Arc 5.6
အခန်း(၄၇) ကျူးစစ်ယွိဘဝ
ကျန်းရှုလင်း တစ်ယောက်တောင်ပေါ်မှာသုံးရက်သုံးညတိုင်ခါးသည်းစွာစောင့်ဆိုင်းနေလေသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကမို့နေပြီးမျက်အိတ်တွေလည်းဖောင်းနေပြီ။ စတုတ္ထမြောက်ရက်ရောက်တော့ သူဆက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့ ပဲ ဓားကိုဆွဲပြီးတောင်အောက်ဆင်းရှာဖို့ကြိုးစားလေရာ သူ့မိသားစုများကတားယူရသည်။
"လောင်ပိုင်ခင်များမှာအစောင့်တွေအများကြီးရှိတာ လူနည်းနည်းလောက်လွှတ်ပြီးရှောင်ဟေးကိုရှာပေးလို့မရဘူးလား?နောက်ကျရင်ကျူပ်ခင်များကျေးဇူးကိုပြန်ဆပ်ပါ့မယ်'' ကျန်းကျားလွေ့ က ကျိူးယွင်ရှန့်ကိုတောင်းဆိုလိုက်သည်။
သူကတကယ်ကိုထက်မြတ်တဲ့ကောင်လေးပဲ။ အသက်၁၅နှစ်မင်းမှုထမ်းဖြစ်ဖို့စာမေးပွဲဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေပြီ။ သူ့မှာကိုယ့်ကိုယ်ကိုအထင်ကြီးတဲ့ရောဂါရှိနေပြီးအောင်မြင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်သည်။တောင်းဆိုမှုပြုသော်လည်း သူ့အမူအရာကတော့ ရိုးကျိူးခြင်းမရှိဘူး။ [IC-သွေးနားထင်ကောင်Vs လေဘဝင်ဟပ်:") ]3
အထင်လွဲများစွာကြောင့်သူသိက္ခာကကျနှင့်ပြီးနေပြီ။ ဒါကြောင့်ကျူးစစ်ယွိ ဆီက တစ်ခုခုတောင်းဆိုဖို့ခက်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျူးစစ်ယွိ ကအပြစ်မရှိတာသိပြီးတာတောင်မှ သူစိတ်ထဲက အဆိုးမြင်မှုကလျော့မသွားသလို ကျူးစစ်ယွိ ကိာ ပိုလို့တောင်မုန်းလာသေးတယ်။ ဒါကြောင့်သူ့နှုတ်ဖျားစကားက ပျားရည်လိမ်းထားသည်အခါ စိတ်ထဲကတော့ဓားသွေးနေသည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်က ဒီလိုပါမွှားအင်းဆက်လေးတွေနဲ့ဖက်ပြိုင်ရမှာအရမ်းပျင်းသည်။ ပြီးတော့ မူလဇာတ်ညွှန်းအရဆို ဇာတ်လိုက်ကတောင်အောက်ဆင်းပြီး ဒဏ်ရာရလို့ သစ္စာစောင့်ခွေး က သူ့ကိုပြန်ကယ်လိမ့်မည်။ သူတို့ဂူတစ်ခုရှာနားပြီးနောက်မှာ သူတို့ဆက်ဆံရေးက ခိုင်မြဲလာလိမ့်မည်။
သစ္စာစောင့်ခွေး က သူ့အတွက်နဲ့တောင်အောင်ဆင်းရှာတာကိုမြင်ပြီး အရမ်းရင်ထဲထိသွားသည်။ အဲ့ဒီနောက်မှာ ကျန်းရှုလင်း အပေါ်သူ့အပြုအမူတွေက ပိုမိုချစ်မြတ်နိုးပြီး လင်မယားတွေလိုကြင်နာလာကြလိမ့်မည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်မှာ သူတို့ကို ဖျက်ဖို့စိတ်ကူးမရှိပေမယ့်သူတို့ခံစားချက်တွေကို ပိုအဆင်ပြေသွားတာမျိူးလည်း မဖြစ်စေချင်ဘူး။ ခဏလောက်စဉ်းစားပြီးတော့ သူလူအချိူ့လွှတ်ပြီး ကိုယ်တိုင်လိုက်သွားလိုက်သည်။ ဒါကလည်း သူ့အတွက်သစ္စာစောင့်ခွေးဆီက မျက်နှာသာရဖို့အခွင့်အရေးလည်းဖြစ်သည်လေ။+
သူအစောင့်တစ်ချိူ့ခေါ်သွားပြီး ညအမှောင်အောက်မှာတောင်အောက်ကိုမြန်မြန်ဆင်းလိုက်ကြသည်။တောင်ပေါ်လမ်းကအရမ်းကြမ်းပြီးမြေပြင်ပေါ်မှာ ထိုးထောင်နေတဲ့သစ်ကိုင်းတွေလည်းအများကြီးရှိတာကြောင့်သိပ်ပင်မကြာလိုက်သူ့ဆံပင်နဲ့ အဝတ်တွေအကုန်ဖွာကုန်သည်။ သူ့ရဲ့လှပတဲ့မင်းသားရုပ်သွင်လေးပျောက်ဆုံးသွားသည်။
ညအမှောင်လမ်းက ဘာမှမမြင်ရသည့်အပြင်ဓားပြရန်ကရှောင်ဖို့ လရောင်ဖျော့ဖျော့ကိုပဲ အားကိုးသွားနေရသည်။ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြံ့ခိုင်ရင်တောင်မှ မျက်လုံးကတော့ညအမှောင်မှာမမြင်ရတာကြောင့်သိပ်ပင်မကြာလိုက်ကျောက်တုံးတစ်တုံးကိုနင်းမိပြီးတောင်အောက်ကိုလိမ့်ကျသွားတော့သည်။
အစောင့်တွေကလည်း သူ့နောက်ကို 'သခင်လေး' ဟုအော်ရင်းလိုက်လာကြသည်။
ချင်းစယ်ကတောင်ကြားလမ်းကအေးဆေးလမ်းလျှောက်လာချိန်အပေါ်ကနေလူတစ်ဦးပျံကျလာတာကိုမြင့်ပြီး လက်ဆန့်ကာလှမ်းဖမ်းလိုက်သည်။ သစ်ကိုင်းများကြားမှ လရောင်က လှပသည့်ကျောက်စိမ်းလိုမျက်နှာလေးပေါ်ရောင်ပြန်ကျလာသည်။
"စစ်ယွိ?'' သူလန့်သွားသလို အံ့အားလည်းသင့်သွားသည်။ သူ့နှလုံးသားကပြင်းပြင်းထန်ထန်ခုန်ပေါက်နေပြီး လက်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ထားတဲ့သူကို ရင်းနှီးစွာမေးလိုက်သည်။ ''မင်းဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ''
"အိုး...ခင်များကိုး'' ကျိူးယွင်ရှန့်ခေါင်းကချာချာလည်နေသည်။ သူအားရုံစုစည်းပြီးမှ သူ့ကိုယ်သူ သစ္စာစောင့်ခွေး လက်ထဲရောက်နေမှန်းသတိထားမိလိုက်သည်။ ကျယ်ပြန့်သည့်ရင်အုပ်ကျယ်ကို အသာတွန်းပြီး သူပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ''ခင်များပြန်မလာတာကြာတော့ အစောင့်တစ်ချိူ့ခေါ်ပြီး ခင်များကိုပြန်လာရှာတာလေ''
"မင်းမြင်တဲ့အတိုင်း ကျူပ်ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ '' ချင်းစယ်၏နှုတ်ခမ်းပါးကကော့တတ်သွားပြီး အမျိူးသားငယ်လေးကိုတွဲပေးကာခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်လိုက်သည်။ ''မင်းဘယ်နား ထိသွားလဲ''
"ဒီမှာ...ကျူပ်ခြေကျင်းဝတ်လွဲသွားတယ်'' ကျိူးယွင်ရှန့်ခြေကျင်းဝတ်ကိုလှုပ်ပြပြီးနောက်ဖိလိုက်သည်။ အစောင့်တွေကမှီလာပြီး သူတို့ဘေးနားကာဝိုင်းရန်ကာ စိုးရိမ်တကြီးမေးကုန်ကြသည်။
ချင်းစယ်ကတော့ အစောင့်တွေရဲ့စက်ဝိုင်းအပြင်ဖက်ထွက်လာပြီး တိမ်တိုက်ကြားက တဖြည်းဖြည်း ထွက်ပေါ်လာသည့်လမင်းကိုငေးကြည့်နေသည်။
"ကျူပ်ကျူးကုန်းဇီကျောပိုးသွားလိုက်မယ်။ ကျူပ်က လူကြမ်းမို့တောင်တတ်တာပိုခြေမြဲတယ်'' ချင်းစယ်ကမှတ်ဥာဏ်ပြန်ရပြီးဖြစ်သော်လည်း အရှက်မရှိလိမ်ပြောလိုက်သည်။8
အစောင့်တွေကလည်း သူတို့ခြေထောက်သူတို့သိသည်။ သခင်လေးပြုတ်ကျသွားတာတောင်မတားလိုက်နိုင်တာ ဒါကြောင့်မို့ ချင်းစယ်အကူအညီကိုလက်ခံလိုက်သည်။ ကျန်းမိသားစုက ကျူးစစ်ယွိ နဲ့ရှောင်ဟေးတို့ နာရီပိုင်းအတွင်းပြန်ကောက်လာတာမြင်တော့ပျော်နေကြသည်။
"အစ်ကိုရှောင်ဟေး ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲ'' ကျန်းရှုလင်း က ချင်းစယ်ကိုလှမ်းခုန်ဖက်လိုက်တာကြောင့်သူကျူးစစ်ယွိကိုတောင်ပစ်ချမိတော့မလို ဖြစ်သွားသည်။ သူအတိတ်မေ့တုန်းက ကျန်းရှုလင်းက အရမ်းကြင်နာတတ်ပြီး အိမ်ကိုထိန်းသိမ်းရမှာလည်းတော်သည်ဒါကြောင့်မို့ အတူနေရင်အကြံကောင်းဟုထင်ခဲ့သည်။ အခုတော့ သူငြီးငွေ့လာပြီး ကျန်းရှုလင်း ကိုကြည့်တိုင်း စိတ်ထဲလိပ်ပြာမသန့်ဖြစ်လာသည်။
ဒါပေမယ့်သူ့မျက်နှာကအမြဲလိုလိုတစ်ပုံစံထဲဖြစ်နေတတ်တာကြောင့်သူ့ခံစားချက်ကိုလွယ်လွယ်ကူကူပြလေ့မရှိ။ သူဓားပြတွေကင်းလှည့်တာကိုရှောင်ပြီး စစ်တပ်ထဲကိုသွားလိုက်သည်ဟုသာပုံပြောပြီး ကျူးစစ်ယွိ ကိုကျောပေါ်ကနေကောက်ရိုးပုံပေါ်ဖြည်းဖြည်းချလိုက်သည်။
"ဘယ်နားအဆစ်လွဲတာလဲ ကျူပ်ကြည့်ပေးမယ်'' သူ အမျိူးသားငယ်လေးဘေးမှာ ထိုင်ချပြီး ဖိနပ်ကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
လုရှီနဲ့ဥသြလေးက သူတို့သခင်လေး ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်တာလှမ်းတားဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့်သူ့တို့ပါးစပ်ထက်ချင်းစယ်လက်ကပိုမြန်နေတယ်။ အခြားလူတွေ သူတို့သခင်လေးအကြောင်းကိုသိသွားမှာကြောက်ပြီးစကားမဟရဲပဲ စိုးရိမ်စွာနဲ့ရပ်ကြည့်နေရတော့သည်။ ချင်းစယ်ကြည့်ရတာတော့ အနာကိုပဲ တစိုက်မတ်မတ်ကြည့်နေပုံရသည်။ ဘာထူးဆန်းတာမှသတိထားပုံမရပေ။
"ဟစ်စ်....ခင်များညင်ညင်သာသာလုပ်စမ်းပါ'' ကျိူးယွင်ရှန့်system ရဲ့ ထိန်းချူပ်မှုအောက်ကလွတ်ပြီးကတည်းက တစ်ခါမှကြီးကြီးမားမားဒဏ်ရာမရဖူးတာ။ အခုလို ရုတ်တရက်နာတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး။
ချင်းစယ်ထုံထိုင်းစွာနဲ့ သူ့လက်ထဲကခြေထောက်ကိုကြည့်နေမိသည်။ သူဒီလိုကျောက်စိမ်းလိုဖြူသွယ်ပြီးလှပတဲ့ခြေဖဝါးမျိူး တစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ဖူးဘူး။ ပန်းနုရောင်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ခြေချောင်းလုံးလုံးတွေ ၅ခုက နာကျင်မှုကြောင့်တုန်ရီနေပြီးကွေးနေသည်။ သူ ပါးစပ်အပြည့်တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး ဒီခြေချောင်းလေးတွေကို စုပ်ပြီးလျှက်ကြည့်ရရင်ဘယ်လိုများနေမလဲဟုတွေးကြည့်မိသည်။ ဒါပေမယ့်ခါတိုင်းလိုပဲ သူ့မျက်နှာက အသေကြီးနဲ့ခြေချောင်းတွေကိုသေသေချာချာကိုင်ပြီး စစ်ဆေးနေသည်။25
"ကြည့်ရတာ အရိုးတော့ထိမသွားဘူး။ ကျူပ်ဆေးလိမ်းပေးမယ်။ သုံးလေးရက်လောက်နားလိုက်ရင်သက်သာသွားမှာပါ'' သူဆေးပုလင်းကို ထုတ်လိုက်တော့ အနံ့ ပြင်းပြင်းကပြန့်လွင့်လာပြီးရောင်ရမ်းနေတဲ့နေရာကို နှိပ်နယ်ရင်းပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်အံကြိတ်ပြီးတောင့်ထားရသည်။ အရမ်းနာတာကြောင့်သူ့မျက်လုံးတွေက မျက်ရည်ကြည့်ဝေ့နေသည်။ အရည်လဲ့နေသည့်မျက်ဝန်းများကိုကြည့်မိသူတိုင်း ရင်သပ်ရှုမောရလောက်သည်။
ချင်းစယ်ကျိူးယွင်ရှန့်မျက်နှာကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီးခြေချောင်းတွေမှာပြန်အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ ဒီလို အရသာရှိမယ့်ယောက်ျားမျိူးသူတစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ဖူးဘူး။9
လူတွေအားလုံးက စိတ်ပူပြီးဝိုင်းအုံကြည့်လာတာကြောင့်ကျိူးယွင်ရှန့်ခြေထောက်ကိုအားလုံးမြင်နေရသည်။ ချင်းစယ်စိတ်တိုလာပြီးဆေးကိုခပ်မြန်မြန်ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှခြေစွပ်နဲ့ဘွတ်ဖိနပ်ကိုအမြန်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။3
အားလုံးပြီးတော့ ခပ်တည်တည်နဲ့"ဟုတ်သား ဒီဒဏ်ရာကမင်းကိုအကြာကြီးအနှောင့်အယှက်ပေးနေရင်မကောင်းဘူး။ ဒီဆေးကိုယူထားနောက်တော့အသုံးဝင်လိမ့်မယ်''
ကျိူးယွင်ရှန့်ဆေးပုလင်းကိုယူပြီး ရယ်လိုက်သည်။ ''စစ်ကျင်း ချွီ့ ယွိ လိမ်းဆေးပါလား။ တစ်ပုလင်းကိုငွေစ၂၂စပေးရတာ။ ဒီလိုဆေးမျိူး ခင်များဘယ်ကရခဲ့တာလဲ''
ချင်းစယ်ကမျက်တောင်ပင်မခတ်''လမ်းဘေးကကောက်ရတာ''2
'ဒီသစ္စာစောင့်ခွေးက မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ပဲ အတည်ပေါက်ညာနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ငါမထင်ခဲ့မိဘူး' ကျိူးယွင်ရှန့်အဓိပ္ပာယ်ပါပါနဲ့ တစ်ဖက်လူကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
"ကျူပ်ကအမြဲ ကံကောင်းတယ်လေ '' ချင်းစယ်က သူ့ကိုပြန်ကြည့်ပြီးအေးဆေးဖြေလိုက်သည်။
ကျန်းတစ်မိသားစုလုံးမှာ ကျန်းကျားလွေ့အပါအဝင်အကုန်လုံးယုံသွားကြသည်။
"စစ်တပ်က ဓားပြတွေကိုနှိမ်နင်းပေးမယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ဘယ်တော့ အိမ်ပြန်လို့ရမှာလဲ'' ကျန်းရှုလင်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာမေးလိုက်သည်။ သူ ချင်းစယ်နဲ့ ကပ်ထိုင်ပြီး မျက်နှာကလည်းမျှော်လင့်ချက်အပြည့်တောက်ပနေသည်။
ချင်းစယ်ကထိုစကားကိုမျက်မှောင်ကြုတ်သည်။ ကျူးစစ်ယွိနဲ့နီးကပ်ဖို့ကမလွယ်ဘူး။ သူ့မှာသာ နည်းလမ်းရှိရင်ဒီဂူထဲမှာ အနည်းဆုံးဆယ်ရက်ကျော်လောက်နေပစ်ချင်သေးတာ။ သူအတန်ကြာတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ... ''မနက်ဖြန်ကျူပ်တို့ပြန်ကြတာပေါ့''
ကျန်းညီအစ်မနှစ်ယောက်ကတော့ အံ့သြလွန်းလို့အော်မိသွားကြသည်။
နောက်တစ်နေ့ နံနက်စောစောမှာ ချင်းစယ်က ကျူးစစ်ယွိ ကိုကျောပိုးပြီး အဖွဲ့ကိုဦးဆောင်ကာတောင်အောက်ဆင်းလာတော့ အခြားရွာသားတွေကိုပါတွေ့သည်။ သူတို့ပုံစံကအရမ်း ကိုနုံးချိနေသည်။ အိမ်တိုင်းရဲ့တံခါးတွေက ပျက်စီးနေပြီးရေစည်တွေအကုန်ကွဲကုန်သလို ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေလည်း တစ်ခုမှရစရာမရှိတော့။ စပါးနဲ့ ကြက်တွေဘဲတွေလည်းအကုန်ပျောက်ကုန်သလိုနေရာအနှံ့ ပျက်စီးအစုတ်အပျက်တွေမွစာကြဲနေသည်။
"မြေရှင်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ။ ဒဏ်ရာရထားတာလား'' ရွာလူကြီး လူအုပ်စုကို ဦးဆောင်လာသည်။ သူ့မျက်နှာက ဆုံးရှုံးမှုကြောင့်နှမြောတသဖြစ်နေသော်လည်း အသက်ရှင်နေသေးတာကြောင့်ပိုပျော်နေသည်။
"လမ်းမှာခြေခေါက်သွားတာ... ဒဏ်ရာကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ ခင်များကော ဘယ်နဲ့လဲ'' ကျိူးယွင်ရှန့်အောက်ချပေးရန်သဘောဖြင့်ချင်းစယ်ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်သည်။
ချင်းစယ်ကမလှုပ်မယှက်သစ်သားငုတ်တိုင်ကြီးလိုဆက်ရပ်နေသည်။7
ရွာသူကြီးကသက်ပြင်းချပြီး ''လောင်ပိုင်သတိပေးလို့ပေါ့ဗျာ...ကျူပ်တို့အသက်ရှင်နေတာ။တော်သေးတယ်ကျူပ်တို့က ရိက္ခာတွေအကုန်မယူသွားခိုင်းလို့ နို့မို့ဆိုရင်တော့ ကျူပ်တို့ပိုခံစားရမှာပဲ။ ယန်ကျားရွာကလည်းဘေးလွှတ်ရာရွေ့ဖို့တောင်ပေါ်တက်လာတာ ဒါမယ့်သူတို့ရိက္ခာတွေအကုန်သယ်သွားလို့ ဓားပြတွေစိတ်ဆိုးပြီး တစ်ရွာလုံးမီးရှို့ ပစ်လိုက်တယ်။တောင်ပေါ်မှာတွေ့သမျှလူအကုန်လည်း သတ်ပစ်တယ်တဲ့။ တကယ်ကိုဆိုးဆိုးဝါးဝါးပဲဗျာ....စစ်တပ်သာမရောက်လာရင်တစ်ယောက်မှအသက်ရှင်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး''
သူအသံကဖျော့သွားပြီးနောက်ခံစားခဲ့ရတဲ့ရွာသားတွေအတွက်သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ ရိက္ခာတွေထပ်သယ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ကြတဲ့ရွာသားတွေကလည်း ရှက်ရွံမှုကြောင့်ခေါင်းငုံ့ ကုန်သည်။ သူတို့ခဏခဏပြန်လာပြီး လာပြန်ယူတာ အခြားအိမ်ကပစ္စည်းတွေတောင်ပါတယ်။ သူတို့ ဓားပြနဲ့မတွေ့တာကံကောင်းတယ်ထင်ထားတာ။ အခု ယန်ကျားရွာအကြောင်းကြားတော့ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကိုသေလောက်အောင်ရှက်ကုန်ကြသည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်ရွာသူကြီးကိုစကားတစ်ချိူ့ပြောပြီးနောက်သူ့လှည့်ရောက်လာတာမြင်တော့ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ချင်းစယ်က သူ့ကို လှည်းထဲသေချာချပေပြီး မြင်ကွင်းထဲကပျောက်သွားတဲ့အထိ ရပ်ကြည့်နေပြီးမှ ကျန်းအိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။
"ရှောင်ဟေး...ဒီမှာကြည့်ကျွန်တော်တို့အိမ်ကအစားအစာတွေကို ဓားပြတွေမတွေ့သွားဘူး'' ကျန်းရှုလင်းက တံခါးအပျက်နောက်ကထွက်လာပြီး ဆန်အိတ်တစ်ချိူ့ကိုဆွဲလာသည်။
ချင်းစယ်က ခုံပုလေးမှာတိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေပြီး စိတ်ဝင်စားမှုမရှိ။
ကျန်းကျားလွေ့ကကြွေအကွဲစတွေကိုစုပုံပြီးဂေါ်ပြားကိုသွားလာကာ ပြုံးလျှက်ပြောသည်။ ''ကျူပ်တို့အစ်ကိုကြီးကသိပ်တော်တာပဲ ဓားပြတွေမမြင်အောင်အိတ်တွေကိုကောင်းကောင်းဝှက်ထားနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျူပ်တို့အိမ်ကစုတ်ပြတ်နေတာ သူတို့တစ်ခုခုရှာတွေ့လိမ့်မယ်လို့လည်း ထင်ထားမှာမဟုတ်ဘူး။ ခဏလောက်ရှာပြီးတော့အခြားအိမ်ကူးသွားပုံပဲ။ ကျူးအိမ်လို အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းမျိူးကတော့ ဓားပြတွေတစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့ပျော်သွားကြမှာပဲ။ ကျူပ်တော့ သူ့အိမ်ပျက်စီးနေတာသူမြင်ရင်ဘယ်လိုရုပ်ဖြစ်သွားမလည်း သိချင်မိရဲ့။ တကယ်လို့များ မီးရှို့ ခဲ့ရင်....''
"တကယ်လို့ ကျူးကုန်းဇီသာ အချိန်မှီသတိမပေးရင်မင်းတို့ရွာကလူတွေအကုန်သေနေလောက်ပြီ။ အခုမင်းကကျေးဇူးနည်းနည်းတောင်မတင်ပဲနဲ့....'' ချင်းစယ်က ခပ်တန်းတန်းပြောလိုက်သည်။
အရင်က ကျန်းကျားလွေ့ ကို ဇွဲရှိပြီးပါရမီပါတယ်လို့ခံစားရတာကြောင့်သူ့လက်အောက်ခေါ်ထားဖို့စဉ်းစားထားတာ။ ဒါပေမယ့်အခုလို သဘောထားသေးသိမ်ညံ့ဖျင်းတာမြင်ရတော့ သူက ပျိူးထောင်ဖို့မတန်ဘူး။
ကျန်းကျားလွေ့ က ချင်းစယ်ရဲ့အရှိန်အဝါအောက်မှာရှိန်သွားသည်။ သူအမြဲတမ်းချင်းစယ်ကို အထက်တန်းလွှာကလူတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်လို့ သံသယရှိနေတာ။ ဒါမယ့်သူ့ဟာလွယ်လွယ်လက်လျော့တတ်သူမဟုတ်''ကျူးအိမ်ကရွာသားတွေကို နှစ်တွေအကြာကြီး ဖိနှိပ်ထားတာ။ ကျူပ်မှာလည်းနစ်နာချက်တွေရှိထားတာ ။ဘာလို့မပြောရဲရမှာလဲ''
"ရွာသားတွေဖိနှိပ်တာ ကျူးကုန်းဇီအဖေနဲ့ သူ့ဘဏ္ဍာထိန်းပဲ။ ကျူးကုန်းဇီနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ'' ချင်းစယ်က သူ့ကိုခပ်စူးစူးပြန်ကြည့်လိုက်သည်။+
"ဒါပေါ့ သူကတော့ သူနဲ့မဆိုင်ဘူးပြောမှာပေါ့ အစ်ကိုရှောင်ဟေး က သူ့ကိုယုံလို့လား။ ဒီရွာထဲမှာ ကျူးစစ်ယွိ က သူ့အဖေထက်ပိုအမြတ်ကြီးစားတာ မသိတဲ့လူဘယ်မှာရှိလို့....''
