အခန်း(၆၅) ချီရှိုးကျဲ့ဘဝ4
ကျိူးယွင်ရှန့် ကရောကပါးထွက်သွားသောလီကျင်းထျန်းကို မျက်နှာသေနှင့်စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ အရိပ်အယောင်ပျောက်သွားတော့မှ လက်တစ်ဖက်နှင့်နဖူးမှသွေးများကိုသုတ်ပစ်လိုက်ကာ ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်မောလိုက်သည်။ သူ့အစေခံတွေအားလုံးက စိတ်ညှို့ ခံထားရတာမို့ သူ့အပေါ်သစ္စာရှိပြီးခေါင်းကိုငုံ့ထားကြတာမကြား၊မမြင်သယောင်ရပ်နေကြလေသည်။

လီကျင်းထျန်း ယန်ရှင်းနန်းဆောင်ကိုမသိလိုက်ဘဲပြန်ရောက်လာပြီး စားပွဲပေါ်ကသဝဏ်​လွှာများကို​တွေ​ငေးကြည့်​နေမိသည်​။ ထိပ်​ဆုံးမှအမည်​စာရင်းများက အမတ်​ချူပ်​ချင်​ထျန်းကိုယ်​တိုင်​အ​သေအချာစီ​ပေးထားသည်​နံမည်​များဖြစ်​သည်​။ ထိုထဲတွင်​'ယွီ​ကောကုန်း'ဆိုသည့်​စာလုံးက​တော့ မင်​နှင့်​ဝိုင်းထားခံရပြီး​ကောင်းမင်​ကဒီလူဟာ​ကောင်းလန်​ပါလို့​ပြောပြထားသည်​။ ယွီ​ကောကုန်း....ဒုတိယအိမ်​မက်​မှာလည်း​ကောင်းလန်​ကသူ့ကိုယ်​သူယွီ​ကောကုန်းလို့​ပြောခဲ့တယ်​မလား။ ဒါဆို အိမ်​မက်​တွေကအမှန်​လား။

လီကျင်းထျန်း လက်​များတဆတ်​ဆတ်​တုန်​လာပြီးသဝဏ်​လွှာများကိုအကြမ်းပတမ်းတွန်းချပစ်​လိုက်​သည်​။​နောက်​ကျသွားပြီ အားလုံးက​ကောင်းလန်​ရာထူးတိုးမှာကိုသိနှင့်​ကြပြီးပြီ။​ကောင်းမင်​စိတ်​ကြည်​အောင်​လို့ သူ​ကောင်းလန်​ကိုအိမ်​တော်​တစ်​ခုပါချီးမြှင့်​ထားပြီးပြီ။အခုဆို​ကောင်းအိမ်​ကလူ​တွေအားလုံး​ပြောင်း​နေကုန်​ကြပြီ။
လီကျင်းထျန်း ယင်​ကောင်​တစ်​ထောင်​မြိုချမိ​သော်​လည်းပြန်​အန်​မထုတ်​နိုင်​သည့်​ခံစားချက်​မျိူးခံစား​နေရသည်​။ ပရ​ဆေးလက်​ဖက်​ရည်​တစ်​အိုးပြီးတစ်​အိုး​သောက်​နေ​သော်​ငြား သူ့စိတ်​များကမတည်​ညိမ်​နိုင်​ပေ။ ထိုစဉ်​အ​စေခံတစ်​ဦးက​ကောင်း​ကွေ့ကျွင်း၏အ​စေခံတစ်​ဦးကအခစားဝင်​လို​ကြောင်း လာ​လျှောက်​တင်​သည်​။

"ခစား​စေ'' လီကျင်းထျန်းသိပ်​ကိုတုန်​လှုပ်​နေ​ပေမယ့်​သူပြန်​မလွှတ်​ရဲ​ပေ ဘာ​ကြောင့်​ဆိုသူ​ကောင်းမင်​ကိုသိပ်​ချစ်​သည်​လေ။

"အရှင်​ကျွန်​မမင်းကြီးကိုအရိုအ​သေ​ပေးပါတယ်​။ ကျွန်​မသခင်​ကအရှင်​မင်းကြီးအတွက်​စကားပါးလိုက်​ပါတယ်​အရှင်​။ ဒီ​နေ့ ချီ​ကွေ့ကျွင်းက​တော်​ဝင်​စာသင်​ဆောင်​ကိုဝင်​လာပြီး မင်းသားတစ်​ပါးကို​ခေါ်​ဆောင်​မယ်​ပြု​နေပါတယ်​။ အဲ့တာ...အရှင်​မင်းကြီးဘယ်​လိုများမိန့်​ကြားလိုပါသလဲ'' အ​စေခံမိန်းက​လေး၏မျက်​နှာသည်​ချီရှိုးကျဲ့အားအထင်​သေးမှုများနှင့်​ပြည့်​နေမှန်းသိသာလွန်းသည်​။သူကဘယ်​လိုအရည်​အချင်းနဲ့များမင်းသားတစ်​ပါးကိုသူက​မွေးစားမယ်​ပြုရတာလဲ။

"ဘာမိန့်​ကြားရမှာလဲ ချီ​ကွေ့ကျွင်းက​လေး​မွေးစားမှာကိုခွင့်​ပြု​ပေးလိုက်​တာငါကိုယ်​တော်​ပဲ။ ငါကိုယ်​တော်​ကိုဘယ်​သူအာခံဝံ့သလဲ''လီကျင်းထျန်​မာထန်​စွာဟိန်း​ဟောက်​လိုက်​၏။​ကောင်းမင်​ကိုသူချစ်​လွန်းတာနဲ့ပဲ ဘာမဟုတ်​တဲ့အ​စေခံက​တောင်​စည်း​ကျော်​တတ်​နေပြီ။
အ​စေခံမလည်း မင်းကြီးရဲ့​အေးစက်​တဲ့အရှိန်​အဝါ​တွေ​ကြောင့်​မှားမှန်းသိပြီး မြန်​မြန်​ပြန်​ထွက်​သွား​တော့သည်​။

​တော်​ဝင်​စာသင်​ဆောင်​တံခါးဝ​ရှေ့မှာ​တော့ ကျိူးယွင်​ရှန့်​နှင့်​ကောင်းမင်​တို့ထိပ်​တိုက်​တွေ့လျှက်​ရှိသည်​။
ရက်​အ​တော်​ကြာနှိပ်​စက်​ခံထားရတာ​တောင်​မှ​ကျောရိုးဆန့်​လျှက်​မော်​ကြွား​ရောင်​သာပြည့်​နေသည့်​ချီးရှိုးကျဲ့ကို​ကောင်းမင်​နားမလည်​နိုင်​။ ချီအိမ်​ကဘာမှမရှိ​တော့ဘဲ သူတစ်​ယောက်​ပဲကျန်​တာကိုများဘာအားကိုးနဲ့​မော်​ကြွား​နေနိုင်​သေးတာလဲ။ဒါကို​တွေးရင်း​ကောင်းမင်​ခပ်​မဲ့မဲ့ပြုံးလိုက်​၏။ သို့​သော်​အပြုံးသည်​မရှည်​ကြာလိုက်​အ​စေခံတစ်​ဦး၏တီးတိုးကပ်​ပြောသံ​ကြောင့်​သူ့မျက်​ဝန်းများပြူးကျယ်​သွားရသည်​။

ကျိူးယွင်​ရှန့်​ကပြုံးလိုက်​ပြီးလက်​ကို​ဝေ့ရမ်းလိုက်​ကာဖြင့်​''ဒါဖြင့်​ကျွနိုပ်​ကိုခွင့်​ပြုပါအုန်း'' ဟုဆိုပြီး​တော်​ဝင်​စာသင်​ဆောင်​ထဲဝင်​သွားလိုက်​သည်​။
"မင်း မင်းကြီးကိုဘာမိစ္ဆာ​ခေါ်ပြီးပြုစားလိုက်​လို့ သူမင်းကိုချမ်းသာလိုက်​လဲငါမသိဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​ငါက​တော့မင်းကို​ကောင်းကောင်း​နေခွင့်​ပေးမှာမဟုတ်​ဘူးဆိုတာသိထားလိုက်​!"​ကောင်းမင်​အေးစက်​စွာခြိမ်း​ခြောက်​လိုက်​၏။ထို့​နောက်​သူ့ပုံစံကကိုယ်​လုပ်​တော်​အချင်းချင်းဘုရင့်​အချစ်​လု​နေသည့်​ပုံမျိူး​ပေါက်​နေ​လေရာ မျက်​နှာကရုတ်​ချည်းခက်​ထန်​သွား​လေသည်​။

ကျိူးယွင်​ရှန့်​ခပ်​မဲ့မဲ့ရယ်​လိုက်​ပြီး စာသင်​ဆောင်​ထဲဝင်​လိုက်​သည်​။ စာသင်​နေချိန်​ကိုသူတမင်​မသွားဘဲ​နေ့လယ်​စာစားချိန်​မှသူဝင်​ရခြင်းက ဒီအချိန်​ဟာ က​လေး​တွေကိုအကုန်​လုံးမြင်​နိုင်​တဲ့အချိန်​ဖြစ်​တာ​ကြောင့်​ပင်​။+

သူ့ပုံစံက​ရောက်​တတ်​ရာ​မွေးစားလိုက်​ပုံ​ပေါက်​ပေမယ့်​တကယ်​တမ်းကအကြံစည်​နှင့်​ဖြစ်​သည်​။ သူကအနာဂတ်​ဘုရင်​လောင်း လီရွှီယန်း​ရဲ့သစ္စာ​စောင့်​ဆဋ္ဌမမင်းသား။ ဆဋ္ဌမမင်းသားနံမည်​က လီရွှီသုန်း။ မိခင်​ကနယ်​စပ်​နိုင်​ငံငယ်​လေးကဆက်​သလိုက်​တဲ့ က​ချေသည်​တစ်​ဦးမို့ သူမ​နေရာကမယ်​မယ်​ရရမရှိဘဲ မီးဖွားရင်း​သေဆုံးခဲ့သည်​။ လီကျင်းထျန်း ပြန်​ဝင်​စားလာသည့်​အခါမှာ သူ့အာရုံက​ကောင်းမင်​နဲ့​ကောင်းမင်​သား ပဉ္စမမင်းသားဆီမှာသာရှိပြီး အခြားက​လေး​တွေရဲ့​သေ​ရေးရှင်​ရေးကို​တောင်​ဂရုမစိုက်​ပေ။2

ဆဋ္ဌမမင်းသားရဲ့ဘဝဟာနိမ့်​ကျပြီး ကာကွယ်​မယ့်​သူမရှိတာ​ကြောင့်​နန်းတွင်းမှာဆိုးဝါးစွာဆက်​ဆံခံရသည်​။ အခုအချိန်​မှာအနိုင်​ကျင့်​ခံ​နေရ​ပေမယ့်​နောက်​ပိုင်းအ​စေခံသုံးဦးသတ်​လိုက်​ပြီး​ကောင်းမင်​ရဲ့အာရုံစိုက်​သနားမှုကိုခံရလိမ့်​မည်​။ ထို့​နောက်​ဂရုတစိုက်​ပျိူး​ထောင်​ပေးလိမ့်​မည်​။ လီရွှီသုန်း ဟာ​ဒေါသကြီးပြီးခက်​ထန်​ပေမယ့်​လို့​ကျေးဇူးသိတတ်​သူတစ်​ယောက်​ဖြစ်​သည်​။​ကောင်းမင်​ရဲ့​ကျေးဇူးကိုဆပ်​ဖို့​ကောင်းမင်​နောက်​လိုက်​ပြီး တိုက်​ပွဲဆင်​နွဲရင်းသူဟာပါရမီရှိသူဖြစ်​ကြောင်းပြသနိုင်​လိမ့်​မည်​။

ကျိူးယွင်​ရှန့်​လိုချင်​သည်​မှာ​နောက်​ဧကရာဇ်​တင်​မြှောက်​ရန်​ဖြစ်​သည်​မို့ အလားအလာအ​ကောင်းဆုံးသူကို​ရွေးချယ်​လိုက်​ခြင်းကအမှန်​အကန်​ဆုံးဆုံးဖြတ်​ချက်​ပေ။​ကောင်​လေးကအသက်​၁၃နှစ်​ရှိပြီဖြစ်​တာ​ကြောင့်​ကိုယ်​ပိုင်​အသိဥာဏ်​ရှိပြီးဆုံးဖြတ်​တတ်​သည့်​အရွယ်​ရောက်​နေပြီ။ ဒါ​ပေမယ့်​ကောင်းမင်​တောင်​သူ့ကိုပျိူး​ထောင်​နိုင်​တယ်​ဆိုမှ​တော့ ကျိူးယွင်​ရှန့်​က​ရောသူ့ကိုမပျိူး​ထောင်​နိုင်​စရာလား။ ပြီး​တော့ သူဟာဒီမင်းသား​လေးကိုဘုရင်​တစ်​ပါးဖြစ်​လာ​အောင်​မပျိူး​ထောင်​နိုင်​ရင်​ကောင်းမင်​ကိုဖျက်​ဆီးဖို့ကအခြားနည်းရှာရလိမ့်​မည်​။
ဒါကို​တွေးရင်းကျိူးယွင်​ရှန့်​ထမင်းစားခန်းတ​လျှောက်​ပတ်​ကြည့်​လိုက်​၏။ ထမင်းဟင်းနံများကသွား​ရေကျဖွယ်​မွှေးပျံ့​နေပြီး လီရွှီယန်​ကအခြားမင်းညီမင်းသားများခြံရံလျှက်​ဝံ့ကြွား​နေသည်​။​ထောင့်​တစ်​နေရာမှာ​တော့ ပိန်​ပါးပါးမင်းသား​လေးတစ်​ပါးထမင်းဗူးကိုကိုင်​ရင်း ဆာ​လောင်​မွတ်​သိပ်​စွာဖြင့်​စား​သောက်​နေသည်​။
"ညီ​တော်​လေး ဖြည်းဖြည်းစားပါကွ။နင်​နေပါအုန်းမယ်​ဒီမှာဝက်​နံရိုး​ပေါင်း​လေးစား'' လီရွှီယန်းသည်​ပေါင်းသင်းဆက်​ဆံ​ရေးအလွန်​ကောင်းပြီး လူကို​ချော့၍ပါ​အောင်​မြူတတ်​သည်​။+
အပြုအမူကြမ်းသည်​က လီရွှီသုန်း။ ထမင်းဗူးကိုချက်​ချင်းဗုံးကာ ရှက်​ရွံ့စွာ​ဖြင့်​လီရွှီယန်းကို​ကျေးဇူးတင်​ပြီးသူဝပြီဖြစ်​ကြောင်း​ပြော​လေ၏။ မင်းသားငယ်​လေးက​ထောင့်​တစ်​နေရာကိုကပ်​သွားပြီး ခပ်​လှောင်​လှောင်​ပြုံးလိုက်​သည်​။ လီရွှီယန်းဟာတကယ်​ပဲကြင်​နာတတ်​သလား?​ဝေးပါ​သေး တကယ်​ကြင်​နာတတ်​ရင်​သူဒုက္ခ​ရောက်​နေ​ကြောင်းမသိဘဲ​နေမလား။ အ​စေခံ​တွေ​နေ့တိုင်းသူ့ထမင်းဟင်း​တွေခိုးစား​နေမှန်းသိလျှက်​ဘေးကကြည့်​နေပြီးမှသူ​တော်​ကောင်းလာလုပ်​ပြ​နေတာ။​ကြောင်​သူ​တော်​ကြွက်​သူခိုးစရိုက်​နှင့်​လီရွှီယန်းကို လီရွှီသုန်း​အော့နှလုံးနာမိသည်​။

ပြတင်းနားမှကျိူးယွင်​ရှန့်​ကထိုမြင်​ကွင်းကိုကြည့်​ရင်း ရယ်​လိုက်​မိ၏။ သူက​ကောင်းသားအဖ လီရွှီသုန်းကိုသိမ်းသွင်းပြီး​လောက်​ပြီလိုအထင်​ကြီးမိထားတာ။ ဟုတ်​ပါတယ်​လေ လက်​ရှိ လီရွှီသုန်းကဘာအစွမ်းအစမှမရှိတဲ့လူတစ်​ယောက်​ပဲ ဘယ်​လိုလုပ်​ကောင်းမင်​မျက်​လုံးထဲဝင်​ပါ့မလဲ။​ကောင်းမင်​ဟာလူအကဲခတ်​တော်​တာ​တော့ သူဝန်​ခံရမည်​။ လီရွှီသုန်းဟာ ဝံပု​လွေအရိုင်း​ပေါက်​စ​လေးတစ်​ကောင်​ဖြစ်​ပြီး အန္တရာယ်​ပြုလာသူမှန်​သမျှကိုက်​တတ်​သလို တစ်​ခါ​ကျေးဇူးပြုလိုက်​ပါကတစ်​သက်​လုံးသစ္စာရှိမည့်​လူစားမျိူးလည်းဖြစ်​သည်​။2

ကျိူးယွင်​ရှန့်​အထဲဝင်​သွားသည့်​အခါ လီရွှီယန်းအပြင်​မင်းသားငယ်​အားလုံးကိုသူ့ကိုဦးညွှတ်​နှုတ်​ဆက်​ကြ​လေသည်​။ ဒါ​ပေမယ့်​သူ့အာရုံမှာအဲ့က​လေး​တွေမရှိ​ခြေလှမ်းတို့က လီရွီသုန်းရှိရာအရပ်​ဆီသို့သာ တစိုက်​စိုက်​မတ်​မတ်​ဦးတည်​ထားလိုက်​သည်​။ ထို့​နောက်​လီရွှီသုန်းလက်​ထဲကထမင်းဗူးကိုအတင်းဆွဲလုယူလိုက်​သည်​။1

"ဆန်​လုံးညိုနဲ့မုန်​လာထုပ်​ရေလုံပြုတ်​ဘယ်​သူကမင်းကိုဒီလိုမျိူး​ကျွေးတာလဲ'' ထမင်းဗူးဟာ​ပြောင်​စင်​နေ​ပေမယ့်​လို့ ကျိူးယွင်​ရှန့်​နှာ​ခေါင်းက​တော့အနံ့ ကိုကွဲကွဲပြားပြားခွဲနိုင်​သေးသည်​။

လီရွှီသုန်းက​ကြောင်​အစွာနှင့်​ကျိူးယွင်​ရှန့်​ကို​မော့ကြည့်​နေ​လေသည်​။ ချီ​ကွေ့ ကျွင်းဘာ​ကြောင့်​သူ့ကိုလာအာရုံစိုက်​နေသလဲသူနားမလည်​။

"မင်းအ​စေခံဘယ်​မလဲ။​ခေါ်ခဲ့စမ်း'' လီရွှီသုန်းကမ​ဖြေဘဲဆက်​ညိမ်​နေ​တော့ ကျိူးယွင်​ရှန့်​သူ့နားရွက်​ကိုဆွဲလိုက်​သည်​။
ထိုအခါမှလီရွှီသုန်းလည်းအသိပြန်​ဝင်​လာ​တော့သည်​''အပါး​တော်​မြဲက ဝါးခန်းမထဲမှာ​နေ့လယ်​စာစား​နေတုန်းပါ။ သူပြီးရင်​လာပါလိမ့်​မယ်​''

ကျိူးယွင်​ရှန့်​အနီးနားကမိန်းမစိုးတစ်​ဦးကိုလက်​ဟန်​ပြပြီး လီရွှီသုန်းရဲ့အ​စေခံကိုသွား​ခေါ်ခိုင်းလိုက်​သည်​။ ထို့အတူ စားမကုန်​သေးသည့်​ထမင်းဗူးပါ ပါလာ၏။

ကျိူးယွင်​ရှန့်​ထမင်းဗူးကိုငုံကြည့်​ရင်း ခပ်​ရွဲ့ရွဲ့ပြုံးလိုက်​သည်​။ ''ဆန်​ချိူ​မွှေး၊ကြက်​ပေါင်းဟင်း နဲ့​လေးရာသီပင်​လယ်​စာ စွပ်​ပြုတ်​ပါလား သိပ်​ကောင်းတဲ့​နေ့လယ်​စာပဲ။​မေးပါရ​စေအုန်း မင်းကမင်းသားလား သူကမင်းသားလား''

အ​စေခံရဲ့​ခြေ​ထောက်​တွေဟာ​ကြောက်​ရွံမှု​ကြောင့်​တုန်​ရီလာပြီး အမြန်​ဒူး​ထောက်​ဦးကုန်းချရင်​အသနားခံ​တော့သည်​။ သို့​ပေမယ့်​ကျိူးယွင်​ရှန့်​က ဂရုမစိုက်​လီရွှီသုန်းကိုသာဆွဲ​ခေါ်သွား​လေသည်​။ အများအမြင်​မှာ​တော့ သူဟာဆိုင်းငံ့ခံထားရသည့်​အပြစ်​သားသက်​သက်​သာဖြစ်​နေ​သေးသည်​။ အ​စေခံတစ်​ယောက်​ကို ကိုယ်​တိုင်​အပြစ်​ပေးလိုက်​ရင်​မလိုအပ်​တဲ့​ကောလဟာလ​တွေပြန့်​သွားနိုင်​တာမို့ ဒီကျွန်​ကိစ္စကို​တော့ လီကျင်းထျန်းလက်​ထဲသာထိုးထည့်​လိုက်​တော့မည်​။

"ချီ​ကွေ့ကျွင်း ကျွန်​တော့်​မှာအတန်းရှိ​သေးတယ်​။ ဒီလိုထွက်​သွားရင်​ဆရာစိတ်​ဆိုးလိမ့်​မယ်​ဗျ'' လီရွှီသုန်းက ပူထူ​နေတဲ့နားရွက်​ကိုပွတ်​ရင်းဆိုလိုက်​သည်​။ သူ့အ​နေနဲ့အခုလို ရင်းနှီးလွန်းသည့်​အသားချင်းထိကပ်​မှုမျိူး​မွေးကတည်းကပင်​မခံစားခဲ့ရဖူး​ချေ။3
"ဘာအတန်းလဲ ။ ငါတို့ဒီ​နေ့ပဲဇီချန်​နန်း​ဆောင်​ကို​ပြောင်းကြမှာ။ အခုချိန်​ကစပြီး မင်းကငါ့သားပဲ'' ကျိူးယွင်​ရှန့်​ဆဋ္ဌမမင်းသား​လေးကဲ့​ခေါင်းကိုကိုင်​ရင်း​ပြောလိုက်​သည်​။

အဟာရချိူ့တဲ့မှု​ကြောင့်​လီရွှီသုန်းဟာ လီရွှီယန်းထက်​လူ​ကောင်​သေးပြီး ၁၀နှစ်​သားသာသာထင်​ရသည်​။ တကယ်​တမ်းမှာ သူတို့ဝါအသက်​တူတူဖြစ်​ပြီး​မွေး​နေ့​တောင်​မှလအနည်းငယ်​သာကွာကြသည်​။
"ကျွန်​တော်​ကခင်​များသား?'' လီရွှီသုန်း အံ့အားသင့်​မှု​ကြောင့်​ရုတ်​တရက်​သူ့​ခေါင်း​ပေါ်ကလက်​ကိုဖမ်းဆုပ်​လိုက်​မိသည်​။+

"ငါ့မှာမိသားစု​နောက်​ခံမရှိ​ပေမယ့်​မင်းကို​တော့ကာကွယ်​ပေးနိုင်​ပါတယ်​။ ငါကတစ်​ကိုယ်​တည်း၊ မင်းကလည်းမိဘမဲ့ဆို​တော့​နောက်​ကျရင်​တစ်​ယောက်​ကိုတစ်​ယောက်​မှီခို​နေထိုင်​သွားကြတာ​ပေါ့ ဟုတ်​ပြီလား'' ကျိူးယွင်​ရှန့်​ကိုယ်​ကိုကိုင်းပြီး​ကောင်​လေးရဲ့မျက်​ဝန်း​တွေကိုနူးညံ့စွာကြည့်​ရင်း​ပြောလိုက်​သည်​။

သူ့မျက်​လုံး​တွေကကြည်​လင်​တောက်​ပ​နေပြီး စိတ်​ညှို့စွမ်းအင်​သုံးထားခြင်းမဟုတ်​ဘဲ အမှန်​တကယ်​စိတ်​ရင်းပါသည့်​အကြည့်​များနှင့်​ဖိတ်​ခေါ်ခြင်းဖြစ်​သည်​။ ဒီစကား​တွေက​ပေါ​သောနိုင်​ပေမယ့်​လို့ တကယ်​တမ်းလိုအပ်​သူကို​ပြောတဲ့အခါမှာ​တော့ အမှန်​တကယ်​နွေး​ထွေးလွန်းသည်​။ လီရွှီသုန်း ရဲ့ အိမ်​မက်​ဟာလည်း တစ်​စုံတစ်​ယောက်​ကိုချစ်​ဖို့နဲ့အချစ်​ခံရချင်​တာဖြစ်​သည်​။ နီရဲလာတဲ့မျက်​ဝန်း​တွေကိုမျက်​ရည်​တွေကိုထွက်​မကျလာ​အောင်​ထိန်းပြီး သူ​ခေါင်းခပ်​ကြမ်းကြမ်းညိမ့်​လိုက်​၏။

ကျိူးယွင်​ရှန့်​ကိုယ်​ကိုပြန်​မတ်​ကာရယ်​မောလိုက်​သည်​။​နေ​ရောင်​ခြည်​ကသူ့အ​ပေါ်​တောက်​ပစွာဖြာကျ​နေသည်​ကို လီရွှီသုန်း မင်​သက်​စွာ​ငေးရင်း​ရော​သောရယ်​မောလိုက်​မိ၏။1
....

ယန်​ရှင်းနန်း​ဆောင်​မှာ​တော့​တော်​ဝင်​အထိန်း​တော်​ကြီးကမင်းကြီးကိုအချိန်​ကိုက်​လျှောက်​တင်​သည်​။ ''မင်းကြီး ချီ​ကွေ့ကျွင်းက ဆဋ္ဌမမင်းသားကို​မွေးစားလိုက်​ပါတယ်​''

"ဆဋ္ဌမ? ဘာလို့ မင်းသား၁၂မဟုတ်​တာလဲ '' လီကျင်းထျန်းထူးဆန်းသည်​ဟုခံစားလိုက်​သည်​။ အရင်​ဘဝကချီမိသားစုကမင်းသား၁၂ကိုဖွက်​ထားပြီးနန်းတင်​ခဲ့တာပါ။ ဒါ​ကြောင့်​ချီရှိုးကျဲ့ကိုလည်းတူတူပဲလုပ်​လောက်​မယ်​ထင်​တာ။

မင်းသား၁၂က​ခြောက်​နှစ်​သားပဲရှိ​သေးပြီး အငယ်​ဆုံးမင်းသား​လေးဖြစ်​သည်​။ သူ့ မှာကိုယ်​ပိုင်​အသိဥာဏ်​ဆိုတာမရှိ​သေးတာ​ကြောင့်​မင်းသား၆ထက်​ဘဝကြမ်း​လေသည်​။

အထိန်း​တော်​ကြီးက အသက်​ကိုမရဲတရဲရှူပြီး ''မင်းကြီး....​မေ့သွားပြီလား။ မင်းသား​လေး၁၂က မရှိ​တော့ဘူး​လေ''

"မရှိ​တော့! ဘယ်​လိုဖြစ်​တာလဲ'' လီကျင်းထျန်းလန့်​သွား၏။

အထိန်း​တော်​မိန်းမစိုးကြီးက တုန်​ရင်​စွာဦးညွှတ်​ပြီး ''လွန်​ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်​က မင်းသား၅အဆိပ်​မိပြီး​မေ့​မျော​နေတုန်း မင်းကြီးကသမား​တော်​အားလုံးကိုထိုက်​ချန်းနန်း​ဆောင်​မှာခစားခိုင်းတဲ့အချိန်​မင်းသား​လေး၁၂ကလည်းအပြင်းဖျား​နေခဲ့တာပါ။ ဒါ​ကြောင့်​သူ... သူ''

မိန်းမစိုးကြီး​ပြောလို့မပြီး​ပေမယ့်​လီကျင်းထျန်းအလုံးစုံနားလည်​လိုက်​သည်​။ သမား​တော်​တွေက မင်းသား၅ကိုအာရုံစိုက်​ဖို့အမိန့်​ပေးခံထားရတာ​ကြောင့်​မင်းသား၁၂ကိုကုသဖို့​နှောင့်​နှေးသွားရတာပဲ ။ သူ့​နေရာကိုဆက်​ခံမယ့်​နောက်​ဆုံး​သွေးဆက်​ကမရှိ​တော့ဘူးတဲ့လား။ ချီမိသားစုကငါးနှစ်​လုံးဖွက်​ထားခဲ့တဲ့က​လေးက မရှိ​တော့ဘူး...။

​လေးလံတဲ့​ကြောက်​ရွံမှုက လီကျင်းထျန်းရင်​ဝကို​ဆောင့်​ဝင်​လာပြီး ပလ္လင်​ပင်​ယိုင်​နဲ့လုခံစားလိုက်​ရသည်​။ သူထင်​ခဲ့တာ ဒီဘဝ​တော့အရာအားလုံး အ​ကောင်းဖက်​မှာရှိ​နေခဲ့မယ်​ပေါ့။ သူမှား​နေခဲ့တာပဲ။ အရာအားလုံး သူ့ထိန်းချူပ်​မှု​အောက်​မှာလို့ထင်​ထား​ပေမယ့်​တကယ်​တမ်းသူ့လက်​ထဲက လွှတ်​ထွက်​နေခဲ့တယ်​။

လီကျင်းထျန်းတုန်​ရီလာသည်​။ မင်းသား၁၂ဘုရင်​ဖြစ်​လာတယ်​ဆိုတာ ကျိူးယွင်​ရှန့်​ဖန်​တီးထားတဲ့အတုအ​ယောင်​မှတ်​ဥာဏ်​မှန်း သူမသိရှာ။ ကျိူးယွင်​ရှန့်​လိုချင်​သည်​ကလည်း သည်​အချက်​ပေ။ လူတစ်​ယောက်​ရဲ့အာနည်းက​ကြောက်​ရွံခြင်းပဲမဟုတ်​လား။​ကြောက်​ရွံ့ ခြင်းသာဝါးမျိူသွားရင်​ကျေးဇူးတရားဟာလည်း​ပျောက်​ကွယ်​သွားလိမ့်​မည်​။ လီကျင်းထျန်းအခုချိန်​ကစပြီး​ကောင်းမင်​ရဲ့​ကျေးဇူး​တွေအစား အမှား​တွေကိုသာမြင်​နေ​တော့မှာအ​သေအချာပင်​။

လူ့ပင်​ကိုယ်​သဘာဝကိုကထိခိုက်​လွယ်​တာကိုး။