ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္မွာ Hepius တို႔ကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး Violet ကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေနအတြက္လည္း ျပင္ဆင္စရာေတြ ျပင္ဆင္ရဦးမယ္။ Paris meeting အတြက္ေပါ့။
Violet ကိုေရာက္တာနဲ႔ ျပႆနာကစလာၿပီ။ Lock ေနတဲ့ အခန္းက်ယ္ႀကီးကိုပဲ ႏွစ္ေယာက္ခန္းျဖစ္ေအာင္ ျပင္ထားေပးၾကျခင္း။

"Chain အခန္းထဲက ဘာေတြေရႊ႕ေပးရမွာလဲမသိလို႔ မရွိမျဖစ္ဟာေတြပဲ ေရႊ႕ထားတယ္။ အျပင္အဆင္ကေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးၿပီးမွွ ကၽြန္ေတာ္တို႔စီစဥ္ေပးမယ္ေလ။ Furniture ေတြ အသစ္လဲဖို႔ေရာေပါ့"

"အဲဒီခုတင္ကက် လဲလိုက္တာမဟုတ္ဘူးလား?"

Lock က အသစ္မွန္းသိသာေနတဲ့ခုတင္ကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး ေျပာလာတယ္။

"ဟုတ္ကဲ့၊ ေခါင္းေဆာင္။ အဲဒီတစ္ခုပဲ အသစ္လဲရေသးတာပါ"

"အရင္ကဟာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ဟိုေလ၊ အသစ္က ပိုအဆင္ေျပမလားလို႔ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ Chain? ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္လဲေပးရမလား?"

လဲထားမိတာလည္း ခုတင္တစ္မ်ိဳးပဲ။ ႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း ခုတင္အသစ္ကိုပဲ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၿပီး ၾကည့္ေနတာမို႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိၾက။
Chain လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိလို႔ Lock ကိုၾကည့္မိေတာ့ Lock က

"ထားလိုက္ေတာ့။ က်န္တာေတြလည္း အခုအတိုင္းထားလိုက္၊ ရတယ္။ Meeting ကိစၥ ေျပာၾကရေအာင္"

ေျပာၿပီး အလုပ္ခန္းဘက္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္ကလိုက္ရျပန္ပါတယ္။
Meeting ကိစၥလို႔သာေျပာသြားတာ Bryan, Austin နဲ႔ Nick ကိုက ညေနမွေျပာမယ္လို႔ ခ်ိန္းထားတာပါ။

"အခန္းက မင္းအဆင္ေျပသလိုသာ လုပ္လိုက္ေတာ့။ သူတို႔ကေတာ့ ထင္သလိုလုပ္ထားၾကမွာပဲ"

"အဲဒါဆို Bedside table ေတြကိုဖယ္လိုက္ၿပီး ခုတင္အေသးတစ္လံုး ထည့္လိုက္မယ္ေနာ္"

Lock က Chain ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး

"အင္း၊ မင္းအဆင္ေျပသလို စီစဥ္လိုက္"

"ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္းေတြလည္း ကိုယ့္အခန္းပဲ ျပန္ေရႊ႕ထားလိုက္မယ္။ သူတို႔အေတြးနဲ႔သူတို႔ သယ္ထည့္ထားတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ"

"အင္း၊ အခန္း က်ယ္သြားတာေပါ့"

"ဘာေျပာစရာရွိေသးလဲ Baby?"

"အဲဒီ Baby ဆိုတာ ... ထားလိုက္ေတာ့၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူး"

"သူတို႔ေရွ႕ မေခၚပါဘူး"

"မဟုတ္ပါဘူး။ တရားဝင္လည္း လက္ထပ္ထားေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ေတာ္ၿပီ၊  ငါနားလိုက္ဦးမယ္"

အခန္းထဲမွာပဲ တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေလးတစ္လံုး ရွိေနတာမို႔ Lock က နားခ်င္တာနဲ႔ လွဲခ်လိုက္မိတယ္။ Chain က အခန္းတြင္းအပူခ်ိန္နဲ႔ အလင္းေရာင္ကိုညႇိၿပီး

"အခန္းထဲကပစၥည္းေတြ ေနရာသြားခ်လိုက္ဦးမယ္"

တကယ္ကို စိတ္ပင္ပန္းရတာပါပဲ။ သူတို႔ကေတာ့ လက္ထပ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အကုန္လံုးစီစဥ္လိုက္ၾကတာ။ လိုခ်င္သလိုျပန္ျပင္ခိုင္းေတာ့ သူတို႔ေတြ အေတြးမ်ားေနၾကပံုပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ေလ။
Green ကအခန္းေလးဆီျပန္လာၿပီး သိမ္းစရာရွိတာ သိမ္းရေသးတယ္။ အစ္ကိုေလးအိပ္ေနလို႔ အလုပ္ခန္းကိုမေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔လို႔ မွာထားၿပီး ကားတစ္စီးနဲ႔ အျပင္ခဏထြက္လာ၊ လူရွင္းတဲ့ဆိပ္ကမ္းတစ္ေနရာမွာ ကားရပ္လို႔ အေတြးေတြရြက္လႊင့္မိတယ္။ Hurricane ကို ဖုန္းေခၚရဦးမယ္။

"ျပန္ေရာက္ၿပီလား Chain?"

"အင္း"

"အခု အျပင္မွာလား?"

"ဟုတ္တယ္။ မင္းကိုေျပာစရာရွိလို႔"

"ငါလည္း ၾကားခ်င္ပါတယ္"

"မေန႔မနက္က Meeting ကိစၥေျပာၾကရင္း မီးငယ္ရဲ႕အၾကံေတြေလ။ သူကလည္း လက္ခံလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ခ်က္ခ်င္းႀကီးစီစဥ္လိုက္ၾကတာ"

"မေမၽွာ္လင့္ဘဲ တရားဝင္ျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ။ Congratulations!"

"အေယာင္ေဆာင္ တရားဝင္ပြဲပါကြာ"

"မကြာရွင္းမခ်င္း တရားဝင္ပဲ ေဟ့ေကာင္"

"စာရြက္စာတမ္းကိစၥေတြေၾကာင့္ဆိုတာ မင္းလည္းသိသားပဲ"

"Step by step ေပါ့"

"အင္း၊ ငါ ေလာဘတက္မိေတာ့မယ္ထင္တယ္။ လက္မလႊတ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?"

"ငါက ဘယ္လိုေျပာေပးရမွာလဲ?"

"Sorry, ၿပီးေတာ့ အခုကိစၥ Rapunzel သိသြားၿပီလား?"

"မနက္က ငါေျပာလိုက္ပါတယ္"

"အဲဒါေလ ... ငါ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ? ဘာေျပာခ်င္မွန္းလည္း မသိဘူး"

"အခုကေတာ့ တြဲေနတာမဟုတ္ဘူးထင္တာပဲ။ သူတို႔အရင္ဇာတ္လမ္းေတာ့ ငါလည္းေသခ်ာမသိဘူး။ ဝင္ပါစရာကိစၥလည္းမဟုတ္၊ မသင့္ေတာ္တဲ့လူလည္းမဟုတ္ေတာ့ ငါ့ညီမကအသိေပးလာမွ ငါသိဖို႔လိုတာေတြေမးမယ္လို႔ စဥ္းစားထားမိတဲ့ကိစၥေလ"

"ငါဆိုလိုတာ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔အေျခအေနကိုမသိဘဲ ငါက ..."

"လုပ္ၿပီးသြားမွ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ? မင္းတို႔အစီအစဥ္အတိုင္း ဆက္လုပ္ေလ"

"ငါ ... ငါက"

"Chain မပီသလိုက္တာကြာ။ မင္းကို အဲဒီလိုပံုစံနဲ႔ တကယ္မျမင္ခ်င္တာ"

"ငါ ... ေၾကာက္တယ္"

"ဘာရယ္ ...?"

"ငါ မပိုင္ဆိုင္ထားေပမဲ့ စြန္႔လႊတ္ရမွာေၾကာက္တယ္"

"အဟက္! မင္းကြာ ... တကယ္လြန္တယ္"

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ့မွာေျပာစရာ မင္းပဲရွိတာ။ သူ အကုန္သတိရလာရင္၊ သူသိသြားရင္၊ ငါေသသြားတာကမွ ေကာင္းဦးမွာ"

ဪ ... ငါပဲရွိတာတဲ့လား? ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

"ေသခ်င္လည္းမေသနဲ႔။ ခံစားလိုက္ပါဦး"

"ငါ ဝဋ္လည္တာထင္တယ္ေနာ္"

"ဟား ဟား ဟား ... သိၿပီလား? ေတာ္ေတာ့ကြာ၊ အိမ္ျပန္ေတာ့။ ကမ္းနားေရာက္ေနတာမဟုတ္လား?"

"အင္း၊ See you later"

"မေတြ႕ခ်င္ေသးဘူး"

ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါအရင္ ဖုန္းခ်ပါရေစ Chain. ၿပီးေတာ့ မင္းေျပာတဲ့ ဝဋ္ဆိုတာႀကီး မလည္ေစခ်င္ဘူး။

¤

"အစ္ကိုေလး ဘယ္အခ်ိန္ႏိုးလဲ? ဘာလုပ္ေနလဲ?"

"ျခံေနာက္ဘက္ဆင္းသြားတာ နည္းနည္းၾကာပါၿပီ"

Chain လိုက္သြားေတာ့ အပင္ေအာက္ကခံုတန္းမွာ ထိုင္ေတြးေနတဲ့ Lock

"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ?"

"ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ မွတ္ဉာဏ္ေတြေပါ့"

"အမ်ားႀကီးမေတြးေနနဲ႔ဦး။ ျဖည္းျဖည္းေပါ့"

"ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပါပဲ။ ေပၚလာသမၽွက Ivy မွတ္ဉာဏ္ေတြ။ ဒီခံုေလးက အေဖနဲ႔ငါ အတူတူလုပ္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္တိုင္းျပန္ျပင္ေနက်၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား?"

"ဟုတ္ပါတယ္"

"ဟိုေသတၱာေလးထဲက ေသနတ္က အေဖေပးတာ။ အေမေပးတဲ့ ငါငယ္ငယ္ကဝတ္တဲ့ လက္စြပ္ေလးလည္း ေတြ႕တယ္။ အေမ့ဆီက ငါနဲ႔ဆင္တူလက္စြပ္က ဘယ္မွာလဲ?"

"အန္တီ့အ႐ိုးျပာထားတဲ့ေနရာက ဘူးေလးထဲမွာ"

"ဪ! Bracelet ေလးကေရာ ဘယ္သူေပးထားတာလဲ?"

အေဝးကိုေငးရင္း ေမးေနရာက ကိုယ့္ဘက္လွည့္ၾကည့္လာေတာ့ ရင္ထဲလႈိက္ခုန္ၿပီး ျပံဳးမိသြားတယ္။ သူမမွတ္မိေပမဲ့လည္းေပါ့။

"မင္းေပးထားတာပဲ"

"ဗ်ာ!"

"မင္း အဲဒီလိုျပံဳးတာကို ငါသိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုမွာ"

Chain ရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကို ညႊန္ျပလာတဲ့ Lock.
မနက္ကမွ Zone Green မွာ ပစၥည္းေတြသြားသိမ္းၿပီး ျပန္ဝတ္ထားမိတာ။

"ဟုတ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္"

"အင္း၊ ေသတၱာထဲက ကလစ္ေလးတစ္စံုမွာ တစ္ဖက္ကက်ိဳးေနတယ္။ မီးငယ္ကလစ္လား?"

"မီးငယ္ ေလးႏွစ္သမီးတုန္းက Baby လက္ေဆာင္ေပးၿပီး Baby ေၾကာင့္ပဲက်ိဳးသြားလို႔ မီးငယ္က ငိုယိုေသာင္းက်န္းတာတဲ့။ အဲဒီပံုစံအတိုင္း ျပန္ရွာမရလို႔ တျခားတစ္ခုနဲ႔အစားထိုးေပးတာလည္း လက္မခံဘူးတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ Baby ရဲ႕ Shoes နဲ႔လဲလိုက္တယ္။ ပံုစံတူရွိရင္ ဝယ္ေပးလို႔ရေအာင္ သိမ္းထားတာလို႔ ေျပာဖူးတယ္"

"ငါ့ဖိနပ္က မီးငယ္နဲ႔မွမေတာ္တာ"

"အဲဒီဖိနပ္ကို သူေတာ္တဲ့အခ်ိန္ထိသိမ္းထားၿပီး ေဟာင္းေနတာေတာင္ ထုတ္စီးခဲ့ေသးတာ။ ကိုယ္ေတာင္ေမးမိေသးတယ္၊ ဖိနပ္ကၾကာၿပီလားလို႔။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္သိေနတာ"

"လက္က္ိုင္ပဝါကေတာ့ နာမည္ပါတယ္။ Rapunzel ဆီက။ ငါတို႔ေက်ာင္းတုန္းက ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ စာအုပ္စင္မွာ Photo Album ေတြေတြ႕လို႔ တခ်ိဳ႕ဟာေတြ ငါျပန္ေတြးမိတာ။ ဪ၊ လက္ကိုင္ပဝါက Photo Album ထဲက ထြက္လာတာ"

"အဲဒါေတာ့ ကိုယ္သိပ္မသိဘူး"

"အင္း၊ အဲဒီအခ်ိန္ မင္းက ဂိုဏ္းကိစၥေတြလုပ္ေနၿပီလား?"

"အဲဒီအရင္ကတည္းကပဲ"

"ဪ! ငါတို႔ကိစၥ Rapunzel သိၿပီလား?"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ Baby?"

Lock က Chain ကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးလိုက္တယ္။

"ဟင့္အင္း၊ မင္းထင္သလိုမဟုတ္ပါဘူး"

"ကိုယ္က ဘာထင္မိလို႔လဲ?"

"ငါက သူ႔ကို မသိေစခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ သူနဲ႔ငါက သိပ္ခင္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ခံစားရလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အရင္ဆံုးအသိေပးသင့္တာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္သင့္သလားလို႔ပါ"

တကယ္ႀကီး အဲဒီလိုေတြးတာလား Baby? ဒါဆို တကယ္ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ပဲ ရွိၾကတာလား?

"မင္းက အေတြးမ်ားျပန္ၿပီလား? ငါ ဘယ္သူစိမ္းကိုမွ မခ်စ္ဖူးခဲ့ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ"

ေက်နပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္တာ သိေနေပမဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူးဆိုေတာ့ ကိုယ္ အက်င့္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေပ်ာ္ပါရေစ။

"ဒီအသက္အရြယ္ထိကို မခ်စ္ဖူးဘူးလား?"

"အဲဒါအေရးႀကီးလို႔လား?"

"Sorry, Baby က အကုန္လံုးကို သတိမရေသးတာ ေမ့သြားတယ္"

"ဟိုမွာ Bryan တို႔ေရာက္လာၿပီ"

¤

"ဒီေလာက္ဆို Chain တစ္ေယာက္တည္းသြားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္"

"အင္း၊ မီးငယ္။ မီးငယ္ပါရင္ ပိုအဆင္ေျပႏိုင္ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္တည္း ကြက္က်န္ေနခဲ့တာဆိုရင္ မျဖစ္ဘူးေလ"

"ဟုတ္၊ ဒီေလာက္ဆို Final decision ခ်လို႔ရတဲ့ တရားဝင္မိသားစုဝင္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ အကုန္စံုၿပီပဲ"

"အဲဒီေတာ့ Austin နဲ႔ Nick က လိုက္ခဲ့ဖို႔ကို ျပင္လိုက္ေတာ့။ Bryan, ငါ စိတ္ခ်မယ္ေနာ္။ အစ္ကိုေလးနဲ႔ မီးငယ္ကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ပါ"

"ငါ မွတ္ဉာဏ္နည္းနည္းေပ်ာက္တာပါ။ ႐ူးသြားတာမဟုတ္ေသးဘူး ေဟ့ေကာင္။ အပိုေတြမလုပ္နဲ႔"

စိုးရိမ္ပူပန္ေနဟန္ Chain အၾကည့္ေတြေၾကာင့္

"အဟမ္း! Chain, မီးငယ္လည္း ကေလးမဟုတ္ဘူး"

Bryan ကလည္း

"တကယ္လႈပ္ရွားၾကရင္ ေခါင္းေဆာင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔မႏိုင္ဘူး"

တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေျပာေနၾကလို႔ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္တဲ့ Chain. ဒီၾကားထဲ Lily တို႔ Info Sector နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရမယ့္ Nick ကပါ

"မမေလး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆက္သြယ္ၾကရင္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕အေျခအေနေလးပါ ထည့္ေျပာဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္"

"Ok, Nick. Austin ကေရာ ဘာေျပာဦးမလဲ?"

"Chain ကိုေတာ့ ေဘးမသီ၊ ရန္မခေစရပါဘူး။ ဒီကက်န္တဲ့လူေတြ စိတ္ခ်ပါ"

တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးမ်က္ႏွာေျပာင္လို႔အၿပီးမွာ Lock ကရယ္ေနၿပီး Chain ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို ေအာ္ေငါက္ရမွန္းမသိလို႔ ပါးစပ္တျပင္ျပင္ျဖစ္ေနေပမဲ့ အသံထြက္မလာ။

"အရင္ကေရာ ငါ့ေရွ႕မွာ အဲဒီလိုေတြပဲလား?"

"ေခါင္းေဆာင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ..."

"ဪ၊ ကိုကိုကလည္း သူတို႔က မဂၤလာေန႔ရက္ေလးေတြမို႔ ေပ်ာ္လို႔ေျပာၾကတာပါ"

"အင္း၊ Lock အေနနဲ႔ျပန္ျမင္ရဖို႔က ဘယ္ေလာက္ၾကာဦးမလဲမသိေပမဲ့ မင္းတို႔ကို ငါ့မိသားစုလို သေဘာထားပါတယ္"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္။ ေခါင္းေဆာင္က စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တယ္ဆိုလည္း အလုပ္သေဘာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သိေနတာပဲ"

Spectrum ကိုေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ Bryan ကေျပာလာေတာ့ အားလံုးက ေခါင္းညိတ္မိၾကတယ္။
Lock က ဘယ္လိုပဲေအးစက္ေပမဲ့ Ivy ရဲ႕ အေပၚယံ Cover သက္သက္ဆိုတာကို အကုန္လံုးရိပ္စားမိၾကၿပီေလ။

¤

"Baby, ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"မင္း ညစာစားတုန္းေလးပဲ ခဏထြက္လာၿပီး ဒီအခန္းထဲပဲ ထိုင္ေနတာေလ။ ငါ ဘာကူေပးရမလဲ?"

"ရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္လို႔ရတယ္ေလ။ နည္းနည္းေလးျပန္စစ္ေနတာပါ"

"ေနာက္ေန႔ ေန႔တစ္ဝက္ အခ်ိန္ရပါေသးတယ္"

"အဲဒါ ... ေျပာမလို႔။ ကိုယ္တို႔ မနက္ျဖန္ Starry House ေလးကို ခဏသြားၾကမလား?"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"အဲဒီမွာဆို Baby စိတ္ပိုလန္းတယ္ေလ။ ေဆး႐ံုမွာလည္း အေတြးေပါင္းစံု၊ ေဆး႐ံုဆင္းေတာ့လည္း မနားရေသးဘူးေလ။ အဲဒီေနရာေလးကို Baby ႀကိဳက္ေတာ့ သြားၾကမလားလို႔ပါ"

"အင္း၊ ေကာင္းတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ေတြအျပတ္ျဖတ္ေနတာလား?"

"ဟုတ္တယ္"

"အင္း၊ ေကာင္းတာပဲ"

*Knock ... Knock*

"ကိုကိုတို႔ေရ"

"ပိတ္မထားဘူး မီးငယ္"

"ဟုတ္။ အဲဒါေတြ အခုထိမျပတ္ေသးဘူးလား Chain? Orange ရဲ႕ Region 21 ကေန တကူးတကမွာထားရတဲ့ ေကာ္ဖီေစ့ေလ၊ ညေနက Nick ယူလာေပးတာ။ အဲဒါကို မီးငယ္လက္တည့္စမ္းၿပီး အခန္းထဲလာပို႔တာကို ကိုကိုတို႔က ဒီေရာက္ေနတယ္။ ေကာ္ဖီက ကိုကိုတို႔အခန္းထဲမွာထားခဲ့ၿပီ။ အဲဒီအလုပ္ေတြပါ အခန္းထဲေရႊ႕ၾကမလား? အဲဒီမွာက အသက္႐ွဴေခ်ာင္တယ္"

"ေရႊ႕ၾကတာေပါ့။ ငါဒါေတြ ယူသြားမယ္ Chain, မင္း က်န္တာေတြသယ္ခဲ့"

"မီးငယ္ ဒါေတြယူသြားမယ္"

ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ဖိုင္ေတြ၊ စာရြက္ေတြယူသြားၾကတာကို Chain ရပ္ၾကည့္ေနၿပီးမွ Laptop နဲ႔ က်န္ေနတာေတြ ေကာက္ယူလို႔ ေနာက္ကလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
Lily ဝိုင္းကူၿပီးလို႔ျပန္ထြက္သြားၿပီး ခဏအၾကာမွာပဲ အားလံုးလက္စသတ္ၿပီးတာမို႔

"ဟူး ... ၿပီးၿပီ"

"Baby ေညာင္းသြားၿပီလား?"

"မင္းကိုေမးရမွာ"

"ကိုယ္ကဘာမွမျဖစ္ဘူး။ Baby ကသာ ေခါင္းကိုက္မွာစိုးရတာ"

Lock က ေကာ္ဖီခြက္ကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး

"သိမ္းေတာ့။ ျမင္ေနရရင္ ေခါင္းကိုက္တယ္"

Chain ကျပံဳးလိုက္ၿပီး သိမ္းစရာရွိတာေတြ သိမ္းဆည္းေနတာကို Lock က ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။

"Chain, ငါတို႔ေကာ္ဖီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စကားမ်ားဖူးလား?"

"ေကာ္ဖီနဲ႔ ... မရွိဘူးထင္တယ္"

"Rapunzel နဲ႔ေရာ?"

"ဪ ... အဲဒါဆို ေကာ္ဖီမဟုတ္ဘူး။ ဝိုင္နီေတြ"

"ငါက ေသခ်ာမွတ္မိတာမဟုတ္ဘူး။ ထင္တာေမးတာ"

"အဲဒီတုန္းက ကိုယ္နဲ႔ Rapunzel စေတြ႕ဖူးတာ။ ကိုယ္ျပန္ေျပာျပရမွာလား? Baby စိတ္တိုေနရမွာစိုးလို႔။ ပင္ပန္းတယ္ေလ"

"မေတာ္တဆျဖစ္တာထင္တယ္။ ဟုတ္လား?"

"မေတာ္တဆ? Baby အဲဒီလို ဘယ္တုန္းကမွမေတြးခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ရွင္းျပတာလည္း လက္မခံဘူး"

"အဲဒီလိုလား?"

"အင္း။ အဲဒါ Baby သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔ပါတီ။ Baby မူးလာရင္ထိန္းရေအာင္လို႔ ေခါင္းေဆာင္က ကိုယ့္ကိုကားေမာင္းခိုင္းဖို႔အေၾကာင္းျပၿပီး ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ကထြက္တည္းက ကိုယ့္ကို Baby ကမၾကည္ဘူးေလ။ ဟိုမွာ Rapunzel သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုတိုက္မိတာကေန ကိုယ့္လက္ထဲကဝိုင္ခြက္ Rapunzel ေပၚ ေမွာက္က်တာ။ မေတာ္တဆပါလို႔ ေတာင္းပန္တာကို Baby ကလက္မခံဘဲ စကားမ်ားၾကတာ"

"စကားမ်ားၾကတာေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး။ ငါကခ်ည္း ျပႆနာလုပ္ေနတာထင္တာပဲ"

"ကိုယ္အမွားလုပ္လို႔ ဆူတာပဲေလ။ အဲဒီလိုမေတြးပါနဲ႔"

"Chain, ငါက လူၾကားထဲလည္း မင္းကို အဲဒီလိုအႏိုင္ယူတတ္တာလား?"

"ဟင့္အင္း၊ မဟုတ္ပါဘူး Baby ရဲ႕"

ကိုယ့္ဘက္က ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေခါင္းငံု႔ေပးထားခဲ့တာမို႔ Baby အႏိုင္ယူတာမဟုတ္ပါဘူး။

"မင္းက ငါ့ကို ငယ္ငယ္ကတည္းကစိတ္ဝင္စားတာလား?"

"အဲဒီလိုပဲ ေျပာရမယ္"

"အဲဒါေၾကာင့္လည္း မင္းငါ့ကို ဒီေလာက္ထိသည္းခံလာတာေပါ့? ဟုတ္လား?"

"သည္းခံတာရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ အလိုလိုျဖစ္သြားတာ"

"အင္း၊ ထားပါေတာ့။ အေဖက မင္းကိုေတာ္ေတာ္အားကိုးပံုပဲ။ ငါ့အနားမွာ မင္းကိုအျမဲထားခဲ့တယ္ထင္တယ္"

"အဲဒါက ဒီလိုေလ။ က်န္တဲ့လူေတြကက် Baby ေျပာရင္ သိပ္ၿပီးမလြန္ဆန္ရဲၾကဘူး၊ မတားရဲၾကဘူး။ ကိုယ္ကက်ေတာ့ ရေအာင္တားတတ္တယ္ေလ"

"အဲဒါေတြေၾကာင့္ အေဖ့ကိုမ်က္ႏွာလုပ္တယ္ဆိုၿပီး ငါကပိုၿပီးအျမင္မၾကည္ျဖစ္ေရာလား?"

"အဲဒါေၾကာင့္လား?"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ဒီတိုင္း ကိုယ္မို႔လို႔အျမင္မၾကည္တာ မဟုတ္ဘူးလား?"

"ငါေျပာပါတယ္။ မင္းကို အေၾကာင္းမရွိမုန္းေနတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔။ ဘာလို႔ဆို အခု ငါအဲဒီလို မခံစားရဘူးေလ။ တစ္ခါတေလေတာ့ ၾကည့္မရတာမ်ိဳးရွိတယ္"

"ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးလဲ?"

"အခုက ရက္ဘယ္ေလာက္ၾကာေသးလို႔လဲ? အရင္မွတ္ဉာဏ္အရွိန္နဲ႔ ဒီတိုင္းၾကည့္မရသလိုျဖစ္တာ"

Chain က Lock ကို ေငးေနမိတယ္။ အခုအေျခအေနက Lock ဝရန္တာဘက္ကို ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ၿပီး ထြက္လာတာမို႔ Chain ကပါလိုက္လာၿပီး စကားေျပာေနၾကတာပါ။ Lock က နံရံနားကလက္ရန္းေပၚ တက္ထိုင္ၿပီး နံရံကိုမွီထားတာကို Chain က အနားမွာရပ္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ကာ ေငးမဝျဖစ္ေနၿပီ။

"ကိုယ့္ဘက္ကအမွားေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနတာေလ။ Baby အလြန္မဟုတ္ပါဘူး"

"Chain, မင္းက ငါ့နားအျမဲရွိတတ္ေတာ့ ငါတစ္ခုေမးခ်င္တယ္။ မင္းကိုအားနာလို႔"

"Rapunzel အေၾကာင္းလား? ကိုယ္သိတာ သိပ္မမ်ားဘူး။ သိသေလာက္ေတာ့ေျပာပါ့မယ္"

"အင္း၊ သူနဲ႔ငါေက်ာင္းအတူတက္ခဲ့တုန္းက ငါတို႔အေၾကာင္းေတြ မင္းမစံုစမ္းခဲ့ဘူးလား?"

"တကူးတကႀကီး မစံုစမ္းခဲ့ဘူး။ မသိခ်င္ ... မဟုတ္ဘူး ... မသိရဲလို႔"

"မင္းေျပာတာ ငါကဂိုဏ္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ သူက Italy ကိုထြက္သြားတယ္ေနာ္"

"Baby တို႔ေတြ Architectural Firm တစ္ခု လုပ္ၾကေသးတယ္"

"တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ပါတယ္ေလ။ ငါဓာတ္ပံုေတြေတြ႕တယ္။ နည္းနည္းလည္း သတိရတယ္"

"ေနာက္ေတာ့ Baby က Spectrum ထဲဝင္လိုက္ရလို႔ သူကလည္း ထြက္သြားတာ။ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အဲဒါကိုဆက္လုပ္ၾကတယ္။ သူတို႔က ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကပဲ လက္ထပ္လိုက္ၾကၿပီ။ Baby သြားခဲ့ေသးတယ္။ Rapunzel ျပန္ေရာက္မွ ထပ္ခ်ိန္းၾကမယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ Baby တို႔ေလးေယာက္ မဆံုျဖစ္ၾကေသးဘူး။ Rapunzel နဲ႔ေတာ့ သူတို႔ေတြ႕ၿပီးၾကၿပီ"

"Chain"

"ဗ်ာ"

"မင္းေျပာေတာ့ Rapunzel အေၾကာင္း မစံုစမ္းခ်င္ဘူးဆို?"

"Baby မႀကိဳက္ရင္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး"

"ဟာကြာ၊ ငါေျပာတာအဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ မင္းမသိရဲဘူးေျပာၿပီး သိေနတာေတြ မနည္းဘူးေလ"

"သူတို႔ဆံုတာကို ကိုယ္မေတာ္တဆေတြ႕မိတာပါ။ ေရစက္ကရွိေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ Baby နဲ႔ပတ္သက္သမၽွက ကိုယ္မစံုစမ္းလည္း ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕ေရာက္လာတတ္တယ္"

ျခံထဲကိုၾကည့္ရင္းေျပာေနတဲ့ Chain ကို

"ငါ့ကိုၾကည့္။ မင္းနဲ႔ငါ့အေျခအေနကို ငါလည္း သိသင့္သေလာက္သိေနၿပီ။ Lock ဘယ္ေလာက္ဆိုးခဲ့ဆိုးခဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ Ivy အေနနဲ႔ ငါတို႔ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြလို ခင္လို႔ရမွာပါ"

Chain က ျပံဳးလိုက္ၿပီး

"သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ကို ကိုယ္ေက်နပ္တယ္ Baby"

အရင္က ကိုယ့္ကို ဘယ္ေနရာမွစာရင္းမသြင္းခဲ့ဘူးေလ။

"Lock ကမင္းကို ဘယ္ေနရာမွာမွ ေနရာမေပးခဲ့မိဘူးမဟုတ္လား?"

"ကိုယ့္အမူအရာေတြက အဲဒီေလာက္ေတာင္ သိသာေနတာလား?"

"ငါေတာ့ သိေနတယ္။ တျခားလူေတြအျမင္ေတာ့ ငါမသိဘူး။ ကဲပါ၊ နားရေအာင္။ ေနာက္က်ေနၿပီ"

ႏွစ္ေယာက္သား အခန္းထဲဝင္လာၿပီး Lock က ခုတင္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာ လဲွအိပ္လိုက္ခ်ိန္ Chain ကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျခ၊ လက္ေဆးရင္း Lock ရဲ႕လက္ရွိအေျခအေနကို ေတြးေနမိတယ္။
ျပန္ထြက္လာေတာ့ Lock က ကိုယ္တစ္ပိုင္းကိုေစာင္ျခံဳၿပီး ခုတင္ေပၚမွာပက္လက္။

"Good night, Chain"

"Sleep tight, Baby"

ညအိပ္မီးေလးဖြင့္၊ က်န္တဲ့မီးေတြအကုန္ပိတ္ၿပီး တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေပၚ Chain ဝင္လွဲမိၿပီးမွ Lock ဘက္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ေတာ့ အလင္းမွိန္မွိန္မွာ ေဘးတိုက္ျမင္ေနရတဲ့ပံုရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလႊဲမိရျပန္တယ္။

အခု Baby က ကိုယ္နဲ႔တစ္ခန္းတည္းအတူတူအိပ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕တရားဝင္ခင္ပြန္းပါ။ ကာမပိုင္ေယာက္်ားလို႔ ေျပာလို႔မရေသးတာေလးတစ္ခုပဲ။ အရင္လို အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းမွ ေငးၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ အစ္ကိုေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ဟား! စိတ္ထိန္းစမ္းပါ။ ဘာေတြေလာဘတက္ျပန္ၿပီလဲကြာ။

ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ပါေစ  Baby.

■■■■■ Part XXVIII ဆက္ရန္ ■■■■■

နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာ Hepius တို့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး Violet ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ နောက်နေ့ညနေအတွက်လည်း ပြင်ဆင်စရာတွေ ပြင်ဆင်ရဦးမယ်။ Paris meeting အတွက်ပေါ့။
Violet ကိုရောက်တာနဲ့ ပြဿနာကစလာပြီ။ Lock နေတဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးကိုပဲ နှစ်ယောက်ခန်းဖြစ်အောင် ပြင်ထားပေးကြခြင်း။

"Chain အခန်းထဲက ဘာတွေရွှေ့ပေးရမှာလဲမသိလို့ မရှိမဖြစ်ဟာတွေပဲ ရွှေ့ထားတယ်။ အပြင်အဆင်ကတော့ စိတ်ကြိုက်ရွေးပြီးမှ ကျွန်တော်တို့စီစဉ်ပေးမယ်လေ။ Furniture တွေ အသစ်လဲဖို့ရောပေါ့"

"အဲဒီခုတင်ကကျ လဲလိုက်တာမဟုတ်ဘူးလား?"

Lock က အသစ်မှန်းသိသာနေတဲ့ခုတင်ကို လက်ညှိုးထိုးပြီး ပြောလာတယ်။

"ဟုတ်ကဲ့၊ ခေါင်းဆောင်။ အဲဒီတစ်ခုပဲ အသစ်လဲရသေးတာပါ"

"အရင်ကဟာ ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

"ဟိုလေ၊ အသစ်က ပိုအဆင်ပြေမလားလို့ပါ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ Chain? ကျွန်တော်တို့ ပြန်လဲပေးရမလား?"

လဲထားမိတာလည်း ခုတင်တစ်မျိုးပဲ။ နှစ်ယောက်လုံးကလည်း ခုတင်အသစ်ကိုပဲ မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး ကြည့်နေတာမို့ ဘာပြောရမှန်းမသိကြ။
Chain လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိလို့ Lock ကိုကြည့်မိတော့ Lock က

"ထားလိုက်တော့။ ကျန်တာတွေလည်း အခုအတိုင်းထားလိုက်၊ ရတယ်။ Meeting ကိစ္စ ပြောကြရအောင်"

ပြောပြီး အလုပ်ခန်းဘက်ထွက်သွားတာကြောင့် နောက်ကလိုက်ရပြန်ပါတယ်။
Meeting ကိစ္စလို့သာပြောသွားတာ Bryan, Austin နဲ့ Nick ကိုက ညနေမှပြောမယ်လို့ ချိန်းထားတာပါ။

"အခန်းက မင်းအဆင်ပြေသလိုသာ လုပ်လိုက်တော့။ သူတို့ကတော့ ထင်သလိုလုပ်ထားကြမှာပဲ"

"အဲဒါဆို Bedside table တွေကိုဖယ်လိုက်ပြီး ခုတင်အသေးတစ်လုံး ထည့်လိုက်မယ်နော်"

Lock က Chain ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး

"အင်း၊ မင်းအဆင်ပြေသလို စီစဉ်လိုက်"

"ပြီးတော့ ကိုယ့်ပစ္စည်းတွေလည်း ကိုယ့်အခန်းပဲ ပြန်ရွှေ့ထားလိုက်မယ်။ သူတို့အတွေးနဲ့သူတို့ သယ်ထည့်ထားတာတွေက အများကြီးပဲ"

"အင်း၊ အခန်း ကျယ်သွားတာပေါ့"

"ဘာပြောစရာရှိသေးလဲ Baby?"

"အဲဒီ Baby ဆိုတာ ... ထားလိုက်တော့၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူး"

"သူတို့ရှေ့ မခေါ်ပါဘူး"

"မဟုတ်ပါဘူး။ တရားဝင်လည်း လက်ထပ်ထားတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ တော်ပြီ၊  ငါနားလိုက်ဦးမယ်"

အခန်းထဲမှာပဲ တစ်ယောက်အိပ်ခုတင်လေးတစ်လုံး ရှိနေတာမို့ Lock က နားချင်တာနဲ့ လှဲချလိုက်မိတယ်။ Chain က အခန်းတွင်းအပူချိန်နဲ့ အလင်းရောင်ကိုညှိပြီး

"အခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ နေရာသွားချလိုက်ဦးမယ်"

တကယ်ကို စိတ်ပင်ပန်းရတာပါပဲ။ သူတို့ကတော့ လက်ထပ်လိုက်တယ်ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်နဲ့ အကုန်လုံးစီစဉ်လိုက်ကြတာ။ လိုချင်သလိုပြန်ပြင်ခိုင်းတော့ သူတို့တွေ အတွေးများနေကြပုံပဲ။ မတတ်နိုင်ဘူး။ ကိုယ့်အစီအစဉ်နဲ့ကိုယ်လေ။
Green ကအခန်းလေးဆီပြန်လာပြီး သိမ်းစရာရှိတာ သိမ်းရသေးတယ်။ အစ်ကိုလေးအိပ်နေလို့ အလုပ်ခန်းကိုမနှောင့်ယှက်ပါနဲ့လို့ မှာထားပြီး ကားတစ်စီးနဲ့ အပြင်ခဏထွက်လာ၊ လူရှင်းတဲ့ဆိပ်ကမ်းတစ်နေရာမှာ ကားရပ်လို့ အတွေးတွေရွက်လွှင့်မိတယ်။ Hurricane ကို ဖုန်းခေါ်ရဦးမယ်။

"ပြန်ရောက်ပြီလား Chain?"

"အင်း"

"အခု အပြင်မှာလား?"

"ဟုတ်တယ်။ မင်းကိုပြောစရာရှိလို့"

"ငါလည်း ကြားချင်ပါတယ်"

"မနေ့မနက်က Meeting ကိစ္စပြောကြရင်း မီးငယ်ရဲ့အကြံတွေလေ။ သူကလည်း လက်ခံလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ချက်ချင်းကြီးစီစဉ်လိုက်ကြတာ"

"မမျှော်လင့်ဘဲ တရားဝင်ဖြစ်သွားတာပေါ့လေ။ Congratulations!"

"အယောင်ဆောင် တရားဝင်ပွဲပါကွာ"

"မကွာရှင်းမချင်း တရားဝင်ပဲ ဟေ့ကောင်"

"စာရွက်စာတမ်းကိစ္စတွေကြောင့်ဆိုတာ မင်းလည်းသိသားပဲ"

"Step by step ပေါ့"

"အင်း၊ ငါ လောဘတက်မိတော့မယ်ထင်တယ်။ လက်မလွှတ်နိုင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ?"

"ငါက ဘယ်လိုပြောပေးရမှာလဲ?"

"Sorry, ပြီးတော့ အခုကိစ္စ Rapunzel သိသွားပြီလား?"

"မနက်က ငါပြောလိုက်ပါတယ်"

"အဲဒါလေ ... ငါ ဘယ်လိုပြောရမလဲ? ဘာပြောချင်မှန်းလည်း မသိဘူး"

"အခုကတော့ တွဲနေတာမဟုတ်ဘူးထင်တာပဲ။ သူတို့အရင်ဇာတ်လမ်းတော့ ငါလည်းသေချာမသိဘူး။ ဝင်ပါစရာကိစ္စလည်းမဟုတ်၊ မသင့်တော်တဲ့လူလည်းမဟုတ်တော့ ငါ့ညီမကအသိပေးလာမှ ငါသိဖို့လိုတာတွေမေးမယ်လို့ စဉ်းစားထားမိတဲ့ကိစ္စလေ"

"ငါဆိုလိုတာ အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့အခြေအနေကိုမသိဘဲ ငါက ..."

"လုပ်ပြီးသွားမှ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ? မင်းတို့အစီအစဉ်အတိုင်း ဆက်လုပ်လေ"

"ငါ ... ငါက"

"Chain မပီသလိုက်တာကွာ။ မင်းကို အဲဒီလိုပုံစံနဲ့ တကယ်မမြင်ချင်တာ"

"ငါ ... ကြောက်တယ်"

"ဘာရယ် ...?"

"ငါ မပိုင်ဆိုင်ထားပေမဲ့ စွန့်လွှတ်ရမှာကြောက်တယ်"

"အဟက်! မင်းကွာ ... တကယ်လွန်တယ်"

"ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့မှာပြောစရာ မင်းပဲရှိတာ။ သူ အကုန်သတိရလာရင်၊ သူသိသွားရင်၊ ငါသေသွားတာကမှ ကောင်းဦးမှာ"

ဪ ... ငါပဲရှိတာတဲ့လား? ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

"သေချင်လည်းမသေနဲ့။ ခံစားလိုက်ပါဦး"

"ငါ ဝဋ်လည်တာထင်တယ်နော်"

"ဟား ဟား ဟား ... သိပြီလား? တော်တော့ကွာ၊ အိမ်ပြန်တော့။ ကမ်းနားရောက်နေတာမဟုတ်လား?"

"အင်း၊ See you later"

"မတွေ့ချင်သေးဘူး"

ဒီတစ်ခါတော့ ငါအရင် ဖုန်းချပါရစေ Chain. ပြီးတော့ မင်းပြောတဲ့ ဝဋ်ဆိုတာကြီး မလည်စေချင်ဘူး။

¤

"အစ်ကိုလေး ဘယ်အချိန်နိုးလဲ? ဘာလုပ်နေလဲ?"

"ခြံနောက်ဘက်ဆင်းသွားတာ နည်းနည်းကြာပါပြီ"

Chain လိုက်သွားတော့ အပင်အောက်ကခုံတန်းမှာ ထိုင်တွေးနေတဲ့ Lock

"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ?"

"ဟိုရောက်ဒီရောက် မှတ်ဉာဏ်တွေပေါ့"

"အများကြီးမတွေးနေနဲ့ဦး။ ဖြည်းဖြည်းပေါ့"

"ဖြည်းဖြည်းချင်းပါပဲ။ ပေါ်လာသမျှက Ivy မှတ်ဉာဏ်တွေ။ ဒီခုံလေးက အဖေနဲ့ငါ အတူတူလုပ်ခဲ့ပြီး နှစ်တိုင်းပြန်ပြင်နေကျ၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား?"

"ဟုတ်ပါတယ်"

"ဟိုသေတ္တာလေးထဲက သေနတ်က အဖေပေးတာ။ အမေပေးတဲ့ ငါငယ်ငယ်ကဝတ်တဲ့ လက်စွပ်လေးလည်း တွေ့တယ်။ အမေ့ဆီက ငါနဲ့ဆင်တူလက်စွပ်က ဘယ်မှာလဲ?"

"အန်တီ့အရိုးပြာထားတဲ့နေရာက ဘူးလေးထဲမှာ"

"ဪ! Bracelet လေးကရော ဘယ်သူပေးထားတာလဲ?"

အဝေးကိုငေးရင်း မေးနေရာက ကိုယ့်ဘက်လှည့်ကြည့်လာတော့ ရင်ထဲလှိုက်ခုန်ပြီး ပြုံးမိသွားတယ်။ သူမမှတ်မိပေမဲ့လည်းပေါ့။

"မင်းပေးထားတာပဲ"

"ဗျာ!"

"မင်း အဲဒီလိုပြုံးတာကို ငါသိတယ်။ ပြီးတော့ ဟိုမှာ"

Chain ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ညွှန်ပြလာတဲ့ Lock.
မနက်ကမှ Zone Green မှာ ပစ္စည်းတွေသွားသိမ်းပြီး ပြန်ဝတ်ထားမိတာ။

"ဟုတ်တယ်။ ဒီနှစ်မွေးနေ့မှာ ကိုယ်ပေးတဲ့လက်ဆောင်"

"အင်း၊ သေတ္တာထဲက ကလစ်လေးတစ်စုံမှာ တစ်ဖက်ကကျိုးနေတယ်။ မီးငယ်ကလစ်လား?"

"မီးငယ် လေးနှစ်သမီးတုန်းက Baby လက်ဆောင်ပေးပြီး Baby ကြောင့်ပဲကျိုးသွားလို့ မီးငယ်က ငိုယိုသောင်းကျန်းတာတဲ့။ အဲဒီပုံစံအတိုင်း ပြန်ရှာမရလို့ တခြားတစ်ခုနဲ့အစားထိုးပေးတာလည်း လက်မခံဘူးတဲ့။ နောက်တော့ Baby ရဲ့ Shoes နဲ့လဲလိုက်တယ်။ ပုံစံတူရှိရင် ဝယ်ပေးလို့ရအောင် သိမ်းထားတာလို့ ပြောဖူးတယ်"

"ငါ့ဖိနပ်က မီးငယ်နဲ့မှမတော်တာ"

"အဲဒီဖိနပ်ကို သူတော်တဲ့အချိန်ထိသိမ်းထားပြီး ဟောင်းနေတာတောင် ထုတ်စီးခဲ့သေးတာ။ ကိုယ်တောင်မေးမိသေးတယ်၊ ဖိနပ်ကကြာပြီလားလို့။ အဲဒါကြောင့် ကိုယ်သိနေတာ"

"လက်ကိုင်ပဝါကတော့ နာမည်ပါတယ်။ Rapunzel ဆီက။ ငါတို့ကျောင်းတုန်းက ပျော်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ စာအုပ်စင်မှာ Photo Album တွေတွေ့လို့ တချို့ဟာတွေ ငါပြန်တွေးမိတာ။ ဪ၊ လက်ကိုင်ပဝါက Photo Album ထဲက ထွက်လာတာ"

"အဲဒါတော့ ကိုယ်သိပ်မသိဘူး"

"အင်း၊ အဲဒီအချိန် မင်းက ဂိုဏ်းကိစ္စတွေလုပ်နေပြီလား?"

"အဲဒီအရင်ကတည်းကပဲ"

"ဪ! ငါတို့ကိစ္စ Rapunzel သိပြီလား?"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ Baby?"

Lock က Chain ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။

"ဟင့်အင်း၊ မင်းထင်သလိုမဟုတ်ပါဘူး"

"ကိုယ်က ဘာထင်မိလို့လဲ?"

"ငါက သူ့ကို မသိစေချင်တာမဟုတ်ပါဘူး။ သူနဲ့ငါက သိပ်ခင်ခဲ့ကြတယ်လို့ ခံစားရလို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အနေနဲ့ အရင်ဆုံးအသိပေးသင့်တာမျိုးတောင် ဖြစ်သင့်သလားလို့ပါ"

တကယ်ကြီး အဲဒီလိုတွေးတာလား Baby? ဒါဆို တကယ် သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်ပဲ ရှိကြတာလား?

"မင်းက အတွေးများပြန်ပြီလား? ငါ ဘယ်သူစိမ်းကိုမှ မချစ်ဖူးခဲ့ဘူးလို့ ထင်တာပဲ"

ကျေနပ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုမချစ်တာ သိနေပေမဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း မချစ်ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတော့ ကိုယ် အကျင့်မကောင်းစွာနဲ့ ပျော်ပါရစေ။

"ဒီအသက်အရွယ်ထိကို မချစ်ဖူးဘူးလား?"

"အဲဒါအရေးကြီးလို့လား?"

"Sorry, Baby က အကုန်လုံးကို သတိမရသေးတာ မေ့သွားတယ်"

"ဟိုမှာ Bryan တို့ရောက်လာပြီ"

¤

"ဒီလောက်ဆို Chain တစ်ယောက်တည်းသွားလို့ ဖြစ်ပါတယ်"

"အင်း၊ မီးငယ်။ မီးငယ်ပါရင် ပိုအဆင်ပြေနိုင်ပေမဲ့ ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်တည်း ကွက်ကျန်နေခဲ့တာဆိုရင် မဖြစ်ဘူးလေ"

"ဟုတ်၊ ဒီလောက်ဆို Final decision ချလို့ရတဲ့ တရားဝင်မိသားစုဝင်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားတွေ အကုန်စုံပြီပဲ"

"အဲဒီတော့ Austin နဲ့ Nick က လိုက်ခဲ့ဖို့ကို ပြင်လိုက်တော့။ Bryan, ငါ စိတ်ချမယ်နော်။ အစ်ကိုလေးနဲ့ မီးငယ်ကို သေချာစောင့်ရှောက်ပါ"

"ငါ မှတ်ဉာဏ်နည်းနည်းပျောက်တာပါ။ ရူးသွားတာမဟုတ်သေးဘူး ဟေ့ကောင်။ အပိုတွေမလုပ်နဲ့"

စိုးရိမ်ပူပန်နေဟန် Chain အကြည့်တွေကြောင့်

"အဟမ်း! Chain, မီးငယ်လည်း ကလေးမဟုတ်ဘူး"

Bryan ကလည်း

"တကယ်လှုပ်ရှားကြရင် ခေါင်းဆောင်ကို ကျွန်တော်တို့မနိုင်ဘူး"

တစ်ယောက်တစ်မျိုးပြောနေကြလို့ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တဲ့ Chain. ဒီကြားထဲ Lily တို့ Info Sector နဲ့ ချိတ်ဆက်ပေးရမယ့် Nick ကပါ

"မမလေး၊ ကျွန်တော်တို့ဆက်သွယ်ကြရင် ခေါင်းဆောင်ရဲ့အခြေအနေလေးပါ ထည့်ပြောဖို့မမေ့နဲ့နော်"

"Ok, Nick. Austin ကရော ဘာပြောဦးမလဲ?"

"Chain ကိုတော့ ဘေးမသီ၊ ရန်မခစေရပါဘူး။ ဒီကကျန်တဲ့လူတွေ စိတ်ချပါ"

တစ်ယောက်တစ်မျိုးမျက်နှာပြောင်လို့အပြီးမှာ Lock ကရယ်နေပြီး Chain ကတော့ ဘယ်သူ့ကို အော်ငေါက်ရမှန်းမသိလို့ ပါးစပ်တပြင်ပြင်ဖြစ်နေပေမဲ့ အသံထွက်မလာ။

"အရင်ကရော ငါ့ရှေ့မှာ အဲဒီလိုတွေပဲလား?"

"ခေါင်းဆောင်၊ ကျွန်တော်တို့ ..."

"ဪ၊ ကိုကိုကလည်း သူတို့က မင်္ဂလာနေ့ရက်လေးတွေမို့ ပျော်လို့ပြောကြတာပါ"

"အင်း၊ Lock အနေနဲ့ပြန်မြင်ရဖို့က ဘယ်လောက်ကြာဦးမလဲမသိပေမဲ့ မင်းတို့ကို ငါ့မိသားစုလို သဘောထားပါတယ်"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ခေါင်းဆောင်။ ခေါင်းဆောင်က စည်းကမ်းတင်းကြပ်တယ်ဆိုလည်း အလုပ်သဘောဆိုတာ ကျွန်တော်တို့သိနေတာပဲ"

Spectrum ကိုရောက်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ Bryan ကပြောလာတော့ အားလုံးက ခေါင်းညိတ်မိကြတယ်။
Lock က ဘယ်လိုပဲအေးစက်ပေမဲ့ Ivy ရဲ့ အပေါ်ယံ Cover သက်သက်ဆိုတာကို အကုန်လုံးရိပ်စားမိကြပြီလေ။

¤

"Baby, ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

"မင်း ညစာစားတုန်းလေးပဲ ခဏထွက်လာပြီး ဒီအခန်းထဲပဲ ထိုင်နေတာလေ။ ငါ ဘာကူပေးရမလဲ?"

"ရပါတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာလုပ်လို့ရတယ်လေ။ နည်းနည်းလေးပြန်စစ်နေတာပါ"

"နောက်နေ့ နေ့တစ်ဝက် အချိန်ရပါသေးတယ်"

"အဲဒါ ... ပြောမလို့။ ကိုယ်တို့ မနက်ဖြန် Starry House လေးကို ခဏသွားကြမလား?"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

"အဲဒီမှာဆို Baby စိတ်ပိုလန်းတယ်လေ။ ဆေးရုံမှာလည်း အတွေးပေါင်းစုံ၊ ဆေးရုံဆင်းတော့လည်း မနားရသေးဘူးလေ။ အဲဒီနေရာလေးကို Baby ကြိုက်တော့ သွားကြမလားလို့ပါ"

"အင်း၊ ကောင်းတာပဲ။ ဒါကြောင့် အလုပ်တွေအပြတ်ဖြတ်နေတာလား?"

"ဟုတ်တယ်"

"အင်း၊ ကောင်းတာပဲ"

*Knock ... Knock*

"ကိုကိုတို့ရေ"

"ပိတ်မထားဘူး မီးငယ်"

"ဟုတ်။ အဲဒါတွေ အခုထိမပြတ်သေးဘူးလား Chain? Orange ရဲ့ Region 21 ကနေ တကူးတကမှာထားရတဲ့ ကော်ဖီစေ့လေ၊ ညနေက Nick ယူလာပေးတာ။ အဲဒါကို မီးငယ်လက်တည့်စမ်းပြီး အခန်းထဲလာပို့တာကို ကိုကိုတို့က ဒီရောက်နေတယ်။ ကော်ဖီက ကိုကိုတို့အခန်းထဲမှာထားခဲ့ပြီ။ အဲဒီအလုပ်တွေပါ အခန်းထဲရွှေ့ကြမလား? အဲဒီမှာက အသက်ရှူချောင်တယ်"

"ရွှေ့ကြတာပေါ့။ ငါဒါတွေ ယူသွားမယ် Chain, မင်း ကျန်တာတွေသယ်ခဲ့"

"မီးငယ် ဒါတွေယူသွားမယ်"

မောင်နှမနှစ်ယောက် ဖိုင်တွေ၊ စာရွက်တွေယူသွားကြတာကို Chain ရပ်ကြည့်နေပြီးမှ Laptop နဲ့ ကျန်နေတာတွေ ကောက်ယူလို့ နောက်ကလိုက်ရပါတော့တယ်။
Lily ဝိုင်းကူပြီးလို့ပြန်ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာမှာပဲ အားလုံးလက်စသတ်ပြီးတာမို့

"ဟူး ... ပြီးပြီ"

"Baby ညောင်းသွားပြီလား?"

"မင်းကိုမေးရမှာ"

"ကိုယ်ကဘာမှမဖြစ်ဘူး။ Baby ကသာ ခေါင်းကိုက်မှာစိုးရတာ"

Lock က ကော်ဖီခွက်ကိုကောက်ကိုင်ပြီး

"သိမ်းတော့။ မြင်နေရရင် ခေါင်းကိုက်တယ်"

Chain ကပြုံးလိုက်ပြီး သိမ်းစရာရှိတာတွေ သိမ်းဆည်းနေတာကို Lock က ထိုင်ကြည့်နေတယ်။

"Chain, ငါတို့ကော်ဖီနဲ့ပတ်သက်ပြီး စကားများဖူးလား?"

"ကော်ဖီနဲ့ ... မရှိဘူးထင်တယ်"

"Rapunzel နဲ့ရော?"

"ဪ ... အဲဒါဆို ကော်ဖီမဟုတ်ဘူး။ ဝိုင်နီတွေ"

"ငါက သေချာမှတ်မိတာမဟုတ်ဘူး။ ထင်တာမေးတာ"

"အဲဒီတုန်းက ကိုယ်နဲ့ Rapunzel စတွေ့ဖူးတာ။ ကိုယ်ပြန်ပြောပြရမှာလား? Baby စိတ်တိုနေရမှာစိုးလို့။ ပင်ပန်းတယ်လေ"

"မတော်တဆဖြစ်တာထင်တယ်။ ဟုတ်လား?"

"မတော်တဆ? Baby အဲဒီလို ဘယ်တုန်းကမှမတွေးခဲ့ဘူး။ ကိုယ်ရှင်းပြတာလည်း လက်မခံဘူး"

"အဲဒီလိုလား?"

"အင်း။ အဲဒါ Baby သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ပါတီ။ Baby မူးလာရင်ထိန်းရအောင်လို့ ခေါင်းဆောင်က ကိုယ့်ကိုကားမောင်းခိုင်းဖို့အကြောင်းပြပြီး ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ အိမ်ကထွက်တည်းက ကိုယ့်ကို Baby ကမကြည်ဘူးလေ။ ဟိုမှာ Rapunzel သူငယ်ချင်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုတိုက်မိတာကနေ ကိုယ့်လက်ထဲကဝိုင်ခွက် Rapunzel ပေါ် မှောက်ကျတာ။ မတော်တဆပါလို့ တောင်းပန်တာကို Baby ကလက်မခံဘဲ စကားများကြတာ"

"စကားများကြတာတော့ ဟုတ်မယ်မထင်ဘူး။ ငါကချည်း ပြဿနာလုပ်နေတာထင်တာပဲ"

"ကိုယ်အမှားလုပ်လို့ ဆူတာပဲလေ။ အဲဒီလိုမတွေးပါနဲ့"

"Chain, ငါက လူကြားထဲလည်း မင်းကို အဲဒီလိုအနိုင်ယူတတ်တာလား?"

"ဟင့်အင်း၊ မဟုတ်ပါဘူး Baby ရဲ့"

ကိုယ့်ဘက်က ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ ခေါင်းငုံ့ပေးထားခဲ့တာမို့ Baby အနိုင်ယူတာမဟုတ်ပါဘူး။

"မင်းက ငါ့ကို ငယ်ငယ်ကတည်းကစိတ်ဝင်စားတာလား?"

"အဲဒီလိုပဲ ပြောရမယ်"

"အဲဒါကြောင့်လည်း မင်းငါ့ကို ဒီလောက်ထိသည်းခံလာတာပေါ့? ဟုတ်လား?"

"သည်းခံတာရယ်လို့လည်း မဟုတ်ဘူး။ အလိုလိုဖြစ်သွားတာ"

"အင်း၊ ထားပါတော့။ အဖေက မင်းကိုတော်တော်အားကိုးပုံပဲ။ ငါ့အနားမှာ မင်းကိုအမြဲထားခဲ့တယ်ထင်တယ်"

"အဲဒါက ဒီလိုလေ။ ကျန်တဲ့လူတွေကကျ Baby ပြောရင် သိပ်ပြီးမလွန်ဆန်ရဲကြဘူး၊ မတားရဲကြဘူး။ ကိုယ်ကကျတော့ ရအောင်တားတတ်တယ်လေ"

"အဲဒါတွေကြောင့် အဖေ့ကိုမျက်နှာလုပ်တယ်ဆိုပြီး ငါကပိုပြီးအမြင်မကြည်ဖြစ်ရောလား?"

"အဲဒါကြောင့်လား?"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

"ဒီတိုင်း ကိုယ်မို့လို့အမြင်မကြည်တာ မဟုတ်ဘူးလား?"

"ငါပြောပါတယ်။ မင်းကို အကြောင်းမရှိမုန်းနေတာမျိုးတော့ မဟုတ်လောက်ဘူးလို့။ ဘာလို့ဆို အခု ငါအဲဒီလို မခံစားရဘူးလေ။ တစ်ခါတလေတော့ ကြည့်မရတာမျိုးရှိတယ်"

"ဘယ်လိုအချိန်မျိုးလဲ?"

"အခုက ရက်ဘယ်လောက်ကြာသေးလို့လဲ? အရင်မှတ်ဉာဏ်အရှိန်နဲ့ ဒီတိုင်းကြည့်မရသလိုဖြစ်တာ"

Chain က Lock ကို ငေးနေမိတယ်။ အခုအခြေအနေက Lock ဝရန်တာဘက်ကို ကော်ဖီခွက်ကိုင်ပြီး ထွက်လာတာမို့ Chain ကပါလိုက်လာပြီး စကားပြောနေကြတာပါ။ Lock က နံရံနားကလက်ရန်းပေါ် တက်ထိုင်ပြီး နံရံကိုမှီထားတာကို Chain က အနားမှာရပ်ပြီး မော့ကြည့်ကာ ငေးမဝဖြစ်နေပြီ။

"ကိုယ့်ဘက်ကအမှားတွေလည်း အများကြီးရှိနေတာလေ။ Baby အလွန်မဟုတ်ပါဘူး"

"Chain, မင်းက ငါ့နားအမြဲရှိတတ်တော့ ငါတစ်ခုမေးချင်တယ်။ မင်းကိုအားနာလို့"

"Rapunzel အကြောင်းလား? ကိုယ်သိတာ သိပ်မများဘူး။ သိသလောက်တော့ပြောပါ့မယ်"

"အင်း၊ သူနဲ့ငါကျောင်းအတူတက်ခဲ့တုန်းက ငါတို့အကြောင်းတွေ မင်းမစုံစမ်းခဲ့ဘူးလား?"

"တကူးတကကြီး မစုံစမ်းခဲ့ဘူး။ မသိချင် ... မဟုတ်ဘူး ... မသိရဲလို့"

"မင်းပြောတာ ငါကဂိုဏ်းထဲဝင်လိုက်တော့ သူက Italy ကိုထွက်သွားတယ်နော်"

"Baby တို့တွေ Architectural Firm တစ်ခု လုပ်ကြသေးတယ်"

"တခြားသူငယ်ချင်းတွေလည်း ပါတယ်လေ။ ငါဓာတ်ပုံတွေတွေ့တယ်။ နည်းနည်းလည်း သတိရတယ်"

"နောက်တော့ Baby က Spectrum ထဲဝင်လိုက်ရလို့ သူကလည်း ထွက်သွားတာ။ ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က အဲဒါကိုဆက်လုပ်ကြတယ်။ သူတို့က ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ကပဲ လက်ထပ်လိုက်ကြပြီ။ Baby သွားခဲ့သေးတယ်။ Rapunzel ပြန်ရောက်မှ ထပ်ချိန်းကြမယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ Baby တို့လေးယောက် မဆုံဖြစ်ကြသေးဘူး။ Rapunzel နဲ့တော့ သူတို့တွေ့ပြီးကြပြီ"

"Chain"

"ဗျာ"

"မင်းပြောတော့ Rapunzel အကြောင်း မစုံစမ်းချင်ဘူးဆို?"

"Baby မကြိုက်ရင် မလုပ်တော့ပါဘူး"

"ဟာကွာ၊ ငါပြောတာအဲဒီလိုမဟုတ်ဘူး။ မင်းမသိရဲဘူးပြောပြီး သိနေတာတွေ မနည်းဘူးလေ"

"သူတို့ဆုံတာကို ကိုယ်မတော်တဆတွေ့မိတာပါ။ ရေစက်ကရှိနေတယ် ထင်ပါရဲ့။ Baby နဲ့ပတ်သက်သမျှက ကိုယ်မစုံစမ်းလည်း ကိုယ့်မျက်စိရှေ့ရောက်လာတတ်တယ်"

ခြံထဲကိုကြည့်ရင်းပြောနေတဲ့ Chain ကို

"ငါ့ကိုကြည့်။ မင်းနဲ့ငါ့အခြေအနေကို ငါလည်း သိသင့်သလောက်သိနေပြီ။ Lock ဘယ်လောက်ဆိုးခဲ့ဆိုးခဲ့ အခုအချိန်မှာ Ivy အနေနဲ့ ငါတို့တွေ သူငယ်ချင်းတွေလို ခင်လို့ရမှာပါ"

Chain က ပြုံးလိုက်ပြီး

"သူငယ်ချင်းဆိုရင်ကို ကိုယ်ကျေနပ်တယ် Baby"

အရင်က ကိုယ့်ကို ဘယ်နေရာမှစာရင်းမသွင်းခဲ့ဘူးလေ။

"Lock ကမင်းကို ဘယ်နေရာမှာမှ နေရာမပေးခဲ့မိဘူးမဟုတ်လား?"

"ကိုယ့်အမူအရာတွေက အဲဒီလောက်တောင် သိသာနေတာလား?"

"ငါတော့ သိနေတယ်။ တခြားလူတွေအမြင်တော့ ငါမသိဘူး။ ကဲပါ၊ နားရအောင်။ နောက်ကျနေပြီ"

နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲဝင်လာပြီး Lock က ခုတင်ကျယ်ကြီးပေါ်မှာ လှဲအိပ်လိုက်ချိန် Chain ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ခြေ၊ လက်ဆေးရင်း Lock ရဲ့လက်ရှိအခြေအနေကို တွေးနေမိတယ်။
ပြန်ထွက်လာတော့ Lock က ကိုယ်တစ်ပိုင်းကိုစောင်ခြုံပြီး ခုတင်ပေါ်မှာပက်လက်။

"Good night, Chain"

"Sleep tight, Baby"

ညအိပ်မီးလေးဖွင့်၊ ကျန်တဲ့မီးတွေအကုန်ပိတ်ပြီး တစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ပေါ် Chain ဝင်လှဲမိပြီးမှ Lock ဘက်ငဲ့စောင်းကြည့်တော့ အလင်းမှိန်မှိန်မှာ ဘေးတိုက်မြင်နေရတဲ့ပုံရိပ်တစ်ခုကြောင့် မျက်နှာလွှဲမိရပြန်တယ်။

အခု Baby က ကိုယ်နဲ့တစ်ခန်းတည်းအတူတူအိပ်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့တရားဝင်ခင်ပွန်းပါ။ ကာမပိုင်ယောက်ျားလို့ ပြောလို့မရသေးတာလေးတစ်ခုပဲ။ အရင်လို အိပ်ပျော်နေတုန်းမှ ငေးကြည့်ခဲ့ရတဲ့ အစ်ကိုလေးမဟုတ်တော့ဘူးပေါ့။
ဟား! စိတ်ထိန်းစမ်းပါ။ ဘာတွေလောဘတက်ပြန်ပြီလဲကွာ။

နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်ပါစေ  Baby.

■■■■■ Part XXVIII ဆက်ရန် ■■■■■