14. Cloud 9
Chain ႏိုးလာေတာ့ မနက္ ခုနစ္နာရီ။ Lock က မႏိုးေသး။
ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မအိပ္ဘဲ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း စာထိုင္ဖတ္ေနတာေတြ႕လို႔ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္သြားပို႔ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေသာက္တယ္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႔တားရင္လည္း ရမွာမဟုတ္သလို အိပ္ခါနီး ေကာ္ဖီလည္းမတိုက္ခ်င္တာမို႔သာ ႏြားႏို႔ယူသြားတာ ေသာက္မယ္လို႔ မထင္ထားဘူး။
အခုတစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အတြင္း အရမ္းၿငိမ္ေနတာမို႔ သတိထားေနရျပန္တယ္။
Spectrum ကိုျပန္ဖို႔စီစဥ္ထားတာမို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ ၿငီးေငြ႕ၿပီးအာ႐ံုေလ်ာ့ေအာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္တြင္းပုန္းေနတာေၾကာင့္ ဒီေန႔မနက္စာကို စိတ္ႀကိဳက္စီစဥ္ဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္လာလိုက္တယ္။
ေန႔လည္စာအတြက္ပါ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားလိုက္ၿပီး မနက္စာေတြ စားပြဲေပၚေရာက္တဲ့အထိ Lock က ဆင္းမလာေသးတာေၾကာင့္ အေပၚတက္ႏႈိးဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကအထြက္
"Baby ႏိုးၿပီပဲ။ Morning. ခုပဲ လာႏႈိးေတာ့မလို႔။"
"ငါ ဗိုက္ဆာလို႔"
"ဟင္"
Lock ဘက္က လိုလိုလားလားနဲ႔ မနက္စာအတြက္ ေတာင္းဆိုလာတာမို႔ အံ့ဩသြားၿပီးမွ
"အင္း၊ အဆင္သင့္ပဲ Baby, လာေလ။"
"အင္း၊ မင္းမနက္စာက စံုလွခ်ည္လား။"
"ဒီေန႔က ေအးေအးေဆးေဆးမို႔ အခ်ိန္ရတယ္ေလ။"
Lock က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ထိုင္ခံုမွာဝင္ထိုင္ၿပီး မနက္စာစားေနေတာ့ ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနမိသူက Chain ရယ္ပါ။ ကိုယ့္လက္ရာကို ခ်စ္ရသူက မၿငိဳမျငင္စားေနေလေတာ့ ကိုယ္တိုင္မစားပါဘဲ ဗိုက္ျပည့္ေနတာမ်ိဴး။
"စားစရာရွိတာမစားဘဲ ဘာလို႔ ငါ့ကိုထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲ။"
"ခ်စ္လို႔"
"ေခြးေကာင္၊ အစားေလးေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္စားပါရေစ။ စိတ္တိုေအာင္မလုပ္စမ္းနဲ႔။"
"အာ ... Sorry Baby. ဒီတိုင္း ေျပာထြက္သြားတာ။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔၊ ဆက္စားေလေနာ္။"
လွမ္းၾကည့္ၿပီးေျပာေနတဲ့ Lock က Chain ရဲ႕စကားေၾကာင့္ မနက္စာဆီကို အာရံုျပန္ေရာက္သြားတာမို႔ Chain ျပံဳးမိေနတာ အႀကိမ္မ်ားေနၿပီ။ ခ်စ္လိုက္တာ Baby ရာ။
ဒီလိုအတိုင္းေလး တစ္သက္လံုးေနသြားရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
"ငါ့ဘဝကို ဒီမနက္လိုေလးပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖတ္သန္းႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။"
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ခ်စ္ရသူစိတ္ကူးက တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့အခါ ႏွလံုးသားက ေခါင္မိုးနဲ႔တက္တိုက္သလိုပဲ။
ရင္ထဲမွာဝုန္းဒိုင္းေတြၾကဲလို႔ လူးခါေနေတာ့တာ စၾကဝဠာႀကီးကလည္း တလက္လက္ထလို႔။
ရင္ခုန္သံမ်ားႏွင့္အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ရာသီဥတုသာယာပံုမ်ားက ကမ႓ာမွာ မုန္တိုင္းေတြမ်ိဳးတုံးကုန္တဲ့အလား။
"ေဟ့ေကာင္၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေဟ့ေကာင္ ..... Chain?"
"ဗ် ... ဗ်ာ"
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။"
"အဲ၊ ဘာ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"မင္းကျပန္ေမးေနေသးတယ္။ မင္းဘာျဖစ္လဲ ငါကသိမလားကြ။"
"သာယာ ... အဲ ... ဒီေန႔ ရာသီဥတုသာယာမလားလို႔ ေတြးေနတာ။"
"အမ္။ ေဟ့ေကာင္၊ ငါႏိုးကတည္းက မိုးေတြသည္းေနတာေလ။"
"အြန္း၊ ဟုတ္တယ္ ... ဟုတ္တယ္ေလ။ ဟို ... အဲ ... မနက္မိုး၊ ေန႔ ေရဘူးေဆာင္ တဲ့။ ၾကားဖူးတယ္မလား။"
"မင္း ဘယ္သြားမလို႔လဲ။"
"ဟင့္အင္း၊ မသြားဘူး။ မသြားပါဘူး။ ေနာက္ေန႔ျပန္ဖို႔အတြက္ ဒီေန႔ အိမ္မွာ ယူစရာရွိတာေတြ ထည့္ရဦးမွာေလ။ Baby ေရာ၊ ဘာလုပ္မလို႔လဲ။"
"Chain, မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ အျပင္သြားစရာမရွိဘဲ ေနသာမလားေတြးေနတာ မင္းေလ။ ငါက ဘာလုပ္စရာရွိမွာလဲ။ ဒီကိုေရာက္ကတည္းက တစ္ေနကုန္၊ တစ္ေနခမ္း အားေနတာပဲေလ။"
"ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ္လည္း ဘယ္မွမသြားဘူးဆိုေတာ့ အပ်င္းေျပ Chess ကစားမလား။"
"မဆိုးပါဘူး။ စားေသာက္ၿပီး ေဆာ့ၾကတာေပါ့။"
"Ok, Baby."
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ Lock က ကူၿပီးသိမ္းဆည္းေပးေနတာမို႔ Chain အံဩရျပန္ၿပီ။
"ဒါေတြက ေန႔လယ္စာအတြက္လား။"
"အင္း၊ စားခါနီးမွ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ရမွာေတြကို ႀကိဳၿပီးလွီးျဖတ္ထားတာေလ။ Baby ဘာစားခ်င္တာရွိလို႔လဲ။"
"မရွိပါဘူး။ ေမးၾကည့္တာပါ။ မင္း ကစားဖို႔သြားယူေတာ့။ ေဆာ့ရင္းစားဖို႔အသီးေတြ ငါထည့္လိုက္မယ္။"
Chain ဘက္က အသံမၾကားတာမို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေငးၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံု။
"ဘာလဲ။"
"ဟင္၊ မဟုတ္ ... ဟို ... Baby ကိုယ့္ကိုေတာ့ ... အာ ... ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ေဆာ့ဖို႔သြားယူလိုက္ဦးမယ္။"
လွည့္ထြက္သြားတဲ့ Chain ကို Lock ေငးၾကည့္ေနမိၿပီးမွ အသီးေတြထည့္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲယူလာလိုက္တဲ့အထိ Chain က ေရာက္မလာေသး။ မိုးေအးတာမို႔ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ပါေဖ်ာ္လာခဲ့တာ။ ဧည့္ခန္းမွန္အျပင္ဘက္ မိုးသည္းသည္းေအာက္က ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနတဲ့ သစ္ရြြက္ေတြကိုေငးရင္း လက္ထဲကေကာ္ဖီခြက္ကို လွည့္ကစားေနမိေသာ Lock.
အေပၚထပ္က Studio ခန္းထဲမွာ Chess set ကိုယူရင္း လူအရပ္နဲ႔တိုင္းၿပီးထုတ္ထားတဲ့ Lock ငယ္ငယ္က ဓာတ္ပံုေလးကို ရပ္ၾကည့္ေနမိတဲ့ Chain.
Scale ကိုက္ထုတ္ထားတာမို႔ Lock အငယ္စားေလး သူ႔ေရွ႕ရပ္ေနသလို။ ဓာတ္ပံုထဲက Lock ရဲ႕ေခါင္းေလးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီး
"Baby က ကိုယ္အသက္ရွင္ေနရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းျပခ်က္။ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ သခင္သံုးေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့အေမရယ္၊ Baby ရယ္၊ ဦးငယ္ရယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က အသက္ရွင္လ်က္မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ Baby က ကိုယ့္ရဲ႕အသက္ပဲ။ Baby လက္ထဲ ကိုယ့္အသက္အပ္ထားတယ္။ Baby ကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနမွာ။"
Chain ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့
"ဆင္းလာေသးတာပဲ။"
"အထားမွားလို႔ ရွာေနရတာနဲ႔ ၾကာသြားတာ Baby ရဲ႕။"
"ဘာေၾကးေဆာ့မွာလဲ။"
"နဖူးေတာက္ေၾကး"
"ကေလးကလားနဲ႔"
"အေပ်ာ္ပဲဟာ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပါ့။ ဘာလဲ၊ Baby က နဖူးေတာက္ခံရမွာေၾကာက္လို႔လား။"
"အဟက္၊ ျဖစ္ရဦးမယ္။ ၾကည့္လိုက္ေလ၊ ဘယ္သူေတာက္ခံရမွာလဲလို႔။"
"Ok, let's start!"
Chain ေျပာသာေျပာရတာ Lock က Chess ကစားရာမွာ ဆရာႀကီး။
တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲေဆာ့လိုက္၊ အသီးေတြစားလိုက္၊ ျငင္းလိုက္နဲ႔မွ .....
"ဟား ဟား ဟား၊ မင္း ႐ႈံးျပန္ၿပီ Chain."
"ဟာကြာ၊ နည္းနည္းေလး သတိလြတ္သြားတာ။"
ေျပာၿပီး နဖူးေပၚကဆံပင္ေတြကို လွန္တင္ေပးလိုက္ေတာ့
"မင္းနဖူးလည္း ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္။ နီရဲေနတာပဲ။ တမင္တကာမ်ား အေလၽွာ့ေပးေနတာလား။"
"ေပးစရာလား။ ခ်စ္တာကခ်စ္တာပဲ၊ ခုေလာက္ထိေတာ့ အေလၽွာ့မေပးႏိုင္ဘူး။ မႏိုင္လို႔႐ႈံးပါတယ္ဆိုကာမွ ထပ္ႏွိမ္ေနတာပဲ။ ေတာက္စမ္းပါ။ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ မေသပါဘူး။"
"အေၾကာကတင္းတာ။ လာခဲ့။"
'ေထာက္' ခနဲ အသံနဲ႔အတူ
"အ၊ ေခါင္းကြဲေတာ့မွာပဲ။"
နဖူးပြတ္ရင္းက နာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိၿပီး
"ေန႔လယ္စာေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ Baby ေရ။"
"ဟာဟ၊ မႏိုင္လို႔ေျပးခ်င္ၿပီလား။"
"မေျပးပါဘူးဗ်ာ။ မေက်နပ္ရင္ တစ္ေန႔လံုး၊ တစ္ညလံုး ေဆာ့လို႔ရတယ္။ ခုတစ္ပြဲၿပီးရင္ေတာ့ ထမင္းစားရေအာင္ေနာ္။"
"အင္း၊ ငါလည္းဗိုက္ဆာၿပီ။ အခုတစ္ပြဲကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းရေအာင္။"
"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။"
"ရႈံးတဲ့လူက ႏိုင္တဲ့လူကိုေက်ာေပၚတင္ၿပီး ဒိုက္ဆယ္ခါထိုးရမယ္။"
"Wow! လုပ္လိုက္ေလ၊ ၾကာသလားလို႔။"
A few minutes later,
"တစ္၊ ႏွစ္၊ ..... ခုနစ္ ..."
"ထေလ ျမန္ျမန္"
"ရွစ္၊ ကိုး၊ တစ္ဆယ္။"
"အင္း၊ ဇိမ္က်လိုက္တာ။ ဟား ဟား ..."
Lock က ရယ္ေမာရင္းထရပ္လိုက္ေတာ့ Chain ကလည္း ၾကမ္းျပင္မွာထိုင္လိုက္ရင္း
"အား ... ေမာလိုက္တာ Baby ရာ။ ဒီတစ္ပတ္အတြင္း ဝိတ္တက္လာတယ္ထင္တယ္။"
"ဘာမွမတက္ဘူး ေဟ့ေကာင္။"
"နည္းနည္းေတာ့တက္တယ္ ထားလိုက္။"
"မတက္ဘူး။"
"ပိစိေလးေတာ့တက္မွာပါ။"
"ေသးေသးေလးေတာင္ မတက္ဘူး။ မင္းရႈံးတိုင္း ငါ့ကိုရန္မစနဲ႔။"
"ဟား ဟား ဟား"
ဟုတ္ပါတယ္။ Baby က ဝိတ္မတက္ပါဘဲ တမင္လိုက္စေနမိတာပါ။
အရပ္အေမာင္းလည္းအမ်ားႀကီးမကြာ၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းလည္း အတူတူရွိတဲ့ Baby လို သန္သန္မာမာေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ေက်ာေပၚတင္ၿပီးဒိုက္ထိုးရတာက လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူးေပါ့။ ဆယ္ႀကိမ္ေလာက္ကေတာ့ သိပ္မပင္ပန္းေပမဲ့ စခ်င္လာလို႔ေျပာမိတာကို သူကလည္းလက္မခံဘဲ အတင္းျငင္းေနတာ။
အရင္ပြဲေတြက အရွိအတိုင္းေဆာ့ေနတာေပမဲ့ ဒီတစ္ပြဲကေတာ့ တမင္တကာအ႐ႈံးေပးမိတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ Baby ေက်ာေပၚတက္ထိုင္ရမွာလဲ။ Baby ပဲအႏိုင္ယူပါေစ။
"သြားလိုက္ေတာ့၊ ဟင္းသြားခ်က္။ ရရင္ငါ့ကိုေခၚလိုက္။ အား၊ ေညာင္းလိုက္တာ။ ခဏလွဲလိုက္ဦးမယ္။"
ဆိုဖာေပၚပစ္လွဲလိုက္တဲ့ Baby နဖူးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္ေတာ့ လက္ကို 'ေျဖာင္း'ခနဲ႐ိုက္ထုတ္ရင္း
"Ball မို႔ လာ႐ိုက္တာလား။ ငါလည္း နဖူးနာတယ္ကြ။"
"အမ္၊ Baby က နည္းနည္းပဲအေတာက္ခံရတာကို။ ကိုယ့္လည္း သနားပါဦး။"
"အပိုမေျပာနဲ႔။ မင္းအားႀကီးက နည္းလို႔လား။"
"Baby အားကလည္း ေတာ္ေတာ္နည္းတာကိုး။ ဆက္ေဆာ့ရင္ေတာ့ လံုးဝ႐ႈံးလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဟင္းေလးနည္းနည္းခ်က္လိုက္ဦးမယ္။ Baby ခဏနားလိုက္ဦး။"
"အင္း"
ဒီလိုနဲ႔ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ခဏနားမယ္ဆိုကာ Lock အခန္းထဲျပန္လာခဲ့တယ္။ မနက္ျဖန္၊ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ေတာ့ စံုစမ္းခိုင္းထားတဲ့ကိစၥ သိရေလာက္ၿပီ။ Spectrum ကို ျပန္ေရာက္ရင္ အဲဒီ့ကိစၥကိုအရင္ရွင္းရမယ္။
"မင္းနဲ႔မပတ္သက္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ Chain. ငါအလြတ္ေပးမွာမဟုတ္လို႔။"
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
သူလၽွိဳကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး Bryanကို Chain မွာစရာရွိတာမွာၿပီး Bermuda ဘက္ကိုစံုစမ္းထားတဲ့ သတင္းအတြက္ Mail ေတြဝင္စစ္ေနလိုက္တာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားတာမို႔ Lock ဘာလုပ္ေနမလဲဆိုတာ သြားၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။
ကိုယ့္အခန္းကိုျပန္လာ၊ ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္လဲၿပီး Lock ဆီထပ္လာခဲ့ေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာမရွိ။ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကအသံၾကားတာမို႔ ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း Lock ရဲ႕ ဖတ္လက္စျဖစ္မယ္ထင္ရတဲ့ စာအုပ္ေလးကိုလွမ္းအယူ
"ဟ၊ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ငါ့ခုတင္ေပၚ။"
ေရခ်ိဳးၿပီး ပဝါတစ္ထည္ပတ္လို႔ထြက္လာတဲ့ Lock က ႐ုတ္တရက္မို႔ လန္႔သြားပံု။ ဆံပင္ရွည္ေတြကို သားေရႀကိဳးနဲ႔ေခါက္စည္းထားပံုအရ မေန႔၊ တစ္ေန႔က ေခါင္းေလၽွာ္ထားတာျဖစ္မယ္လို႔ Chain ေတြးလိုက္မိတယ္။ Lock က ပံုမွန္ဆို ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါေခါင္းေလၽွာ္ေနက်။
"ညစ္ပတ္တာပဲ။ ေခါင္းလည္းေလၽွာ္တာမေတြ႕ဘူး။"
ခႏၶာကိုယ္ကို ပဝါတစ္ထည္နဲ႔ေရသုတ္ေနရင္း Chain ကို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၾကည့္လာၿပီး
"တစ္ေန႔ကေလၽွာ္တာကြ။"
"ဒါဆို မနက္ျဖန္မွေလၽွာ္မွာေပါ့။"
"အဲဒါ မင္းအပူပါလား။"
Roll on ကိုလွမ္းယူရင္း ရန္စကားေျပာလာလို႔
"မဟုတ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေလ၊ Baby ကို ေခါင္းေလၽွာ္ေပးဖူးခ်င္တယ္။"
ခပ္တိုးတိုးေတာင္းဆိုမိတာကို အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ကာ ဆံပင္စည္းထားတာကိုျဖည္ခ်ရင္း ေျပာလာတာက
"Spa မွာ အလုပ္သြားေလၽွာက္မလား။"
အက်ႌမဝတ္ရေသးတဲ့ Lock ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းရယ္၊ ပဝါအညိဳပတ္ထားတဲ့ ေအာက္ပိုင္းရယ္ကို ေငးၾကည့္ေနရင္း ဘာမွျပန္မေျပာမိ။ Lock ကေတာ့ ရွပ္အက်ႌတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ၿပီး ေခါင္းၿဖီးၿပီးသြားတဲ့ဆံပင္ေတြကို စုစည္းေနတယ္။ ခါးကပဝါကိုဖယ္ဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္တာျမင္လို႔ Chain တစ္ေယာက္ အၾကည့္လႊဲမိၿပီးမွ ခိုးၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ရယ္မိပါၿပီ။
Lock ေရခ်ိဳးခန္းကျပန္ထြက္ကတည္းက အတြင္းခံပါ ဝတ္လာခဲ့တာပဲ။ ဟိုက ေအးေအးေဆးေဆး သူ႔ဘာသာလႈပ္ရွားေနတာကို ကိုယ္ကသာ တစ္ေယာက္တည္းပ်ာယာေတြခတ္လို႔။ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္ဝတ္ေနတဲ့ Lock ရဲ႕ ႂကြက္သားအျပည့္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာေတြထူပူလာၿပီး လူက ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္းမသိ။
"မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီးမ်ား စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္ေနတာလား။"
အဝတ္အစားေတြဝတ္ၿပီးလို႔ အနားကိုေလၽွာက္လာတဲ့ Lock ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း အခုပဲေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့ Chain ေခၽြးေတြစို႔ခ်င္လာၿပီ။
"ဟာ၊ တကယ္ႀကီးလားဟ။ နဖူးမွာလည္း ေခၽြးစေတြနဲ႔။ မင္းဘာျဖစ္တာလဲ။"
Chain ေရွ႕ လက္တစ္ကမ္းေလာက္မွာ မတ္မတ္ရပ္ရင္း လက္ေတြကိုပိုက္လို႔ တရားခံစစ္သလိုေမးလာေတာ့မွ
"အင္း ... မဟုတ္ ... အာ ... ဟိုေလ ... ဟင့္အင္း၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္။"
လွည္းနင္းခံရတဲ့ေခြးအလို တအအနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီး သြားေတာ့မယ္ဆိုကာ ေျပးထြက္သြားသူကို Lock အံ့ဩသြားတယ္။ ဒီေကာင္ ဒီလိုျဖစ္တတ္တာလား။ ကိုယ့္ကိုျမင္ၿပီးေတာ့ေလ။ ဘာလို႔လဲ။
ငယ္ငယ္ကလည္း အတူေန၊ အတူသြားလာေနတဲ့ ေယာက္်ားေလးခ်င္းမို႔ ကိုယ့္အတြက္မထူးဆန္းေပမဲ့ သူကဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲလို႔ သတိမထားမိခဲ့။
သူက ကိုယ့္အေပၚမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက မ႐ိုးသားခဲ့တာလား။ ေယာက္်ားခ်င္းမို႔ ကိုယ့္ကိုစိတ္ဝင္စားလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါေလးေတာင္မေတြးဖူးခဲ့ဘူးေလ။ သူကိုယ္တိုင္ဝန္ခံလာမွ သိခဲ့ရတာ။
အခုေရာ မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနမလား။ ဒါကလည္း ကိုယ္က သူ႔အေတြးထဲမွာေလ။ မျဖစ္ဘူး။ ဒီလိုႀကီး ကိုယ့္ကိုေတြးၿပီး သူက .....
"Chain! တံခါးဖြင့္စမ္း။"
Lock က Chain အခန္းဆီလိုက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္ေတာ့ တံခါးကပြင့္သြားတာမို႔ အခန္းထဲၾကည့္မိတယ္။ Chain မရွိ။ ေရခ်ိဳးခန္းကိုဖြင့္ေတာ့လည္း မရွိ။ သူ႔အခန္းကဝရန္တာကို ထြက္လာလိုက္ေတာ့ ...
ေတြ႕ပါၿပီ။
ဟား ...
ဒီေကာင္
ဘယ္လိုေတာင္လား?
.
.
.
.
.
Chain တစ္ေယာက္ ဝရန္တာမွာ ဒိုက္ထိုးေနတာ အသည္းအသန္။
"မင္း ... ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ။"
"Babe ... Baby, ဘာလို႔လဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ခ်က္ခ်င္းကုန္း႐ုန္းထလာၿပီး ေမးေနျပန္ၿပီ။
"မင္းကိုေမးေနတာေလ။ ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။"
"မသိပါဘူး။ ျဗဳန္းစားႀကီးဝင္လာေတာ့ ဘာျဖစ္သြားတာလဲလို႔။ ကိုယ့္အခန္းကိုမွ မလာဖူးတာကို၊ လန္႔သြားတာေပါ့။"
"ျဗဳန္းစားႀကီးမဟုတ္ဘူး။ ေအာ္ေခၚၿပီး တံခါးေခါက္တာ တံခါးပြင့္သြားလို႔ဝင္လာတာ။ ေရခ်ိဳးခန္းကိုေတာင္ သြားၾကည့္ေသးတယ္ေလ။ ၿပီးမွ ဒီကိုထြက္လာတာ။ မင္းဘာသာမသိတာ။"
"ဟင္၊ အဲဒီလိုလား။ ကိုယ္က ... Baby အနား ဆက္ေနလို႔မျဖစ္လို႔ ခဏထြက္လာတာ။"
"အခုေရာ"
"အခု ... ဟာ ... အဲဒါက၊ ခုနကစိတ္ပူၿပီး အခုေမ့ ... အဲ ..."
သူ႔ပါးစပ္သူပိတ္ရင္း လူကိုၾကည့္လာတာေၾကာင့္
"ၿပီးတာပဲ။ ငါ့ကိုေတြးၿပီး မင္းေပါက္ကရေတြလုပ္ေနမွာကို မႀကိဳက္လို႔ လာတားတာ။"
"ဟာ၊ မဟုတ္ဘူးေနာ္ Baby. ကိုယ္ အာ႐ံုေျပာင္းေနတာ။ တကယ္ပါ။"
ပ်ာပ်ာသလဲရွင္းျပလာတာမို႔
"ရၿပီ။ တိတ္စမ္း။"
Lock က အထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ခုတင္အစြန္းမွာထိုင္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ကလိုက္ဝင္လာတဲ့ Chain က နဖူးေပၚကေခၽြးေတြကို သပ္ခ်လိုက္ၿပီး Lock ေျခေထာက္နားကၾကမ္းျပင္မွာ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒါ Chain အျမဲလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္တစ္ခု။ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိၿပီဆို Lock အျမင့္တစ္ေနရာရာမွာထိုင္တဲ့အခါ သူက ေျခေထာက္နားထိုင္ခ်ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ေနတတ္တာ။
Lock က ငံု႔ၾကည့္ၿပီး
"ငါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီလိုေတြျဖစ္တတ္တာ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲ။"
ေယာက္်ားေလးခ်င္းမို႔ သိခ်င္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးလိုက္မိေတာ့ Chain က အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္ေနရာမွ မ်က္ႏွာေတြနီလာၿပီး ေခါင္းငံု႔ခ်ကာ လည္ကုပ္ကိုလက္နဲ႔ပြတ္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေျဖတာက
"အဲဒီလိုေတြျဖစ္တတ္တဲ့ အရြယ္ကတည္းက။"
"ဘာရယ္၊ မင္း ငါ့ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ..."
"ခဏခဏေျပာဖူးပါတယ္။ Baby ကိုယ့္ကို သတိမထားမိခင္ကတည္းက ကိုယ္ Baby ကို ခ်စ္ခဲ့တာပါလို႔ေလ။ ယံုမွမယံုတာ။"
ခုနကမ်က္ႏွာေတြနီေနတာ သူမဟုတ္သလို ေသခ်ာရွင္းျပေနျပန္တယ္။
"Tsk! ဟုတ္ပါၿပီ။ ထားလိုက္ေတာ့။"
"Baby စိတ္ဆိုးသြားတာလား။ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။ ကိုယ္ထိန္းပါ့မယ္။ ခ်က္ခ်င္းအာ႐ံုေျပာင္းဖို႔ လုပ္ပါ့မယ္။"
"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။"
"Baby မသိခ်င္ပါနဲ႔။"
Chain က ေျပာရင္း လက္ေတြကို ၾကမ္းျပင္မွာ ေနာက္ျပန္ေထာက္လိုက္တယ္။ Lock ေတြးမိတာက ခႏၶာကိုယ္ကို ပင္ပန္းေအာင္၊ နာက်င္ေအာင္လုပ္ၿပီး အာ႐ံုေျပာင္းတာမ်ိဳးလား။ Chain လက္ေတြဆီ အၾကည့္ေရာက္မိေတာ့
"မင္း၊ မဟုတ္မွ ... မင္းလက္က ရွရာလိုအမာရြတ္ေတြက ..."
"မဟုတ္ပါဘူး။"
"ေအး၊ အဲဒီမွာ ညာေနလိုက္။"
"Baby က ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္လို႔လဲဟင္။"
မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ေမာ့ၾကည့္ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ Lock မွာ အေျဖမရွိ။
"ငါက ဘာေျပာႏိုင္မွာလဲ။ ေတာ္ၿပီ။ ေနာက္ေန႔အတြက္ ထည့္စရာေတြရွိတယ္ဆို။"
"နည္းနည္းပါ။ ေန႔လယ္ကကစားပြဲ ဆက္ေဆာ့ၾကမလား။"
"Oki"
■■■■■ Part XV ဆက္ရန္ ■■■■■
Chain နိုးလာတော့ မနက် ခုနစ်နာရီ။ Lock က မနိုးသေး။
ညက တော်တော်နဲ့မအိပ်ဘဲ ဆေးလိပ်သောက်ရင်း စာထိုင်ဖတ်နေတာတွေ့လို့ နွားနို့တစ်ခွက်သွားပို့တော့ အေးအေးဆေးဆေးသောက်တယ်။ ဆေးလိပ်မသောက်ဖို့တားရင်လည်း ရမှာမဟုတ်သလို အိပ်ခါနီး ကော်ဖီလည်းမတိုက်ချင်တာမို့သာ နွားနို့ယူသွားတာ သောက်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။
အခုတစ်ရက်၊ နှစ်ရက်အတွင်း အရမ်းငြိမ်နေတာမို့ သတိထားနေရပြန်တယ်။
Spectrum ကိုပြန်ဖို့စီစဉ်ထားတာမို့ စောင့်ကြည့်နေတဲ့သူတွေ ငြီးငွေ့ပြီးအာရုံလျော့အောင် ကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်တွင်းပုန်းနေတာကြောင့် ဒီနေ့မနက်စာကို စိတ်ကြိုက်စီစဉ်ဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်လာလိုက်တယ်။
နေ့လည်စာအတွက်ပါ အဆင်သင့်စီစဉ်ထားလိုက်ပြီး မနက်စာတွေ စားပွဲပေါ်ရောက်တဲ့အထိ Lock က ဆင်းမလာသေးတာကြောင့် အပေါ်တက်နှိုးဖို့ မီးဖိုချောင်ကအထွက်
"Baby နိုးပြီပဲ။ Morning. ခုပဲ လာနှိုးတော့မလို့။"
"ငါ ဗိုက်ဆာလို့"
"ဟင်"
Lock ဘက်က လိုလိုလားလားနဲ့ မနက်စာအတွက် တောင်းဆိုလာတာမို့ အံ့ဩသွားပြီးမှ
"အင်း၊ အဆင်သင့်ပဲ Baby, လာလေ။"
"အင်း၊ မင်းမနက်စာက စုံလှချည်လား။"
"ဒီနေ့က အေးအေးဆေးဆေးမို့ အချိန်ရတယ်လေ။"
Lock က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီး မနက်စာစားနေတော့ ပြုံးပြီးကြည့်နေမိသူက Chain ရယ်ပါ။ ကိုယ့်လက်ရာကို ချစ်ရသူက မငြိုမငြင်စားနေလေတော့ ကိုယ်တိုင်မစားပါဘဲ ဗိုက်ပြည့်နေတာမျိူး။
"စားစရာရှိတာမစားဘဲ ဘာလို့ ငါ့ကိုထိုင်ကြည့်နေတာလဲ။"
"ချစ်လို့"
"ခွေးကောင်၊ အစားလေးတော့ ဖြောင့်ဖြောင့်စားပါရစေ။ စိတ်တိုအောင်မလုပ်စမ်းနဲ့။"
"အာ ... Sorry Baby. ဒီတိုင်း ပြောထွက်သွားတာ။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ဆက်စားလေနော်။"
လှမ်းကြည့်ပြီးပြောနေတဲ့ Lock က Chain ရဲ့စကားကြောင့် မနက်စာဆီကို အာရုံပြန်ရောက်သွားတာမို့ Chain ပြုံးမိနေတာ အကြိမ်များနေပြီ။ ချစ်လိုက်တာ Baby ရာ။
ဒီလိုအတိုင်းလေး တစ်သက်လုံးနေသွားရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။
"ငါ့ဘဝကို ဒီမနက်လိုလေးပဲ အေးအေးချမ်းချမ်းဖြတ်သန်းနိုင်ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။"
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ချစ်ရသူစိတ်ကူးက တစ်ထပ်တည်းကျတဲ့အခါ နှလုံးသားက ခေါင်မိုးနဲ့တက်တိုက်သလိုပဲ။
ရင်ထဲမှာဝုန်းဒိုင်းတွေကြဲလို့ လူးခါနေတော့တာ စကြဝဠာကြီးကလည်း တလက်လက်ထလို့။
ရင်ခုန်သံများနှင့်အနီးတစ်ဝိုက်တွင် ရာသီဥတုသာယာပုံများက ကမ္ဘာမှာ မုန်တိုင်းတွေမျိုးတုံးကုန်တဲ့အလား။
"ဟေ့ကောင်၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဟေ့ကောင် ..... Chain?"
"ဗျ ... ဗျာ"
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။"
"အဲ၊ ဘာ ... ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
"မင်းကပြန်မေးနေသေးတယ်။ မင်းဘာဖြစ်လဲ ငါကသိမလားကွ။"
"သာယာ ... အဲ ... ဒီနေ့ ရာသီဥတုသာယာမလားလို့ တွေးနေတာ။"
"အမ်။ ဟေ့ကောင်၊ ငါနိုးကတည်းက မိုးတွေသည်းနေတာလေ။"
"အွန်း၊ ဟုတ်တယ် ... ဟုတ်တယ်လေ။ ဟို ... အဲ ... မနက်မိုး၊ နေ့ ရေဘူးဆောင် တဲ့။ ကြားဖူးတယ်မလား။"
"မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ။"
"ဟင့်အင်း၊ မသွားဘူး။ မသွားပါဘူး။ နောက်နေ့ပြန်ဖို့အတွက် ဒီနေ့ အိမ်မှာ ယူစရာရှိတာတွေ ထည့်ရဦးမှာလေ။ Baby ရော၊ ဘာလုပ်မလို့လဲ။"
"Chain, မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ အပြင်သွားစရာမရှိဘဲ နေသာမလားတွေးနေတာ မင်းလေ။ ငါက ဘာလုပ်စရာရှိမှာလဲ။ ဒီကိုရောက်ကတည်းက တစ်နေကုန်၊ တစ်နေခမ်း အားနေတာပဲလေ။"
"ဒီနေ့တော့ ကိုယ်လည်း ဘယ်မှမသွားဘူးဆိုတော့ အပျင်းပြေ Chess ကစားမလား။"
"မဆိုးပါဘူး။ စားသောက်ပြီး ဆော့ကြတာပေါ့။"
"Ok, Baby."
စားသောက်ပြီးတော့ Lock က ကူပြီးသိမ်းဆည်းပေးနေတာမို့ Chain အံဩရပြန်ပြီ။
"ဒါတွေက နေ့လယ်စာအတွက်လား။"
"အင်း၊ စားခါနီးမှ ပူပူနွေးနွေးချက်ရမှာတွေကို ကြိုပြီးလှီးဖြတ်ထားတာလေ။ Baby ဘာစားချင်တာရှိလို့လဲ။"
"မရှိပါဘူး။ မေးကြည့်တာပါ။ မင်း ကစားဖို့သွားယူတော့။ ဆော့ရင်းစားဖို့အသီးတွေ ငါထည့်လိုက်မယ်။"
Chain ဘက်က အသံမကြားတာမို့ လှည့်ကြည့်တော့ ငေးကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံ။
"ဘာလဲ။"
"ဟင်၊ မဟုတ် ... ဟို ... Baby ကိုယ့်ကိုတော့ ... အာ ... ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ဆော့ဖို့သွားယူလိုက်ဦးမယ်။"
လှည့်ထွက်သွားတဲ့ Chain ကို Lock ငေးကြည့်နေမိပြီးမှ အသီးတွေထည့်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲယူလာလိုက်တဲ့အထိ Chain က ရောက်မလာသေး။ မိုးအေးတာမို့ ကော်ဖီနှစ်ခွက်ပါဖျော်လာခဲ့တာ။ ဧည့်ခန်းမှန်အပြင်ဘက် မိုးသည်းသည်းအောက်က ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေတဲ့ သစ်ရွက်တွေကိုငေးရင်း လက်ထဲကကော်ဖီခွက်ကို လှည့်ကစားနေမိသော Lock.
အပေါ်ထပ်က Studio ခန်းထဲမှာ Chess set ကိုယူရင်း လူအရပ်နဲ့တိုင်းပြီးထုတ်ထားတဲ့ Lock ငယ်ငယ်က ဓာတ်ပုံလေးကို ရပ်ကြည့်နေမိတဲ့ Chain.
Scale ကိုက်ထုတ်ထားတာမို့ Lock အငယ်စားလေး သူ့ရှေ့ရပ်နေသလို။ ဓာတ်ပုံထဲက Lock ရဲ့ခေါင်းလေးကို တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ပြီး
"Baby က ကိုယ်အသက်ရှင်နေရတဲ့ တစ်ခုတည်းသောအကြောင်းပြချက်။ ကိုယ့်ဘဝအတွက် သခင်သုံးယောက်ရှိခဲ့တယ်။ မွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့အမေရယ်၊ Baby ရယ်၊ ဦးငယ်ရယ်။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်က အသက်ရှင်လျက်မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ Baby က ကိုယ့်ရဲ့အသက်ပဲ။ Baby လက်ထဲ ကိုယ့်အသက်အပ်ထားတယ်။ Baby ကိုယ်တိုင်သတ်ပစ်ရင်တောင် ကိုယ်ပျော်နေမှာ။"
Chain အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့
"ဆင်းလာသေးတာပဲ။"
"အထားမှားလို့ ရှာနေရတာနဲ့ ကြာသွားတာ Baby ရဲ့။"
"ဘာကြေးဆော့မှာလဲ။"
"နဖူးတောက်ကြေး"
"ကလေးကလားနဲ့"
"အပျော်ပဲဟာ။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပေါ့။ ဘာလဲ၊ Baby က နဖူးတောက်ခံရမှာကြောက်လို့လား။"
"အဟက်၊ ဖြစ်ရဦးမယ်။ ကြည့်လိုက်လေ၊ ဘယ်သူတောက်ခံရမှာလဲလို့။"
"Ok, let's start!"
Chain ပြောသာပြောရတာ Lock က Chess ကစားရာမှာ ဆရာကြီး။
တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲဆော့လိုက်၊ အသီးတွေစားလိုက်၊ ငြင်းလိုက်နဲ့မှ .....
"ဟား ဟား ဟား၊ မင်း ရှုံးပြန်ပြီ Chain."
"ဟာကွာ၊ နည်းနည်းလေး သတိလွတ်သွားတာ။"
ပြောပြီး နဖူးပေါ်ကဆံပင်တွေကို လှန်တင်ပေးလိုက်တော့
"မင်းနဖူးလည်း ပေါက်ထွက်တော့မယ်။ နီရဲနေတာပဲ။ တမင်တကာများ အလျှော့ပေးနေတာလား။"
"ပေးစရာလား။ ချစ်တာကချစ်တာပဲ၊ ခုလောက်ထိတော့ အလျှော့မပေးနိုင်ဘူး။ မနိုင်လို့ရှုံးပါတယ်ဆိုကာမှ ထပ်နှိမ်နေတာပဲ။ တောက်စမ်းပါ။ ဒီလောက်နဲ့တော့ မသေပါဘူး။"
"အကြောကတင်းတာ။ လာခဲ့။"
'ထောက်' ခနဲ အသံနဲ့အတူ
"အ၊ ခေါင်းကွဲတော့မှာပဲ။"
နဖူးပွတ်ရင်းက နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိပြီး
"နေ့လယ်စာတောင် နောက်ကျနေပြီ Baby ရေ။"
"ဟာဟ၊ မနိုင်လို့ပြေးချင်ပြီလား။"
"မပြေးပါဘူးဗျာ။ မကျေနပ်ရင် တစ်နေ့လုံး၊ တစ်ညလုံး ဆော့လို့ရတယ်။ ခုတစ်ပွဲပြီးရင်တော့ ထမင်းစားရအောင်နော်။"
"အင်း၊ ငါလည်းဗိုက်ဆာပြီ။ အခုတစ်ပွဲကို တစ်မျိုးပြောင်းရအောင်။"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ။"
"ရှုံးတဲ့လူက နိုင်တဲ့လူကိုကျောပေါ်တင်ပြီး ဒိုက်ဆယ်ခါထိုးရမယ်။"
"Wow! လုပ်လိုက်လေ၊ ကြာသလားလို့။"
A few minutes later,
"တစ်၊ နှစ်၊ ..... ခုနစ် ..."
"ထလေ မြန်မြန်"
"ရှစ်၊ ကိုး၊ တစ်ဆယ်။"
"အင်း၊ ဇိမ်ကျလိုက်တာ။ ဟား ဟား ..."
Lock က ရယ်မောရင်းထရပ်လိုက်တော့ Chain ကလည်း ကြမ်းပြင်မှာထိုင်လိုက်ရင်း
"အား ... မောလိုက်တာ Baby ရာ။ ဒီတစ်ပတ်အတွင်း ဝိတ်တက်လာတယ်ထင်တယ်။"
"ဘာမှမတက်ဘူး ဟေ့ကောင်။"
"နည်းနည်းတော့တက်တယ် ထားလိုက်။"
"မတက်ဘူး။"
"ပိစိလေးတော့တက်မှာပါ။"
"သေးသေးလေးတောင် မတက်ဘူး။ မင်းရှုံးတိုင်း ငါ့ကိုရန်မစနဲ့။"
"ဟား ဟား ဟား"
ဟုတ်ပါတယ်။ Baby က ဝိတ်မတက်ပါဘဲ တမင်လိုက်စနေမိတာပါ။
အရပ်အမောင်းလည်းအများကြီးမကွာ၊ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းလည်း အတူတူရှိတဲ့ Baby လို သန်သန်မာမာယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ကျောပေါ်တင်ပြီးဒိုက်ထိုးရတာက လွယ်တော့မလွယ်ဘူးပေါ့။ ဆယ်ကြိမ်လောက်ကတော့ သိပ်မပင်ပန်းပေမဲ့ စချင်လာလို့ပြောမိတာကို သူကလည်းလက်မခံဘဲ အတင်းငြင်းနေတာ။
အရင်ပွဲတွေက အရှိအတိုင်းဆော့နေတာပေမဲ့ ဒီတစ်ပွဲကတော့ တမင်တကာအရှုံးပေးမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ Baby ကျောပေါ်တက်ထိုင်ရမှာလဲ။ Baby ပဲအနိုင်ယူပါစေ။
"သွားလိုက်တော့၊ ဟင်းသွားချက်။ ရရင်ငါ့ကိုခေါ်လိုက်။ အား၊ ညောင်းလိုက်တာ။ ခဏလှဲလိုက်ဦးမယ်။"
ဆိုဖာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တဲ့ Baby နဖူးကို ခပ်ဖွဖွပုတ်လိုက်တော့ လက်ကို 'ဖြောင်း'ခနဲရိုက်ထုတ်ရင်း
"Ball မို့ လာရိုက်တာလား။ ငါလည်း နဖူးနာတယ်ကွ။"
"အမ်၊ Baby က နည်းနည်းပဲအတောက်ခံရတာကို။ ကိုယ့်လည်း သနားပါဦး။"
"အပိုမပြောနဲ့။ မင်းအားကြီးက နည်းလို့လား။"
"Baby အားကလည်း တော်တော်နည်းတာကိုး။ ဆက်ဆော့ရင်တော့ လုံးဝရှုံးလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ ဟင်းလေးနည်းနည်းချက်လိုက်ဦးမယ်။ Baby ခဏနားလိုက်ဦး။"
"အင်း"
ဒီလိုနဲ့ ထမင်းစားပြီးတော့ ခဏနားမယ်ဆိုကာ Lock အခန်းထဲပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ဖြန်၊ မနက်ဖြန်ဆိုရင်တော့ စုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ကိစ္စ သိရလောက်ပြီ။ Spectrum ကို ပြန်ရောက်ရင် အဲဒီ့ကိစ္စကိုအရင်ရှင်းရမယ်။
"မင်းနဲ့မပတ်သက်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့ Chain. ငါအလွတ်ပေးမှာမဟုတ်လို့။"
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
သူလျှိုကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး Bryanကို Chain မှာစရာရှိတာမှာပြီး Bermuda ဘက်ကိုစုံစမ်းထားတဲ့ သတင်းအတွက် Mail တွေဝင်စစ်နေလိုက်တာ အချိန်အတော်ကြာသွားတာမို့ Lock ဘာလုပ်နေမလဲဆိုတာ သွားကြည့်တော့ အိပ်ပျော်နေလေရဲ့။
ကိုယ့်အခန်းကိုပြန်လာ၊ ရေချိုး၊ အဝတ်လဲပြီး Lock ဆီထပ်လာခဲ့တော့ ခုတင်ပေါ်မှာမရှိ။ အခန်းထဲဝင်လာတော့ ရေချိုးခန်းဘက်ကအသံကြားတာမို့ ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း Lock ရဲ့ ဖတ်လက်စဖြစ်မယ်ထင်ရတဲ့ စာအုပ်လေးကိုလှမ်းအယူ
"ဟ၊ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ ငါ့ခုတင်ပေါ်။"
ရေချိုးပြီး ပဝါတစ်ထည်ပတ်လို့ထွက်လာတဲ့ Lock က ရုတ်တရက်မို့ လန့်သွားပုံ။ ဆံပင်ရှည်တွေကို သားရေကြိုးနဲ့ခေါက်စည်းထားပုံအရ မနေ့၊ တစ်နေ့က ခေါင်းလျှော်ထားတာဖြစ်မယ်လို့ Chain တွေးလိုက်မိတယ်။ Lock က ပုံမှန်ဆို နှစ်ရက်ခြားတစ်ခါခေါင်းလျှော်နေကျ။
"ညစ်ပတ်တာပဲ။ ခေါင်းလည်းလျှော်တာမတွေ့ဘူး။"
ခန္ဓာကိုယ်ကို ပဝါတစ်ထည်နဲ့ရေသုတ်နေရင်း Chain ကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်လာပြီး
"တစ်နေ့ကလျှော်တာကွ။"
"ဒါဆို မနက်ဖြန်မှလျှော်မှာပေါ့။"
"အဲဒါ မင်းအပူပါလား။"
Roll on ကိုလှမ်းယူရင်း ရန်စကားပြောလာလို့
"မဟုတ်တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဒါပေမဲ့လေ၊ Baby ကို ခေါင်းလျှော်ပေးဖူးချင်တယ်။"
ခပ်တိုးတိုးတောင်းဆိုမိတာကို အထူးအဆန်းလိုကြည့်ကာ ဆံပင်စည်းထားတာကိုဖြည်ချရင်း ပြောလာတာက
"Spa မှာ အလုပ်သွားလျှောက်မလား။"
အင်္ကျီမဝတ်ရသေးတဲ့ Lock ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရယ်၊ ပဝါအညိုပတ်ထားတဲ့ အောက်ပိုင်းရယ်ကို ငေးကြည့်နေရင်း ဘာမှပြန်မပြောမိ။ Lock ကတော့ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကောက်စွပ်ပြီး ခေါင်းဖြီးပြီးသွားတဲ့ဆံပင်တွေကို စုစည်းနေတယ်။ ခါးကပဝါကိုဖယ်ဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်တာမြင်လို့ Chain တစ်ယောက် အကြည့်လွှဲမိပြီးမှ ခိုးကြည့်မိပြန်တော့ ကိုယ့်ဘာသာပြန်ရယ်မိပါပြီ။
Lock ရေချိုးခန်းကပြန်ထွက်ကတည်းက အတွင်းခံပါ ဝတ်လာခဲ့တာပဲ။ ဟိုက အေးအေးဆေးဆေး သူ့ဘာသာလှုပ်ရှားနေတာကို ကိုယ်ကသာ တစ်ယောက်တည်းပျာယာတွေခတ်လို့။ ဘောင်းဘီရှည်တစ်ထည်ဝတ်နေတဲ့ Lock ရဲ့ ကြွက်သားအပြည့်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်း မျက်နှာတွေထူပူလာပြီး လူက ဘာဖြစ်ချင်မှန်းမသိ။
"မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုကြည့်ပြီးများ စိတ်တွေဖောက်ပြန်နေတာလား။"
အဝတ်အစားတွေဝတ်ပြီးလို့ အနားကိုလျှောက်လာတဲ့ Lock ကို မော့ကြည့်ရင်း အခုပဲရေချိုးပြီးတဲ့ Chain ချွေးတွေစို့ချင်လာပြီ။
"ဟာ၊ တကယ်ကြီးလားဟ။ နဖူးမှာလည်း ချွေးစတွေနဲ့။ မင်းဘာဖြစ်တာလဲ။"
Chain ရှေ့ လက်တစ်ကမ်းလောက်မှာ မတ်မတ်ရပ်ရင်း လက်တွေကိုပိုက်လို့ တရားခံစစ်သလိုမေးလာတော့မှ
"အင်း ... မဟုတ် ... အာ ... ဟိုလေ ... ဟင့်အင်း၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်သွားတော့မယ်။"
လှည်းနင်းခံရတဲ့ခွေးအလို တအအနဲ့ဖြစ်နေပြီး သွားတော့မယ်ဆိုကာ ပြေးထွက်သွားသူကို Lock အံ့ဩသွားတယ်။ ဒီကောင် ဒီလိုဖြစ်တတ်တာလား။ ကိုယ့်ကိုမြင်ပြီးတော့လေ။ ဘာလို့လဲ။
ငယ်ငယ်ကလည်း အတူနေ၊ အတူသွားလာနေတဲ့ ယောက်ျားလေးချင်းမို့ ကိုယ့်အတွက်မထူးဆန်းပေမဲ့ သူကဒီလိုတွေဖြစ်နေတာ ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲလို့ သတိမထားမိခဲ့။
သူက ကိုယ့်အပေါ်မှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက မရိုးသားခဲ့တာလား။ ယောက်ျားချင်းမို့ ကိုယ့်ကိုစိတ်ဝင်စားလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါလေးတောင်မတွေးဖူးခဲ့ဘူးလေ။ သူကိုယ်တိုင်ဝန်ခံလာမှ သိခဲ့ရတာ။
အခုရော မဟုတ်တာတွေလုပ်နေမလား။ ဒါကလည်း ကိုယ်က သူ့အတွေးထဲမှာလေ။ မဖြစ်ဘူး။ ဒီလိုကြီး ကိုယ့်ကိုတွေးပြီး သူက .....
"Chain! တံခါးဖွင့်စမ်း။"
Lock က Chain အခန်းဆီလိုက်သွားပြီး တံခါးခေါက်တော့ တံခါးကပွင့်သွားတာမို့ အခန်းထဲကြည့်မိတယ်။ Chain မရှိ။ ရေချိုးခန်းကိုဖွင့်တော့လည်း မရှိ။ သူ့အခန်းကဝရန်တာကို ထွက်လာလိုက်တော့ ...
တွေ့ပါပြီ။
ဟား ...
ဒီကောင်
ဘယ်လိုတောင်လား?
.
.
.
.
.
Chain တစ်ယောက် ဝရန်တာမှာ ဒိုက်ထိုးနေတာ အသည်းအသန်။
"မင်း ... ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ။"
"Babe ... Baby, ဘာလို့လဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ချက်ချင်းကုန်းရုန်းထလာပြီး မေးနေပြန်ပြီ။
"မင်းကိုမေးနေတာလေ။ ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။"
"မသိပါဘူး။ ဗြုန်းစားကြီးဝင်လာတော့ ဘာဖြစ်သွားတာလဲလို့။ ကိုယ့်အခန်းကိုမှ မလာဖူးတာကို၊ လန့်သွားတာပေါ့။"
"ဗြုန်းစားကြီးမဟုတ်ဘူး။ အော်ခေါ်ပြီး တံခါးခေါက်တာ တံခါးပွင့်သွားလို့ဝင်လာတာ။ ရေချိုးခန်းကိုတောင် သွားကြည့်သေးတယ်လေ။ ပြီးမှ ဒီကိုထွက်လာတာ။ မင်းဘာသာမသိတာ။"
"ဟင်၊ အဲဒီလိုလား။ ကိုယ်က ... Baby အနား ဆက်နေလို့မဖြစ်လို့ ခဏထွက်လာတာ။"
"အခုရော"
"အခု ... ဟာ ... အဲဒါက၊ ခုနကစိတ်ပူပြီး အခုမေ့ ... အဲ ..."
သူ့ပါးစပ်သူပိတ်ရင်း လူကိုကြည့်လာတာကြောင့်
"ပြီးတာပဲ။ ငါ့ကိုတွေးပြီး မင်းပေါက်ကရတွေလုပ်နေမှာကို မကြိုက်လို့ လာတားတာ။"
"ဟာ၊ မဟုတ်ဘူးနော် Baby. ကိုယ် အာရုံပြောင်းနေတာ။ တကယ်ပါ။"
ပျာပျာသလဲရှင်းပြလာတာမို့
"ရပြီ။ တိတ်စမ်း။"
Lock က အထဲပြန်ဝင်လာပြီး ခုတင်အစွန်းမှာထိုင်လိုက်တော့ နောက်ကလိုက်ဝင်လာတဲ့ Chain က နဖူးပေါ်ကချွေးတွေကို သပ်ချလိုက်ပြီး Lock ခြေထောက်နားကကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အဲဒါ Chain အမြဲလုပ်တတ်တဲ့ အကျင့်တစ်ခု။ နှစ်ယောက်တည်းရှိပြီဆို Lock အမြင့်တစ်နေရာရာမှာထိုင်တဲ့အခါ သူက ခြေထောက်နားထိုင်ချပြီး မော့ကြည့်နေတတ်တာ။
Lock က ငုံ့ကြည့်ပြီး
"ငါနဲ့ပတ်သက်ပြီး အဲဒီလိုတွေဖြစ်တတ်တာ ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲ။"
ယောက်ျားလေးချင်းမို့ သိချင်တာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးလိုက်မိတော့ Chain က အလန့်တကြားမော့ကြည့်နေရာမှ မျက်နှာတွေနီလာပြီး ခေါင်းငုံ့ချကာ လည်ကုပ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးဖြေတာက
"အဲဒီလိုတွေဖြစ်တတ်တဲ့ အရွယ်ကတည်းက။"
"ဘာရယ်၊ မင်း ငါ့ကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာ ..."
"ခဏခဏပြောဖူးပါတယ်။ Baby ကိုယ့်ကို သတိမထားမိခင်ကတည်းက ကိုယ် Baby ကို ချစ်ခဲ့တာပါလို့လေ။ ယုံမှမယုံတာ။"
ခုနကမျက်နှာတွေနီနေတာ သူမဟုတ်သလို သေချာရှင်းပြနေပြန်တယ်။
"Tsk! ဟုတ်ပါပြီ။ ထားလိုက်တော့။"
"Baby စိတ်ဆိုးသွားတာလား။ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး။ ကိုယ်ထိန်းပါ့မယ်။ ချက်ချင်းအာရုံပြောင်းဖို့ လုပ်ပါ့မယ်။"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ။"
"Baby မသိချင်ပါနဲ့။"
Chain က ပြောရင်း လက်တွေကို ကြမ်းပြင်မှာ နောက်ပြန်ထောက်လိုက်တယ်။ Lock တွေးမိတာက ခန္ဓာကိုယ်ကို ပင်ပန်းအောင်၊ နာကျင်အောင်လုပ်ပြီး အာရုံပြောင်းတာမျိုးလား။ Chain လက်တွေဆီ အကြည့်ရောက်မိတော့
"မင်း၊ မဟုတ်မှ ... မင်းလက်က ရှရာလိုအမာရွတ်တွေက ..."
"မဟုတ်ပါဘူး။"
"အေး၊ အဲဒီမှာ ညာနေလိုက်။"
"Baby က ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်လို့လဲဟင်။"
မျက်နှာငယ်နဲ့မော့ကြည့်မေးလာတဲ့ မေးခွန်းအတွက် Lock မှာ အဖြေမရှိ။
"ငါက ဘာပြောနိုင်မှာလဲ။ တော်ပြီ။ နောက်နေ့အတွက် ထည့်စရာတွေရှိတယ်ဆို။"
"နည်းနည်းပါ။ နေ့လယ်ကကစားပွဲ ဆက်ဆော့ကြမလား။"
"Oki"
■■■■■ Part XV ဆက်ရန် ■■■■■
ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မအိပ္ဘဲ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း စာထိုင္ဖတ္ေနတာေတြ႕လို႔ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္သြားပို႔ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေသာက္တယ္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႔တားရင္လည္း ရမွာမဟုတ္သလို အိပ္ခါနီး ေကာ္ဖီလည္းမတိုက္ခ်င္တာမို႔သာ ႏြားႏို႔ယူသြားတာ ေသာက္မယ္လို႔ မထင္ထားဘူး။
အခုတစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အတြင္း အရမ္းၿငိမ္ေနတာမို႔ သတိထားေနရျပန္တယ္။
Spectrum ကိုျပန္ဖို႔စီစဥ္ထားတာမို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ ၿငီးေငြ႕ၿပီးအာ႐ံုေလ်ာ့ေအာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္တြင္းပုန္းေနတာေၾကာင့္ ဒီေန႔မနက္စာကို စိတ္ႀကိဳက္စီစဥ္ဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္လာလိုက္တယ္။
ေန႔လည္စာအတြက္ပါ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားလိုက္ၿပီး မနက္စာေတြ စားပြဲေပၚေရာက္တဲ့အထိ Lock က ဆင္းမလာေသးတာေၾကာင့္ အေပၚတက္ႏႈိးဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကအထြက္
"Baby ႏိုးၿပီပဲ။ Morning. ခုပဲ လာႏႈိးေတာ့မလို႔။"
"ငါ ဗိုက္ဆာလို႔"
"ဟင္"
Lock ဘက္က လိုလိုလားလားနဲ႔ မနက္စာအတြက္ ေတာင္းဆိုလာတာမို႔ အံ့ဩသြားၿပီးမွ
"အင္း၊ အဆင္သင့္ပဲ Baby, လာေလ။"
"အင္း၊ မင္းမနက္စာက စံုလွခ်ည္လား။"
"ဒီေန႔က ေအးေအးေဆးေဆးမို႔ အခ်ိန္ရတယ္ေလ။"
Lock က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ထိုင္ခံုမွာဝင္ထိုင္ၿပီး မနက္စာစားေနေတာ့ ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနမိသူက Chain ရယ္ပါ။ ကိုယ့္လက္ရာကို ခ်စ္ရသူက မၿငိဳမျငင္စားေနေလေတာ့ ကိုယ္တိုင္မစားပါဘဲ ဗိုက္ျပည့္ေနတာမ်ိဴး။
"စားစရာရွိတာမစားဘဲ ဘာလို႔ ငါ့ကိုထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲ။"
"ခ်စ္လို႔"
"ေခြးေကာင္၊ အစားေလးေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္စားပါရေစ။ စိတ္တိုေအာင္မလုပ္စမ္းနဲ႔။"
"အာ ... Sorry Baby. ဒီတိုင္း ေျပာထြက္သြားတာ။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔၊ ဆက္စားေလေနာ္။"
လွမ္းၾကည့္ၿပီးေျပာေနတဲ့ Lock က Chain ရဲ႕စကားေၾကာင့္ မနက္စာဆီကို အာရံုျပန္ေရာက္သြားတာမို႔ Chain ျပံဳးမိေနတာ အႀကိမ္မ်ားေနၿပီ။ ခ်စ္လိုက္တာ Baby ရာ။
ဒီလိုအတိုင္းေလး တစ္သက္လံုးေနသြားရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
"ငါ့ဘဝကို ဒီမနက္လိုေလးပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖတ္သန္းႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။"
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ခ်စ္ရသူစိတ္ကူးက တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့အခါ ႏွလံုးသားက ေခါင္မိုးနဲ႔တက္တိုက္သလိုပဲ။
ရင္ထဲမွာဝုန္းဒိုင္းေတြၾကဲလို႔ လူးခါေနေတာ့တာ စၾကဝဠာႀကီးကလည္း တလက္လက္ထလို႔။
ရင္ခုန္သံမ်ားႏွင့္အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ရာသီဥတုသာယာပံုမ်ားက ကမ႓ာမွာ မုန္တိုင္းေတြမ်ိဳးတုံးကုန္တဲ့အလား။
"ေဟ့ေကာင္၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေဟ့ေကာင္ ..... Chain?"
"ဗ် ... ဗ်ာ"
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။"
"အဲ၊ ဘာ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"မင္းကျပန္ေမးေနေသးတယ္။ မင္းဘာျဖစ္လဲ ငါကသိမလားကြ။"
"သာယာ ... အဲ ... ဒီေန႔ ရာသီဥတုသာယာမလားလို႔ ေတြးေနတာ။"
"အမ္။ ေဟ့ေကာင္၊ ငါႏိုးကတည္းက မိုးေတြသည္းေနတာေလ။"
"အြန္း၊ ဟုတ္တယ္ ... ဟုတ္တယ္ေလ။ ဟို ... အဲ ... မနက္မိုး၊ ေန႔ ေရဘူးေဆာင္ တဲ့။ ၾကားဖူးတယ္မလား။"
"မင္း ဘယ္သြားမလို႔လဲ။"
"ဟင့္အင္း၊ မသြားဘူး။ မသြားပါဘူး။ ေနာက္ေန႔ျပန္ဖို႔အတြက္ ဒီေန႔ အိမ္မွာ ယူစရာရွိတာေတြ ထည့္ရဦးမွာေလ။ Baby ေရာ၊ ဘာလုပ္မလို႔လဲ။"
"Chain, မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ အျပင္သြားစရာမရွိဘဲ ေနသာမလားေတြးေနတာ မင္းေလ။ ငါက ဘာလုပ္စရာရွိမွာလဲ။ ဒီကိုေရာက္ကတည္းက တစ္ေနကုန္၊ တစ္ေနခမ္း အားေနတာပဲေလ။"
"ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ္လည္း ဘယ္မွမသြားဘူးဆိုေတာ့ အပ်င္းေျပ Chess ကစားမလား။"
"မဆိုးပါဘူး။ စားေသာက္ၿပီး ေဆာ့ၾကတာေပါ့။"
"Ok, Baby."
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ Lock က ကူၿပီးသိမ္းဆည္းေပးေနတာမို႔ Chain အံဩရျပန္ၿပီ။
"ဒါေတြက ေန႔လယ္စာအတြက္လား။"
"အင္း၊ စားခါနီးမွ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ရမွာေတြကို ႀကိဳၿပီးလွီးျဖတ္ထားတာေလ။ Baby ဘာစားခ်င္တာရွိလို႔လဲ။"
"မရွိပါဘူး။ ေမးၾကည့္တာပါ။ မင္း ကစားဖို႔သြားယူေတာ့။ ေဆာ့ရင္းစားဖို႔အသီးေတြ ငါထည့္လိုက္မယ္။"
Chain ဘက္က အသံမၾကားတာမို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေငးၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံု။
"ဘာလဲ။"
"ဟင္၊ မဟုတ္ ... ဟို ... Baby ကိုယ့္ကိုေတာ့ ... အာ ... ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ေဆာ့ဖို႔သြားယူလိုက္ဦးမယ္။"
လွည့္ထြက္သြားတဲ့ Chain ကို Lock ေငးၾကည့္ေနမိၿပီးမွ အသီးေတြထည့္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲယူလာလိုက္တဲ့အထိ Chain က ေရာက္မလာေသး။ မိုးေအးတာမို႔ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ပါေဖ်ာ္လာခဲ့တာ။ ဧည့္ခန္းမွန္အျပင္ဘက္ မိုးသည္းသည္းေအာက္က ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနတဲ့ သစ္ရြြက္ေတြကိုေငးရင္း လက္ထဲကေကာ္ဖီခြက္ကို လွည့္ကစားေနမိေသာ Lock.
အေပၚထပ္က Studio ခန္းထဲမွာ Chess set ကိုယူရင္း လူအရပ္နဲ႔တိုင္းၿပီးထုတ္ထားတဲ့ Lock ငယ္ငယ္က ဓာတ္ပံုေလးကို ရပ္ၾကည့္ေနမိတဲ့ Chain.
Scale ကိုက္ထုတ္ထားတာမို႔ Lock အငယ္စားေလး သူ႔ေရွ႕ရပ္ေနသလို။ ဓာတ္ပံုထဲက Lock ရဲ႕ေခါင္းေလးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီး
"Baby က ကိုယ္အသက္ရွင္ေနရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းျပခ်က္။ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ သခင္သံုးေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့အေမရယ္၊ Baby ရယ္၊ ဦးငယ္ရယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က အသက္ရွင္လ်က္မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ Baby က ကိုယ့္ရဲ႕အသက္ပဲ။ Baby လက္ထဲ ကိုယ့္အသက္အပ္ထားတယ္။ Baby ကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနမွာ။"
Chain ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့
"ဆင္းလာေသးတာပဲ။"
"အထားမွားလို႔ ရွာေနရတာနဲ႔ ၾကာသြားတာ Baby ရဲ႕။"
"ဘာေၾကးေဆာ့မွာလဲ။"
"နဖူးေတာက္ေၾကး"
"ကေလးကလားနဲ႔"
"အေပ်ာ္ပဲဟာ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပါ့။ ဘာလဲ၊ Baby က နဖူးေတာက္ခံရမွာေၾကာက္လို႔လား။"
"အဟက္၊ ျဖစ္ရဦးမယ္။ ၾကည့္လိုက္ေလ၊ ဘယ္သူေတာက္ခံရမွာလဲလို႔။"
"Ok, let's start!"
Chain ေျပာသာေျပာရတာ Lock က Chess ကစားရာမွာ ဆရာႀကီး။
တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲေဆာ့လိုက္၊ အသီးေတြစားလိုက္၊ ျငင္းလိုက္နဲ႔မွ .....
"ဟား ဟား ဟား၊ မင္း ႐ႈံးျပန္ၿပီ Chain."
"ဟာကြာ၊ နည္းနည္းေလး သတိလြတ္သြားတာ။"
ေျပာၿပီး နဖူးေပၚကဆံပင္ေတြကို လွန္တင္ေပးလိုက္ေတာ့
"မင္းနဖူးလည္း ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္။ နီရဲေနတာပဲ။ တမင္တကာမ်ား အေလၽွာ့ေပးေနတာလား။"
"ေပးစရာလား။ ခ်စ္တာကခ်စ္တာပဲ၊ ခုေလာက္ထိေတာ့ အေလၽွာ့မေပးႏိုင္ဘူး။ မႏိုင္လို႔႐ႈံးပါတယ္ဆိုကာမွ ထပ္ႏွိမ္ေနတာပဲ။ ေတာက္စမ္းပါ။ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ မေသပါဘူး။"
"အေၾကာကတင္းတာ။ လာခဲ့။"
'ေထာက္' ခနဲ အသံနဲ႔အတူ
"အ၊ ေခါင္းကြဲေတာ့မွာပဲ။"
နဖူးပြတ္ရင္းက နာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိၿပီး
"ေန႔လယ္စာေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ Baby ေရ။"
"ဟာဟ၊ မႏိုင္လို႔ေျပးခ်င္ၿပီလား။"
"မေျပးပါဘူးဗ်ာ။ မေက်နပ္ရင္ တစ္ေန႔လံုး၊ တစ္ညလံုး ေဆာ့လို႔ရတယ္။ ခုတစ္ပြဲၿပီးရင္ေတာ့ ထမင္းစားရေအာင္ေနာ္။"
"အင္း၊ ငါလည္းဗိုက္ဆာၿပီ။ အခုတစ္ပြဲကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းရေအာင္။"
"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။"
"ရႈံးတဲ့လူက ႏိုင္တဲ့လူကိုေက်ာေပၚတင္ၿပီး ဒိုက္ဆယ္ခါထိုးရမယ္။"
"Wow! လုပ္လိုက္ေလ၊ ၾကာသလားလို႔။"
A few minutes later,
"တစ္၊ ႏွစ္၊ ..... ခုနစ္ ..."
"ထေလ ျမန္ျမန္"
"ရွစ္၊ ကိုး၊ တစ္ဆယ္။"
"အင္း၊ ဇိမ္က်လိုက္တာ။ ဟား ဟား ..."
Lock က ရယ္ေမာရင္းထရပ္လိုက္ေတာ့ Chain ကလည္း ၾကမ္းျပင္မွာထိုင္လိုက္ရင္း
"အား ... ေမာလိုက္တာ Baby ရာ။ ဒီတစ္ပတ္အတြင္း ဝိတ္တက္လာတယ္ထင္တယ္။"
"ဘာမွမတက္ဘူး ေဟ့ေကာင္။"
"နည္းနည္းေတာ့တက္တယ္ ထားလိုက္။"
"မတက္ဘူး။"
"ပိစိေလးေတာ့တက္မွာပါ။"
"ေသးေသးေလးေတာင္ မတက္ဘူး။ မင္းရႈံးတိုင္း ငါ့ကိုရန္မစနဲ႔။"
"ဟား ဟား ဟား"
ဟုတ္ပါတယ္။ Baby က ဝိတ္မတက္ပါဘဲ တမင္လိုက္စေနမိတာပါ။
အရပ္အေမာင္းလည္းအမ်ားႀကီးမကြာ၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းလည္း အတူတူရွိတဲ့ Baby လို သန္သန္မာမာေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ေက်ာေပၚတင္ၿပီးဒိုက္ထိုးရတာက လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူးေပါ့။ ဆယ္ႀကိမ္ေလာက္ကေတာ့ သိပ္မပင္ပန္းေပမဲ့ စခ်င္လာလို႔ေျပာမိတာကို သူကလည္းလက္မခံဘဲ အတင္းျငင္းေနတာ။
အရင္ပြဲေတြက အရွိအတိုင္းေဆာ့ေနတာေပမဲ့ ဒီတစ္ပြဲကေတာ့ တမင္တကာအ႐ႈံးေပးမိတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ Baby ေက်ာေပၚတက္ထိုင္ရမွာလဲ။ Baby ပဲအႏိုင္ယူပါေစ။
"သြားလိုက္ေတာ့၊ ဟင္းသြားခ်က္။ ရရင္ငါ့ကိုေခၚလိုက္။ အား၊ ေညာင္းလိုက္တာ။ ခဏလွဲလိုက္ဦးမယ္။"
ဆိုဖာေပၚပစ္လွဲလိုက္တဲ့ Baby နဖူးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္ေတာ့ လက္ကို 'ေျဖာင္း'ခနဲ႐ိုက္ထုတ္ရင္း
"Ball မို႔ လာ႐ိုက္တာလား။ ငါလည္း နဖူးနာတယ္ကြ။"
"အမ္၊ Baby က နည္းနည္းပဲအေတာက္ခံရတာကို။ ကိုယ့္လည္း သနားပါဦး။"
"အပိုမေျပာနဲ႔။ မင္းအားႀကီးက နည္းလို႔လား။"
"Baby အားကလည္း ေတာ္ေတာ္နည္းတာကိုး။ ဆက္ေဆာ့ရင္ေတာ့ လံုးဝ႐ႈံးလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဟင္းေလးနည္းနည္းခ်က္လိုက္ဦးမယ္။ Baby ခဏနားလိုက္ဦး။"
"အင္း"
ဒီလိုနဲ႔ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ခဏနားမယ္ဆိုကာ Lock အခန္းထဲျပန္လာခဲ့တယ္။ မနက္ျဖန္၊ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ေတာ့ စံုစမ္းခိုင္းထားတဲ့ကိစၥ သိရေလာက္ၿပီ။ Spectrum ကို ျပန္ေရာက္ရင္ အဲဒီ့ကိစၥကိုအရင္ရွင္းရမယ္။
"မင္းနဲ႔မပတ္သက္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ Chain. ငါအလြတ္ေပးမွာမဟုတ္လို႔။"
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
သူလၽွိဳကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး Bryanကို Chain မွာစရာရွိတာမွာၿပီး Bermuda ဘက္ကိုစံုစမ္းထားတဲ့ သတင္းအတြက္ Mail ေတြဝင္စစ္ေနလိုက္တာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားတာမို႔ Lock ဘာလုပ္ေနမလဲဆိုတာ သြားၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။
ကိုယ့္အခန္းကိုျပန္လာ၊ ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္လဲၿပီး Lock ဆီထပ္လာခဲ့ေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာမရွိ။ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကအသံၾကားတာမို႔ ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း Lock ရဲ႕ ဖတ္လက္စျဖစ္မယ္ထင္ရတဲ့ စာအုပ္ေလးကိုလွမ္းအယူ
"ဟ၊ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ငါ့ခုတင္ေပၚ။"
ေရခ်ိဳးၿပီး ပဝါတစ္ထည္ပတ္လို႔ထြက္လာတဲ့ Lock က ႐ုတ္တရက္မို႔ လန္႔သြားပံု။ ဆံပင္ရွည္ေတြကို သားေရႀကိဳးနဲ႔ေခါက္စည္းထားပံုအရ မေန႔၊ တစ္ေန႔က ေခါင္းေလၽွာ္ထားတာျဖစ္မယ္လို႔ Chain ေတြးလိုက္မိတယ္။ Lock က ပံုမွန္ဆို ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါေခါင္းေလၽွာ္ေနက်။
"ညစ္ပတ္တာပဲ။ ေခါင္းလည္းေလၽွာ္တာမေတြ႕ဘူး။"
ခႏၶာကိုယ္ကို ပဝါတစ္ထည္နဲ႔ေရသုတ္ေနရင္း Chain ကို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၾကည့္လာၿပီး
"တစ္ေန႔ကေလၽွာ္တာကြ။"
"ဒါဆို မနက္ျဖန္မွေလၽွာ္မွာေပါ့။"
"အဲဒါ မင္းအပူပါလား။"
Roll on ကိုလွမ္းယူရင္း ရန္စကားေျပာလာလို႔
"မဟုတ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေလ၊ Baby ကို ေခါင္းေလၽွာ္ေပးဖူးခ်င္တယ္။"
ခပ္တိုးတိုးေတာင္းဆိုမိတာကို အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ကာ ဆံပင္စည္းထားတာကိုျဖည္ခ်ရင္း ေျပာလာတာက
"Spa မွာ အလုပ္သြားေလၽွာက္မလား။"
အက်ႌမဝတ္ရေသးတဲ့ Lock ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းရယ္၊ ပဝါအညိဳပတ္ထားတဲ့ ေအာက္ပိုင္းရယ္ကို ေငးၾကည့္ေနရင္း ဘာမွျပန္မေျပာမိ။ Lock ကေတာ့ ရွပ္အက်ႌတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ၿပီး ေခါင္းၿဖီးၿပီးသြားတဲ့ဆံပင္ေတြကို စုစည္းေနတယ္။ ခါးကပဝါကိုဖယ္ဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္တာျမင္လို႔ Chain တစ္ေယာက္ အၾကည့္လႊဲမိၿပီးမွ ခိုးၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ရယ္မိပါၿပီ။
Lock ေရခ်ိဳးခန္းကျပန္ထြက္ကတည္းက အတြင္းခံပါ ဝတ္လာခဲ့တာပဲ။ ဟိုက ေအးေအးေဆးေဆး သူ႔ဘာသာလႈပ္ရွားေနတာကို ကိုယ္ကသာ တစ္ေယာက္တည္းပ်ာယာေတြခတ္လို႔။ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္ဝတ္ေနတဲ့ Lock ရဲ႕ ႂကြက္သားအျပည့္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာေတြထူပူလာၿပီး လူက ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္းမသိ။
"မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီးမ်ား စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္ေနတာလား။"
အဝတ္အစားေတြဝတ္ၿပီးလို႔ အနားကိုေလၽွာက္လာတဲ့ Lock ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း အခုပဲေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့ Chain ေခၽြးေတြစို႔ခ်င္လာၿပီ။
"ဟာ၊ တကယ္ႀကီးလားဟ။ နဖူးမွာလည္း ေခၽြးစေတြနဲ႔။ မင္းဘာျဖစ္တာလဲ။"
Chain ေရွ႕ လက္တစ္ကမ္းေလာက္မွာ မတ္မတ္ရပ္ရင္း လက္ေတြကိုပိုက္လို႔ တရားခံစစ္သလိုေမးလာေတာ့မွ
"အင္း ... မဟုတ္ ... အာ ... ဟိုေလ ... ဟင့္အင္း၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္။"
လွည္းနင္းခံရတဲ့ေခြးအလို တအအနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီး သြားေတာ့မယ္ဆိုကာ ေျပးထြက္သြားသူကို Lock အံ့ဩသြားတယ္။ ဒီေကာင္ ဒီလိုျဖစ္တတ္တာလား။ ကိုယ့္ကိုျမင္ၿပီးေတာ့ေလ။ ဘာလို႔လဲ။
ငယ္ငယ္ကလည္း အတူေန၊ အတူသြားလာေနတဲ့ ေယာက္်ားေလးခ်င္းမို႔ ကိုယ့္အတြက္မထူးဆန္းေပမဲ့ သူကဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲလို႔ သတိမထားမိခဲ့။
သူက ကိုယ့္အေပၚမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက မ႐ိုးသားခဲ့တာလား။ ေယာက္်ားခ်င္းမို႔ ကိုယ့္ကိုစိတ္ဝင္စားလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါေလးေတာင္မေတြးဖူးခဲ့ဘူးေလ။ သူကိုယ္တိုင္ဝန္ခံလာမွ သိခဲ့ရတာ။
အခုေရာ မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနမလား။ ဒါကလည္း ကိုယ္က သူ႔အေတြးထဲမွာေလ။ မျဖစ္ဘူး။ ဒီလိုႀကီး ကိုယ့္ကိုေတြးၿပီး သူက .....
"Chain! တံခါးဖြင့္စမ္း။"
Lock က Chain အခန္းဆီလိုက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္ေတာ့ တံခါးကပြင့္သြားတာမို႔ အခန္းထဲၾကည့္မိတယ္။ Chain မရွိ။ ေရခ်ိဳးခန္းကိုဖြင့္ေတာ့လည္း မရွိ။ သူ႔အခန္းကဝရန္တာကို ထြက္လာလိုက္ေတာ့ ...
ေတြ႕ပါၿပီ။
ဟား ...
ဒီေကာင္
ဘယ္လိုေတာင္လား?
.
.
.
.
.
Chain တစ္ေယာက္ ဝရန္တာမွာ ဒိုက္ထိုးေနတာ အသည္းအသန္။
"မင္း ... ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ။"
"Babe ... Baby, ဘာလို႔လဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ခ်က္ခ်င္းကုန္း႐ုန္းထလာၿပီး ေမးေနျပန္ၿပီ။
"မင္းကိုေမးေနတာေလ။ ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။"
"မသိပါဘူး။ ျဗဳန္းစားႀကီးဝင္လာေတာ့ ဘာျဖစ္သြားတာလဲလို႔။ ကိုယ့္အခန္းကိုမွ မလာဖူးတာကို၊ လန္႔သြားတာေပါ့။"
"ျဗဳန္းစားႀကီးမဟုတ္ဘူး။ ေအာ္ေခၚၿပီး တံခါးေခါက္တာ တံခါးပြင့္သြားလို႔ဝင္လာတာ။ ေရခ်ိဳးခန္းကိုေတာင္ သြားၾကည့္ေသးတယ္ေလ။ ၿပီးမွ ဒီကိုထြက္လာတာ။ မင္းဘာသာမသိတာ။"
"ဟင္၊ အဲဒီလိုလား။ ကိုယ္က ... Baby အနား ဆက္ေနလို႔မျဖစ္လို႔ ခဏထြက္လာတာ။"
"အခုေရာ"
"အခု ... ဟာ ... အဲဒါက၊ ခုနကစိတ္ပူၿပီး အခုေမ့ ... အဲ ..."
သူ႔ပါးစပ္သူပိတ္ရင္း လူကိုၾကည့္လာတာေၾကာင့္
"ၿပီးတာပဲ။ ငါ့ကိုေတြးၿပီး မင္းေပါက္ကရေတြလုပ္ေနမွာကို မႀကိဳက္လို႔ လာတားတာ။"
"ဟာ၊ မဟုတ္ဘူးေနာ္ Baby. ကိုယ္ အာ႐ံုေျပာင္းေနတာ။ တကယ္ပါ။"
ပ်ာပ်ာသလဲရွင္းျပလာတာမို႔
"ရၿပီ။ တိတ္စမ္း။"
Lock က အထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ခုတင္အစြန္းမွာထိုင္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ကလိုက္ဝင္လာတဲ့ Chain က နဖူးေပၚကေခၽြးေတြကို သပ္ခ်လိုက္ၿပီး Lock ေျခေထာက္နားကၾကမ္းျပင္မွာ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒါ Chain အျမဲလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္တစ္ခု။ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိၿပီဆို Lock အျမင့္တစ္ေနရာရာမွာထိုင္တဲ့အခါ သူက ေျခေထာက္နားထိုင္ခ်ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ေနတတ္တာ။
Lock က ငံု႔ၾကည့္ၿပီး
"ငါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီလိုေတြျဖစ္တတ္တာ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲ။"
ေယာက္်ားေလးခ်င္းမို႔ သိခ်င္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးလိုက္မိေတာ့ Chain က အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္ေနရာမွ မ်က္ႏွာေတြနီလာၿပီး ေခါင္းငံု႔ခ်ကာ လည္ကုပ္ကိုလက္နဲ႔ပြတ္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေျဖတာက
"အဲဒီလိုေတြျဖစ္တတ္တဲ့ အရြယ္ကတည္းက။"
"ဘာရယ္၊ မင္း ငါ့ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ..."
"ခဏခဏေျပာဖူးပါတယ္။ Baby ကိုယ့္ကို သတိမထားမိခင္ကတည္းက ကိုယ္ Baby ကို ခ်စ္ခဲ့တာပါလို႔ေလ။ ယံုမွမယံုတာ။"
ခုနကမ်က္ႏွာေတြနီေနတာ သူမဟုတ္သလို ေသခ်ာရွင္းျပေနျပန္တယ္။
"Tsk! ဟုတ္ပါၿပီ။ ထားလိုက္ေတာ့။"
"Baby စိတ္ဆိုးသြားတာလား။ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။ ကိုယ္ထိန္းပါ့မယ္။ ခ်က္ခ်င္းအာ႐ံုေျပာင္းဖို႔ လုပ္ပါ့မယ္။"
"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။"
"Baby မသိခ်င္ပါနဲ႔။"
Chain က ေျပာရင္း လက္ေတြကို ၾကမ္းျပင္မွာ ေနာက္ျပန္ေထာက္လိုက္တယ္။ Lock ေတြးမိတာက ခႏၶာကိုယ္ကို ပင္ပန္းေအာင္၊ နာက်င္ေအာင္လုပ္ၿပီး အာ႐ံုေျပာင္းတာမ်ိဳးလား။ Chain လက္ေတြဆီ အၾကည့္ေရာက္မိေတာ့
"မင္း၊ မဟုတ္မွ ... မင္းလက္က ရွရာလိုအမာရြတ္ေတြက ..."
"မဟုတ္ပါဘူး။"
"ေအး၊ အဲဒီမွာ ညာေနလိုက္။"
"Baby က ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္လို႔လဲဟင္။"
မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ေမာ့ၾကည့္ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ Lock မွာ အေျဖမရွိ။
"ငါက ဘာေျပာႏိုင္မွာလဲ။ ေတာ္ၿပီ။ ေနာက္ေန႔အတြက္ ထည့္စရာေတြရွိတယ္ဆို။"
"နည္းနည္းပါ။ ေန႔လယ္ကကစားပြဲ ဆက္ေဆာ့ၾကမလား။"
"Oki"
■■■■■ Part XV ဆက္ရန္ ■■■■■
Chain နိုးလာတော့ မနက် ခုနစ်နာရီ။ Lock က မနိုးသေး။
ညက တော်တော်နဲ့မအိပ်ဘဲ ဆေးလိပ်သောက်ရင်း စာထိုင်ဖတ်နေတာတွေ့လို့ နွားနို့တစ်ခွက်သွားပို့တော့ အေးအေးဆေးဆေးသောက်တယ်။ ဆေးလိပ်မသောက်ဖို့တားရင်လည်း ရမှာမဟုတ်သလို အိပ်ခါနီး ကော်ဖီလည်းမတိုက်ချင်တာမို့သာ နွားနို့ယူသွားတာ သောက်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။
အခုတစ်ရက်၊ နှစ်ရက်အတွင်း အရမ်းငြိမ်နေတာမို့ သတိထားနေရပြန်တယ်။
Spectrum ကိုပြန်ဖို့စီစဉ်ထားတာမို့ စောင့်ကြည့်နေတဲ့သူတွေ ငြီးငွေ့ပြီးအာရုံလျော့အောင် ကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်တွင်းပုန်းနေတာကြောင့် ဒီနေ့မနက်စာကို စိတ်ကြိုက်စီစဉ်ဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်လာလိုက်တယ်။
နေ့လည်စာအတွက်ပါ အဆင်သင့်စီစဉ်ထားလိုက်ပြီး မနက်စာတွေ စားပွဲပေါ်ရောက်တဲ့အထိ Lock က ဆင်းမလာသေးတာကြောင့် အပေါ်တက်နှိုးဖို့ မီးဖိုချောင်ကအထွက်
"Baby နိုးပြီပဲ။ Morning. ခုပဲ လာနှိုးတော့မလို့။"
"ငါ ဗိုက်ဆာလို့"
"ဟင်"
Lock ဘက်က လိုလိုလားလားနဲ့ မနက်စာအတွက် တောင်းဆိုလာတာမို့ အံ့ဩသွားပြီးမှ
"အင်း၊ အဆင်သင့်ပဲ Baby, လာလေ။"
"အင်း၊ မင်းမနက်စာက စုံလှချည်လား။"
"ဒီနေ့က အေးအေးဆေးဆေးမို့ အချိန်ရတယ်လေ။"
Lock က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီး မနက်စာစားနေတော့ ပြုံးပြီးကြည့်နေမိသူက Chain ရယ်ပါ။ ကိုယ့်လက်ရာကို ချစ်ရသူက မငြိုမငြင်စားနေလေတော့ ကိုယ်တိုင်မစားပါဘဲ ဗိုက်ပြည့်နေတာမျိူး။
"စားစရာရှိတာမစားဘဲ ဘာလို့ ငါ့ကိုထိုင်ကြည့်နေတာလဲ။"
"ချစ်လို့"
"ခွေးကောင်၊ အစားလေးတော့ ဖြောင့်ဖြောင့်စားပါရစေ။ စိတ်တိုအောင်မလုပ်စမ်းနဲ့။"
"အာ ... Sorry Baby. ဒီတိုင်း ပြောထွက်သွားတာ။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ဆက်စားလေနော်။"
လှမ်းကြည့်ပြီးပြောနေတဲ့ Lock က Chain ရဲ့စကားကြောင့် မနက်စာဆီကို အာရုံပြန်ရောက်သွားတာမို့ Chain ပြုံးမိနေတာ အကြိမ်များနေပြီ။ ချစ်လိုက်တာ Baby ရာ။
ဒီလိုအတိုင်းလေး တစ်သက်လုံးနေသွားရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။
"ငါ့ဘဝကို ဒီမနက်လိုလေးပဲ အေးအေးချမ်းချမ်းဖြတ်သန်းနိုင်ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။"
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ချစ်ရသူစိတ်ကူးက တစ်ထပ်တည်းကျတဲ့အခါ နှလုံးသားက ခေါင်မိုးနဲ့တက်တိုက်သလိုပဲ။
ရင်ထဲမှာဝုန်းဒိုင်းတွေကြဲလို့ လူးခါနေတော့တာ စကြဝဠာကြီးကလည်း တလက်လက်ထလို့။
ရင်ခုန်သံများနှင့်အနီးတစ်ဝိုက်တွင် ရာသီဥတုသာယာပုံများက ကမ္ဘာမှာ မုန်တိုင်းတွေမျိုးတုံးကုန်တဲ့အလား။
"ဟေ့ကောင်၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဟေ့ကောင် ..... Chain?"
"ဗျ ... ဗျာ"
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။"
"အဲ၊ ဘာ ... ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
"မင်းကပြန်မေးနေသေးတယ်။ မင်းဘာဖြစ်လဲ ငါကသိမလားကွ။"
"သာယာ ... အဲ ... ဒီနေ့ ရာသီဥတုသာယာမလားလို့ တွေးနေတာ။"
"အမ်။ ဟေ့ကောင်၊ ငါနိုးကတည်းက မိုးတွေသည်းနေတာလေ။"
"အွန်း၊ ဟုတ်တယ် ... ဟုတ်တယ်လေ။ ဟို ... အဲ ... မနက်မိုး၊ နေ့ ရေဘူးဆောင် တဲ့။ ကြားဖူးတယ်မလား။"
"မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ။"
"ဟင့်အင်း၊ မသွားဘူး။ မသွားပါဘူး။ နောက်နေ့ပြန်ဖို့အတွက် ဒီနေ့ အိမ်မှာ ယူစရာရှိတာတွေ ထည့်ရဦးမှာလေ။ Baby ရော၊ ဘာလုပ်မလို့လဲ။"
"Chain, မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ အပြင်သွားစရာမရှိဘဲ နေသာမလားတွေးနေတာ မင်းလေ။ ငါက ဘာလုပ်စရာရှိမှာလဲ။ ဒီကိုရောက်ကတည်းက တစ်နေကုန်၊ တစ်နေခမ်း အားနေတာပဲလေ။"
"ဒီနေ့တော့ ကိုယ်လည်း ဘယ်မှမသွားဘူးဆိုတော့ အပျင်းပြေ Chess ကစားမလား။"
"မဆိုးပါဘူး။ စားသောက်ပြီး ဆော့ကြတာပေါ့။"
"Ok, Baby."
စားသောက်ပြီးတော့ Lock က ကူပြီးသိမ်းဆည်းပေးနေတာမို့ Chain အံဩရပြန်ပြီ။
"ဒါတွေက နေ့လယ်စာအတွက်လား။"
"အင်း၊ စားခါနီးမှ ပူပူနွေးနွေးချက်ရမှာတွေကို ကြိုပြီးလှီးဖြတ်ထားတာလေ။ Baby ဘာစားချင်တာရှိလို့လဲ။"
"မရှိပါဘူး။ မေးကြည့်တာပါ။ မင်း ကစားဖို့သွားယူတော့။ ဆော့ရင်းစားဖို့အသီးတွေ ငါထည့်လိုက်မယ်။"
Chain ဘက်က အသံမကြားတာမို့ လှည့်ကြည့်တော့ ငေးကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံ။
"ဘာလဲ။"
"ဟင်၊ မဟုတ် ... ဟို ... Baby ကိုယ့်ကိုတော့ ... အာ ... ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ဆော့ဖို့သွားယူလိုက်ဦးမယ်။"
လှည့်ထွက်သွားတဲ့ Chain ကို Lock ငေးကြည့်နေမိပြီးမှ အသီးတွေထည့်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲယူလာလိုက်တဲ့အထိ Chain က ရောက်မလာသေး။ မိုးအေးတာမို့ ကော်ဖီနှစ်ခွက်ပါဖျော်လာခဲ့တာ။ ဧည့်ခန်းမှန်အပြင်ဘက် မိုးသည်းသည်းအောက်က ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေတဲ့ သစ်ရွက်တွေကိုငေးရင်း လက်ထဲကကော်ဖီခွက်ကို လှည့်ကစားနေမိသော Lock.
အပေါ်ထပ်က Studio ခန်းထဲမှာ Chess set ကိုယူရင်း လူအရပ်နဲ့တိုင်းပြီးထုတ်ထားတဲ့ Lock ငယ်ငယ်က ဓာတ်ပုံလေးကို ရပ်ကြည့်နေမိတဲ့ Chain.
Scale ကိုက်ထုတ်ထားတာမို့ Lock အငယ်စားလေး သူ့ရှေ့ရပ်နေသလို။ ဓာတ်ပုံထဲက Lock ရဲ့ခေါင်းလေးကို တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ပြီး
"Baby က ကိုယ်အသက်ရှင်နေရတဲ့ တစ်ခုတည်းသောအကြောင်းပြချက်။ ကိုယ့်ဘဝအတွက် သခင်သုံးယောက်ရှိခဲ့တယ်။ မွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့အမေရယ်၊ Baby ရယ်၊ ဦးငယ်ရယ်။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်က အသက်ရှင်လျက်မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ Baby က ကိုယ့်ရဲ့အသက်ပဲ။ Baby လက်ထဲ ကိုယ့်အသက်အပ်ထားတယ်။ Baby ကိုယ်တိုင်သတ်ပစ်ရင်တောင် ကိုယ်ပျော်နေမှာ။"
Chain အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့
"ဆင်းလာသေးတာပဲ။"
"အထားမှားလို့ ရှာနေရတာနဲ့ ကြာသွားတာ Baby ရဲ့။"
"ဘာကြေးဆော့မှာလဲ။"
"နဖူးတောက်ကြေး"
"ကလေးကလားနဲ့"
"အပျော်ပဲဟာ။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပေါ့။ ဘာလဲ၊ Baby က နဖူးတောက်ခံရမှာကြောက်လို့လား။"
"အဟက်၊ ဖြစ်ရဦးမယ်။ ကြည့်လိုက်လေ၊ ဘယ်သူတောက်ခံရမှာလဲလို့။"
"Ok, let's start!"
Chain ပြောသာပြောရတာ Lock က Chess ကစားရာမှာ ဆရာကြီး။
တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲဆော့လိုက်၊ အသီးတွေစားလိုက်၊ ငြင်းလိုက်နဲ့မှ .....
"ဟား ဟား ဟား၊ မင်း ရှုံးပြန်ပြီ Chain."
"ဟာကွာ၊ နည်းနည်းလေး သတိလွတ်သွားတာ။"
ပြောပြီး နဖူးပေါ်ကဆံပင်တွေကို လှန်တင်ပေးလိုက်တော့
"မင်းနဖူးလည်း ပေါက်ထွက်တော့မယ်။ နီရဲနေတာပဲ။ တမင်တကာများ အလျှော့ပေးနေတာလား။"
"ပေးစရာလား။ ချစ်တာကချစ်တာပဲ၊ ခုလောက်ထိတော့ အလျှော့မပေးနိုင်ဘူး။ မနိုင်လို့ရှုံးပါတယ်ဆိုကာမှ ထပ်နှိမ်နေတာပဲ။ တောက်စမ်းပါ။ ဒီလောက်နဲ့တော့ မသေပါဘူး။"
"အကြောကတင်းတာ။ လာခဲ့။"
'ထောက်' ခနဲ အသံနဲ့အတူ
"အ၊ ခေါင်းကွဲတော့မှာပဲ။"
နဖူးပွတ်ရင်းက နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိပြီး
"နေ့လယ်စာတောင် နောက်ကျနေပြီ Baby ရေ။"
"ဟာဟ၊ မနိုင်လို့ပြေးချင်ပြီလား။"
"မပြေးပါဘူးဗျာ။ မကျေနပ်ရင် တစ်နေ့လုံး၊ တစ်ညလုံး ဆော့လို့ရတယ်။ ခုတစ်ပွဲပြီးရင်တော့ ထမင်းစားရအောင်နော်။"
"အင်း၊ ငါလည်းဗိုက်ဆာပြီ။ အခုတစ်ပွဲကို တစ်မျိုးပြောင်းရအောင်။"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ။"
"ရှုံးတဲ့လူက နိုင်တဲ့လူကိုကျောပေါ်တင်ပြီး ဒိုက်ဆယ်ခါထိုးရမယ်။"
"Wow! လုပ်လိုက်လေ၊ ကြာသလားလို့။"
A few minutes later,
"တစ်၊ နှစ်၊ ..... ခုနစ် ..."
"ထလေ မြန်မြန်"
"ရှစ်၊ ကိုး၊ တစ်ဆယ်။"
"အင်း၊ ဇိမ်ကျလိုက်တာ။ ဟား ဟား ..."
Lock က ရယ်မောရင်းထရပ်လိုက်တော့ Chain ကလည်း ကြမ်းပြင်မှာထိုင်လိုက်ရင်း
"အား ... မောလိုက်တာ Baby ရာ။ ဒီတစ်ပတ်အတွင်း ဝိတ်တက်လာတယ်ထင်တယ်။"
"ဘာမှမတက်ဘူး ဟေ့ကောင်။"
"နည်းနည်းတော့တက်တယ် ထားလိုက်။"
"မတက်ဘူး။"
"ပိစိလေးတော့တက်မှာပါ။"
"သေးသေးလေးတောင် မတက်ဘူး။ မင်းရှုံးတိုင်း ငါ့ကိုရန်မစနဲ့။"
"ဟား ဟား ဟား"
ဟုတ်ပါတယ်။ Baby က ဝိတ်မတက်ပါဘဲ တမင်လိုက်စနေမိတာပါ။
အရပ်အမောင်းလည်းအများကြီးမကွာ၊ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းလည်း အတူတူရှိတဲ့ Baby လို သန်သန်မာမာယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ကျောပေါ်တင်ပြီးဒိုက်ထိုးရတာက လွယ်တော့မလွယ်ဘူးပေါ့။ ဆယ်ကြိမ်လောက်ကတော့ သိပ်မပင်ပန်းပေမဲ့ စချင်လာလို့ပြောမိတာကို သူကလည်းလက်မခံဘဲ အတင်းငြင်းနေတာ။
အရင်ပွဲတွေက အရှိအတိုင်းဆော့နေတာပေမဲ့ ဒီတစ်ပွဲကတော့ တမင်တကာအရှုံးပေးမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ Baby ကျောပေါ်တက်ထိုင်ရမှာလဲ။ Baby ပဲအနိုင်ယူပါစေ။
"သွားလိုက်တော့၊ ဟင်းသွားချက်။ ရရင်ငါ့ကိုခေါ်လိုက်။ အား၊ ညောင်းလိုက်တာ။ ခဏလှဲလိုက်ဦးမယ်။"
ဆိုဖာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တဲ့ Baby နဖူးကို ခပ်ဖွဖွပုတ်လိုက်တော့ လက်ကို 'ဖြောင်း'ခနဲရိုက်ထုတ်ရင်း
"Ball မို့ လာရိုက်တာလား။ ငါလည်း နဖူးနာတယ်ကွ။"
"အမ်၊ Baby က နည်းနည်းပဲအတောက်ခံရတာကို။ ကိုယ့်လည်း သနားပါဦး။"
"အပိုမပြောနဲ့။ မင်းအားကြီးက နည်းလို့လား။"
"Baby အားကလည်း တော်တော်နည်းတာကိုး။ ဆက်ဆော့ရင်တော့ လုံးဝရှုံးလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ ဟင်းလေးနည်းနည်းချက်လိုက်ဦးမယ်။ Baby ခဏနားလိုက်ဦး။"
"အင်း"
ဒီလိုနဲ့ ထမင်းစားပြီးတော့ ခဏနားမယ်ဆိုကာ Lock အခန်းထဲပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ဖြန်၊ မနက်ဖြန်ဆိုရင်တော့ စုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ကိစ္စ သိရလောက်ပြီ။ Spectrum ကို ပြန်ရောက်ရင် အဲဒီ့ကိစ္စကိုအရင်ရှင်းရမယ်။
"မင်းနဲ့မပတ်သက်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့ Chain. ငါအလွတ်ပေးမှာမဟုတ်လို့။"
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
သူလျှိုကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး Bryanကို Chain မှာစရာရှိတာမှာပြီး Bermuda ဘက်ကိုစုံစမ်းထားတဲ့ သတင်းအတွက် Mail တွေဝင်စစ်နေလိုက်တာ အချိန်အတော်ကြာသွားတာမို့ Lock ဘာလုပ်နေမလဲဆိုတာ သွားကြည့်တော့ အိပ်ပျော်နေလေရဲ့။
ကိုယ့်အခန်းကိုပြန်လာ၊ ရေချိုး၊ အဝတ်လဲပြီး Lock ဆီထပ်လာခဲ့တော့ ခုတင်ပေါ်မှာမရှိ။ အခန်းထဲဝင်လာတော့ ရေချိုးခန်းဘက်ကအသံကြားတာမို့ ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း Lock ရဲ့ ဖတ်လက်စဖြစ်မယ်ထင်ရတဲ့ စာအုပ်လေးကိုလှမ်းအယူ
"ဟ၊ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ ငါ့ခုတင်ပေါ်။"
ရေချိုးပြီး ပဝါတစ်ထည်ပတ်လို့ထွက်လာတဲ့ Lock က ရုတ်တရက်မို့ လန့်သွားပုံ။ ဆံပင်ရှည်တွေကို သားရေကြိုးနဲ့ခေါက်စည်းထားပုံအရ မနေ့၊ တစ်နေ့က ခေါင်းလျှော်ထားတာဖြစ်မယ်လို့ Chain တွေးလိုက်မိတယ်။ Lock က ပုံမှန်ဆို နှစ်ရက်ခြားတစ်ခါခေါင်းလျှော်နေကျ။
"ညစ်ပတ်တာပဲ။ ခေါင်းလည်းလျှော်တာမတွေ့ဘူး။"
ခန္ဓာကိုယ်ကို ပဝါတစ်ထည်နဲ့ရေသုတ်နေရင်း Chain ကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်လာပြီး
"တစ်နေ့ကလျှော်တာကွ။"
"ဒါဆို မနက်ဖြန်မှလျှော်မှာပေါ့။"
"အဲဒါ မင်းအပူပါလား။"
Roll on ကိုလှမ်းယူရင်း ရန်စကားပြောလာလို့
"မဟုတ်တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဒါပေမဲ့လေ၊ Baby ကို ခေါင်းလျှော်ပေးဖူးချင်တယ်။"
ခပ်တိုးတိုးတောင်းဆိုမိတာကို အထူးအဆန်းလိုကြည့်ကာ ဆံပင်စည်းထားတာကိုဖြည်ချရင်း ပြောလာတာက
"Spa မှာ အလုပ်သွားလျှောက်မလား။"
အင်္ကျီမဝတ်ရသေးတဲ့ Lock ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရယ်၊ ပဝါအညိုပတ်ထားတဲ့ အောက်ပိုင်းရယ်ကို ငေးကြည့်နေရင်း ဘာမှပြန်မပြောမိ။ Lock ကတော့ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကောက်စွပ်ပြီး ခေါင်းဖြီးပြီးသွားတဲ့ဆံပင်တွေကို စုစည်းနေတယ်။ ခါးကပဝါကိုဖယ်ဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်တာမြင်လို့ Chain တစ်ယောက် အကြည့်လွှဲမိပြီးမှ ခိုးကြည့်မိပြန်တော့ ကိုယ့်ဘာသာပြန်ရယ်မိပါပြီ။
Lock ရေချိုးခန်းကပြန်ထွက်ကတည်းက အတွင်းခံပါ ဝတ်လာခဲ့တာပဲ။ ဟိုက အေးအေးဆေးဆေး သူ့ဘာသာလှုပ်ရှားနေတာကို ကိုယ်ကသာ တစ်ယောက်တည်းပျာယာတွေခတ်လို့။ ဘောင်းဘီရှည်တစ်ထည်ဝတ်နေတဲ့ Lock ရဲ့ ကြွက်သားအပြည့်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်း မျက်နှာတွေထူပူလာပြီး လူက ဘာဖြစ်ချင်မှန်းမသိ။
"မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုကြည့်ပြီးများ စိတ်တွေဖောက်ပြန်နေတာလား။"
အဝတ်အစားတွေဝတ်ပြီးလို့ အနားကိုလျှောက်လာတဲ့ Lock ကို မော့ကြည့်ရင်း အခုပဲရေချိုးပြီးတဲ့ Chain ချွေးတွေစို့ချင်လာပြီ။
"ဟာ၊ တကယ်ကြီးလားဟ။ နဖူးမှာလည်း ချွေးစတွေနဲ့။ မင်းဘာဖြစ်တာလဲ။"
Chain ရှေ့ လက်တစ်ကမ်းလောက်မှာ မတ်မတ်ရပ်ရင်း လက်တွေကိုပိုက်လို့ တရားခံစစ်သလိုမေးလာတော့မှ
"အင်း ... မဟုတ် ... အာ ... ဟိုလေ ... ဟင့်အင်း၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်သွားတော့မယ်။"
လှည်းနင်းခံရတဲ့ခွေးအလို တအအနဲ့ဖြစ်နေပြီး သွားတော့မယ်ဆိုကာ ပြေးထွက်သွားသူကို Lock အံ့ဩသွားတယ်။ ဒီကောင် ဒီလိုဖြစ်တတ်တာလား။ ကိုယ့်ကိုမြင်ပြီးတော့လေ။ ဘာလို့လဲ။
ငယ်ငယ်ကလည်း အတူနေ၊ အတူသွားလာနေတဲ့ ယောက်ျားလေးချင်းမို့ ကိုယ့်အတွက်မထူးဆန်းပေမဲ့ သူကဒီလိုတွေဖြစ်နေတာ ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲလို့ သတိမထားမိခဲ့။
သူက ကိုယ့်အပေါ်မှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက မရိုးသားခဲ့တာလား။ ယောက်ျားချင်းမို့ ကိုယ့်ကိုစိတ်ဝင်စားလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါလေးတောင်မတွေးဖူးခဲ့ဘူးလေ။ သူကိုယ်တိုင်ဝန်ခံလာမှ သိခဲ့ရတာ။
အခုရော မဟုတ်တာတွေလုပ်နေမလား။ ဒါကလည်း ကိုယ်က သူ့အတွေးထဲမှာလေ။ မဖြစ်ဘူး။ ဒီလိုကြီး ကိုယ့်ကိုတွေးပြီး သူက .....
"Chain! တံခါးဖွင့်စမ်း။"
Lock က Chain အခန်းဆီလိုက်သွားပြီး တံခါးခေါက်တော့ တံခါးကပွင့်သွားတာမို့ အခန်းထဲကြည့်မိတယ်။ Chain မရှိ။ ရေချိုးခန်းကိုဖွင့်တော့လည်း မရှိ။ သူ့အခန်းကဝရန်တာကို ထွက်လာလိုက်တော့ ...
တွေ့ပါပြီ။
ဟား ...
ဒီကောင်
ဘယ်လိုတောင်လား?
.
.
.
.
.
Chain တစ်ယောက် ဝရန်တာမှာ ဒိုက်ထိုးနေတာ အသည်းအသန်။
"မင်း ... ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ။"
"Babe ... Baby, ဘာလို့လဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ချက်ချင်းကုန်းရုန်းထလာပြီး မေးနေပြန်ပြီ။
"မင်းကိုမေးနေတာလေ။ ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။"
"မသိပါဘူး။ ဗြုန်းစားကြီးဝင်လာတော့ ဘာဖြစ်သွားတာလဲလို့။ ကိုယ့်အခန်းကိုမှ မလာဖူးတာကို၊ လန့်သွားတာပေါ့။"
"ဗြုန်းစားကြီးမဟုတ်ဘူး။ အော်ခေါ်ပြီး တံခါးခေါက်တာ တံခါးပွင့်သွားလို့ဝင်လာတာ။ ရေချိုးခန်းကိုတောင် သွားကြည့်သေးတယ်လေ။ ပြီးမှ ဒီကိုထွက်လာတာ။ မင်းဘာသာမသိတာ။"
"ဟင်၊ အဲဒီလိုလား။ ကိုယ်က ... Baby အနား ဆက်နေလို့မဖြစ်လို့ ခဏထွက်လာတာ။"
"အခုရော"
"အခု ... ဟာ ... အဲဒါက၊ ခုနကစိတ်ပူပြီး အခုမေ့ ... အဲ ..."
သူ့ပါးစပ်သူပိတ်ရင်း လူကိုကြည့်လာတာကြောင့်
"ပြီးတာပဲ။ ငါ့ကိုတွေးပြီး မင်းပေါက်ကရတွေလုပ်နေမှာကို မကြိုက်လို့ လာတားတာ။"
"ဟာ၊ မဟုတ်ဘူးနော် Baby. ကိုယ် အာရုံပြောင်းနေတာ။ တကယ်ပါ။"
ပျာပျာသလဲရှင်းပြလာတာမို့
"ရပြီ။ တိတ်စမ်း။"
Lock က အထဲပြန်ဝင်လာပြီး ခုတင်အစွန်းမှာထိုင်လိုက်တော့ နောက်ကလိုက်ဝင်လာတဲ့ Chain က နဖူးပေါ်ကချွေးတွေကို သပ်ချလိုက်ပြီး Lock ခြေထောက်နားကကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အဲဒါ Chain အမြဲလုပ်တတ်တဲ့ အကျင့်တစ်ခု။ နှစ်ယောက်တည်းရှိပြီဆို Lock အမြင့်တစ်နေရာရာမှာထိုင်တဲ့အခါ သူက ခြေထောက်နားထိုင်ချပြီး မော့ကြည့်နေတတ်တာ။
Lock က ငုံ့ကြည့်ပြီး
"ငါနဲ့ပတ်သက်ပြီး အဲဒီလိုတွေဖြစ်တတ်တာ ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲ။"
ယောက်ျားလေးချင်းမို့ သိချင်တာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးလိုက်မိတော့ Chain က အလန့်တကြားမော့ကြည့်နေရာမှ မျက်နှာတွေနီလာပြီး ခေါင်းငုံ့ချကာ လည်ကုပ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးဖြေတာက
"အဲဒီလိုတွေဖြစ်တတ်တဲ့ အရွယ်ကတည်းက။"
"ဘာရယ်၊ မင်း ငါ့ကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာ ..."
"ခဏခဏပြောဖူးပါတယ်။ Baby ကိုယ့်ကို သတိမထားမိခင်ကတည်းက ကိုယ် Baby ကို ချစ်ခဲ့တာပါလို့လေ။ ယုံမှမယုံတာ။"
ခုနကမျက်နှာတွေနီနေတာ သူမဟုတ်သလို သေချာရှင်းပြနေပြန်တယ်။
"Tsk! ဟုတ်ပါပြီ။ ထားလိုက်တော့။"
"Baby စိတ်ဆိုးသွားတာလား။ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး။ ကိုယ်ထိန်းပါ့မယ်။ ချက်ချင်းအာရုံပြောင်းဖို့ လုပ်ပါ့မယ်။"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ။"
"Baby မသိချင်ပါနဲ့။"
Chain က ပြောရင်း လက်တွေကို ကြမ်းပြင်မှာ နောက်ပြန်ထောက်လိုက်တယ်။ Lock တွေးမိတာက ခန္ဓာကိုယ်ကို ပင်ပန်းအောင်၊ နာကျင်အောင်လုပ်ပြီး အာရုံပြောင်းတာမျိုးလား။ Chain လက်တွေဆီ အကြည့်ရောက်မိတော့
"မင်း၊ မဟုတ်မှ ... မင်းလက်က ရှရာလိုအမာရွတ်တွေက ..."
"မဟုတ်ပါဘူး။"
"အေး၊ အဲဒီမှာ ညာနေလိုက်။"
"Baby က ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်လို့လဲဟင်။"
မျက်နှာငယ်နဲ့မော့ကြည့်မေးလာတဲ့ မေးခွန်းအတွက် Lock မှာ အဖြေမရှိ။
"ငါက ဘာပြောနိုင်မှာလဲ။ တော်ပြီ။ နောက်နေ့အတွက် ထည့်စရာတွေရှိတယ်ဆို။"
"နည်းနည်းပါ။ နေ့လယ်ကကစားပွဲ ဆက်ဆော့ကြမလား။"
"Oki"
■■■■■ Part XV ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі