"ကိုကို"

"မီးငယ္၊ အိပ္ေရးဝရဲ႕လား?"

"ဟုတ္၊ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ။ Chain ေရာ?"

"မႏိုးေသးဘူး။ Hurricane ေစာင့္ေပးေနတယ္"

"သူ ... အရမ္းလန္႔သြားမွာ။ မဟုတ္ဘူး၊ အရမ္းဝမ္းနည္းခဲ့ရမွာပဲေနာ္။ အဲဒီတုန္းကအေျခအေနေလ၊ သူတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီး"

"အင္း၊ မေတြးနဲ႔ေတာ့။ ၿပီးခဲ့ၿပီပဲ"

"မီးငယ္ေလ၊ ကိုကိုတစ္ခုခုျဖစ္မွာ သိပ္ေၾကာက္ခဲ့တာ အဲဒါေတြေၾကာင့္ပဲ။ ေမေမနဲ႔ဦးငယ္ဆံုးေတာ့ မီးငယ္ ေသခ်ာမသိေသးတဲ့အရြယ္ေပမဲ့ ေဖေဖမရွိေတာ့ဘူးဆိုတုန္းက ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔လည္း ႏႈတ္မဆက္လိုက္ရေတာ့ အရမ္းဝမ္းနည္းတာပဲ။ ကိုကို႔ကိုလည္း အရမ္းစိုးရိမ္သြားခဲ့တာ။ မီးငယ္အတြက္ ေသြးသားရင္းခ်ာဆိုလို႔ ကိုကိုပဲရွိေတာ့တာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ မီးငယ္ထက္အရင္ ကိုကိုမေသရဘူးေနာ္။ Never!"

"ဒီကေလး၊ ဘာေတြေလၽွာက္ေျပာေနတာလဲ? ေတာ္ၿပီ၊ မေတြးနဲ႔ေတာ့"

Lock က ခုတင္ေပၚမွာေျခခ်ထိုင္ေနတဲ့ Lily ေရွ႕မတ္တပ္ရပ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲယူေမာ့ေစၿပီး နဖူးကိုဖြဖြေလးနမ္းေတာ့ Lily ျပံဳးလာတယ္။ Lock ခါးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးလို႔

"ခဏအိပ္ခ်င္တယ္"

"အင္း"

ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အေနအထားမေျပာင္းၾကဘဲ Lock က Lily ေခါင္းကဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနေလေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနတဲ့ Lily ဟာ ငိုမေနပါဘူးလို႔ပဲ ေတြးထားပါရေစ။

¤

"ေမေမ"

"Chain! ႏိုးၿပီလား?"

"ေမ ... ေမ၊ ဟင့္အင္း"

"Chain, ထေတာ့၊ Chain"

မႏိုးေသးတဲ့ Chain ကို Hurricane လႈပ္ႏႈိးေနမိတယ္။

မင္းအတိတ္ေတြကလည္း နာက်င္စရာေတြခ်ည္းပဲ၊ အခုထိလည္း အိပ္မက္ဆိုးေတြက အတိတ္ကဒဏ္ရာေတြကို တူးေဖာ္ေနၾကတုန္း။ ငါ ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနရတာကေလ၊ တကယ္ကိုငရဲပဲ။

"Chain, ထေတာ့ကြာ"

"အင္း၊ Kyle!"

"ျဖည္းျဖည္း ..."

မ်က္စိပြင့္လာလို႔ Hurricane ကိုျမင္တယ္ဆိုရင္ပဲ Chain ကနာမည္ေခၚရင္း ခ်က္ခ်င္းထထိုင္ကာ လွမ္းဖက္ထားတယ္။ ျဖည္းျဖည္းထဖို႔ေျပာမယ့္ Hurricane ခမ်ာလည္း စကားေတြရပ္တန္႔လို႔။

"အီး ... ဟီး ... ေမေမ မရွိေတာ့ဘူး။ ငါ့ကိုတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့တယ္။ အင့္ ဟင့္ ... ဟီး"

ကေလးတစ္ေယာက္လို ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ထငိုပါေသာ Chain ေၾကာင့္ Hurricane လန္႔သြားရတယ္။

"Chain, သတိထားေလ။ အဲဒါေတြက ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ အရမ္းၾကာခဲ့ၿပီ၊ သတိထားဦး"

ဘယ္လိုေျပာေျပာမရဘဲ အရမ္းငိုေနတာေၾကာင့္ ျပန္ဖက္ထားေပးရင္း ခုတင္ေခါင္းရင္းကခလုတ္ကို လွမ္းႏွိပ္လိုက္ရတယ္။
ျမန္ျမန္လာပါ Hepius. ငါ အရင္႐ူးလိမ့္မယ္။

¤

တံခါးဖြင့္ဝင္လာတဲ့ Hepius ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ျပံဳးသြားတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေရခဲတံုးဟာ စိတ္ေကာင္းေလးလည္းရွိပါရဲ႕နဲ႔ ဘာလို႔ေသြးေအးေအးေနေနမွန္းလည္း သိေနတာမို႔ အသာေလး ကိုယ့္စားပြဲကိုယ္ဝင္ထိုင္ေတာ့ Lock က လွည့္ၾကည့္လာတယ္။ အသာျပံဳးျပလိုက္ၿပီး ေခါင္းရမ္းျပမိေတာ့ တစ္ဘက္ျပန္လွည့္သြားတဲ့ Lock နဲ႔ အစ္ကိုျဖစ္သူခါးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားတဲ့ Lily ကို ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ Alarm သံထြက္လာလို႔ၾကည့္မိေတာ့

"Chain!"

Hepius အသံေၾကာင့္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လံုး သူ႔ဆီအာ႐ံုေရာက္သြားၾကလို႔

"Chain ဘာျဖစ္လဲမသိဘူး"

ေျပာရင္း Hepius ေျပးထြက္သြားလို႔ Lily ကလည္း ကပ်ာကယာဖိနပ္ေကာက္စီးၿပီး လိုက္ဖို႔ျပင္တယ္။

"ျဖည္းျဖည္း မီးငယ္"

Lock နဲ႔ Lily ပါ ေနာက္ကေန ေျပးလိုက္သြားမိၾကပါတယ္။ Lily က Lock လက္ကိုကိုင္ထားရင္းေပါ့။

"ဘာျဖစ္တာလဲ Hurricane? Chain ဘာလို႔အရမ္းငိုေနတာလဲ?"

Hepius အသံၾကားလို႔ Chain ေခါင္းေထာင္လာရင္း

"Nathan, အဟင့္ ... ေမေမက ... အင့္ ... မရွိ ... ေတာ့ဘူး"

"Chain, အဲဒါၾကာခဲ့ၿပီ။ သတိထားစမ္းပါ။ ငါေျပာတာနားေထာင္"

ေနာက္ကလိုက္ဝင္လာတဲ့ Lock တို႔လည္း အေျခအေနကိုရပ္ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။
Hepius ကေတာ့ အေတာ္ၾကာၾကာအထိ Chain စိတ္ၿငိမ္သြားေအာင္ေျပာေပးၿပီး

"မင္းေခါင္းကိုက္တယ္မဟုတ္လား? ျပန္အိပ္လိုက္ေလ"

"ဟင့္အင္း၊ မအိပ္ခ်င္ဘူး။ ဒီမွာလည္း မေနခ်င္ဘူး"

"မင္းကအိမ္ျပန္ခ်င္လို႔လား?"

"အင္း၊ လမ္းေလၽွာက္ျပန္မယ္ေလ"

"အေဝးႀကီးေလ၊ ဘယ္ျဖစ္မလဲ? ဒီမွာခဏနားပါကြာ။ ေနာက္ေန႔မွျပန္ေလေနာ္"

"မေနဘူး"

Chain က မ်က္ရည္ေတြသုတ္ရင္း ဂ်စ္က်ေနတာေၾကာင့္ Hurricane ရယ္မိေတာ့

"မင္းက ဘာရယ္တာလဲ?"

"မရယ္ေတာ့ဘူး။ ဒီထဲမေနခ်င္ရင္ ေခါင္မိုးထပ္သြားၾကမလား?"

"အင္း၊ ကားေသးေသးေတြ သြားၾကည့္မယ္"

"ဟုတ္ၿပီေလ။ အၾကာႀကီးေတာ့မရဘူးေနာ္။ အဲဒီမွာက ေလအရမ္းတိုက္တယ္၊ ရာသီဥတုကလည္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး"

"သြားေတာင္မသြားရေသးဘူး၊ ျပန္ဆင္းမယ္လုပ္ေနတယ္"

"ေအးပါ၊ မင္းအေၾကာင္းသိလို႔ ႀကိဳေျပာရတာ ဂ်စ္တူးရဲ႕"

"ငါ ဂ်စ္တူးမဟုတ္ဘူး"

"ဟုတ္ပါၿပီ၊ သြားမယ္ လာ"

"အ႐ုပ္ေလး၊ အဲဒီမွာဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ?"

"ဟင္? ဪ၊ ခုနကမွဝင္လာတာေလ။ ကိုကို ... အဲ ... ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ?"

Lily လွည့္ၾကည့္ေတာ့ Lock က ဘယ္တုန္းတည္းကထြက္သြားသည္မသိလိုက္။ Chain ကိုစိတ္ပူလို႔ ေရွ႕ကိုအာ႐ံုေရာက္ေနတုန္း အစ္ကိုျဖစ္သူေပ်ာက္သြားတာကို မသိလိုက္ပါ။

"အစ္ကိုေလးလား? သူက လိုက္မလာေသးဘူးလား?"

"သူက လာလိမ့္မယ္၊ မီးငယ္ ေရွ႕မွာသြားေစာင့္ေနလိုက္မယ္"

"အစ္ကိုေလးလာရင္ ေခါင္မိုးထပ္ကို ေခၚခဲ့ပါေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္"

Hurricane နဲ႔ Chain ထြက္သြားေတာ့ Hepius က Lily အနားကပ္ကာ

"ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ?"

"အတူတူဝင္လာတာပဲ။ Chain ကို ကိုႀကီးေခ်ာ့ေျပာေနတုန္းကေတာင္ ရွိေသးတာကို။ မီးငယ္ သြားရွာၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"

¤

"အဲဒီကားေသးေသးေတြ ငါသိပ္အသည္းယားတာပဲ။ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ထားခ်င္တာ"

"အျမင့္ႀကီးကေန ၾကည့္လို႔ေလ။ သူတို႔က ပံုမွန္အရြယ္အစားပဲကို"

"ဒီထက္ျမင့္တဲ့ေနရာကေန ၾကည့္ရင္က်ေတာ့ ေပ်ာက္သြားေရာလား?"

"အင္းေပါ့"

"အဲဒါဆို ငါ ရဟတ္ယာဥ္စီးခ်င္တယ္"

"ဟာ ... ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ၊ မေမႊပါနဲ႔ကြာ။ လံုးဝေနျပန္ေကာင္းမွ စီးပါကြာ"

"လံုးဝ ေနျပန္ေကာင္းမွဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ? ငါက အခုဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ?"

"အဲဒါကေလ ..."

"ဘာလဲ? ငါ အကုန္လံုးကို ျပန္သတိရမွလို႔ ေျပာတာလား? ျပန္သတိမရေတာ့ရင္ေရာ?"

"ျပန္ေကာင္းမွာပါကြာ"

"မရဘူး၊ အခုစီးၾကည့္ခ်င္တာ"

"မျဖစ္ဘူးေလ Chain"

"မင္းကို ေျပာမရရင္ ကိုကို႔ကိုသြားေျပာမယ္"

Chain က ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းဖို႔လုပ္ေတာ့ Hurricane က အတင္းလွမ္းဆြဲၿပီး

"Lock ကိုသြားေျပာရင္ မင္းကို အခန္းထဲထည့္ပိတ္ထားလိမ့္မယ္"

"ပိတ္ပါေစ၊ အရုပ္ေလးကိုဖြင့္ေပးခိုင္းမယ္။ လႊတ္ပါ ငါ့လက္ကို"

"မင္း ျပႆနာမရွာပါနဲ႔ကြာ"

"မလႊတ္ဘူးလား? ငါ ကိုက္မွာေနာ္"

"ဘာျဖစ္တယ္? ၿခိမ္းေျခာက္တာကေၾကာက္စရာႀကီး ေခြးေပါက္ရာ"

"ေခြးေပါက္တဲ့? မင္း!"

Chain တစ္ေယာက္ သူ႔ကိုေခြးေပါက္လို႔ေခၚသံၾကားတာနဲ႔ သူ႔လက္သူဆြဲယူလိုက္ေတာ့ Hurricane လက္ပါပါလာတာေၾကာင့္ ျပံဳးလိုက္ၿပီး Hurricane ရဲ႕လက္ဖမိုးကို ဆြဲကိုက္လိုက္တယ္။

"အ! ေခြးေပါက္ေရ၊ နာတယ္ကြ"

ပါးစပ္ကေအာ္ေနေပမဲ့ မရုန္းတာေၾကာင့္ သြားစြယ္နဲ႔ထိတဲ့ေနရာမွာ လက္ကေပါက္သြားေတာ့မွ Chain ကလႊတ္ေပးလိုက္ပီး

"ေသြးထြက္သြားၿပီေလ၊ ငါ့လက္ကိုလႊတ္ေတာ့ေလ"

"မလႊတ္ပါဘူး။ အကိုက္ခံရတာနဲ႔တန္ေအာင္ ဖမ္းထားရမွာပဲေလ"

"ဟာ ... ဘယ္လိုေကာင္လဲ? စိတ္တိုလိုက္တာ"

စိတ္ေတြတိုၿပီးစူပုပ္ေနတဲ့ Chain ကို Hurricane ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါမင္းလက္ကို တစ္သက္လံုးမလႊတ္ခ်င္ဘူး Boo.

"Kyle! Kyle, ေသြးေတြထပ္ထြက္လာတယ္ေလ။ ေဆးသြားထည့္ရေအာင္လို႔။ Kyle"

"ဟင္? အင္း၊ သြားမယ္ေလ"

¤

"ကိုကို၊ ဘာလို႔ ကားထဲလာျပန္ထိုင္ေနတာလဲ?"

"ေဆး႐ံုခန္းထဲမေနခ်င္လို႔ပါ"

"Chain ကို ေဆး႐ံုခန္းထဲမွာ မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား?"

"အင္း"

"အခု Hurricane နဲ႔ ေခါင္မိုးထပ္ေရာက္ေနတယ္။ ကိုကို႔ကို ေခၚခဲ့ပါတဲ့"

"သူတို႔ဘာသာေနပါေစ"

"အဲဒါဆိုလည္း ဒီမွာေတာ့ လာထိုင္မေနနဲ႔ေလကြာ။ လာပါ၊ အထဲျပန္ရေအာင္။ Chain အိမ္ျပန္ခ်င္ရင္လည္း စိတ္ခ်ရရင္ တစ္ခါတည္းျပန္ေခၚသြားၾကမယ္ေလ"

Lock တို႔ Hepius ဆီျပန္ဝင္လာေတာ့

"အရမ္းနာလား? မင္းကလည္း ဘာလို႔မ႐ုန္းတာလဲ? အခုေတာ့ ေသြးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ကုန္ၿပီေလ"

"Chain ရယ္၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါကြာ။ ငါေဆးထည့္ေပးေနတယ္ေလ။ ဒီေလာက္က ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ လူဆိပ္တက္ရင္ေတာ့ နည္းနည္းေရာင္လာတတ္လို႔ ငါလုပ္ေပးေနတာေလ။ ကိုက္တုန္းကကိုက္ၿပီး အခုမွ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ေခြးေကာင္"

"Nathan, မင္းကိုပါကိုက္မွာေနာ္။ ဘာ ေခြးလဲ? လူကြ လူ"

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကြာ၊ လူဆို လူစကားနားလည္စမ္း"

Chain လက္ေကာက္ဝတ္ကိုကိုင္ထားတဲ့ Hurricane လက္ကို Hepius ကေဆးထည့္ေပးေနတာပါ။ စကားေတြအရ Hurricane ကို Chain ကကိုက္လိုက္ပံုပဲ။ ဒါဆို ဘာလို႔ Hurricane က Chain လက္ကိုကိုင္ထားတာလဲ?

"Hurricane ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုႀကီး?"

"ေခြးကိုက္ခံရလို႔ မီးငယ္"

"ဘာလို႔ ေခြးကိုက္ရမွာလဲ?"

ေဆးထည့္ေပးၿပီးလို႔ ဒီဘက္ျပန္လွည့္လာတဲ့ Hepius ကို Chain က လွမ္း႐ိုက္ေပမဲ့ ခုတင္ေပၚထိုင္ေနတဲ့ Hurricane ကမလႊတ္ေပးေသးလို႔ Hepius ကိုမထိလိုက္ပါ။

"Hurricane, ေခြးကရူးေနၿပီးသားဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားေဆးထိုးလည္းမမီေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားထိုက္နဲ႔ ခင္ဗ်ားကံပဲ"

"အင္း ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲဗ်ာ"

"အဟိ!"

ႏွစ္ေယာက္ဝိုင္းစေနလို႔ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနတဲ့ Chain ကိုၾကည့္ၿပီး Lily ရယ္လိုက္မိတယ္။
Chain က Lily ကို မၾကည္သလိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ခံုတစ္လံုးမွာ ေအးေအးေဆးေဆးဝင္ထိုင္ေနတဲ့ Lock ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။

"အစ္ကိုေလး၊ သူတို႔ေတြငါ့ကို အႏိုင္က်င့္ေနတယ္။ ဆူေပးစမ္းပါ"

"မင္းက စကိုက္တာမဟုတ္ဘူးလား? Hurricane, ခင္ဗ်ားလႊတ္မေပးလိုက္နဲ႔ေနာ္။ အကုန္လိုက္ကိုက္ေနလိမ့္မယ္"

"အင္း၊ မလႊတ္ေတာ့ဘူး"

ကိုယ္ တကယ္လႊတ္မေပးခ်င္ဘူး Lock.

ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီလိုမၾကည့္နဲ႔ Hurricane. ခင္ဗ်ားလက္မလႊတ္ခ်င္လည္း ရေအာင္ဆြဲထားပါ။

"ဟာ၊ အစ္ကိုေလးကပါ ... ေဟ့ေကာင္၊ လႊတ္ေတာ့ေလ"

Chain က႐ုန္းေနေတာ့

"နာတယ္ေလ၊ ဘာလို႔အတင္း႐ုန္းတာလဲ?"

"အဲ ... နာသြားျပန္ၿပီလား? Sorry, sorry."

"အင္း"

"ဟုတ္ၿပီ၊ ငါ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနမယ္"

ၿငိမ္သြားတဲ့ Chain နဲ႔ ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကိုၾကည့္ေနတဲ့ Hurricane ရယ္။
မသိသလိုေနေနတဲ့ Lock ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္မိတဲ့ Hepius ရယ္။
ဘာေတြ႐ႈပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ ဒီဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ သက္ျပင္းခိုးခ်မိတဲ့ Lily ရယ္။
ခဏတိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ အခန္းေလးထဲ ဝင္လာတဲ့ Nancy က

"Darling, Chain က ဘာျဖစ္ ... အမ္း ... ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟင္? လူစံုတက္စံုပါလား"

Hepius က အခုမွ အသက္႐ွဴေပါက္ပြင့္သြားသလိုနဲ႔

"လာ အခ်စ္၊ ကိုယ္ရွင္းျပမယ္"

Nancy လက္ကိုဆြဲေခၚထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ Hurricane က Chain လက္ကိုလႊတ္ေပးၿပီး

"ငါျပန္ဦးမယ္ Chain"

"မျပန္ရဘူး။ ငါ့လက္ကို နာေအာင္လုပ္ထားၿပီး မင္းျပန္နားမေနနဲ႔"

Chain က သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကို ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာလာေတာ့

"ငါက ဖြဖြေလးကိုင္ထားတာ၊ မင္း႐ုန္းလို႔သာ ျဖစ္တာေလ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို မင္းကိုက္ထားတာေနာ္"

"အရုပ္နဲ႔ အစ္ကိုေလး ျပန္နားပါေစေလ။ မင္းပဲေျပာေတာ့ အရုပ္ေလးက ပင္ပန္းေနတာဆို?"

"အင္းေလ၊ မင္းက အေကာင္းအတိုင္းပဲကို။ ကိုယ့္ဘာသာေနၿပီး Hepius တို႔ကိုေႏွာင့္ယွက္ေပါ့"

Hurricane စကားေၾကာင့္ Lily ရယ္လိုက္မိတယ္။ ဒီစကားကို Hepius သာၾကားရင္ ေနာက္တစ္ပြဲပဲ။

"မင္းကပါ ျပန္မလို႔လား?"

ခ်က္ခ်င္းကို မ်က္ႏွာငယ္က်သြားတဲ့ Chain ကိုၾကည့္ၿပီး Lock တရားရပါေတာ့မယ္။ ခုနက ပတ္ရမ္းေနတာလည္းသူပဲ၊ အခုမွ ထိက႐ုန္းလူထိသလို ၿငိမ္က်သြားတာလည္း သူပါပဲ။ Oscar ေပးသင့္တဲ့ေကာင္လို႔ အသံတိတ္ေရရြတ္လိုက္ၿပီး

"မီးငယ္၊ အိမ္ျပန္နားေတာ့ေလ။ ကိုကိုတို႔ျပန္ရေအာင္"

Lock စကားေၾကာင့္ က်န္တဲ့သံုးေယာက္လံုးက ျပန္ေတာ့မွာလားဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ လွမ္းၾကည့္လာၾကတယ္။ Lock က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ေတာ့မွ Lily ကစၿပီး

"မီးငယ္တို႔ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"

"အဲဒါဆို ငါလည္းျပန္မယ္"

"မင္း ကားမစီးခ်င္ဘူးဆို? ေနခဲ့ေလ"

Lock ကေျပာေတာ့ Chain ကလည္း

"ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုေလး၊ ငါ ရဟတ္ယာဥ္စီးခ်င္တယ္"

"ဘာေျပာတယ္?"

ေခါင္မိုးထပ္ကျပႆနာကို အခုမွျပန္အစေဖာ္လာတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Hurricane လန္႔သြားတယ္။ Lock က စိတ္ရွည္တတ္တဲ့လူမဟုတ္တာကို Chain က ရန္စေနျပန္ပါၿပီ။

"မင္း ကားစီးၿပီးေလၽွာက္ထြက္ေနတာေတာင္ Hepius ေဆး႐ံုက မင္းအိမ္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ မိုးေပၚတက္ၿပီးေလၽွာက္လည္ခ်င္ရင္ေတာ့ အေဖတို႔နားမွာ မင္းအတြက္တစ္ေနရာလုပ္ထားေပးမယ္"

Chain အနားကိုလွမ္းလာၿပီးေျပာေနတဲ့ Lock ကို Lily ကလွမ္းဟန္႔ရွာတယ္။

"ကိုကို!"

"ဝင္မေျပာနဲ႔ မီးငယ္။ ဟိုေကာင္၊ အဲဒါဘယ္ေနရာလဲ မင္းသိလား?"

"ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းက ေသၿပီဆို? ငါ့ကို သခ်ႋဳင္းပို႔ေနတာလား?"

"အဲဒါက်သိတယ္လား? ကားနဲ႔လိုက္ခ်င္ရင္လိုက္ခဲ့၊ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔မွဆိုရင္ေတာ့ သခ်ႋဳင္းကိုပဲ တစ္ခါတည္းပို႔ေပးမယ္"

"ဘာလို႔သြားရမွာလဲ? ေၾကာက္စရာႀကီး၊ ၿပီးေတာ့ လူေသေတြပဲရွိတာဆို ပ်င္းဖို႔ေကာင္းမွာေပါ့"

"ေဆးရံုမွာပဲ ေအးေဆးေနခဲ့။ ေသာက္စကားေတြမမ်ားနဲ႔"

"မေနခဲ့ခ်င္ဘူး။ Nathan ကို ေမးေပးပါ၊ ငါျပန္လို႔ရရင္ ကားနဲ႔ပဲျပန္လိုက္ခဲ့မယ္ေလ"

"သြား! မင္းဘာသာသြားေမး"

"ဟုတ္၊ ခဏေစာင့္ဦးေနာ္။ ျပန္မသြားနဲ႔ဦး"

ေျပးထြက္သြားတဲ့ Chain ကို Hurricane ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သူတို႔ဘာသာသူတို႔က် ဟုတ္ေနတာပဲ။ Chain က ကိုယ္ေတြနဲ႔ဆိုရင္သာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရစ္ေနတတ္တာ။ အခုေတာ့မ်ား မီးကိုေသလို႔။ တစ္ခါတေလလည္း Lock လိုမ်ိဳး ေနၾကည့္ခ်င္သား။ ခက္တာက ကိုယ္ဆိုတာ Chain နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အသံေတာင္ခပ္မာမာေျပာထြက္တာမဟုတ္ေတာ့ အဲဒီလိုစကားလံုးေတြဆို အေတြးထဲေတာင္မရွိခဲ့မိ။

"ကိုကိုကလည္း ဘယ္လိုေတြေျပာလိုက္တာလဲ?"

"အဲဒီလိုမေျပာလို႔ ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ? မီးငယ္တို႔ေျပာသလိုသာေျပာေနရင္ အဲဒီေကာင္ရစ္ေနတာနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး"

Lock ေျပာတာလည္းမွန္ေနတာမို႔ Lily နဲ႔ Hurricane မရည္ရြယ္ဘဲ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကည့္မိသြားၾကေတာ့ Hurricane ပခံုးတြန္႔ျပမိသလို Lily ကလည္း ဇက္ေလးပုၿပီး လၽွာထုတ္ျပလာတယ္။
ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ အခုခ်ိန္မွာ သူတို႔ကမွမႏိုင္တာပဲေလ။

ခဏေနေတာ့ Nancy နဲ႔ Chain ျပန္ဝင္လာၿပီး

"Lock ေရ၊ ကၽြန္မ ေဆးေတြထည့္ေပးလိုက္မယ္ေနာ္။ အခုပဲ ကားဗံုးေပါက္လို႔ဆိုၿပီး လူနာေတြေရာက္လာတယ္။ အလုပ္မ်ားကုန္ၿပီ၊ သူ႔ကိုျပန္သာေခၚသြားလိုက္ေတာ့"

"မီးငယ္၊ ေဆးေတြမွတ္လာခဲ့ေတာ့။ ကိုကိုကားေပၚကေစာင့္မယ္။ Hurricane, ခြင့္ျပဳပါဦး။ Nancy, see you later"

Lock ထြက္သြားေတာ့ Chain က Hurricane နားေရာက္သြားၿပီး

"အဲဒီလက္ကို ေရမထိေစနဲ႔တဲ့။ ေဆးထည့္ဖို႔ ေပးလိုက္မယ္တဲ့"

"ေအးပါကြာ၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ ေခြးကိုက္တာ အသက္နဲ႔ေဝးပါတယ္"

"မင္း! ေတာ္ၿပီ၊ မေျပာဘူး"

"ဟား ဟား ဟား၊ ေခြးေပါက္"

"Shut up! မင္း ေတာ္လိုက္ေတာ့။ ျပန္လိုက္ေတာ့"

"ျပန္မွာပါ။ ေနာက္ရက္ေတြ အိမ္ထဲပိတ္ခံထားရေတာ့မွ Kyle ေရ၊ လာခဲ့ပါဦးဆိုရင္ေတာ့ No ပါသားရယ္"

"ဘာကိစၥေခၚရမွာလဲ? မေခၚဘူး ေဟ့ေကာင္"

"ေအး၊ မေခၚနဲ႔။ မင္းစကား မင္းမွတ္ထားပါ ေခြးေပါက္ေလးရာ"

Chain က မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၿပီး စိုက္ၾကည့္လာေတာ့မွ

"Nancy, ကိုယ့္ကိုေဆးထည့္ဖို႔ ေပးလိုက္မယ္ဆို။ ျပန္မွျဖစ္ေတာ့မယ္၊ ထပ္ကိုက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္"

ေျပာၿပီး Nancy တို႔ေဘးလာရပ္ေတာ့ Chain က မႈန္ကုပ္ၿပီးၾကည့္ေနတာမို႔ Lily ထရယ္ပါေတာ့တယ္။

"ကဲ! ရွင္တို႔ေတြ ေနာက္မွသာ ခ်ိန္းၿပီးကိုက္ၾကေတာ့။ ကၽြန္မေတာ့ လူနာေတြသြားၾကည့္ရေတာ့မယ္။ See you"

Nancy ထြက္သြားၿပီးေတာ့မွ Lily တို႔သံုးေယာက္လည္း Car Stand ေတြဘက္ ထြက္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

¤

(Demon တစ္ေယာက္ နည္းနည္းေလးျပန္ေဂါက္ေနလို႔ Update ေနာက္က်တာ Sorry ပါ။ ေနာက္တစ္ပိုင္းလည္း နည္းနည္းေလးေစာင့္ေပးၾကပါ။ အေျခအေနမေကာင္းေသးလို႔ 😁)

■■■■■ Part LVIII ဆက္ရန္ ■■■■■


"ကိုကို"

"မီးငယ်၊ အိပ်ရေးဝရဲ့လား?"

