47. Care
တကယ္ကို ေသာ့ပြင့္သြားခဲ့တာ။
Chain ကိုယ္တိုင္လည္း ေၾကာင္အေနၿပီးမွ သူ႔အာ႐ံုက တစ္စံုတစ္ခုဆီေရာက္သြားကာ ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ Bracelet ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနၿပီးမွ Lock ဘက္လွည့္လို႔ ေမးလာတယ္။
"အစ္ကိုေလး၊ ဒါကေလ ... ဒါနဲ႔ အတူတူပဲလား?"
ေသာ့ေလးနဲ႔ Bracelet ေလးကိုျပလိုက္၊ သူ႔အက်ႌလက္ရွည္ကိုဆြဲတင္ၿပီး သူပတ္ထားတဲ့ Bracelet ကိုျပလိုက္နဲ႔ ေတြးရခက္ေနပံု။
Chain ေမးလိုက္ေတာ့မွ Lock လည္း ေငးၾကည့္ေနရာက သတိျပန္ကပ္လာၿပီး
"အင္း၊ ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ မင္းေပးထားတာ"
"တကယ္?"
"အင္း"
Lock က အဖက္မလုပ္သလိုနဲ႔ အလုပ္ေတြဆီ အာ႐ံုျပန္ပို႔သြားေပမဲ့ Chain ကေတာ့ အားပါးတရျပံဳးရယ္လာၿပီး
"ဟား ဟား၊ တကယ္ႀကီးလား အစ္ကိုေလး?"
"အင္း"
"အစ္ကိုေလးက သိမ္းထားတယ္ေပါ့? ေပးထားတာၾကာၿပီလားဟင္? ငါက ဒါေလးကို မေန႔ညကမွ ငါ့အခန္းထဲမွာေတြ႕လို႔ ပတ္ထားမိတာ"
"ငါမႀကိဳက္လို႔ အဲဒီထဲထည့္ထားလိုက္တာ။ ၾကာၿပီထင္တာပဲ"
"မႀကိဳက္ဘူးလား? လဲလိုက္မယ္ေလ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ေသာ့နဲ႔လက္ထိပ္က ငါတို႔နာမည္နဲ႔ဆို သူ႔ဘာသာအဆင္ေျပေနၿပီပဲ။ မလဲေတာ့ပါဘူး"
တစ္ေယာက္တည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ပါေသာ Chain ေၾကာင့္ Lock က ရယ္လိုက္မိၿပီး
"အဲဒီေသတၱာ Lock ကို မင္းက ဘာလို႔သိေနတာလဲ?"
"မသိဘူး၊ အစ္ကိုေလး။ ငါလည္း ေသခ်ာသိလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီတိုင္းဖြင့္ၾကည့္မိတာ။ ဘာလို႔ပြင့္သြားတာလဲဟင္?"
"ဂဏန္းေတြမွန္သြားလို႔ေလ"
ဒီထက္ပိုၿပီးလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ အဲဒီကိန္းဂဏန္းေတြက ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ေမးလာမွာကို မေျဖခ်င္လို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္မိတာ။
Chain ကေတာ့ ပစၥည္းေတြ တစ္ခုခ်င္းထုတ္ၿပီး တစ္ခြန္းခ်င္းေမးေနတယ္။ Lock ကလည္း တစ္ခုခ်င္းစီ ျပန္ေျဖေပးေနမိတယ္။ ေရွ႕ကစားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ စာရြက္ေတြ၊ Laptop ထဲက Data ေတြကေတာ့ ပံုျပင္ေတြနားေထာင္ၿပီး တစ္ေရးအိပ္ေနေလာက္ပါၿပီ။
Lock ေမးခဲ့တုန္းကလည္း Chain က ဒီလိုပဲ ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္မဟုတ္ပါလား?
"အစ္ကိုေလး၊ ခဏေနာ္။ ငါျပန္လာမယ္"
ခ်က္ခ်င္းထေျပးသြားျပန္တဲ့ Chain ကို Lock လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ဝင္လာၿပီး
"အစ္ကိုေလး၊ ဒီမွာၾကည့္ဦး"
"ဟင္? ဒီက်ည္ဆန္က မင္းငါ့ကိုေပးခဲ့လို႔ ငါသံုးလိုက္ၿပီေလ"
ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ေသနတ္ထဲက ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ပါလို႔ သူေျပာၿပီးေပးခဲ့လို႔ ကိုယ္အသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့တာ။ အခုလည္း အဲ့ဒီက်ည္ဆန္ကိုဆြဲသီးလုပ္ထားတဲ့ ဆြဲႀကိဳးက ေရာက္လာျပန္ၿပီလား?
"အဲဒါ ဒီေသနတ္အတြက္က်ည္ဆန္မဟုတ္လား?"
"ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုတစ္ပံုစံတည္းတူတဲ့ဆြဲႀကိဳး မင္းငါ့ကိုေပးေတာ့ အဲဒီက်ည္ဆန္ေၾကာင့္ပဲ ငါအသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့တာ"
"ေသတၱာထဲက ဆြဲႀကိဳးမဟုတ္လား? အဲဒါကို ျမင္ဖူးပါတယ္လို႔ စဥ္းစားေနတာ။ အခုမွ သတိရလို႔ ငါသြားယူတာေလ"
"မင္းဆီမွာ ငါမသိဘဲသိမ္းထားတဲ့ ငါနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္က်န္ေသးလဲ?"
"တျခားဟာေတြလည္း ရွိေသးတာလား?"
"Pandora's Box မွာ အမ်ားႀကီးပဲ"
"အစ္ကိုေလးဆြဲတဲ့ အိမ္လား? ငါ့အခန္းထဲမွာလည္း ရွိဦးမလားမသိဘူး။ အဲဒီဆြဲႀကိဳးက စာအုပ္ၾကားကထြက္လာတာ။ အဲဒီစာအုပ္ကလည္းေလ ငါက စာအုပ္ထင္လို႔ယူလိုက္တာ စာရြက္ေတြကိုျဖတ္ထုတ္ၿပီး အလယ္မွာ ဘူးေလးနဲ႔ထည့္ထားတာ"
"မင္းကေတာ့ မင္းပါပဲ။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္သိမ္းတာလည္း မင္းပဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာရွာေတြ႕တာလည္း မင္းပဲ"
"အဲဒါဆို ဒီဆြဲႀကိဳးကလည္း ဆင္တူပဲ။ အစ္ကိုေလးဆီမွာ ေသနတ္ရွိေနတာဆိုေတာ့ ဒါေလးကို အစ္ကိုေလးယူ၊ ဟိုထဲကဟာ ငါ့ကိုေပးေနာ္"
Chain က လဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။
"ငါ့မွာ အဲဒီေသတၱာေလးေတာ့ ဆင္တူမရွိေလာက္ပါဘူးေနာ္"
"ထင္ရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ျမင္ဖူးေနသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုေလးပဲေျပာတာေလ၊ ငါ့ဆီမွာ အစ္ကိုေလးနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ ရွိေနတတ္တယ္ဆို?"
"အဲဒီေသတၱာ Lock ပ်က္တိုင္း မင္းပဲျပင္ေပးေနက်ေလ"
"ဪ။ ၿပီးေတာ့ေလ ငါ့နားရြက္ေဘးက Baby ဆိုတဲ့ Tattoo ကေရာ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲ?"
Chain ရဲ႕ နားရြက္ေနာက္ဘက္ ေဘးဘက္ကပ္လ်က္မွာ Baby ဆိုၿပီး ထိုးထားခဲ့တာပါ။
အဲဒီ Tattoo ဘယ္တုန္းကတည္းကရွိတာလဲ ဆိုတာကို Lock တကယ္မသိခဲ့ပါ။ Chain က ဆံပင္အရွည္မထားေပမဲ့ အရမ္းတိုေနေအာင္လည္း ညႇပ္ေလ့မရွိတဲ့အျပင္ Lock ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဂ႐ုမထားတာမို႔ မသိခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီည ... အဲဒီညကမွ ကိုယ္ျမင္ခဲ့တာပါ။ ျမင္ျမင္ခ်င္းေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားရတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဂ႐ုတစိုက္လိုက္ၾကည့္မေနဖူးတဲ့အျပင္ ကိုယ္မျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ေနရာမွာ သူ Tattoo ထိုးထားခဲ့တာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္ကမွ သတိထားမိတာပါ။ ဘယ္တုန္းကတည္းကရွိေနတာလဲလို႔ေတာ့ မေမးမိခဲ့ပါဘူး။
"အဲဒါေတာ့ ငါမသိဘူး"
"အဲဒီ Baby ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဟင္?"
မင္း ဘာလို႔မ်ား ေျဖရခက္တာေတြ လာေမးေနတာလဲ?
ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲလို႔ ငါေျပာထားခဲ့သလိုပဲသိေနတဲ့ မင္း၊ ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနလို႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးပတ္သက္မႈကို မေတြးမိေလာက္တဲ့မင္း၊ အဲဒီလို ဘာမွေသခ်ာမသိတဲ့မင္းကို ငါက ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ? Baby ဆိုတာ ငါပါလို႔ ေျဖလိုက္ရမွာလား? ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း မင္းရဲ႕ခ်စ္သူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျဖလိုက္ရမွာလား?
"ငါက ဘယ္သိပါ့မလဲ? ျမင္သာတဲ့ေနရာမွ မဟုတ္တာ"
"ဪ။ ၿပီးေတာ့ ငါ အဲဒီစာအုပ္ေလး ဖတ္ၾကည့္လို႔ရလား?"
ေသတၱာေလးထဲက Lock ရဲ႕ Dairy ကို ေျပာေနတာေၾကာင့္
"မဖတ္ရဘူး။ မင္းမသိခ်င္နဲ႔"
"ဟုတ္"
Chain ေမ့သြားမွာစိုးလို႔ မွတ္ထားခဲ့တဲ့စာအုပ္ေတြနဲ႔ Videos ေတြကိုေတာ့ Lock သိမ္းထားမိတယ္။ ဖတ္လည္းဖတ္မၾကည့္ခ်င္လို႔ ေသာ့ခတ္ၿပီးသိမ္းထားလိုက္တယ္။ ဖ်က္ဆီးလိုက္ဖို႔ေတာ့ မေတြးခဲ့ဘူး။ သူမွတ္ထားတဲ့အထဲ ကိုယ္သိခ်င္လာႏိုင္တဲ့ Data ေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တယ္။
Chain က ေသတၱာေလးထဲ ပစၥည္းေတြျပန္ထည့္သိမ္းေပးၿပီး
"ျပန္ထားခဲ့ၿပီ၊ အစ္ကိုေလး။ သြားေတာ့မယ္"
"အင္း"
¤
"အ႐ုပ္! ငါ့နာမည္က Dexter ေလ။ Damien Smith လို႔ေတြ႕တယ္"
"ဟုတ္တယ္ေလ။ ဦးငယ္က Mr. Smith ေလ"
"အင္း၊ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆး႐ံုကစာရြက္တစ္ရြက္မွာ Damien Neil Cullen လို႔ ေတြ႕မိတယ္။ အဲဒါ မီးငယ္တို႔နဲ႔ တူေနတယ္ေလ"
"အာ ... ေဖေဖက Chain ကိုေမြးစားဖို႔ လုပ္ခဲ့ေသးတာေလ။ ၿပီးေတာ့ ေဖေဖဆံုးသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ"
"ဪ၊ အဲဒီလိုလား? ၿပီးေတာ့ ငါ့နားရြက္ေနာက္နားက ဒီ Tattoo ကို အရုပ္ေလးသိလား?"
ဘာလဲ? BABY တဲ့။ အဲဒါ ဘယ္တုန္းကတည္းက ရွိေနတာလဲ? ဒီအရပ္ႀကီးနဲ႔ ဆံပင္နဲ႔ဖံုးေနတဲ့ေနရာက Tattoo ကို မီးငယ္က ျမင္မလား? Chain ကေတာ့ တကယ္အံ့ဩစရာ။ အဲဒီေနရာမွာထိုးတာ အရမ္းနာမယ္ထင္တယ္။ ႐ူးနည္းက ေတာ္႐ံုမဟုတ္ဘူး။ ကိုကိုေရာ သိရဲ႕လား?
"အဲဒါ ဘယ္တုန္းကတည္းက ထိုးထားတာလဲ? မီးငယ္ အခုမွျမင္ဖူးတာ"
"ငါမသိလို႔ေမးတာေလ။ ကိုကိုကလည္း ဘယ္တုန္းကတည္းကရွိမွန္း မသိဘူးတဲ့။ Kyle ကိုေမးေတာ့ သူမသိဘူးေျပာတာပဲ"
"Hurricane ေတာင္မသိတာ ဘယ္သူက သိပါ့မလဲ?"
"ငါနဲ႔ Kyle က အရမ္းခင္ၾကတာလား?"
"အင္း၊ အရမ္းခင္တယ္"
Hurricane မသိတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မေျပာခ်င္လို႔မေျပာတာ ေနမွာ။
သူေပးခဲ့တဲ့ Chain ရဲ႕ဖုန္းထဲလည္း တခ်ိဳ႕ file ေတြ ၾကည့္လို႔မရဘူး။ ဖ်က္ပစ္တာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ကို တစ္ခုခုလိုေနသလိုမ်ိဳး ဖြင့္မရ။ သူတို႔အက်င့္က အျမဲတမ္း Code ႏွစ္ခုခြဲထားတတ္တာထင္ပါတယ္။ Memory Stick တုန္းကလည္း ႏွစ္ေနရာရွာရတာနဲ႔ Bermuda လက္ခ်က္မိေတာ့မလို႔။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ Chain နဲ႔ Hurricane ကမွ တကယ္ကိုလိုက္ဖက္လြန္းတယ္လို႔။
Ivy Neil Cullen သာ ကိုယ့္အစ္ကိုမဟုတ္ခဲ့ရင္၊ Chain ကလည္း သူ႔အသက္ထက္ ကိုကို႔ကို ပို္ခ်စ္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့ရင္ အဲဒီႏွစ္ေယာက္အတြက္သာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္။
Lily ဆိုတာလည္းေလ Chain အတြက္ဆို ဘယ္ေနရာေလးမွာမွေတာင္ အသံုးက်မေနခဲ့ပါလား! သင္းတို႔ဆိုသည္မွာလည္း ခ်စ္တတ္လြန္းၾကပါရဲ႕။
¤
အဲဒီ Baby ဆိုတာက ဘယ္သူလဲ? ဘယ္သူကမွလည္းမသိၾကဘူး။ ကိုကိုနဲ႔ Kyle ကမွ ျမင္ဖူးေနၾကေသးတဲ့ပံုပဲ။ အ႐ုပ္ေလးကဆို အခုမွသိတာတဲ့။ ကိုကို႔ကို စေနာက္ၿပီး Baby လို႔ေခၚဖူးတယ္လို႔ Nathan ကေျပာတယ္။ ကိုကိုမ်ားလား?
ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မွာေပါ့။ ကိုကိုက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ သေဘာက်ၿပီး ထိုးထားမိတာလားမွ မသိတာ။ ဟိုေန႔က သူ႔အခန္းထဲမွာ သူတို႔မိသားစုပံု ေတြ႕မိတယ္။ အ႐ုပ္ေလးကိုေမြးတုန္းက ေဆး႐ံုမွာ႐ိုက္ထားတာတဲ့။ အ႐ုပ္ပိစိေသးေသးေလး၊ နီရဲရဲေလးကို ကိုကိုက ၾကည့္ၿပီးျပံဳးေနတာ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး အသည္းယားစရာေလးေတြ။
ငါ့မိသားစုပံုေတာ့ မေတြ႕မိဘူး။ ကိုကိုတို႔ဦးငယ္က ေမြးစားထားတာဆိုေတာ့ မိဘအရင္းေတြကလည္း မရွိၾကေတာ့ ဓာတ္ပံုေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူးေနမွာ။ ကိုကို႔အလုပ္ခန္းထဲက စာအုပ္စင္ေတြေနာက္ဘက္ျခမ္းမွာ ဓာတ္ပံု Album ေတြေရာ၊ တျခားပစၥည္းေတြေရာေတြ႕မိတယ္။
တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သြားေမႊၾကည့္ဦးမွပါ။
¤
"Nick"
"Chain, ေနေကာင္းတယ္မဟုတ္လား?"
"ေကာင္းတာေပါ့။ မင္းေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ ငါလာခဲ့တာ။ မင္းကလည္း ဘာလို႔ အခုမွလာတာလဲ?"
Indigo ကို အေျပးအလႊားေရာက္လာတဲ့ Chain က Nick ကို ရန္လုပ္ေနျပန္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ရွိေသးတယ္ေလဗ်ာ"
"Austin ဆိုလည္း အလုပ္မ်ားေနတာ။ မင္းကက်ေတာ့ ဘာလို႔ ဒီမွာမေနတာလဲ? ဒီမွာလာေနပါလား?"
"No! မေနပါဘူး။ Indigo မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအခန္းေအာင္းေနရမွာ ပ်င္းလြန္းလို႔ပါ"
"ငါ၊ မင္းတို႔ဆီလိုက္လည္မယ္ေလ"
"အဲ ... မျဖစ္ဘူးထင္တယ္။ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ မလိုက္နဲ႔"
"အရုပ္နဲ႔ အစ္ကိုေလးကလည္း ငါ့ကို အဲဒီလိုေျပာတယ္။ အျပင္မွာ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ? ဟိုေန႔ကေဆး႐ံုကို ခဏသြားၿပီးမွ အျပင္မေရာက္ေသးဘူးေလ။ ငါလည္းပ်င္းတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ကက် မအားဘူးတဲ့။ အစ္ကိုေလးကက် အားေနတာလား?"
"ဟာ ... တိုးတိုးေျပာပါ။ သတ္ခံေနရဦးမယ္"
အတင္းေတြတားေနတဲ့ Nick ေၾကာင့္ Chain က လၽွာေလးထုတ္ၿပီး ဇက္ပုသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ခပ္တိုးတိုးထပ္ေျပာတယ္။
"ငါေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား? ဒီေန႔ဆို အ႐ုပ္ေလးလည္းမရွိဘူး"
Chain ေျပာတာဟုတ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က အျပင္တစ္ခါထြက္ရင္ ရွိသမၽွအလုပ္ေတြကို အကုန္အျပတ္ျဖတ္၊ အိမ္မွာယူလုပ္စရာေတြကို အကုန္သယ္ၿပီး အိမ္မွာအေနမ်ားလာတယ္။
"အဲဒါဆို ပ်င္းတဲ့အခါ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔စကားသြားေျပာေလ"
"ေျပာတာေပါ့။ အစ္ကိုေလးကမွ အဖက္မလုပ္တာ။ ငါ့ကို အျပင္ခဏေခၚသြားပါကြာ၊ ေနာ္?"
Chain ဆိုတာ အခ်ဥ္မဟုတ္မွန္း သိပါတယ္။ အရင္ကလည္း ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမၽွသာ ေခါင္းညိတ္ေနတတ္တာ၊ ေၾကာက္တဲ့ပံုလည္းမေပၚ။ အခုလည္း အလကားေန သြားကပ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အခုေတာ့ ပ်င္းလို႔တဲ့၊ ျပႆနာက ရွာေနျပန္ၿပီ။
"မျဖစ္ဘူးေလ။ ေခါင္ေဆာင္အဖက္မလုပ္လည္း ေဘးကေန ထိုင္ၾကည့္ေနဗ်ာ"
"အဖက္လုပ္ေအာင္ ရွိသမၽွထိုင္ခြဲေနတာေတာင္ ဆူလည္းခဏပဲ။ စကားလည္း သိပ္မေျပာဘူး"
"ဗ်ာ! ဘယ္လို?"
ေဘးက ၾကားသမၽွလူေတြပါ ေခါင္းေထာင္ကုန္ၾကတယ္။ Chain က ပ်င္းရင္ Spectrum တစ္ဝန္းလံုး ေလၽွာက္သြားတတ္တာ၊ ေတြ႕သမၽွလူေတြကို ပတ္ေမႊေနတတ္တာ အကုန္သိၾကတယ္။ အရင္က Mr. Popular, Chain ကလည္း အဲဒီလိုပဲ ခင္တတ္ေပမဲ့ အခု Chain က ကေလးလိုျဖစ္ေနေတာ့ ပိုဆိုးသြားပါတယ္။ ေတြ႕ရာေနရာ ပန္းကန္ေတြ၊ ခြက္ေတြ၊ ပန္းအိုးေတြ ကြဲေအာင္လုပ္တတ္လြန္းလို႔ ေခါင္းေဆာင္ဆူတာ ခဏခဏခံရတာလည္း အကုန္လံုးအသိ။
အခုက ဘာတဲ့! အစ္ကိုေလးက သူ႔ကိုအဖက္မလုပ္လို႔ အာ႐ံုစိုက္ေအာင္လုပ္တာလို႔ ေျပာလိုက္တာလား? Amazing ပါ Chain ေရ။ Spectrum King မေၾကာက္၊ အစ္ကိုေလးမေၾကာက္နဲ႔၊ အေတြးေတြက လက္လန္ပါတယ္။
"ဟာကြာ! ငါ့ကို အျပင္ေခၚသြားပါ"
"ေခါင္းေဆာင္ကို သြားေျပာေလေနာ္။ ခြင့္ျပဳရင္ ေခၚမယ္"
အလုပ္လည္းရွိေနေတာ့ Nick က ၿပီးစလြယ္ေျပာလိုက္တာကို Chain က သေဘာက်သြားၿပီး
"သြားေျပာလိုက္ဦးမယ္"
Lock ရွိေနတဲ့ အပၚထပ္ဝရန္တာကို ေရာက္လာေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး Fruit Juice တစ္ခြက္နဲ႔ အလုပ္ထိုင္လုပ္ေနတဲ့ Lock ကို ေတြ႕ရတယ္ဆိုရင္ပဲ
"အစ္ကိုေလး"
"ဘာလဲ?"
"ငါ Nick နဲ႔ အျပင္ခဏလိုက္သြားလို႔ရလား?"
"ဘာလိုက္လုပ္မွာလဲ?"
"အိမ္ထဲမွာ ပ်င္းလို႔၊ ခဏေလး အျပင္လိုက္သြားၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ"
"ခဏေလးဆိုမွေတာ့ လိုက္မေနနဲ႔"
"အစ္ကိုေလးကလည္း ငါက ပ်င္းလို႔ပါ"
"ဘယ္သူမွ အားမေနဘူး။ Nick က မင္းကိုေခၚသြားရင္ အလုပ္ပိုရႈပ္လိမ့္မယ္"
"ေခါင္းေဆာင္ကိုသြားေျပာတဲ့၊ ခြင့္ျပဳရင္ လိုက္ခဲ့တဲ့"
"မလိုက္ရဘူး"
"ဟာဗ်ာ၊ အစ္ကိုေလးကလည္း ... ငါက ..."
"တိတ္စမ္းကြာ။ မလိုက္ရဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ။ မင္းအျပင္ထြက္သြားတာနဲ႔ ဘာျပႆနာတက္မယ္မွန္း မသိႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာကာကြယ္ႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္လုပ္ေနတာကို အာ႐ံုလာေနာက္ေနတယ္"
"အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာမကာကြယ္ႏိုင္ေသးဘူး၊ ငါ့အတြက္နဲ႔ လူေတြထည့္ေပးလိုက္ရလို႔ အကုန္အလုပ္ရႈပ္မယ္၊ ဒါေတြပဲ ေျပာေနတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ငါက အိမ္မွာပဲ ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ?"
"မသိဘူး။ ပါးစပ္ပိတ္ထား"
Lock ကေျပာလိုက္ေတာ့ ေဘးနားက ခံုပုေလးယူထိုင္ၿပီး Lock အလုပ္လုပ္တာ ထိုင္ၾကည့္ေနျပန္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့
"ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ နႈတ္ခမ္းေတြညိဳတယ္တဲ့။ အစ္ကိုေလး ေဆးလိပ္ေတြေသာက္လို႔ အဲဲဒီလို အေရာင္ရင့္ရင့္ျဖစ္ေနတာလား? မေသာက္ရင္ နီနီေလးျဖစ္ေနမယ္ထင္တယ္"
ဒီေကာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ နႈတ္ခမ္းကိုလား? အာ႐ံုပဲကြာ။ ငါ့အလုပ္ေတြ ၿပီးေတာ့မွာပဲ။
"ဒါေပမဲ့ အစ္ကိုေလးေဆးလိ္ပ္ေသာက္တာ မေတြ႕မိေတာ့ပါဘူး။ အျပင္သြားရင္ ေသာက္လို႔လား?"
"အင္း"
ၿပီးစလြယ္ေျဖလိုက္လည္း ၿပီးမသြားပါ။
"အဲဒါေၾကာင့္ေနမွာ။ ဟိုေန႔က အလုပ္ခန္းစားပြဲမွာ ေဆးလိပ္ဘူးေတြ႕လို႔ ငါလႊင့္ပစ္လိုက္ေသးတယ္"
ဘယ္တုန္းကေဆးလိပ္ဘူးက စားပြဲေပၚက်န္ေနေသးတာလဲ? သင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက ေဆးလိပ္မေသာက္တာကို။
"အင္း"
သူ႔စကားေတြ အင္း လိုက္ၿပီး Juice ကိုယူေသာက္လိုက္ခ်ိန္ Chain က ခံုကိုအနားေရႊ႕ထိုင္လိုက္ေတာ့ လက္ကိုတိုက္မိသြားၿပီး
"ဟာ! စိုကုန္ၿပီ"
Laptop ေပၚေရာ၊ စာရြက္ေတြေပၚေရာ စိုကုန္တာေၾကာင့္ Chain က ေဘးနားခ်ထားတဲ့ Tissue ဘူးထဲက Tissue ေတြယူကာ
"ေဟ့! မလုပ္နဲ႔။ ဟာကြာ၊ သြားၿပီထင္တယ္"
Laptop ကို သုတ္လိုက္ေတာ့ Key တခ်ိဳ႕ႏွိပ္မိကုန္တယ္။
"ဟို ..."
"ဖယ္စမ္း!"
Chain ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္ၿပီး Lock တစ္ေယာက္ အသည္းအသန္ Loptop ကစိုေနတာေတြ ခါထုတ္ၿပီး ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူလုပ္ေနတဲ့ File ကိုမေတြ႕ေတာ့။ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ Juice ေတြသုတ္မလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Laptop က Shut down က်ေနၿပီ။
ေသခ်ာသုတ္ၿပီး ျပန္ဖြင့္ေတာ့ File က လံုးဝရွာလို႔မရ။ ျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး Indigo ကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။
"ငါ့ Laptop ေပၚ Juice ေတြေမွာက္ကုန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ File က ဘာႏွိပ္မိလဲမသိဘူး ေပ်ာက္သြားတာ ျပန္ရွာမရဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေပၚထပ္ဝရန္တာကို လာခဲ့"
Lock ဖုန္းခ်ၿပီးသြားေတာ့
"ကိုကို ..."
"မင္း!"
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ Lock က လက္သီးနဲ႔ရြယ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြအတင္းမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတယ္။ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕၊ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး နႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ Chain ကိုၾကည့္ၿပီး Lock ေတာက္ေခါက္ကာ လက္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။ ဘာမွမလုပ္လို႔ Chain မ်က္လံုးျပန္ဖြင့္ၾကည့္လာတယ္။ Lock မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသေတြကအထင္းသား။
"ငါ တမင္သက္သက္လုပ္တာမဟုတ္ ..."
"မင္း ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ဘူးလား? အျပင္မထြက္ရတာနဲ႔ အိမ္ထဲတင္ ျပႆနာရွာေနတာလား? အဲဒီ File က ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးလိုက္သလဲ? ျပန္လုပ္ရရင္ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့မွာ။ အလုပ္ေတြ အကုန္ရပ္ထားရမွာ။ မင္း သြားစမ္း၊ ငါတစ္ခုခု လုပ္မိလိမ့္မယ္။ ငါ့ေရွ႕ေရာက္မလာနဲ႔။ မျမင္ခ်င္ဘူး"
"အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႔။ ငါ မွားသြားပါတယ္။ အစ္ကိုေလး ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေလေနာ္။ အဲဒီလိုေတာ့ မႏွင္ပါနဲ႔"
ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြဝဲလာကာ Lock လက္ကိုလွမ္းဆြဲလာေတာ့ ခါထုတ္လိုက္ၿပီး
"မထိနဲ႔၊ ငါ့ကို။ ေဝးေဝးသြားေန"
ရင္ဘတ္ကိုတြန္းထုတ္ေတာ့ ေနာက္ကိုဆုတ္သြားတယ္။ မ်က္ရည္က က်ခ်င္ေနၿပီ။ မုန္းလိုက္တာ၊ ဘယ္လိုပံုစံလာလုပ္ျပေနတာလဲ?
"အစ္ကိုေလး"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြား"
"ဟို ..."
"မသြားဘူးလား? လာခဲ့၊ အဲဒီမွာ ဒူးေထာက္ေန။ တစ္စက္ကေလးမွမလႈပ္နဲ႔။ လႈပ္ရင္ နာဖို႔ျပင္ထား"
ဝရန္တာေထာင့္နားေလးကို ဆြဲေခၚၿပီး ေျပာလို္က္ေတာ့ အတိအက်လိုက္လုပ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ Nick ေရာက္လာၿပီး
"ေခါင္းေဆာင္၊ Laptop ဘာျဖစ္သြားတာလဲ? အဲ ... Chain!"
ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ Nick ကို Lock က ျဖစ္သြားတာေတြ ေျပာျပေတာ့ Nick က လိုတာေတြလုပ္ေပးေနတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ Power ျပန္ဖြင့္ၿပီး File ျပန္ရွာေပးတယ္။ အားလံုး တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ Original File ျပန္ရတယ္။ လုပ္လက္စမို႔ Copy မယူရေသးခင္ ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ ျပန္မရရင္ အသစ္ျပန္စရမယ့္အလုပ္။ ေနာက္ပိုင္းေလးက Back Up မရလို႔ ျပန္လုပ္ရမယ္။
Nick နဲ႔ Lock တို႔ ေခါင္းစိုက္ေနခ်ိန္မွာ Chain က ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးၾကည့္ေနတာကို Lock သိေနတယ္။
စိတ္ေတြတိုလာလို႔ ဆြဲထိုးပစ္မိေတာ့မယ့္အခ်ိန္ အရင္လိုပဲ ၿငိမ္ခံေနမယ့္ပံုစံေၾကာင့္ လက္ျပန္ရုတ္လိုက္မိတာ။ ထြက္သြားရင္ၿပီးမယ့္ဟာကို စကားေတြရွည္ေနေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ပစ္ခ်င္ေနၿပီ။ ေဒါသက မေျပေသးတာမို႔ သူလည္းသိပ္မထိမယ့္နည္းကို ေရြးလိုက္ေတာ့ အတိအက်နာခံေနျပန္တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားလည္း တခ်ိဳ႕အက်င့္ေတြဟာ အရင္အတိုင္းပဲ။ သူ႔ကိုေျပာေတာ့ ကေလးလို မ်က္ရည္က်တာက လြဲလို႔ေပါ့။
အဲဒီလို မ်က္ရည္ဝဲတာေတြ၊ မငိုမ႐ႈိက္ဘဲ မ်က္ရည္က်တာေတြကို သေဘာမက်ပါဘူး။ မသိရင္ ကိုယ္ကပဲ အႏိုင္က်င့္ေနသလိုပဲ။ သူေမႊေနတာေတြက် မေျပာရေတာ့ဘူးလား? ေအာ္လိုက္ေငါက္လိုက္မိတာအျပင္ ဘာမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ?
အခုလည္း အျပင္ထြက္ရင္ သူ႔အတြက္အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းလို႔ မလႊတ္တာကို လာေမႊေနတာ။ အိမ္မွာ ကိုယ္မရွိရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဂ်စ္က်ၿပီး အျပင္ထြက္မွာစိုးလို႔ အလုပ္ေတြေတာင္ အိမ္ယူလုပ္ေနရတာကို။ သင္းက အကူအညီမရလို႔ ပိုပင္ပန္းပါတယ္ဆိုမွ စိတ္တိုၿပီးေသေအာင္ လုပ္ေနတာလားပဲ။
"ရသြားပါၿပီ၊ ေခါင္းေဆာင္။ ဟိုေလ၊ Chain ကို ကၽြန္ေတာ္လႊတ္လိုက္မိတာ။ ကၽြန္ေတာ့အမွားပါ။ အခုလည္း အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုေတာ့ ထခိုင္းလိုက္ပါေတာ့ေနာ္"
Lock ဘာမွမေျပာလို႔ အေၾကာင္းသိေနတဲ့ Nick က Chain ဆီကိုသြားေျပးထူတယ္။ Chain က
"အစ္ကိုေလး"
Lock ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့မွ ထလာတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာသြားေတာ့ အရင္လိုဆို ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ အခုေတာ့ နာတတ္ေနၿပီ။ Nick ကိုတြဲထၿပီး ေျခေထာက္ေတြ ခါေနမိတယ္။
"Chain, ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားေျပာခိုင္းလို႔ ျဖစ္ရတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့ဘာသာ လုပ္လိုက္တာ၊ အဟီး"
ေျပာၿပီးရယ္ေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Nick ဆက္လည္းမေမးရဲပါ။ သူ႔ဘာသာ မေတာ္တဆလုပ္မိတာကို ေျပာတာလား? ထံုးစံအတိုင္း Lock ကအဖက္မလုပ္လို႔မ်ား တမင္တကာ လုပ္လိုက္တာလားလို႔ေပါ့။
"Nick, အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ေခါင္းေဆာင္။ Chain, ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီ"
"အင္း Bye"
"ဟိုေကာင္၊ မင္းလည္းသြားနားေတာ့"
"အစ္ကိုေလးကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီမွာပဲ ခဏေနလို႔မရဘူးလား?"
"Dexter Damien Smith! မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
"အစ္ကိုေလး စိတ္ဆိုးျပန္ၿပီလား?"
အစ္ကိုေလးက စိတ္ဆိုးရင္လည္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
ငါသိတယ္။ မင္းနႈတ္ခမ္းလႈပ္တာကို ငါဖတ္တတ္တယ္။ အဲဒီစကားကိုေလ၊ ဒီတစ္ေခါက္ ေဆး႐ံုကေနဆင္းကတည္းက ပိုပိုေျပာလာတတ္တာ ငါသိပ္နားေထာင္ေကာင္းေနတယ္ ထင္တာလား?
တစ္ခါမဟုတ္တစ္ခါေတာ့ ငါနဲ႔ေတြ႕ဦးမယ္။
ကေလးလိုိလိုေကာင္ကပဲ ငါ့ကိုျပန္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လုပ္ေနတာ။ So childish!
■■■■■ Part XLVII ဆက္ရန္ ■■■■■
တကယ်ကို သော့ပွင့်သွားခဲ့တာ။
Chain ကိုယ်တိုင်လည်း ကြောင်အနေပြီးမှ သူ့အာရုံက တစ်စုံတစ်ခုဆီရောက်သွားကာ ထုတ်ယူလိုက်တယ်။ Bracelet လေးကို သေချာကြည့်နေပြီးမှ Lock ဘက်လှည့်လို့ မေးလာတယ်။
"အစ်ကိုလေး၊ ဒါကလေ ... ဒါနဲ့ အတူတူပဲလား?"
သော့လေးနဲ့ Bracelet လေးကိုပြလိုက်၊ သူ့အင်္ကျီလက်ရှည်ကိုဆွဲတင်ပြီး သူပတ်ထားတဲ့ Bracelet ကိုပြလိုက်နဲ့ တွေးရခက်နေပုံ။
Chain မေးလိုက်တော့မှ Lock လည်း ငေးကြည့်နေရာက သတိပြန်ကပ်လာပြီး
"အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ၊ မင်းပေးထားတာ"
"တကယ်?"
"အင်း"
Lock က အဖက်မလုပ်သလိုနဲ့ အလုပ်တွေဆီ အာရုံပြန်ပို့သွားပေမဲ့ Chain ကတော့ အားပါးတရပြုံးရယ်လာပြီး
"ဟား ဟား၊ တကယ်ကြီးလား အစ်ကိုလေး?"
"အင်း"
"အစ်ကိုလေးက သိမ်းထားတယ်ပေါ့? ပေးထားတာကြာပြီလားဟင်? ငါက ဒါလေးကို မနေ့ညကမှ ငါ့အခန်းထဲမှာတွေ့လို့ ပတ်ထားမိတာ"
"ငါမကြိုက်လို့ အဲဒီထဲထည့်ထားလိုက်တာ။ ကြာပြီထင်တာပဲ"
"မကြိုက်ဘူးလား? လဲလိုက်မယ်လေ။ မဟုတ်သေးပါဘူး၊ သော့နဲ့လက်ထိပ်က ငါတို့နာမည်နဲ့ဆို သူ့ဘာသာအဆင်ပြေနေပြီပဲ။ မလဲတော့ပါဘူး"
တစ်ယောက်တည်း အမျိုးမျိုးဖြစ်ပါသော Chain ကြောင့် Lock က ရယ်လိုက်မိပြီး
"အဲဒီသေတ္တာ Lock ကို မင်းက ဘာလို့သိနေတာလဲ?"
"မသိဘူး၊ အစ်ကိုလေး။ ငါလည်း သေချာသိလို့တော့မဟုတ်ဘူး။ ဒီတိုင်းဖွင့်ကြည့်မိတာ။ ဘာလို့ပွင့်သွားတာလဲဟင်?"
"ဂဏန်းတွေမှန်သွားလို့လေ"
ဒီထက်ပိုပြီးလည်း မပြောချင်တော့ပါ။ အဲဒီကိန်းဂဏန်းတွေက ကိုယ်နဲ့ပတ်သက်နေတာကြောင့် မေးလာမှာကို မဖြေချင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်မိတာ။
Chain ကတော့ ပစ္စည်းတွေ တစ်ခုချင်းထုတ်ပြီး တစ်ခွန်းချင်းမေးနေတယ်။ Lock ကလည်း တစ်ခုချင်းစီ ပြန်ဖြေပေးနေမိတယ်။ ရှေ့ကစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ စာရွက်တွေ၊ Laptop ထဲက Data တွေကတော့ ပုံပြင်တွေနားထောင်ပြီး တစ်ရေးအိပ်နေလောက်ပါပြီ။
Lock မေးခဲ့တုန်းကလည်း Chain က ဒီလိုပဲ ပြောပြခဲ့ဖူးတယ်မဟုတ်ပါလား?
"အစ်ကိုလေး၊ ခဏနော်။ ငါပြန်လာမယ်"
ချက်ချင်းထပြေးသွားပြန်တဲ့ Chain ကို Lock လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ ပြန်ဝင်လာပြီး
"အစ်ကိုလေး၊ ဒီမှာကြည့်ဦး"
"ဟင်? ဒီကျည်ဆန်က မင်းငါ့ကိုပေးခဲ့လို့ ငါသုံးလိုက်ပြီလေ"
ခေါင်းဆောင်ရဲ့သေနတ်ထဲက နောက်ဆုံးကျည်ဆန်ပါလို့ သူပြောပြီးပေးခဲ့လို့ ကိုယ်အသက်ရှင်ခွင့်ရခဲ့တာ။ အခုလည်း အဲ့ဒီကျည်ဆန်ကိုဆွဲသီးလုပ်ထားတဲ့ ဆွဲကြိုးက ရောက်လာပြန်ပြီလား?
"အဲဒါ ဒီသေနတ်အတွက်ကျည်ဆန်မဟုတ်လား?"
"ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုတစ်ပုံစံတည်းတူတဲ့ဆွဲကြိုး မင်းငါ့ကိုပေးတော့ အဲဒီကျည်ဆန်ကြောင့်ပဲ ငါအသက်ရှင်ခွင့်ရခဲ့တာ"
"သေတ္တာထဲက ဆွဲကြိုးမဟုတ်လား? အဲဒါကို မြင်ဖူးပါတယ်လို့ စဉ်းစားနေတာ။ အခုမှ သတိရလို့ ငါသွားယူတာလေ"
"မင်းဆီမှာ ငါမသိဘဲသိမ်းထားတဲ့ ငါနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ပစ္စည်းတွေ ဘယ်လောက်တောင်ကျန်သေးလဲ?"
"တခြားဟာတွေလည်း ရှိသေးတာလား?"
"Pandora's Box မှာ အများကြီးပဲ"
"အစ်ကိုလေးဆွဲတဲ့ အိမ်လား? ငါ့အခန်းထဲမှာလည်း ရှိဦးမလားမသိဘူး။ အဲဒီဆွဲကြိုးက စာအုပ်ကြားကထွက်လာတာ။ အဲဒီစာအုပ်ကလည်းလေ ငါက စာအုပ်ထင်လို့ယူလိုက်တာ စာရွက်တွေကိုဖြတ်ထုတ်ပြီး အလယ်မှာ ဘူးလေးနဲ့ထည့်ထားတာ"
"မင်းကတော့ မင်းပါပဲ။ ကြံကြံဖန်ဖန်သိမ်းတာလည်း မင်းပဲ။ သေသေချာချာရှာတွေ့တာလည်း မင်းပဲ"
"အဲဒါဆို ဒီဆွဲကြိုးကလည်း ဆင်တူပဲ။ အစ်ကိုလေးဆီမှာ သေနတ်ရှိနေတာဆိုတော့ ဒါလေးကို အစ်ကိုလေးယူ၊ ဟိုထဲကဟာ ငါ့ကိုပေးနော်"
Chain က လဲယူလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။
"ငါ့မှာ အဲဒီသေတ္တာလေးတော့ ဆင်တူမရှိလောက်ပါဘူးနော်"
"ထင်ရတာပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။ ပြီးတော့ အစ်ကိုလေးပဲပြောတာလေ၊ ငါ့ဆီမှာ အစ်ကိုလေးနဲ့ပတ်သက်တာတွေ ရှိနေတတ်တယ်ဆို?"
"အဲဒီသေတ္တာ Lock ပျက်တိုင်း မင်းပဲပြင်ပေးနေကျလေ"
"ဪ။ ပြီးတော့လေ ငါ့နားရွက်ဘေးက Baby ဆိုတဲ့ Tattoo ကရော ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲ?"
Chain ရဲ့ နားရွက်နောက်ဘက် ဘေးဘက်ကပ်လျက်မှာ Baby ဆိုပြီး ထိုးထားခဲ့တာပါ။
အဲဒီ Tattoo ဘယ်တုန်းကတည်းကရှိတာလဲ ဆိုတာကို Lock တကယ်မသိခဲ့ပါ။ Chain က ဆံပင်အရှည်မထားပေမဲ့ အရမ်းတိုနေအောင်လည်း ညှပ်လေ့မရှိတဲ့အပြင် Lock ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဂရုမထားတာမို့ မသိခဲ့တာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
အဲဒီည ... အဲဒီညကမှ ကိုယ်မြင်ခဲ့တာပါ။ မြင်မြင်ချင်းတော့ ကိုယ့်ရင်ထဲ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားရတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဂရုတစိုက်လိုက်ကြည့်မနေဖူးတဲ့အပြင် ကိုယ်မမြင်နိုင်လောက်တဲ့နေရာမှာ သူ Tattoo ထိုးထားခဲ့တာကြောင့် အဲဒီအချိန်ကမှ သတိထားမိတာပါ။ ဘယ်တုန်းကတည်းကရှိနေတာလဲလို့တော့ မမေးမိခဲ့ပါဘူး။
"အဲဒါတော့ ငါမသိဘူး"
"အဲဒီ Baby ဆိုတာ ဘယ်သူလဲဟင်?"
မင်း ဘာလို့များ ဖြေရခက်တာတွေ လာမေးနေတာလဲ?
ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲလို့ ငါပြောထားခဲ့သလိုပဲသိနေတဲ့ မင်း၊ ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေလို့ ငါတို့နှစ်ယောက်လိုမျိုးပတ်သက်မှုကို မတွေးမိလောက်တဲ့မင်း၊ အဲဒီလို ဘာမှသေချာမသိတဲ့မင်းကို ငါက ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ? Baby ဆိုတာ ငါပါလို့ ဖြေလိုက်ရမှာလား? ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း မင်းရဲ့ချစ်သူမိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ဖြေလိုက်ရမှာလား?
"ငါက ဘယ်သိပါ့မလဲ? မြင်သာတဲ့နေရာမှ မဟုတ်တာ"
"ဪ။ ပြီးတော့ ငါ အဲဒီစာအုပ်လေး ဖတ်ကြည့်လို့ရလား?"
သေတ္တာလေးထဲက Lock ရဲ့ Dairy ကို ပြောနေတာကြောင့်
"မဖတ်ရဘူး။ မင်းမသိချင်နဲ့"
"ဟုတ်"
Chain မေ့သွားမှာစိုးလို့ မှတ်ထားခဲ့တဲ့စာအုပ်တွေနဲ့ Videos တွေကိုတော့ Lock သိမ်းထားမိတယ်။ ဖတ်လည်းဖတ်မကြည့်ချင်လို့ သော့ခတ်ပြီးသိမ်းထားလိုက်တယ်။ ဖျက်ဆီးလိုက်ဖို့တော့ မတွေးခဲ့ဘူး။ သူမှတ်ထားတဲ့အထဲ ကိုယ်သိချင်လာနိုင်တဲ့ Data တွေလည်း ရှိနေနိုင်တယ်။
Chain က သေတ္တာလေးထဲ ပစ္စည်းတွေပြန်ထည့်သိမ်းပေးပြီး
"ပြန်ထားခဲ့ပြီ၊ အစ်ကိုလေး။ သွားတော့မယ်"
"အင်း"
¤
"အရုပ်! ငါ့နာမည်က Dexter လေ။ Damien Smith လို့တွေ့တယ်"
"ဟုတ်တယ်လေ။ ဦးငယ်က Mr. Smith လေ"
"အင်း၊ သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆေးရုံကစာရွက်တစ်ရွက်မှာ Damien Neil Cullen လို့ တွေ့မိတယ်။ အဲဒါ မီးငယ်တို့နဲ့ တူနေတယ်လေ"
"အာ ... ဖေဖေက Chain ကိုမွေးစားဖို့ လုပ်ခဲ့သေးတာလေ။ ပြီးတော့ ဖေဖေဆုံးသွားတယ်။ အဲဒါကြောင့်ပါ"
"ဪ၊ အဲဒီလိုလား? ပြီးတော့ ငါ့နားရွက်နောက်နားက ဒီ Tattoo ကို အရုပ်လေးသိလား?"
ဘာလဲ? BABY တဲ့။ အဲဒါ ဘယ်တုန်းကတည်းက ရှိနေတာလဲ? ဒီအရပ်ကြီးနဲ့ ဆံပင်နဲ့ဖုံးနေတဲ့နေရာက Tattoo ကို မီးငယ်က မြင်မလား? Chain ကတော့ တကယ်အံ့ဩစရာ။ အဲဒီနေရာမှာထိုးတာ အရမ်းနာမယ်ထင်တယ်။ ရူးနည်းက တော်ရုံမဟုတ်ဘူး။ ကိုကိုရော သိရဲ့လား?
"အဲဒါ ဘယ်တုန်းကတည်းက ထိုးထားတာလဲ? မီးငယ် အခုမှမြင်ဖူးတာ"
"ငါမသိလို့မေးတာလေ။ ကိုကိုကလည်း ဘယ်တုန်းကတည်းကရှိမှန်း မသိဘူးတဲ့။ Kyle ကိုမေးတော့ သူမသိဘူးပြောတာပဲ"
"Hurricane တောင်မသိတာ ဘယ်သူက သိပါ့မလဲ?"
"ငါနဲ့ Kyle က အရမ်းခင်ကြတာလား?"
"အင်း၊ အရမ်းခင်တယ်"
Hurricane မသိတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ မပြောချင်လို့မပြောတာ နေမှာ။
သူပေးခဲ့တဲ့ Chain ရဲ့ဖုန်းထဲလည်း တချို့ file တွေ ကြည့်လို့မရဘူး။ ဖျက်ပစ်တာမဟုတ်ဘဲနဲ့ကို တစ်ခုခုလိုနေသလိုမျိုး ဖွင့်မရ။ သူတို့အကျင့်က အမြဲတမ်း Code နှစ်ခုခွဲထားတတ်တာထင်ပါတယ်။ Memory Stick တုန်းကလည်း နှစ်နေရာရှာရတာနဲ့ Bermuda လက်ချက်မိတော့မလို့။ တစ်ခါတလေတော့ တွေးမိတယ်၊ Chain နဲ့ Hurricane ကမှ တကယ်ကိုလိုက်ဖက်လွန်းတယ်လို့။
Ivy Neil Cullen သာ ကိုယ့်အစ်ကိုမဟုတ်ခဲ့ရင်၊ Chain ကလည်း သူ့အသက်ထက် ကိုကို့ကို ပိုချစ်တာမျိုး မရှိခဲ့ရင် အဲဒီနှစ်ယောက်အတွက်သာ ဆုတောင်းပေးလိုက်ချင်တယ်။
Lily ဆိုတာလည်းလေ Chain အတွက်ဆို ဘယ်နေရာလေးမှာမှတောင် အသုံးကျမနေခဲ့ပါလား! သင်းတို့ဆိုသည်မှာလည်း ချစ်တတ်လွန်းကြပါရဲ့။
¤
အဲဒီ Baby ဆိုတာက ဘယ်သူလဲ? ဘယ်သူကမှလည်းမသိကြဘူး။ ကိုကိုနဲ့ Kyle ကမှ မြင်ဖူးနေကြသေးတဲ့ပုံပဲ။ အရုပ်လေးကဆို အခုမှသိတာတဲ့။ ကိုကို့ကို စနောက်ပြီး Baby လို့ခေါ်ဖူးတယ်လို့ Nathan ကပြောတယ်။ ကိုကိုများလား?
ဟုတ်ရင်လည်းဟုတ်မှာပေါ့။ ကိုကိုက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ သဘောကျပြီး ထိုးထားမိတာလားမှ မသိတာ။ ဟိုနေ့က သူ့အခန်းထဲမှာ သူတို့မိသားစုပုံ တွေ့မိတယ်။ အရုပ်လေးကိုမွေးတုန်းက ဆေးရုံမှာရိုက်ထားတာတဲ့။ အရုပ်ပိစိသေးသေးလေး၊ နီရဲရဲလေးကို ကိုကိုက ကြည့်ပြီးပြုံးနေတာ။ နှစ်ယောက်လုံး အသည်းယားစရာလေးတွေ။
ငါ့မိသားစုပုံတော့ မတွေ့မိဘူး။ ကိုကိုတို့ဦးငယ်က မွေးစားထားတာဆိုတော့ မိဘအရင်းတွေကလည်း မရှိကြတော့ ဓာတ်ပုံတွေလည်း မရှိတော့ဘူးနေမှာ။ ကိုကို့အလုပ်ခန်းထဲက စာအုပ်စင်တွေနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ ဓာတ်ပုံ Album တွေရော၊ တခြားပစ္စည်းတွေရောတွေ့မိတယ်။
တစ်ရက်လောက်တော့ သွားမွှေကြည့်ဦးမှပါ။
¤
"Nick"
"Chain, နေကောင်းတယ်မဟုတ်လား?"
"ကောင်းတာပေါ့။ မင်းရောက်နေတယ်ဆိုလို့ ငါလာခဲ့တာ။ မင်းကလည်း ဘာလို့ အခုမှလာတာလဲ?"
Indigo ကို အပြေးအလွှားရောက်လာတဲ့ Chain က Nick ကို ရန်လုပ်နေပြန်တယ်။
"ကျွန်တော်က အလုပ်ရှိသေးတယ်လေဗျာ"
"Austin ဆိုလည်း အလုပ်များနေတာ။ မင်းကကျတော့ ဘာလို့ ဒီမှာမနေတာလဲ? ဒီမှာလာနေပါလား?"
"No! မနေပါဘူး။ Indigo မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးအခန်းအောင်းနေရမှာ ပျင်းလွန်းလို့ပါ"
"ငါ၊ မင်းတို့ဆီလိုက်လည်မယ်လေ"
"အဲ ... မဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ အန္တရာယ်များတယ်၊ မလိုက်နဲ့"
"အရုပ်နဲ့ အစ်ကိုလေးကလည်း ငါ့ကို အဲဒီလိုပြောတယ်။ အပြင်မှာ ဘာဖြစ်နေလို့လဲ? ဟိုနေ့ကဆေးရုံကို ခဏသွားပြီးမှ အပြင်မရောက်သေးဘူးလေ။ ငါလည်းပျင်းတာပေါ့။ ပြီးတော့ မင်းတို့ကကျ မအားဘူးတဲ့။ အစ်ကိုလေးကကျ အားနေတာလား?"
"ဟာ ... တိုးတိုးပြောပါ။ သတ်ခံနေရဦးမယ်"
အတင်းတွေတားနေတဲ့ Nick ကြောင့် Chain က လျှာလေးထုတ်ပြီး ဇက်ပုသွားတယ်။ ပြီးတော့မှ ခပ်တိုးတိုးထပ်ပြောတယ်။
"ငါပြောတာမဟုတ်ဘူးလား? ဒီနေ့ဆို အရုပ်လေးလည်းမရှိဘူး"
Chain ပြောတာဟုတ်ပါတယ်။ ခေါင်းဆောင်က အပြင်တစ်ခါထွက်ရင် ရှိသမျှအလုပ်တွေကို အကုန်အပြတ်ဖြတ်၊ အိမ်မှာယူလုပ်စရာတွေကို အကုန်သယ်ပြီး အိမ်မှာအနေများလာတယ်။
"အဲဒါဆို ပျင်းတဲ့အခါ ခေါင်းဆောင်နဲ့စကားသွားပြောလေ"
"ပြောတာပေါ့။ အစ်ကိုလေးကမှ အဖက်မလုပ်တာ။ ငါ့ကို အပြင်ခဏခေါ်သွားပါကွာ၊ နော်?"
Chain ဆိုတာ အချဉ်မဟုတ်မှန်း သိပါတယ်။ အရင်ကလည်း ခေါင်းဆောင်ပြောသမျှသာ ခေါင်းညိတ်နေတတ်တာ၊ ကြောက်တဲ့ပုံလည်းမပေါ်။ အခုလည်း အလကားနေ သွားကပ်နေတယ် ထင်ပါရဲ့။ အခုတော့ ပျင်းလို့တဲ့၊ ပြဿနာက ရှာနေပြန်ပြီ။
"မဖြစ်ဘူးလေ။ ခေါင်ဆောင်အဖက်မလုပ်လည်း ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်နေဗျာ"
"အဖက်လုပ်အောင် ရှိသမျှထိုင်ခွဲနေတာတောင် ဆူလည်းခဏပဲ။ စကားလည်း သိပ်မပြောဘူး"
"ဗျာ! ဘယ်လို?"
ဘေးက ကြားသမျှလူတွေပါ ခေါင်းထောင်ကုန်ကြတယ်။ Chain က ပျင်းရင် Spectrum တစ်ဝန်းလုံး လျှောက်သွားတတ်တာ၊ တွေ့သမျှလူတွေကို ပတ်မွှေနေတတ်တာ အကုန်သိကြတယ်။ အရင်က Mr. Popular, Chain ကလည်း အဲဒီလိုပဲ ခင်တတ်ပေမဲ့ အခု Chain က ကလေးလိုဖြစ်နေတော့ ပိုဆိုးသွားပါတယ်။ တွေ့ရာနေရာ ပန်းကန်တွေ၊ ခွက်တွေ၊ ပန်းအိုးတွေ ကွဲအောင်လုပ်တတ်လွန်းလို့ ခေါင်းဆောင်ဆူတာ ခဏခဏခံရတာလည်း အကုန်လုံးအသိ။
အခုက ဘာတဲ့! အစ်ကိုလေးက သူ့ကိုအဖက်မလုပ်လို့ အာရုံစိုက်အောင်လုပ်တာလို့ ပြောလိုက်တာလား? Amazing ပါ Chain ရေ။ Spectrum King မကြောက်၊ အစ်ကိုလေးမကြောက်နဲ့၊ အတွေးတွေက လက်လန်ပါတယ်။
"ဟာကွာ! ငါ့ကို အပြင်ခေါ်သွားပါ"
"ခေါင်းဆောင်ကို သွားပြောလေနော်။ ခွင့်ပြုရင် ခေါ်မယ်"
အလုပ်လည်းရှိနေတော့ Nick က ပြီးစလွယ်ပြောလိုက်တာကို Chain က သဘောကျသွားပြီး
"သွားပြောလိုက်ဦးမယ်"
Lock ရှိနေတဲ့ အပါ်ထပ်ဝရန်တာကို ရောက်လာတော့ အပြင်ထွက်ပြီး Fruit Juice တစ်ခွက်နဲ့ အလုပ်ထိုင်လုပ်နေတဲ့ Lock ကို တွေ့ရတယ်ဆိုရင်ပဲ
"အစ်ကိုလေး"
"ဘာလဲ?"
"ငါ Nick နဲ့ အပြင်ခဏလိုက်သွားလို့ရလား?"
"ဘာလိုက်လုပ်မှာလဲ?"
"အိမ်ထဲမှာ ပျင်းလို့၊ ခဏလေး အပြင်လိုက်သွားကြည့်ချင်လို့ပါ"
"ခဏလေးဆိုမှတော့ လိုက်မနေနဲ့"
"အစ်ကိုလေးကလည်း ငါက ပျင်းလို့ပါ"
"ဘယ်သူမှ အားမနေဘူး။ Nick က မင်းကိုခေါ်သွားရင် အလုပ်ပိုရှုပ်လိမ့်မယ်"
"ခေါင်းဆောင်ကိုသွားပြောတဲ့၊ ခွင့်ပြုရင် လိုက်ခဲ့တဲ့"
"မလိုက်ရဘူး"
"ဟာဗျာ၊ အစ်ကိုလေးကလည်း ... ငါက ..."
"တိတ်စမ်းကွာ။ မလိုက်ရဘူးလို့ ပြောနေတယ်လေ။ မင်းအပြင်ထွက်သွားတာနဲ့ ဘာပြဿနာတက်မယ်မှန်း မသိနိုင်ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကာကွယ်နိုင်တာလည်း မဟုတ်ဘူး။ အလုပ်လုပ်နေတာကို အာရုံလာနောက်နေတယ်"
"အန္တရာယ်များတယ်၊ ကိုယ့်ဘာသာမကာကွယ်နိုင်သေးဘူး၊ ငါ့အတွက်နဲ့ လူတွေထည့်ပေးလိုက်ရလို့ အကုန်အလုပ်ရှုပ်မယ်၊ ဒါတွေပဲ ပြောနေတာပဲ။ အဲဒီတော့ ငါက အိမ်မှာပဲ ဘာလုပ်နေရမှာလဲ?"
"မသိဘူး။ ပါးစပ်ပိတ်ထား"
Lock ကပြောလိုက်တော့ ဘေးနားက ခုံပုလေးယူထိုင်ပြီး Lock အလုပ်လုပ်တာ ထိုင်ကြည့်နေပြန်တယ်။ ခဏကြာတော့
"ဆေးလိပ်သောက်ရင် နှုတ်ခမ်းတွေညိုတယ်တဲ့။ အစ်ကိုလေး ဆေးလိပ်တွေသောက်လို့ အဲဒီလို အရောင်ရင့်ရင့်ဖြစ်နေတာလား? မသောက်ရင် နီနီလေးဖြစ်နေမယ်ထင်တယ်"
ဒီကောင် ထိုင်ကြည့်နေတာ နှုတ်ခမ်းကိုလား? အာရုံပဲကွာ။ ငါ့အလုပ်တွေ ပြီးတော့မှာပဲ။
"ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုလေးဆေးလိပ်သောက်တာ မတွေ့မိတော့ပါဘူး။ အပြင်သွားရင် သောက်လို့လား?"
"အင်း"
ပြီးစလွယ်ဖြေလိုက်လည်း ပြီးမသွားပါ။
"အဲဒါကြောင့်နေမှာ။ ဟိုနေ့က အလုပ်ခန်းစားပွဲမှာ ဆေးလိပ်ဘူးတွေ့လို့ ငါလွှင့်ပစ်လိုက်သေးတယ်"
ဘယ်တုန်းကဆေးလိပ်ဘူးက စားပွဲပေါ်ကျန်နေသေးတာလဲ? သင်း အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ဆေးလိပ်မသောက်တာကို။
"အင်း"
သူ့စကားတွေ အင်း လိုက်ပြီး Juice ကိုယူသောက်လိုက်ချိန် Chain က ခုံကိုအနားရွှေ့ထိုင်လိုက်တော့ လက်ကိုတိုက်မိသွားပြီး
"ဟာ! စိုကုန်ပြီ"
Laptop ပေါ်ရော၊ စာရွက်တွေပေါ်ရော စိုကုန်တာကြောင့် Chain က ဘေးနားချထားတဲ့ Tissue ဘူးထဲက Tissue တွေယူကာ
"ဟေ့! မလုပ်နဲ့။ ဟာကွာ၊ သွားပြီထင်တယ်"
Laptop ကို သုတ်လိုက်တော့ Key တချို့နှိပ်မိကုန်တယ်။
"ဟို ..."
"ဖယ်စမ်း!"
Chain ကို ဆောင့်တွန်းလိုက်ပြီး Lock တစ်ယောက် အသည်းအသန် Loptop ကစိုနေတာတွေ ခါထုတ်ပြီး ပြန်ကြည့်မိတော့ သူလုပ်နေတဲ့ File ကိုမတွေ့တော့။ ဂရုတစိုက်နဲ့ Juice တွေသုတ်မလို့ ကြည့်လိုက်တော့ Laptop က Shut down ကျနေပြီ။
သေချာသုတ်ပြီး ပြန်ဖွင့်တော့ File က လုံးဝရှာလို့မရ။ ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး Indigo ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
"ငါ့ Laptop ပေါ် Juice တွေမှောက်ကုန်တယ်။ ပြီးတော့ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ File က ဘာနှိပ်မိလဲမသိဘူး ပျောက်သွားတာ ပြန်ရှာမရဘူး။ တစ်ယောက်ယောက် အပေါ်ထပ်ဝရန်တာကို လာခဲ့"
Lock ဖုန်းချပြီးသွားတော့
"ကိုကို ..."
"မင်း!"
ဒေါသထွက်နေတဲ့ Lock က လက်သီးနဲ့ရွယ်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေအတင်းမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတယ်။ မျက်မှောင်ကျုံ့၊ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့ထားတဲ့ Chain ကိုကြည့်ပြီး Lock တောက်ခေါက်ကာ လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။ ဘာမှမလုပ်လို့ Chain မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်လာတယ်။ Lock မျက်နှာမှာ ဒေါသတွေကအထင်းသား။
"ငါ တမင်သက်သက်လုပ်တာမဟုတ် ..."
"မင်း ငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်ဘူးလား? အပြင်မထွက်ရတာနဲ့ အိမ်ထဲတင် ပြဿနာရှာနေတာလား? အဲဒီ File က ဘယ်လောက်အရေးကြီးလိုက်သလဲ? ပြန်လုပ်ရရင် သုံးရက်လောက်ကြာတော့မှာ။ အလုပ်တွေ အကုန်ရပ်ထားရမှာ။ မင်း သွားစမ်း၊ ငါတစ်ခုခု လုပ်မိလိမ့်မယ်။ ငါ့ရှေ့ရောက်မလာနဲ့။ မမြင်ချင်ဘူး"
"အဲဒီလို မပြောပါနဲ့။ ငါ မှားသွားပါတယ်။ အစ်ကိုလေး ကြိုက်သလိုလုပ်လေနော်။ အဲဒီလိုတော့ မနှင်ပါနဲ့"
ပြောရင်း မျက်ရည်တွေဝဲလာကာ Lock လက်ကိုလှမ်းဆွဲလာတော့ ခါထုတ်လိုက်ပြီး
"မထိနဲ့၊ ငါ့ကို။ ဝေးဝေးသွားနေ"
ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထုတ်တော့ နောက်ကိုဆုတ်သွားတယ်။ မျက်ရည်က ကျချင်နေပြီ။ မုန်းလိုက်တာ၊ ဘယ်လိုပုံစံလာလုပ်ပြနေတာလဲ?
"အစ်ကိုလေး"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ? ငါ့ရှေ့က ထွက်သွား"
"ဟို ..."
"မသွားဘူးလား? လာခဲ့၊ အဲဒီမှာ ဒူးထောက်နေ။ တစ်စက်ကလေးမှမလှုပ်နဲ့။ လှုပ်ရင် နာဖို့ပြင်ထား"
ဝရန်တာထောင့်နားလေးကို ဆွဲခေါ်ပြီး ပြောလိုက်တော့ အတိအကျလိုက်လုပ်တယ်။
အဲဒီအချိန် Nick ရောက်လာပြီး
"ခေါင်းဆောင်၊ Laptop ဘာဖြစ်သွားတာလဲ? အဲ ... Chain!"
ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ Nick ကို Lock က ဖြစ်သွားတာတွေ ပြောပြတော့ Nick က လိုတာတွေလုပ်ပေးနေတယ်။ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ Power ပြန်ဖွင့်ပြီး File ပြန်ရှာပေးတယ်။ အားလုံး တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ Original File ပြန်ရတယ်။ လုပ်လက်စမို့ Copy မယူရသေးခင် ပျက်သွားတာကြောင့် ပြန်မရရင် အသစ်ပြန်စရမယ့်အလုပ်။ နောက်ပိုင်းလေးက Back Up မရလို့ ပြန်လုပ်ရမယ်။
Nick နဲ့ Lock တို့ ခေါင်းစိုက်နေချိန်မှာ Chain က ငြိမ်ငြိမ်လေးကြည့်နေတာကို Lock သိနေတယ်။
စိတ်တွေတိုလာလို့ ဆွဲထိုးပစ်မိတော့မယ့်အချိန် အရင်လိုပဲ ငြိမ်ခံနေမယ့်ပုံစံကြောင့် လက်ပြန်ရုတ်လိုက်မိတာ။ ထွက်သွားရင်ပြီးမယ့်ဟာကို စကားတွေရှည်နေတော့ တစ်ခုခုလုပ်ပစ်ချင်နေပြီ။ ဒေါသက မပြေသေးတာမို့ သူလည်းသိပ်မထိမယ့်နည်းကို ရွေးလိုက်တော့ အတိအကျနာခံနေပြန်တယ်။ ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားလည်း တချို့အကျင့်တွေဟာ အရင်အတိုင်းပဲ။ သူ့ကိုပြောတော့ ကလေးလို မျက်ရည်ကျတာက လွဲလို့ပေါ့။
အဲဒီလို မျက်ရည်ဝဲတာတွေ၊ မငိုမရှိုက်ဘဲ မျက်ရည်ကျတာတွေကို သဘောမကျပါဘူး။ မသိရင် ကိုယ်ကပဲ အနိုင်ကျင့်နေသလိုပဲ။ သူမွှေနေတာတွေကျ မပြောရတော့ဘူးလား? အော်လိုက်ငေါက်လိုက်မိတာအပြင် ဘာများလုပ်မိလို့လဲ?
အခုလည်း အပြင်ထွက်ရင် သူ့အတွက်အန္တရာယ်များလွန်းလို့ မလွှတ်တာကို လာမွှေနေတာ။ အိမ်မှာ ကိုယ်မရှိရင် တစ်ယောက်ယောက်ကို ဂျစ်ကျပြီး အပြင်ထွက်မှာစိုးလို့ အလုပ်တွေတောင် အိမ်ယူလုပ်နေရတာကို။ သင်းက အကူအညီမရလို့ ပိုပင်ပန်းပါတယ်ဆိုမှ စိတ်တိုပြီးသေအောင် လုပ်နေတာလားပဲ။
"ရသွားပါပြီ၊ ခေါင်းဆောင်။ ဟိုလေ၊ Chain ကို ကျွန်တော်လွှတ်လိုက်မိတာ။ ကျွန်တော့အမှားပါ။ အခုလည်း အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတော့ ထခိုင်းလိုက်ပါတော့နော်"
Lock ဘာမှမပြောလို့ အကြောင်းသိနေတဲ့ Nick က Chain ဆီကိုသွားပြေးထူတယ်။ Chain က
"အစ်ကိုလေး"
Lock ခေါင်းညိတ်ပြတော့မှ ထလာတယ်။ တစ်နာရီလောက်ကြာသွားတော့ အရင်လိုဆို ဘာမှမဖြစ်ပေမဲ့ အခုတော့ နာတတ်နေပြီ။ Nick ကိုတွဲထပြီး ခြေထောက်တွေ ခါနေမိတယ်။
"Chain, ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်သွားပြောခိုင်းလို့ ဖြစ်ရတာ"
"မဟုတ်ပါဘူး။ ငါ့ဘာသာ လုပ်လိုက်တာ၊ အဟီး"
ပြောပြီးရယ်နေတဲ့ Chain ကြောင့် Nick ဆက်လည်းမမေးရဲပါ။ သူ့ဘာသာ မတော်တဆလုပ်မိတာကို ပြောတာလား? ထုံးစံအတိုင်း Lock ကအဖက်မလုပ်လို့များ တမင်တကာ လုပ်လိုက်တာလားလို့ပေါ့။
"Nick, အလုပ်သွားလုပ်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့၊ ခေါင်းဆောင်။ Chain, ကျွန်တော်သွားပြီ"
"အင်း Bye"
"ဟိုကောင်၊ မင်းလည်းသွားနားတော့"
"အစ်ကိုလေးကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူးလေ။ ဒီမှာပဲ ခဏနေလို့မရဘူးလား?"
"Dexter Damien Smith! မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ?"
"အစ်ကိုလေး စိတ်ဆိုးပြန်ပြီလား?"
အစ်ကိုလေးက စိတ်ဆိုးရင်လည်း ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။
ငါသိတယ်။ မင်းနှုတ်ခမ်းလှုပ်တာကို ငါဖတ်တတ်တယ်။ အဲဒီစကားကိုလေ၊ ဒီတစ်ခေါက် ဆေးရုံကနေဆင်းကတည်းက ပိုပိုပြောလာတတ်တာ ငါသိပ်နားထောင်ကောင်းနေတယ် ထင်တာလား?
တစ်ခါမဟုတ်တစ်ခါတော့ ငါနဲ့တွေ့ဦးမယ်။
ကလေးလိုလိုကောင်ကပဲ ငါ့ကိုပြန်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လုပ်နေတာ။ So childish!
■■■■■ Part XLVII ဆက်ရန် ■■■■■
Chain ကိုယ္တိုင္လည္း ေၾကာင္အေနၿပီးမွ သူ႔အာ႐ံုက တစ္စံုတစ္ခုဆီေရာက္သြားကာ ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ Bracelet ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနၿပီးမွ Lock ဘက္လွည့္လို႔ ေမးလာတယ္။
"အစ္ကိုေလး၊ ဒါကေလ ... ဒါနဲ႔ အတူတူပဲလား?"
ေသာ့ေလးနဲ႔ Bracelet ေလးကိုျပလိုက္၊ သူ႔အက်ႌလက္ရွည္ကိုဆြဲတင္ၿပီး သူပတ္ထားတဲ့ Bracelet ကိုျပလိုက္နဲ႔ ေတြးရခက္ေနပံု။
Chain ေမးလိုက္ေတာ့မွ Lock လည္း ေငးၾကည့္ေနရာက သတိျပန္ကပ္လာၿပီး
"အင္း၊ ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ မင္းေပးထားတာ"
"တကယ္?"
"အင္း"
Lock က အဖက္မလုပ္သလိုနဲ႔ အလုပ္ေတြဆီ အာ႐ံုျပန္ပို႔သြားေပမဲ့ Chain ကေတာ့ အားပါးတရျပံဳးရယ္လာၿပီး
"ဟား ဟား၊ တကယ္ႀကီးလား အစ္ကိုေလး?"
"အင္း"
"အစ္ကိုေလးက သိမ္းထားတယ္ေပါ့? ေပးထားတာၾကာၿပီလားဟင္? ငါက ဒါေလးကို မေန႔ညကမွ ငါ့အခန္းထဲမွာေတြ႕လို႔ ပတ္ထားမိတာ"
"ငါမႀကိဳက္လို႔ အဲဒီထဲထည့္ထားလိုက္တာ။ ၾကာၿပီထင္တာပဲ"
"မႀကိဳက္ဘူးလား? လဲလိုက္မယ္ေလ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ေသာ့နဲ႔လက္ထိပ္က ငါတို႔နာမည္နဲ႔ဆို သူ႔ဘာသာအဆင္ေျပေနၿပီပဲ။ မလဲေတာ့ပါဘူး"
တစ္ေယာက္တည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ပါေသာ Chain ေၾကာင့္ Lock က ရယ္လိုက္မိၿပီး
"အဲဒီေသတၱာ Lock ကို မင္းက ဘာလို႔သိေနတာလဲ?"
"မသိဘူး၊ အစ္ကိုေလး။ ငါလည္း ေသခ်ာသိလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီတိုင္းဖြင့္ၾကည့္မိတာ။ ဘာလို႔ပြင့္သြားတာလဲဟင္?"
"ဂဏန္းေတြမွန္သြားလို႔ေလ"
ဒီထက္ပိုၿပီးလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ အဲဒီကိန္းဂဏန္းေတြက ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ေမးလာမွာကို မေျဖခ်င္လို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္မိတာ။
Chain ကေတာ့ ပစၥည္းေတြ တစ္ခုခ်င္းထုတ္ၿပီး တစ္ခြန္းခ်င္းေမးေနတယ္။ Lock ကလည္း တစ္ခုခ်င္းစီ ျပန္ေျဖေပးေနမိတယ္။ ေရွ႕ကစားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ စာရြက္ေတြ၊ Laptop ထဲက Data ေတြကေတာ့ ပံုျပင္ေတြနားေထာင္ၿပီး တစ္ေရးအိပ္ေနေလာက္ပါၿပီ။
Lock ေမးခဲ့တုန္းကလည္း Chain က ဒီလိုပဲ ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္မဟုတ္ပါလား?
"အစ္ကိုေလး၊ ခဏေနာ္။ ငါျပန္လာမယ္"
ခ်က္ခ်င္းထေျပးသြားျပန္တဲ့ Chain ကို Lock လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ဝင္လာၿပီး
"အစ္ကိုေလး၊ ဒီမွာၾကည့္ဦး"
"ဟင္? ဒီက်ည္ဆန္က မင္းငါ့ကိုေပးခဲ့လို႔ ငါသံုးလိုက္ၿပီေလ"
ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ေသနတ္ထဲက ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ပါလို႔ သူေျပာၿပီးေပးခဲ့လို႔ ကိုယ္အသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့တာ။ အခုလည္း အဲ့ဒီက်ည္ဆန္ကိုဆြဲသီးလုပ္ထားတဲ့ ဆြဲႀကိဳးက ေရာက္လာျပန္ၿပီလား?
"အဲဒါ ဒီေသနတ္အတြက္က်ည္ဆန္မဟုတ္လား?"
"ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုတစ္ပံုစံတည္းတူတဲ့ဆြဲႀကိဳး မင္းငါ့ကိုေပးေတာ့ အဲဒီက်ည္ဆန္ေၾကာင့္ပဲ ငါအသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့တာ"
"ေသတၱာထဲက ဆြဲႀကိဳးမဟုတ္လား? အဲဒါကို ျမင္ဖူးပါတယ္လို႔ စဥ္းစားေနတာ။ အခုမွ သတိရလို႔ ငါသြားယူတာေလ"
"မင္းဆီမွာ ငါမသိဘဲသိမ္းထားတဲ့ ငါနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္က်န္ေသးလဲ?"
"တျခားဟာေတြလည္း ရွိေသးတာလား?"
"Pandora's Box မွာ အမ်ားႀကီးပဲ"
"အစ္ကိုေလးဆြဲတဲ့ အိမ္လား? ငါ့အခန္းထဲမွာလည္း ရွိဦးမလားမသိဘူး။ အဲဒီဆြဲႀကိဳးက စာအုပ္ၾကားကထြက္လာတာ။ အဲဒီစာအုပ္ကလည္းေလ ငါက စာအုပ္ထင္လို႔ယူလိုက္တာ စာရြက္ေတြကိုျဖတ္ထုတ္ၿပီး အလယ္မွာ ဘူးေလးနဲ႔ထည့္ထားတာ"
"မင္းကေတာ့ မင္းပါပဲ။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္သိမ္းတာလည္း မင္းပဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာရွာေတြ႕တာလည္း မင္းပဲ"
"အဲဒါဆို ဒီဆြဲႀကိဳးကလည္း ဆင္တူပဲ။ အစ္ကိုေလးဆီမွာ ေသနတ္ရွိေနတာဆိုေတာ့ ဒါေလးကို အစ္ကိုေလးယူ၊ ဟိုထဲကဟာ ငါ့ကိုေပးေနာ္"
Chain က လဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။
"ငါ့မွာ အဲဒီေသတၱာေလးေတာ့ ဆင္တူမရွိေလာက္ပါဘူးေနာ္"
"ထင္ရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ျမင္ဖူးေနသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုေလးပဲေျပာတာေလ၊ ငါ့ဆီမွာ အစ္ကိုေလးနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ ရွိေနတတ္တယ္ဆို?"
"အဲဒီေသတၱာ Lock ပ်က္တိုင္း မင္းပဲျပင္ေပးေနက်ေလ"
"ဪ။ ၿပီးေတာ့ေလ ငါ့နားရြက္ေဘးက Baby ဆိုတဲ့ Tattoo ကေရာ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲ?"
Chain ရဲ႕ နားရြက္ေနာက္ဘက္ ေဘးဘက္ကပ္လ်က္မွာ Baby ဆိုၿပီး ထိုးထားခဲ့တာပါ။
အဲဒီ Tattoo ဘယ္တုန္းကတည္းကရွိတာလဲ ဆိုတာကို Lock တကယ္မသိခဲ့ပါ။ Chain က ဆံပင္အရွည္မထားေပမဲ့ အရမ္းတိုေနေအာင္လည္း ညႇပ္ေလ့မရွိတဲ့အျပင္ Lock ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဂ႐ုမထားတာမို႔ မသိခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီည ... အဲဒီညကမွ ကိုယ္ျမင္ခဲ့တာပါ။ ျမင္ျမင္ခ်င္းေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားရတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဂ႐ုတစိုက္လိုက္ၾကည့္မေနဖူးတဲ့အျပင္ ကိုယ္မျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ေနရာမွာ သူ Tattoo ထိုးထားခဲ့တာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္ကမွ သတိထားမိတာပါ။ ဘယ္တုန္းကတည္းကရွိေနတာလဲလို႔ေတာ့ မေမးမိခဲ့ပါဘူး။
"အဲဒါေတာ့ ငါမသိဘူး"
"အဲဒီ Baby ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဟင္?"
မင္း ဘာလို႔မ်ား ေျဖရခက္တာေတြ လာေမးေနတာလဲ?
ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲလို႔ ငါေျပာထားခဲ့သလိုပဲသိေနတဲ့ မင္း၊ ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနလို႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးပတ္သက္မႈကို မေတြးမိေလာက္တဲ့မင္း၊ အဲဒီလို ဘာမွေသခ်ာမသိတဲ့မင္းကို ငါက ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ? Baby ဆိုတာ ငါပါလို႔ ေျဖလိုက္ရမွာလား? ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း မင္းရဲ႕ခ်စ္သူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျဖလိုက္ရမွာလား?
"ငါက ဘယ္သိပါ့မလဲ? ျမင္သာတဲ့ေနရာမွ မဟုတ္တာ"
"ဪ။ ၿပီးေတာ့ ငါ အဲဒီစာအုပ္ေလး ဖတ္ၾကည့္လို႔ရလား?"
ေသတၱာေလးထဲက Lock ရဲ႕ Dairy ကို ေျပာေနတာေၾကာင့္
"မဖတ္ရဘူး။ မင္းမသိခ်င္နဲ႔"
"ဟုတ္"
Chain ေမ့သြားမွာစိုးလို႔ မွတ္ထားခဲ့တဲ့စာအုပ္ေတြနဲ႔ Videos ေတြကိုေတာ့ Lock သိမ္းထားမိတယ္။ ဖတ္လည္းဖတ္မၾကည့္ခ်င္လို႔ ေသာ့ခတ္ၿပီးသိမ္းထားလိုက္တယ္။ ဖ်က္ဆီးလိုက္ဖို႔ေတာ့ မေတြးခဲ့ဘူး။ သူမွတ္ထားတဲ့အထဲ ကိုယ္သိခ်င္လာႏိုင္တဲ့ Data ေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တယ္။
Chain က ေသတၱာေလးထဲ ပစၥည္းေတြျပန္ထည့္သိမ္းေပးၿပီး
"ျပန္ထားခဲ့ၿပီ၊ အစ္ကိုေလး။ သြားေတာ့မယ္"
"အင္း"
¤
"အ႐ုပ္! ငါ့နာမည္က Dexter ေလ။ Damien Smith လို႔ေတြ႕တယ္"
"ဟုတ္တယ္ေလ။ ဦးငယ္က Mr. Smith ေလ"
"အင္း၊ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆး႐ံုကစာရြက္တစ္ရြက္မွာ Damien Neil Cullen လို႔ ေတြ႕မိတယ္။ အဲဒါ မီးငယ္တို႔နဲ႔ တူေနတယ္ေလ"
"အာ ... ေဖေဖက Chain ကိုေမြးစားဖို႔ လုပ္ခဲ့ေသးတာေလ။ ၿပီးေတာ့ ေဖေဖဆံုးသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ"
"ဪ၊ အဲဒီလိုလား? ၿပီးေတာ့ ငါ့နားရြက္ေနာက္နားက ဒီ Tattoo ကို အရုပ္ေလးသိလား?"
ဘာလဲ? BABY တဲ့။ အဲဒါ ဘယ္တုန္းကတည္းက ရွိေနတာလဲ? ဒီအရပ္ႀကီးနဲ႔ ဆံပင္နဲ႔ဖံုးေနတဲ့ေနရာက Tattoo ကို မီးငယ္က ျမင္မလား? Chain ကေတာ့ တကယ္အံ့ဩစရာ။ အဲဒီေနရာမွာထိုးတာ အရမ္းနာမယ္ထင္တယ္။ ႐ူးနည္းက ေတာ္႐ံုမဟုတ္ဘူး။ ကိုကိုေရာ သိရဲ႕လား?
"အဲဒါ ဘယ္တုန္းကတည္းက ထိုးထားတာလဲ? မီးငယ္ အခုမွျမင္ဖူးတာ"
"ငါမသိလို႔ေမးတာေလ။ ကိုကိုကလည္း ဘယ္တုန္းကတည္းကရွိမွန္း မသိဘူးတဲ့။ Kyle ကိုေမးေတာ့ သူမသိဘူးေျပာတာပဲ"
"Hurricane ေတာင္မသိတာ ဘယ္သူက သိပါ့မလဲ?"
"ငါနဲ႔ Kyle က အရမ္းခင္ၾကတာလား?"
"အင္း၊ အရမ္းခင္တယ္"
Hurricane မသိတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မေျပာခ်င္လို႔မေျပာတာ ေနမွာ။
သူေပးခဲ့တဲ့ Chain ရဲ႕ဖုန္းထဲလည္း တခ်ိဳ႕ file ေတြ ၾကည့္လို႔မရဘူး။ ဖ်က္ပစ္တာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ကို တစ္ခုခုလိုေနသလိုမ်ိဳး ဖြင့္မရ။ သူတို႔အက်င့္က အျမဲတမ္း Code ႏွစ္ခုခြဲထားတတ္တာထင္ပါတယ္။ Memory Stick တုန္းကလည္း ႏွစ္ေနရာရွာရတာနဲ႔ Bermuda လက္ခ်က္မိေတာ့မလို႔။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ Chain နဲ႔ Hurricane ကမွ တကယ္ကိုလိုက္ဖက္လြန္းတယ္လို႔။
Ivy Neil Cullen သာ ကိုယ့္အစ္ကိုမဟုတ္ခဲ့ရင္၊ Chain ကလည္း သူ႔အသက္ထက္ ကိုကို႔ကို ပို္ခ်စ္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့ရင္ အဲဒီႏွစ္ေယာက္အတြက္သာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္။
Lily ဆိုတာလည္းေလ Chain အတြက္ဆို ဘယ္ေနရာေလးမွာမွေတာင္ အသံုးက်မေနခဲ့ပါလား! သင္းတို႔ဆိုသည္မွာလည္း ခ်စ္တတ္လြန္းၾကပါရဲ႕။
¤
အဲဒီ Baby ဆိုတာက ဘယ္သူလဲ? ဘယ္သူကမွလည္းမသိၾကဘူး။ ကိုကိုနဲ႔ Kyle ကမွ ျမင္ဖူးေနၾကေသးတဲ့ပံုပဲ။ အ႐ုပ္ေလးကဆို အခုမွသိတာတဲ့။ ကိုကို႔ကို စေနာက္ၿပီး Baby လို႔ေခၚဖူးတယ္လို႔ Nathan ကေျပာတယ္။ ကိုကိုမ်ားလား?
ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မွာေပါ့။ ကိုကိုက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ သေဘာက်ၿပီး ထိုးထားမိတာလားမွ မသိတာ။ ဟိုေန႔က သူ႔အခန္းထဲမွာ သူတို႔မိသားစုပံု ေတြ႕မိတယ္။ အ႐ုပ္ေလးကိုေမြးတုန္းက ေဆး႐ံုမွာ႐ိုက္ထားတာတဲ့။ အ႐ုပ္ပိစိေသးေသးေလး၊ နီရဲရဲေလးကို ကိုကိုက ၾကည့္ၿပီးျပံဳးေနတာ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး အသည္းယားစရာေလးေတြ။
ငါ့မိသားစုပံုေတာ့ မေတြ႕မိဘူး။ ကိုကိုတို႔ဦးငယ္က ေမြးစားထားတာဆိုေတာ့ မိဘအရင္းေတြကလည္း မရွိၾကေတာ့ ဓာတ္ပံုေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူးေနမွာ။ ကိုကို႔အလုပ္ခန္းထဲက စာအုပ္စင္ေတြေနာက္ဘက္ျခမ္းမွာ ဓာတ္ပံု Album ေတြေရာ၊ တျခားပစၥည္းေတြေရာေတြ႕မိတယ္။
တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သြားေမႊၾကည့္ဦးမွပါ။
¤
"Nick"
"Chain, ေနေကာင္းတယ္မဟုတ္လား?"
"ေကာင္းတာေပါ့။ မင္းေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ ငါလာခဲ့တာ။ မင္းကလည္း ဘာလို႔ အခုမွလာတာလဲ?"
Indigo ကို အေျပးအလႊားေရာက္လာတဲ့ Chain က Nick ကို ရန္လုပ္ေနျပန္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ရွိေသးတယ္ေလဗ်ာ"
"Austin ဆိုလည္း အလုပ္မ်ားေနတာ။ မင္းကက်ေတာ့ ဘာလို႔ ဒီမွာမေနတာလဲ? ဒီမွာလာေနပါလား?"
"No! မေနပါဘူး။ Indigo မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအခန္းေအာင္းေနရမွာ ပ်င္းလြန္းလို႔ပါ"
"ငါ၊ မင္းတို႔ဆီလိုက္လည္မယ္ေလ"
"အဲ ... မျဖစ္ဘူးထင္တယ္။ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ မလိုက္နဲ႔"
"အရုပ္နဲ႔ အစ္ကိုေလးကလည္း ငါ့ကို အဲဒီလိုေျပာတယ္။ အျပင္မွာ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ? ဟိုေန႔ကေဆး႐ံုကို ခဏသြားၿပီးမွ အျပင္မေရာက္ေသးဘူးေလ။ ငါလည္းပ်င္းတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ကက် မအားဘူးတဲ့။ အစ္ကိုေလးကက် အားေနတာလား?"
"ဟာ ... တိုးတိုးေျပာပါ။ သတ္ခံေနရဦးမယ္"
အတင္းေတြတားေနတဲ့ Nick ေၾကာင့္ Chain က လၽွာေလးထုတ္ၿပီး ဇက္ပုသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ခပ္တိုးတိုးထပ္ေျပာတယ္။
"ငါေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား? ဒီေန႔ဆို အ႐ုပ္ေလးလည္းမရွိဘူး"
Chain ေျပာတာဟုတ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က အျပင္တစ္ခါထြက္ရင္ ရွိသမၽွအလုပ္ေတြကို အကုန္အျပတ္ျဖတ္၊ အိမ္မွာယူလုပ္စရာေတြကို အကုန္သယ္ၿပီး အိမ္မွာအေနမ်ားလာတယ္။
"အဲဒါဆို ပ်င္းတဲ့အခါ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔စကားသြားေျပာေလ"
"ေျပာတာေပါ့။ အစ္ကိုေလးကမွ အဖက္မလုပ္တာ။ ငါ့ကို အျပင္ခဏေခၚသြားပါကြာ၊ ေနာ္?"
Chain ဆိုတာ အခ်ဥ္မဟုတ္မွန္း သိပါတယ္။ အရင္ကလည္း ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမၽွသာ ေခါင္းညိတ္ေနတတ္တာ၊ ေၾကာက္တဲ့ပံုလည္းမေပၚ။ အခုလည္း အလကားေန သြားကပ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အခုေတာ့ ပ်င္းလို႔တဲ့၊ ျပႆနာက ရွာေနျပန္ၿပီ။
"မျဖစ္ဘူးေလ။ ေခါင္ေဆာင္အဖက္မလုပ္လည္း ေဘးကေန ထိုင္ၾကည့္ေနဗ်ာ"
"အဖက္လုပ္ေအာင္ ရွိသမၽွထိုင္ခြဲေနတာေတာင္ ဆူလည္းခဏပဲ။ စကားလည္း သိပ္မေျပာဘူး"
"ဗ်ာ! ဘယ္လို?"
ေဘးက ၾကားသမၽွလူေတြပါ ေခါင္းေထာင္ကုန္ၾကတယ္။ Chain က ပ်င္းရင္ Spectrum တစ္ဝန္းလံုး ေလၽွာက္သြားတတ္တာ၊ ေတြ႕သမၽွလူေတြကို ပတ္ေမႊေနတတ္တာ အကုန္သိၾကတယ္။ အရင္က Mr. Popular, Chain ကလည္း အဲဒီလိုပဲ ခင္တတ္ေပမဲ့ အခု Chain က ကေလးလိုျဖစ္ေနေတာ့ ပိုဆိုးသြားပါတယ္။ ေတြ႕ရာေနရာ ပန္းကန္ေတြ၊ ခြက္ေတြ၊ ပန္းအိုးေတြ ကြဲေအာင္လုပ္တတ္လြန္းလို႔ ေခါင္းေဆာင္ဆူတာ ခဏခဏခံရတာလည္း အကုန္လံုးအသိ။
အခုက ဘာတဲ့! အစ္ကိုေလးက သူ႔ကိုအဖက္မလုပ္လို႔ အာ႐ံုစိုက္ေအာင္လုပ္တာလို႔ ေျပာလိုက္တာလား? Amazing ပါ Chain ေရ။ Spectrum King မေၾကာက္၊ အစ္ကိုေလးမေၾကာက္နဲ႔၊ အေတြးေတြက လက္လန္ပါတယ္။
"ဟာကြာ! ငါ့ကို အျပင္ေခၚသြားပါ"
"ေခါင္းေဆာင္ကို သြားေျပာေလေနာ္။ ခြင့္ျပဳရင္ ေခၚမယ္"
အလုပ္လည္းရွိေနေတာ့ Nick က ၿပီးစလြယ္ေျပာလိုက္တာကို Chain က သေဘာက်သြားၿပီး
"သြားေျပာလိုက္ဦးမယ္"
Lock ရွိေနတဲ့ အပၚထပ္ဝရန္တာကို ေရာက္လာေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး Fruit Juice တစ္ခြက္နဲ႔ အလုပ္ထိုင္လုပ္ေနတဲ့ Lock ကို ေတြ႕ရတယ္ဆိုရင္ပဲ
"အစ္ကိုေလး"
"ဘာလဲ?"
"ငါ Nick နဲ႔ အျပင္ခဏလိုက္သြားလို႔ရလား?"
"ဘာလိုက္လုပ္မွာလဲ?"
"အိမ္ထဲမွာ ပ်င္းလို႔၊ ခဏေလး အျပင္လိုက္သြားၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ"
"ခဏေလးဆိုမွေတာ့ လိုက္မေနနဲ႔"
"အစ္ကိုေလးကလည္း ငါက ပ်င္းလို႔ပါ"
"ဘယ္သူမွ အားမေနဘူး။ Nick က မင္းကိုေခၚသြားရင္ အလုပ္ပိုရႈပ္လိမ့္မယ္"
"ေခါင္းေဆာင္ကိုသြားေျပာတဲ့၊ ခြင့္ျပဳရင္ လိုက္ခဲ့တဲ့"
"မလိုက္ရဘူး"
"ဟာဗ်ာ၊ အစ္ကိုေလးကလည္း ... ငါက ..."
"တိတ္စမ္းကြာ။ မလိုက္ရဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ။ မင္းအျပင္ထြက္သြားတာနဲ႔ ဘာျပႆနာတက္မယ္မွန္း မသိႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာကာကြယ္ႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္လုပ္ေနတာကို အာ႐ံုလာေနာက္ေနတယ္"
"အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာမကာကြယ္ႏိုင္ေသးဘူး၊ ငါ့အတြက္နဲ႔ လူေတြထည့္ေပးလိုက္ရလို႔ အကုန္အလုပ္ရႈပ္မယ္၊ ဒါေတြပဲ ေျပာေနတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ငါက အိမ္မွာပဲ ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ?"
"မသိဘူး။ ပါးစပ္ပိတ္ထား"
Lock ကေျပာလိုက္ေတာ့ ေဘးနားက ခံုပုေလးယူထိုင္ၿပီး Lock အလုပ္လုပ္တာ ထိုင္ၾကည့္ေနျပန္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့
"ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ နႈတ္ခမ္းေတြညိဳတယ္တဲ့။ အစ္ကိုေလး ေဆးလိပ္ေတြေသာက္လို႔ အဲဲဒီလို အေရာင္ရင့္ရင့္ျဖစ္ေနတာလား? မေသာက္ရင္ နီနီေလးျဖစ္ေနမယ္ထင္တယ္"
ဒီေကာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ နႈတ္ခမ္းကိုလား? အာ႐ံုပဲကြာ။ ငါ့အလုပ္ေတြ ၿပီးေတာ့မွာပဲ။
"ဒါေပမဲ့ အစ္ကိုေလးေဆးလိ္ပ္ေသာက္တာ မေတြ႕မိေတာ့ပါဘူး။ အျပင္သြားရင္ ေသာက္လို႔လား?"
"အင္း"
ၿပီးစလြယ္ေျဖလိုက္လည္း ၿပီးမသြားပါ။
"အဲဒါေၾကာင့္ေနမွာ။ ဟိုေန႔က အလုပ္ခန္းစားပြဲမွာ ေဆးလိပ္ဘူးေတြ႕လို႔ ငါလႊင့္ပစ္လိုက္ေသးတယ္"
ဘယ္တုန္းကေဆးလိပ္ဘူးက စားပြဲေပၚက်န္ေနေသးတာလဲ? သင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက ေဆးလိပ္မေသာက္တာကို။
"အင္း"
သူ႔စကားေတြ အင္း လိုက္ၿပီး Juice ကိုယူေသာက္လိုက္ခ်ိန္ Chain က ခံုကိုအနားေရႊ႕ထိုင္လိုက္ေတာ့ လက္ကိုတိုက္မိသြားၿပီး
"ဟာ! စိုကုန္ၿပီ"
Laptop ေပၚေရာ၊ စာရြက္ေတြေပၚေရာ စိုကုန္တာေၾကာင့္ Chain က ေဘးနားခ်ထားတဲ့ Tissue ဘူးထဲက Tissue ေတြယူကာ
"ေဟ့! မလုပ္နဲ႔။ ဟာကြာ၊ သြားၿပီထင္တယ္"
Laptop ကို သုတ္လိုက္ေတာ့ Key တခ်ိဳ႕ႏွိပ္မိကုန္တယ္။
"ဟို ..."
"ဖယ္စမ္း!"
Chain ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္ၿပီး Lock တစ္ေယာက္ အသည္းအသန္ Loptop ကစိုေနတာေတြ ခါထုတ္ၿပီး ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူလုပ္ေနတဲ့ File ကိုမေတြ႕ေတာ့။ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ Juice ေတြသုတ္မလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Laptop က Shut down က်ေနၿပီ။
ေသခ်ာသုတ္ၿပီး ျပန္ဖြင့္ေတာ့ File က လံုးဝရွာလို႔မရ။ ျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး Indigo ကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။
"ငါ့ Laptop ေပၚ Juice ေတြေမွာက္ကုန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ File က ဘာႏွိပ္မိလဲမသိဘူး ေပ်ာက္သြားတာ ျပန္ရွာမရဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေပၚထပ္ဝရန္တာကို လာခဲ့"
Lock ဖုန္းခ်ၿပီးသြားေတာ့
"ကိုကို ..."
"မင္း!"
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ Lock က လက္သီးနဲ႔ရြယ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြအတင္းမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနတယ္။ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕၊ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး နႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ Chain ကိုၾကည့္ၿပီး Lock ေတာက္ေခါက္ကာ လက္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။ ဘာမွမလုပ္လို႔ Chain မ်က္လံုးျပန္ဖြင့္ၾကည့္လာတယ္။ Lock မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသေတြကအထင္းသား။
"ငါ တမင္သက္သက္လုပ္တာမဟုတ္ ..."
"မင္း ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ဘူးလား? အျပင္မထြက္ရတာနဲ႔ အိမ္ထဲတင္ ျပႆနာရွာေနတာလား? အဲဒီ File က ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးလိုက္သလဲ? ျပန္လုပ္ရရင္ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့မွာ။ အလုပ္ေတြ အကုန္ရပ္ထားရမွာ။ မင္း သြားစမ္း၊ ငါတစ္ခုခု လုပ္မိလိမ့္မယ္။ ငါ့ေရွ႕ေရာက္မလာနဲ႔။ မျမင္ခ်င္ဘူး"
"အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႔။ ငါ မွားသြားပါတယ္။ အစ္ကိုေလး ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေလေနာ္။ အဲဒီလိုေတာ့ မႏွင္ပါနဲ႔"
ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြဝဲလာကာ Lock လက္ကိုလွမ္းဆြဲလာေတာ့ ခါထုတ္လိုက္ၿပီး
"မထိနဲ႔၊ ငါ့ကို။ ေဝးေဝးသြားေန"
ရင္ဘတ္ကိုတြန္းထုတ္ေတာ့ ေနာက္ကိုဆုတ္သြားတယ္။ မ်က္ရည္က က်ခ်င္ေနၿပီ။ မုန္းလိုက္တာ၊ ဘယ္လိုပံုစံလာလုပ္ျပေနတာလဲ?
"အစ္ကိုေလး"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြား"
"ဟို ..."
"မသြားဘူးလား? လာခဲ့၊ အဲဒီမွာ ဒူးေထာက္ေန။ တစ္စက္ကေလးမွမလႈပ္နဲ႔။ လႈပ္ရင္ နာဖို႔ျပင္ထား"
ဝရန္တာေထာင့္နားေလးကို ဆြဲေခၚၿပီး ေျပာလို္က္ေတာ့ အတိအက်လိုက္လုပ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ Nick ေရာက္လာၿပီး
"ေခါင္းေဆာင္၊ Laptop ဘာျဖစ္သြားတာလဲ? အဲ ... Chain!"
ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ Nick ကို Lock က ျဖစ္သြားတာေတြ ေျပာျပေတာ့ Nick က လိုတာေတြလုပ္ေပးေနတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ Power ျပန္ဖြင့္ၿပီး File ျပန္ရွာေပးတယ္။ အားလံုး တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ Original File ျပန္ရတယ္။ လုပ္လက္စမို႔ Copy မယူရေသးခင္ ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ ျပန္မရရင္ အသစ္ျပန္စရမယ့္အလုပ္။ ေနာက္ပိုင္းေလးက Back Up မရလို႔ ျပန္လုပ္ရမယ္။
Nick နဲ႔ Lock တို႔ ေခါင္းစိုက္ေနခ်ိန္မွာ Chain က ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးၾကည့္ေနတာကို Lock သိေနတယ္။
စိတ္ေတြတိုလာလို႔ ဆြဲထိုးပစ္မိေတာ့မယ့္အခ်ိန္ အရင္လိုပဲ ၿငိမ္ခံေနမယ့္ပံုစံေၾကာင့္ လက္ျပန္ရုတ္လိုက္မိတာ။ ထြက္သြားရင္ၿပီးမယ့္ဟာကို စကားေတြရွည္ေနေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ပစ္ခ်င္ေနၿပီ။ ေဒါသက မေျပေသးတာမို႔ သူလည္းသိပ္မထိမယ့္နည္းကို ေရြးလိုက္ေတာ့ အတိအက်နာခံေနျပန္တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားလည္း တခ်ိဳ႕အက်င့္ေတြဟာ အရင္အတိုင္းပဲ။ သူ႔ကိုေျပာေတာ့ ကေလးလို မ်က္ရည္က်တာက လြဲလို႔ေပါ့။
အဲဒီလို မ်က္ရည္ဝဲတာေတြ၊ မငိုမ႐ႈိက္ဘဲ မ်က္ရည္က်တာေတြကို သေဘာမက်ပါဘူး။ မသိရင္ ကိုယ္ကပဲ အႏိုင္က်င့္ေနသလိုပဲ။ သူေမႊေနတာေတြက် မေျပာရေတာ့ဘူးလား? ေအာ္လိုက္ေငါက္လိုက္မိတာအျပင္ ဘာမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ?
အခုလည္း အျပင္ထြက္ရင္ သူ႔အတြက္အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းလို႔ မလႊတ္တာကို လာေမႊေနတာ။ အိမ္မွာ ကိုယ္မရွိရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဂ်စ္က်ၿပီး အျပင္ထြက္မွာစိုးလို႔ အလုပ္ေတြေတာင္ အိမ္ယူလုပ္ေနရတာကို။ သင္းက အကူအညီမရလို႔ ပိုပင္ပန္းပါတယ္ဆိုမွ စိတ္တိုၿပီးေသေအာင္ လုပ္ေနတာလားပဲ။
"ရသြားပါၿပီ၊ ေခါင္းေဆာင္။ ဟိုေလ၊ Chain ကို ကၽြန္ေတာ္လႊတ္လိုက္မိတာ။ ကၽြန္ေတာ့အမွားပါ။ အခုလည္း အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုေတာ့ ထခိုင္းလိုက္ပါေတာ့ေနာ္"
Lock ဘာမွမေျပာလို႔ အေၾကာင္းသိေနတဲ့ Nick က Chain ဆီကိုသြားေျပးထူတယ္။ Chain က
"အစ္ကိုေလး"
Lock ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့မွ ထလာတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာသြားေတာ့ အရင္လိုဆို ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ အခုေတာ့ နာတတ္ေနၿပီ။ Nick ကိုတြဲထၿပီး ေျခေထာက္ေတြ ခါေနမိတယ္။
"Chain, ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားေျပာခိုင္းလို႔ ျဖစ္ရတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့ဘာသာ လုပ္လိုက္တာ၊ အဟီး"
ေျပာၿပီးရယ္ေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Nick ဆက္လည္းမေမးရဲပါ။ သူ႔ဘာသာ မေတာ္တဆလုပ္မိတာကို ေျပာတာလား? ထံုးစံအတိုင္း Lock ကအဖက္မလုပ္လို႔မ်ား တမင္တကာ လုပ္လိုက္တာလားလို႔ေပါ့။
"Nick, အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ေခါင္းေဆာင္။ Chain, ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီ"
"အင္း Bye"
"ဟိုေကာင္၊ မင္းလည္းသြားနားေတာ့"
"အစ္ကိုေလးကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီမွာပဲ ခဏေနလို႔မရဘူးလား?"
"Dexter Damien Smith! မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
"အစ္ကိုေလး စိတ္ဆိုးျပန္ၿပီလား?"
အစ္ကိုေလးက စိတ္ဆိုးရင္လည္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
ငါသိတယ္။ မင္းနႈတ္ခမ္းလႈပ္တာကို ငါဖတ္တတ္တယ္။ အဲဒီစကားကိုေလ၊ ဒီတစ္ေခါက္ ေဆး႐ံုကေနဆင္းကတည္းက ပိုပိုေျပာလာတတ္တာ ငါသိပ္နားေထာင္ေကာင္းေနတယ္ ထင္တာလား?
တစ္ခါမဟုတ္တစ္ခါေတာ့ ငါနဲ႔ေတြ႕ဦးမယ္။
ကေလးလိုိလိုေကာင္ကပဲ ငါ့ကိုျပန္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လုပ္ေနတာ။ So childish!
■■■■■ Part XLVII ဆက္ရန္ ■■■■■
တကယ်ကို သော့ပွင့်သွားခဲ့တာ။
Chain ကိုယ်တိုင်လည်း ကြောင်အနေပြီးမှ သူ့အာရုံက တစ်စုံတစ်ခုဆီရောက်သွားကာ ထုတ်ယူလိုက်တယ်။ Bracelet လေးကို သေချာကြည့်နေပြီးမှ Lock ဘက်လှည့်လို့ မေးလာတယ်။
"အစ်ကိုလေး၊ ဒါကလေ ... ဒါနဲ့ အတူတူပဲလား?"
သော့လေးနဲ့ Bracelet လေးကိုပြလိုက်၊ သူ့အင်္ကျီလက်ရှည်ကိုဆွဲတင်ပြီး သူပတ်ထားတဲ့ Bracelet ကိုပြလိုက်နဲ့ တွေးရခက်နေပုံ။
Chain မေးလိုက်တော့မှ Lock လည်း ငေးကြည့်နေရာက သတိပြန်ကပ်လာပြီး
"အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ၊ မင်းပေးထားတာ"
"တကယ်?"
"အင်း"
Lock က အဖက်မလုပ်သလိုနဲ့ အလုပ်တွေဆီ အာရုံပြန်ပို့သွားပေမဲ့ Chain ကတော့ အားပါးတရပြုံးရယ်လာပြီး
"ဟား ဟား၊ တကယ်ကြီးလား အစ်ကိုလေး?"
"အင်း"
"အစ်ကိုလေးက သိမ်းထားတယ်ပေါ့? ပေးထားတာကြာပြီလားဟင်? ငါက ဒါလေးကို မနေ့ညကမှ ငါ့အခန်းထဲမှာတွေ့လို့ ပတ်ထားမိတာ"
"ငါမကြိုက်လို့ အဲဒီထဲထည့်ထားလိုက်တာ။ ကြာပြီထင်တာပဲ"
"မကြိုက်ဘူးလား? လဲလိုက်မယ်လေ။ မဟုတ်သေးပါဘူး၊ သော့နဲ့လက်ထိပ်က ငါတို့နာမည်နဲ့ဆို သူ့ဘာသာအဆင်ပြေနေပြီပဲ။ မလဲတော့ပါဘူး"
တစ်ယောက်တည်း အမျိုးမျိုးဖြစ်ပါသော Chain ကြောင့် Lock က ရယ်လိုက်မိပြီး
"အဲဒီသေတ္တာ Lock ကို မင်းက ဘာလို့သိနေတာလဲ?"
"မသိဘူး၊ အစ်ကိုလေး။ ငါလည်း သေချာသိလို့တော့မဟုတ်ဘူး။ ဒီတိုင်းဖွင့်ကြည့်မိတာ။ ဘာလို့ပွင့်သွားတာလဲဟင်?"
"ဂဏန်းတွေမှန်သွားလို့လေ"
ဒီထက်ပိုပြီးလည်း မပြောချင်တော့ပါ။ အဲဒီကိန်းဂဏန်းတွေက ကိုယ်နဲ့ပတ်သက်နေတာကြောင့် မေးလာမှာကို မဖြေချင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်မိတာ။
Chain ကတော့ ပစ္စည်းတွေ တစ်ခုချင်းထုတ်ပြီး တစ်ခွန်းချင်းမေးနေတယ်။ Lock ကလည်း တစ်ခုချင်းစီ ပြန်ဖြေပေးနေမိတယ်။ ရှေ့ကစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ စာရွက်တွေ၊ Laptop ထဲက Data တွေကတော့ ပုံပြင်တွေနားထောင်ပြီး တစ်ရေးအိပ်နေလောက်ပါပြီ။
Lock မေးခဲ့တုန်းကလည်း Chain က ဒီလိုပဲ ပြောပြခဲ့ဖူးတယ်မဟုတ်ပါလား?
"အစ်ကိုလေး၊ ခဏနော်။ ငါပြန်လာမယ်"
ချက်ချင်းထပြေးသွားပြန်တဲ့ Chain ကို Lock လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ ပြန်ဝင်လာပြီး
"အစ်ကိုလေး၊ ဒီမှာကြည့်ဦး"
"ဟင်? ဒီကျည်ဆန်က မင်းငါ့ကိုပေးခဲ့လို့ ငါသုံးလိုက်ပြီလေ"
ခေါင်းဆောင်ရဲ့သေနတ်ထဲက နောက်ဆုံးကျည်ဆန်ပါလို့ သူပြောပြီးပေးခဲ့လို့ ကိုယ်အသက်ရှင်ခွင့်ရခဲ့တာ။ အခုလည်း အဲ့ဒီကျည်ဆန်ကိုဆွဲသီးလုပ်ထားတဲ့ ဆွဲကြိုးက ရောက်လာပြန်ပြီလား?
"အဲဒါ ဒီသေနတ်အတွက်ကျည်ဆန်မဟုတ်လား?"
"ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုတစ်ပုံစံတည်းတူတဲ့ဆွဲကြိုး မင်းငါ့ကိုပေးတော့ အဲဒီကျည်ဆန်ကြောင့်ပဲ ငါအသက်ရှင်ခွင့်ရခဲ့တာ"
"သေတ္တာထဲက ဆွဲကြိုးမဟုတ်လား? အဲဒါကို မြင်ဖူးပါတယ်လို့ စဉ်းစားနေတာ။ အခုမှ သတိရလို့ ငါသွားယူတာလေ"
"မင်းဆီမှာ ငါမသိဘဲသိမ်းထားတဲ့ ငါနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ပစ္စည်းတွေ ဘယ်လောက်တောင်ကျန်သေးလဲ?"
"တခြားဟာတွေလည်း ရှိသေးတာလား?"
"Pandora's Box မှာ အများကြီးပဲ"
"အစ်ကိုလေးဆွဲတဲ့ အိမ်လား? ငါ့အခန်းထဲမှာလည်း ရှိဦးမလားမသိဘူး။ အဲဒီဆွဲကြိုးက စာအုပ်ကြားကထွက်လာတာ။ အဲဒီစာအုပ်ကလည်းလေ ငါက စာအုပ်ထင်လို့ယူလိုက်တာ စာရွက်တွေကိုဖြတ်ထုတ်ပြီး အလယ်မှာ ဘူးလေးနဲ့ထည့်ထားတာ"
"မင်းကတော့ မင်းပါပဲ။ ကြံကြံဖန်ဖန်သိမ်းတာလည်း မင်းပဲ။ သေသေချာချာရှာတွေ့တာလည်း မင်းပဲ"
"အဲဒါဆို ဒီဆွဲကြိုးကလည်း ဆင်တူပဲ။ အစ်ကိုလေးဆီမှာ သေနတ်ရှိနေတာဆိုတော့ ဒါလေးကို အစ်ကိုလေးယူ၊ ဟိုထဲကဟာ ငါ့ကိုပေးနော်"
Chain က လဲယူလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။
"ငါ့မှာ အဲဒီသေတ္တာလေးတော့ ဆင်တူမရှိလောက်ပါဘူးနော်"
"ထင်ရတာပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။ ပြီးတော့ အစ်ကိုလေးပဲပြောတာလေ၊ ငါ့ဆီမှာ အစ်ကိုလေးနဲ့ပတ်သက်တာတွေ ရှိနေတတ်တယ်ဆို?"
"အဲဒီသေတ္တာ Lock ပျက်တိုင်း မင်းပဲပြင်ပေးနေကျလေ"
"ဪ။ ပြီးတော့လေ ငါ့နားရွက်ဘေးက Baby ဆိုတဲ့ Tattoo ကရော ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲ?"
Chain ရဲ့ နားရွက်နောက်ဘက် ဘေးဘက်ကပ်လျက်မှာ Baby ဆိုပြီး ထိုးထားခဲ့တာပါ။
အဲဒီ Tattoo ဘယ်တုန်းကတည်းကရှိတာလဲ ဆိုတာကို Lock တကယ်မသိခဲ့ပါ။ Chain က ဆံပင်အရှည်မထားပေမဲ့ အရမ်းတိုနေအောင်လည်း ညှပ်လေ့မရှိတဲ့အပြင် Lock ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဂရုမထားတာမို့ မသိခဲ့တာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
အဲဒီည ... အဲဒီညကမှ ကိုယ်မြင်ခဲ့တာပါ။ မြင်မြင်ချင်းတော့ ကိုယ့်ရင်ထဲ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားရတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဂရုတစိုက်လိုက်ကြည့်မနေဖူးတဲ့အပြင် ကိုယ်မမြင်နိုင်လောက်တဲ့နေရာမှာ သူ Tattoo ထိုးထားခဲ့တာကြောင့် အဲဒီအချိန်ကမှ သတိထားမိတာပါ။ ဘယ်တုန်းကတည်းကရှိနေတာလဲလို့တော့ မမေးမိခဲ့ပါဘူး။
"အဲဒါတော့ ငါမသိဘူး"
"အဲဒီ Baby ဆိုတာ ဘယ်သူလဲဟင်?"
မင်း ဘာလို့များ ဖြေရခက်တာတွေ လာမေးနေတာလဲ?
ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲလို့ ငါပြောထားခဲ့သလိုပဲသိနေတဲ့ မင်း၊ ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေလို့ ငါတို့နှစ်ယောက်လိုမျိုးပတ်သက်မှုကို မတွေးမိလောက်တဲ့မင်း၊ အဲဒီလို ဘာမှသေချာမသိတဲ့မင်းကို ငါက ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ? Baby ဆိုတာ ငါပါလို့ ဖြေလိုက်ရမှာလား? ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း မင်းရဲ့ချစ်သူမိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ဖြေလိုက်ရမှာလား?
"ငါက ဘယ်သိပါ့မလဲ? မြင်သာတဲ့နေရာမှ မဟုတ်တာ"
"ဪ။ ပြီးတော့ ငါ အဲဒီစာအုပ်လေး ဖတ်ကြည့်လို့ရလား?"
သေတ္တာလေးထဲက Lock ရဲ့ Dairy ကို ပြောနေတာကြောင့်
"မဖတ်ရဘူး။ မင်းမသိချင်နဲ့"
"ဟုတ်"
Chain မေ့သွားမှာစိုးလို့ မှတ်ထားခဲ့တဲ့စာအုပ်တွေနဲ့ Videos တွေကိုတော့ Lock သိမ်းထားမိတယ်။ ဖတ်လည်းဖတ်မကြည့်ချင်လို့ သော့ခတ်ပြီးသိမ်းထားလိုက်တယ်။ ဖျက်ဆီးလိုက်ဖို့တော့ မတွေးခဲ့ဘူး။ သူမှတ်ထားတဲ့အထဲ ကိုယ်သိချင်လာနိုင်တဲ့ Data တွေလည်း ရှိနေနိုင်တယ်။
Chain က သေတ္တာလေးထဲ ပစ္စည်းတွေပြန်ထည့်သိမ်းပေးပြီး
"ပြန်ထားခဲ့ပြီ၊ အစ်ကိုလေး။ သွားတော့မယ်"
"အင်း"
¤
"အရုပ်! ငါ့နာမည်က Dexter လေ။ Damien Smith လို့တွေ့တယ်"
"ဟုတ်တယ်လေ။ ဦးငယ်က Mr. Smith လေ"
"အင်း၊ သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆေးရုံကစာရွက်တစ်ရွက်မှာ Damien Neil Cullen လို့ တွေ့မိတယ်။ အဲဒါ မီးငယ်တို့နဲ့ တူနေတယ်လေ"
"အာ ... ဖေဖေက Chain ကိုမွေးစားဖို့ လုပ်ခဲ့သေးတာလေ။ ပြီးတော့ ဖေဖေဆုံးသွားတယ်။ အဲဒါကြောင့်ပါ"
"ဪ၊ အဲဒီလိုလား? ပြီးတော့ ငါ့နားရွက်နောက်နားက ဒီ Tattoo ကို အရုပ်လေးသိလား?"
ဘာလဲ? BABY တဲ့။ အဲဒါ ဘယ်တုန်းကတည်းက ရှိနေတာလဲ? ဒီအရပ်ကြီးနဲ့ ဆံပင်နဲ့ဖုံးနေတဲ့နေရာက Tattoo ကို မီးငယ်က မြင်မလား? Chain ကတော့ တကယ်အံ့ဩစရာ။ အဲဒီနေရာမှာထိုးတာ အရမ်းနာမယ်ထင်တယ်။ ရူးနည်းက တော်ရုံမဟုတ်ဘူး။ ကိုကိုရော သိရဲ့လား?
"အဲဒါ ဘယ်တုန်းကတည်းက ထိုးထားတာလဲ? မီးငယ် အခုမှမြင်ဖူးတာ"
"ငါမသိလို့မေးတာလေ။ ကိုကိုကလည်း ဘယ်တုန်းကတည်းကရှိမှန်း မသိဘူးတဲ့။ Kyle ကိုမေးတော့ သူမသိဘူးပြောတာပဲ"
"Hurricane တောင်မသိတာ ဘယ်သူက သိပါ့မလဲ?"
"ငါနဲ့ Kyle က အရမ်းခင်ကြတာလား?"
"အင်း၊ အရမ်းခင်တယ်"
Hurricane မသိတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ မပြောချင်လို့မပြောတာ နေမှာ။
သူပေးခဲ့တဲ့ Chain ရဲ့ဖုန်းထဲလည်း တချို့ file တွေ ကြည့်လို့မရဘူး။ ဖျက်ပစ်တာမဟုတ်ဘဲနဲ့ကို တစ်ခုခုလိုနေသလိုမျိုး ဖွင့်မရ။ သူတို့အကျင့်က အမြဲတမ်း Code နှစ်ခုခွဲထားတတ်တာထင်ပါတယ်။ Memory Stick တုန်းကလည်း နှစ်နေရာရှာရတာနဲ့ Bermuda လက်ချက်မိတော့မလို့။ တစ်ခါတလေတော့ တွေးမိတယ်၊ Chain နဲ့ Hurricane ကမှ တကယ်ကိုလိုက်ဖက်လွန်းတယ်လို့။
Ivy Neil Cullen သာ ကိုယ့်အစ်ကိုမဟုတ်ခဲ့ရင်၊ Chain ကလည်း သူ့အသက်ထက် ကိုကို့ကို ပိုချစ်တာမျိုး မရှိခဲ့ရင် အဲဒီနှစ်ယောက်အတွက်သာ ဆုတောင်းပေးလိုက်ချင်တယ်။
Lily ဆိုတာလည်းလေ Chain အတွက်ဆို ဘယ်နေရာလေးမှာမှတောင် အသုံးကျမနေခဲ့ပါလား! သင်းတို့ဆိုသည်မှာလည်း ချစ်တတ်လွန်းကြပါရဲ့။
¤
အဲဒီ Baby ဆိုတာက ဘယ်သူလဲ? ဘယ်သူကမှလည်းမသိကြဘူး။ ကိုကိုနဲ့ Kyle ကမှ မြင်ဖူးနေကြသေးတဲ့ပုံပဲ။ အရုပ်လေးကဆို အခုမှသိတာတဲ့။ ကိုကို့ကို စနောက်ပြီး Baby လို့ခေါ်ဖူးတယ်လို့ Nathan ကပြောတယ်။ ကိုကိုများလား?
ဟုတ်ရင်လည်းဟုတ်မှာပေါ့။ ကိုကိုက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ သဘောကျပြီး ထိုးထားမိတာလားမှ မသိတာ။ ဟိုနေ့က သူ့အခန်းထဲမှာ သူတို့မိသားစုပုံ တွေ့မိတယ်။ အရုပ်လေးကိုမွေးတုန်းက ဆေးရုံမှာရိုက်ထားတာတဲ့။ အရုပ်ပိစိသေးသေးလေး၊ နီရဲရဲလေးကို ကိုကိုက ကြည့်ပြီးပြုံးနေတာ။ နှစ်ယောက်လုံး အသည်းယားစရာလေးတွေ။
ငါ့မိသားစုပုံတော့ မတွေ့မိဘူး။ ကိုကိုတို့ဦးငယ်က မွေးစားထားတာဆိုတော့ မိဘအရင်းတွေကလည်း မရှိကြတော့ ဓာတ်ပုံတွေလည်း မရှိတော့ဘူးနေမှာ။ ကိုကို့အလုပ်ခန်းထဲက စာအုပ်စင်တွေနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ ဓာတ်ပုံ Album တွေရော၊ တခြားပစ္စည်းတွေရောတွေ့မိတယ်။
တစ်ရက်လောက်တော့ သွားမွှေကြည့်ဦးမှပါ။
¤
"Nick"
"Chain, နေကောင်းတယ်မဟုတ်လား?"
"ကောင်းတာပေါ့။ မင်းရောက်နေတယ်ဆိုလို့ ငါလာခဲ့တာ။ မင်းကလည်း ဘာလို့ အခုမှလာတာလဲ?"
Indigo ကို အပြေးအလွှားရောက်လာတဲ့ Chain က Nick ကို ရန်လုပ်နေပြန်တယ်။
"ကျွန်တော်က အလုပ်ရှိသေးတယ်လေဗျာ"
"Austin ဆိုလည်း အလုပ်များနေတာ။ မင်းကကျတော့ ဘာလို့ ဒီမှာမနေတာလဲ? ဒီမှာလာနေပါလား?"
"No! မနေပါဘူး။ Indigo မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးအခန်းအောင်းနေရမှာ ပျင်းလွန်းလို့ပါ"
"ငါ၊ မင်းတို့ဆီလိုက်လည်မယ်လေ"
"အဲ ... မဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ အန္တရာယ်များတယ်၊ မလိုက်နဲ့"
"အရုပ်နဲ့ အစ်ကိုလေးကလည်း ငါ့ကို အဲဒီလိုပြောတယ်။ အပြင်မှာ ဘာဖြစ်နေလို့လဲ? ဟိုနေ့ကဆေးရုံကို ခဏသွားပြီးမှ အပြင်မရောက်သေးဘူးလေ။ ငါလည်းပျင်းတာပေါ့။ ပြီးတော့ မင်းတို့ကကျ မအားဘူးတဲ့။ အစ်ကိုလေးကကျ အားနေတာလား?"
"ဟာ ... တိုးတိုးပြောပါ။ သတ်ခံနေရဦးမယ်"
အတင်းတွေတားနေတဲ့ Nick ကြောင့် Chain က လျှာလေးထုတ်ပြီး ဇက်ပုသွားတယ်။ ပြီးတော့မှ ခပ်တိုးတိုးထပ်ပြောတယ်။
"ငါပြောတာမဟုတ်ဘူးလား? ဒီနေ့ဆို အရုပ်လေးလည်းမရှိဘူး"
Chain ပြောတာဟုတ်ပါတယ်။ ခေါင်းဆောင်က အပြင်တစ်ခါထွက်ရင် ရှိသမျှအလုပ်တွေကို အကုန်အပြတ်ဖြတ်၊ အိမ်မှာယူလုပ်စရာတွေကို အကုန်သယ်ပြီး အိမ်မှာအနေများလာတယ်။
"အဲဒါဆို ပျင်းတဲ့အခါ ခေါင်းဆောင်နဲ့စကားသွားပြောလေ"
"ပြောတာပေါ့။ အစ်ကိုလေးကမှ အဖက်မလုပ်တာ။ ငါ့ကို အပြင်ခဏခေါ်သွားပါကွာ၊ နော်?"
Chain ဆိုတာ အချဉ်မဟုတ်မှန်း သိပါတယ်။ အရင်ကလည်း ခေါင်းဆောင်ပြောသမျှသာ ခေါင်းညိတ်နေတတ်တာ၊ ကြောက်တဲ့ပုံလည်းမပေါ်။ အခုလည်း အလကားနေ သွားကပ်နေတယ် ထင်ပါရဲ့။ အခုတော့ ပျင်းလို့တဲ့၊ ပြဿနာက ရှာနေပြန်ပြီ။
"မဖြစ်ဘူးလေ။ ခေါင်ဆောင်အဖက်မလုပ်လည်း ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်နေဗျာ"
"အဖက်လုပ်အောင် ရှိသမျှထိုင်ခွဲနေတာတောင် ဆူလည်းခဏပဲ။ စကားလည်း သိပ်မပြောဘူး"
"ဗျာ! ဘယ်လို?"
ဘေးက ကြားသမျှလူတွေပါ ခေါင်းထောင်ကုန်ကြတယ်။ Chain က ပျင်းရင် Spectrum တစ်ဝန်းလုံး လျှောက်သွားတတ်တာ၊ တွေ့သမျှလူတွေကို ပတ်မွှေနေတတ်တာ အကုန်သိကြတယ်။ အရင်က Mr. Popular, Chain ကလည်း အဲဒီလိုပဲ ခင်တတ်ပေမဲ့ အခု Chain က ကလေးလိုဖြစ်နေတော့ ပိုဆိုးသွားပါတယ်။ တွေ့ရာနေရာ ပန်းကန်တွေ၊ ခွက်တွေ၊ ပန်းအိုးတွေ ကွဲအောင်လုပ်တတ်လွန်းလို့ ခေါင်းဆောင်ဆူတာ ခဏခဏခံရတာလည်း အကုန်လုံးအသိ။
အခုက ဘာတဲ့! အစ်ကိုလေးက သူ့ကိုအဖက်မလုပ်လို့ အာရုံစိုက်အောင်လုပ်တာလို့ ပြောလိုက်တာလား? Amazing ပါ Chain ရေ။ Spectrum King မကြောက်၊ အစ်ကိုလေးမကြောက်နဲ့၊ အတွေးတွေက လက်လန်ပါတယ်။
"ဟာကွာ! ငါ့ကို အပြင်ခေါ်သွားပါ"
"ခေါင်းဆောင်ကို သွားပြောလေနော်။ ခွင့်ပြုရင် ခေါ်မယ်"
အလုပ်လည်းရှိနေတော့ Nick က ပြီးစလွယ်ပြောလိုက်တာကို Chain က သဘောကျသွားပြီး
"သွားပြောလိုက်ဦးမယ်"
Lock ရှိနေတဲ့ အပါ်ထပ်ဝရန်တာကို ရောက်လာတော့ အပြင်ထွက်ပြီး Fruit Juice တစ်ခွက်နဲ့ အလုပ်ထိုင်လုပ်နေတဲ့ Lock ကို တွေ့ရတယ်ဆိုရင်ပဲ
"အစ်ကိုလေး"
"ဘာလဲ?"
"ငါ Nick နဲ့ အပြင်ခဏလိုက်သွားလို့ရလား?"
"ဘာလိုက်လုပ်မှာလဲ?"
"အိမ်ထဲမှာ ပျင်းလို့၊ ခဏလေး အပြင်လိုက်သွားကြည့်ချင်လို့ပါ"
"ခဏလေးဆိုမှတော့ လိုက်မနေနဲ့"
"အစ်ကိုလေးကလည်း ငါက ပျင်းလို့ပါ"
"ဘယ်သူမှ အားမနေဘူး။ Nick က မင်းကိုခေါ်သွားရင် အလုပ်ပိုရှုပ်လိမ့်မယ်"
"ခေါင်းဆောင်ကိုသွားပြောတဲ့၊ ခွင့်ပြုရင် လိုက်ခဲ့တဲ့"
"မလိုက်ရဘူး"
"ဟာဗျာ၊ အစ်ကိုလေးကလည်း ... ငါက ..."
"တိတ်စမ်းကွာ။ မလိုက်ရဘူးလို့ ပြောနေတယ်လေ။ မင်းအပြင်ထွက်သွားတာနဲ့ ဘာပြဿနာတက်မယ်မှန်း မသိနိုင်ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကာကွယ်နိုင်တာလည်း မဟုတ်ဘူး။ အလုပ်လုပ်နေတာကို အာရုံလာနောက်နေတယ်"
"အန္တရာယ်များတယ်၊ ကိုယ့်ဘာသာမကာကွယ်နိုင်သေးဘူး၊ ငါ့အတွက်နဲ့ လူတွေထည့်ပေးလိုက်ရလို့ အကုန်အလုပ်ရှုပ်မယ်၊ ဒါတွေပဲ ပြောနေတာပဲ။ အဲဒီတော့ ငါက အိမ်မှာပဲ ဘာလုပ်နေရမှာလဲ?"
"မသိဘူး။ ပါးစပ်ပိတ်ထား"
Lock ကပြောလိုက်တော့ ဘေးနားက ခုံပုလေးယူထိုင်ပြီး Lock အလုပ်လုပ်တာ ထိုင်ကြည့်နေပြန်တယ်။ ခဏကြာတော့
"ဆေးလိပ်သောက်ရင် နှုတ်ခမ်းတွေညိုတယ်တဲ့။ အစ်ကိုလေး ဆေးလိပ်တွေသောက်လို့ အဲဒီလို အရောင်ရင့်ရင့်ဖြစ်နေတာလား? မသောက်ရင် နီနီလေးဖြစ်နေမယ်ထင်တယ်"
ဒီကောင် ထိုင်ကြည့်နေတာ နှုတ်ခမ်းကိုလား? အာရုံပဲကွာ။ ငါ့အလုပ်တွေ ပြီးတော့မှာပဲ။
"ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုလေးဆေးလိပ်သောက်တာ မတွေ့မိတော့ပါဘူး။ အပြင်သွားရင် သောက်လို့လား?"
"အင်း"
ပြီးစလွယ်ဖြေလိုက်လည်း ပြီးမသွားပါ။
"အဲဒါကြောင့်နေမှာ။ ဟိုနေ့က အလုပ်ခန်းစားပွဲမှာ ဆေးလိပ်ဘူးတွေ့လို့ ငါလွှင့်ပစ်လိုက်သေးတယ်"
ဘယ်တုန်းကဆေးလိပ်ဘူးက စားပွဲပေါ်ကျန်နေသေးတာလဲ? သင်း အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ဆေးလိပ်မသောက်တာကို။
"အင်း"
သူ့စကားတွေ အင်း လိုက်ပြီး Juice ကိုယူသောက်လိုက်ချိန် Chain က ခုံကိုအနားရွှေ့ထိုင်လိုက်တော့ လက်ကိုတိုက်မိသွားပြီး
"ဟာ! စိုကုန်ပြီ"
Laptop ပေါ်ရော၊ စာရွက်တွေပေါ်ရော စိုကုန်တာကြောင့် Chain က ဘေးနားချထားတဲ့ Tissue ဘူးထဲက Tissue တွေယူကာ
"ဟေ့! မလုပ်နဲ့။ ဟာကွာ၊ သွားပြီထင်တယ်"
Laptop ကို သုတ်လိုက်တော့ Key တချို့နှိပ်မိကုန်တယ်။
"ဟို ..."
"ဖယ်စမ်း!"
Chain ကို ဆောင့်တွန်းလိုက်ပြီး Lock တစ်ယောက် အသည်းအသန် Loptop ကစိုနေတာတွေ ခါထုတ်ပြီး ပြန်ကြည့်မိတော့ သူလုပ်နေတဲ့ File ကိုမတွေ့တော့။ ဂရုတစိုက်နဲ့ Juice တွေသုတ်မလို့ ကြည့်လိုက်တော့ Laptop က Shut down ကျနေပြီ။
သေချာသုတ်ပြီး ပြန်ဖွင့်တော့ File က လုံးဝရှာလို့မရ။ ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး Indigo ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
"ငါ့ Laptop ပေါ် Juice တွေမှောက်ကုန်တယ်။ ပြီးတော့ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ File က ဘာနှိပ်မိလဲမသိဘူး ပျောက်သွားတာ ပြန်ရှာမရဘူး။ တစ်ယောက်ယောက် အပေါ်ထပ်ဝရန်တာကို လာခဲ့"
Lock ဖုန်းချပြီးသွားတော့
"ကိုကို ..."
"မင်း!"
ဒေါသထွက်နေတဲ့ Lock က လက်သီးနဲ့ရွယ်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေအတင်းမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေတယ်။ မျက်မှောင်ကျုံ့၊ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့ထားတဲ့ Chain ကိုကြည့်ပြီး Lock တောက်ခေါက်ကာ လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။ ဘာမှမလုပ်လို့ Chain မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်လာတယ်။ Lock မျက်နှာမှာ ဒေါသတွေကအထင်းသား။
"ငါ တမင်သက်သက်လုပ်တာမဟုတ် ..."
"မင်း ငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်ဘူးလား? အပြင်မထွက်ရတာနဲ့ အိမ်ထဲတင် ပြဿနာရှာနေတာလား? အဲဒီ File က ဘယ်လောက်အရေးကြီးလိုက်သလဲ? ပြန်လုပ်ရရင် သုံးရက်လောက်ကြာတော့မှာ။ အလုပ်တွေ အကုန်ရပ်ထားရမှာ။ မင်း သွားစမ်း၊ ငါတစ်ခုခု လုပ်မိလိမ့်မယ်။ ငါ့ရှေ့ရောက်မလာနဲ့။ မမြင်ချင်ဘူး"
"အဲဒီလို မပြောပါနဲ့။ ငါ မှားသွားပါတယ်။ အစ်ကိုလေး ကြိုက်သလိုလုပ်လေနော်။ အဲဒီလိုတော့ မနှင်ပါနဲ့"
ပြောရင်း မျက်ရည်တွေဝဲလာကာ Lock လက်ကိုလှမ်းဆွဲလာတော့ ခါထုတ်လိုက်ပြီး
"မထိနဲ့၊ ငါ့ကို။ ဝေးဝေးသွားနေ"
ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထုတ်တော့ နောက်ကိုဆုတ်သွားတယ်။ မျက်ရည်က ကျချင်နေပြီ။ မုန်းလိုက်တာ၊ ဘယ်လိုပုံစံလာလုပ်ပြနေတာလဲ?
"အစ်ကိုလေး"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ? ငါ့ရှေ့က ထွက်သွား"
"ဟို ..."
"မသွားဘူးလား? လာခဲ့၊ အဲဒီမှာ ဒူးထောက်နေ။ တစ်စက်ကလေးမှမလှုပ်နဲ့။ လှုပ်ရင် နာဖို့ပြင်ထား"
ဝရန်တာထောင့်နားလေးကို ဆွဲခေါ်ပြီး ပြောလိုက်တော့ အတိအကျလိုက်လုပ်တယ်။
အဲဒီအချိန် Nick ရောက်လာပြီး
"ခေါင်းဆောင်၊ Laptop ဘာဖြစ်သွားတာလဲ? အဲ ... Chain!"
ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ Nick ကို Lock က ဖြစ်သွားတာတွေ ပြောပြတော့ Nick က လိုတာတွေလုပ်ပေးနေတယ်။ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ Power ပြန်ဖွင့်ပြီး File ပြန်ရှာပေးတယ်။ အားလုံး တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ Original File ပြန်ရတယ်။ လုပ်လက်စမို့ Copy မယူရသေးခင် ပျက်သွားတာကြောင့် ပြန်မရရင် အသစ်ပြန်စရမယ့်အလုပ်။ နောက်ပိုင်းလေးက Back Up မရလို့ ပြန်လုပ်ရမယ်။
Nick နဲ့ Lock တို့ ခေါင်းစိုက်နေချိန်မှာ Chain က ငြိမ်ငြိမ်လေးကြည့်နေတာကို Lock သိနေတယ်။
စိတ်တွေတိုလာလို့ ဆွဲထိုးပစ်မိတော့မယ့်အချိန် အရင်လိုပဲ ငြိမ်ခံနေမယ့်ပုံစံကြောင့် လက်ပြန်ရုတ်လိုက်မိတာ။ ထွက်သွားရင်ပြီးမယ့်ဟာကို စကားတွေရှည်နေတော့ တစ်ခုခုလုပ်ပစ်ချင်နေပြီ။ ဒေါသက မပြေသေးတာမို့ သူလည်းသိပ်မထိမယ့်နည်းကို ရွေးလိုက်တော့ အတိအကျနာခံနေပြန်တယ်။ ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားလည်း တချို့အကျင့်တွေဟာ အရင်အတိုင်းပဲ။ သူ့ကိုပြောတော့ ကလေးလို မျက်ရည်ကျတာက လွဲလို့ပေါ့။
အဲဒီလို မျက်ရည်ဝဲတာတွေ၊ မငိုမရှိုက်ဘဲ မျက်ရည်ကျတာတွေကို သဘောမကျပါဘူး။ မသိရင် ကိုယ်ကပဲ အနိုင်ကျင့်နေသလိုပဲ။ သူမွှေနေတာတွေကျ မပြောရတော့ဘူးလား? အော်လိုက်ငေါက်လိုက်မိတာအပြင် ဘာများလုပ်မိလို့လဲ?
အခုလည်း အပြင်ထွက်ရင် သူ့အတွက်အန္တရာယ်များလွန်းလို့ မလွှတ်တာကို လာမွှေနေတာ။ အိမ်မှာ ကိုယ်မရှိရင် တစ်ယောက်ယောက်ကို ဂျစ်ကျပြီး အပြင်ထွက်မှာစိုးလို့ အလုပ်တွေတောင် အိမ်ယူလုပ်နေရတာကို။ သင်းက အကူအညီမရလို့ ပိုပင်ပန်းပါတယ်ဆိုမှ စိတ်တိုပြီးသေအောင် လုပ်နေတာလားပဲ။
"ရသွားပါပြီ၊ ခေါင်းဆောင်။ ဟိုလေ၊ Chain ကို ကျွန်တော်လွှတ်လိုက်မိတာ။ ကျွန်တော့အမှားပါ။ အခုလည်း အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတော့ ထခိုင်းလိုက်ပါတော့နော်"
Lock ဘာမှမပြောလို့ အကြောင်းသိနေတဲ့ Nick က Chain ဆီကိုသွားပြေးထူတယ်။ Chain က
"အစ်ကိုလေး"
Lock ခေါင်းညိတ်ပြတော့မှ ထလာတယ်။ တစ်နာရီလောက်ကြာသွားတော့ အရင်လိုဆို ဘာမှမဖြစ်ပေမဲ့ အခုတော့ နာတတ်နေပြီ။ Nick ကိုတွဲထပြီး ခြေထောက်တွေ ခါနေမိတယ်။
"Chain, ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်သွားပြောခိုင်းလို့ ဖြစ်ရတာ"
"မဟုတ်ပါဘူး။ ငါ့ဘာသာ လုပ်လိုက်တာ၊ အဟီး"
ပြောပြီးရယ်နေတဲ့ Chain ကြောင့် Nick ဆက်လည်းမမေးရဲပါ။ သူ့ဘာသာ မတော်တဆလုပ်မိတာကို ပြောတာလား? ထုံးစံအတိုင်း Lock ကအဖက်မလုပ်လို့များ တမင်တကာ လုပ်လိုက်တာလားလို့ပေါ့။
"Nick, အလုပ်သွားလုပ်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့၊ ခေါင်းဆောင်။ Chain, ကျွန်တော်သွားပြီ"
"အင်း Bye"
"ဟိုကောင်၊ မင်းလည်းသွားနားတော့"
"အစ်ကိုလေးကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူးလေ။ ဒီမှာပဲ ခဏနေလို့မရဘူးလား?"
"Dexter Damien Smith! မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ?"
"အစ်ကိုလေး စိတ်ဆိုးပြန်ပြီလား?"
အစ်ကိုလေးက စိတ်ဆိုးရင်လည်း ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။
ငါသိတယ်။ မင်းနှုတ်ခမ်းလှုပ်တာကို ငါဖတ်တတ်တယ်။ အဲဒီစကားကိုလေ၊ ဒီတစ်ခေါက် ဆေးရုံကနေဆင်းကတည်းက ပိုပိုပြောလာတတ်တာ ငါသိပ်နားထောင်ကောင်းနေတယ် ထင်တာလား?
တစ်ခါမဟုတ်တစ်ခါတော့ ငါနဲ့တွေ့ဦးမယ်။
ကလေးလိုလိုကောင်ကပဲ ငါ့ကိုပြန်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လုပ်နေတာ။ So childish!
■■■■■ Part XLVII ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі