အခန်း(၇၀) ချီရှိုးကျဲ့ဘဝ+
ထျန်းချန်​နန်း​ဆောင်​။

​ကောင်းမင်​သည်​ဓား​ရေး​လေ့ကျင့်​နေပြီး အပါး​တော်​မြဲအ​စေခံမှလက်​ဖက်​ရည်​အိုးခမ်း​နေသည်​ကိုမြင်​၍ အသစ်​ဖြည့်​ရန်​သိမ်းလိုက်​သည်​။​ကောင်း​ကွေ့ကျွင်းသည်​လျှိူအန်းကွားဖျန်​လက်​ဖက်​ခြောက်​ကိုသာ နှစ်​သက်​သည့်​မို့ မ​မေ့မ​လျော့ဘဲ​ခြေဖျား​ထောက်​လှမ်းယူလိုက်​စဉ်​အိုး​အောက်​မှစာရွက်​ပိုင်းတစ်​စထွက်​ကျလာသည်​။​ဘေးဘီကိုခပ်​မြန်​မြန်​ဝေ့ကြည့်​ပြီး​နောက်​စာကိုအမြန်​ဖတ်​ကာမီးရှို့လိုက်​သည်​။ စာလုံး​လေးလုံးသာပါသည့်​အလုပ်​က​လေးတစ်​ခုပင်​ရေးထားသည်​က '​ကောင်းမင်​ကိုအိမ်​ပြန်​ပို့' တဲ့။

​လေ့ကျင့်​ဆောင်​ကိုသူပြန်​သွားပြီး​နောက်​လက်​ဖက်​ရည်​တစ်​ခွက်​ကိုငှဲ့ကာ​ကောင်းမင်​အနားယူရန်​အသိ​ပေးလိုက်​သည်​။​ကောင်းမင်​လည်းအ​တော်​ပင်​ပန်း​နေပြီမို့ ဓားကိုစင်​ပေါ်ပြန်​တင်​ပြီး​ချွေးကိုသုတ်​ကာ လက်​ဖက်​ရည်​ကို​မော့​သောက်​လိုက်​သည်​။
"သခင်​ဒီ​နေ့ကျွန်​တော်​မျိူးပစ္စည်းသွားဝယ်​တော့ အဖွား​တော်နဲ့​တွေ့တယ်​။ သူ​ပြောတာအိမ်​မှာ တရုတ်​စကားပန်း​တွေပွင့်​နေပြီတဲ့ သိပ်​လှတယ်​ဆိုပဲ။ သခင်​မှတ်​မိ​သေးလား။ ကျွန်​တော်​တို့ငယ်​ငယ်​ကလည်း အပင်​ပေါ်တက်​ပြီးအဖွားအတွက်​အသီး​တွေခူး​ပေးကြတာ​လေ''
အ​စေခံရဲ့စကားကိုကြား​တော့​ကောင်းမင်​ကအတိတ်​ကိုလွမ်းဆွတ်​လေဟန်​ဖြင့်​ပြုံးလိုက်​သည်​။ ''ဒါ​ပေါ့ မှတ်​မိတာ​ပေါ့။ ငါတို့တရုတ်​စကားပန်း​တွေခူးပြီးတာနဲ့အဖွားကပြန်​မလွတ်​ဘူး​လေ။ သူ့​ဘေးမှာထိုင်​ခိုင်းပြီး တရုတ်​စကား​ပေါက်​စီအဆာလုပ်​နည်းကိုထိုင်​ကြည့်​ခိုင်းတာ ။ သူ့​ပေါက်​စီရဲ့အရသာကို​တော့​တော်​ဝင်​စား​တော်​ကဲ​တောင်​မမှီပါဘူးကွာ''

အ​စေခံကလည်းပြုံးရင်း​ခေါင်းညိမ့်​လိုက်​သည်​။​ကောင်းမင်​က အ​စေခံကိုကြည့်​ပြီးစိတ်​ရွှင်​ရွှင်​နဲ့ဝတ်​ရုံကိုခါကမတ်​တပ်​ရပ်​လိုက်​သည်​။ ''​ကောင်းပြီ မင်းကငါ့ရဲ့ငယ်​စိတ်​လေးကိုဆွလိုက်​မှ​တော့ နန်း​တော်​ပြန်​ပြီးအထုပ်​သိမ်းရ​အောင်​ငါတို့အိမ်​ပြန်​ကြမယ်​''

အ​စေခံကခပ်​သွက်​သွက်​ခေါင်းညိမ့်​လိုက်​ပြီး​ကောင်းမင်​နောက်​ကလိုက်​ရင်း ရုတ်​တရက်​ပြောလိုက်​သည်​။ ''ကျွန်​တော်​တို့​တော်​ဝင်​စာသင်​ဆောင်​ကိုဝင်​ကြရ​အောင်​လား။ သခင်​လေးလည်းသူ့ဦး​လေးနဲ့ဘိုးဘွား​တွေကိုမ​တွေ့ရတာကြာပြီ​လေ''

လီကျင်းထျန်းရဲ့အလိုလိုက်​မှု​ကြောင့်​ကောင်းမင်​ဟာအခုအ​ခြေအ​နေကို​ထောင်​ချောက်​ဟုမ​တွေးမိခဲ့​ပေ။ ထို့​ကြောင့်​သူ့သားနှင့်​လီဝမ်​ကို​ခေါ်၍နန်း​တော်​မှထွက်​သွား​လေသည်​။ဤအ​ကြောင်းကိုအချိန်​မဆိုင်းဘဲ​နေ့လယ်​အ​ရောက်​မှာလီကျင်းထျန်း၏သူလျှိူကသတင်းပြန်​ပို့လာသည်​။
"လီဝမ်​ကောင်းအိမ်​ထဲဝင်​သွားတာမြင်​လိုက်​တယ်​ဟုတ်​လား''

သူလျှို က​ခေါင်းညိမ့်​ပြီးပြန်​ဖြေလိုက်​သည်​။

"သူတို့ဘာလုပ်​ကြတာလဲ'' လီကျင်းထျန်း၏အသံနှင့်​မျက်​နှာထားကတည်​ညိမ်​နေ​သော်​လည်း စားပွဲ​ပေါ်မှလက်​သီးဆုပ်​က​တော့ကျစ်​ကျစ်​မြည်​နေသည်​။
သူလျှို က​ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး"အရှင်​ကျွန်​မသိ​ကြောင်းပါ''
"မင်းမသိဘူး ဟုတ်​လား။ ငါမင်းကိုဒီ​လောက်​လေ့ကျင့်​ပေးထားတာ မင်းကဒီ​လောက်​ကိစ္စ​လေး​တောင်​မလုပ်​နိုင်​ဘူးလား''

"မင်းကြီးကို​လျှောက်​တင်​ပါတယ်​ကောင်းအိမ်​ကလျှိူ့ဝှက်​အ​သေခံကိုယ်​ရံ​တော်​တွေနဲ့အချိန်​ပြည့်​ဝိုင်းရံ​နေတာမို့ ခိုးဝင်​ဖို့မလွယ်​ကူ​ကြောင်းပါ''

လျှိူ့ ဝှက်​အ​သေခံ​ကိုယ်​ရံ​တော်​။​ရှေး​ခေတ်​ကတည်းကအဲ့လိုအ​သေခံကိုယ်​ရံ​တော်​တွေကို ဘုရင်​တွေကပဲ​မွေးခွင့်​ရှိခဲ့တာ။​ကောင်းမိသားစုကဘာမို့လဲ။ ဟုတ်​သားပဲ အခု​ကောင်းအိမ်​နဲ့နန်း​တော်​ကဘာများကွာ​တော့လို့လဲ။ စာရင်းအတိအကျမ​သေချာတဲ့စစ်​သားအ​ရေအတွက်​နဲ့ယှဉ်​ရင်​ကောင်းအိမ်​ပတ်​လည်​ကကိုယ်​ရံ​တော်​တွေဆိုတာ ဘာများဟုတ်​သေးလို့လဲ။
လီကျင်းထျန်း​ဒေါသမထွက်​။ အဲ့အစားကိုယ့်​တုံးအမှုကိုသာစားတိုက်​ရယ်​မောမိသည်​။ တစ်​ချိန်​ကအထက်​တန်းအကျဆုံးချီမိသားစုဆိုတာ​တောင်​အ​စောင့်​ရဲမတ်​တစ်​ဒါဇင်​နဲ့ကျွန်​တစ်​ရာပဲသုံးခွင့်​ရှိခဲ့တာ။ အဲ့လိုမိသားစုက အထက်​တန်းအကျဆုံးဆို အခု​ကောင်းအိမ်​ကဘာလဲ။+
သူနန်း​တော်​ထဲကျား​မွေးမိတာပဲ။ ချီအိမ်​ကိုသုတ်​သင်​မိတာအခုသူ့လက်​ရှိလုပ်​ရက်​လောက်​တောင်​သူ​နောင်​တမရဘူး။​ကောင်းမင်​နဲ့လီဝမ်​ကောင်းအိမ်​မှာ​ဖောက်​ပြန်​နေတယ်​ဆိုတာကို​တွေးကြည့်​ရုံနဲ့တင်​သူ့​ခေါင်း​တွေတဆစ်​ဆစ်​ကိုက်​လှပြီ။ ထိုးကိုက်​နေ​သောနားထင်​အားဖိ​ချေရင်း သူအမိန့်​ပေးလိုက်​သည်​။ ''ဆက်​စောင့်​ကြည့်​နေ သတိမလွတ်​စေနဲ့။ မင်းသား​ခြောက်​ဒဏ်​ရာက​ရောဘယ်​နဲ့လဲ''

မင်းသား​ခြောက်​ကိုနှစ်​ဝက်​အ​ဆောင်​ပြင်​ထွက်​ခွင့်​ပိတ်​ထားတာဟာ အ​ကြောင်းအရင်းရှိသည်​။ ပထမက​ကောင်းသားအဖဆီက​ခေတ္တ​ရှောင်​ရန်​ဒုတိယကဒဏ်​ရာကိုကုသရန်​ဖြစ်​သည်​။
"မင်းကြီးတိတ်​တဆိတ်​ပို့​ပေးလိုက်​တဲ့ သမား​တော်​က​တော့​စော​စောပဲ ပြန်​ထွက်​လာပြီး မင်းသား​ခြောက်​ဒဏ်​ရာက​ရေရှည်​ဆိုးကျိူးမရှိဘူးလို့​ပြောပါတယ်​။ နှစ်​လ​လောက်​နားလိုက်​ရင်​သက်​သာလာပါလိမ့်​မယ်​လို့လည်းပြောပါတယ်​''

"ငါသမား​တော်​ကတစ်​ဆင့်​ချီ​ကွေ့ကျွင်းကိုစကားပါးလိုက်​တာ သူနားလည်​ရဲ့လား''  မင်းသား​ခြောက်​ကိုသိပ်​ထင်​ပေါ်​နေမှာမျိူးသူမလိုချင်​ပါ။ ဒါ​ကြောင့်​မို့ ချီရှိုးကျဲ့ကိုမင်းသား​ခြောက်​ဒဏ်​ရာကအ​တော်​ပြင်းထန်​ပြီး​နောက်​ပိုင်းကိုယ်​ကာယပိုင်းကိုပြင်းထန်​စွာအသုံးပြုနိုင်​မှာမဟုတ်​ဘူးလို့ သိထား​ပေးဟုအမိန့်​ပေးခဲ့သည်​။ မသန်​မစွမ်းမင်းသားတစ်​ပါးဟာနန်းလျာဖြစ်​မလာနိုင်​တာမို့​ကောင်းအိမ်​မျက်​လုံး​အောက်​က​ရှောင်​ရာကျပြီး လျှိူ့ ဝှက်​ချက်​အဖြစ်​ထားရှိရလိမ့်​မည်​။

လီကျင်းထျန်း ဝန်​ခံသည်​။ ချီရှိုးကျဲ့​ပြောသလိုပဲ သူဟာ​ကောင်းအိမ်​ကတိုက်​ရိုက်​မရှင်းပစ်​နိုင်​ပေ။သို့​ပေမယ့်​သူ့အ​နေနဲ့​ကောင်းအိမ်​ရဲ့​ထောင်​လွှားမှုကိုသည်းခံနိုင်​သော်​လည်း ချီရှိုးကျဲ့၏အထင်​လွဲမှုကို​တော့လက်​မခံနိုင်​ပေ။ အခုသူအပြစ်​ပေးထားတာမင်းသား​ခြောက်​ကိုရှင်းပစ်​ချင်​လို့ဆိုသည့်​အ​တွေးမျိူးဝင်​သွားမည်​ကို​ကြောက်​သည်​။ အားလုံးကသူ​ကောင်းမင်​တို့သားအဖကိုမျက်​နှာသာ​ပေးမှန်းသိ​တော့ ဒီအထင်​ကမလွဲနိုင်​စရာမှမရှိတာပဲ။

"မင်းကြီးအမိန့်​မှန်​သမျှ သူနဲ့မင်းသား​ခြောက်​နခံလျက်​ပါလို့ချီ​ကွေ့ကျွင်းကပြန်​ဖြေပါတယ်​''

ထိုစကားကိုကြား​တော့လီကျင်းထျန်းမျက်​လုံးများပူစပ်​လာပြီး မျက်​ရည်​ဝေ့သီလာသည်​။ ဟုတ်​တယ်​နှစ်​ဘဝလုံး...ချီရှိုးကျဲ့ကသူ့ကိုအမြဲ​လေးစားခဲ့တယ်​။ သူဘယ်​လိုလုပ်​ငါ့အ​ပေါ်မုန်းတီးနာကျည်းအထင်​လွဲတတ်​ပါ့မလဲ။ တကယ်​လို့များ ပြန်​မွေးဖွားပြီးမျက်​ဥာဏ်​တွေသာမ​ပျောက်​ခဲ့ရင်​ချီရှိုးကျဲ့ကိုပဲချစ်​နေ​သေးရင်​ဘယ်​လောက်​တောင်​ပျော်​စရာ​ကောင်းလိုက်​မလဲ။4

ဒါကို​တွေးရင်း လီကျင်းထျန်း​မောဟိုက်​လာသည်​။ သူလျှိုအားနှင်​ပြီး​နောက်​အ​မှောင်​ရပ်​အတွင်း တိတ်​ဆိတ်​စွာညိမ်​သက်​လျက်​ထိုင်​နေမိ​တော့သည်​။1
•••
ကောင်းမင်ဟာ၂နှစ်၊၃နှစ်ကြာစစ်ထွက်ခဲ့ရ၍ နန်းတွင်း၏ပိတ်လှောင်မှုကိုမခံနိုင်စားနိုင်တော့ပေ။ သူ့သားကိုခေါ်ပြီးမကြာခဏအပြင်ထွက်သလို လီဝမ်ဆီကိုလည်းမကြာခဏသွားလည်ကြသည်။ လီဝမ်သူ့အပေါ်ခံစားချက်ရှိနေသည်ကို သူသိရှိခံစားမိသော်လည်း ထိုခံစားချက်များအားတုန့်ပြန်ရန်တော့ဆန္ဒမရှိပေ။လီဝမ်ရဲ့ကြင်နာမှုအားကျေးဇူးတင်စွာလက်ခံပြီး မိတ်ဆွေများအဖြစ်ဆက်လက်ဆက်ဆံနေသေးသလို သူ့သားကိုလည်းလီဝမ်နဲ့ရင်းနှီးစေချင်သည်။

လီဝမ်ကအင်အားကြီးတဲ့တော်ဝင်မျိူးနွယ်မို့ သူ့သားအတွက်ကျေထောက်နောက်ခံကောင်းဖြစ်လာနိုင်သည်လေ။
မူလဇာတ်ကြောင်းမှာတော့ လီဝမ်နဲ့ကောင်းမင်ရင်းနှီးကြတာဟာ လီကျင်းထျန်းကိုအနည်းငယ်မနာလိုစိတ်ဝင်စေရုံမျှသာဖြစ်သော်လည်း ယခုမူကောင်းမင်အပေါ်ထားရှိသည့် ယုံကြည်မှုများကပျက်သုဉ်းသွားပြီမို့ သူတို့နှစ်ယောက်ရင်းနှီးမှုဟာလီကျင်းထျန်းကို အပြင်းအထန်ဒေါသထွက်စေသည်။
လျှိူ့ ဝှက်တင်ပြစာအားဖတ်ပြီးနောက် လီကျင်းထျန်းဒေါသများကကောက်ကျစ်လိုစိတ်များအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီး စိတ်၏အစွန်းကိုရောက်ရန်တစ်လှမ်းမျှသာလိုတော့သည်။ ထိုတစ်လှမ်းအပြီးတွင်သူဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့သွားလိမ့်မည်။ ထိုတစ်လှမ်းကိုတွန်းပို့ရန်လည်း ကျိူးယွင်ရှန့် တွင် အစီအစဉ်ရှိပြီးသားပင်။ဤအစီအစဉ်ကကောင်းမင်သာ သူ့ကိုဘေးမဲ့ထားလျှင်ဖြစ်လာလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် ကောင်းမင်ဟာချီရှိုးကျဲ့ကိုမုန်းတီးနေတာကြောင် ရန်စမှာမလွဲပေ။

တစ်နေ့ကောင်းမင် စစ်တန်းလျားတွင်အလုပ်ရှုပ်နေ၍ တော်ဝင်စာသင်ချိန်ကနေ့တစ်ပိုင်းသာရှိလေသည်။ လီရွှီယန်းကယန်ရှင့်နန်းဆောင်တွင် သူ့ဖခင်နှင့်အတူအဖော်ပြုလျှက်နေ့လယ်ကိုကုန်ဆုံးလေသည်။ နေ့လယ်စားစာချိန်၌ အစေခံများက စားသောက်ဖွယ်ရာအစုံအလင်ဖြင့်ဆက်သသည်။
"ဖခမည်းတော် အခုတလောဘယ်ရီသီးနီတွေလက်ဆောင်ရတာလား'' လီရွှီယန်းကပန်းကန်ပြားအပေါ်မှနီရဲရွှန်းလဲ့နေသည့်အသီးများကိုလက်ညိုးထိုးရင်းမေးလိုက်သည်။+

"ဟုတ်တယ် နှစ်ခြင်းရတာ။ မင်းကြိုက်ရင်တစ်ခြင်းယူသွားချေ''

"ဦးရီးတော်လည်းဘယ်ရီသီးအရမ်းကြိုက်တာ သားတော်ယူသွားပေးလို့ရမလား''

"သဘောရှိသလိုသာလုပ်စေဗျား'' လီကျင်းထျန်းမှာ ကြင်နာစွာပြုံးလျှက်နေသော်ငြားမျက်ဝန်းကတော့အေးစက်နေသည်။
လီရွှီယန်းကသက်ပြင်းချပြီး''ဦးရီးတော်ကခုတလော ကျွန်တော့်ကိုစောင့်ရှောက်ပေးထားတာ။ ကျွန်တော်တစ်ခုခုတော့ပြန်ပေးမှကောင်းမှာပဲ'' လီရွှီယန်းဟာ သူ့ဖခင်နဲ့ခမည်းတော်ရဲ့ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်တာကိုသိတာကြောင့် စကားများချွင်းချက်ထားရန်မလိုဟုယူဆထားလေသည်။

"ဟုတ်ပါပြီ နောက်တော့ပို့ပေးလိုက်ပေါ့'' လီကျင်းထျန်း တူကိုကျစ်ကျစ်ဆုတ်မိသည်။ ''စားရအောင် ဟင်းတွေအေးကုန်တော့မယ်''

လီရွှီယန်းကခေါင်းညိမ့်ပြီး ဘယ်ရီသီးများအားပန်းကန်လုံးထဲထည့်ကာ အစေခံကိုပဲငံပြာရည်တောင်းလိုက်သည်။
အစေခံကချက်ချင်းပဲ ပဲငံပြာရည်အိုးငယ်ကိုဆက်သလိုက်တော့ သူကဘယ်ရီသီးများပေါ်လောင်းချပြီး တူနဲ့မွှေရင်းစိတ်ကျေနပ်စွာစားလေသည်။ ဤစားနည်းကလီဝမ်ဆီကသင်လာခြင်းဖြစ်သည်။

လီကျင်းထျန်းလည်းသိချင်စိတ်နဲ့စားကြည့်လိုက်တော့ အရသာကသူ့လျှာနှင့်မတည့် ချိူချဉ်ငန်ဖန်တစ်ပြိုင်ထဲနဲ့အန်ချင်စိတ်တောင်ဖြစ်မိသည်။ ဘယ်​လိုများစားနိုင်​သလဲဟု မျက်​ခုံးကိုအသာကြုတ်​ရင်း​မိမိမျက်​နှာချင်းဆိုင်​မှ​ကောင်​လေးအား ကြည့်​လိုက်​မိသည်​။

ထိုစဉ်​မိန်းမစိုးကြီးကရုတ်​တရက်​ကျီစားဟန်​လေသံဖြင့်​ဝင်​ပြောသည်​။ ''မင်းသားငါး ဒီစားနည်းကိုမင်းသားလီဝမ်​ဆီကသင်​ခဲ့တာလား။ အရှင့်​သားတို့နှစ်​ဦးကအကြိုက်​တူရုံမကဘူး မျက်​လုံး​တွေကလည်းသိပ်​တူကြတာ ။ အရှင့်​သားကလီဝမ်​ရယ်​ပုံစံငယ်​လေးအလားပဲ။ တူဝရီးရုပ်​ဆင်​ဆိုတာ တကယ်​အမှန်​ပါပဲ''4

မင်းသားငါးကထိုစကားများကို မည်​သည့်​အ​ကြောင်းအရာမှမ​တွေးဘဲ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးပင်​ရယ်​မောလိုက်​သည်​။ သူနဲ့လီဝမ်​က​သွေးသား​တော်​စပ်​တာပဲမို့ ဆင်​တယ်​ဆိုတာကထူးဆန်းသည့်​ကိစ္စ​တော့မဟုတ်​ပေ။

သို့​ပေမယ့်​လီကျင်းထျန်းအတွက်​တော့ရုတ်​တရက်​ဓားစိုက်​ခံလိုက်​ရသည့်​အလား။ လက်​ရှိ​ကောင်းမင်​နဲ့လီဝမ်​ဘာလုပ်​နေကြသလဲ​တောင်​မှသူမသိနိုင်​တဲ့အ​ခြေအ​နေမှာ သူတို့နှစ်​ဦးသားနန်းတွင်းမဝင်​ခင်​ကတည်းကသိနှင့်​ခဲ့ကြရင်​...။​ကောင်းမင်​နန်းတွင်းဝင်​စက မယ်​တော်​ကြီးသက်​ရှိထင်​ရှားရှိဆဲမို့ အချစ်​တော်​သား​လေးဖြစ်​တဲ့လီဝမ်​ဟာမကြာခဏ မယ်​တော်​ကြီးဆီသွားလည်​တတ်​ပြီး ထိုအချိန်​သူတို့နှစ်​ဦး​တွေ့ဆုံကြရန်​အခွင့်​အလမ်းလည်းများသည်​မဟုတ်​လား။ လီကျင်းထျန်း၏​ကြောက်​ရွံမှုများက မိမိတစ်​ကိုယ်​လုံးဝါးမြိုခံလိုက်​ရ​တော့မလို လက်​ထဲမှတူအားနှစ်​ပိုင်းချိူးမိမတတ်​ဆုပ်​ထားမိ​တော့သည်​။ မင်းသားငါးသူ့က​လေးမဟုတ်​ခဲ့ရင်​ကောင်းမင်​နဲ့လီဝမ်​သူ့ကိုပုန်​ကန်​မယ်​ဆိုတာ ဒီထက်​အကျိူးအ​ကြောင်းသင့်​စရာမရှိ​တော့ဘူး။ သူကသူတို့မိသားစု​ပေါင်းစည်းဖို့အရှုပ်​ကောင်​ဖြစ်​နေတာမလား။ လီဝမ်​ပြောတဲ့ 'ငါတို့​စောင့်​ခဲ့ရတဲ့​နေ့က​နောက်​ဆုံး​တော့​ရောက်​လာခဲ့ပြီ'ဆိုတဲ့စကားက လုံးဝမှားစရာမရှိ​တော့ဘူးပဲ။
ကိုယ်​အ​တွေးအမြင်​နဲ့မင်္သကာစရာအချက်​အလက်​များကိုဆက်​စပ်​တွေးပြီး​နောက်​လီကျင်းထျန်းနှလုံးမီးပူလျက်​ရှိ​တော့သည်​။ မသက်​မသာဖြစ်​နေဟန်​ပေါ်သည့်​သူ့ကိုမိန်းမစိုးကြီးကမြင်​တော့ချက်​ချင်းအနီးကပ်​ခစား​လေရာ သူတားမြစ်​လိုက်​၏။+
"ကိုယ်​တော်​ဘာမှမဖြစ်​ဘူး​တောင်​ပိုင်းအ​ရေးအခင်းနဲ့ပတ်​သက်​ပြီးစိတ်​ရှုပ်​စရာ​တွေများ​တော့ အိပ်​ရေးပျက်​လို့ဖြစ်​တာ''

မင်းသားငါးကသူ့အနီး​လျှောက်​လာပြီး​ကျောပြင်​ကိုပွတ်​သပ်​ကာနှစ်​သိမ့်​သည်​။ ''ဖခမည်း​တော်​မစိုးရိမ်​ပါနဲ့ ။ ခမည်း​တော်​ကပုန်​ကန်​သူ​တွေကိုနှိမ်​နင်းဖို့စီစဉ်​ပြီးပါပြီ။ ခမည်း​တော်​အဲ့မှာရှိရင်​နောက်​ထပ်​ပြသာနာ​တွေမဖြစ်​လောက်​တော့ပါဘူး။''

ထိုစကားများကလီကျင်းထျန်းအားစိတ်​လက်​မ​အေး​စေသည့်​အပြင်​ဝိညာဉ်​တွင်းထိ​လောင်​ကျွမ်း​စေသည့်​မီးလျှံအလားပင်​။ မင်းသားငါးကိုပြန်​ပို့​စေလိုက်​ပြီး​နောက်​သူ သူလျှိုများကိုဆင့်​ခေါ်လိုက်​သည်​။

"မင်းသားငါးရဲ့​သွေးစက်​တစ်​ချိူ့ယူလာခဲ့''
အမိန့်​ကထူးဆန်း​သော်​လည်း သူလျှိုသည်​အ​မေးစကားမဆို တစ်​ခဏအကြာတွင်​သွေးရည်​တစ်​ချိူ့နှင့်​ပြန်​ရောက်​လာခဲ့သည်​။
လီကျင်းထျန်း သူလျှိုကိုပြန်​လွှတ်​ပြီး​ရေတစ်​ခွက်​ယူကာ ထိုထဲသို့မင်းသားငါး​သွေးစက်​ကိုလောင်းချလိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​တစ်​ပြိုင်​ထဲမိမိလက်​ကိုကိုက်​ပြီး​သွေးစက်​များ​ရေအတွင်းသို့ညစ်​ချလိုက်​သည်​။​သွေးစက်​များက​ရေထဲတွင်​ဆုံ​တွေ့​သော်​လည်းမ​ပေါင်းစည်း ဖြည်းညင်းစွာပြိုကွဲရင်း​ရေထဲတွင်​ပျောက်​ကွယ်​သွားကုန်​သည်​။
လီကျင်းထျန်း​နောက်​ဆုံး​တော့အရှုံး​ပေးလိုက်​ပြီ။​တော်​ဝင်​စားပွဲကိုတွန်းထုတ်​ပြီး သူ​အော်​ရယ်​မိသည်​။ ထို့အတူမျက်​ရည်​များပါလျှံကျလာ၏။ ဒီဘဝမှာသူအချစ်​ရဆုံးလူဟာ လူလိမ်​တစ်​ယောက်​ဆိုတာသူမယုံကြည်​နိုင်​ပေ။ ဒါတင်​မက သူ​သေချာပျိူး​ထောင်​ခဲ့တဲ့အနာဂတ်​အ​မွေခံ​လေးက တကယ်​တမ်းမျိူးမစစ်​လေးဖြစ်​နေသည်​။​ကောင်းမင်​ဘာ​ကြောင့်​အရင်​ဘဝကသူနဲ့အတူ​သေခဲ့သလဲ။ မဟုတ်​သေးဘူး လီဝမ်​ကသူနဲ့​ကောင်းမင်​ကို တစ်​လမ်းစီသွားပြီး လမ်း​ကြောင်းလွှဲဖို့အကြံ​ပေးခဲ့သားပဲ။ ဒါ​ပေမယ့်​သူကအတင်း​ကောင်းမင်​နားပဲကပ်​နေခဲ့တယ်​လေ။ အဲ့တုန်းက သူတို့အတူထွက်​ပြေးဖို့ကြံစည်​ထားကြသလား။
လီကျင်းထျန်း ဆက်​စပ်​တွေးရင်းအ​တွေးများက ယုတ္တိမရှိဘဲမ​နေ​တော့။​ဒေါသအူလှိုက်​နီ​စွေး​သောမျက်​လုံးများနှင့်​ယန်​ရှင့်​နန်း​ဆောင်​မှာထွက်​လာပြီး ဇီချန်​နန်း​ဆောင်​ဆီသို့​ပြေးသွားလိုက်​သည်​။

ချီရှိုးကျဲ့ကစားပွဲ​ရှေ့တွင်​ရပ်​လျက်​ပန်းချီဆွဲ​နေပြီး မင်းသား​ခြောက်​ကနံ​ဘေးတွင်​ပူးကပ်​စွာရပ်​လျက်​ချီကျိူးကျဲ့၏အား​နေသည့်​လက်​ကိုဖက်​နွယ်​ထား​လေသည်​။ မင်းသား​ခြောက်​သည်​အရွယ်​ရောက်​သည်​နှင့်​အမျှ မျက်​နှာသွင်​ပြင်​သည်​လည်းထင်​ရှားလာပြီး လီကျင်းထျန်းလူပျိူဘဝကိုပြန်​မြင်​နေရသကဲ့သို့ပင်​ကြီးပြင်းလာသည်​။1
ထို​နွေး​ထွေး​သောမြင်​ကွင်း​ကြောင့်​ခြေလှမ်းတစ်​ခဏရပ်​သွား​သော်​ငြား သူ့​ဒေါသကမ​ပြေနိုင်​စားပွဲကိုကန်​ကြောက်​ပြီး ချီကျိူးကျဲ့ပုခုံးအားဆွဲကာ အတွင်းခန်းထဲဝင်​၍​အော်​လိုက်​သည်​။

"အားလုံးထွက်​သွားကြ!"

သို့​ပေမယ့်​လီရွှီသုန်းမည်​ကဲ့သို့သွားနိုင်​ပါ့မည်​နည်း။​ပြေးလိုက်​ရန်​ပြင်​နေ​သော​ခြေလှမ်းတို့က ခမည်​တော်​၏တည်​ညိမ်​သောအမူအရာနှင့်​အသာ​ဝေ့ရမ်းလိုက်​သောလက်​၏အချက်​ပြမှု​အောက်​မှာ ရပ်​တန့်​သွား​လေသည်​။

လီရွှီသုန်းအံကိုတင်းတင်းကြိတ်​ထား​သော်​ငြား​ခြေကိုဆက်​မလှမ်း​တော့​ပေ။