"ဟုတ်၊ အဆင်ပြေသွားပါပြီ။ Chain ရော?"

"မနိုးသေးဘူး။ Hurricane စောင့်ပေးနေတယ်"

"သူ ... အရမ်းလန့်သွားမှာ။ မဟုတ်ဘူး၊ အရမ်းဝမ်းနည်းခဲ့ရမှာပဲနော်။ အဲဒီတုန်းကအခြေအနေလေ၊ သူတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တဲ့ ခံစားချက်ကြီး"

"အင်း၊ မတွေးနဲ့တော့။ ပြီးခဲ့ပြီပဲ"

"မီးငယ်လေ၊ ကိုကိုတစ်ခုခုဖြစ်မှာ သိပ်ကြောက်ခဲ့တာ အဲဒါတွေကြောင့်ပဲ။ မေမေနဲ့ဦးငယ်ဆုံးတော့ မီးငယ် သေချာမသိသေးတဲ့အရွယ်ပေမဲ့ ဖေဖေမရှိတော့ဘူးဆိုတုန်းက နောက်ဆုံးအနေနဲ့လည်း နှုတ်မဆက်လိုက်ရတော့ အရမ်းဝမ်းနည်းတာပဲ။ ကိုကို့ကိုလည်း အရမ်းစိုးရိမ်သွားခဲ့တာ။ မီးငယ်အတွက် သွေးသားရင်းချာဆိုလို့ ကိုကိုပဲရှိတော့တာလေ။ အဲဒါကြောင့် မီးငယ်ထက်အရင် ကိုကိုမသေရဘူးနော်။ Never!"

"ဒီကလေး၊ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ? တော်ပြီ၊ မတွေးနဲ့တော့"

Lock က ခုတင်ပေါ်မှာခြေချထိုင်နေတဲ့ Lily ရှေ့မတ်တပ်ရပ်ကာ မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲယူမော့စေပြီး နဖူးကိုဖွဖွလေးနမ်းတော့ Lily ပြုံးလာတယ်။ Lock ခါးကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲခေါင်းတိုးလို့

"ခဏအိပ်ချင်တယ်"

"အင်း"

မောင်နှမနှစ်ယောက် အနေအထားမပြောင်းကြဘဲ Lock က Lily ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလေတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနေတဲ့ Lily ဟာ ငိုမနေပါဘူးလို့ပဲ တွေးထားပါရစေ။

¤

"မေမေ"

"Chain! နိုးပြီလား?"

"မေ ... မေ၊ ဟင့်အင်း"

"Chain, ထတော့၊ Chain"

မနိုးသေးတဲ့ Chain ကို Hurricane လှုပ်နှိုးနေမိတယ်။

မင်းအတိတ်တွေကလည်း နာကျင်စရာတွေချည်းပဲ၊ အခုထိလည်း အိပ်မက်ဆိုးတွေက အတိတ်ကဒဏ်ရာတွေကို တူးဖော်နေကြတုန်း။ ငါ ဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်ဘဲ ထိုင်ကြည့်နေရတာကလေ၊ တကယ်ကိုငရဲပဲ။

"Chain, ထတော့ကွာ"

"အင်း၊ Kyle!"

"ဖြည်းဖြည်း ..."

မျက်စိပွင့်လာလို့ Hurricane ကိုမြင်တယ်ဆိုရင်ပဲ Chain ကနာမည်ခေါ်ရင်း ချက်ချင်းထထိုင်ကာ လှမ်းဖက်ထားတယ်။ ဖြည်းဖြည်းထဖို့ပြောမယ့် Hurricane ခမျာလည်း စကားတွေရပ်တန့်လို့။

"အီး ... ဟီး ... မေမေ မရှိတော့ဘူး။ ငါ့ကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့တယ်။ အင့် ဟင့် ... ဟီး"

ကလေးတစ်ယောက်လို ရှိုက်ကြီးတငင်ထငိုပါသော Chain ကြောင့် Hurricane လန့်သွားရတယ်။

"Chain, သတိထားလေ။ အဲဒါတွေက ကြာခဲ့ပြီလေ။ အရမ်းကြာခဲ့ပြီ၊ သတိထားဦး"

ဘယ်လိုပြောပြောမရဘဲ အရမ်းငိုနေတာကြောင့် ပြန်ဖက်ထားပေးရင်း ခုတင်ခေါင်းရင်းကခလုတ်ကို လှမ်းနှိပ်လိုက်ရတယ်။
မြန်မြန်လာပါ Hepius. ငါ အရင်ရူးလိမ့်မယ်။

¤

တံခါးဖွင့်ဝင်လာတဲ့ Hepius မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ပြုံးသွားတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းရေခဲတုံးဟာ စိတ်ကောင်းလေးလည်းရှိပါရဲ့နဲ့ ဘာလို့သွေးအေးအေးနေနေမှန်းလည်း သိနေတာမို့ အသာလေး ကိုယ့်စားပွဲကိုယ်ဝင်ထိုင်တော့ Lock က လှည့်ကြည့်လာတယ်။ အသာပြုံးပြလိုက်ပြီး ခေါင်းရမ်းပြမိတော့ တစ်ဘက်ပြန်လှည့်သွားတဲ့ Lock နဲ့ အစ်ကိုဖြစ်သူခါးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားတဲ့ Lily ကို ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ Alarm သံထွက်လာလို့ကြည့်မိတော့

"Chain!"

Hepius အသံကြောင့် မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံး သူ့ဆီအာရုံရောက်သွားကြလို့

"Chain ဘာဖြစ်လဲမသိဘူး"

ပြောရင်း Hepius ပြေးထွက်သွားလို့ Lily ကလည်း ကပျာကယာဖိနပ်ကောက်စီးပြီး လိုက်ဖို့ပြင်တယ်။

"ဖြည်းဖြည်း မီးငယ်"

Lock နဲ့ Lily ပါ နောက်ကနေ ပြေးလိုက်သွားမိကြပါတယ်။ Lily က Lock လက်ကိုကိုင်ထားရင်းပေါ့။

"ဘာဖြစ်တာလဲ Hurricane? Chain ဘာလို့အရမ်းငိုနေတာလဲ?"

Hepius အသံကြားလို့ Chain ခေါင်းထောင်လာရင်း

"Nathan, အဟင့် ... မေမေက ... အင့် ... မရှိ ... တော့ဘူး"

"Chain, အဲဒါကြာခဲ့ပြီ။ သတိထားစမ်းပါ။ ငါပြောတာနားထောင်"

နောက်ကလိုက်ဝင်လာတဲ့ Lock တို့လည်း အခြေအနေကိုရပ်ကြည့်နေမိကြတယ်။
Hepius ကတော့ အတော်ကြာကြာအထိ Chain စိတ်ငြိမ်သွားအောင်ပြောပေးပြီး

"မင်းခေါင်းကိုက်တယ်မဟုတ်လား? ပြန်အိပ်လိုက်လေ"

"ဟင့်အင်း၊ မအိပ်ချင်ဘူး။ ဒီမှာလည်း မနေချင်ဘူး"

"မင်းကအိမ်ပြန်ချင်လို့လား?"

"အင်း၊ လမ်းလျှောက်ပြန်မယ်လေ"

"အဝေးကြီးလေ၊ ဘယ်ဖြစ်မလဲ? ဒီမှာခဏနားပါကွာ။ နောက်နေ့မှပြန်လေနော်"

"မနေဘူး"

Chain က မျက်ရည်တွေသုတ်ရင်း ဂျစ်ကျနေတာကြောင့် Hurricane ရယ်မိတော့

"မင်းက ဘာရယ်တာလဲ?"

"မရယ်တော့ဘူး။ ဒီထဲမနေချင်ရင် ခေါင်မိုးထပ်သွားကြမလား?"

"အင်း၊ ကားသေးသေးတွေ သွားကြည့်မယ်"

"ဟုတ်ပြီလေ။ အကြာကြီးတော့မရဘူးနော်။ အဲဒီမှာက လေအရမ်းတိုက်တယ်၊ ရာသီဥတုကလည်း ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး"

"သွားတောင်မသွားရသေးဘူး၊ ပြန်ဆင်းမယ်လုပ်နေတယ်"

"အေးပါ၊ မင်းအကြောင်းသိလို့ ကြိုပြောရတာ ဂျစ်တူးရဲ့"

"ငါ ဂျစ်တူးမဟုတ်ဘူး"

"ဟုတ်ပါပြီ၊ သွားမယ် လာ"

"အရုပ်လေး၊ အဲဒီမှာဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ?"

"ဟင်? ဪ၊ ခုနကမှဝင်လာတာလေ။ ကိုကို ... အဲ ... ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ?"

Lily လှည့်ကြည့်တော့ Lock က ဘယ်တုန်းတည်းကထွက်သွားသည်မသိလိုက်။ Chain ကိုစိတ်ပူလို့ ရှေ့ကိုအာရုံရောက်နေတုန်း အစ်ကိုဖြစ်သူပျောက်သွားတာကို မသိလိုက်ပါ။

"အစ်ကိုလေးလား? သူက လိုက်မလာသေးဘူးလား?"

"သူက လာလိမ့်မယ်၊ မီးငယ် ရှေ့မှာသွားစောင့်နေလိုက်မယ်"

"အစ်ကိုလေးလာရင် ခေါင်မိုးထပ်ကို ခေါ်ခဲ့ပါနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"

Hurricane နဲ့ Chain ထွက်သွားတော့ Hepius က Lily အနားကပ်ကာ

"ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ?"

"အတူတူဝင်လာတာပဲ။ Chain ကို ကိုကြီးချော့ပြောနေတုန်းကတောင် ရှိသေးတာကို။ မီးငယ် သွားရှာကြည့်လိုက်ဦးမယ်"

¤

"အဲဒီကားသေးသေးတွေ ငါသိပ်အသည်းယားတာပဲ။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ကောက်ထည့်ထားချင်တာ"

"အမြင့်ကြီးကနေ ကြည့်လို့လေ။ သူတို့က ပုံမှန်အရွယ်အစားပဲကို"

"ဒီထက်မြင့်တဲ့နေရာကနေ ကြည့်ရင်ကျတော့ ပျောက်သွားရောလား?"

"အင်းပေါ့"

"အဲဒါဆို ငါ ရဟတ်ယာဉ်စီးချင်တယ်"

"ဟာ ... ကိုယ်တော်ချော၊ မမွှေပါနဲ့ကွာ။ လုံးဝနေပြန်ကောင်းမှ စီးပါကွာ"

"လုံးဝ နေပြန်ကောင်းမှဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ? ငါက အခုဘာဖြစ်နေလို့လဲ?"

"အဲဒါကလေ ..."

"ဘာလဲ? ငါ အကုန်လုံးကို ပြန်သတိရမှလို့ ပြောတာလား? ပြန်သတိမရတော့ရင်ရော?"

"ပြန်ကောင်းမှာပါကွာ"

"မရဘူး၊ အခုစီးကြည့်ချင်တာ"

"မဖြစ်ဘူးလေ Chain"

"မင်းကို ပြောမရရင် ကိုကို့ကိုသွားပြောမယ်"

Chain က အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းဖို့လုပ်တော့ Hurricane က အတင်းလှမ်းဆွဲပြီး

"Lock ကိုသွားပြောရင် မင်းကို အခန်းထဲထည့်ပိတ်ထားလိမ့်မယ်"

"ပိတ်ပါစေ၊ အရုပ်လေးကိုဖွင့်ပေးခိုင်းမယ်။ လွှတ်ပါ ငါ့လက်ကို"

"မင်း ပြဿနာမရှာပါနဲ့ကွာ"

"မလွှတ်ဘူးလား? ငါ ကိုက်မှာနော်"

"ဘာဖြစ်တယ်? ခြိမ်းခြောက်တာကကြောက်စရာကြီး ခွေးပေါက်ရာ"

"ခွေးပေါက်တဲ့? မင်း!"

Chain တစ်ယောက် သူ့ကိုခွေးပေါက်လို့ခေါ်သံကြားတာနဲ့ သူ့လက်သူဆွဲယူလိုက်တော့ Hurricane လက်ပါပါလာတာကြောင့် ပြုံးလိုက်ပြီး Hurricane ရဲ့လက်ဖမိုးကို ဆွဲကိုက်လိုက်တယ်။

"အ! ခွေးပေါက်ရေ၊ နာတယ်ကွ"

ပါးစပ်ကအော်နေပေမဲ့ မရုန်းတာကြောင့် သွားစွယ်နဲ့ထိတဲ့နေရာမှာ လက်ကပေါက်သွားတော့မှ Chain ကလွှတ်ပေးလိုက်ပီး

"သွေးထွက်သွားပြီလေ၊ ငါ့လက်ကိုလွှတ်တော့လေ"

"မလွှတ်ပါဘူး။ အကိုက်ခံရတာနဲ့တန်အောင် ဖမ်းထားရမှာပဲလေ"

"ဟာ ... ဘယ်လိုကောင်လဲ? စိတ်တိုလိုက်တာ"

စိတ်တွေတိုပြီးစူပုပ်နေတဲ့ Chain ကို Hurricane ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ငါမင်းလက်ကို တစ်သက်လုံးမလွှတ်ချင်ဘူး Boo.

"Kyle! Kyle, သွေးတွေထပ်ထွက်လာတယ်လေ။ ဆေးသွားထည့်ရအောင်လို့။ Kyle"

"ဟင်? အင်း၊ သွားမယ်လေ"

¤

"ကိုကို၊ ဘာလို့ ကားထဲလာပြန်ထိုင်နေတာလဲ?"

"ဆေးရုံခန်းထဲမနေချင်လို့ပါ"

"Chain ကို ဆေးရုံခန်းထဲမှာ မမြင်ချင်တော့ဘူးမဟုတ်လား?"

"အင်း"

"အခု Hurricane နဲ့ ခေါင်မိုးထပ်ရောက်နေတယ်။ ကိုကို့ကို ခေါ်ခဲ့ပါတဲ့"

"သူတို့ဘာသာနေပါစေ"

"အဲဒါဆိုလည်း ဒီမှာတော့ လာထိုင်မနေနဲ့လေကွာ။ လာပါ၊ အထဲပြန်ရအောင်။ Chain အိမ်ပြန်ချင်ရင်လည်း စိတ်ချရရင် တစ်ခါတည်းပြန်ခေါ်သွားကြမယ်လေ"

Lock တို့ Hepius ဆီပြန်ဝင်လာတော့

"အရမ်းနာလား? မင်းကလည်း ဘာလို့မရုန်းတာလဲ? အခုတော့ သွေးတွေအများကြီးထွက်ကုန်ပြီလေ"

"Chain ရယ်၊ ငြိမ်ငြိမ်နေပါကွာ။ ငါဆေးထည့်ပေးနေတယ်လေ။ ဒီလောက်က ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ လူဆိပ်တက်ရင်တော့ နည်းနည်းရောင်လာတတ်လို့ ငါလုပ်ပေးနေတာလေ။ ကိုက်တုန်းကကိုက်ပြီး အခုမှ ဘာဖြစ်နေတာလဲ? ခွေးကောင်"

"Nathan, မင်းကိုပါကိုက်မှာနော်။ ဘာ ခွေးလဲ? လူကွ လူ"

"ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ၊ လူဆို လူစကားနားလည်စမ်း"

Chain လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်ထားတဲ့ Hurricane လက်ကို Hepius ကဆေးထည့်ပေးနေတာပါ။ စကားတွေအရ Hurricane ကို Chain ကကိုက်လိုက်ပုံပဲ။ ဒါဆို ဘာလို့ Hurricane က Chain လက်ကိုကိုင်ထားတာလဲ?

"Hurricane ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကြီး?"

"ခွေးကိုက်ခံရလို့ မီးငယ်"

"ဘာလို့ ခွေးကိုက်ရမှာလဲ?"

ဆေးထည့်ပေးပြီးလို့ ဒီဘက်ပြန်လှည့်လာတဲ့ Hepius ကို Chain က လှမ်းရိုက်ပေမဲ့ ခုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ Hurricane ကမလွှတ်ပေးသေးလို့ Hepius ကိုမထိလိုက်ပါ။

"Hurricane, ခွေးကရူးနေပြီးသားဆိုတော့ ခင်ဗျားဆေးထိုးလည်းမမီတော့ဘူး။ ခင်ဗျားထိုက်နဲ့ ခင်ဗျားကံပဲ"

"အင်း ဘာတတ်နိုင်မှာလဲဗျာ"

"အဟိ!"

နှစ်ယောက်ဝိုင်းစနေလို့ ဆွေ့ဆွေ့ခုန်နေတဲ့ Chain ကိုကြည့်ပြီး Lily ရယ်လိုက်မိတယ်။
Chain က Lily ကို မကြည်သလိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခုံတစ်လုံးမှာ အေးအေးဆေးဆေးဝင်ထိုင်နေတဲ့ Lock ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။

"အစ်ကိုလေး၊ သူတို့တွေငါ့ကို အနိုင်ကျင့်နေတယ်။ ဆူပေးစမ်းပါ"

"မင်းက စကိုက်တာမဟုတ်ဘူးလား? Hurricane, ခင်ဗျားလွှတ်မပေးလိုက်နဲ့နော်။ အကုန်လိုက်ကိုက်နေလိမ့်မယ်"

"အင်း၊ မလွှတ်တော့ဘူး"

ကိုယ် တကယ်လွှတ်မပေးချင်ဘူး Lock.

ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို အဲဒီလိုမကြည့်နဲ့ Hurricane. ခင်ဗျားလက်မလွှတ်ချင်လည်း ရအောင်ဆွဲထားပါ။

"ဟာ၊ အစ်ကိုလေးကပါ ... ဟေ့ကောင်၊ လွှတ်တော့လေ"

Chain ကရုန်းနေတော့

"နာတယ်လေ၊ ဘာလို့အတင်းရုန်းတာလဲ?"

"အဲ ... နာသွားပြန်ပြီလား? Sorry, sorry."

"အင်း"

"ဟုတ်ပြီ၊ ငါ ငြိမ်ငြိမ်နေမယ်"

ငြိမ်သွားတဲ့ Chain နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကိုကြည့်နေတဲ့ Hurricane ရယ်။
မသိသလိုနေနေတဲ့ Lock ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိတဲ့ Hepius ရယ်။
ဘာတွေရှုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ ဒီဇာတ်လမ်းကြောင့် သက်ပြင်းခိုးချမိတဲ့ Lily ရယ်။
ခဏတိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ အခန်းလေးထဲ ဝင်လာတဲ့ Nancy က

"Darling, Chain က ဘာဖြစ် ... အမ်း ... ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟင်? လူစုံတက်စုံပါလား"

Hepius က အခုမှ အသက်ရှူပေါက်ပွင့်သွားသလိုနဲ့

"လာ အချစ်၊ ကိုယ်ရှင်းပြမယ်"

Nancy လက်ကိုဆွဲခေါ်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှ Hurricane က Chain လက်ကိုလွှတ်ပေးပြီး

"ငါပြန်ဦးမယ် Chain"

"မပြန်ရဘူး။ ငါ့လက်ကို နာအောင်လုပ်ထားပြီး မင်းပြန်နားမနေနဲ့"

Chain က သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်းပြောလာတော့

"ငါက ဖွဖွလေးကိုင်ထားတာ၊ မင်းရုန်းလို့သာ ဖြစ်တာလေ။ ပြီးတော့ ငါ့ကို မင်းကိုက်ထားတာနော်"

"အရုပ်နဲ့ အစ်ကိုလေး ပြန်နားပါစေလေ။ မင်းပဲပြောတော့ အရုပ်လေးက ပင်ပန်းနေတာဆို?"

"အင်းလေ၊ မင်းက အကောင်းအတိုင်းပဲကို။ ကိုယ့်ဘာသာနေပြီး Hepius တို့ကိုနှောင့်ယှက်ပေါ့"

Hurricane စကားကြောင့် Lily ရယ်လိုက်မိတယ်။ ဒီစကားကို Hepius သာကြားရင် နောက်တစ်ပွဲပဲ။

"မင်းကပါ ပြန်မလို့လား?"

ချက်ချင်းကို မျက်နှာငယ်ကျသွားတဲ့ Chain ကိုကြည့်ပြီး Lock တရားရပါတော့မယ်။ ခုနက ပတ်ရမ်းနေတာလည်းသူပဲ၊ အခုမှ ထိကရုန်းလူထိသလို ငြိမ်ကျသွားတာလည်း သူပါပဲ။ Oscar ပေးသင့်တဲ့ကောင်လို့ အသံတိတ်ရေရွတ်လိုက်ပြီး

"မီးငယ်၊ အိမ်ပြန်နားတော့လေ။ ကိုကိုတို့ပြန်ရအောင်"

Lock စကားကြောင့် ကျန်တဲ့သုံးယောက်လုံးက ပြန်တော့မှာလားဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ လှမ်းကြည့်လာကြတယ်။ Lock က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တော့မှ Lily ကစပြီး

"မီးငယ်တို့ပြန်တော့မယ်နော်"

"အဲဒါဆို ငါလည်းပြန်မယ်"

"မင်း ကားမစီးချင်ဘူးဆို? နေခဲ့လေ"

Lock ကပြောတော့ Chain ကလည်း

"ဟုတ်တယ် အစ်ကိုလေး၊ ငါ ရဟတ်ယာဉ်စီးချင်တယ်"

"ဘာပြောတယ်?"

ခေါင်မိုးထပ်ကပြဿနာကို အခုမှပြန်အစဖော်လာတဲ့ Chain ကြောင့် Hurricane လန့်သွားတယ်။ Lock က စိတ်ရှည်တတ်တဲ့လူမဟုတ်တာကို Chain က ရန်စနေပြန်ပါပြီ။

"မင်း ကားစီးပြီးလျှောက်ထွက်နေတာတောင် Hepius ဆေးရုံက မင်းအိမ်ဖြစ်နေပြီလေ။ မိုးပေါ်တက်ပြီးလျှောက်လည်ချင်ရင်တော့ အဖေတို့နားမှာ မင်းအတွက်တစ်နေရာလုပ်ထားပေးမယ်"

Chain အနားကိုလှမ်းလာပြီးပြောနေတဲ့ Lock ကို Lily ကလှမ်းဟန့်ရှာတယ်။

"ကိုကို!"

"ဝင်မပြောနဲ့ မီးငယ်။ ဟိုကောင်၊ အဲဒါဘယ်နေရာလဲ မင်းသိလား?"

"ခေါင်းဆောင်ဟောင်းက သေပြီဆို? ငါ့ကို သင်္ချိုင်းပို့နေတာလား?"

"အဲဒါကျသိတယ်လား? ကားနဲ့လိုက်ချင်ရင်လိုက်ခဲ့၊ ရဟတ်ယာဉ်နဲ့မှဆိုရင်တော့ သင်္ချိုင်းကိုပဲ တစ်ခါတည်းပို့ပေးမယ်"

"ဘာလို့သွားရမှာလဲ? ကြောက်စရာကြီး၊ ပြီးတော့ လူသေတွေပဲရှိတာဆို ပျင်းဖို့ကောင်းမှာပေါ့"

"ဆေးရုံမှာပဲ အေးဆေးနေခဲ့။ သောက်စကားတွေမများနဲ့"

"မနေခဲ့ချင်ဘူး။ Nathan ကို မေးပေးပါ၊ ငါပြန်လို့ရရင် ကားနဲ့ပဲပြန်လိုက်ခဲ့မယ်လေ"

"သွား! မင်းဘာသာသွားမေး"

"ဟုတ်၊ ခဏစောင့်ဦးနော်။ ပြန်မသွားနဲ့ဦး"

ပြေးထွက်သွားတဲ့ Chain ကို Hurricane ကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။
သူတို့ဘာသာသူတို့ကျ ဟုတ်နေတာပဲ။ Chain က ကိုယ်တွေနဲ့ဆိုရင်သာ အမျိုးမျိုးရစ်နေတတ်တာ။ အခုတော့များ မီးကိုသေလို့။ တစ်ခါတလေလည်း Lock လိုမျိုး နေကြည့်ချင်သား။ ခက်တာက ကိုယ်ဆိုတာ Chain နဲ့ပတ်သက်လာရင် အသံတောင်ခပ်မာမာပြောထွက်တာမဟုတ်တော့ အဲဒီလိုစကားလုံးတွေဆို အတွေးထဲတောင်မရှိခဲ့မိ။

"ကိုကိုကလည်း ဘယ်လိုတွေပြောလိုက်တာလဲ?"

"အဲဒီလိုမပြောလို့ ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ? မီးငယ်တို့ပြောသလိုသာပြောနေရင် အဲဒီကောင်ရစ်နေတာနဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်မှာမဟုတ်ဘူး"

Lock ပြောတာလည်းမှန်နေတာမို့ Lily နဲ့ Hurricane မရည်ရွယ်ဘဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကြည့်မိသွားကြတော့ Hurricane ပခုံးတွန့်ပြမိသလို Lily ကလည်း ဇက်လေးပုပြီး လျှာထုတ်ပြလာတယ်။
ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ အခုချိန်မှာ သူတို့ကမှမနိုင်တာပဲလေ။

ခဏနေတော့ Nancy နဲ့ Chain ပြန်ဝင်လာပြီး

"Lock ရေ၊ ကျွန်မ ဆေးတွေထည့်ပေးလိုက်မယ်နော်။ အခုပဲ ကားဗုံးပေါက်လို့ဆိုပြီး လူနာတွေရောက်လာတယ်။ အလုပ်များကုန်ပြီ၊ သူ့ကိုပြန်သာခေါ်သွားလိုက်တော့"

"မီးငယ်၊ ဆေးတွေမှတ်လာခဲ့တော့။ ကိုကိုကားပေါ်ကစောင့်မယ်။ Hurricane, ခွင့်ပြုပါဦး။ Nancy, see you later"

Lock ထွက်သွားတော့ Chain က Hurricane နားရောက်သွားပြီး

"အဲဒီလက်ကို ရေမထိစေနဲ့တဲ့။ ဆေးထည့်ဖို့ ပေးလိုက်မယ်တဲ့"

"အေးပါကွာ၊ ဟုတ်ပါပြီ။ ခွေးကိုက်တာ အသက်နဲ့ဝေးပါတယ်"

"မင်း! တော်ပြီ၊ မပြောဘူး"

"ဟား ဟား ဟား၊ ခွေးပေါက်"

"Shut up! မင်း တော်လိုက်တော့။ ပြန်လိုက်တော့"

"ပြန်မှာပါ။ နောက်ရက်တွေ အိမ်ထဲပိတ်ခံထားရတော့မှ Kyle ရေ၊ လာခဲ့ပါဦးဆိုရင်တော့ No ပါသားရယ်"

"ဘာကိစ္စခေါ်ရမှာလဲ? မခေါ်ဘူး ဟေ့ကောင်"

"အေး၊ မခေါ်နဲ့။ မင်းစကား မင်းမှတ်ထားပါ ခွေးပေါက်လေးရာ"

Chain က မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး စိုက်ကြည့်လာတော့မှ

"Nancy, ကိုယ့်ကိုဆေးထည့်ဖို့ ပေးလိုက်မယ်ဆို။ ပြန်မှဖြစ်တော့မယ်၊ ထပ်ကိုက်တော့မယ်ထင်တယ်"

ပြောပြီး Nancy တို့ဘေးလာရပ်တော့ Chain က မှုန်ကုပ်ပြီးကြည့်နေတာမို့ Lily ထရယ်ပါတော့တယ်။

"ကဲ! ရှင်တို့တွေ နောက်မှသာ ချိန်းပြီးကိုက်ကြတော့။ ကျွန်မတော့ လူနာတွေသွားကြည့်ရတော့မယ်။ See you"

Nancy ထွက်သွားပြီးတော့မှ Lily တို့သုံးယောက်လည်း Car Stand တွေဘက် ထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

¤

(Demon တစ်ယောက် နည်းနည်းလေးပြန်ဂေါက်နေလို့ Update နောက်ကျတာ Sorry ပါ။ နောက်တစ်ပိုင်းလည်း နည်းနည်းလေးစောင့်ပေးကြပါ။ အခြေအနေမကောင်းသေးလို့ 😁)

■■■■■ Part LVIII ဆက်ရန် ■■■■■