သူ့အသံကအော်သံတစ်ခုရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကြောင့်ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ''ကျူးလောင်စစ်ကိုမြေရှင်ကြီးက ရုံးတော်အပ်လိုက်ပြီ။ ရွာသားတွေအပေါ်အမြတ်ကြီးစားတာ ငါးခိုးတာ အခွန်တိုးကောက်တာအကုန်သူ့လက်ချက်ပါလို့ဝန်ခံပြီးပြီ။ ဒီပြစ်မှုက ခွင့်လွှတ်လို့မရဘူး!မြေရှင်ကသူ့စာရင်းစာအုပ်တွေအကုန်ရုံးတော်ယူသွားပြီး ကျူးလောင်စစ်ကို ရင်ဆိုင်ဖို့ ခုံရုံးရောက်နေပြီ! လာ သွားကြည့်မယ်''
ချင်းစယ်နှလုံးသားလေးတုပ်ခနဲလှုပ်သွားပြီး ရုံးတော်ကိုအမြန်ပြေးတော့သည်။1
ကျူးစစ်ယွိ ကို မကောင်းပြောနေသည့်ကျန်းကျားလွေ့ကတောင့်ခဲသွားသည်။ သူ့ပါးပြင်ကနီရဲနေပြီး ပူထူကာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အရိုက်ခံလိုက်ရသလိုပင်။
ကျန်းရှုလင်း တစ်ယောက်တောင်ပေါ်မှာသုံးရက်သုံးညတိုင်ခါးသည်းစွာစောင့်ဆိုင်းနေလေသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကမို့နေပြီးမျက်အိတ်တွေလည်းဖောင်းနေပြီ။ စတုတ္ထမြောက်ရက်ရောက်တော့ သူဆက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့ ပဲ ဓားကိုဆွဲပြီးတောင်အောက်ဆင်းရှာဖို့ကြိုးစားလေရာ သူ့မိသားစုများကတားယူရသည်။
"လောင်ပိုင်ခင်များမှာအစောင့်တွေအများကြီးရှိတာ လူနည်းနည်းလောက်လွှတ်ပြီးရှောင်ဟေးကိုရှာပေးလို့မရဘူးလား?နောက်ကျရင်ကျူပ်ခင်များကျေးဇူးကိုပြန်ဆပ်ပါ့မယ်'' ကျန်းကျားလွေ့ က ကျိူးယွင်ရှန့်ကိုတောင်းဆိုလိုက်သည်။
သူကတကယ်ကိုထက်မြတ်တဲ့ကောင်လေးပဲ။ အသက်၁၅နှစ်မင်းမှုထမ်းဖြစ်ဖို့စာမေးပွဲဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေပြီ။ သူ့မှာကိုယ့်ကိုယ်ကိုအထင်ကြီးတဲ့ရောဂါရှိနေပြီးအောင်မြင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်သည်။တောင်းဆိုမှုပြုသော်လည်း သူ့အမူအရာကတော့ ရိုးကျိူးခြင်းမရှိဘူး။ [IC-သွေးနားထင်ကောင်Vs လေဘဝင်ဟပ်:") ]3
အထင်လွဲများစွာကြောင့်သူသိက္ခာကကျနှင့်ပြီးနေပြီ။ ဒါကြောင့်ကျူးစစ်ယွိ ဆီက တစ်ခုခုတောင်းဆိုဖို့ခက်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျူးစစ်ယွိ ကအပြစ်မရှိတာသိပြီးတာတောင်မှ သူစိတ်ထဲက အဆိုးမြင်မှုကလျော့မသွားသလို ကျူးစစ်ယွိ ကိာ ပိုလို့တောင်မုန်းလာသေးတယ်။ ဒါကြောင့်သူ့နှုတ်ဖျားစကားက ပျားရည်လိမ်းထားသည်အခါ စိတ်ထဲကတော့ဓားသွေးနေသည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်က ဒီလိုပါမွှားအင်းဆက်လေးတွေနဲ့ဖက်ပြိုင်ရမှာအရမ်းပျင်းသည်။ ပြီးတော့ မူလဇာတ်ညွှန်းအရဆို ဇာတ်လိုက်ကတောင်အောက်ဆင်းပြီး ဒဏ်ရာရလို့ သစ္စာစောင့်ခွေး က သူ့ကိုပြန်ကယ်လိမ့်မည်။ သူတို့ဂူတစ်ခုရှာနားပြီးနောက်မှာ သူတို့ဆက်ဆံရေးက ခိုင်မြဲလာလိမ့်မည်။
သစ္စာစောင့်ခွေး က သူ့အတွက်နဲ့တောင်အောင်ဆင်းရှာတာကိုမြင်ပြီး အရမ်းရင်ထဲထိသွားသည်။ အဲ့ဒီနောက်မှာ ကျန်းရှုလင်း အပေါ်သူ့အပြုအမူတွေက ပိုမိုချစ်မြတ်နိုးပြီး လင်မယားတွေလိုကြင်နာလာကြလိမ့်မည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်မှာ သူတို့ကို ဖျက်ဖို့စိတ်ကူးမရှိပေမယ့်သူတို့ခံစားချက်တွေကို ပိုအဆင်ပြေသွားတာမျိူးလည်း မဖြစ်စေချင်ဘူး။ ခဏလောက်စဉ်းစားပြီးတော့ သူလူအချိူ့လွှတ်ပြီး ကိုယ်တိုင်လိုက်သွားလိုက်သည်။ ဒါကလည်း သူ့အတွက်သစ္စာစောင့်ခွေးဆီက မျက်နှာသာရဖို့အခွင့်အရေးလည်းဖြစ်သည်လေ။+
သူအစောင့်တစ်ချိူ့ခေါ်သွားပြီး ညအမှောင်အောက်မှာတောင်အောက်ကိုမြန်မြန်ဆင်းလိုက်ကြသည်။တောင်ပေါ်လမ်းကအရမ်းကြမ်းပြီးမြေပြင်ပေါ်မှာ ထိုးထောင်နေတဲ့သစ်ကိုင်းတွေလည်းအများကြီးရှိတာကြောင့်သိပ်ပင်မကြာလိုက်သူ့ဆံပင်နဲ့ အဝတ်တွေအကုန်ဖွာကုန်သည်။ သူ့ရဲ့လှပတဲ့မင်းသားရုပ်သွင်လေးပျောက်ဆုံးသွားသည်။
ညအမှောင်လမ်းက ဘာမှမမြင်ရသည့်အပြင်ဓားပြရန်ကရှောင်ဖို့ လရောင်ဖျော့ဖျော့ကိုပဲ အားကိုးသွားနေရသည်။ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြံ့ခိုင်ရင်တောင်မှ မျက်လုံးကတော့ညအမှောင်မှာမမြင်ရတာကြောင့်သိပ်ပင်မကြာလိုက်ကျောက်တုံးတစ်တုံးကိုနင်းမိပြီးတောင်အောက်ကိုလိမ့်ကျသွားတော့သည်။
အစောင့်တွေကလည်း သူ့နောက်ကို 'သခင်လေး' ဟုအော်ရင်းလိုက်လာကြသည်။
ချင်းစယ်ကတောင်ကြားလမ်းကအေးဆေးလမ်းလျှောက်လာချိန်အပေါ်ကနေလူတစ်ဦးပျံကျလာတာကိုမြင့်ပြီး လက်ဆန့်ကာလှမ်းဖမ်းလိုက်သည်။ သစ်ကိုင်းများကြားမှ လရောင်က လှပသည့်ကျောက်စိမ်းလိုမျက်နှာလေးပေါ်ရောင်ပြန်ကျလာသည်။
