"Baby ေရ ... Baby လို႔"

မူးရင္ အဲဒီလိုေသာင္းက်န္းတတ္တယ္လို႔ ငါလည္းမသိရပါလား Chain.

"Dexter Adler!"

Lock ေအာ္လိုက္ေတာ့ အရက္ခြက္ကိုင္ရင္း Chain တစ္ခ်က္ၿငိမ္သြားၿပီးမွ

"အဟား ... ငါဘာေတြၾကားေနတာလဲ?"

Chain က သူ႔ဘာသာမယံုႏိုင္သလို ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္တာေၾကာင့္ Fox ျပံဳးလိုက္တာကို Lockျမင္လိုက္ပါတယ္။ Chain အနားကိုသြားလိုက္ၿပီး

"ေသခ်င္ရင္လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားေသေလ။ အခုက ဘယ္လိုပံုစံျဖစ္ေနတာလဲ?"

"ဟင္? Baby? တကယ္ႀကီး လိုက္လာတာ ..."

"Tsk! ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ? ဟိုဘက္လက္က ျဖတ္ပစ္ေတာ့မလို႔လား? အခုခ်က္ခ်င္း က်ည္ထုတ္ဖို႔လုပ္စမ္း။ လူလည္း လူ႐ုပ္မေပၚေတာ့ဘူး၊ စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ"

Oleander နဲ႔ ဘယ္ေလာက္သတ္လာတယ္မသိ။ အဝတ္အစားဖ႐ိုဖရဲ၊ ေသြးေတြက ဟိုတစ္ကြက္၊ ဒီတစ္ကြက္နဲ႔ လူကလည္းညစ္ပတ္နံေစာ္လို႔။
နဖူးမွာပလာစတာနဲ႔ Fox က ခံုေပၚမွာေခါင္းေမွာက္မလိုျဖစ္ေနတဲ့ Chain ကိုလာတြဲဖို႔လုပ္ေနလို႔

"ရတယ္ Fox. Simon တို႔တြဲလိမ့္မယ္။ သူ႔ကို ဘယ္အခန္းထဲေခၚရမလဲ?"

"ဒီဘက္ကို Lock"

Austin နဲ႔ Simon တြဲေခၚဖို႔လုပ္တာကို Chain က

"ဘာလဲ?"

"က်ည္ဆန္ဖယ္ထုတ္ရမယ္ေလ Chain ရဲ႕"

"ထားလိုက္ကြာ"

Simon ေျပာတာကို ဂ်စ္ကန္ေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lock စိတ္မရွည္ေတာ့ပါ။

"Chain, မင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔မရဘူးလား? ညဘက္ႀကီးထလိုက္လာရတာ ငါသိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား?"

"Baby ဘာသိလို႔လဲ? အခုက Bermuda က ကိုယ့္ကိုမေက်နပ္တိုင္း ျပႆနာပတ္ရွာေနတာ။ ေနပါဦး ... ဘယ္သူေခၚတာလဲ? ဘာလို႔လိုက္လာတာလဲ?"

"ေဟ့ေကာင္၊ ပါးစပ္ပိတ္ထား။ ေဆး႐ံုကလူက ျပန္စိတ္ပူရေအာင္လုပ္မေနနဲ႔။ ငါ စကားမ်ားမ်ားမေျပာခ်င္ဘူး။ ၿငိမ္ၿငိမ္လိုက္ခဲ့"

"ဘယ္ကိုလဲ?"

"က်ည္ဆန္ထုတ္ပစ္ဖို႔"

"Baby ထုတ္ေပးမွာလား?"

"ငါ ဆရာဝန္မဟုတ္ဘူး"

"နယ္စပ္စခန္းမွာလည္း ဟိုေကာင္ေတြကို အဲဒီလိုေတြလုပ္ေပးဖူးတာပဲ။ Paris မွာတုန္းကလည္း Bryan ဒဏ္ရာကို က်ည္ထုတ္ေပးဖူးတယ္မဟုတ္လား? ဟိုတစ္ေခါက္က Casper ေတြ ....."

"ေတာ္စမ္း ေဟ့ေကာင္။ မူးၿပီးရစ္မေနနဲ႔"

"ထိေတာင္မထိခ်င္ဘူးေပါ့? အဲဒါဆို ဘာလို႔လိုက္လာေသးလဲ?"

Lock စိတ္ေတြ႐ႈပ္လာသလို၊ မ်က္ႏွာလည္းပူေနၿပီ။ လူစံုတုန္းရွင္းျပေနသလိုပဲ။ ပေဝသဏီကအေၾကာင္းေတြနဲ႔ ေသသြားတဲ့ Bryan ကိုပါ ျပႆနာလုပ္ေတာ့မလို။ Austin က အေနေအးသလိုရုပ္တည္ေပမဲ့ Simon နဲ႔ Fox ကေတာ့ Chain ရစ္ေနပံုကို ရယ္ေနၿပီ။

"ေသရင္လည္းေသေတာ့ေလ။ Austin, Simon, ျပန္မယ္"

Lock လွည့္ထြက္လိုက္ေတာ့ Red ႏွစ္ေယာက္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသလို Fox လည္း တားရခက္၊ လႊတ္ေပးလိုက္ရအခက္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္းမွာ ...

"အား ..... Baby ေရ၊ ပစ္မထားခဲ့နဲ႔ေလ"

Oh My God!
Chain တို႔ မနည္းေခါင္းမတ္ေနရတဲ့ၾကားက အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ထေအာ္ပါေတာ့တယ္။ က်န္သံုးေယာက္ကေတာ့ ဆံပင္ေတြပါေထာင္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားၿပီး Chain ကိုသာ တအံ့တဩၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
Chain သည္ ဤကဲ့သို႔ရစ္တတ္ပါသည္လား?

Lock ကေတာ့ မီးေတာက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ျပန္လွည့္ၾကည့္လာၿပီး

"မင္းပါးစပ္ မင္းဘာသာပိတ္မလား? ငါပိတ္ေပးရမလား?"

"က်ည္ထုတ္ေပး၊ ပါးစပ္ပိတ္ထားမယ္"

သူ႔လက္နဲ႔သူ႔ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားပါေသာ Chain ေၾကာင့္ က်န္တဲ့သံုးေယာက္က Lock ကို ေတာင္းပန္သလိုၾကည့္လာပါတယ္။

"အသံတစ္ခ်က္ထြက္ၾကည့္၊ သတ္ပစ္မယ္"

Lock ကလက္ခံလိုက္တဲ့အေနအထားမို႔ Red ႏွစ္ေယာက္က Chain ကိုတြဲဖို႔လုပ္ျပန္ေတာ့

"မတြဲနဲ႔၊ ငါသြားႏိုင္တယ္"

လႊတ္ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ ခံုကိုတိုက္ၿပီး ၾကမ္းေပၚပံုလဲက်သြားတယ္။

"မင္း ပါးစပ္ပိတ္ထားမယ္ဆို? ဟိုႏွစ္ေယာက္၊ တြဲေခၚလို႔မရရင္ မၿပီးေခၚလာခဲ့"

ဒီေတာ့မွ ေအးေအးေဆးေဆးပါလာတဲ့ Chain က ခုနကေသာင္းက်န္းေနတာ သူမဟုတ္သလို။
သူ႔အနာနဲ႔သူ႔ေဆးနဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။

ပစၥည္းပစၥယအစံုအလင္နဲ႔ ခုတင္ေဘးကခံုမွာထိုင္ေနတဲ့ Lock ရယ္၊ ခုတင္ေပၚမွာၿငိမ္ေနတဲ့ Chain ရယ္ကလြဲရင္ အခန္းထဲဘယ္သူမွမရွိပါ။ Chain အခန္းထဲေရာက္ကတည္းက ဘယ္သူ႔ကိုမွဘာမွအထိမခံ။ ေရေႏြးေႏြးေလးစပ္ထားတဲ့အထဲက ေရဖတ္ဝတ္ကို Simon ယူလိုက္ေတာ့လည္းတားတယ္၊ ထံုေဆးကို Fox ကိုင္ေတာ့လည္း ျပန္လုယူတယ္၊ Austin ကိုလည္း သူ႔လက္ကိုအထိမခံပါ။
Lock ကေတာ့ သက္ျပင္းခ်ကာစိတ္ေလၽွာ့လိုက္ရင္း အကုန္လံုးကိုအျပင္ထြက္ေစလိုက္ၿပီး ထံုေဆးသံုးကာ က်ည္ဆန္ထုတ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ အတြင္းနက္နက္အထိဝင္ေနတာေၾကာင့္ ေသြးေတြကထြက္လာၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္မေျပျဖစ္ရေသးတာပါ။ ဒီလိုအေျခအေနေတြကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ေလာက္ကို သူတို႔ေတြအားလံုးလုပ္တတ္ေနၾကတာ အထူးအဆန္းမဟုတ္။

ထူးဆန္းတာက Chain ပါ။
အားလံုးၿပီးသြားတဲ့အထိ ေက်ာက္႐ုပ္လိုထိုင္ေနၿပီး Lock က သူ႔လက္ထဲေသာက္ေဆးထည့္ေပးေတာ့ ယူလိုက္ကာ ထထြက္သြားမယ့္ Lock ကို ဒဏ္ရာရထားတဲ့လက္နဲ႔ လွမ္းဆြဲပါတယ္။
Lock က သူ႔လက္ကို Chain လက္ထဲကေန အသာေလးဆြဲထုတ္ေတာ့ အားစိုက္ၿပီးဆြဲထားတယ္။

"မင္းလက္က ထံုမေနဘူးလား?"

"အင္း"

"Tsk! ဘာလို႔မေျပာလဲ?"

"အသံမထြက္နဲ႔ဆိုလို႔"

"မင္း ..... မင္း ကတ္သီးကတ္သတ္ေတြမေျပာစမ္းနဲ႔။ လႊတ္ေတာ့၊ ငါ ဒါေတြသိမ္းမလို႔။ ေဆးေသာက္လိုက္ဦး"

"သူတို႔ကိုသိမ္းခိုင္းလိုက္ေလ။ Fox, အျပင္မွာရွိလား?"

ေဆးေတြကို ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ေသာက္လိုက္ၿပီး Fox ကိုေအာ္ေခၚေနျပန္တယ္။

"ဟုတ္၊ လာၿပီ"

"မင္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ Chain?"

"ဘယ္လိုမွမျဖစ္ဘူး။ Fox, ဒါေတြသိမ္းလို႔ရၿပီ"

Fox က သိမ္းၿပီးအျပင္ထြက္သြားေတာ့ Lock က

"လက္လႊတ္ေတာ့၊ ငါ့လက္ေတြေဆးရမယ္"

Lock လက္ေဆးၿပီးျပန္လာတဲ့အထိ Chain က ဒီအတိုင္းမလႈပ္မယွက္။

"ဟိုေကာင္ေတြ ေရဖတ္တိုက္ေပးမယ္ဆိုလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ အဝတ္အစားေတြလဲလိုက္"

"Bermuda ကို ျပန္သြားလိုက္ရင္ အကုန္အဆင္ေျပသြားမွာလား?"

"ဘာျဖစ္တယ္?"

"ကိုယ္ Bermuda ကေန ထြက္လာကတည္းက အကုန္လံုးကိုဒုကၡေပးေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့တာ။ ျပန္သြားလိုက္ရင္ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမလားလို႔ေလ"

Chain အေတြးေတြကို Lock သေဘာေပါက္လိုက္တာမို႔ Chain နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္ၿပီး

"မင္းျပန္သြားရင္ေရာ သူခိုင္းသမၽွ မင္းလုပ္ႏိုင္မွာလား? အဲဒီအခါက်ရင္ မင္းတို႔ခ်င္းထိပ္တိုက္ေတြ႕မွာ။ ေသြးသားအရင္းေတြအခ်င္းခ်င္း မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး။ အခုအေျခအေနက မင္းတို႔ခ်င္း ေရွာင္ထြက္လို႔ရေနေသးတယ္ေလ။ မင္းသူငယ္ခ်င္းကလည္း အဲဒီလိုပဲဆႏၵရွိမွာပဲ"

"Baby က အဲဒီလိုျမင္လား?"

"အင္း၊ သူက မင္းေၾကာင့္အခုလိုလုပ္တယ္ဆိုတာ သက္သက္မဲ့အေၾကာင္းရွာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။ ငါတို႔မရွိခင္ အေဖေတြလက္ထက္ကတည္းက Spectrum ကို Bermuda က လိုက္ၿငိေနတာပဲ။ မင္းေၾကာင့္ပဲလို႔ခ်ည္း ေတြးမေနနဲ႔ေတာ့"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးလို႔၊ အထင္မလြဲေတာ့လို႔"

"အိပ္လိုက္ေတာ့၊ ေဆးေတြထဲ အိပ္ေဆးပါတယ္"

"ဒီညေတာ့ တစ္ခန္းတည္းအိပ္လို႔ရလား?"

"...................."

"ကိုယ္ ခုတင္ေအာက္မွာအိပ္မယ္ေလ။ Baby ခုတင္ေပၚမွာအိပ္ေပးပါေနာ္"

"ဒဏ္ရာနဲ႔လူက ေအးေအးေဆးေဆးနားစမ္းကြာ။ ငါမျပန္ေသးပါဘူး"

"ဟင့္အင္း၊ ဒီအခန္းထဲမွာပဲ ေနေပးပါဗ်ာ"

"ေျပာရခက္တဲ့ေကာင္။ ဟိုဘက္တိုး"

"ဘာကိုလဲ?"

"ဘာမွမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီမွာ လွဲေနလိုက္ေတာ့"

"Baby ကေရာ?"

Lock ကျပန္မေျဖဘဲ ခုတင္ေပၚတက္ၿပီး ဟိုဘက္အစြန္မွာ ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္တာေၾကာင့္ လိုက္ၾကည့္ေနမိတဲ့ Chain ဘာေျပာရမွန္းမသိပါ။ Lockကေတာ့ သိပ္မက်ယ္လွတဲ့ခုတင္ရဲ႕ တစ္ဖက္စြန္းမွာတိုးကပ္ၿပီး

"ငါ့ဘက္ကပ္မလာနဲ႔၊ ညစ္စုတ္စုတ္ေကာင္"

ဒီေတာ့မွ Chain သတိဝင္လာၿပီး ဒီဘက္အစြန္မွာ အသာေလးလွဲအိပ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြေၾကာင့္ ဘယ္လိုပဲအစြန္မွာကပ္ေနၾကတယ္ေျပာေျပာ ခုတင္ေလးရဲ႕အလယ္မွာ တစ္ထြာေလာက္ပဲ ေနရာအလြတ္ရွိပါေတာ့တယ္။

ရင္ထဲကရြစိစိျဖစ္ေနတဲ့ႂကြက္သားက အခုမွပိုခုန္ေနသလိုပဲ Baby. Fox ေခၚလို႔ေရာက္လာတာဆိုေပမဲ့ ေရာက္လာေပးခဲ့တာက အဓိကပါပဲ။ ထံုေဆးတင္မကဘူး၊ အိပ္ေဆးလည္းမတိုးေတာ့ဘူးထင္တယ္။

"မင္းနႈတ္ခမ္းေပါက္သြားတာ ဒီတိုင္းထားလို႔ရလား?"

"ဗ်ာ?"

"ခုနက က်ည္ဆန္ထုတ္တုန္းက နႈတ္ခမ္းကို္က္ထားလို႔မဟုတ္လား? ငါကမသိလိုက္လို႔ အတြင္းနက္နက္ထဲကက်ည္ကို ဆြဲထုတ္ေနတာေလ။ ေျပာပါေတာ့လား၊ ထံုေဆးမတိုးဘူးလို႔"

"အခုမွထံုလာတယ္"

ေျပာၿပီး ဒဏ္ရာရတဲ့လက္ဘက္မွာအိပ္ေနတဲ့ Lock လက္ကို သူ႔လက္နဲ႔ထိကပ္လိုက္တယ္။

"ရန္က စျပန္ၿပီ"

"ထိ႐ံုေလးပါ"

"ငါ အိပ္ၿပီ"

Lock က လက္ကိုမဖယ္ဘဲ ထိလ်က္သားအတိုင္း ၿငိမ္သက္ေနလို႔ Chain အသံမထြက္ေအာင္ရယ္လိုက္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

¤

"Baby, Baby"

ႏိုးလာၿပီး Lock ကိုမေတြ႕လို႔ ေအာ္ေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ Lock က မၾကည္ၾကည့္နဲ႔လွမ္းၾကည့္ပါတယ္။

"ျပန္သြားတာလားလို႔"

"ေသာက္ပိုေတြ မလုပ္စမ္းနဲ႔"

Lock ပီသစြာ စကားလံုးေတြစစ္ထိုးလာေတာ့

"အတူတူျပန္မယ္လို႔ ေျပာမလို႔ပါ"

"ကိုယ္ပူေနလား?"

"ကိုယ္လား? အင္း၊ နည္းနည္းပူတယ္ထင္တယ္"

သူ႔နဖူးသူစမ္းၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ Chain အခုမွ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ၾကည့္မိတယ္ထင္ပါရဲ႕။

"အဝတ္ေတြလဲေပးထားတာလား?"

"ညက မင္းလူေတြ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးသြားတာ။ ဒဏ္ရာရွိန္နဲ႔ အဖ်ားတက္မွာစိုးလို႔ ဆရာဝန္ကလည္း ေဆးထိုးေပးသြားတယ္"

"ကိုယ္မသိပါလား?"

"အိပ္ေဆးကျပင္းတာကိုး။ အဲဒါလည္းမသိဘူးမဟုတ္လား? ဘာေဆးေတြလဲလို႔မၾကည့္ဘဲ စြတ္ေသာက္ေနတာ"

"ဒီေနရာ ဒီလူေတြနဲ႔ရွိေနတုန္းေတာင္ အကုန္လိုက္သတိထားေနရရင္လည္း ေသသြားတာကမွ သက္သာဦးမယ္။ ပင္ပန္းရလြန္းလို႔"

"အျပင္ထြက္ခဲ့။ မင္းစားဖို႔အတြက္ ျပင္ထားၿပီးၿပီတဲ့"

"Baby ေရာ"

"ဘယ္သူမွမစားရေသးဘူး။ အကုန္လံုးေစာင့္ေနတယ္"

"ဟုတ္လား? သြားမယ္ေလ"

▪︎

"သက္သာလား Chain?"

"အခုမွ ေတာ္ေတာ္ေလးနာလာၿပီ"

"မေန႔ကက် က်ည္မထုတ္ဘဲ ေသာက္ေနၿပီးေတာ့"

Austin က ႐ိုး႐ိုးေလးေမးေပမဲ့ Simon ကေတာ့ အရြဲ႕တိုက္လာတယ္။

"အဲဒီတုန္းက ေသြးပူေနလို႔ သိပ္မနာဘူးေလကြာ။ ေနာက္မွ အနာကိုအေမႊခံရလို႔ အမူးပါေျပသြားတာ"

Lock က သူ႔ကိုေျပာေနတာသိေပမဲ့ အဖက္မလုပ္။ သူတို႔ေျပာေနတုန္း Fox ေရာက္လာၿပီး

"ႏိုးလာၿပီပဲ။ အေျခအေနေကာင္းရဲ႕လား?"

"ဖ်ားေနၿပီ။ ညက မင္းတို႔အခ်ိဳးမေျပလို႔ေနမွာ"

"ျဖစ္ရေလဗ်ာ။ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔အိပ္ေနတာကို မၾကည့္ရက္ႏိုင္လို႔ သန္႔ရွင္းသြားေအာင္လည္း လုပ္ေပးရေသးတယ္။ Lock မို႔ တစ္ခန္းတည္းေနၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေပးတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆို အနားကိုမကပ္ခ်င္ဘူး"

"ငါကလည္း အကပ္မခံပါဘူး"

"Big Thank"

Fox နဲ႔ Chain ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကို Lock တို႔အကဲခတ္မိလိုက္တယ္။ Chain က ဘယ္သူနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေအာင္ေပါင္းႏိုင္တာမ်ိဳး။
Fox က ေျပာေနရင္းနဲ႔ ပန္းကန္ေတြစီထည့္ထားတဲ့ေအာက္က ဗီရိုကိုဖြင့္ကာ ေကာ္ဖီစက္ကိုထုတ္ယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လိုအပ္သမၽွပစၥည္းေတြက အစီအရီ။ စားေသာက္ေနတဲ့လူေတြက Fox ဆီအာ႐ံုေရာက္သြားၾကေတာ့

"ဘယ္သူ ဘာႀကိဳက္မွန္း ကၽြန္ေတာ္လည္းမသိ"

"ကၽြန္ေတာ္ေဖ်ာ္ေပးမယ္ Fox"

Lock စကားေၾကာင့္ Chain ထေအာ္တယ္။

"မရဘူး။ ငါေဖ်ာ္ေပးမယ္၊ ငါသိတယ္"

"မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ? Fox အဲဒါ ဟိုတစ္ခါကစက္လား?"

"ဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဒါကိုထိန္းသိမ္းရတာ အလုပ္တစ္ခု"

"ဪ။ ငါေဖ်ာ္ေပးမယ္ Chain, မင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေန"

"အစ္ကိုေလး ဟိုတစ္ေခါက္က ေကာ္ဖီေသာက္ျဖစ္တယ္ေပါ့"

"ေသာက္တယ္ေလ။ Fox ေတာင္ ေသာက္ ....."

"ဟုတ္တယ္။ ေသာက္တယ္ေလ"

Lock စကားကို Fox ကျဖတ္ေျပာေတာ့ Chain က Fox ကို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၿပီးၾကည့္ကာ

"မင္း ... မင္းက အဲဒီကတည္းက ေသာက္ဖူးတာလား?"

"မဟုတ္ပါဘူး"

"အစ္ကိုေလး၊ သူ႔ကိုေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္တာလား?"

ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္ဖူးတာ Chainမသိေစနဲ႔လို႔ Fox ေျပာဖူးတာကို Lock သတိရသြားတယ္။

"ဟင့္အင္း"

Fox ျပံဳးသြားတယ္။

"ဘာျပံဳးတာလဲ Fox?"

"Nothing"

"Sure?"

"Sure"

"ေအး၊ ေသာက္ဖူးတယ္လို႔သိရရင္ ငါေျပာတဲ့အတိုင္းပဲေနာ္။ အစာအိမ္ပါဆြဲထုတ္ပစ္မယ္"

"ဘာေတြတိုေနမွန္းမသိတာ။ မေသာက္ဖူးပါဘူးဆိုဗ်ာ"

Chain နဲ႔ Fox တို႔ တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္သတ္ေနၾကတာကို Lock ၾကားေနပါတယ္။

"ဘယ္သူ ဘာေသာက္မလဲ?"

Lock အေမးကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျဖေနလိုက္ၾကတာ Chain ေျပာတာကို အဖက္မလုပ္ၾကေတာ့ပါ။ Spectrum King ကိုမ်ား ေကာ္ဖီဆိုင္ဝန္ထမ္းလို႔ ထင္ေနၾကတာလားမသိ။

¤

"ေနရာေရႊ႕ၿပီးရင္ ငါ့ကိုအေၾကာင္းၾကားလိုက္"

"Yes, sir."

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခြင့္ျပဳပါဦး Fox"

"ဟုတ္ကဲ့"

Spectrum ကိုျပန္ေရာက္လာၾကေတာ့ Lily က အေၾကာင္းစံုေမးၿပီး ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ပါေတာ့တယ္။ Lock က ေရွာင္ထြက္သြားၿပီး Chain ကေတာ့  Lily ရဲ႕ဩဝါဒေတြကို ထိုင္နားေထာင္ၿပီးေနာက္မွာ

"မီးငယ္ေလး၊ ေရေသာက္မလား?"

"ဟာ! ရြဲ႕တာ"

"စိတ္ပူေနတာသိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရင္ေအးသြားေအာင္ေျပာတာပါ"

"တကယ္ပါပဲ။ အခုမွ စိတ္ေအးရတယ္။ တစ္ညလံုးလည္း ဆက္သြယ္လို႔မရမွာသိေပမဲ့ ဘာျဖစ္လဲေတာ့ သိခ်င္တာေပါ့"

"အခုစိတ္ေအးၿပီဆို ကိုယ္သြားလိုက္ဦးမယ္"

"ဘယ္လဲ?"

"ေဆး႐ံုေလ"

"Rapunzel ဖုန္းဆက္တယ္။ ဒီေန႔နားလိုက္ဦး။ Hurricane လည္း ျပန္သတိရေနၿပီ"

"ညေနေတာ့ သြားဦးမွျဖစ္မွာ"

"သေဘာ၊ သေဘာ။ မီးငယ္ဆိုသည္မွာလည္း ေျပာမရမယ့္လူေတြကို အမွတ္မရွိေျပာမိေနတာ"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ လူႀကီးေလးရယ္။ စိတ္ပူလို႔ေျပာတာလည္း သိပါတယ္။ ပြစိပြစိလုပ္တာေလးေတြလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းပါရဲ႕။ စူပုပ္ပုပ္နဲ႔ကေတာ့ ဘဲ႐ုပ္ဆိုးေလးျဖစ္ေနပါၿပီကြာ"

"Chain!!! ေတြ႕မယ္"

ေျပာၿပီး အေပၚတက္ေျပးတဲ့ Chain ေနာက္ကို Lily ေျပးလိုက္ေပမဲ့ ေလွကားထစ္ေတြေက်ာ္တက္သြားသူကို ဘယ္လိုမွမမီလိုက္ပါ။

¤

"Chain, ဒဏ္ရာရလို႔ဆို?"

"အာ ... နည္းနည္းေလးပါ။ သူ ျပန္အိပ္ေနတာလား Rapunzel? စက္ေတြျဖဳတ္လိုက္ၿပီပဲ"

"ေဆးအရွိန္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ျပန္အိပ္အိပ္သြားတယ္။ ဒီညအေျခအေနၾကည့္ၿပီး စိတ္ခ်ရရင္ အေရးေပၚခန္းကေန ေရႊ႕လို႔ရၿပီ"

"ေကာင္းတာေပါ့"

"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ? ကိုႀကီးတို႔ကိစၥကို သြားရွင္းတာလား?"

"ဒီတိုင္းပါပဲ။ အေထြအထူးမဟုတ္ပါဘူး"

"ဪ။ ကၽြန္မအျပင္ခဏထြက္ဦးမယ္"

"အင္း၊ ဒီညအိမ္ျပန္ခ်င္ရင္ ျပန္နားလို႔ရတယ္ေနာ္"

"ရွင္က ဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္ေနတာဆို?"

"ဘယ္သူ႔ဆီကသတင္းလဲ? ေကာင္းသြားပါၿပီ"

"Lily ပဲေပါ့"

ဒီညအတြက္ေတာ့ Rapunzel က အိမ္ျပန္သြားၿပီး Chain ကပဲေစာင့္ၾကည့္ေပးျဖစ္သြားတယ္။
ခုတင္ေျခရင္းမွာ ေျခေဖာ့ၿပီး ဟိုဘက္ဒီဘက္ေလၽွာက္ရင္း Bermuda အေၾကာင္းေတြးေနတုန္း

"Chain"

အသံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္ေတာ့

"ႏိုးၿပီလား? ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ေရဆာလို႔"

"အင္း၊ ငါလုပ္ေပးမယ္"

Chain လႈပ္ရွားသမၽွကို Hurricane က လိုက္ၾကည့္ေနၿပီး

"အခန္းကလည္း ..."

"မေနခ်င္ေတာ့ဘူးလား?"

"မြန္းက်ပ္လို႔"

"ငါ သြားေမးေပးမယ္"

"ၿပီးမွသြား။ ေမးမလို႔"

"အင္း၊ ဘာေမးမလို႔လဲ? အလုပ္ကိစၥဆို မေျဖဘူးေနာ္။ ဘာမွမေတြးနဲ႔ဦး"

"မင္း ဘာျဖစ္ေသးလဲ?"

"ငါက ဘာျဖစ္ရမွာလဲ?"

Hurricane က စိုက္ၾကည့္လာတာေၾကာင့္

"ေအးပါ၊ ငါ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အားလံုး ရွင္းၿပီးသြားၿပီ၊ ငါက ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ?"

"ညာတာ"

"ဘာရယ္?"

"မင္း လက္တစ္ဖက္ပဲ ဖိသံုးေနတာ"

"ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီ။ အကဲခတ္ေတာ္တာ ေတာ္႐ံုပဲေကာင္းတယ္။ စံုေထာက္လုပ္ရမွာ။ လက္ေမာင္းမွာနည္းနည္းေလးထိတာ။ ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္သေလာက္"

"ေသြးထြက္တယ္ေတာ့ ထား"

"ေအးကြာ၊ ပ်ားတုပ္သေလာက္ကြာ"

"ေသခ်ာလား?"

"တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ားကိုက္တယ္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုမွကြာ။ ေနစမ္းပါဦး၊ မင္း စကားမ်ားလိုက္တာ။ အေရးေပၚခြဲစိတ္ခန္းဝင္လိုက္ရတာ မင္းမဟုတ္သလိုပဲ"

"မင္းကိုစိတ္မခ်လို႔ မေသလိုက္ရဘူး"

"ယမမင္းကလည္း မေခၚရဲပါဘူး။ ငါနဲ႔ေတြ႕သြားမွာေပါ့"

"ဟာဟ၊ အား ... ရယ္စရာမေျပာနဲ႔ကြ"

"Sorry, sorry. နာသြားလား? မရယ္နဲ႔ေလကြာ"

"အင္း"

Hurricane က Chain ကိုေငးၾကည့္ေနေတာ့

"ငါ အခန္းေျပာင္းဖို႔ကိစၥ သြားေမးဦးမယ္။ ခဏေစာင့္"

"အင္း"

နႈတ္ခမ္းမွာ ေပါက္ျပဲရာလည္းေတြ႕တယ္။ လက္ဖမိုးမွာလည္း ရွရာနဲ႔။ လက္ရွည္ပြပြဝတ္ထားတဲ့ေအာက္မွာ ပတ္တီးစည္းထားတာကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သိသာေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္တစ္ဖက္ကသိပ္မလႈပ္တာ အရမ္းမသိသာေပမဲ့ ကိုယ္သိတယ္ေလ Boo ရယ္။ ဘာလို႔မ်ား ၿငိမ္ၿငိမ္မေနတာလဲ? ဒီကိစၥေတြကို ကိုယ့္ဘာသာရွင္းလို႔ရတယ္။ တကယ္ဆို Bermuda က Target ထားေနလို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရမွာကိုကြာ။

Hurricane ေတြးေနတုန္း ဆရာဝန္နဲ႔အတူ Chain ျပန္ဝင္လာပါတယ္။

"Hurricane, ေနရတာ ဘယ္လိုလဲ?"

ဆရာဝန္က ေသခ်ာစမ္းသပ္ၿပီး

"အခန္းေရႊ႕ခ်င္ရင္ ေရႊ႕လို႔ရပါၿပီ။ ဒီထဲကေတာ့ ပိတ္ေလွာင္ေနသလိုျဖစ္မွာ။ ေရႊ႕ၾကတာေပါ့"

ေရႊ႕လိုက္တဲ့အခန္းက ဟိုတယ္ေရာက္ေနသလိုလို။ အခုမွပဲ Hurricane တို႔ ပိုၿပီးလန္းဆန္းလာသလိုလို။

"ခဏနားဦး၊ ငါဟိုဘက္မွာရွိမယ္"

ခုတင္ထားရာအကန္႔နဲ႔ နံရံပုေလးျခားထားတဲ့ ဧည့္ခန္းလိုေနရာဆီကို Chain ညႊန္ျပရင္း ေျပာလိုက္တယ္။

"မအိပ္ခ်င္ပါဘူးကြာ"

"မင္း ပင္ပန္းမွာစိုးလို႔"

"ခုတင္ေပၚလွဲလ်က္သား အခန္းေျပာင္းတာေလးကိုေလ"

"ေအးပါ၊ ဟိုေန႔ကေတာ့ အဲဒီလိုမွ ေျပာႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ငါ့မွာစိုးရိမ္လိုက္ရတာ"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

"အဟမ္း၊ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ? ကေယာင္ကတမ္းေတြျဖစ္ေနတာလား?"

"မင္းရဲ႕ေသြးေတြဝင္သြားလို႔ေနမွာ"

"ျဖစ္ရဦးမယ္"

"ငါ အတည္ေျပာတာ"

"လိုလို႔လား အဲဒီစကားက။ မင္းသာ အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ေန။ ငါ အားနာရေအာင္မလုပ္နဲ႔"

"ဘာလုပ္မိ?"

"မင္းသိၿပီးသားမဟုတ္လား Bermuda ပါတယ္ဆိုတာ။ ေနာက္ဆို မိုက္ကန္းကန္းေတြမလုပ္ပါနဲ႔"

"မင္းဆိုရင္ေရာ?"

"ဟာ၊ ေတာ္ၿပီ။ ဒီနားတင္လည္ေနၿပီ။ ေနာက္ဆို ငါမပါဘဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မေနနဲ႔"

"ဟုတ္ကဲ့"

မင္းစကားက အျမဲအတူတူရွိေနမယ္လို႔ဆိုလိုတာေပါ့။ ကိုယ္လိုရာဆြဲေတြးပါရေစ။

"လိမၼာတယ္"

ငါ့ကို အားနာရေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔။ တစ္ခုခုဆို မင္းကပဲ ေရွ႕ကေနရွင္းမသြားပါနဲ႔။

¤

အိပ္ရာေပၚပက္လက္လွဲေနရင္း Lock အေတြးေတြက ေရာက္တတ္ရာရာ။

မေန႔ညက မင္းမူးေနတာမွဟုတ္ရဲ႕လား Chain? ငါ့ကို တမင္တကာရစ္ေနသလိုပါပဲ။ အင္းေလ၊ ငါကိုက မင္းရွိရာလာခဲ့မိတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ငါလိုက္လာမိတာ မွန္တယ္မဟုတ္လား?
အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းက Hurricane နာမည္ေခၚၿပီး ဘာမွမျဖစ္ရဘူးတဲ့ေလ။
Baby ခ်င္းထပ္ေနေအာင္ ေအာ္ေနၿပီး မသြားပါနဲ႔တဲ့။
Bermuda က မင္းေဘးကလူေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတာ မင္းအတြက္ရင္ပူရမွန္း ငါနားလည္ပါတယ္။
ငါ မင္းကို နားလည္ပါတယ္ Chain.

■■■■■ Part (LXXI) ဆက္ရန္ ■■■■■


"Baby ရေ ... Baby လို့"

မူးရင် အဲဒီလိုသောင်းကျန်းတတ်တယ်လို့ ငါလည်းမသိရပါလား Chain.

"Dexter Adler!"

Lock အော်လိုက်တော့ အရက်ခွက်ကိုင်ရင်း Chain တစ်ချက်ငြိမ်သွားပြီးမှ

"အဟား ... ငါဘာတွေကြားနေတာလဲ?"

Chain က သူ့ဘာသာမယုံနိုင်သလို ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်တာကြောင့် Fox ပြုံးလိုက်တာကို Lockမြင်လိုက်ပါတယ်။ Chain အနားကိုသွားလိုက်ပြီး

"သေချင်ရင်လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်သွားသေလေ။ အခုက ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်နေတာလဲ?"

"ဟင်? Baby? တကယ်ကြီး လိုက်လာတာ ..."

"Tsk! ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ? ဟိုဘက်လက်က ဖြတ်ပစ်တော့မလို့လား? အခုချက်ချင်း ကျည်ထုတ်ဖို့လုပ်စမ်း။ လူလည်း လူရုပ်မပေါ်တော့ဘူး၊ စုတ်ပြတ်နေတာပဲ"

Oleander နဲ့ ဘယ်လောက်သတ်လာတယ်မသိ။ အဝတ်အစားဖရိုဖရဲ၊ သွေးတွေက ဟိုတစ်ကွက်၊ ဒီတစ်ကွက်နဲ့ လူကလည်းညစ်ပတ်နံစော်လို့။
နဖူးမှာပလာစတာနဲ့ Fox က ခုံပေါ်မှာခေါင်းမှောက်မလိုဖြစ်နေတဲ့ Chain ကိုလာတွဲဖို့လုပ်နေလို့

"ရတယ် Fox. Simon တို့တွဲလိမ့်မယ်။ သူ့ကို ဘယ်အခန်းထဲခေါ်ရမလဲ?"

"ဒီဘက်ကို Lock"

Austin နဲ့ Simon တွဲခေါ်ဖို့လုပ်တာကို Chain က

"ဘာလဲ?"

"ကျည်ဆန်ဖယ်ထုတ်ရမယ်လေ Chain ရဲ့"

"ထားလိုက်ကွာ"

Simon ပြောတာကို ဂျစ်ကန်နေတဲ့ Chain ကြောင့် Lock စိတ်မရှည်တော့ပါ။

"Chain, မင်း ငြိမ်ငြိမ်နေလို့မရဘူးလား? ညဘက်ကြီးထလိုက်လာရတာ ငါသိပ်ပျော်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား?"

"Baby ဘာသိလို့လဲ? အခုက Bermuda က ကိုယ့်ကိုမကျေနပ်တိုင်း ပြဿနာပတ်ရှာနေတာ။ နေပါဦး ... ဘယ်သူခေါ်တာလဲ? ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ?"

"ဟေ့ကောင်၊ ပါးစပ်ပိတ်ထား။ ဆေးရုံကလူက ပြန်စိတ်ပူရအောင်လုပ်မနေနဲ့။ ငါ စကားများများမပြောချင်ဘူး။ ငြိမ်ငြိမ်လိုက်ခဲ့"

"ဘယ်ကိုလဲ?"

"ကျည်ဆန်ထုတ်ပစ်ဖို့"

"Baby ထုတ်ပေးမှာလား?"

"ငါ ဆရာဝန်မဟုတ်ဘူး"

"နယ်စပ်စခန်းမှာလည်း ဟိုကောင်တွေကို အဲဒီလိုတွေလုပ်ပေးဖူးတာပဲ။ Paris မှာတုန်းကလည်း Bryan ဒဏ်ရာကို ကျည်ထုတ်ပေးဖူးတယ်မဟုတ်လား? ဟိုတစ်ခေါက်က Casper တွေ ....."

"တော်စမ်း ဟေ့ကောင်။ မူးပြီးရစ်မနေနဲ့"

"ထိတောင်မထိချင်ဘူးပေါ့? အဲဒါဆို ဘာလို့လိုက်လာသေးလဲ?"

Lock စိတ်တွေရှုပ်လာသလို၊ မျက်နှာလည်းပူနေပြီ။ လူစုံတုန်းရှင်းပြနေသလိုပဲ။ ပဝေသဏီကအကြောင်းတွေနဲ့ သေသွားတဲ့ Bryan ကိုပါ ပြဿနာလုပ်တော့မလို။ Austin က အနေအေးသလိုရုပ်တည်ပေမဲ့ Simon နဲ့ Fox ကတော့ Chain ရစ်နေပုံကို ရယ်နေပြီ။

"သေရင်လည်းသေတော့လေ။ Austin, Simon, ပြန်မယ်"

Lock လှည့်ထွက်လိုက်တော့ Red နှစ်ယောက်လည်း အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားသလို Fox လည်း တားရခက်၊ လွှတ်ပေးလိုက်ရအခက်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတုန်းမှာ ...

"အား ..... Baby ရေ၊ ပစ်မထားခဲ့နဲ့လေ"

Oh My God!
Chain တို့ မနည်းခေါင်းမတ်နေရတဲ့ကြားက အသံကျယ်ကြီးနဲ့ထအော်ပါတော့တယ်။ ကျန်သုံးယောက်ကတော့ ဆံပင်တွေပါထောင်ချင်ချင်ဖြစ်သွားပြီး Chain ကိုသာ တအံ့တဩကြည့်နေမိတော့တယ်။
Chain သည် ဤကဲ့သို့ရစ်တတ်ပါသည်လား?

Lock ကတော့ မီးတောက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး

"မင်းပါးစပ် မင်းဘာသာပိတ်မလား? ငါပိတ်ပေးရမလား?"

"ကျည်ထုတ်ပေး၊ ပါးစပ်ပိတ်ထားမယ်"

သူ့လက်နဲ့သူ့ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားပါသော Chain ကြောင့် ကျန်တဲ့သုံးယောက်က Lock ကို တောင်းပန်သလိုကြည့်လာပါတယ်။

"အသံတစ်ချက်ထွက်ကြည့်၊ သတ်ပစ်မယ်"

Lock ကလက်ခံလိုက်တဲ့အနေအထားမို့ Red နှစ်ယောက်က Chain ကိုတွဲဖို့လုပ်ပြန်တော့

"မတွဲနဲ့၊ ငါသွားနိုင်တယ်"

လွှတ်ပေးလိုက်ပြန်တော့ ခုံကိုတိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်ပုံလဲကျသွားတယ်။

"မင်း ပါးစပ်ပိတ်ထားမယ်ဆို? ဟိုနှစ်ယောက်၊ တွဲခေါ်လို့မရရင် မပြီးခေါ်လာခဲ့"

ဒီတော့မှ အေးအေးဆေးဆေးပါလာတဲ့ Chain က ခုနကသောင်းကျန်းနေတာ သူမဟုတ်သလို။
သူ့အနာနဲ့သူ့ဆေးနဲ့တော့ ဟုတ်နေတာပဲ။

ပစ္စည်းပစ္စယအစုံအလင်နဲ့ ခုတင်ဘေးကခုံမှာထိုင်နေတဲ့ Lock ရယ်၊ ခုတင်ပေါ်မှာငြိမ်နေတဲ့ Chain ရယ်ကလွဲရင် အခန်းထဲဘယ်သူမှမရှိပါ။ Chain အခန်းထဲရောက်ကတည်းက ဘယ်သူ့ကိုမှဘာမှအထိမခံ။ ရေနွေးနွေးလေးစပ်ထားတဲ့အထဲက ရေဖတ်ဝတ်ကို Simon ယူလိုက်တော့လည်းတားတယ်၊ ထုံဆေးကို Fox ကိုင်တော့လည်း ပြန်လုယူတယ်၊ Austin ကိုလည်း သူ့လက်ကိုအထိမခံပါ။
Lock ကတော့ သက်ပြင်းချကာစိတ်လျှော့လိုက်ရင်း အကုန်လုံးကိုအပြင်ထွက်စေလိုက်ပြီး ထုံဆေးသုံးကာ ကျည်ဆန်ထုတ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ အတွင်းနက်နက်အထိဝင်နေတာကြောင့် သွေးတွေကထွက်လာပြီး တော်တော်လေးအဆင်မပြေဖြစ်ရသေးတာပါ။ ဒီလိုအခြေအနေတွေကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ဖြေရှင်းဖို့လောက်ကို သူတို့တွေအားလုံးလုပ်တတ်နေကြတာ အထူးအဆန်းမဟုတ်။

ထူးဆန်းတာက Chain ပါ။
အားလုံးပြီးသွားတဲ့အထိ ကျောက်ရုပ်လိုထိုင်နေပြီး Lock က သူ့လက်ထဲသောက်ဆေးထည့်ပေးတော့ ယူလိုက်ကာ ထထွက်သွားမယ့် Lock ကို ဒဏ်ရာရထားတဲ့လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲပါတယ်။
Lock က သူ့လက်ကို Chain လက်ထဲကနေ အသာလေးဆွဲထုတ်တော့ အားစိုက်ပြီးဆွဲထားတယ်။

"မင်းလက်က ထုံမနေဘူးလား?"

"အင်း"

"Tsk! ဘာလို့မပြောလဲ?"

"အသံမထွက်နဲ့ဆိုလို့"

"မင်း ..... မင်း ကတ်သီးကတ်သတ်တွေမပြောစမ်းနဲ့။ လွှတ်တော့၊ ငါ ဒါတွေသိမ်းမလို့။ ဆေးသောက်လိုက်ဦး"

"သူတို့ကိုသိမ်းခိုင်းလိုက်လေ။ Fox, အပြင်မှာရှိလား?"

ဆေးတွေကို ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့်သောက်လိုက်ပြီး Fox ကိုအော်ခေါ်နေပြန်တယ်။

"ဟုတ်၊ လာပြီ"

"မင်း ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ Chain?"

"ဘယ်လိုမှမဖြစ်ဘူး။ Fox, ဒါတွေသိမ်းလို့ရပြီ"

Fox က သိမ်းပြီးအပြင်ထွက်သွားတော့ Lock က

"လက်လွှတ်တော့၊ ငါ့လက်တွေဆေးရမယ်"

Lock လက်ဆေးပြီးပြန်လာတဲ့အထိ Chain က ဒီအတိုင်းမလှုပ်မယှက်။

"ဟိုကောင်တွေ ရေဖတ်တိုက်ပေးမယ်ဆိုလည်း မဟုတ်ပြန်ဘူး။ အဝတ်အစားတွေလဲလိုက်"

"Bermuda ကို ပြန်သွားလိုက်ရင် အကုန်အဆင်ပြေသွားမှာလား?"

"ဘာဖြစ်တယ်?"

"ကိုယ် Bermuda ကနေ ထွက်လာကတည်းက အကုန်လုံးကိုဒုက္ခပေးနေသလို ဖြစ်နေတော့တာ။ ပြန်သွားလိုက်ရင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားမလားလို့လေ"

Chain အတွေးတွေကို Lock သဘောပေါက်လိုက်တာမို့ Chain နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်ပြီး

"မင်းပြန်သွားရင်ရော သူခိုင်းသမျှ မင်းလုပ်နိုင်မှာလား? အဲဒီအခါကျရင် မင်းတို့ချင်းထိပ်တိုက်တွေ့မှာ။ ​သွေးသားအရင်း​တွေအချင်းချင်း မထိခိုက်စေချင်ဘူး။ အခုအခြေအနေက မင်းတို့ချင်း ရှောင်ထွက်လို့ရနေသေးတယ်လေ။ မင်းသူငယ်ချင်းကလည်း အဲဒီလိုပဲဆန္ဒရှိမှာပဲ"

"Baby က အဲဒီလိုမြင်လား?"

"အင်း၊ သူက မင်းကြောင့်အခုလိုလုပ်တယ်ဆိုတာ သက်သက်မဲ့အကြောင်းရှာတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်လေ။ ငါတို့မရှိခင် အဖေတွေလက်ထက်ကတည်းက Spectrum ကို Bermuda က လိုက်ငြိနေတာပဲ။ မင်းကြောင့်ပဲလို့ချည်း တွေးမနေနဲ့တော့"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုနားလည်ပေးလို့၊ အထင်မလွဲတော့လို့"

"အိပ်လိုက်တော့၊ ဆေးတွေထဲ အိပ်ဆေးပါတယ်"

"ဒီညတော့ တစ်ခန်းတည်းအိပ်လို့ရလား?"

"...................."

"ကိုယ် ခုတင်အောက်မှာအိပ်မယ်လေ။ Baby ခုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပေးပါနော်"

"ဒဏ်ရာနဲ့လူက အေးအေးဆေးဆေးနားစမ်းကွာ။ ငါမပြန်သေးပါဘူး"

"ဟင့်အင်း၊ ဒီအခန်းထဲမှာပဲ နေပေးပါဗျာ"

"ပြောရခက်တဲ့ကောင်။ ဟိုဘက်တိုး"

"ဘာကိုလဲ?"

"ဘာမှမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီမှာ လှဲနေလိုက်တော့"

"Baby ကရော?"

Lock ကပြန်မဖြေဘဲ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဟိုဘက်အစွန်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်တာကြောင့် လိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ Chain ဘာပြောရမှန်းမသိပါ။ Lockကတော့ သိပ်မကျယ်လှတဲ့ခုတင်ရဲ့ တစ်ဖက်စွန်းမှာတိုးကပ်ပြီး

"ငါ့ဘက်ကပ်မလာနဲ့၊ ညစ်စုတ်စုတ်ကောင်"

ဒီတော့မှ Chain သတိဝင်လာပြီး ဒီဘက်အစွန်မှာ အသာလေးလှဲအိပ်လိုက်တယ်။ သူတို့ခန္ဓာကိုယ်တွေကြောင့် ဘယ်လိုပဲအစွန်မှာကပ်နေကြတယ်ပြောပြော ခုတင်လေးရဲ့အလယ်မှာ တစ်ထွာလောက်ပဲ နေရာအလွတ်ရှိပါတော့တယ်။

ရင်ထဲကရွစိစိဖြစ်နေတဲ့ကြွက်သားက အခုမှပိုခုန်နေသလိုပဲ Baby. Fox ခေါ်လို့ရောက်လာတာဆိုပေမဲ့ ရောက်လာပေးခဲ့တာက အဓိကပါပဲ။ ထုံဆေးတင်မကဘူး၊ အိပ်ဆေးလည်းမတိုးတော့ဘူးထင်တယ်။

"မင်းနှုတ်ခမ်းပေါက်သွားတာ ဒီတိုင်းထားလို့ရလား?"

"ဗျာ?"

"ခုနက ကျည်ဆန်ထုတ်တုန်းက နှုတ်ခမ်းကိုက်ထားလို့မဟုတ်လား? ငါကမသိလိုက်လို့ အတွင်းနက်နက်ထဲကကျည်ကို ဆွဲထုတ်နေတာလေ။ ပြောပါတော့လား၊ ထုံဆေးမတိုးဘူးလို့"

"အခုမှထုံလာတယ်"

ပြောပြီး ဒဏ်ရာရတဲ့လက်ဘက်မှာအိပ်နေတဲ့ Lock လက်ကို သူ့လက်နဲ့ထိကပ်လိုက်တယ်။

"ရန်က စပြန်ပြီ"

"ထိရုံလေးပါ"

"ငါ အိပ်ပြီ"

Lock က လက်ကိုမဖယ်ဘဲ ထိလျက်သားအတိုင်း ငြိမ်သက်နေလို့ Chain အသံမထွက်အောင်ရယ်လိုက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

¤

"Baby, Baby"

နိုးလာပြီး Lock ကိုမတွေ့လို့ အော်နေတဲ့ Chain ကြောင့် အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ Lock က မကြည်ကြည့်နဲ့လှမ်းကြည့်ပါတယ်။

"ပြန်သွားတာလားလို့"

"သောက်ပိုတွေ မလုပ်စမ်းနဲ့"

Lock ပီသစွာ စကားလုံးတွေစစ်ထိုးလာတော့

"အတူတူပြန်မယ်လို့ ပြောမလို့ပါ"

"ကိုယ်ပူနေလား?"

"ကိုယ်လား? အင်း၊ နည်းနည်းပူတယ်ထင်တယ်"

သူ့နဖူးသူစမ်းပြီး ပြောလိုက်တဲ့ Chain အခုမှ သူ့ကိုယ်သူပြန်ကြည့်မိတယ်ထင်ပါရဲ့။

"အဝတ်တွေလဲပေးထားတာလား?"

"ညက မင်းလူတွေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသွားတာ။ ဒဏ်ရာရှိန်နဲ့ အဖျားတက်မှာစိုးလို့ ဆရာဝန်ကလည်း ဆေးထိုးပေးသွားတယ်"

"ကိုယ်မသိပါလား?"

"အိပ်ဆေးကပြင်းတာကိုး။ အဲဒါလည်းမသိဘူးမဟုတ်လား? ဘာဆေးတွေလဲလို့မကြည့်ဘဲ စွတ်သောက်နေတာ"

"ဒီနေရာ ဒီလူတွေနဲ့ရှိနေတုန်းတောင် အကုန်လိုက်သတိထားနေရရင်လည်း သေသွားတာကမှ သက်သာဦးမယ်။ ပင်ပန်းရလွန်းလို့"

"အပြင်ထွက်ခဲ့။ မင်းစားဖို့အတွက် ပြင်ထားပြီးပြီတဲ့"

"Baby ရော"

"ဘယ်သူမှမစားရသေးဘူး။ အကုန်လုံးစောင့်နေတယ်"

"ဟုတ်လား? သွားမယ်လေ"

▪︎

"သက်သာလား Chain?"

"အခုမှ တော်တော်လေးနာလာပြီ"

"မနေ့ကကျ ကျည်မထုတ်ဘဲ သောက်နေပြီးတော့"

Austin က ရိုးရိုးလေးမေးပေမဲ့ Simon ကတော့ အရွဲ့တိုက်လာတယ်။

"အဲဒီတုန်းက သွေးပူနေလို့ သိပ်မနာဘူးလေကွာ။ နောက်မှ အနာကိုအမွှေခံရလို့ အမူးပါပြေသွားတာ"

Lock က သူ့ကိုပြောနေတာသိပေမဲ့ အဖက်မလုပ်။ သူတို့ပြောနေတုန်း Fox ရောက်လာပြီး

"နိုးလာပြီပဲ။ အခြေအနေကောင်းရဲ့လား?"

"ဖျားနေပြီ။ ညက မင်းတို့အချိုးမပြေလို့နေမှာ"

"ဖြစ်ရလေဗျာ။ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်နဲ့အိပ်နေတာကို မကြည့်ရက်နိုင်လို့ သန့်ရှင်းသွားအောင်လည်း လုပ်ပေးရသေးတယ်။ Lock မို့ တစ်ခန်းတည်းနေပြီး စောင့်ကြည့်ပေးတာ။ ကျွန်တော်ဆို အနားကိုမကပ်ချင်ဘူး"

"ငါကလည်း အကပ်မခံပါဘူး"

"Big Thank"

Fox နဲ့ Chain ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို Lock တို့အကဲခတ်မိလိုက်တယ်။ Chain က ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် သူငယ်ချင်းဖြစ်အောင်ပေါင်းနိုင်တာမျိုး။
Fox က ပြောနေရင်းနဲ့ ပန်းကန်တွေစီထည့်ထားတဲ့အောက်က ဗီရိုကိုဖွင့်ကာ ကော်ဖီစက်ကိုထုတ်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လိုအပ်သမျှပစ္စည်းတွေက အစီအရီ။ စားသောက်နေတဲ့လူတွေက Fox ဆီအာရုံရောက်သွားကြတော့

"ဘယ်သူ ဘာကြိုက်မှန်း ကျွန်တော်လည်းမသိ"

"ကျွန်တော်ဖျော်ပေးမယ် Fox"

Lock စကားကြောင့် Chain ထအော်တယ်။

"မရဘူး။ ငါဖျော်ပေးမယ်၊ ငါသိတယ်"

"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ? Fox အဲဒါ ဟိုတစ်ခါကစက်လား?"

"ဟုတ်။ ကျွန်တော့်မှာ ဒါကိုထိန်းသိမ်းရတာ အလုပ်တစ်ခု"

"ဪ။ ငါဖျော်ပေးမယ် Chain, မင်းငြိမ်ငြိမ်နေ"

"အစ်ကိုလေး ဟိုတစ်ခေါက်က ကော်ဖီသောက်ဖြစ်တယ်ပေါ့"

"သောက်တယ်လေ။ Fox တောင် သောက် ....."

"ဟုတ်တယ်။ သောက်တယ်လေ"

Lock စကားကို Fox ကဖြတ်ပြောတော့ Chain က Fox ကို မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီးကြည့်ကာ

"မင်း ... မင်းက အဲဒီကတည်းက သောက်ဖူးတာလား?"

"မဟုတ်ပါဘူး"

"အစ်ကိုလေး၊ သူ့ကိုကော်ဖီဖျော်တိုက်တာလား?"

ကော်ဖီဖျော်တိုက်ဖူးတာ Chainမသိစေနဲ့လို့ Fox ပြောဖူးတာကို Lock သတိရသွားတယ်။

"ဟင့်အင်း"

Fox ပြုံးသွားတယ်။

"ဘာပြုံးတာလဲ Fox?"

"Nothing"

"Sure?"

"Sure"

"အေး၊ သောက်ဖူးတယ်လို့သိရရင် ငါပြောတဲ့အတိုင်းပဲနော်။ အစာအိမ်ပါဆွဲထုတ်ပစ်မယ်"

"ဘာတွေတိုနေမှန်းမသိတာ။ မသောက်ဖူးပါဘူးဆိုဗျာ"

Chain နဲ့ Fox တို့ တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်သတ်နေကြတာကို Lock ကြားနေပါတယ်။

"ဘယ်သူ ဘာသောက်မလဲ?"

Lock အမေးကို တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဖြေနေလိုက်ကြတာ Chain ပြောတာကို အဖက်မလုပ်ကြတော့ပါ။ Spectrum King ကိုများ ကော်ဖီဆိုင်ဝန်ထမ်းလို့ ထင်နေကြတာလားမသိ။

¤

"နေရာရွှေ့ပြီးရင် ငါ့ကိုအကြောင်းကြားလိုက်"

"Yes, sir."

"ကျွန်တော်တို့ကို ခွင့်ပြုပါဦး Fox"

"ဟုတ်ကဲ့"

Spectrum ကိုပြန်ရောက်လာကြတော့ Lily က အကြောင်းစုံမေးပြီး ပေါက်ပေါက်ဖောက်ပါတော့တယ်။ Lock က ရှောင်ထွက်သွားပြီး Chain ကတော့  Lily ရဲ့ဩဝါဒတွေကို ထိုင်နားထောင်ပြီးနောက်မှာ

"မီးငယ်လေး၊ ရေသောက်မလား?"

"ဟာ! ရွဲ့တာ"

"စိတ်ပူနေတာသိပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ရင်အေးသွားအောင်ပြောတာပါ"

"တကယ်ပါပဲ။ အခုမှ စိတ်အေးရတယ်။ တစ်ညလုံးလည်း ဆက်သွယ်လို့မရမှာသိပေမဲ့ ဘာဖြစ်လဲတော့ သိချင်တာပေါ့"

"အခုစိတ်အေးပြီဆို ကိုယ်သွားလိုက်ဦးမယ်"

"ဘယ်လဲ?"

"ဆေးရုံလေ"

"Rapunzel ဖုန်းဆက်တယ်။ ဒီနေ့နားလိုက်ဦး။ Hurricane လည်း ပြန်သတိရနေပြီ"

"ညနေတော့ သွားဦးမှဖြစ်မှာ"

"သဘော၊ သဘော။ မီးငယ်ဆိုသည်မှာလည်း ပြောမရမယ့်လူတွေကို အမှတ်မရှိပြောမိနေတာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ လူကြီးလေးရယ်။ စိတ်ပူလို့ပြောတာလည်း သိပါတယ်။ ပွစိပွစိလုပ်တာလေးတွေလည်း ချစ်စရာကောင်းပါရဲ့။ စူပုပ်ပုပ်နဲ့ကတော့ ဘဲရုပ်ဆိုးလေးဖြစ်နေပါပြီကွာ"

"Chain!!! တွေ့မယ်"

ပြောပြီး အပေါ်တက်ပြေးတဲ့ Chain နောက်ကို Lily ပြေးလိုက်ပေမဲ့ လှေကားထစ်တွေကျော်တက်သွားသူကို ဘယ်လိုမှမမီလိုက်ပါ။

¤

"Chain, ဒဏ်ရာရလို့ဆို?"

"အာ ... နည်းနည်းလေးပါ။ သူ ပြန်အိပ်နေတာလား Rapunzel? စက်တွေဖြုတ်လိုက်ပြီပဲ"

"ဆေးအရှိန်တွေနဲ့ဆိုတော့ ပြန်အိပ်အိပ်သွားတယ်။ ဒီညအခြေအနေကြည့်ပြီး စိတ်ချရရင် အရေးပေါ်ခန်းကနေ ရွှေ့လို့ရပြီ"

"ကောင်းတာပေါ့"

"ဘာဖြစ်ကြတာလဲ? ကိုကြီးတို့ကိစ္စကို သွားရှင်းတာလား?"

"ဒီတိုင်းပါပဲ။ အထွေအထူးမဟုတ်ပါဘူး"

"ဪ။ ကျွန်မအပြင်ခဏထွက်ဦးမယ်"

"အင်း၊ ဒီညအိမ်ပြန်ချင်ရင် ပြန်နားလို့ရတယ်နော်"

"ရှင်က ဖျားချင်သလိုဖြစ်နေတာဆို?"

"ဘယ်သူ့ဆီကသတင်းလဲ? ကောင်းသွားပါပြီ"

"Lily ပဲပေါ့"

ဒီညအတွက်တော့ Rapunzel က အိမ်ပြန်သွားပြီး Chain ကပဲစောင့်ကြည့်ပေးဖြစ်သွားတယ်။
ခုတင်ခြေရင်းမှာ ခြေဖော့ပြီး ဟိုဘက်ဒီဘက်လျှောက်ရင်း Bermuda အကြောင်းတွေးနေတုန်း

"Chain"

အသံသဲ့သဲ့ကြောင့် လှမ်းကြည့်တော့

"နိုးပြီလား? ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

"ရေဆာလို့"

"အင်း၊ ငါလုပ်ပေးမယ်"

Chain လှုပ်ရှားသမျှကို Hurricane က လိုက်ကြည့်နေပြီး

"အခန်းကလည်း ..."

"မနေချင်တော့ဘူးလား?"

"မွန်းကျပ်လို့"

"ငါ သွားမေးပေးမယ်"

"ပြီးမှသွား။ မေးမလို့"

"အင်း၊ ဘာမေးမလို့လဲ? အလုပ်ကိစ္စဆို မဖြေဘူးနော်။ ဘာမှမတွေးနဲ့ဦး"

"မင်း ဘာဖြစ်သေးလဲ?"

"ငါက ဘာဖြစ်ရမှာလဲ?"

Hurricane က စိုက်ကြည့်လာတာကြောင့်

"အေးပါ၊ ငါ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ အားလုံး ရှင်းပြီးသွားပြီ၊ ငါက ဘယ်သူမို့လို့လဲ?"

"ညာတာ"

"ဘာရယ်?"

"မင်း လက်တစ်ဖက်ပဲ ဖိသုံးနေတာ"

"ဟုတ်ပြီ၊ ဟုတ်ပြီ။ အကဲခတ်တော်တာ တော်ရုံပဲကောင်းတယ်။ စုံထောက်လုပ်ရမှာ။ လက်မောင်းမှာနည်းနည်းလေးထိတာ။ ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်သလောက်"

"သွေးထွက်တယ်တော့ ထား"

"အေးကွာ၊ ပျားတုပ်သလောက်ကွာ"

"သေချာလား?"

"တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျားကိုက်တယ်ဖြစ်တော့မယ်။ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုမှကွာ။ နေစမ်းပါဦး၊ မင်း စကားများလိုက်တာ။ အရေးပေါ်ခွဲစိတ်ခန်းဝင်လိုက်ရတာ မင်းမဟုတ်သလိုပဲ"

"မင်းကိုစိတ်မချလို့ မသေလိုက်ရဘူး"

"ယမမင်းကလည်း မခေါ်ရဲပါဘူး။ ငါနဲ့တွေ့သွားမှာပေါ့"

"ဟာဟ၊ အား ... ရယ်စရာမပြောနဲ့ကွ"

"Sorry, sorry. နာသွားလား? မရယ်နဲ့လေကွာ"

"အင်း"

Hurricane က Chain ကိုငေးကြည့်နေတော့

"ငါ အခန်းပြောင်းဖို့ကိစ္စ သွားမေးဦးမယ်။ ခဏစောင့်"

"အင်း"

နှုတ်ခမ်းမှာ ပေါက်ပြဲရာလည်းတွေ့တယ်။ လက်ဖမိုးမှာလည်း ရှရာနဲ့။ လက်ရှည်ပွပွဝတ်ထားတဲ့အောက်မှာ ပတ်တီးစည်းထားတာကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက်သိသာနေတယ်။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်ကသိပ်မလှုပ်တာ အရမ်းမသိသာပေမဲ့ ကိုယ်သိတယ်လေ Boo ရယ်။ ဘာလို့များ ငြိမ်ငြိမ်မနေတာလဲ? ဒီကိစ္စတွေကို ကိုယ့်ဘာသာရှင်းလို့ရတယ်။ တကယ်ဆို Bermuda က Target ထားနေလို့ ငြိမ်ငြိမ်နေရမှာကိုကွာ။

Hurricane တွေးနေတုန်း ဆရာဝန်နဲ့အတူ Chain ပြန်ဝင်လာပါတယ်။

"Hurricane, နေရတာ ဘယ်လိုလဲ?"

ဆရာဝန်က သေချာစမ်းသပ်ပြီး

"အခန်းရွှေ့ချင်ရင် ရွှေ့လို့ရပါပြီ။ ဒီထဲကတော့ ပိတ်လှောင်နေသလိုဖြစ်မှာ။ ရွှေ့ကြတာပေါ့"

ရွှေ့လိုက်တဲ့အခန်းက ဟိုတယ်ရောက်နေသလိုလို။ အခုမှပဲ Hurricane တို့ ပိုပြီးလန်းဆန်းလာသလိုလို။

"ခဏနားဦး၊ ငါဟိုဘက်မှာရှိမယ်"

ခုတင်ထားရာအကန့်နဲ့ နံရံပုလေးခြားထားတဲ့ ဧည့်ခန်းလိုနေရာဆီကို Chain ညွှန်ပြရင်း ပြောလိုက်တယ်။

"မအိပ်ချင်ပါဘူးကွာ"

"မင်း ပင်ပန်းမှာစိုးလို့"

"ခုတင်ပေါ်လှဲလျက်သား အခန်းပြောင်းတာလေးကိုလေ"

"အေးပါ၊ ဟိုနေ့ကတော့ အဲဒီလိုမှ ပြောနိုင်ပါ့မလားလို့ ငါ့မှာစိုးရိမ်လိုက်ရတာ"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

"အဟမ်း၊ ဘာတွေပြောနေတာလဲ? ကယောင်ကတမ်းတွေဖြစ်နေတာလား?"

"မင်းရဲ့သွေးတွေဝင်သွားလို့နေမှာ"

"ဖြစ်ရဦးမယ်"

"ငါ အတည်ပြောတာ"

"လိုလို့လား အဲဒီစကားက။ မင်းသာ အန္တရာယ်ကင်းအောင်နေ။ ငါ အားနာရအောင်မလုပ်နဲ့"

"ဘာလုပ်မိ?"

"မင်းသိပြီးသားမဟုတ်လား Bermuda ပါတယ်ဆိုတာ။ နောက်ဆို မိုက်ကန်းကန်းတွေမလုပ်ပါနဲ့"

"မင်းဆိုရင်ရော?"

"ဟာ၊ တော်ပြီ။ ဒီနားတင်လည်နေပြီ။ နောက်ဆို ငါမပါဘဲ လုပ်ချင်ရာလုပ်မနေနဲ့"

"ဟုတ်ကဲ့"

မင်းစကားက အမြဲအတူတူရှိနေမယ်လို့ဆိုလိုတာပေါ့။ ကိုယ်လိုရာဆွဲတွေးပါရစေ။

"လိမ္မာတယ်"

ငါ့ကို အားနာရအောင်မလုပ်ပါနဲ့။ တစ်ခုခုဆို မင်းကပဲ ရှေ့ကနေရှင်းမသွားပါနဲ့။

¤

အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှဲနေရင်း Lock အတွေးတွေက ရောက်တတ်ရာရာ။

မနေ့ညက မင်းမူးနေတာမှဟုတ်ရဲ့လား Chain? ငါ့ကို တမင်တကာရစ်နေသလိုပါပဲ။ အင်းလေ၊ ငါကိုက မင်းရှိရာလာခဲ့မိတာကိုး။ ဒါပေမဲ့ ငါလိုက်လာမိတာ မှန်တယ်မဟုတ်လား?
အိပ်ပျော်နေရင်းက Hurricane နာမည်ခေါ်ပြီး ဘာမှမဖြစ်ရဘူးတဲ့လေ။
Baby ချင်းထပ်နေအောင် အော်နေပြီး မသွားပါနဲ့တဲ့။
Bermuda က မင်းဘေးကလူတွေကို နှောင့်ယှက်နေတာ မင်းအတွက်ရင်ပူရမှန်း ငါနားလည်ပါတယ်။
ငါ မင်းကို နားလည်ပါတယ် Chain.

■■■■■ Part (LXXI) ဆက်ရန် ■■■■■