"အစ္ကိုေလး၊ ေနာက္တစ္ပတ္သြားရင္ ငါလည္းလိုက္မယ္"

"မေခၚဘူး။ မ႐ႈပ္စမ္းနဲ႔"

"ကေလးေလးအေမနဲ႔ ေတြ႕ဖူးခ်င္လို႔ပါ"

"ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ မင္းေတြ႕ဖူးတယ္။ အာ႐ံုလာမေနာက္နဲ႔"

"ေခၚသြားပါ။ အစ္ကိုေလးစကားအတိုင္းပဲ ေနပါ့မယ္၊ ဘာျပႆနာမွမျဖစ္ေစရဘူးေလ"

"လာမရႈပ္နဲ႔၊ အဲဒီကိစၥ မင္းကဘယ္လိုသိသြားတာလဲ?"

"ဟိုအ႐ုပ္ေလးေျပာလို႔သိတာ"

"Punzel လား?"

"အင္း၊ Kyle နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတုန္း ၾကားလိုက္တာ"

"မင္းကေလ ..."

.

"Chain ေရ၊ သြားမယ္ေလ။ အဝတ္အစားေတာင္ မလဲရေသးဘူးလား? သြားလဲေတာ့"

"အင္း အ႐ုပ္ေလး၊ ငါ သြားလဲလိုက္ဦးမယ္"

.

"အဲဒါ ဘယ္ကိုေျခရွည္ၾကဦးမွာလဲ?"

"Everest Condo ကိုေလ၊ စစ္စရာေလးေတြရွိတယ္။ ေရာက္လက္စနဲ႔ Mall ကိုနည္းနည္းပတ္မယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ Chain ကိုေခၚေနတာ"

"ရွည္ကိုရွည္ၾကတယ္"

"အရုပ္၊ ငါ ၿပီးၿပီ။ အစ္ကိုေလး၊ ငါ အ႐ုပ္နဲ႔လိုက္သြားမယ္ေနာ္"

"ျပန္ေရာက္မွပဲ ေျပာပါေတာ့လား?"

"အ႐ုပ္ေလးက သူေျပာထားလိုက္မယ္တဲ့"

"ဟုတ္တယ္ေလ၊ ကုိကုိ႔ကို မီးငယ္ေျပာထားၿပီးသား Chain ရဲ႕။ ကိုကိုဘာမွာဦးမလဲ?"

"မမွာေတာ့ဘူး၊ Simon ပါမွာမဟုတ္လား?"

"ဟုတ္။ အဲဒါဆို မီးငယ္တို႔ သြားေတာ့မယ္"

"အစ္ကိုေလး၊ တာ့တာ"

အခုမွေျပာၿပီး မီးငယ္ေျပာထားတယ္ဆိုပဲ။ ႏွစ္ေယာက္သားထြက္သြားၾကေတာ့မွ

"Mall ကိုပတ္ဖို႔လား၊ ႐ိုက္ကြင္းသြားတာလား မသဲကြဲဘူး။ အဲဒီဆံပင္ေတြလည္း ဘယ္ေတာ့ဆြဲညႇပ္မိမလဲ မသိဘူး။ မ်က္စိကိုေနာက္ေနတာပဲ"

Chain က အခုတေလာ သူ႔ဆံပင္ကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔စည္းထားတတ္တာေၾကာင့္ Lock အျမင္ကတ္မိတာေတာ့အမွန္။
ေနာက္ဘက္မွာျဖစ္သလိုစုစည္းၿပီး မ်က္ႏွာေပၚဆံပင္က်ေနတာတစ္မ်ိဳး၊ ခပ္ျမင့္ျမင့္စည္းထားလို႔ မမီတဲ့ဆံပင္ေတြ ကုပ္ေပၚမွာက်န္ေနတာကတစ္ပံုနဲ႔ မ်က္စိေနာက္စရာ။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေရွ႕ပိုင္းကဆံပင္နည္းနည္းယူပီး ထိပ္မွာစည္းလို႔စည္း၊ တစ္ဝက္စည္းလို႔စည္းနဲ႔ အခုကေတာ့ ဘီးကုပ္နဲ႔သပ္တင္ၿပီး ထြက္သြားျပန္ၿပီ။
ငယ္ငယ္တုန္းက Chain ဆံပင္နည္းနည္းရွည္တာနဲ႔ လက္ေဆာ့တတ္တဲ့မီးငယ္က အခုထိလည္း ခ်ိဳႏွစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး စည္းေပးထားတတ္တာမ်ိဳး။ ဟိုတစ္ေန႔က Spiral Headband နဲ႔ ေခါင္းစည္းႀကိဳးအနက္ေတြ Chain အတြက္ဝယ္လာေပးတာ ေတြ႕မိပါရဲ႕။ ထိပ္မွာ ကလစ္အမည္းနဲ႔ညႇပ္ထားတာကရွိေသးတယ္။ မီးငယ္အတြက္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ရေနပံုပါ။ လက္ေဆာ့တဲ့သူက ေဆာ့သလို ၿငိမ္တဲ့လူကလည္း ၿငိမ္ခံတယ္။
ဲအဲဒီလိုဗရုတ္သုတ္ခပံုစံနဲ႔ တစ္ဝန္းလံုးပတ္သြားေနတာလည္း အံဩစရာ။

¤

Lily အလုပ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ Chain က ႐ံုးခန္းရွိရာတစ္လႊာလံုးကို ပတ္ၿပီးစပ္စုေနျပန္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ထပ္မသြားရဘူးဆိုတာေၾကာင့္ တစ္လႊာလံုးကို အလြတ္က်က္ေနသလိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနတဲ့တပည့္ခမ်ာ အေနာက္ကတစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ရတာ Air con ေတြေအာက္ ေခၽြးစို႔မတတ္။

"ေညာင္းလိုက္တာ၊ မင္းမေညာင္းဘူးလား?"

"အစ္ကိုေလး ေရေသာက္ဦးမလား?"

"မေသာက္ေတာ့ဘူး။ ထိုင္စမ္းပါကြာ"

အလွပန္းအိုးႀကီးတစ္လံုးကိုပတ္ဝိုင္းထားတဲ့ ထိုင္စရာေဘာင္တန္းမွာထိုင္ေနရင္း Chain ကေျပာေတာ့ ဝင္ထိုင္ရွာတယ္။ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ဆိုရင္သာ ေမာ္မၾကည့္ရဲၾကတာ၊ Chain က အရင္ကတည္းက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္သူမို႔ အားလံုးက Chain နဲ႔ဆို အဆင္ေျပေနၾကပါတယ္။
ေျခေထာက္ေတြတင္ၿပီး တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ကာ အလယ္မွာရွိတဲ့ ပန္းအိုးနဲ႔ပန္းပင္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနတုန္း

"Chain"

"အရုပ္ေလး၊ အလုပ္ၿပီးၿပီလား?"

"ၿပီးသြားၿပီ၊ တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္။ ၿပီးမွ Mall ကိုပတ္မယ္ေလ"

"အင္း၊ ေကာင္းတယ္"

.

"အ႐ုပ္ေလး၊ ဟိုကထမင္းေၾကာ္ကို ငါသိသလိုပဲ"

ေဘးဘက္ဝိုင္းကိုလာခ်ေပးတဲ့ ၾကက္ဥခ်ပ္ေလးအုပ္ထားတဲ့ထမင္းေၾကာ္ကို ေျပာေနတာေၾကာင့္

"အင္း၊ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ Chain က ကၽြမ္းက်င္တယ္"

"အဲဒီလိုလား? အဲ ... ငါမွာတဲ့ၾကက္ေၾကာ္ လာၿပီ"

မွာထားတာေတြစားေသာက္ၿပီးေတာ့ Mall ကိုပတ္ၿပီးေလၽွာက္ၾကည့္တာ ႏွစ္ထပ္ပဲရွိေသး၊ Chain တို႔ ေဖာက္လာပါေတာ့တယ္။

"မ်က္စိ႐ႈပ္တယ္၊ ေျခေထာက္ေညာင္းတယ္။ အရုပ္ေလးပဲ ဆက္သြားေတာ့၊ ငါ ဟိုဘက္မွာေစာင့္မယ္"

"အဲ၊ ေနဦး။ ေလၽွာက္မသြားတာေသခ်ာလား? Simon ကိုထားခဲ့မယ္"

"ေခၚသြားေလ"

"သူတို႔ပါဦးမွာပဲ။ Simon, Chain နဲ႔ေနခဲ့ေပးေနာ္။ Lily အေပၚထပ္မွာ ဝယ္စရာရွိတာဝယ္ၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္"

"စိတ္ခ် မမေလး"

"မူးေနာက္ေနတာပဲ။ သူတို႔မို႔ ပတ္ႏိုင္တယ္။ ေညာင္းကလည္းေညာင္းေသး"

"Chain ပဲ အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာေျပာေနတာမဟုတ္ဘူးလား?"

"ဒီေနရာေတာ့ ေနာက္မလာဘူး။ Simon, ဟိုဘက္ကဘာလဲ?"

"Kid Cafe ေလ"

"အဲဒါ ဘာလဲ?"

"ကေလးေတြအတြက္ ကစားဖို႔ေနရာေတြေရာ၊ အစားအေသာက္ေတြေရာ ရတာမ်ိဳးေလ"

"သြားၾကည့္ရေအာင္"

"ဟုတ္၊ သြားေလ"

ေထာင့္ခံုတစ္ေနရာမွာထိုင္ၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ကေလးေတြ၊ မိဘေတြကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Simon လည္း ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတယ္။

"ငါ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္မွတ္မိခ်င္သြားၿပီ"

Simon ေခါင္းသာညိတ္ႏိုင္တယ္။ Chain ရဲ႕ငယ္ဘဝကမလွခဲ့တာ သူတို႔လည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေတာ့ သိထားၾကသူေတြမဟုတ္ပါလား?
ခဏၾကာသြားၿပီးေတာ့ Simon ဆီဖုန္းဝင္လာၿပီး Lily လိုက္လာပါတယ္။

"Chain, အေညာင္းေျပၿပီလား? ဘာဝယ္ခ်င္ေသးလဲ?"

"ဝယ္ထားတာေတြလည္း စံုေနၿပီပဲ။ ျပန္ရေအာင္"

"ျပန္ၾကစို႔"

ျပန္ဆင္းလာခဲ့ၾကၿပီး Ground Floor ကေနျပန္အထြက္မွာ ဖိနပ္ဆိုင္ေရွ႕ကအျဖတ္

"အ႐ုပ္ေလး၊ ငါ ဖိနပ္ဝယ္မယ္"

"ဪ၊ ဝယ္ေလ"

ေဆး႐ံုဆင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ဖိနပ္ဆို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာစီးတတ္သူက ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ Shoes ေတြ ေရြးေနတာေၾကာင့္

"Chain က ဘာစိတ္ကူးေပါက္လို႔လဲ?"

"ငါ့အတြက္မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္ကိုေလးအတြက္"

"Size သိလို႔လား?"

"အဝတ္အစားေတြေရာ၊ ဖိနပ္ေတြေရာ ဟိုေန႔ကမွ ငါမွတ္ထားတာ"

"အဲ"

Lily ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူက ဘယ္အဝတ္အစားေတြအထိ မွတ္ထားလိုက္လဲမွ မသိႏိုင္တာေလ။
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာ ရပ္ေစာင့္ေနမိပါေတာ့တယ္။

¤

Lily တို႔ျပန္အလာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕မွာ Ambulance တစ္စီးနဲ႔ ရဲကားေရာ၊ လူေတြေရာ႐ႈပ္ေနလို႔ ကားေတြက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းေနရေတာ့ Chain က မွန္တံခါးဖြင့္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ ေဘးက ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူေတြ ေျပာေနသမၽွကိုၾကားေနရေတာ့ နားစြင့္မိၾကတယ္။

"ကေလးက သနားစရာပဲ။ အေမတစ္ခု၊ သားတစ္ခုပါဆိုမွကြာ"

"ေအးေလ၊ Mrs. Brown က ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ဆံုးသြားရရွာတာလည္း ႏွေျမာစရာ"

ေရွ႕ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ Ambulance ေပၚတင္လိုက္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရယ္၊ ေနာက္က ရဲဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္လက္ေပၚမွာ ငိုေနတဲ့ ခုနစ္ႏွစ္၊ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
႐ုတ္တရက္ႀကီး Chain ၿငိမ္က်သြားတာကို Lily သတိမထားမိေသးပါ။

.

"ကေလးရဲ႕ေမေမက ေသြးတိုးၿပီးေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္တာ။ ဧည့္သည္ေရာက္လာေတာ့ ေခၚၾကည့္တာ ကေလးေမေမက မရွိေတာ့ဘူး"

"ေမေမက ဘယ္သြားလို႔လဲ ဦးဦး? ေဆး႐ံုကိုလား?"

"ကေလးရဲ႕ေမေမက ေကာင္းကင္ဘံုကိုသြားႏွင့္ၿပီ"

"ေမေမက ... ေသ ... ေသသြားတာလား?"

"ကေလးရယ္"

ရွင္းျပေနတဲ့ရဲသားက ေပြ႕ဖက္ၿပီး Ambulance ဆီေခၚလာခဲ့ေတာ့

"ေမေမက ေနမေကာင္းလို႔ ဟိုခုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတာမဟုတ္လား?"

လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးရဲ႕ ညႊန္ျပရာအဆံုးမွာ ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။

"ကေလး၊ ကေလးမွာ တျခားေဆြမ်ိဳးေတြဘယ္သူရွိေသးလဲ?"

"မရွိဘူး။ ေမေမကေျပာတယ္။ တစ္ကမာၻလံုးမွာ ေမေမနဲ႔သားကလြဲရင္ သားတို႔အတြက္ ေဆြမ်ိဳးမရွိဘူးတဲ့"

.

"ေမေမ"

"Chain, ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?"

"ေမေမ၊ ေမေမက ... ေမေမက ..."

ေခါင္းခါရမ္းရင္း အေမကိုေရရြတ္ေနတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Lily စိတ္ပူသြားမိတယ္။

"Chain, သတိထားေလ။ Chain! Simon, လုပ္ပါဦး၊ Chain ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး"

ေရွ႕ခန္းမွာပါလာတဲ့ Simon က

"မမေလး၊ ခဏေလးထိန္းထားေနာ္။ မင္းက ဟိုဘက္လမ္းေၾကာထဲျပန္ေကြ႕၊ Doctor Hepius ဆီသြားရေအာင္။ Chain က သူငယ္ငယ္ကကိစၥတစ္ခုခုကို သတိရသြားတာေနမွာ မမေလး"

Simon က ေနာက္ခန္းကိုကူးလာၿပီး Chain ရဲ႕တစ္ဘက္ေဘးမွာထိုင္ကာ

"Chain, ေရွ႕ကိုမၾကည့္နဲ႔ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တစ္ခုခုေျပာရေအာင္ေလ။ Chain, ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိတယ္မဟုတ္လား?"

"Simon"

"အင္း၊ Simon. ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခုနကပဲ Mall မွာ Shopping ထြက္ၾကတယ္ေလ"

"Shopping? ဟင့္အင္း၊ မဟုတ္ဘူး။ ေမေမေလ၊ ေမေမက ... ငါ ေက်ာင္းကျပန္လာေတာ့ ..."

"မဟုတ္ဘူး Chain. အခုမွ Shopping ထြက္ၿပီးျပန္လာတာ"

"ငါက Dexter ေလ"

"အခုက Chain ပါ။ အ႐ုပ္ေလးနဲ႔အတူ အျပင္ထြက္လာတဲ့ Chain"

"အ႐ုပ္? အား ... မဟုတ္ဘူး။ ေမေမမရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ရဲသားဦးဦးကေျပာတာ၊ ေမေမ ေကာင္းကင္ဘံုကို ... သြားၿပီတဲ့"

"သတိထားေလ Chain, ဘယ္ရဲသားဦးဦးမွ မရွိဘူး။ မေတြးနဲ႔ေတာ့"

"ငါေတြ႕လိုက္တယ္၊ ရွိတယ္။ အား ဟား ... ေခါင္းကိုက္တယ္"

တစ္ေယာက္တည္း ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနတဲ့ Chain ကိုၾကည့္ၿပီး ေက်ာကိုသပ္ေပးေနရင္း Lily လည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔။ ဘာမွမေျပာတတ္ေတာ့သလို ဘယ္လိုမွလည္းမလုပ္တတ္။ Simon က အတတ္ႏိုင္ဆံုးစိတ္ေျပာင္းေပးေနသလို ကားကလည္း ေဆးရံုဆီတစ္ရွိန္ထိုးသြားေနခဲ့တယ္။

"Chain, Chain! ဟာကြာ ... ျမန္ျမန္ေမာင္းေလ"

သူ႔လက္ေပၚမွာသတိေမ့သြားတဲ့ Chain ေၾကာင့္ Simon အေလာတႀကီးေျပာမိၿပီးမွ

"မမေလး၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား?"

"ဟင္? အင္း၊ အဆင္ .. ေျပပါတယ္"

"Doctor ကိုဖုန္းႀကိဳဆက္ဖို႔ေလ အဲဒါ"

Lily က Chain ကိုယ္ကိုထိန္းလို႔ ေနာက္မွီမွာမွီေစကာ သူကထိန္းထားေပးရင္း

"ဆက္လိုက္ပါ"

စကားတစ္လံုးထြက္ဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္မို႔ Simon ကိုသာဆက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ Hurricane တုန္းကေရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရင္ပူလိုက္မလဲ?
Simon က အေၾကာင္းစံုရွင္းျပၿပီးေတာ့ Chain ကိုယ္ကိုျပန္ထိန္းထားရင္းမွ Lily ကိုလည္း စိတ္မခ်တာေၾကာင့္

"မမေလး၊ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားပါ။ Chain က ခုနကလိုနာက်င္ခံစားေနရမွာထက္ ေမ့သြားေတာ့လည္း အခုေလာေလာဆယ္ ခံစားရတာသက္သာတာေပါ့။ ေဆး႐ံုလည္းနီးေနၿပီေလ။ အရမ္းႀကီးလည္း မစိုးရိမ္နဲ႔ေတာ့ေလေနာ္"

"အင္း၊ Lily ... Lily အဆင္ေျပတယ္"

ဟင့္အင္း ... တကယ္ဆို အဆင္ေျပမေနဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ Chain က ကိုကို႔အတြက္ဆို အသက္ေပးဖို႔ မႏွေျမာတာေနမွာ။ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူရဲ႕နာက်င္မႈအစား ကိုယ္တိုင္ေသသြားတာကမွ ခံသာဦးမယ္ေလ။

¤

"မီးငယ္အဆင္ေျပလား? Chain က ဟိုတစ္ေခါက္လိုထပ္ျဖစ္တာပါ။ ကိုႀကီးလည္း သူ႔အေျခအေနကိုသိေနၿပီမို႔ ေနာက္ဆို သူ႔အတြက္ေဆးေဆာင္ထားဖို႔ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္။ အရင္တစ္ေခါက္ကတည္းက သတိထားလိုက္ရမွာကို လိုသြားတယ္"

"ဟုတ္၊ အခု Chain က စိတ္ခ်ရၿပီလား?"

"အင္းေပါ့၊ ႏိုးလာရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ။ သူ႔အတြက္ ေနာက္ထပ္နာက်င္စရာကိစၥေတြနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ျပန္မၾကံဳဖို႔ေတာ့ ဆုေတာင္း႐ံုေပါ့။ မီးငယ္ အရမ္းလန္႔သြားတယ္မဟုတ္လား? ခဏနားပါလား?"

Chain ခုတင္ေဘးနားေလးထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ Lily ကို Hepius ေခ်ာ့ေျပာေနမိတယ္။ ကေလးက မ်က္ႏွာေလးေတာင္ျဖဴေဖ်ာ့ေနလို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး တစ္ခုခုလုပ္ေပးမွျဖစ္မွာေလ။

"Chain ကေလ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ကိုႀကီးေဆးရံုနဲ႔ လြတ္ပါ့မလဲေနာ္! သူ႔ကို ခဏခဏအခုလိုပံုစံျမင္ရတာက ..."

"ကဲပါ၊ မေတြးနဲ႔ေတာ့။ Lock ကို Simon အေၾကာင္းၾကားထားတယ္မဟုတ္လား? မီးငယ္ေလးက နားလိုက္ဦး"

"ဟိုတစ္ေခါက္က Hurricane လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးစိုးရိမ္ခဲ့ရမွာ။ သူ႔ကို ကိုႀကီးအေၾကာင္းၾကားေပးပါလား။ မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူးလို႔ပါ ေျပာေပး၊ သူမသိရရင္ ပိုဆိုးလိမ့္မယ္"

"အင္း၊ ေျပာေပးမယ္။ နားလိုက္ေတာ့ ငါ့ညီမေလးရယ္။ လာ ... ထ"

Lily ကိုေခ်ာ့ေမာ့ေခၚေနတုန္း အခန္းထဲေရာက္ခ်လာတဲ့ Lock. အရင္တစ္ခါကေလာက္ေတာ့ ဆိုးမေနခဲ့ပါ။ ပထမဆံုးၾကံဳဖူးတာမဟုတ္ေတာ့သလို Simon ကလည္းေသခ်ာေျပာျပေပးထားလို႔ ထင္ပါရဲ႕။

"ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ Hepius?"

"ကိုကို ... အဟင့္ ..."

အစ္ကိုျဖစ္သူကိုျမင္ေတာ့ ေျပးဖက္ၿပီး Lily တစ္ေယာက္ငိုပါေတာ့တယ္။ Hepius က Lily ကို သူတို႔အခန္းထဲေခၚသြားၿပီးနားခိုင္းဖို႔  Lock ကိုခပ္တိုးတိုးေျပာေနလို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ေခၚလာေတာ့ Eliza လိုက္လာကာ Lily ကိုေဆးထိုးေပးသြားခဲ့တယ္။ Lily အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မွ Chain အခန္းဘက္ျပန္လာေတာ့ အခန္းအျပင္ကခံုမွာ Simon နဲ႔ Hepius ကထိုင္ေစာင့္ေနေလရဲ႕။

"Simon ေတာ့ ေသခ်ာရွင္းျပပါတယ္။ သူက အဲဒီလိုေတြၾကံဳတိုင္း အခုလိုျဖစ္ေနေတာ့မွာလား?"

"သူ႔အတြက္ အိပ္မက္ဆိုးေတြမကုန္သေရြ႕ အခုလိုျဖစ္ေနမွာကိုေတာ့ ငါလည္းစိုးရိမ္မိတယ္ Lock"

"အခုကသူ႔အေမေသတဲ့ကိစၥကို သတိျပန္ရတာဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္နာက်င္စရာ ဘာက်န္ႏိုင္ေသးလို႔လဲ?"

"အဲဒါေတာ့ ဘယ္သိႏို္င္မလဲကြာ။ သူ႔စိတ္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ဘယ္သူကသိႏိုင္ပါ့မလဲ? သူတစ္ေယာက္တည္း ၿမိဳသိပ္ခံစားခဲ့ရတာေတြမ်ားေလေလ သူ႔အတြက္ နာက်င္စရာမ်ားေလေပါ့"

"ဘယ္မွမသြားဘဲ ေနခိုင္းရမလိုပဲ"

"ေအး၊ ငါလည္း အရင္က မင္းအဲဒီလိုလုပ္ခဲ့တာေတြကို သေဘာမက်ဘူး။ အခုေတာ့ အိမ္ထဲေနတာက သူ႔အတြက္ပိုလံုျခံဳသလိုပဲ"

"ငါဆိုလိုခ်င္တာက ..."

"ငါသိပါတယ္။ အျဖစ္ေျပာတာပါ"

"ဘယ္မွာေနေနပါ၊ တိုက္ဆိုင္ရင္ေတာ့ မေရွာင္ႏိုင္ေလာက္ဘူး"

"အဲဒါေၾကာင့္ ငါ ေဆးတခ်ိဳ႕ေပးထားမယ္။ ၾကံဳလာခဲ့သည္ရွိေသာ္ သူစိတ္ၿငိမ္ေအာင္ေပါ့။ မီးငယ္ေျပာသလိုပဲ၊ Chain က ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ငါ့ေဆး႐ံုနဲ႔လြတ္ပါ့မလဲ? ငါလည္းသူ႔ကို ေဆး႐ံုခုတင္ေပၚမွာ မျမင္ခ်င္ဘူး"

"အင္း၊ မင္းနားခ်င္ရင္နားေလ။ မနက္ကတည္းက Nancy လည္းမရွိလို႔ မင္းတစ္ေယာက္တည္း အလုပ္႐ႈပ္ေနတာဆို? ငါေစာင့္ေနလိုက္မယ္"

"အင္း၊ ခဏေလးေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္နားလိုက္ဦးမယ္။ ဪ၊ ငါ Hurricane ကို အေၾကာင္းၾကားထားတယ္ေနာ္။ မီးငယ္ကလည္းေျပာတယ္၊ Hurricane က မသိလိုက္ရရင္ ပိုဆိုးလိမ့္မယ္တဲ့"

"သူက ... ေအးပါ၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ စိတ္မပူရေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္မဟုတ္လား?"

"အင္း"

¤

"Lock"

တံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ ခပ္တိုးတိုးေခၚသံေၾကာင့္ Lock လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အေလာတႀကီးပံုစံနဲ႔ေရာက္လာတဲ့ Hurricane.

"မစိုးရိမ္ရေတာ့တာကို ေအးေအးေဆးေဆးမလာဘူး"

"Parking က ဟိုးေဘးဘက္မွာပဲလြတ္ေတာ့တယ္။ Lift ကလည္း လြတ္သြားလို႔"

အဲဒါေၾကာင့္ အေျပးအလႊားေလွကားကတက္လာတယ္ေပါ့။ ပိုကိုပိုပါတယ္ Hurricane ရာ။

အခန္းအျပင္ထြက္လာလိုက္ၿပီး ခံုေတြေပၚထိုင္လိုက္ၾကကာ

"Simon ေျပာပံုအရဆို သူ႔အေမဆံုးတုန္းကပံုစံမ်ိဳး လမ္းမွာေတြ႕ခဲ့တာပဲ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူေျပာျပဖူးလို႔သိတယ္"

"မင္းေျပာသလိုပဲ အိမ္ထဲမွာသာ ထားရမယ့္ပံု"

"လာျပန္ပါၿပီ တစ္ေယာက္။ Hepius လည္း အဲဒါပဲေျပာတယ္"

"ကိုယ္ဆိုလိုတာက ..."

"သိပါတယ္။ အခု Hepius က သူ႔အတြက္ေဆးေပးထားမယ္ေျပာတယ္။ ထပ္ၾကံဳခဲ့သည္ရွိေသာ္ေပါ့"

"သူ႔ရဲ႕အိပ္မက္ဆိုးေတြကေတာ့ ရွိေသးတယ္"

"အဲဒါေတြကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကပိုသိမွာေပါ့"

"အင္း၊ မင္းလည္းသိသင့္တယ္ Lock"

"ေနာက္မွ ေျပာျပထားေပါ့"

"အင္း။ Lily ေရာ? သူေတာ္ေတာ္ေလးလန္႔သြားမွာ"

"လန္႔သြားရွာတယ္။ အခုကေတာ့ Hepius တို႔ဆီမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္"

"ဪ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ Simon ပါေနလို႔။ တစ္ေယာက္တည္းဆို ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနရွာမွာ"

"အခုလည္း ျဖဴေဖ်ာ့ေနတယ္။ ခုနကမွ ေဆးထိုးေပးထားရတယ္"

"အဲဒီကေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာတာ"

"မီးငယ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ထက္စာရင္ Chain နဲ႔ေနတဲ့အခ်ိန္ကေတာင္ ပိုမ်ားမယ္ထင္တယ္။ ငယ္ငယ္ကလည္း Chain ကပဲ ထိန္းလာခဲ့တာကိုး။ နည္းတဲ့သံေယာဇဥ္မွမဟုတ္တာ"

"Lock ကေတာ့ သိပ္ၿပီး သံေယာဇဥ္မထားတတ္ပံုပဲ"

"ပူလြန္းလို႔ပါ။ ေဘးကလူေတြၾကည့္႐ံုနဲ႔တင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပူေနၾကလဲ သိသာတယ္"

"မင္းကေတာ့ အပူမဟပ္ဖူးတာက်လို႔ကြာ"

"စကားလာမအစ္နဲ႔ေလ။ လူပဲဗ်ာ၊ ပူတတ္တာေပါ့။ တဟုန္းဟုန္းထေတာက္ေနရမွာေတာ့ သေဘာမက်ဘူး"

"ေသြးေအးလြန္းပါတယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေလး အားက်မိပါရဲ႕"

"ရက္စက္တယ္လို႔ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးလား?"

"အသည္းႏွလံုးမရွိဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တာ"

"ဟာဟ! ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ?"

"စက္႐ုပ္လို Programs အတိုင္းသြားေနတာေတြ ေလၽွာ့ေပါ့ကြာ"

"လူဆိုတာေတာ့ စက္႐ုပ္မဟုတ္ပါဘူးေလ"

"မင္းသိဖို႔ပဲလိုတာပါ"

မင္းသိဖို႔ပဲလိုတာ Lock. မင္း Programs ေတြေၾကာင့္ပဲ ငါတို႔ေတြပါ ဂယက္ေတြရိုက္ေနတာ။

ကၽြန္ေတာ္စက္႐ုပ္မဟုတ္တာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔သိၾကတာပဲ။ ဦးေႏွာက္အသံုးမ်ားေနလို႔ပါ။

■■■■■ Part LVII ဆက္ရန္ ■■■■■

"အစ်ကိုလေး၊ နောက်တစ်ပတ်သွားရင် ငါလည်းလိုက်မယ်"

"မခေါ်ဘူး။ မရှုပ်စမ်းနဲ့"

"ကလေးလေးအမေနဲ့ တွေ့ဖူးချင်လို့ပါ"

"ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ မင်းတွေ့ဖူးတယ်။ အာရုံလာမနောက်နဲ့"

"ခေါ်သွားပါ။ အစ်ကိုလေးစကားအတိုင်းပဲ နေပါ့မယ်၊ ဘာပြဿနာမှမဖြစ်စေရဘူးလေ"

"လာမရှုပ်နဲ့၊ အဲဒီကိစ္စ မင်းကဘယ်လိုသိသွားတာလဲ?"

"ဟိုအရုပ်လေးပြောလို့သိတာ"

"Punzel လား?"

"အင်း၊ Kyle နဲ့ ဖုန်းပြောနေတုန်း ကြားလိုက်တာ"

"မင်းကလေ ..."

.

"Chain ရေ၊ သွားမယ်လေ။ အဝတ်အစားတောင် မလဲရသေးဘူးလား? သွားလဲတော့"

"အင်း အရုပ်လေး၊ ငါ သွားလဲလိုက်ဦးမယ်"

.

"အဲဒါ ဘယ်ကိုခြေရှည်ကြဦးမှာလဲ?"

"Everest Condo ကိုလေ၊ စစ်စရာလေးတွေရှိတယ်။ ရောက်လက်စနဲ့ Mall ကိုနည်းနည်းပတ်မယ်လေ။ အဲဒါကြောင့် Chain ကိုခေါ်နေတာ"

"ရှည်ကိုရှည်ကြတယ်"

"အရုပ်၊ ငါ ပြီးပြီ။ အစ်ကိုလေး၊ ငါ အရုပ်နဲ့လိုက်သွားမယ်နော်"

"ပြန်ရောက်မှပဲ ပြောပါတော့လား?"

"အရုပ်လေးက သူပြောထားလိုက်မယ်တဲ့"

"ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုကို့ကို မီးငယ်ပြောထားပြီးသား Chain ရဲ့။ ကိုကိုဘာမှာဦးမလဲ?"

"မမှာတော့ဘူး၊ Simon ပါမှာမဟုတ်လား?"

"ဟုတ်။ အဲဒါဆို မီးငယ်တို့ သွားတော့မယ်"

"အစ်ကိုလေး၊ တာ့တာ"

အခုမှပြောပြီး မီးငယ်ပြောထားတယ်ဆိုပဲ။ နှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြတော့မှ

"Mall ကိုပတ်ဖို့လား၊ ရိုက်ကွင်းသွားတာလား မသဲကွဲဘူး။ အဲဒီဆံပင်တွေလည်း ဘယ်တော့ဆွဲညှပ်မိမလဲ မသိဘူး။ မျက်စိကိုနောက်နေတာပဲ"

Chain က အခုတလော သူ့ဆံပင်ကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့စည်းထားတတ်တာကြောင့် Lock အမြင်ကတ်မိတာတော့အမှန်။
နောက်ဘက်မှာဖြစ်သလိုစုစည်းပြီး မျက်နှာပေါ်ဆံပင်ကျနေတာတစ်မျိုး၊ ခပ်မြင့်မြင့်စည်းထားလို့ မမီတဲ့ဆံပင်တွေ ကုပ်ပေါ်မှာကျန်နေတာကတစ်ပုံနဲ့ မျက်စိနောက်စရာ။ တစ်ခါတလေတော့ ရှေ့ပိုင်းကဆံပင်နည်းနည်းယူပီး ထိပ်မှာစည်းလို့စည်း၊ တစ်ဝက်စည်းလို့စည်းနဲ့ အခုကတော့ ဘီးကုပ်နဲ့သပ်တင်ပြီး ထွက်သွားပြန်ပြီ။
ငယ်ငယ်တုန်းက Chain ဆံပင်နည်းနည်းရှည်တာနဲ့ လက်ဆော့တတ်တဲ့မီးငယ်က အခုထိလည်း ချိုနှစ်ဖက်ထောင်ပြီး စည်းပေးထားတတ်တာမျိုး။ ဟိုတစ်နေ့က Spiral Headband နဲ့ ခေါင်းစည်းကြိုးအနက်တွေ Chain အတွက်ဝယ်လာပေးတာ တွေ့မိပါရဲ့။ ထိပ်မှာ ကလစ်အမည်းနဲ့ညှပ်ထားတာကရှိသေးတယ်။ မီးငယ်အတွက် အရုပ်တစ်ရုပ်ရနေပုံပါ။ လက်ဆော့တဲ့သူက ဆော့သလို ငြိမ်တဲ့လူကလည်း ငြိမ်ခံတယ်။
ဲအဲဒီလိုဗရုတ်သုတ်ခပုံစံနဲ့ တစ်ဝန်းလုံးပတ်သွားနေတာလည်း အံဩစရာ။

¤

Lily အလုပ်များနေတဲ့အချိန် Chain က ရုံးခန်းရှိရာတစ်လွှာလုံးကို ပတ်ပြီးစပ်စုနေပြန်ပါတယ်။ နောက်တစ်ထပ်မသွားရဘူးဆိုတာကြောင့် တစ်လွှာလုံးကို အလွတ်ကျက်နေသလိုလိုက်ကြည့်တော့ စောင့်ကြည့်ပေးနေတဲ့တပည့်ခမျာ အနောက်ကတစ်ကောက်ကောက်လိုက်ရတာ Air con တွေအောက် ချွေးစို့မတတ်။

"ညောင်းလိုက်တာ၊ မင်းမညောင်းဘူးလား?"

"အစ်ကိုလေး ရေသောက်ဦးမလား?"

"မသောက်တော့ဘူး။ ထိုင်စမ်းပါကွာ"

အလှပန်းအိုးကြီးတစ်လုံးကိုပတ်ဝိုင်းထားတဲ့ ထိုင်စရာဘောင်တန်းမှာထိုင်နေရင်း Chain ကပြောတော့ ဝင်ထိုင်ရှာတယ်။ သူတို့ခေါင်းဆောင်နဲ့ဆိုရင်သာ မော်မကြည့်ရဲကြတာ၊ Chain က အရင်ကတည်းက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေတတ်သူမို့ အားလုံးက Chain နဲ့ဆို အဆင်ပြေနေကြပါတယ်။
ခြေထောက်တွေတင်ပြီး တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ကာ အလယ်မှာရှိတဲ့ ပန်းအိုးနဲ့ပန်းပင်ကို သေချာကြည့်နေတုန်း

"Chain"

"အရုပ်လေး၊ အလုပ်ပြီးပြီလား?"

"ပြီးသွားပြီ၊ တစ်ခုခုသွားစားရအောင်။ ပြီးမှ Mall ကိုပတ်မယ်လေ"

"အင်း၊ ကောင်းတယ်"

.

"အရုပ်လေး၊ ဟိုကထမင်းကြော်ကို ငါသိသလိုပဲ"

ဘေးဘက်ဝိုင်းကိုလာချပေးတဲ့ ကြက်ဥချပ်လေးအုပ်ထားတဲ့ထမင်းကြော်ကို ပြောနေတာကြောင့်

"အင်း၊ ထမင်းကြော်နဲ့ပတ်သက်ရင် Chain က ကျွမ်းကျင်တယ်"

"အဲဒီလိုလား? အဲ ... ငါမှာတဲ့ကြက်ကြော် လာပြီ"

မှာထားတာတွေစားသောက်ပြီးတော့ Mall ကိုပတ်ပြီးလျှောက်ကြည့်တာ နှစ်ထပ်ပဲရှိသေး၊ Chain တို့ ဖောက်လာပါတော့တယ်။

"မျက်စိရှုပ်တယ်၊ ခြေထောက်ညောင်းတယ်။ အရုပ်လေးပဲ ဆက်သွားတော့၊ ငါ ဟိုဘက်မှာစောင့်မယ်"

"အဲ၊ နေဦး။ လျှောက်မသွားတာသေချာလား? Simon ကိုထားခဲ့မယ်"

"ခေါ်သွားလေ"

"သူတို့ပါဦးမှာပဲ။ Simon, Chain နဲ့နေခဲ့ပေးနော်။ Lily အပေါ်ထပ်မှာ ဝယ်စရာရှိတာဝယ်ပြီးရင် ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ်"

"စိတ်ချ မမလေး"

"မူးနောက်နေတာပဲ။ သူတို့မို့ ပတ်နိုင်တယ်။ ညောင်းကလည်းညောင်းသေး"

"Chain ပဲ အပြင်ထွက်ချင်တယ်ဆိုပြီး ပြောပြောနေတာမဟုတ်ဘူးလား?"

"ဒီနေရာတော့ နောက်မလာဘူး။ Simon, ဟိုဘက်ကဘာလဲ?"

"Kid Cafe လေ"

"အဲဒါ ဘာလဲ?"

"ကလေးတွေအတွက် ကစားဖို့နေရာတွေရော၊ အစားအသောက်တွေရော ရတာမျိုးလေ"

"သွားကြည့်ရအောင်"

"ဟုတ်၊ သွားလေ"

ထောင့်ခုံတစ်နေရာမှာထိုင်ပြီး ကော်ဖီသောက်ရင်း ကလေးတွေ၊ မိဘတွေကို ငေးကြည့်နေတဲ့ Chain ကြောင့် Simon လည်း နှုတ်ဆိတ်နေမိတယ်။

"ငါ ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ ပြန်မှတ်မိချင်သွားပြီ"

Simon ခေါင်းသာညိတ်နိုင်တယ်။ Chain ရဲ့ငယ်ဘဝကမလှခဲ့တာ သူတို့လည်း တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းတော့ သိထားကြသူတွေမဟုတ်ပါလား?
ခဏကြာသွားပြီးတော့ Simon ဆီဖုန်းဝင်လာပြီး Lily လိုက်လာပါတယ်။

"Chain, အညောင်းပြေပြီလား? ဘာဝယ်ချင်သေးလဲ?"

"ဝယ်ထားတာတွေလည်း စုံနေပြီပဲ။ ပြန်ရအောင်"

"ပြန်ကြစို့"

ပြန်ဆင်းလာခဲ့ကြပြီး Ground Floor ကနေပြန်အထွက်မှာ ဖိနပ်ဆိုင်ရှေ့ကအဖြတ်

"အရုပ်လေး၊ ငါ ဖိနပ်ဝယ်မယ်"

"ဪ၊ ဝယ်လေ"

ဆေးရုံဆင်းပြီးတဲ့နောက် ဖိနပ်ဆို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသာစီးတတ်သူက ဆိုင်ထဲရောက်တော့ Shoes တွေ ရွေးနေတာကြောင့်

"Chain က ဘာစိတ်ကူးပေါက်လို့လဲ?"

"ငါ့အတွက်မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်ကိုလေးအတွက်"

"Size သိလို့လား?"

"အဝတ်အစားတွေရော၊ ဖိနပ်တွေရော ဟိုနေ့ကမှ ငါမှတ်ထားတာ"

"အဲ"

Lily ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါ။ သူက ဘယ်အဝတ်အစားတွေအထိ မှတ်ထားလိုက်လဲမှ မသိနိုင်တာလေ။
ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ ရပ်စောင့်နေမိပါတော့တယ်။

¤

Lily တို့ပြန်အလာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့မှာ Ambulance တစ်စီးနဲ့ ရဲကားရော၊ လူတွေရောရှုပ်နေလို့ ကားတွေက ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းနေရတော့ Chain က မှန်တံခါးဖွင့်ပြီးကြည့်နေတယ်။ ဘေးက ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူတွေ ပြောနေသမျှကိုကြားနေရတော့ နားစွင့်မိကြတယ်။

"ကလေးက သနားစရာပဲ။ အမေတစ်ခု၊ သားတစ်ခုပါဆိုမှကွာ"

"အေးလေ၊ Mrs. Brown က ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဆုံးသွားရရှာတာလည်း နှမြောစရာ"

ရှေ့ဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ Ambulance ပေါ်တင်လိုက်ကြတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရယ်၊ နောက်က ရဲဝန်ထမ်းတစ်ယောက်လက်ပေါ်မှာ ငိုနေတဲ့ ခုနစ်နှစ်၊ရှစ်နှစ်အရွယ် ကလေးငယ်တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
ရုတ်တရက်ကြီး Chain ငြိမ်ကျသွားတာကို Lily သတိမထားမိသေးပါ။

.

"ကလေးရဲ့မေမေက သွေးတိုးပြီးတော့ နေမကောင်းဖြစ်တာ။ ဧည့်သည်ရောက်လာတော့ ခေါ်ကြည့်တာ ကလေးမေမေက မရှိတော့ဘူး"

"မေမေက ဘယ်သွားလို့လဲ ဦးဦး? ဆေးရုံကိုလား?"

"ကလေးရဲ့မေမေက ကောင်းကင်ဘုံကိုသွားနှင့်ပြီ"

"မေမေက ... သေ ... သေသွားတာလား?"

"ကလေးရယ်"

ရှင်းပြနေတဲ့ရဲသားက ပွေ့ဖက်ပြီး Ambulance ဆီခေါ်လာခဲ့တော့

"မေမေက နေမကောင်းလို့ ဟိုခုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတာမဟုတ်လား?"

လက်ဖောင်းဖောင်းလေးရဲ့ ညွှန်ပြရာအဆုံးမှာ ငြိမ်သက်စွာလဲလျောင်းနေတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ဦး။

"ကလေး၊ ကလေးမှာ တခြားဆွေမျိုးတွေဘယ်သူရှိသေးလဲ?"

"မရှိဘူး။ မေမေကပြောတယ်။ တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာ မေမေနဲ့သားကလွဲရင် သားတို့အတွက် ဆွေမျိုးမရှိဘူးတဲ့"

.

"မေမေ"

"Chain, ဘာပြောလိုက်တာလဲ?"

"မေမေ၊ မေမေက ... မေမေက ..."

ခေါင်းခါရမ်းရင်း အမေကိုရေရွတ်နေတဲ့ Chain ကြောင့် Lily စိတ်ပူသွားမိတယ်။

"Chain, သတိထားလေ။ Chain! Simon, လုပ်ပါဦး၊ Chain ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး"

ရှေ့ခန်းမှာပါလာတဲ့ Simon က

"မမလေး၊ ခဏလေးထိန်းထားနော်။ မင်းက ဟိုဘက်လမ်းကြောထဲပြန်ကွေ့၊ Doctor Hepius ဆီသွားရအောင်။ Chain က သူငယ်ငယ်ကကိစ္စတစ်ခုခုကို သတိရသွားတာနေမှာ မမလေး"

Simon က နောက်ခန်းကိုကူးလာပြီး Chain ရဲ့တစ်ဘက်ဘေးမှာထိုင်ကာ

"Chain, ရှေ့ကိုမကြည့်နဲ့တော့။ ကျွန်တော်နဲ့တစ်ခုခုပြောရအောင်လေ။ Chain, ကျွန်တော့်ကိုကြည့်၊ ကျွန်တော့်ကိုသိတယ်မဟုတ်လား?"

"Simon"

"အင်း၊ Simon. ကျွန်တော်တို့ ခုနကပဲ Mall မှာ Shopping ထွက်ကြတယ်လေ"

"Shopping? ဟင့်အင်း၊ မဟုတ်ဘူး။ မေမေလေ၊ မေမေက ... ငါ ကျောင်းကပြန်လာတော့ ..."

"မဟုတ်ဘူး Chain. အခုမှ Shopping ထွက်ပြီးပြန်လာတာ"

"ငါက Dexter လေ"

"အခုက Chain ပါ။ အရုပ်လေးနဲ့အတူ အပြင်ထွက်လာတဲ့ Chain"

"အရုပ်? အား ... မဟုတ်ဘူး။ မေမေမရှိတော့ဘူးတဲ့။ ရဲသားဦးဦးကပြောတာ၊ မေမေ ကောင်းကင်ဘုံကို ... သွားပြီတဲ့"

"သတိထားလေ Chain, ဘယ်ရဲသားဦးဦးမှ မရှိဘူး။ မတွေးနဲ့တော့"

"ငါတွေ့လိုက်တယ်၊ ရှိတယ်။ အား ဟား ... ခေါင်းကိုက်တယ်"

တစ်ယောက်တည်း ဆောက်တည်ရာမဲ့နေတဲ့ Chain ကိုကြည့်ပြီး ကျောကိုသပ်ပေးနေရင်း Lily လည်း မျက်ရည်တွေနဲ့။ ဘာမှမပြောတတ်တော့သလို ဘယ်လိုမှလည်းမလုပ်တတ်။ Simon က အတတ်နိုင်ဆုံးစိတ်ပြောင်းပေးနေသလို ကားကလည်း ဆေးရုံဆီတစ်ရှိန်ထိုးသွားနေခဲ့တယ်။

"Chain, Chain! ဟာကွာ ... မြန်မြန်မောင်းလေ"

သူ့လက်ပေါ်မှာသတိမေ့သွားတဲ့ Chain ကြောင့် Simon အလောတကြီးပြောမိပြီးမှ

"မမလေး၊ အဆင်ပြေရဲ့လား?"

"ဟင်? အင်း၊ အဆင် .. ပြေပါတယ်"

"Doctor ကိုဖုန်းကြိုဆက်ဖို့လေ အဲဒါ"

Lily က Chain ကိုယ်ကိုထိန်းလို့ နောက်မှီမှာမှီစေကာ သူကထိန်းထားပေးရင်း

"ဆက်လိုက်ပါ"

စကားတစ်လုံးထွက်ဖို့တောင် အနိုင်နိုင်မို့ Simon ကိုသာဆက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ Hurricane တုန်းကရော ဘယ်လောက်တောင်ရင်ပူလိုက်မလဲ?
Simon က အကြောင်းစုံရှင်းပြပြီးတော့ Chain ကိုယ်ကိုပြန်ထိန်းထားရင်းမှ Lily ကိုလည်း စိတ်မချတာကြောင့်

"မမလေး၊ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားပါ။ Chain က ခုနကလိုနာကျင်ခံစားနေရမှာထက် မေ့သွားတော့လည်း အခုလောလောဆယ် ခံစားရတာသက်သာတာပေါ့။ ဆေးရုံလည်းနီးနေပြီလေ။ အရမ်းကြီးလည်း မစိုးရိမ်နဲ့တော့လေနော်"

"အင်း၊ Lily ... Lily အဆင်ပြေတယ်"

ဟင့်အင်း ... တကယ်ဆို အဆင်ပြေမနေဘူး။ အဲဒါကြောင့်ပဲ Chain က ကိုကို့အတွက်ဆို အသက်ပေးဖို့ မနှမြောတာနေမှာ။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူရဲ့နာကျင်မှုအစား ကိုယ်တိုင်သေသွားတာကမှ ခံသာဦးမယ်လေ။

¤

"မီးငယ်အဆင်ပြေလား? Chain က ဟိုတစ်ခေါက်လိုထပ်ဖြစ်တာပါ။ ကိုကြီးလည်း သူ့အခြေအနေကိုသိနေပြီမို့ နောက်ဆို သူ့အတွက်ဆေးဆောင်ထားဖို့ လုပ်ပေးမယ်နော်။ အရင်တစ်ခေါက်ကတည်းက သတိထားလိုက်ရမှာကို လိုသွားတယ်"

"ဟုတ်၊ အခု Chain က စိတ်ချရပြီလား?"

"အင်းပေါ့၊ နိုးလာရင် ကောင်းသွားမှာပါ။ သူ့အတွက် နောက်ထပ်နာကျင်စရာကိစ္စတွေနဲ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပြန်မကြုံဖို့တော့ ဆုတောင်းရုံပေါ့။ မီးငယ် အရမ်းလန့်သွားတယ်မဟုတ်လား? ခဏနားပါလား?"

Chain ခုတင်ဘေးနားလေးထိုင်ကြည့်နေတဲ့ Lily ကို Hepius ချော့ပြောနေမိတယ်။ ကလေးက မျက်နှာလေးတောင်ဖြူဖျော့နေလို့ ချော့မော့ပြီး တစ်ခုခုလုပ်ပေးမှဖြစ်မှာလေ။

"Chain ကလေ ဘယ်တော့များမှ ကိုကြီးဆေးရုံနဲ့ လွတ်ပါ့မလဲနော်! သူ့ကို ခဏခဏအခုလိုပုံစံမြင်ရတာက ..."

"ကဲပါ၊ မတွေးနဲ့တော့။ Lock ကို Simon အကြောင်းကြားထားတယ်မဟုတ်လား? မီးငယ်လေးက နားလိုက်ဦး"

"ဟိုတစ်ခေါက်က Hurricane လည်း တော်တော်လေးစိုးရိမ်ခဲ့ရမှာ။ သူ့ကို ကိုကြီးအကြောင်းကြားပေးပါလား။ မစိုးရိမ်ရတော့ဘူးလို့ပါ ပြောပေး၊ သူမသိရရင် ပိုဆိုးလိမ့်မယ်"

"အင်း၊ ပြောပေးမယ်။ နားလိုက်တော့ ငါ့ညီမလေးရယ်။ လာ ... ထ"

Lily ကိုချော့မော့ခေါ်နေတုန်း အခန်းထဲရောက်ချလာတဲ့ Lock. အရင်တစ်ခါကလောက်တော့ ဆိုးမနေခဲ့ပါ။ ပထမဆုံးကြုံဖူးတာမဟုတ်တော့သလို Simon ကလည်းသေချာပြောပြပေးထားလို့ ထင်ပါရဲ့။

"ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ Hepius?"

"ကိုကို ... အဟင့် ..."

အစ်ကိုဖြစ်သူကိုမြင်တော့ ပြေးဖက်ပြီး Lily တစ်ယောက်ငိုပါတော့တယ်။ Hepius က Lily ကို သူတို့အခန်းထဲခေါ်သွားပြီးနားခိုင်းဖို့  Lock ကိုခပ်တိုးတိုးပြောနေလို့ ချော့မော့ခေါ်လာတော့ Eliza လိုက်လာကာ Lily ကိုဆေးထိုးပေးသွားခဲ့တယ်။ Lily အိပ်ပျော်သွားတော့မှ Chain အခန်းဘက်ပြန်လာတော့ အခန်းအပြင်ကခုံမှာ Simon နဲ့ Hepius ကထိုင်စောင့်နေလေရဲ့။

"Simon တော့ သေချာရှင်းပြပါတယ်။ သူက အဲဒီလိုတွေကြုံတိုင်း အခုလိုဖြစ်နေတော့မှာလား?"

"သူ့အတွက် အိပ်မက်ဆိုးတွေမကုန်သရွေ့ အခုလိုဖြစ်နေမှာကိုတော့ ငါလည်းစိုးရိမ်မိတယ် Lock"

"အခုကသူ့အမေသေတဲ့ကိစ္စကို သတိပြန်ရတာဆိုတော့ သူ့အတွက်နာကျင်စရာ ဘာကျန်နိုင်သေးလို့လဲ?"

"အဲဒါတော့ ဘယ်သိနိုင်မလဲကွာ။ သူ့စိတ်ရဲ့အားနည်းချက်ကို ဘယ်သူကသိနိုင်ပါ့မလဲ? သူတစ်ယောက်တည်း မြိုသိပ်ခံစားခဲ့ရတာတွေများလေလေ သူ့အတွက် နာကျင်စရာများလေပေါ့"

"ဘယ်မှမသွားဘဲ နေခိုင်းရမလိုပဲ"

"အေး၊ ငါလည်း အရင်က မင်းအဲဒီလိုလုပ်ခဲ့တာတွေကို သဘောမကျဘူး။ အခုတော့ အိမ်ထဲနေတာက သူ့အတွက်ပိုလုံခြုံသလိုပဲ"

"ငါဆိုလိုချင်တာက ..."

"ငါသိပါတယ်။ အဖြစ်ပြောတာပါ"

"ဘယ်မှာနေနေပါ၊ တိုက်ဆိုင်ရင်တော့ မရှောင်နိုင်လောက်ဘူး"

"အဲဒါကြောင့် ငါ ဆေးတချို့ပေးထားမယ်။ ကြုံလာခဲ့သည်ရှိသော် သူစိတ်ငြိမ်အောင်ပေါ့။ မီးငယ်ပြောသလိုပဲ၊ Chain က ဘယ်တော့များမှ ငါ့ဆေးရုံနဲ့လွတ်ပါ့မလဲ? ငါလည်းသူ့ကို ဆေးရုံခုတင်ပေါ်မှာ မမြင်ချင်ဘူး"

"အင်း၊ မင်းနားချင်ရင်နားလေ။ မနက်ကတည်းက Nancy လည်းမရှိလို့ မင်းတစ်ယောက်တည်း အလုပ်ရှုပ်နေတာဆို? ငါစောင့်နေလိုက်မယ်"

"အင်း၊ ခဏလေးတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နားလိုက်ဦးမယ်။ ဪ၊ ငါ Hurricane ကို အကြောင်းကြားထားတယ်နော်။ မီးငယ်ကလည်းပြောတယ်၊ Hurricane က မသိလိုက်ရရင် ပိုဆိုးလိမ့်မယ်တဲ့"

"သူက ... အေးပါ၊ ဟုတ်ပါပြီ။ စိတ်မပူရတော့ဘူးလို့တော့ ပြောလိုက်တယ်မဟုတ်လား?"

"အင်း"

¤

"Lock"

တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံကြောင့် Lock လှည့်ကြည့်မိတော့ အလောတကြီးပုံစံနဲ့ရောက်လာတဲ့ Hurricane.

"မစိုးရိမ်ရတော့တာကို အေးအေးဆေးဆေးမလာဘူး"

"Parking က ဟိုးဘေးဘက်မှာပဲလွတ်တော့တယ်။ Lift ကလည်း လွတ်သွားလို့"

အဲဒါကြောင့် အပြေးအလွှားလှေကားကတက်လာတယ်ပေါ့။ ပိုကိုပိုပါတယ် Hurricane ရာ။

အခန်းအပြင်ထွက်လာလိုက်ပြီး ခုံတွေပေါ်ထိုင်လိုက်ကြကာ

"Simon ပြောပုံအရဆို သူ့အမေဆုံးတုန်းကပုံစံမျိုး လမ်းမှာတွေ့ခဲ့တာပဲ။ အဲဒီအကြောင်းတွေတော့ ကျွန်တော့်ကို သူပြောပြဖူးလို့သိတယ်"

"မင်းပြောသလိုပဲ အိမ်ထဲမှာသာ ထားရမယ့်ပုံ"

"လာပြန်ပါပြီ တစ်ယောက်။ Hepius လည်း အဲဒါပဲပြောတယ်"

"ကိုယ်ဆိုလိုတာက ..."

"သိပါတယ်။ အခု Hepius က သူ့အတွက်ဆေးပေးထားမယ်ပြောတယ်။ ထပ်ကြုံခဲ့သည်ရှိသော်ပေါ့"

"သူ့ရဲ့အိပ်မက်ဆိုးတွေကတော့ ရှိသေးတယ်"

"အဲဒါတွေကိုတော့ ခင်ဗျားကပိုသိမှာပေါ့"

"အင်း၊ မင်းလည်းသိသင့်တယ် Lock"

"နောက်မှ ပြောပြထားပေါ့"

"အင်း။ Lily ရော? သူတော်တော်လေးလန့်သွားမှာ"

"လန့်သွားရှာတယ်။ အခုကတော့ Hepius တို့ဆီမှာ အိပ်ပျော်နေတယ်"

"ဪ၊ တော်သေးတာပေါ့။ Simon ပါနေလို့။ တစ်ယောက်တည်းဆို ခြေမကိုင်မိ၊ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေရှာမှာ"

"အခုလည်း ဖြူဖျော့နေတယ်။ ခုနကမှ ဆေးထိုးပေးထားရတယ်"

"အဲဒီကလေးလည်း တော်တော်လေး သံယောဇဉ်ကြီးရှာတာ"

"မီးငယ်က ကျွန်တော်နဲ့ထက်စာရင် Chain နဲ့နေတဲ့အချိန်ကတောင် ပိုများမယ်ထင်တယ်။ ငယ်ငယ်ကလည်း Chain ကပဲ ထိန်းလာခဲ့တာကိုး။ နည်းတဲ့သံယောဇဉ်မှမဟုတ်တာ"

"Lock ကတော့ သိပ်ပြီး သံယောဇဉ်မထားတတ်ပုံပဲ"

"ပူလွန်းလို့ပါ။ ဘေးကလူတွေကြည့်ရုံနဲ့တင် ဘယ်လောက်တောင်ပူနေကြလဲ သိသာတယ်"

"မင်းကတော့ အပူမဟပ်ဖူးတာကျလို့ကွာ"

"စကားလာမအစ်နဲ့လေ။ လူပဲဗျာ၊ ပူတတ်တာပေါ့။ တဟုန်းဟုန်းထတောက်နေရမှာတော့ သဘောမကျဘူး"

"သွေးအေးလွန်းပါတယ်။ တစ်ခါတလေတော့ အဲဒီအချက်လေး အားကျမိပါရဲ့"

"ရက်စက်တယ်လို့ပြောချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား?"

"အသည်းနှလုံးမရှိဘူးလို့ ထင်ခဲ့တာ"

"ဟာဟ! ဘာပြောချင်သေးလဲ?"

"စက်ရုပ်လို Programs အတိုင်းသွားနေတာတွေ လျှော့ပေါ့ကွာ"

"လူဆိုတာတော့ စက်ရုပ်မဟုတ်ပါဘူးလေ"

"မင်းသိဖို့ပဲလိုတာပါ"

မင်းသိဖို့ပဲလိုတာ Lock. မင်း Programs တွေကြောင့်ပဲ ငါတို့တွေပါ ဂယက်တွေရိုက်နေတာ။

ကျွန်တော်စက်ရုပ်မဟုတ်တာတော့ ခင်ဗျားတို့သိကြတာပဲ။ ဦးနှောက်အသုံးများနေလို့ပါ။

■■■■■ Part LVII ဆက်ရန် ■■■■■