"စစ်ယွိ?'' သူလန့်သွားသလို အံ့အားလည်းသင့်သွားသည်။ သူ့နှလုံးသားကပြင်းပြင်းထန်ထန်ခုန်ပေါက်နေပြီး လက်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ထားတဲ့သူကို ရင်းနှီးစွာမေးလိုက်သည်။ ''မင်းဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ''
"အိုး...ခင်များကိုး'' ကျိူးယွင်ရှန့်ခေါင်းကချာချာလည်နေသည်။ သူအားရုံစုစည်းပြီးမှ သူ့ကိုယ်သူ သစ္စာစောင့်ခွေး လက်ထဲရောက်နေမှန်းသတိထားမိလိုက်သည်။ ကျယ်ပြန့်သည့်ရင်အုပ်ကျယ်ကို အသာတွန်းပြီး သူပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ''ခင်များပြန်မလာတာကြာတော့ အစောင့်တစ်ချိူ့ခေါ်ပြီး ခင်များကိုပြန်လာရှာတာလေ''
"မင်းမြင်တဲ့အတိုင်း ကျူပ်ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ '' ချင်းစယ်၏နှုတ်ခမ်းပါးကကော့တတ်သွားပြီး အမျိူးသားငယ်လေးကိုတွဲပေးကာခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်လိုက်သည်။ ''မင်းဘယ်နား ထိသွားလဲ''
"ဒီမှာ...ကျူပ်ခြေကျင်းဝတ်လွဲသွားတယ်'' ကျိူးယွင်ရှန့်ခြေကျင်းဝတ်ကိုလှုပ်ပြပြီးနောက်ဖိလိုက်သည်။ အစောင့်တွေကမှီလာပြီး သူတို့ဘေးနားကာဝိုင်းရန်ကာ စိုးရိမ်တကြီးမေးကုန်ကြသည်။
ချင်းစယ်ကတော့ အစောင့်တွေရဲ့စက်ဝိုင်းအပြင်ဖက်ထွက်လာပြီး တိမ်တိုက်ကြားက တဖြည်းဖြည်း ထွက်ပေါ်လာသည့်လမင်းကိုငေးကြည့်နေသည်။
"ကျူပ်ကျူးကုန်းဇီကျောပိုးသွားလိုက်မယ်။ ကျူပ်က လူကြမ်းမို့တောင်တတ်တာပိုခြေမြဲတယ်'' ချင်းစယ်ကမှတ်ဥာဏ်ပြန်ရပြီးဖြစ်သော်လည်း အရှက်မရှိလိမ်ပြောလိုက်သည်။8
အစောင့်တွေကလည်း သူတို့ခြေထောက်သူတို့သိသည်။ သခင်လေးပြုတ်ကျသွားတာတောင်မတားလိုက်နိုင်တာ ဒါကြောင့်မို့ ချင်းစယ်အကူအညီကိုလက်ခံလိုက်သည်။ ကျန်းမိသားစုက ကျူးစစ်ယွိ နဲ့ရှောင်ဟေးတို့ နာရီပိုင်းအတွင်းပြန်ကောက်လာတာမြင်တော့ပျော်နေကြသည်။
"အစ်ကိုရှောင်ဟေး ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲ'' ကျန်းရှုလင်း က ချင်းစယ်ကိုလှမ်းခုန်ဖက်လိုက်တာကြောင့်သူကျူးစစ်ယွိကိုတောင်ပစ်ချမိတော့မလို ဖြစ်သွားသည်။ သူအတိတ်မေ့တုန်းက ကျန်းရှုလင်းက အရမ်းကြင်နာတတ်ပြီး အိမ်ကိုထိန်းသိမ်းရမှာလည်းတော်သည်ဒါကြောင့်မို့ အတူနေရင်အကြံကောင်းဟုထင်ခဲ့သည်။ အခုတော့ သူငြီးငွေ့လာပြီး ကျန်းရှုလင်း ကိုကြည့်တိုင်း စိတ်ထဲလိပ်ပြာမသန့်ဖြစ်လာသည်။
ဒါပေမယ့်သူ့မျက်နှာကအမြဲလိုလိုတစ်ပုံစံထဲဖြစ်နေတတ်တာကြောင့်သူ့ခံစားချက်ကိုလွယ်လွယ်ကူကူပြလေ့မရှိ။ သူဓားပြတွေကင်းလှည့်တာကိုရှောင်ပြီး စစ်တပ်ထဲကိုသွားလိုက်သည်ဟုသာပုံပြောပြီး ကျူးစစ်ယွိ ကိုကျောပေါ်ကနေကောက်ရိုးပုံပေါ်ဖြည်းဖြည်းချလိုက်သည်။
"ဘယ်နားအဆစ်လွဲတာလဲ ကျူပ်ကြည့်ပေးမယ်'' သူ အမျိူးသားငယ်လေးဘေးမှာ ထိုင်ချပြီး ဖိနပ်ကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
လုရှီနဲ့ဥသြလေးက သူတို့သခင်လေး ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်တာလှမ်းတားဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့်သူ့တို့ပါးစပ်ထက်ချင်းစယ်လက်ကပိုမြန်နေတယ်။ အခြားလူတွေ သူတို့သခင်လေးအကြောင်းကိုသိသွားမှာကြောက်ပြီးစကားမဟရဲပဲ စိုးရိမ်စွာနဲ့ရပ်ကြည့်နေရတော့သည်။ ချင်းစယ်ကြည့်ရတာတော့ အနာကိုပဲ တစိုက်မတ်မတ်ကြည့်နေပုံရသည်။ ဘာထူးဆန်းတာမှသတိထားပုံမရပေ။
"ဟစ်စ်....ခင်များညင်ညင်သာသာလုပ်စမ်းပါ'' ကျိူးယွင်ရှန့်system ရဲ့ ထိန်းချူပ်မှုအောက်ကလွတ်ပြီးကတည်းက တစ်ခါမှကြီးကြီးမားမားဒဏ်ရာမရဖူးတာ။ အခုလို ရုတ်တရက်နာတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး။
ချင်းစယ်ထုံထိုင်းစွာနဲ့ သူ့လက်ထဲကခြေထောက်ကိုကြည့်နေမိသည်။ သူဒီလိုကျောက်စိမ်းလိုဖြူသွယ်ပြီးလှပတဲ့ခြေဖဝါးမျိူး တစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ဖူးဘူး။ ပန်းနုရောင်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ခြေချောင်းလုံးလုံးတွေ ၅ခုက နာကျင်မှုကြောင့်တုန်ရီနေပြီးကွေးနေသည်။ သူ ပါးစပ်အပြည့်တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး ဒီခြေချောင်းလေးတွေကို စုပ်ပြီးလျှက်ကြည့်ရရင်ဘယ်လိုများနေမလဲဟုတွေးကြည့်မိသည်။ ဒါပေမယ့်ခါတိုင်းလိုပဲ သူ့မျက်နှာက အသေကြီးနဲ့ခြေချောင်းတွေကိုသေသေချာချာကိုင်ပြီး စစ်ဆေးနေသည်။25
"ကြည့်ရတာ အရိုးတော့ထိမသွားဘူး။ ကျူပ်ဆေးလိမ်းပေးမယ်။ သုံးလေးရက်လောက်နားလိုက်ရင်သက်သာသွားမှာပါ'' သူဆေးပုလင်းကို ထုတ်လိုက်တော့ အနံ့ ပြင်းပြင်းကပြန့်လွင့်လာပြီးရောင်ရမ်းနေတဲ့နေရာကို နှိပ်နယ်ရင်းပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်အံကြိတ်ပြီးတောင့်ထားရသည်။ အရမ်းနာတာကြောင့်သူ့မျက်လုံးတွေက မျက်ရည်ကြည့်ဝေ့နေသည်။ အရည်လဲ့နေသည့်မျက်ဝန်းများကိုကြည့်မိသူတိုင်း ရင်သပ်ရှုမောရလောက်သည်။
ချင်းစယ်ကျိူးယွင်ရှန့်မျက်နှာကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီးခြေချောင်းတွေမှာပြန်အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ ဒီလို အရသာရှိမယ့်ယောက်ျားမျိူးသူတစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ဖူးဘူး။9
လူတွေအားလုံးက စိတ်ပူပြီးဝိုင်းအုံကြည့်လာတာကြောင့်ကျိူးယွင်ရှန့်ခြေထောက်ကိုအားလုံးမြင်နေရသည်။ ချင်းစယ်စိတ်တိုလာပြီးဆေးကိုခပ်မြန်မြန်ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှခြေစွပ်နဲ့ဘွတ်ဖိနပ်ကိုအမြန်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။3
အားလုံးပြီးတော့ ခပ်တည်တည်နဲ့"ဟုတ်သား ဒီဒဏ်ရာကမင်းကိုအကြာကြီးအနှောင့်အယှက်ပေးနေရင်မကောင်းဘူး။ ဒီဆေးကိုယူထားနောက်တော့အသုံးဝင်လိမ့်မယ်''
ကျိူးယွင်ရှန့်ဆေးပုလင်းကိုယူပြီး ရယ်လိုက်သည်။ ''စစ်ကျင်း ချွီ့ ယွိ လိမ်းဆေးပါလား။ တစ်ပုလင်းကိုငွေစ၂၂စပေးရတာ။ ဒီလိုဆေးမျိူး ခင်များဘယ်ကရခဲ့တာလဲ''
ချင်းစယ်ကမျက်တောင်ပင်မခတ်''လမ်းဘေးကကောက်ရတာ''2
'ဒီသစ္စာစောင့်ခွေးက မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ပဲ အတည်ပေါက်ညာနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ငါမထင်ခဲ့မိဘူး' ကျိူးယွင်ရှန့်အဓိပ္ပာယ်ပါပါနဲ့ တစ်ဖက်လူကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
"ကျူပ်ကအမြဲ ကံကောင်းတယ်လေ '' ချင်းစယ်က သူ့ကိုပြန်ကြည့်ပြီးအေးဆေးဖြေလိုက်သည်။
ကျန်းတစ်မိသားစုလုံးမှာ ကျန်းကျားလွေ့အပါအဝင်အကုန်လုံးယုံသွားကြသည်။
"စစ်တပ်က ဓားပြတွေကိုနှိမ်နင်းပေးမယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ဘယ်တော့ အိမ်ပြန်လို့ရမှာလဲ'' ကျန်းရှုလင်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာမေးလိုက်သည်။ သူ ချင်းစယ်နဲ့ ကပ်ထိုင်ပြီး မျက်နှာကလည်းမျှော်လင့်ချက်အပြည့်တောက်ပနေသည်။
ချင်းစယ်ကထိုစကားကိုမျက်မှောင်ကြုတ်သည်။ ကျူးစစ်ယွိနဲ့နီးကပ်ဖို့ကမလွယ်ဘူး။ သူ့မှာသာ နည်းလမ်းရှိရင်ဒီဂူထဲမှာ အနည်းဆုံးဆယ်ရက်ကျော်လောက်နေပစ်ချင်သေးတာ။ သူအတန်ကြာတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ... ''မနက်ဖြန်ကျူပ်တို့ပြန်ကြတာပေါ့''
ကျန်းညီအစ်မနှစ်ယောက်ကတော့ အံ့သြလွန်းလို့အော်မိသွားကြသည်။
နောက်တစ်နေ့ နံနက်စောစောမှာ ချင်းစယ်က ကျူးစစ်ယွိ ကိုကျောပိုးပြီး အဖွဲ့ကိုဦးဆောင်ကာတောင်အောက်ဆင်းလာတော့ အခြားရွာသားတွေကိုပါတွေ့သည်။ သူတို့ပုံစံကအရမ်း ကိုနုံးချိနေသည်။ အိမ်တိုင်းရဲ့တံခါးတွေက ပျက်စီးနေပြီးရေစည်တွေအကုန်ကွဲကုန်သလို ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေလည်း တစ်ခုမှရစရာမရှိတော့။ စပါးနဲ့ ကြက်တွေဘဲတွေလည်းအကုန်ပျောက်ကုန်သလိုနေရာအနှံ့ ပျက်စီးအစုတ်အပျက်တွေမွစာကြဲနေသည်။
"မြေရှင်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ။ ဒဏ်ရာရထားတာလား'' ရွာလူကြီး လူအုပ်စုကို ဦးဆောင်လာသည်။ သူ့မျက်နှာက ဆုံးရှုံးမှုကြောင့်နှမြောတသဖြစ်နေသော်လည်း အသက်ရှင်နေသေးတာကြောင့်ပိုပျော်နေသည်။
"လမ်းမှာခြေခေါက်သွားတာ... ဒဏ်ရာကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ ခင်များကော ဘယ်နဲ့လဲ'' ကျိူးယွင်ရှန့်အောက်ချပေးရန်သဘောဖြင့်ချင်းစယ်ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်သည်။
ချင်းစယ်ကမလှုပ်မယှက်သစ်သားငုတ်တိုင်ကြီးလိုဆက်ရပ်နေသည်။7
ရွာသူကြီးကသက်ပြင်းချပြီး ''လောင်ပိုင်သတိပေးလို့ပေါ့ဗျာ...ကျူပ်တို့အသက်ရှင်နေတာ။တော်သေးတယ်ကျူပ်တို့က ရိက္ခာတွေအကုန်မယူသွားခိုင်းလို့ နို့မို့ဆိုရင်တော့ ကျူပ်တို့ပိုခံစားရမှာပဲ။ ယန်ကျားရွာကလည်းဘေးလွှတ်ရာရွေ့ဖို့တောင်ပေါ်တက်လာတာ ဒါမယ့်သူတို့ရိက္ခာတွေအကုန်သယ်သွားလို့ ဓားပြတွေစိတ်ဆိုးပြီး တစ်ရွာလုံးမီးရှို့ ပစ်လိုက်တယ်။တောင်ပေါ်မှာတွေ့သမျှလူအကုန်လည်း သတ်ပစ်တယ်တဲ့။ တကယ်ကိုဆိုးဆိုးဝါးဝါးပဲဗျာ....စစ်တပ်သာမရောက်လာရင်တစ်ယောက်မှအသက်ရှင်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး''
သူအသံကဖျော့သွားပြီးနောက်ခံစားခဲ့ရတဲ့ရွာသားတွေအတွက်သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ ရိက္ခာတွေထပ်သယ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ကြတဲ့ရွာသားတွေကလည်း ရှက်ရွံမှုကြောင့်ခေါင်းငုံ့ ကုန်သည်။ သူတို့ခဏခဏပြန်လာပြီး လာပြန်ယူတာ အခြားအိမ်ကပစ္စည်းတွေတောင်ပါတယ်။ သူတို့ ဓားပြနဲ့မတွေ့တာကံကောင်းတယ်ထင်ထားတာ။ အခု ယန်ကျားရွာအကြောင်းကြားတော့ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကိုသေလောက်အောင်ရှက်ကုန်ကြသည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်ရွာသူကြီးကိုစကားတစ်ချိူ့ပြောပြီးနောက်သူ့လှည့်ရောက်လာတာမြင်တော့ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ချင်းစယ်က သူ့ကို လှည်းထဲသေချာချပေပြီး မြင်ကွင်းထဲကပျောက်သွားတဲ့အထိ ရပ်ကြည့်နေပြီးမှ ကျန်းအိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။
"ရှောင်ဟေး...ဒီမှာကြည့်ကျွန်တော်တို့အိမ်ကအစားအစာတွေကို ဓားပြတွေမတွေ့သွားဘူး'' ကျန်းရှုလင်းက တံခါးအပျက်နောက်ကထွက်လာပြီး ဆန်အိတ်တစ်ချိူ့ကိုဆွဲလာသည်။
ချင်းစယ်က ခုံပုလေးမှာတိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေပြီး စိတ်ဝင်စားမှုမရှိ။
ကျန်းကျားလွေ့ကကြွေအကွဲစတွေကိုစုပုံပြီးဂေါ်ပြားကိုသွားလာကာ ပြုံးလျှက်ပြောသည်။ ''ကျူပ်တို့အစ်ကိုကြီးကသိပ်တော်တာပဲ ဓားပြတွေမမြင်အောင်အိတ်တွေကိုကောင်းကောင်းဝှက်ထားနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျူပ်တို့အိမ်ကစုတ်ပြတ်နေတာ သူတို့တစ်ခုခုရှာတွေ့လိမ့်မယ်လို့လည်း ထင်ထားမှာမဟုတ်ဘူး။ ခဏလောက်ရှာပြီးတော့အခြားအိမ်ကူးသွားပုံပဲ။ ကျူးအိမ်လို အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းမျိူးကတော့ ဓားပြတွေတစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့ပျော်သွားကြမှာပဲ။ ကျူပ်တော့ သူ့အိမ်ပျက်စီးနေတာသူမြင်ရင်ဘယ်လိုရုပ်ဖြစ်သွားမလည်း သိချင်မိရဲ့။ တကယ်လို့များ မီးရှို့ ခဲ့ရင်....''
"တကယ်လို့ ကျူးကုန်းဇီသာ အချိန်မှီသတိမပေးရင်မင်းတို့ရွာကလူတွေအကုန်သေနေလောက်ပြီ။ အခုမင်းကကျေးဇူးနည်းနည်းတောင်မတင်ပဲနဲ့....'' ချင်းစယ်က ခပ်တန်းတန်းပြောလိုက်သည်။
အရင်က ကျန်းကျားလွေ့ ကို ဇွဲရှိပြီးပါရမီပါတယ်လို့ခံစားရတာကြောင့်သူ့လက်အောက်ခေါ်ထားဖို့စဉ်းစားထားတာ။ ဒါပေမယ့်အခုလို သဘောထားသေးသိမ်ညံ့ဖျင်းတာမြင်ရတော့ သူက ပျိူးထောင်ဖို့မတန်ဘူး။
ကျန်းကျားလွေ့ က ချင်းစယ်ရဲ့အရှိန်အဝါအောက်မှာရှိန်သွားသည်။ သူအမြဲတမ်းချင်းစယ်ကို အထက်တန်းလွှာကလူတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်လို့ သံသယရှိနေတာ။ ဒါမယ့်သူ့ဟာလွယ်လွယ်လက်လျော့တတ်သူမဟုတ်''ကျူးအိမ်ကရွာသားတွေကို နှစ်တွေအကြာကြီး ဖိနှိပ်ထားတာ။ ကျူပ်မှာလည်းနစ်နာချက်တွေရှိထားတာ ။ဘာလို့မပြောရဲရမှာလဲ''
"ရွာသားတွေဖိနှိပ်တာ ကျူးကုန်းဇီအဖေနဲ့ သူ့ဘဏ္ဍာထိန်းပဲ။ ကျူးကုန်းဇီနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ'' ချင်းစယ်က သူ့ကိုခပ်စူးစူးပြန်ကြည့်လိုက်သည်။+
"ဒါပေါ့ သူကတော့ သူနဲ့မဆိုင်ဘူးပြောမှာပေါ့ အစ်ကိုရှောင်ဟေး က သူ့ကိုယုံလို့လား။ ဒီရွာထဲမှာ ကျူးစစ်ယွိ က သူ့အဖေထက်ပိုအမြတ်ကြီးစားတာ မသိတဲ့လူဘယ်မှာရှိလို့....''
သူ့အသံကအော်သံတစ်ခုရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကြောင့်ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ''ကျူးလောင်စစ်ကိုမြေရှင်ကြီးက ရုံးတော်အပ်လိုက်ပြီ။ ရွာသားတွေအပေါ်အမြတ်ကြီးစားတာ ငါးခိုးတာ အခွန်တိုးကောက်တာအကုန်သူ့လက်ချက်ပါလို့ဝန်ခံပြီးပြီ။ ဒီပြစ်မှုက ခွင့်လွှတ်လို့မရဘူး!မြေရှင်ကသူ့စာရင်းစာအုပ်တွေအကုန်ရုံးတော်ယူသွားပြီး ကျူးလောင်စစ်ကို ရင်ဆိုင်ဖို့ ခုံရုံးရောက်နေပြီ! လာ သွားကြည့်မယ်''
ချင်းစယ်နှလုံးသားလေးတုပ်ခနဲလှုပ်သွားပြီး ရုံးတော်ကိုအမြန်ပြေးတော့သည်။1
ကျူးစစ်ယွိ ကို မကောင်းပြောနေသည့်ကျန်းကျားလွေ့ကတောင့်ခဲသွားသည်။ သူ့ပါးပြင်ကနီရဲနေပြီး ပူထူကာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အရိုက်ခံလိုက်ရသလိုပင်။
Коментарі