲ?"
"အရုပ်လေးကို မဆူပါနဲ့"
"စားစရာရှိတာ စားစမ်းကွာ"
"အဲဒီဟာ စားချင်တယ်"
"ဒါတွေက အစပ်တွေ။ မင်းနဲ့မတည့်ဘူး။ မင်းဘာသာ ဆန်ပြုတ်ပဲသောက်"
"မတည့်တာတွေချည်းပဲ"
¤
"ကိုကိုရေ၊ ဒီပန်းအိုးသေးသေးလေးက Kyle ယူလာပေးတာ။ အခု ပန်းပွင့်သေးသေးလေး ပွင့်နေပြီ။ လာကြည့်"
ပြတင်းပေါက်နားက တန်းလေးပေါ်မှာ အဲဒီအိုးလေးကို တွေ့နေတာကြာပါပြီ။ ရွက်ကျပင်တွေကို Hurricane ဆီမှာပါ Chain က စိုက်ထားတာလားလို့ တွေးမိခဲ့သေးတယ်။
"အဲဒီအပင်လေးတွေ အိမ်မှာအများကြီးရှိတယ်ဆို?"
"Hurricane ပြောတာလား?"
"အရုပ်လေးပြောတာ"
"Kyle ကပြောတယ်၊ walking plant လား? အဲဒါလည်းရှိတယ်တဲ့။ အခန်းထဲမှာကျ အဆင်မပြေဘူးတဲ့"
"အင်း၊ Walking Kalanchoe, သူက နှာမောင်းလို ရိုးတံရှည်လေးထွက်လာပြီး နောက်တစ်ပင်ပွားတာ"
"အဲဒီလိုလား? Kyle ဆီမှာ ငါစိုက်ထားတဲ့အပင်တွေ ရှိတယ်တဲ့။ ဆေးရုံဆင်းရင် သွားကြည့်ရမယ်"
"အိမ်မှာလည်းရှိတာကို ဘာသွားကြည့်ချင်တာလဲ?"
"တူတူပဲလား? Kyle ပြောတာကလေ၊ အရမ်းရှားတဲ့အပင်ရှိတယ်တဲ့။ သူသေချာ ဂရုစိုက်ထားတယ်တဲ့။ သူ့အပင်က ရှားစောင်းပင်နဲ့တူတာလို့ပြောတယ်။ အပွင့်က အဝါနဲ့အနီရောပြီး ငှက်မွှေးဖုန်သုတ်တံလို ရှည်ရှည်လေးလေ။ ငါ နာမည်မခေါ်တတ်ဘူး"
"Vahondrandra? မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ အဲဒါ အရှားပါးဆုံး (၁၀)မျိုးစာရင်းထဲပါတယ်"
"ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်။ နံပါတ်(၆)ဆိုတာ။ ငါယူလာပြီး စိုက်ထားတာတဲ့။ အပင်အကြီးကြီးပဲ"
"မင်းက ဘယ်ကရတာလဲ? အင်း၊ ဘယ်မှတ်မိမလဲ? အပင်ကြီးတာ ဘယ်လိုသိတာလဲ?"
"ဖုန်းထဲကပုံ ပြတယ်လေ"
"ဖုန်းကြည့်တာလား? မကြည့်ရဘူးလို့ မှာထားတယ်လေ"
"အဲဒီတစ်ပုံပဲကြည့်တာပါ။ အကြာကြီး မကြည့်ပါဘူး"
"တော်ပြီ၊ အိပ်တော့။ လျှောက်တွေးမနေနဲ့"
"စောသေးတယ်။ အရင်ဆို ဒီအချိန် စကားတွေပြောနေကျ"
"ဘာဖြစ်တယ်? နာရီကြည့်စမ်း၊ စောသလား? ငါနဲ့ဆို မင်းဒီအချိန်အိပ်တာလေ"
"အဟီး၊ နောက်တစ်နာရီလောက် နေဦးမယ်လေ။ မေးစရာရှိလို့ပါ"
"မလိုချင်ဘူး၊ နားတော့"
Chain က ပွစိပွစိနဲ့ ခုတင်ပေါ်တက်လှဲပြီး Lock ကိုကြည့်နေပြန်တယ်။
"ဘာကြည့်နေတာလဲ? အိပ်ခိုင်းတာလေ"
"Goodnight, Baby, မနက် Kyle လာရင် ငါ့ကိုနှိုးပါနော်"
ပြောပြီး စောင်ခေါင်းမြီးခြုံသွားတဲ့ Chain.
အိပ်စရာရှိတာ မအိပ်ဘူး။ ငါကပဲ Hurricane မလာမချင်း၊ သူမနိုးမချင်း စောင့်ရဦးမှာလား? ဒီလိုမှန်းသိရင် Hurricane ကိုပဲ လာစောင့်ခိုင်းတယ်။ တော်တော်ချစ်နေကြတာ။
နေပါဦး! ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ?
"ဟေ့ကောင်! နေဦး၊ မအိပ်နဲ့ဦး။ ထစမ်း၊ ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်တာလဲ?"
"................"
"ချက်ချင်းကြီး အိပ်ချင်ယောင်မဆောင်နဲ့"
"တကယ်အိပ်သွားပြီ"
Chain စကားကြောင့် Lock ပြုံးမိသွားတယ်။ အိပ်သွားတဲ့လူက စကားပြောသလား?
"အေး၊ Hepius နဲ့ သွားရှင်းမယ်"
"ဟာ ... မသွားပါနဲ့။ သူတို့က ကိုကို့ကိုပြန်မပြောရဘူးလို့ မှာထားတာ။ ပြန်ပြောရင် နောက်ဆို ငါသိချင်တာတွေ မပြောပြပေးတော့ဘူးတဲ့။ မသွားပါနဲ့။ မကြိုက်ရင် ငါမခေါ်တော့ပါဘူး"
စောင်ကိုချက်ချင်းဖယ်ပြီး အသည်းအသန်ရှင်းပြနေတဲ့ Chain ကြောင့် Lock မျက်နှာတည်သွားပြီး
"အဲဒီကောင်တွေပြောတိုင်း လျှောက်မလုပ်နဲ့"
"အင်း၊ မလုပ်တော့ဘူး။ ပြီးတော့လေ သူတို့ကထူးဆန်းတယ်၊ သိလား? Kyle အကြောင်းကို မသိကြဘူး။ Kyle ကကျတော့ သူတို့အကြောင်းတွေသိတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေမဟုတ်ကြဘူးလား?"
"သူက မင်းသူငယ်ချင်း၊ တခြားနေရာမှာသိလာတဲ့ မင်းသူငယ်ချင်းမို့ ဒီကလူတွေကမသိကြတာ"
"ဪ၊ ငါက Kyle ကို သူတို့တွေအကြောင်း ပြောပြမိတယ်ထင်တယ်နော်။ ဒါပေမဲ့လေ ကိုကို့အကြောင်း မပါဘူးထင်တယ်။ Kyle ကို ကိုကို့အကြောင်း မေးလို့မရဘူး"
မပြောချင်တာနေမှာပေါ့။ အဲဒါလည်းကောင်းတာပဲ။
"အဲ၊ မေ့တော့မလို့။ Kyle မှာလည်း အရုပ်လေးရှိတယ်၊ ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့လေ။ ချစ်စရာလေး။ သူတို့လည်း မောင်နှမတွေတဲ့။ ငါ့မှာကျတော့ မောင်နှမမရှိဘူး"
Rapunzel ကိုလည်း ချစ်စရာလေးတဲ့။ မိန်းမတိုင်းက မင်းမျက်လုံးထဲ ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလား?
"Hepius မှာလည်း မရှိဘူးလေ"
"သူ့မှာကျတော့ သူ့အချစ်ရှိတယ်လေ။ Nancy က အရမ်းမိုက်တယ်"
"မင်းမျက်လုံးထဲ မိန်းမတိုင်းက လှနေတာလား?"
"ဟို သန့်ရှင်းရေးအဒေါ်ကြီးကကျ မလှဘူးလေ။ ဝလွန်းတယ်"
အေး၊ ငါမှားတာ။ ငါကိုက မေးမိတာ။
"မင်းက Rapunzel ကို မြင်ဖူးတာလား?"
"Rapunzel ကိုပြောတာလား? ဆံပင်ရှည်ရှည်အရုပ်လေး။ အဲဒါ Kyle ဖုန်းထဲ ... အဲ ..."
ဖုန်းကြည့်တယ်လို့ပြောမိပြီးမှ သူ့ပါးစပ်သူ လက်နဲ့အုပ်ပြီး Lock ကိုကြည့်လာတယ်။
"အေး၊ အဲဒီဖုန်းထဲက ဘာတွေကြည့်ထားသေးလဲ?"
"မရှိတော့ဘူး။ တကယ် မရှိတော့ဘူး။ အဲဒါလေးပဲ"
"ပြီးရောလေ။ အခု အိပ်ဖို့မတွေးသေးဘူးလား?"
"ဟုတ်၊ အိပ်တော့မယ်နော်။ Goodnight"
မင်းကလေ တော်တော်စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတဲ့အကောင်။
¤
Two months later
"မနက်ဖြန်ကျ တကယ်အိမ်ပြန်ရတော့မှာလား?"
"တကယ်ပေါ့"
Hurricane ရဲ့အဖြေကို တွေးနေသလိုလုပ်ပြီးမှ
"ငါ အိမ်မမှတ်မိဘူး"
"Chain မမှတ်မိဘဲ ဘယ်လိုပြန်မှာလဲ?"
ပစ္စည်းတချို့ လာသိမ်းပေးနေတဲ့ Nick က နောက်လိုက်တော့
"မင်းတို့ရှိတာပဲ"
"ဘယ်သူမှမအားရင်ရော?"
"Kyle, မင်းလည်းမအားဘူးလား?"
"ငါက ရုတ်တရက် အလုပ်ကိစ္စပေါ်ရင်ရော?"
"ဟိုတစ်ခါလိုတော့ ဒဏ်ရာတွေရမလာနဲ့နော်"
လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလလောက်က Hurricane ဒဏ်ရာတွေရလာတာကို ပြန်တွေးမိသွားပုံပါပဲ။ အဲဒီတုန်းက Hurricane က ဆေးရုံမလာဘဲ ရှောင်နေတာကို Chain က အတင်းခေါ်ခိုင်းလို့ရောက်လာတော့ ဒဏ်ရာတွေမြင်ပြီး Chain တစ်ယောက် မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်။
"မရတော့ပါဘူးကွ"
"မင်းတို့မအားလည်း John ရှိတယ်"
"ဘယ်က John လဲ Chain?"
Nick အမေးကို Hurricane က အားရပါးရရယ်ရင်း ဖြေလိုက်တယ်။
"Male Nurse လေ။ ငါတို့မအားရင် သူစောင့်ပေးနေကျ။ Chain အနိုင်ကျင့်နေကျပေါ့"
Chain တစ်ယောက်က ဆေးရုံမှာ သန့်ရှင်းရေးတွေ၊ Security ဝန်ထမ်းတွေအထိ အကုန်ရင်းနှီးနေတာ။ တော်တော်ပြန်ကောင်းလာတဲ့ တစ်လအတွင်း ဆေးရုံတစ်ခွင်ပြဲပြဲစင်အောင် လျှောက်သွားပြီး တစ်ခါတလေ Security Control Room ထဲ သွားအိပ်ပျော်နေတဲ့အထိပါ။ Hepius တို့အတွဲခမျာ မျက်စိအနားမပေးရဲဘဲ စောင့်ကြည့်နေရရှာတယ်။
တစ်ခုခုဆို Chain ခန္ဓာကိုယ်ကို နိုင်တာဆိုလို့ John ပဲရှိတယ်။ John က အရပ် ၆' ၄" လောက်ရှိတဲ့ Body တောင့်တောင့်နဲ့ Male Nurse. Chain ကိုလည်း သူ့ညီလေးတစ်ယောက်လို ချစ်ရှာတယ်။ တစ်ခါတလေ Chain စားချင်တဲ့အပြင်စာတွေကို သူကခိုးဝယ်ကျွေးတတ်သေးတာမျိုး။
ဒီတစ်လအတွင်း Chain ရဲ့ဗြောင်းဆန်မှုတွေကြောင့် Lock နဲ့ခဏခဏပြဿနာတက်လွန်းလို့ Lock က ဆေးရုံကိုသိပ်မလာတော့ပါ။
ပြဿနာအစက တစ်ရက်မှာ Chain တစ်ယောက် ဘာတွေအူမြူးတယ်မသိ၊ တွေ့သမျှလူ အကုန်လိုက်စနေရင်း Lock ရောက်လာတော့ Baby ချင်းထပ်နေအောင်ခေါ်ပါတော့တယ်။ တစ်နေကုန်မျက်နှာပြောင်တာ အရှိန်မသေဘဲ ညနေပိုင်းမှရောက်လာတဲ့ Lock ကို ထပ်စတော့ Lock စိတ်တွေတိုပြီး လက်ပါလာတော့မှ Hepius တို့ဝိုင်းဆွဲရတဲ့အထိ ဖြစ်ကြတယ်။
"မင်း အိမ်ပြန်မလာနဲ့" လို့ ပြောတာကိုလည်း
"Kyle အိမ်ကိုလိုက်သွားမယ်။ အစ်ကိုလေးလည်း လိုက်မလာနဲ့" ဆိုပြီး ထပ်စပြန်ပါတယ်။
သူခေါ်ဖူးသမျှအခေါ်အဝေါ်တွေ အကုန်လုံးပြန်ခေါ်ပြီး စတဲ့အခါမှာတော့ Lock စိတ်တိုလို့ပြန်သွားမှ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ Hepius နားကပ်ပြီး နားပူလွန်းလို့ နေ့လည်ကမှပြန်သွားတဲ့ Hurricane ကို ညဘက်ပြန်ခေါ်ပေးရတဲ့အထိ Chain တစ်ယောက် ဆိုးသွမ်းနေခဲ့တာ။
အခုလည်း နောက်နေ့အိမ်ပြန်ရတော့မယ်ပြောထားလို့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေပါတယ်။ မြင်သမျှကို ရစ်နေတာပါ။
"ငါက John ကို အနိုင်မကျင့်ပါဘူး။ မင်းတို့သာ John ကငါ့ကိုအလိုလိုက်လို့ မနာလိုနေတာ"
"ဟာဟ! စိတ်ထဲကိုမရှိတာ"
"ဟို ကျောက်ရုပ်ကြီးလို အစ်ကိုကြီးလား Chain?"
"အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ Nick! John ကို အိမ်ခေါ်သွားရအောင်"
"ဟာဗျာ၊ သူက ဒီမှာအလုပ်လုပ်တာလေ။ သူမရှိရင် Chain လို သောင်းကျန်းနေတဲ့လူတွေကို ဘယ်သူထိန်းမလဲ?"
"မင်း! ငါက ဘယ်မှာသောင်းကျန်းလို့လဲ? အခုမှ နေကောင်းလာလို့ လျှောက်သွားရတာကို။ ငါ့မှာ ဒီအခန်းထဲပဲနေနေရတာ"
"မဟုတ်ပါဘူး။ Nancy ဆီမှာ မုန့်သွားစားပါတယ်။ Eliza တို့ဆီလည်း သွားတယ်လေ"
"အဲဒီလောက်လေးဟာကို"
"အဲဒီလောက်လေးတွေကို ခေါင်းဆောင်ကို ပြန်ပြောလိုက်ရင် ဘာဖြစ်မယ်ထင်လဲ?"
"မကြောက်ဘူး"
"ဗျာ! မကြောက်ဘူး? Chain က ခေါင်းဆောင်ကိုမကြောက်ဘူးတဲ့။ ကျွန်တော်ကြားဖူးသမျှ အရယ်ရဆုံးပဲ။ ပြန်တိုင်မှာပါ စိတ်ချ"
Chain နဲ့ Nick တို့ ပြောဆိုနေကြတာကို ပစ္စည်းတွေကူသိမ်းရင်း Hurricane ရယ်မိတယ်။ Chain က Lock ကို ကြောက်တာမဟုတ်ပါဘူး။ ချစ်လွန်းလို့ Lock စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာကို မလိုချင်ခဲ့တာ။ သူတကယ်ကြောက်တာက Lock ရဲ့ ဥပေက္ခာကိုပါ။ ဒါတွေကို Hurricane အပြင် ဘယ်သူသိဦးမှာလဲ? Hepius တောင် အကုန်မသိနိုင်ဘူး။ ကာယကံရှင် Lock ကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့သလားပဲ။
"တိုင်လိုက်လေ။ အဲဒါမှ မနက်ဖြန်ကျရင် ကိုကို စိတ်တိုပြီးရောက်လာမှာ"
Hurricane ပြောတာမှန်ကန်ကြောင်း Chain ကသက်သေပြလိုက်တယ်။ အခုလိုအခြေအနေမှာကို Lock စိတ်ဆိုးပြီးတော့ဖြစ်ဖြစ် သူ့ဆီရောက်လာမှာကို မျှော်နေပုံပါပဲ။
"Chain, အဲဒီလို ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်မှာလား?"
"ခေါင်းဆောင်လို့ခေါ်ရမလား? အစ်ကိုလေးလို့ခေါ်ရမလား? ငါ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ Nick?"
"ဟာ၊ ကျွန်တော်ဘယ်သိမလဲ?"
"Kyle! ငါက ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ? အိမ်မှာက အလုပ်သမားတွေရော၊ တပည့်တွေရော အများကြီးပဲဆို? ကိုကိုလို့ခေါ်ရင် စိတ်ဆိုးမှာလားမသိဘူး။ အရင်က အစ်ကိုလေးလို့ခေါ်တာဆိုတော့ အဲဒီလိုပဲ ခေါ်ရမလား?"
စိုးရိမ်သွားသလိုလေးပြောလာတဲ့ Chain ရဲ့စကားကြောင့် Nick ကပါ စဉ်းစားသွားတယ်။
"သူ့ကို မေးကြည့်လေ၊ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲလို့"
မင်းဆိုတာက အခေါ်အဝေါ်တစ်ခုအတွက်နဲ့ ရူးမိုက်ခဲ့ဖူးတာဆိုတော့ ငါအကြံမပေးတတ်ဘူး Chain.
"အစ်ကိုလေးလို့ပဲ ခေါ်လိုက်ပါတော့မယ်။ ဟုတ်တယ်နော် Nick? အရင်ကလိုပဲ ခေါ်လိုက်မယ်"
Nick ကလည်း စိတ်မကောင်းသလိုဖြစ်သွားပြီးမှ ပြန်ပြုံးပြပြီး
"အင်း၊ အဲဒီလိုပဲခေါ်လည်း အဆင်ပြေတာပဲ။ Chain သဘောပဲလေ"
¤
"အစ်ကိုလေး၊ ဘာလို့ ကားတွေများနေတာလဲ?"
"ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ။ မင်းခုလိုနေမကောင်းတာကို တခြားအဖွဲ့တွေကသိနေတော့ ရန်ရှာမှာစိုးလို့"
"Kyle ပြောပြဖူးတာမျိုးထင်တယ်။ Kyle ကို အိမ်လည်ခေါ်တော့ တစ်ခါတလေတော့ လာမယ်တဲ့။ ငါမေးစရာရှိတယ်၊ စိတ်မဆိုးရဘူးနော်"
"ဘာလဲ?"
"Kyle နဲ့ အစ်ကိုလေးက မခေါ်ဘူးလား?"
"ခေါ်ပါတယ်၊ သိပ်မခင်တာ"
"Kyle ကလည်း အဲဒီအတိုင်းပြောတယ်။ ငါနဲ့ကျခင်နေပြီးတော့"
"လျှောက်မတွေးနဲ့တော့"
"အစ်ကိုလေး၊ ငါ အစ်ကိုလေးလို့ပဲ ခေါ်မယ်နော်။ အိမ်မှာက လူတွေအများကြီးပဲဆို? အရင်လိုခေါ်တာပဲ ကောင်းမယ်နော်? မနေ့တည်းက ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ တွေးနေတာ။ Kyle ကတော့ပြောပါတယ်၊ အရင်မေးကြည့်တဲ့။ အရင်လိုပဲ ခေါ်မယ်နော်"
"အင်း"
Kyle, Kyle နဲ့ ငါးခွန်းပြောရင် ငါးခါပါနေတာပဲ။ Blue Diamond ကိုပဲ ထည့်ပေးလိုက်ရမှာ။ ခုနကလည်း ဆေးရုံရှေ့အထိ စကားအမျှင်မပြတ်ဘူး။ အလွမ်းသယ်နေကြတာ ပြန်မတွေ့ရမှာကျလို့။
Spectrum ကိုရောက်တော့ အရာအားလုံးက Chain အတွက်အထူးအဆန်း။ အဒေါ်ကြီးကတော့ ပျော်နေရှာတယ်။ အဒေါ်ကြီးဆိုတာ သူတို့ငယ်ငယ်တည်းကရှိနေတာမို့ အမျိုးတွေလိုဖြစ်နေပြီလေ။
"အဒေါ်ကြီး၊ ဘာလို့ဆေးရုံကို လိုက်မလာတော့တာလဲ? နှစ်ခါပဲလာတယ်"
"အဒေါ်ကြီးမအားလို့ပါ Chain ရယ်။ အခုလေ မနက်အစောကြီးထပြီး Chain ကြိုက်တဲ့မုန့်တွေ လုပ်ထားတယ်။ ဟင်းတွေကကျ မတည့်တာတွေရှိမှာစိုးလို့ အဒေါ်ကြီး နည်းနည်းပဲလုပ်ထားတယ်။ Doctor က မတည့်တာတွေရေးပေးလိုက်တယ်တဲ့။ သေချာကြည့်ပြီး ပြန်ချက်ကျွေးမယ်နော်"
"ဟား! အဲဒီ Nathan က အိမ်အထိကို လိုက်တားနေတာပဲ။ ဘယ်အချိန်မှ စားချင်တာစားရမှာလဲ?"
Chain ကိုကြည့်ပြီး အဒေါ်ကြီးသဘောတကျ ရယ်နေတယ်။
"Chain! Welcome back"
"အရုပ်လေး၊ ဘာလို့လိုက်မလာတာလဲ?"
Chain ခါးကိုပြေးဖက်တဲ့ Lily ကို Chain ကရန်တွေ့တော့တယ်။
"မအားလို့ပါ Chain ရဲ့"
"ကိုကိုကလွဲပြီး တစ်အိမ်လုံးကလူတွေ မအားကြတာလား?"
Lily နား တိုးတိုးလေးကပ်မေးတော့
"ဟား ဟား၊ ကိုကိုက အလုပ်မရှိဘူးလေ။ အားနေတာ"
ဝင်လာတည်းက ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ Lock လှည့်ကြည့်လာတယ်။
"ဘာပြောတာလဲ?"
"ဟင့်အင်း၊ ဘာမှမပြောပါဘူး"
Violet ကိုပတ်ကြည့်ပြီး မောသွားတဲ့ Chain သူ့အခန်းထဲရောက်သွားတယ်။ အိမ်မှာ သူတို့မင်္ဂလာဆောင်တုန်းကပုံတွေ ဘာမှရှိမနေတော့။ Chain အခန်းကို အရင်အတိုင်းလေးပဲ ပြန်လုပ်ထားတယ်။
"အရုပ်! ငါ့အခန်းလည်း အကျယ်ကြီးပဲ။ ခုနက ကိုကို့အခန်းကခုတင်အကြီးကြီးပေါ် တက်အိပ်ချင်တာ။ ကိုကိုဆူမှာစိုးလို့"
အင်း၊ အဲဒီမင်္ဂလာခုတင်ကြီးက Chain အတွက်တော့ ကျိန်စာပဲထင်ပါရဲ့။ မမ Nancy ပြောလို့ မကွာရှင်းခင်ညက အခြေအနေကို သိပြီးပါပြီ။ နောက်နေ့ကျ ကွာရှင်းလိုက်ကြပြီး Chain လည်း အိမ်ပြန်ရောက်မလာတော့တာပဲလေ။
"ဒီခုတင်ကတော့ ကိုကို့ခုတင်လောက် မကျယ်ဘူး။ Chain က အိပ်ရင်ငြိမ်နေတာပဲ။ အဲဒါကြောင့် ခုတင်လည်း အကြီးကြီးတွေမသုံးတတ်ဘူးလေ"
"အင်း၊ ဆေးရုံခုတင်ထက်တော့ကျယ်တယ်။ အဟီး"
"နားတော့လေ၊ အိပ်ချင်တယ်ဆို? မုန့်တွေလည်းစားထားတော့ နိုးလာမှ ထမင်းစားကြမယ်လေ။ ပြီးရင် Indigo ဘက်ခေါ်သွားပေးမယ်"
"အင်း၊ အိပ်လိုက်ဦးမယ်"
¤
သုံးရက်လောက်မွှေပြီးတော့ Chain က Hurricane ကို သတိရလာတယ်။ ဧည့်ခန်းကဖုန်းဘေးထိုင်ပြီး မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်နေတော့ အလုပ်သမားကောင်မလေးက
"အစ်ကိုလေး Chain, ဖုန်းဆက်ချင်လို့လား? ကျွန်မခေါ်ပေးရမလား?"
"အင်း၊ ငါခေါ်တာ မရဘူး"
"နံပါတ်ပြော အစ်ကိုလေး"
"×××××××××××"
"ဪ၊ ရှေ့က ကုတ်နံပါတ်လိုတာလေ။ ဒီလိုအစ်ကိုလေးရဲ့ ..... ဟော! ဝင်နေပြီ"
"အင်း၊ ပေး"
"ကျွန်မသွားတော့မယ်၊ လိုရင်ခေါ်လိုက်နော်"
Chain က လက်နဲ့အမူအရာပြသွားခိုင်းပြီး ဖုန်းကိုသာ အာရုံစိုက်နေတယ်။
"ဟယ်လို၊ အမိန့်ရှိပါ"
"Kyle လား? ငါပါ"
"Chain? ငါက Violet အိမ်ဖုန်းဆိုတော့ ဘယ်သူများလဲလို့။ ဘာဖြစ်လို့လဲ? ပြော"
"မင်းက ငါ့ဆီလည်းမလာဘူး။ ဘယ်တော့လာမှာလဲ?"
"လာဖို့ကလေ ..."
"ညနေလာခဲ့"
"ညနေတော့မလုပ်ပါနဲ့။ နောက်နေ့လာခဲ့မယ်"
"နောက်နေ့ဆို တစ်နေ့လုံးနေမှာလား?"
"သူများအိမ်မှာ တစ်နေကုန်ဧည့်သည်လုပ်လို့ ရမလားကွ"
"ဆေးရုံမှာတုန်းကကျ တစ်နေကုန်နေတယ်လေ"
"အခုက Lock ရဲ့အိမ်လေ"
"ကိုကို့ကို ငါပြောထားမယ်လေ။ မင်းနဲ့ငါ ငါ့အခန်းမှာပဲ စကားပြောလည်း ရတာပဲ"
"အေးပါကွာ။ လာခဲ့မယ်"
"ဒါပဲ၊ တာ့တာ"
Chain ဖုန်းချပြီး ဒီဘက်အလှည့်
"OMG! ဟာ ... လန့်လိုက်တာ။ ရောက်နေတာ ဘာသံမှလည်းမကြားရဘူး"
မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့ Lock ကြောင့် လန့်သွားတာမို့ ပြောမိတော့
"ငါ့အိမ်ငါ ဘယ်နားနေနေပေါ့။ မင်းကိုအသိပေးရဦးမှာလား?"
"အစ်ကိုလေးကလည်း လန့်သွားတာပဲ။ ဟိုလေ၊ နက်ဖြန် Kyle ကိုခေါ်ထားတယ်။ ရတယ်မဟုတ်လား?"
"ခေါ်ပြီးပြီမဟုတ်လား? အခုမှ မရဘူးလို့ ငါကပြောရမှာလား?"
"ဘာကိုလဲဟင်?"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူးကွာ။ လာချင်ရင်လာလို့ရတယ်။ ဟိုဘက်က သီးသန့်ဧည့်ခန်းမှာပဲတွေ့တွေ့၊ ခြံထဲပဲ ထွက်ထိုင်ထိုင်၊ ဆေးရုံထက်ကျယ်တယ်။ မင်းအခန်းထဲပဲ နေစရာရှိတာမဟုတ်ဘူး"
"ငါ့အခန်းလည်း ကျယ်ပါတယ်။ ဝရန်တာလည်းရှိတာကို"
"ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခန်းမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါစေလေ။ မင်းက ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ?"
"အစ်ကိုလေး မျက်စိနောက်ပြီး ဆူမှာစိုးလို့ဟာကို"
"မင်းတို့က ကလေးပိစိတွေလို လျှောက်ပြေးဆော့နေမှာလား?"
"မဟုတ်ဘူးလေ"
"အဲဒါဆို စကားပြောစရာနေရာတွေ အများကြီးပဲလေ"
မသိဘူး။ အခန်းထဲထိုင်ပြောနေကြမှာ မလိုချင်ဘူး။
"အဲဒါဆို အစ်ကိုလေးမဆူရဘူးနော်"
"ငါက နေရာတကာလိုက်ပြောနေတဲ့ လူဆိုးလား?"
"မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေကျ ကိုကိုက ပွစိပွစိနဲ့ဆူနေတာ ငါကမနေတတ်လို့ပါ"
"ငါ့ကိုများ ပွစိပွစိနဲ့ဆူတယ်တဲ့။ လုပ်လိုက်ရင် နာဦးမယ်"
လက်ကရွယ်လိုက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝေးနေတာကြောင့် Chain က ပြောင်ပြပြီး အပေါ်တက်ပြေးသွားတယ်။
"အေး၊ လျှောက်ပြေးနေ။ ပြုတ်ကျရင် ကျိုးနေမယ်"
Lock ရဲ့ ချိုချိုသာသာအပြောကြောင့် Chain လှေကားငါးထစ်လောက်မှာရပ်သွားတယ်။
"ပြုတ်ကျရင် အစ်ကိုလေးဖမ်းထားပေး"
ပြောတဲ့လူကပြောပြီး ဆက်တက်သွားပေမဲ့ Lock ကတော့ ထိုင်ကြည့်ပြီး တွေးနေမိတယ်။
အဲဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဒီခန္ဓာကိုယ် ဖမ်းထားလည်း ပစ်လဲဖို့ပဲရှိတယ်။ တကယ်ဆို သူကသာကိုယ့်ကို ကုန်းပိုးပြီး အပေါ်ထပ်ခေါ်ဖူးတာ၊ ကျောပေါ်တင်ပြီး ဒိုက်ထိုးဖူးတာ။ သူ့ကိုက ဆေးရုံမှာ တွဲပြီးလမ်းလျှောက်ဖူးတာအပြင် သယ်ဖူးတာမှမဟုတ်တာ။ ကိုယ့်ထက် တစ်လက်မကျော်ပိုမြင့်တဲ့ သူ့အရပ်ကိုလည်း မကျေနပ်တာကြာပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းသိပ်မကွာတာတောင် အရပ်တစ်လက်မက တော်တော်သိသာနေတယ်။
Hurricane ကတော့ သူ့ကိုပွေ့ပြီး Wheelchair ပေါ်တင်ပေးတာ မြင်ဖူးတယ်။
အဲဒီ Hurricane ဆိုတာလည်း ကိုယ်ရှိနေရင် Chain ရဲ့အုပ်ထိန်းသူလို ကိုယ့်ကိုအလေးထားပေမဲ့ သူ့ဘာသာဆို အကုန်လိုက်လုပ်ပေးနေတာများ Chain ရဲ့အဖေကျနေတာပဲ။
အဲဒီလိုမျိုး Chain ကလည်း ကိုယ့်အပေါ် ဂရုစိုက်ပေးခဲ့ဖူးတယ်။
အချစ်ဆိုတာ သိပ်ပင်ပန်းတယ်။
■■■■■ Part XLVI ဆက်ရန် ■■■■■
Lily အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ Lock ကို Chain ကဆြဲထားၿပီး Lock ကေတာ့ Chain ကို မီးေတာက္အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနလို႔ လန္႔သြားရတယ္။ ဘာျဖစ္ၾကျပန္ၿပီလဲေပါ့။
"အ႐ုပ္ေလး၊ ကိုကိုက စိတ္ေကာက္ေနတယ္"
"ဘယ္လို?"
"Lily! မင္းတို႔လက္ခ်က္ေလ။ လာရွင္းစမ္း! ေဟ့ေကာင္၊ လက္လႊတ္"
ခါထုတ္လိုက္လည္းရရဲ႕နဲ႔ လႊတ္ေပးလို႔ပဲ ေအာ္ေနတဲ့ Lock က အရင္တုန္းကနဲ႔မတူတာေတာ့ Lily သိေနတယ္။
"ငါလႊတ္ေပးရင္ ခုနကလို ထားသြားမွာလား?"
"Tsk! စကားကို ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲ? ဘယ္မွမသြားဘူး၊ လႊတ္!"
Chain ကလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဆိုဖာဆီသြားထိုင္ေနတဲ့ Lock ေၾကာင့္ Lily က
"Chain, ဆန္ျပဳတ္ကိုေလ အရည္နည္းနည္းနဲ႔ပဲ ျပဳတ္လာတယ္သိလား? ထမင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့လိုပဲေပါ့။ စားမယ္မဟုတ္လား? ကိုကိုနဲ႔အတူတူ သြားစားမယ္ေလ။ သူ႔အတြက္လည္း ထမင္းထည့္လာတယ္"
"အင္း၊ အ႐ုပ္ေလးပါစား"
"မီးငယ္က စားလာခဲ့ၿပီ။ နည္းနည္းပဲ ထပ္စားမယ္ေလ"
"အင္း"
"ထလို႔ရလား?"
"ရတယ္။ စားစရာေတြသာ ဟိုမွာျပင္ထားလိုက္။ ငါ့ဘာသာ လာခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ၿပီ"
Lily က Lock ေရွ႕စားပြဲေပၚ စားစရာေတြတင္လိုက္ေတာ့
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ?"
"ကိုကိုထမင္းစားရမယ္ေလ"
"မလိုဘူး။ အိမ္ေရာက္မွစားမယ္"
"ကိုိကို ဒီည ေစာင့္အိပ္မွာမဟုတ္ဘူးလား?"
"ဘာလို႔ေစာင့္ရမွာလဲ?"
"အဲဒါဆို Hurricane ကိုပဲ ျပန္လာခိုင္းရမွာေပါ့။ သူက Dinner တစ္ပြဲရွိတယ္တဲ့။ ကိုကိုရွိေနမွာမို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႔ေတာင္ ေျပာေနတာတဲ့"
"ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ?"
"ကိုႀကီးကိုေလ"
"ေတြ႕ခဲ့ၿပီေပါ့ Hepius နဲ႔"
"ေတြ႕တယ္၊ အကုန္ၾကားၿပီးၿပီ"
"ကိုကိုက ျပန္မွာလား?"
ခုတင္ေပၚကဆင္းၿပီး စားပြဲနားေရာက္လာတဲ့ Chain က ေမးလာၿပီး ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ကိုကိုျပန္လည္း Hurricane ကိုေခၚေပးမယ္ေလ။ နည္းနည္းေတာ့ ေနာက္က်မယ္ထင္တယ္"
"မေခၚပါနဲ႔။ အလုပ္ရွိတယ္ဆို? Kyle ေမာေနလိမ့္မယ္"
သိပ္စိုးရိမ္ေနရေအာင္ မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ?
"Dinner သြားတာ ပင္ပန္းစရာမရွိဘူး"
Lock ကဝင္ေျပာလိုက္ေတာ့ Lily က
"Hurricane ကို ဖုန္းဆက္ေခၚခိုင္းလိုက္မယ္ Chain"
"မေခၚနဲ႔ေတာ့ အရုပ္။ ဒီညက Eliza အလုပ္ဆင္းမွာလား? တစ္ေန႔လံုးမေတြ႕ဘူးေလ"
"Eliza က Night duty ရွိရင္ေတာ့ အဆင္ေျပတာပဲ။ ၿပီးမွ ကိုႀကီးကို ေမးၾကည့္လိုက္မယ္"
အဲဒီ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ Nurse ေလးက သြက္လိုက္တာလည္းလြန္ေရာ။ ဒီကေလးလိုလိုေကာင္နဲ႔ တြဲမိေနတာလား? သက္တူရြယ္တူေတြမ်ား ထင္ေနတာလား? ေျပာေနတာကိုက သြားကိုျဖဲလို႔။
"စကားမ်ားမေနနဲ႔၊ စားစရာရွိတာစား"
"ကိုကိုက မစားေတာ့ဘူးဆို? ဘာလို႔ ပန္းကန္ကိုင္ေနတာလဲ? ငါ့ကို ေစာင့္အိပ္ေပးမလို႔လား?"
"ေအး"
"ေဟး၊ တကယ္လား?"
"စားစမ္းပါ"
"ဟုတ္၊ ဟုတ္!"
ခ်က္ခ်င္းႀကီး လူနာေစာင့္မယ္ျဖစ္သြားတဲ့ အစ္ကိုေၾကာင့္ Lily ျပံဳးမိသြားတယ္။ Chain ကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ သူနဲ႔ခင္ေနတဲ့ ခပ္သြက္သြက္ Nurse ေလးအေၾကာင္းေျပာလိုက္တာကို Lock က သူေစာင့္မယ္ျဖစ္ရတာက Lily အေတြးအတိုင္းျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲေပါ့ေလ။
"ဘာရယ္တာလဲ မီးငယ္? မနက္ျဖန္မွ ရွင္းစရာရွိေသးတယ္။ မင္းနဲ႔ Hepius အာေခ်ာင္ထားတာေတြ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္"
"မသိဘူး၊ နားမလည္ဘူး။ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ?"
"အ႐ုပ္ေလးကို မဆူပါနဲ႔"
"စားစရာရွိတာ စားစမ္းကြာ"
"အဲဒီဟာ စားခ်င္တယ္"
"ဒါေတြက အစပ္ေတြ။ မင္းနဲ႔မတည့္ဘူး။ မင္းဘာသာ ဆန္ျပဳတ္ပဲေသာက္"
"မတည့္တာေတြခ်ည္းပဲ"
¤
"ကိုကိုေရ၊ ဒီပန္းအိုးေသးေသးေလးက Kyle ယူလာေပးတာ။ အခု ပန္းပြင့္ေသးေသးေလး ပြင့္ေနၿပီ။ လာၾကည့္"
ျပတင္းေပါက္နားက တန္းေလးေပၚမွာ အဲဒီအိုးေလးကို ေတြ႕ေနတာၾကာပါၿပီ။ ရြက္က်ပင္ေတြကို Hurricane ဆီမွာပါ Chain က စိုက္ထားတာလားလို႔ ေတြးမိခဲ့ေသးတယ္။
"အဲဒီအပင္ေလးေတြ အိမ္မွာအမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆို?"
"Hurricane ေျပာတာလား?"
"အ႐ုပ္ေလးေျပာတာ"
"Kyle ကေျပာတယ္၊ walking plant လား? အဲဒါလည္းရွိတယ္တဲ့။ အခန္းထဲမွာက် အဆင္မေျပဘူးတဲ့"
"အင္း၊ Walking Kalanchoe, သူက ႏွာေမာင္းလို ႐ိုးတံရွည္ေလးထြက္လာၿပီး ေနာက္တစ္ပင္ပြားတာ"
"အဲဒီလိုလား? Kyle ဆီမွာ ငါစိုက္ထားတဲ့အပင္ေတြ ရွိတယ္တဲ့။ ေဆး႐ံုဆင္းရင္ သြားၾကည့္ရမယ္"
"အိမ္မွာလည္းရွိတာကို ဘာသြားၾကည့္ခ်င္တာလဲ?"
"တူတူပဲလား? Kyle ေျပာတာကေလ၊ အရမ္းရွားတဲ့အပင္ရွိတယ္တဲ့။ သူေသခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ထားတယ္တဲ့။ သူ႔အပင္က ရွားေစာင္းပင္နဲ႔တူတာလို႔ေျပာတယ္။ အပြင့္က အဝါနဲ႔အနီေရာၿပီး ငွက္ေမႊးဖုန္သုတ္တံလို ရွည္ရွည္ေလးေလ။ ငါ နာမည္မေခၚတတ္ဘူး"
"Vahondrandra? မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒါ အရွားပါးဆံုး (၁၀)မ်ိဳးစာရင္းထဲပါတယ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္။ နံပါတ္(၆)ဆိုတာ။ ငါယူလာၿပီး စိုက္ထားတာတဲ့။ အပင္အႀကီးႀကီးပဲ"
"မင္းက ဘယ္ကရတာလဲ? အင္း၊ ဘယ္မွတ္မိမလဲ? အပင္ႀကီးတာ ဘယ္လိုသိတာလဲ?"
"ဖုန္းထဲကပံု ျပတယ္ေလ"
"ဖုန္းၾကည့္တာလား? မၾကည့္ရဘူးလို႔ မွာထားတယ္ေလ"
"အဲဒီတစ္ပံုပဲၾကည့္တာပါ။ အၾကာႀကီး မၾကည့္ပါဘူး"
"ေတာ္ၿပီ၊ အိပ္ေတာ့။ ေလၽွာက္ေတြးမေနနဲ႔"
"ေစာေသးတယ္။ အရင္ဆို ဒီအခ်ိန္ စကားေတြေျပာေနက်"
"ဘာျဖစ္တယ္? နာရီၾကည့္စမ္း၊ ေစာသလား? ငါနဲ႔ဆို မင္းဒီအခ်ိန္အိပ္တာေလ"
"အဟီး၊ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ ေနဦးမယ္ေလ။ ေမးစရာရွိလို႔ပါ"
"မလိုခ်င္ဘူး၊ နားေတာ့"
Chain က ပြစိပြစိနဲ႔ ခုတင္ေပၚတက္လွဲၿပီး Lock ကိုၾကည့္ေနျပန္တယ္။
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ? အိပ္ခိုင္းတာေလ"
"Goodnight, Baby, မနက္ Kyle လာရင္ ငါ့ကိုႏႈိးပါေနာ္"
ေျပာၿပီး ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳသြားတဲ့ Chain.
အိပ္စရာရွိတာ မအိပ္ဘူး။ ငါကပဲ Hurricane မလာမခ်င္း၊ သူမႏိုးမခ်င္း ေစာင့္ရဦးမွာလား? ဒီလိုမွန္းသိရင္ Hurricane ကိုပဲ လာေစာင့္ခိုင္းတယ္။ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ေနၾကတာ။
ေနပါဦး! ငါ့ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ?
"ေဟ့ေကာင္! ေနဦး၊ မအိပ္နဲ႔ဦး။ ထစမ္း၊ ငါ့ကိုဘယ္လိုေခၚတာလဲ?"
"................"
"ခ်က္ခ်င္းႀကီး အိပ္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္နဲ႔"
"တကယ္အိပ္သြားၿပီ"
Chain စကားေၾကာင့္ Lock ျပံဳးမိသြားတယ္။ အိပ္သြားတဲ့လူက စကားေျပာသလား?
"ေအး၊ Hepius နဲ႔ သြားရွင္းမယ္"
"ဟာ ... မသြားပါနဲ႔။ သူတို႔က ကိုကို႔ကိုျပန္မေျပာရဘူးလို႔ မွာထားတာ။ ျပန္ေျပာရင္ ေနာက္ဆို ငါသိခ်င္တာေတြ မေျပာျပေပးေတာ့ဘူးတဲ့။ မသြားပါနဲ႔။ မႀကိဳက္ရင္ ငါမေခၚေတာ့ပါဘူး"
ေစာင္ကိုခ်က္ခ်င္းဖယ္ၿပီး အသည္းအသန္ရွင္းျပေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock မ်က္ႏွာတည္သြားၿပီး
"အဲဒီေကာင္ေတြေျပာတိုင္း ေလၽွာက္မလုပ္နဲ႔"
"အင္း၊ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ေလ သူတို႔ကထူးဆန္းတယ္၊ သိလား? Kyle အေၾကာင္းကို မသိၾကဘူး။ Kyle ကက်ေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းေတြသိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြမဟုတ္ၾကဘူးလား?"
"သူက မင္းသူငယ္ခ်င္း၊ တျခားေနရာမွာသိလာတဲ့ မင္းသူငယ္ခ်င္းမို႔ ဒီကလူေတြကမသိၾကတာ"
"ဪ၊ ငါက Kyle ကို သူတို႔ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပမိတယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ေလ ကိုကို႔အေၾကာင္း မပါဘူးထင္တယ္။ Kyle ကို ကိုကို႔အေၾကာင္း ေမးလို႔မရဘူး"
မေျပာခ်င္တာေနမွာေပါ့။ အဲဒါလည္းေကာင္းတာပဲ။
"အဲ၊ ေမ့ေတာ့မလို႔။ Kyle မွာလည္း အ႐ုပ္ေလးရွိတယ္၊ ဆံပင္အရွည္ႀကီးနဲ႔ေလ။ ခ်စ္စရာေလး။ သူတို႔လည္း ေမာင္ႏွမေတြတဲ့။ ငါ့မွာက်ေတာ့ ေမာင္ႏွမမရွိဘူး"
Rapunzel ကိုလည္း ခ်စ္စရာေလးတဲ့။ မိန္းမတိုင္းက မင္းမ်က္လံုးထဲ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာလား?
"Hepius မွာလည္း မရွိဘူးေလ"
"သူ႔မွာက်ေတာ့ သူ႔အခ်စ္ရွိတယ္ေလ။ Nancy က အရမ္းမိုက္တယ္"
"မင္းမ်က္လံုးထဲ မိန္းမတိုင္းက လွေနတာလား?"
"ဟို သန္႔ရွင္းေရးအေဒၚႀကီးကက် မလွဘူးေလ။ ဝလြန္းတယ္"
ေအး၊ ငါမွားတာ။ ငါကိုက ေမးမိတာ။
"မင္းက Punzel ကို ျမင္ဖူးတာလား?"
"Rapunzel ကိုေျပာတာလား? ဆံပင္ရွည္ရွည္အ႐ုပ္ေလး။ အဲဒါ Kyle ဖုန္းထဲ ... အဲ ..."
ဖုန္းၾကည့္တယ္လို႔ေျပာမိၿပီးမွ သူ႔ပါးစပ္သူ လက္နဲ႔အုပ္ၿပီး Lock ကိုၾကည့္လာတယ္။
"ေအး၊ အဲဒီဖုန္းထဲက ဘာေတြၾကည့္ထားေသးလဲ?"
"မရွိေတာ့ဘူး။ တကယ္ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒါေလးပဲ"
"ၿပီးေရာေလ။ အခု အိပ္ဖို႔မေတြးေသးဘူးလား?"
"ဟုတ္၊ အိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္။ Goodnight"
မင္းကေလ ေတာ္ေတာ္စိတ္႐ႈပ္စရာေကာင္းတဲ့အေကာင္။
¤
Two months later
"မနက္ျဖန္က် တကယ္အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာလား?"
"တကယ္ေပါ့"
Hurricane ရဲ႕အေျဖကို ေတြးေနသလိုလုပ္ၿပီးမွ
"ငါ အိမ္မမွတ္မိဘူး"
"Chain မမွတ္မိဘဲ ဘယ္လိုျပန္မွာလဲ?"
ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ လာသိမ္းေပးေနတဲ့ Nick က ေနာက္လိုက္ေတာ့
"မင္းတို႔ရွိတာပဲ"
"ဘယ္သူမွမအားရင္ေရာ?"
"Kyle, မင္းလည္းမအားဘူးလား?"
"ငါက ႐ုတ္တရက္ အလုပ္ကိစၥေပၚရင္ေရာ?"
"ဟိုတစ္ခါလိုေတာ့ ဒဏ္ရာေတြရမလာနဲ႔ေနာ္"
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးလေလာက္က Hurricane ဒဏ္ရာေတြရလာတာကို ျပန္ေတြးမိသြားပံုပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက Hurricane က ေဆး႐ံုမလာဘဲ ေရွာင္ေနတာကို Chain က အတင္းေခၚခိုင္းလို႔ေရာက္လာေတာ့ ဒဏ္ရာေတြျမင္ၿပီး Chain တစ္ေယာက္ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္။
"မရေတာ့ပါဘူးကြ"
"မင္းတို႔မအားလည္း John ရွိတယ္"
"ဘယ္က John လဲ Chain?"
Nick အေမးကို Hurricane က အားရပါးရရယ္ရင္း ေျဖလိုက္တယ္။
"Male Nurse ေလ။ ငါတို႔မအားရင္ သူေစာင့္ေပးေနက်။ Chain အႏိုင္က်င့္ေနက်ေပါ့"
Chain တစ္ေယာက္က ေဆး႐ံုမွာ သန္႔ရွင္းေရးေတြ၊ Security ဝန္ထမ္းေတြအထိ အကုန္ရင္းႏွီးေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ျပန္ေကာင္းလာတဲ့ တစ္လအတြင္း ေဆး႐ံုတစ္ခြင္ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ေလၽွာက္သြားၿပီး တစ္ခါတေလ Security Control Room ထဲ သြားအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အထိပါ။ Hepius တို႔အတြဲခမ်ာ မ်က္စိအနားမေပးရဲဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနရရွာတယ္။
တစ္ခုခုဆို Chain ခႏၶာကိုယ္ကို ႏိုင္တာဆိုလို႔ John ပဲရွိတယ္။ John က အရပ္ ၆' ၄" ေလာက္ရွိတဲ့ Body ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ Male Nurse. Chain ကိုလည္း သူ႔ညီေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ရွာတယ္။ တစ္ခါတေလ Chain စားခ်င္တဲ့အျပင္စာေတြကို သူကခိုးဝယ္ေကၽြးတတ္ေသးတာမ်ိဳး။
ဒီတစ္လအတြင္း Chain ရဲ႕ေျဗာင္းဆန္မႈေတြေၾကာင့္ Lock နဲ႔ခဏခဏျပႆနာတက္လြန္းလို႔ Lock က ေဆး႐ံုကိုသိပ္မလာေတာ့ပါ။
ျပႆနာအစက တစ္ရက္မွာ Chain တစ္ေယာက္ ဘာေတြအူျမဴးတယ္မသိ၊ ေတြ႕သမၽွလူ အကုန္လိုက္စေနရင္း Lock ေရာက္လာေတာ့ Baby ခ်င္းထပ္ေနေအာင္ေခၚပါေတာ့တယ္။ တစ္ေနကုန္မ်က္ႏွာေျပာင္တာ အရွိန္မေသဘဲ ညေနပိုင္းမွေရာက္လာတဲ့ Lock ကို ထပ္စေတာ့ Lock စိတ္ေတြတိုၿပီး လက္ပါလာေတာ့မွ Hepius တို႔ဝိုင္းဆြဲရတဲ့အထိ ျဖစ္ၾကတယ္။
"မင္း အိမ္ျပန္မလာနဲ႔" လို႔ ေျပာတာကိုလည္း
"Kyle အိမ္ကိုလိုက္သြားမယ္။ အစ္ကိုေလးလည္း လိုက္မလာနဲ႔" ဆိုၿပီး ထပ္စျပန္ပါတယ္။
သူေခၚဖူးသမၽွအေခၚအေဝၚေတြ အကုန္လံုးျပန္ေခၚၿပီး စတဲ့အခါမွာေတာ့ Lock စိတ္တိုလို႔ျပန္သြားမွ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ Hepius နားကပ္ၿပီး နားပူလြန္းလို႔ ေန႔လည္ကမွျပန္သြားတဲ့ Hurricane ကို ညဘက္ျပန္ေခၚေပးရတဲ့အထိ Chain တစ္ေယာက္ ဆိုးသြမ္းေနခဲ့တာ။
အခုလည္း ေနာက္ေန႔အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ေျပာထားလို႔ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမင္သမၽွကို ရစ္ေနတာပါ။
"ငါက John ကို အႏိုင္မက်င့္ပါဘူး။ မင္းတို႔သာ John ကငါ့ကိုအလိုလိုက္လို႔ မနာလိုေနတာ"
"ဟာဟ! စိတ္ထဲကိုမရွိတာ"
"ဟို ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလို အစ္ကိုႀကီးလား Chain?"
"အင္း၊ ဟုတ္တယ္။ Nick! John ကို အိမ္ေခၚသြားရေအာင္"
"ဟာဗ်ာ၊ သူက ဒီမွာအလုပ္လုပ္တာေလ။ သူမရွိရင္ Chain လို ေသာင္းက်န္းေနတဲ့လူေတြကို ဘယ္သူထိန္းမလဲ?"
"မင္း! ငါက ဘယ္မွာေသာင္းက်န္းလို႔လဲ? အခုမွ ေနေကာင္းလာလို႔ ေလၽွာက္သြားရတာကို။ ငါ့မွာ ဒီအခန္းထဲပဲေနေနရတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး။ Nancy ဆီမွာ မုန္႔သြားစားပါတယ္။ Eliza တို႔ဆီလည္း သြားတယ္ေလ"
"အဲဒီေလာက္ေလးဟာကို"
"အဲဒီေလာက္ေလးေတြကို ေခါင္းေဆာင္ကို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲ?"
"မေၾကာက္ဘူး"
"ဗ်ာ! မေၾကာက္ဘူး? Chain က ေခါင္းေဆာင္ကိုမေၾကာက္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးသမၽွ အရယ္ရဆံုးပဲ။ ျပန္တိုင္မွာပါ စိတ္ခ်"
Chain နဲ႔ Nick တို႔ ေျပာဆိုေနၾကတာကို ပစၥည္းေတြကူသိမ္းရင္း Hurricane ရယ္မိတယ္။ Chain က Lock ကို ေၾကာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို႔ Lock စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာကို မလိုခ်င္ခဲ့တာ။ သူတကယ္ေၾကာက္တာက Lock ရဲ႕ ဥေပကၡာကိုပါ။ ဒါေတြကို Hurricane အျပင္ ဘယ္သူသိဦးမွာလဲ? Hepius ေတာင္ အကုန္မသိႏိုင္ဘူး။ ကာယကံရွင္ Lock ကေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့သလားပဲ။
"တိုင္လိုက္ေလ။ အဲဒါမွ မနက္ျဖန္က်ရင္ ကိုကို စိတ္တိုၿပီးေရာက္လာမွာ"
Hurricane ေျပာတာမွန္ကန္ေၾကာင္း Chain ကသက္ေသျပလိုက္တယ္။ အခုလိုအေျခအေနမွာကို Lock စိတ္ဆိုးၿပီးေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဆီေရာက္လာမွာကို ေမၽွာ္ေနပံုပါပဲ။
"Chain, အဲဒီလို ကိုကိုလို႔ပဲ ေခၚမွာလား?"
"ေခါင္းေဆာင္လို႔ေခၚရမလား? အစ္ကိုေလးလို႔ေခၚရမလား? ငါ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ Nick?"
"ဟာ၊ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သိမလဲ?"
"Kyle! ငါက ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ? အိမ္မွာက အလုပ္သမားေတြေရာ၊ တပည့္ေတြေရာ အမ်ားႀကီးပဲဆို? ကိုကိုလို႔ေခၚရင္ စိတ္ဆိုးမွာလားမသိဘူး။ အရင္က အစ္ကိုေလးလို႔ေခၚတာဆိုေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ေခၚရမလား?"
စိုးရိမ္သြားသလိုေလးေျပာလာတဲ့ Chain ရဲ႕စကားေၾကာင့္ Nick ကပါ စဥ္းစားသြားတယ္။
"သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေလ၊ ဘယ္လိုေခၚရမလဲလို႔"
မင္းဆိုတာက အေခၚအေဝၚတစ္ခုအတြက္နဲ႔ ႐ူးမိုက္ခဲ့ဖူးတာဆိုေတာ့ ငါအၾကံမေပးတတ္ဘူး Chain.
"အစ္ကိုေလးလို႔ပဲ ေခၚလိုက္ပါေတာ့မယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ Nick? အရင္ကလိုပဲ ေခၚလိုက္မယ္"
Nick ကလည္း စိတ္မေကာင္းသလိုျဖစ္သြားၿပီးမွ ျပန္ျပံဳးျပၿပီး
"အင္း၊ အဲဒီလိုပဲေခၚလည္း အဆင္ေျပတာပဲ။ Chain သေဘာပဲေလ"
¤
"အစ္ကိုေလး၊ ဘာလို႔ ကားေတြမ်ားေနတာလဲ?"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကြာ။ မင္းခုလိုေနမေကာင္းတာကို တျခားအဖြဲ႕ေတြကသိေနေတာ့ ရန္ရွာမွာစိုးလို႔"
"Kyle ေျပာျပဖူးတာမ်ိဳးထင္တယ္။ Kyle ကို အိမ္လည္ေခၚေတာ့ တစ္ခါတေလေတာ့ လာမယ္တဲ့။ ငါေမးစရာရွိတယ္၊ စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္"
"ဘာလဲ?"
"Kyle နဲ႔ အစ္ကိုေလးက မေခၚဘူးလား?"
"ေခၚပါတယ္၊ သိပ္မခင္တာ"
"Kyle ကလည္း အဲဒီအတိုင္းေျပာတယ္။ ငါနဲ႔က်ခင္ေနၿပီးေတာ့"
"ေလၽွာက္မေတြးနဲ႔ေတာ့"
"အစ္ကိုေလး၊ ငါ အစ္ကိုေလးလို႔ပဲ ေခၚမယ္ေနာ္။ အိမ္မွာက လူေတြအမ်ားႀကီးပဲဆို? အရင္လိုေခၚတာပဲ ေကာင္းမယ္ေနာ္? မေန႔တည္းက ဘယ္လိုေခၚရမလဲ ေတြးေနတာ။ Kyle ကေတာ့ေျပာပါတယ္၊ အရင္ေမးၾကည့္တဲ့။ အရင္လိုပဲ ေခၚမယ္ေနာ္"
"အင္း"
Kyle, Kyle နဲ႔ ငါးခြန္းေျပာရင္ ငါးခါပါေနတာပဲ။ Blue Diamond ကိုပဲ ထည့္ေပးလိုက္ရမွာ။ ခုနကလည္း ေဆး႐ံုေရွ႕အထိ စကားအမၽွင္မျပတ္ဘူး။ အလြမ္းသယ္ေနၾကတာ ျပန္မေတြ႕ရမွာက်လို႔။
Spectrum ကိုေရာက္ေတာ့ အရာအားလံုးက Chain အတြက္အထူးအဆန္း။ အေဒၚႀကီးကေတာ့ ေပ်ာ္ေနရွာတယ္။ အေဒၚႀကီးဆိုတာ သူတို႔ငယ္ငယ္တည္းကရွိေနတာမို႔ အမ်ိဳးေတြလိုျဖစ္ေနၿပီေလ။
"အေဒၚႀကီး၊ ဘာလို႔ေဆး႐ံုကို လိုက္မလာေတာ့တာလဲ? ႏွစ္ခါပဲလာတယ္"
"အေဒၚႀကီးမအားလို႔ပါ Chain ရယ္။ အခုေလ မနက္အေစာႀကီးထၿပီး Chain ႀကိဳက္တဲ့မုန္႔ေတြ လုပ္ထားတယ္။ ဟင္းေတြကက် မတည့္တာေတြရွိမွာစိုးလို႔ အေဒၚႀကီး နည္းနည္းပဲလုပ္ထားတယ္။ Doctor က မတည့္တာေတြေရးေပးလိုက္တယ္တဲ့။ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ျပန္ခ်က္ေကၽြးမယ္ေနာ္"
"ဟား! အဲဒီ Nathan က အိမ္အထိကို လိုက္တားေနတာပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွ စားခ်င္တာစားရမွာလဲ?"
Chain ကိုၾကည့္ၿပီး အေဒၚႀကီးသေဘာတက် ရယ္ေနတယ္။
"Chain! Welcome back"
"အ႐ုပ္ေလး၊ ဘာလို႔လိုက္မလာတာလဲ?"
Chain ခါးကိုေျပးဖက္တဲ့ Lily ကို Chain ကရန္ေတြ႕ေတာ့တယ္။
"မအားလို႔ပါ Chain ရဲ႕"
"ကိုကိုကလြဲၿပီး တစ္အိမ္လံုးကလူေတြ မအားၾကတာလား?"
Lily နား တိုးတိုးေလးကပ္ေမးေတာ့
"ဟား ဟား၊ ကိုကိုက အလုပ္မရွိဘူးေလ။ အားေနတာ"
ဝင္လာတည္းက ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ Lock လွည့္ၾကည့္လာတယ္။
"ဘာေျပာတာလဲ?"
"ဟင့္အင္း၊ ဘာမွမေျပာပါဘူး"
Violet ကိုပတ္ၾကည့္ၿပီး ေမာသြားတဲ့ Chain သူ႔အခန္းထဲေရာက္သြားတယ္။ အိမ္မွာ သူတို႔မဂၤလာေဆာင္တုန္းကပံုေတြ ဘာမွရွိမေနေတာ့။ Chain အခန္းကို အရင္အတိုင္းေလးပဲဲ ျပန္လုပ္ထားတယ္။
"အ႐ုပ္! ငါ့အခန္းလည္း အက်ယ္ႀကီးပဲ။ ခုနက ကိုကို႔အခန္းကခုတင္အႀကီးႀကီးေပၚ တက္အိပ္ခ်င္တာ။ ကိုကိုဆူမွာစိုးလို႔"
အင္း၊ အဲဒီမဂၤလာခုတင္ႀကီးက Chain အတြက္ေတာ့ က်ိန္စာပဲထင္ပါရဲ႕။ မမ Nancy ေျပာလို႔ မကြာရွင္းခင္ညက အေျခအေနကို သိၿပီးပါၿပီ။ ေနာက္ေန႔က် ကြာရွင္းလိုက္ၾကၿပီး Chain လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္မလာေတာ့တာပဲေလ။
"ဒီခုတင္ကေတာ့ ကိုကို႔ခုတင္ေလာက္ မက်ယ္ဘူး။ Chain က အိပ္ရင္ၿငိမ္ေနတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုတင္လည္း အႀကီးႀကီးေတြမသံုးတတ္ဘူးေလ"
"အင္း၊ ေဆး႐ံုခုတင္ထက္ေတာ့က်ယ္တယ္။ အဟီး"
"နားေတာ့ေလ၊ အိပ္ခ်င္တယ္ဆို? မုန္႔ေတြလည္းစားထားေတာ့ ႏိုးလာမွ ထမင္းစားၾကမယ္ေလ။ ၿပီးရင္ Indigo ဘက္ေခၚသြားေပးမယ္"
"အင္း၊ အိပ္လိုက္ဦးမယ္"
¤
သံုးရက္ေလာက္ေမႊၿပီးေတာ့ Chain က Hurricane ကို သတိရလာတယ္။ ဧည့္ခန္းကဖုန္းေဘးထိုင္ၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၾကည့္ေနေတာ့ အလုပ္သမားေကာင္မေလးက
"အစ္ကိုေလး Chain, ဖုန္းဆက္ခ်င္လို႔လား? ကၽြန္မေခၚေပးရမလား?"
"အင္း၊ ငါေခၚတာ မရဘူး"
"နံပါတ္ေျပာ အစ္ကိုေလး"
"×××××××××××"
"ဪ၊ ေရွ႕က ကုတ္နံပါတ္လိုတာေလ။ ဒီလိုအစ္ကိုေလးရဲ႕ ..... ေဟာ! ဝင္ေနၿပီ"
"အင္း၊ ေပး"
"ကၽြန္မသြားေတာ့မယ္၊ လိုရင္ေခၚလိုက္ေနာ္"
Chain က လက္နဲ႔အမူအရာျပသြားခိုင္းၿပီး ဖုန္းကိုသာ အာ႐ံုစိုက္ေနတယ္။
"ဟယ္လို၊ အမိန္႔ရွိပါ"
"Kyle လား? ငါပါ"
"Chain? ငါက Violet အိမ္ဖုန္းဆိုေတာ့ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ? ေျပာ"
"မင္းက ငါ့ဆီလည္းမလာဘူး။ ဘယ္ေတာ့လာမွာလဲ?"
"လာဖို႔ကေလ ..."
"ညေနလာခဲ့"
"ညေနေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔။ ေနာက္ေန႔လာခဲ့မယ္"
"ေနာက္ေန႔ဆို တစ္ေန႔လံုးေနမွာလား?"
"သူမ်ားအိမ္မွာ တစ္ေနကုန္ဧည့္သည္လုပ္လို႔ ရမလားကြ"
"ေဆး႐ံုမွာတုန္းကက် တစ္ေနကုန္ေနတယ္ေလ"
"အခုက Lock ရဲ႕အိမ္ေလ"
"ကိုကို႔ကို ငါေျပာထားမယ္ေလ။ မင္းနဲ႔ငါ ငါ့အခန္းမွာပဲ စကားေျပာလည္း ရတာပဲ"
"ေအးပါကြာ။ လာခဲ့မယ္"
"ဒါပဲ၊ တာ့တာ"
Chain ဖုန္းခ်ၿပီး ဒီဘက္အလွည့္
"OMG! ဟာ ... လန္႔လိုက္တာ။ ေရာက္ေနတာ ဘာသံမွလည္းမၾကားရဘူး"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ Lock ေၾကာင့္ လန္႔သြားတာမို႔ ေျပာမိေတာ့
"ငါ့အိမ္ငါ ဘယ္နားေနေနေပါ့။ မင္းကိုအသိေပးရဦးမွာလား?"
"အစ္ကိုေလးကလည္း လန္႔သြားတာပဲ။ ဟိုေလ၊ နက္ျဖန္ Kyle ကိုေခၚထားတယ္။ ရတယ္မဟုတ္လား?"
"ေခၚၿပီးၿပီမဟုတ္လား? အခုမွ မရဘူးလို႔ ငါကေျပာရမွာလား?"
"ဘာကိုလဲဟင္?"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြာ။ လာခ်င္ရင္လာလို႔ရတယ္။ ဟိုဘက္က သီးသန္႔ဧည့္ခန္းမွာပဲေတြ႕ေတြ႕၊ ျခံထဲပဲ ထြက္ထိုင္ထိုင္၊ ေဆး႐ံုထက္က်ယ္တယ္။ မင္းအခန္းထဲပဲ ေနစရာရွိတာမဟုတ္ဘူး"
"ငါ့အခန္းလည္း က်ယ္ပါတယ္။ ဝရန္တာလည္းရွိတာကို"
"ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခန္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါေစေလ။ မင္းက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ?"
"အစ္ကိုေလး မ်က္စိေနာက္ၿပီး ဆူမွာစိုးလို႔ဟာကို"
"မင္းတို႔က ကေလးပိစိေတြလို ေလၽွာက္ေျပးေဆာ့ေနမွာလား?"
"မဟုတ္ဘူးေလ"
"အဲဒါဆို စကားေျပာစရာေနရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲေလ"
မသိဘူး။ အခန္းထဲထိုင္ေျပာေနၾကမွာ မလိုခ်င္ဘူး။
"အဲဒါဆို အစ္ကိုေလးမဆူရဘူးေနာ္"
"ငါက ေနရာတကာလိုက္ေျပာေနတဲ့ လူဆိုးလား?"
"မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလက် ကိုကိုက ပြစိပြစိနဲ႔ဆူေနတာ ငါကမေနတတ္လို႔ပါ"
"ငါ့ကိုမ်ား ပြစိပြစိနဲ႔ဆူတယ္တဲ့။ လုပ္လိုက္ရင္ နာဦးမယ္"
လက္ကရြယ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဝးေနတာေၾကာင့္ Chain က ေျပာင္ျပၿပီး အေပၚတက္ေျပးသြားတယ္။
"ေအး၊ ေလၽွာက္ေျပးေန။ ျပဳတ္က်ရင္ က်ိဳးေနမယ္"
Lock ရဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာအေျပာေၾကာင့္ Chain ေလွကားငါးထစ္ေလာက္မွာရပ္သြားတယ္။
"ျပဳတ္က်ရင္ အစ္ကိုေလးဖမ္းထားေပး"
ေျပာတဲ့လူကေျပာၿပီး ဆက္တက္သြားေပမဲ့ Lock ကေတာ့ ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ေတြးေနမိတယ္။
အဲဒီခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ဒီခႏၶာကိုယ္ ဖမ္းထားလည္း ပစ္လဲဖို႔ပဲရွိတယ္။ တကယ္ဆို သူကသာကိုယ့္ကို ကုန္းပိုးၿပီး အေပၚထပ္ေခၚဖူးတာ၊ ေက်ာေပၚတင္ၿပီး ဒိုက္ထိုးဖူးတာ။ သူ႔ကိုက ေဆး႐ံုမွာ တြဲၿပီးလမ္းေလၽွာက္ဖူးတာအျပင္ သယ္ဖူးတာမွမဟုတ္တာ။ ကိုယ့္ထက္ တစ္လက္မေက်ာ္ပိုျမင့္တဲ့ သူ႔အရပ္ကိုလည္း မေက်နပ္တာၾကာၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းသိပ္မကြာတာေတာင္ အရပ္တစ္လက္မက ေတာ္ေတာ္သိသာေနတယ္။
Hurricane ကေတာ့ သူ႔ကိုေပြ႕ၿပီး Wheelchair ေပၚတင္ေပးတာ ျမင္ဖူးတယ္။
အဲဒီ Hurricane ဆိုတာလည္း ကိုယ္ရွိေနရင္ Chain ရဲ႕အုပ္ထိန္းသူလို ကိုယ့္ကိုအေလးထားေပမဲ့ သူ႔ဘာသာဆို အကုန္လိုက္လုပ္ေပးေနတာမ်ား Chain ရဲ႕အေဖက်ေနတာပဲ။
အဲဒီလိုမ်ိဳး Chain ကလည္း ကိုယ့္အေပၚ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ သိပ္ပင္ပန္းတယ္။
■■■■■ Part XLVI ဆက္ရန္ ■■■■■
"ကိုကို၊ အဲ ... ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ?"
Lily အခန်းထဲဝင်လာတော့ Lock ကို Chain ကဆွဲထားပြီး Lock ကတော့ Chain ကို မီးတောက်အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေလို့ လန့်သွားရတယ်။ ဘာဖြစ်ကြပြန်ပြီလဲပေါ့။
"အရုပ်လေး၊ ကိုကိုက စိတ်ကောက်နေတယ်"
"ဘယ်လို?"
"Lily! မင်းတို့လက်ချက်လေ။ လာရှင်းစမ်း! ဟေ့ကောင်၊ လက်လွှတ်"
ခါထုတ်လိုက်လည်းရရဲ့နဲ့ လွှတ်ပေးလို့ပဲ အော်နေတဲ့ Lock က အရင်တုန်းကနဲ့မတူတာတော့ Lily သိနေတယ်။
"ငါလွှတ်ပေးရင် ခုနကလို ထားသွားမှာလား?"
"Tsk! စကားကို ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ? ဘယ်မှမသွားဘူး၊ လွှတ်!"
Chain ကလွှတ်ပေးလိုက်တော့ ဆိုဖာဆီသွားထိုင်နေတဲ့ Lock ကြောင့် Lily က
"Chain, ဆန်ပြုတ်ကိုလေ အရည်နည်းနည်းနဲ့ပဲ ပြုတ်လာတယ်သိလား? ထမင်းပျော့ပျော့လိုပဲပေါ့။ စားမယ်မဟုတ်လား? ကိုကိုနဲ့အတူတူ သွားစားမယ်လေ။ သူ့အတွက်လည်း ထမင်းထည့်လာတယ်"
"အင်း၊ အရုပ်လေးပါစား"
"မီးငယ်က စားလာခဲ့ပြီ။ နည်းနည်းပဲ ထပ်စားမယ်လေ"
"အင်း"
"ထလို့ရလား?"
"ရတယ်။ စားစရာတွေသာ ဟိုမှာပြင်ထားလိုက်။ ငါ့ဘာသာ လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ်ပြီ"
Lily က Lock ရှေ့စားပွဲပေါ် စားစရာတွေတင်လိုက်တော့
"ဘာလုပ်မလို့လဲ?"
"ကိုကိုထမင်းစားရမယ်လေ"
"မလိုဘူး။ အိမ်ရောက်မှစားမယ်"
"ကိုကို ဒီည စောင့်အိပ်မှာမဟုတ်ဘူးလား?"
"ဘာလို့စောင့်ရမှာလဲ?"
"အဲဒါဆို Hurricane ကိုပဲ ပြန်လာခိုင်းရမှာပေါ့။ သူက Dinner တစ်ပွဲရှိတယ်တဲ့။ ကိုကိုရှိနေမှာမို့ တော်သေးတာပေါ့လို့တောင် ပြောနေတာတဲ့"
"ဘယ်သူ့ကို ပြောတာလဲ?"
"ကိုကြီးကိုလေ"
"တွေ့ခဲ့ပြီပေါ့ Hepius နဲ့"
"တွေ့တယ်၊ အကုန်ကြားပြီးပြီ"
"ကိုကိုက ပြန်မှာလား?"
ခုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး စားပွဲနားရောက်လာတဲ့ Chain က မေးလာပြီး ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ကိုကိုပြန်လည်း Hurricane ကိုခေါ်ပေးမယ်လေ။ နည်းနည်းတော့ နောက်ကျမယ်ထင်တယ်"
"မခေါ်ပါနဲ့။ အလုပ်ရှိတယ်ဆို? Kyle မောနေလိမ့်မယ်"
သိပ်စိုးရိမ်နေရအောင် မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ?
"Dinner သွားတာ ပင်ပန်းစရာမရှိဘူး"
Lock ကဝင်ပြောလိုက်တော့ Lily က
"Hurricane ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ် Chain"
"မခေါ်နဲ့တော့ အရုပ်။ ဒီညက Eliza အလုပ်ဆင်းမှာလား? တစ်နေ့လုံးမတွေ့ဘူးလေ"
"Eliza က Night duty ရှိရင်တော့ အဆင်ပြေတာပဲ။ ပြီးမှ ကိုကြီးကို မေးကြည့်လိုက်မယ်"
အဲဒီ ငယ်ငယ်ချောချော Nurse လေးက သွက်လိုက်တာလည်းလွန်ရော။ ဒီကလေးလိုလိုကောင်နဲ့ တွဲမိနေတာလား? သက်တူရွယ်တူတွေများ ထင်နေတာလား? ပြောနေတာကိုက သွားကိုဖြဲလို့။
"စကားများမနေနဲ့၊ စားစရာရှိတာစား"
"ကိုကိုက မစားတော့ဘူးဆို? ဘာလို့ ပန်းကန်ကိုင်နေတာလဲ? ငါ့ကို စောင့်အိပ်ပေးမလို့လား?"
"အေး"
"ဟေး၊ တကယ်လား?"
"စားစမ်းပါ"
"ဟုတ်၊ ဟုတ်!"
ချက်ချင်းကြီး လူနာစောင့်မယ်ဖြစ်သွားတဲ့ အစ်ကိုကြောင့် Lily ပြုံးမိသွားတယ်။ Chain ကတော့ ဘာရယ်မဟုတ် သူနဲ့ခင်နေတဲ့ ခပ်သွက်သွက် Nurse လေးအကြောင်းပြောလိုက်တာကို Lock က သူစောင့်မယ်ဖြစ်ရတာက Lily အတွေးအတိုင်းဖြစ်နေရင်တော့ အကောင်းဆုံးပါပဲပေါ့လေ။
"ဘာရယ်တာလဲ မီးငယ်? မနက်ဖြန်မှ ရှင်းစရာရှိသေးတယ်။ မင်းနဲ့ Hepius အာချောင်ထားတာတွေ ငါနဲ့တွေ့မယ်"
"မသိဘူး၊ နားမလည်ဘူး။ ဘာတွေပြောနေတာလဲ?"
"အရုပ်လေးကို မဆူပါနဲ့"
"စားစရာရှိတာ စားစမ်းကွာ"
"အဲဒီဟာ စားချင်တယ်"
"ဒါတွေက အစပ်တွေ။ မင်းနဲ့မတည့်ဘူး။ မင်းဘာသာ ဆန်ပြုတ်ပဲသောက်"
"မတည့်တာတွေချည်းပဲ"
¤
"ကိုကိုရေ၊ ဒီပန်းအိုးသေးသေးလေးက Kyle ယူလာပေးတာ။ အခု ပန်းပွင့်သေးသေးလေး ပွင့်နေပြီ။ လာကြည့်"
ပြတင်းပေါက်နားက တန်းလေးပေါ်မှာ အဲဒီအိုးလေးကို တွေ့နေတာကြာပါပြီ။ ရွက်ကျပင်တွေကို Hurricane ဆီမှာပါ Chain က စိုက်ထားတာလားလို့ တွေးမိခဲ့သေးတယ်။
"အဲဒီအပင်လေးတွေ အိမ်မှာအများကြီးရှိတယ်ဆို?"
"Hurricane ပြောတာလား?"
"အရုပ်လေးပြောတာ"
"Kyle ကပြောတယ်၊ walking plant လား? အဲဒါလည်းရှိတယ်တဲ့။ အခန်းထဲမှာကျ အဆင်မပြေဘူးတဲ့"
"အင်း၊ Walking Kalanchoe, သူက နှာမောင်းလို ရိုးတံရှည်လေးထွက်လာပြီး နောက်တစ်ပင်ပွားတာ"
"အဲဒီလိုလား? Kyle ဆီမှာ ငါစိုက်ထားတဲ့အပင်တွေ ရှိတယ်တဲ့။ ဆေးရုံဆင်းရင် သွားကြည့်ရမယ်"
"အိမ်မှာလည်းရှိတာကို ဘာသွားကြည့်ချင်တာလဲ?"
"တူတူပဲလား? Kyle ပြောတာကလေ၊ အရမ်းရှားတဲ့အပင်ရှိတယ်တဲ့။ သူသေချာ ဂရုစိုက်ထားတယ်တဲ့။ သူ့အပင်က ရှားစောင်းပင်နဲ့တူတာလို့ပြောတယ်။ အပွင့်က အဝါနဲ့အနီရောပြီး ငှက်မွှေးဖုန်သုတ်တံလို ရှည်ရှည်လေးလေ။ ငါ နာမည်မခေါ်တတ်ဘူး"
"Vahondrandra? မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ အဲဒါ အရှားပါးဆုံး (၁၀)မျိုးစာရင်းထဲပါတယ်"
"ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်။ နံပါတ်(၆)ဆိုတာ။ ငါယူလာပြီး စိုက်ထားတာတဲ့။ အပင်အကြီးကြီးပဲ"
"မင်းက ဘယ်ကရတာလဲ? အင်း၊ ဘယ်မှတ်မိမလဲ? အပင်ကြီးတာ ဘယ်လိုသိတာလဲ?"
"ဖုန်းထဲကပုံ ပြတယ်လေ"
"ဖုန်းကြည့်တာလား? မကြည့်ရဘူးလို့ မှာထားတယ်လေ"
"အဲဒီတစ်ပုံပဲကြည့်တာပါ။ အကြာကြီး မကြည့်ပါဘူး"
"တော်ပြီ၊ အိပ်တော့။ လျှောက်တွေးမနေနဲ့"
"စောသေးတယ်။ အရင်ဆို ဒီအချိန် စကားတွေပြောနေကျ"
"ဘာဖြစ်တယ်? နာရီကြည့်စမ်း၊ စောသလား? ငါနဲ့ဆို မင်းဒီအချိန်အိပ်တာလေ"
"အဟီး၊ နောက်တစ်နာရီလောက် နေဦးမယ်လေ။ မေးစရာရှိလို့ပါ"
"မလိုချင်ဘူး၊ နားတော့"
Chain က ပွစိပွစိနဲ့ ခုတင်ပေါ်တက်လှဲပြီး Lock ကိုကြည့်နေပြန်တယ်။
"ဘာကြည့်နေတာလဲ? အိပ်ခိုင်းတာလေ"
"Goodnight, Baby, မနက် Kyle လာရင် ငါ့ကိုနှိုးပါနော်"
ပြောပြီး စောင်ခေါင်းမြီးခြုံသွားတဲ့ Chain.
အိပ်စရာရှိတာ မအိပ်ဘူး။ ငါကပဲ Hurricane မလာမချင်း၊ သူမနိုးမချင်း စောင့်ရဦးမှာလား? ဒီလိုမှန်းသိရင် Hurricane ကိုပဲ လာစောင့်ခိုင်းတယ်။ တော်တော်ချစ်နေကြတာ။
နေပါဦး! ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ?
"ဟေ့ကောင်! နေဦး၊ မအိပ်နဲ့ဦး။ ထစမ်း၊ ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်တာလဲ?"
"................"
"ချက်ချင်းကြီး အိပ်ချင်ယောင်မဆောင်နဲ့"
"တကယ်အိပ်သွားပြီ"
Chain စကားကြောင့် Lock ပြုံးမိသွားတယ်။ အိပ်သွားတဲ့လူက စကားပြောသလား?
"အေး၊ Hepius နဲ့ သွားရှင်းမယ်"
"ဟာ ... မသွားပါနဲ့။ သူတို့က ကိုကို့ကိုပြန်မပြောရဘူးလို့ မှာထားတာ။ ပြန်ပြောရင် နောက်ဆို ငါသိချင်တာတွေ မပြောပြပေးတော့ဘူးတဲ့။ မသွားပါနဲ့။ မကြိုက်ရင် ငါမခေါ်တော့ပါဘူး"
စောင်ကိုချက်ချင်းဖယ်ပြီး အသည်းအသန်ရှင်းပြနေတဲ့ Chain ကြောင့် Lock မျက်နှာတည်သွားပြီး
"အဲဒီကောင်တွေပြောတိုင်း လျှောက်မလုပ်နဲ့"
"အင်း၊ မလုပ်တော့ဘူး။ ပြီးတော့လေ သူတို့ကထူးဆန်းတယ်၊ သိလား? Kyle အကြောင်းကို မသိကြဘူး။ Kyle ကကျတော့ သူတို့အကြောင်းတွေသိတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေမဟုတ်ကြဘူးလား?"
"သူက မင်းသူငယ်ချင်း၊ တခြားနေရာမှာသိလာတဲ့ မင်းသူငယ်ချင်းမို့ ဒီကလူတွေကမသိကြတာ"
"ဪ၊ ငါက Kyle ကို သူတို့တွေအကြောင်း ပြောပြမိတယ်ထင်တယ်နော်။ ဒါပေမဲ့လေ ကိုကို့အကြောင်း မပါဘူးထင်တယ်။ Kyle ကို ကိုကို့အကြောင်း မေးလို့မရဘူး"
မပြောချင်တာနေမှာပေါ့။ အဲဒါလည်းကောင်းတာပဲ။
"အဲ၊ မေ့တော့မလို့။ Kyle မှာလည်း အရုပ်လေးရှိတယ်၊ ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့လေ။ ချစ်စရာလေး။ သူတို့လည်း မောင်နှမတွေတဲ့။ ငါ့မှာကျတော့ မောင်နှမမရှိဘူး"
Rapunzel ကိုလည်း ချစ်စရာလေးတဲ့။ မိန်းမတိုင်းက မင်းမျက်လုံးထဲ ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလား?
"Hepius မှာလည်း မရှိဘူးလေ"
"သူ့မှာကျတော့ သူ့အချစ်ရှိတယ်လေ။ Nancy က အရမ်းမိုက်တယ်"
"မင်းမျက်လုံးထဲ မိန်းမတိုင်းက လှနေတာလား?"
"ဟို သန့်ရှင်းရေးအဒေါ်ကြီးကကျ မလှဘူးလေ။ ဝလွန်းတယ်"
အေး၊ ငါမှားတာ။ ငါကိုက မေးမိတာ။
"မင်းက Rapunzel ကို မြင်ဖူးတာလား?"
"Rapunzel ကိုပြောတာလား? ဆံပင်ရှည်ရှည်အရုပ်လေး။ အဲဒါ Kyle ဖုန်းထဲ ... အဲ ..."
ဖုန်းကြည့်တယ်လို့ပြောမိပြီးမှ သူ့ပါးစပ်သူ လက်နဲ့အုပ်ပြီး Lock ကိုကြည့်လာတယ်။
"အေး၊ အဲဒီဖုန်းထဲက ဘာတွေကြည့်ထားသေးလဲ?"
"မရှိတော့ဘူး။ တကယ် မရှိတော့ဘူး။ အဲဒါလေးပဲ"
"ပြီးရောလေ။ အခု အိပ်ဖို့မတွေးသေးဘူးလား?"
"ဟုတ်၊ အိပ်တော့မယ်နော်။ Goodnight"
မင်းကလေ တော်တော်စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတဲ့အကောင်။
¤
Two months later
"မနက်ဖြန်ကျ တကယ်အိမ်ပြန်ရတော့မှာလား?"
"တကယ်ပေါ့"
Hurricane ရဲ့အဖြေကို တွေးနေသလိုလုပ်ပြီးမှ
"ငါ အိမ်မမှတ်မိဘူး"
"Chain မမှတ်မိဘဲ ဘယ်လိုပြန်မှာလဲ?"
ပစ္စည်းတချို့ လာသိမ်းပေးနေတဲ့ Nick က နောက်လိုက်တော့
"မင်းတို့ရှိတာပဲ"
"ဘယ်သူမှမအားရင်ရော?"
"Kyle, မင်းလည်းမအားဘူးလား?"
"ငါက ရုတ်တရက် အလုပ်ကိစ္စပေါ်ရင်ရော?"
"ဟိုတစ်ခါလိုတော့ ဒဏ်ရာတွေရမလာနဲ့နော်"
လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလလောက်က Hurricane ဒဏ်ရာတွေရလာတာကို ပြန်တွေးမိသွားပုံပါပဲ။ အဲဒီတုန်းက Hurricane က ဆေးရုံမလာဘဲ ရှောင်နေတာကို Chain က အတင်းခေါ်ခိုင်းလို့ရောက်လာတော့ ဒဏ်ရာတွေမြင်ပြီး Chain တစ်ယောက် မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်။
"မရတော့ပါဘူးကွ"
"မင်းတို့မအားလည်း John ရှိတယ်"
"ဘယ်က John လဲ Chain?"
Nick အမေးကို Hurricane က အားရပါးရရယ်ရင်း ဖြေလိုက်တယ်။
"Male Nurse လေ။ ငါတို့မအားရင် သူစောင့်ပေးနေကျ။ Chain အနိုင်ကျင့်နေကျပေါ့"
Chain တစ်ယောက်က ဆေးရုံမှာ သန့်ရှင်းရေးတွေ၊ Security ဝန်ထမ်းတွေအထိ အကုန်ရင်းနှီးနေတာ။ တော်တော်ပြန်ကောင်းလာတဲ့ တစ်လအတွင်း ဆေးရုံတစ်ခွင်ပြဲပြဲစင်အောင် လျှောက်သွားပြီး တစ်ခါတလေ Security Control Room ထဲ သွားအိပ်ပျော်နေတဲ့အထိပါ။ Hepius တို့အတွဲခမျာ မျက်စိအနားမပေးရဲဘဲ စောင့်ကြည့်နေရရှာတယ်။
တစ်ခုခုဆို Chain ခန္ဓာကိုယ်ကို နိုင်တာဆိုလို့ John ပဲရှိတယ်။ John က အရပ် ၆' ၄" လောက်ရှိတဲ့ Body တောင့်တောင့်နဲ့ Male Nurse. Chain ကိုလည်း သူ့ညီလေးတစ်ယောက်လို ချစ်ရှာတယ်။ တစ်ခါတလေ Chain စားချင်တဲ့အပြင်စာတွေကို သူကခိုးဝယ်ကျွေးတတ်သေးတာမျိုး။
ဒီတစ်လအတွင်း Chain ရဲ့ဗြောင်းဆန်မှုတွေကြောင့် Lock နဲ့ခဏခဏပြဿနာတက်လွန်းလို့ Lock က ဆေးရုံကိုသိပ်မလာတော့ပါ။
ပြဿနာအစက တစ်ရက်မှာ Chain တစ်ယောက် ဘာတွေအူမြူးတယ်မသိ၊ တွေ့သမျှလူ အကုန်လိုက်စနေရင်း Lock ရောက်လာတော့ Baby ချင်းထပ်နေအောင်ခေါ်ပါတော့တယ်။ တစ်နေကုန်မျက်နှာပြောင်တာ အရှိန်မသေဘဲ ညနေပိုင်းမှရောက်လာတဲ့ Lock ကို ထပ်စတော့ Lock စိတ်တွေတိုပြီး လက်ပါလာတော့မှ Hepius တို့ဝိုင်းဆွဲရတဲ့အထိ ဖြစ်ကြတယ်။
"မင်း အိမ်ပြန်မလာနဲ့" လို့ ပြောတာကိုလည်း
"Kyle အိမ်ကိုလိုက်သွားမယ်။ အစ်ကိုလေးလည်း လိုက်မလာနဲ့" ဆိုပြီး ထပ်စပြန်ပါတယ်။
သူခေါ်ဖူးသမျှအခေါ်အဝေါ်တွေ အကုန်လုံးပြန်ခေါ်ပြီး စတဲ့အခါမှာတော့ Lock စိတ်တိုလို့ပြန်သွားမှ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ Hepius နားကပ်ပြီး နားပူလွန်းလို့ နေ့လည်ကမှပြန်သွားတဲ့ Hurricane ကို ညဘက်ပြန်ခေါ်ပေးရတဲ့အထိ Chain တစ်ယောက် ဆိုးသွမ်းနေခဲ့တာ။
အခုလည်း နောက်နေ့အိမ်ပြန်ရတော့မယ်ပြောထားလို့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေပါတယ်။ မြင်သမျှကို ရစ်နေတာပါ။
"ငါက John ကို အနိုင်မကျင့်ပါဘူး။ မင်းတို့သာ John ကငါ့ကိုအလိုလိုက်လို့ မနာလိုနေတာ"
"ဟာဟ! စိတ်ထဲကိုမရှိတာ"
"ဟို ကျောက်ရုပ်ကြီးလို အစ်ကိုကြီးလား Chain?"
"အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ Nick! John ကို အိမ်ခေါ်သွားရအောင်"
"ဟာဗျာ၊ သူက ဒီမှာအလုပ်လုပ်တာလေ။ သူမရှိရင် Chain လို သောင်းကျန်းနေတဲ့လူတွေကို ဘယ်သူထိန်းမလဲ?"
"မင်း! ငါက ဘယ်မှာသောင်းကျန်းလို့လဲ? အခုမှ နေကောင်းလာလို့ လျှောက်သွားရတာကို။ ငါ့မှာ ဒီအခန်းထဲပဲနေနေရတာ"
"မဟုတ်ပါဘူး။ Nancy ဆီမှာ မုန့်သွားစားပါတယ်။ Eliza တို့ဆီလည်း သွားတယ်လေ"
"အဲဒီလောက်လေးဟာကို"
"အဲဒီလောက်လေးတွေကို ခေါင်းဆောင်ကို ပြန်ပြောလိုက်ရင် ဘာဖြစ်မယ်ထင်လဲ?"
"မကြောက်ဘူး"
"ဗျာ! မကြောက်ဘူး? Chain က ခေါင်းဆောင်ကိုမကြောက်ဘူးတဲ့။ ကျွန်တော်ကြားဖူးသမျှ အရယ်ရဆုံးပဲ။ ပြန်တိုင်မှာပါ စိတ်ချ"
Chain နဲ့ Nick တို့ ပြောဆိုနေကြတာကို ပစ္စည်းတွေကူသိမ်းရင်း Hurricane ရယ်မိတယ်။ Chain က Lock ကို ကြောက်တာမဟုတ်ပါဘူး။ ချစ်လွန်းလို့ Lock စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာကို မလိုချင်ခဲ့တာ။ သူတကယ်ကြောက်တာက Lock ရဲ့ ဥပေက္ခာကိုပါ။ ဒါတွေကို Hurricane အပြင် ဘယ်သူသိဦးမှာလဲ? Hepius တောင် အကုန်မသိနိုင်ဘူး။ ကာယကံရှင် Lock ကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့သလားပဲ။
"တိုင်လိုက်လေ။ အဲဒါမှ မနက်ဖြန်ကျရင် ကိုကို စိတ်တိုပြီးရောက်လာမှာ"
Hurricane ပြောတာမှန်ကန်ကြောင်း Chain ကသက်သေပြလိုက်တယ်။ အခုလိုအခြေအနေမှာကို Lock စိတ်ဆိုးပြီးတော့ဖြစ်ဖြစ် သူ့ဆီရောက်လာမှာကို မျှော်နေပုံပါပဲ။
"Chain, အဲဒီလို ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်မှာလား?"
"ခေါင်းဆောင်လို့ခေါ်ရမလား? အစ်ကိုလေးလို့ခေါ်ရမလား? ငါ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ Nick?"
"ဟာ၊ ကျွန်တော်ဘယ်သိမလဲ?"
"Kyle! ငါက ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ? အိမ်မှာက အလုပ်သမားတွေရော၊ တပည့်တွေရော အများကြီးပဲဆို? ကိုကိုလို့ခေါ်ရင် စိတ်ဆိုးမှာလားမသိဘူး။ အရင်က အစ်ကိုလေးလို့ခေါ်တာဆိုတော့ အဲဒီလိုပဲ ခေါ်ရမလား?"
စိုးရိမ်သွားသလိုလေးပြောလာတဲ့ Chain ရဲ့စကားကြောင့် Nick ကပါ စဉ်းစားသွားတယ်။
"သူ့ကို မေးကြည့်လေ၊ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲလို့"
မင်းဆိုတာက အခေါ်အဝေါ်တစ်ခုအတွက်နဲ့ ရူးမိုက်ခဲ့ဖူးတာဆိုတော့ ငါအကြံမပေးတတ်ဘူး Chain.
"အစ်ကိုလေးလို့ပဲ ခေါ်လိုက်ပါတော့မယ်။ ဟုတ်တယ်နော် Nick? အရင်ကလိုပဲ ခေါ်လိုက်မယ်"
Nick ကလည်း စိတ်မကောင်းသလိုဖြစ်သွားပြီးမှ ပြန်ပြုံးပြပြီး
"အင်း၊ အဲဒီလိုပဲခေါ်လည်း အဆင်ပြေတာပဲ။ Chain သဘောပဲလေ"
¤
"အစ်ကိုလေး၊ ဘာလို့ ကားတွေများနေတာလဲ?"
"ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ။ မင်းခုလိုနေမကောင်းတာကို တခြားအဖွဲ့တွေကသိနေတော့ ရန်ရှာမှာစိုးလို့"
"Kyle ပြောပြဖူးတာမျိုးထင်တယ်။ Kyle ကို အိမ်လည်ခေါ်တော့ တစ်ခါတလေတော့ လာမယ်တဲ့။ ငါမေးစရာရှိတယ်၊ စိတ်မဆိုးရဘူးနော်"
"ဘာလဲ?"
"Kyle နဲ့ အစ်ကိုလေးက မခေါ်ဘူးလား?"
"ခေါ်ပါတယ်၊ သိပ်မခင်တာ"
"Kyle ကလည်း အဲဒီအတိုင်းပြောတယ်။ ငါနဲ့ကျခင်နေပြီးတော့"
"လျှောက်မတွေးနဲ့တော့"
"အစ်ကိုလေး၊ ငါ အစ်ကိုလေးလို့ပဲ ခေါ်မယ်နော်။ အိမ်မှာက လူတွေအများကြီးပဲဆို? အရင်လိုခေါ်တာပဲ ကောင်းမယ်နော်? မနေ့တည်းက ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ တွေးနေတာ။ Kyle ကတော့ပြောပါတယ်၊ အရင်မေးကြည့်တဲ့။ အရင်လိုပဲ ခေါ်မယ်နော်"
"အင်း"
Kyle, Kyle နဲ့ ငါးခွန်းပြောရင် ငါးခါပါနေတာပဲ။ Blue Diamond ကိုပဲ ထည့်ပေးလိုက်ရမှာ။ ခုနကလည်း ဆေးရုံရှေ့အထိ စကားအမျှင်မပြတ်ဘူး။ အလွမ်းသယ်နေကြတာ ပြန်မတွေ့ရမှာကျလို့။
Spectrum ကိုရောက်တော့ အရာအားလုံးက Chain အတွက်အထူးအဆန်း။ အဒေါ်ကြီးကတော့ ပျော်နေရှာတယ်။ အဒေါ်ကြီးဆိုတာ သူတို့ငယ်ငယ်တည်းကရှိနေတာမို့ အမျိုးတွေလိုဖြစ်နေပြီလေ။
"အဒေါ်ကြီး၊ ဘာလို့ဆေးရုံကို လိုက်မလာတော့တာလဲ? နှစ်ခါပဲလာတယ်"
"အဒေါ်ကြီးမအားလို့ပါ Chain ရယ်။ အခုလေ မနက်အစောကြီးထပြီး Chain ကြိုက်တဲ့မုန့်တွေ လုပ်ထားတယ်။ ဟင်းတွေကကျ မတည့်တာတွေရှိမှာစိုးလို့ အဒေါ်ကြီး နည်းနည်းပဲလုပ်ထားတယ်။ Doctor က မတည့်တာတွေရေးပေးလိုက်တယ်တဲ့။ သေချာကြည့်ပြီး ပြန်ချက်ကျွေးမယ်နော်"
"ဟား! အဲဒီ Nathan က အိမ်အထိကို လိုက်တားနေတာပဲ။ ဘယ်အချိန်မှ စားချင်တာစားရမှာလဲ?"
Chain ကိုကြည့်ပြီး အဒေါ်ကြီးသဘောတကျ ရယ်နေတယ်။
"Chain! Welcome back"
"အရုပ်လေး၊ ဘာလို့လိုက်မလာတာလဲ?"
Chain ခါးကိုပြေးဖက်တဲ့ Lily ကို Chain ကရန်တွေ့တော့တယ်။
"မအားလို့ပါ Chain ရဲ့"
"ကိုကိုကလွဲပြီး တစ်အိမ်လုံးကလူတွေ မအားကြတာလား?"
Lily နား တိုးတိုးလေးကပ်မေးတော့
"ဟား ဟား၊ ကိုကိုက အလုပ်မရှိဘူးလေ။ အားနေတာ"
ဝင်လာတည်းက ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ Lock လှည့်ကြည့်လာတယ်။
"ဘာပြောတာလဲ?"
"ဟင့်အင်း၊ ဘာမှမပြောပါဘူး"
Violet ကိုပတ်ကြည့်ပြီး မောသွားတဲ့ Chain သူ့အခန်းထဲရောက်သွားတယ်။ အိမ်မှာ သူတို့မင်္ဂလာဆောင်တုန်းကပုံတွေ ဘာမှရှိမနေတော့။ Chain အခန်းကို အရင်အတိုင်းလေးပဲ ပြန်လုပ်ထားတယ်။
"အရုပ်! ငါ့အခန်းလည်း အကျယ်ကြီးပဲ။ ခုနက ကိုကို့အခန်းကခုတင်အကြီးကြီးပေါ် တက်အိပ်ချင်တာ။ ကိုကိုဆူမှာစိုးလို့"
အင်း၊ အဲဒီမင်္ဂလာခုတင်ကြီးက Chain အတွက်တော့ ကျိန်စာပဲထင်ပါရဲ့။ မမ Nancy ပြောလို့ မကွာရှင်းခင်ညက အခြေအနေကို သိပြီးပါပြီ။ နောက်နေ့ကျ ကွာရှင်းလိုက်ကြပြီး Chain လည်း အိမ်ပြန်ရောက်မလာတော့တာပဲလေ။
"ဒီခုတင်ကတော့ ကိုကို့ခုတင်လောက် မကျယ်ဘူး။ Chain က အိပ်ရင်ငြိမ်နေတာပဲ။ အဲဒါကြောင့် ခုတင်လည်း အကြီးကြီးတွေမသုံးတတ်ဘူးလေ"
"အင်း၊ ဆေးရုံခုတင်ထက်တော့ကျယ်တယ်။ အဟီး"
"နားတော့လေ၊ အိပ်ချင်တယ်ဆို? မုန့်တွေလည်းစားထားတော့ နိုးလာမှ ထမင်းစားကြမယ်လေ။ ပြီးရင် Indigo ဘက်ခေါ်သွားပေးမယ်"
"အင်း၊ အိပ်လိုက်ဦးမယ်"
¤
သုံးရက်လောက်မွှေပြီးတော့ Chain က Hurricane ကို သတိရလာတယ်။ ဧည့်ခန်းကဖုန်းဘေးထိုင်ပြီး မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်နေတော့ အလုပ်သမားကောင်မလေးက
"အစ်ကိုလေး Chain, ဖုန်းဆက်ချင်လို့လား? ကျွန်မခေါ်ပေးရမလား?"
"အင်း၊ ငါခေါ်တာ မရဘူး"
"နံပါတ်ပြော အစ်ကိုလေး"
"×××××××××××"
"ဪ၊ ရှေ့က ကုတ်နံပါတ်လိုတာလေ။ ဒီလိုအစ်ကိုလေးရဲ့ ..... ဟော! ဝင်နေပြီ"
"အင်း၊ ပေး"
"ကျွန်မသွားတော့မယ်၊ လိုရင်ခေါ်လိုက်နော်"
Chain က လက်နဲ့အမူအရာပြသွားခိုင်းပြီး ဖုန်းကိုသာ အာရုံစိုက်နေတယ်။
"ဟယ်လို၊ အမိန့်ရှိပါ"
"Kyle လား? ငါပါ"
"Chain? ငါက Violet အိမ်ဖုန်းဆိုတော့ ဘယ်သူများလဲလို့။ ဘာဖြစ်လို့လဲ? ပြော"
"မင်းက ငါ့ဆီလည်းမလာဘူး။ ဘယ်တော့လာမှာလဲ?"
"လာဖို့ကလေ ..."
"ညနေလာခဲ့"
"ညနေတော့မလုပ်ပါနဲ့။ နောက်နေ့လာခဲ့မယ်"
"နောက်နေ့ဆို တစ်နေ့လုံးနေမှာလား?"
"သူများအိမ်မှာ တစ်နေကုန်ဧည့်သည်လုပ်လို့ ရမလားကွ"
"ဆေးရုံမှာတုန်းကကျ တစ်နေကုန်နေတယ်လေ"
"အခုက Lock ရဲ့အိမ်လေ"
"ကိုကို့ကို ငါပြောထားမယ်လေ။ မင်းနဲ့ငါ ငါ့အခန်းမှာပဲ စကားပြောလည်း ရတာပဲ"
"အေးပါကွာ။ လာခဲ့မယ်"
"ဒါပဲ၊ တာ့တာ"
Chain ဖုန်းချပြီး ဒီဘက်အလှည့်
"OMG! ဟာ ... လန့်လိုက်တာ။ ရောက်နေတာ ဘာသံမှလည်းမကြားရဘူး"
မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့ Lock ကြောင့် လန့်သွားတာမို့ ပြောမိတော့
"ငါ့အိမ်ငါ ဘယ်နားနေနေပေါ့။ မင်းကိုအသိပေးရဦးမှာလား?"
"အစ်ကိုလေးကလည်း လန့်သွားတာပဲ။ ဟိုလေ၊ နက်ဖြန် Kyle ကိုခေါ်ထားတယ်။ ရတယ်မဟုတ်လား?"
"ခေါ်ပြီးပြီမဟုတ်လား? အခုမှ မရဘူးလို့ ငါကပြောရမှာလား?"
"ဘာကိုလဲဟင်?"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူးကွာ။ လာချင်ရင်လာလို့ရတယ်။ ဟိုဘက်က သီးသန့်ဧည့်ခန်းမှာပဲတွေ့တွေ့၊ ခြံထဲပဲ ထွက်ထိုင်ထိုင်၊ ဆေးရုံထက်ကျယ်တယ်။ မင်းအခန်းထဲပဲ နေစရာရှိတာမဟုတ်ဘူး"
"ငါ့အခန်းလည်း ကျယ်ပါတယ်။ ဝရန်တာလည်းရှိတာကို"
"ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခန်းမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါစေလေ။ မင်းက ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ?"
"အစ်ကိုလေး မျက်စိနောက်ပြီး ဆူမှာစိုးလို့ဟာကို"
"မင်းတို့က ကလေးပိစိတွေလို လျှောက်ပြေးဆော့နေမှာလား?"
"မဟုတ်ဘူးလေ"
"အဲဒါဆို စကားပြောစရာနေရာတွေ အများကြီးပဲလေ"
မသိဘူး။ အခန်းထဲထိုင်ပြောနေကြမှာ မလိုချင်ဘူး။
"အဲဒါဆို အစ်ကိုလေးမဆူရဘူးနော်"
"ငါက နေရာတကာလိုက်ပြောနေတဲ့ လူဆိုးလား?"
"မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေကျ ကိုကိုက ပွစိပွစိနဲ့ဆူနေတာ ငါကမနေတတ်လို့ပါ"
"ငါ့ကိုများ ပွစိပွစိနဲ့ဆူတယ်တဲ့။ လုပ်လိုက်ရင် နာဦးမယ်"
လက်ကရွယ်လိုက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝေးနေတာကြောင့် Chain က ပြောင်ပြပြီး အပေါ်တက်ပြေးသွားတယ်။
"အေး၊ လျှောက်ပြေးနေ။ ပြုတ်ကျရင် ကျိုးနေမယ်"
Lock ရဲ့ ချိုချိုသာသာအပြောကြောင့် Chain လှေကားငါးထစ်လောက်မှာရပ်သွားတယ်။
"ပြုတ်ကျရင် အစ်ကိုလေးဖမ်းထားပေး"
ပြောတဲ့လူကပြောပြီး ဆက်တက်သွားပေမဲ့ Lock ကတော့ ထိုင်ကြည့်ပြီး တွေးနေမိတယ်။
အဲဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဒီခန္ဓာကိုယ် ဖမ်းထားလည်း ပစ်လဲဖို့ပဲရှိတယ်။ တကယ်ဆို သူကသာကိုယ့်ကို ကုန်းပိုးပြီး အပေါ်ထပ်ခေါ်ဖူးတာ၊ ကျောပေါ်တင်ပြီး ဒိုက်ထိုးဖူးတာ။ သူ့ကိုက ဆေးရုံမှာ တွဲပြီးလမ်းလျှောက်ဖူးတာအပြင် သယ်ဖူးတာမှမဟုတ်တာ။ ကိုယ့်ထက် တစ်လက်မကျော်ပိုမြင့်တဲ့ သူ့အရပ်ကိုလည်း မကျေနပ်တာကြာပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းသိပ်မကွာတာတောင် အရပ်တစ်လက်မက တော်တော်သိသာနေတယ်။
Hurricane ကတော့ သူ့ကိုပွေ့ပြီး Wheelchair ပေါ်တင်ပေးတာ မြင်ဖူးတယ်။
အဲဒီ Hurricane ဆိုတာလည်း ကိုယ်ရှိနေရင် Chain ရဲ့အုပ်ထိန်းသူလို ကိုယ့်ကိုအလေးထားပေမဲ့ သူ့ဘာသာဆို အကုန်လိုက်လုပ်ပေးနေတာများ Chain ရဲ့အဖေကျနေတာပဲ။
အဲဒီလိုမျိုး Chain ကလည်း ကိုယ့်အပေါ် ဂရုစိုက်ပေးခဲ့ဖူးတယ်။
အချစ်ဆိုတာ သိပ်ပင်ပန်းတယ်။
■■■■■ Part XLVI ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі