Arc 7.7
အခန်း (၆၈) ချီရှိုးကျဲ့ဘဝ+
ဆဋ္ဌမမင်းသားလေးမှာချီကွေ့ကျွင်းစောင့်ရှောက်မှုအောင်တစ်လသာရှိသေးသော်လည်း အသားအရည်ကဂျူံအဆင်းလိုဝင်းဝါပြည့်ဖြိုးနေလေပြီ။အရင်က ပဉ္စမမင်းသားထက်လူကောင်သေးညှပ်ပေမယ့်အခုတော့ နားဖျားအနီးပင်အရပ်ထွက်နေပြီ။နောက်တစ်လ၊နှစ်လအတွင်း ရွယ်တူ ဒါမှမဟုတ်ပိုရှည်သွားနိုင်သေးသည်။
လီရွှီသုန်း ၏ အမူအကျင့်များကလည်းပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ။ ယခင်ကခေါင်းငုံ့ချောင်ကပ်နေတတ်သည့်လူကြောက်ကလေးအဖြစ်ကတောက်ပသောမျက်ဝန်းအစုံနဲ့ရင်ပုံကိုကော့ပြီးတော်ဝင်သွေးရာဇမာန်များက အရောင်ထွက်နေသည်။
လီကျင်းထျန်း လည်း အခုတော့မှသူ့သားတွေသူဂရုစိုက်တော့သည်။တော်ဝင်စာသင်ဆောင်ကိုမကြာခဏလာရောက်ကြည့်ရှုသည်မို့ လီရွှီသုန်း၏စွမ်းရည်ကိုလည်းသတိထားမိလာသည်။ လီရွှီသုန်းဟာသူမေးသမျှကို အခြားလူမတွေးမိတဲ့နည်းလမ်းနဲ့ပြန်လည်ဖြေကြားနိုင်သည်မို့ ပါမောက္ခကောသူပါအံ့အားသင့်ချီးကျူးရသည်။
"မင်းကြီး ဆဋ္ဌမမင်းသားကတကယ်ကိုအံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ထက်မြတ်ပါပေတယ်''
လီကျင်းထျန်း ပြုံးရင်းခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ ''ချီကွေ့ကျွင်း ကသူ့ကိုကောင်းကောင်းသင်ပေးထားတာပဲ အင်းလေ သူကအမြဲကလေးထိန်းတော်တာပဲ''
ချီကွေ့ကျွင်းမှာကလေးတစ်ဦးမျှမရှိခဲ့ပါဘဲ ဒီစကားကဘာအဓိပ္ပါယ်များလဲ။ ပါမောက္ခကြီးမှာမင်းကြီးကိုထူးဆန်းစွာတစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
လီကျင်းထျန်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုအရင်ဘဝကိုတွေးမိမှန်းသတိရတော့မှ လက်ကိုဝေ့ရမ်းပြီးမှိုင်တွေစွာထွက်သွားတော့သည်။ အရင်ဘဝက ချီကွေ့ကျွင်း မင်းသား၁၂ကိုမင်းကောင်းတစ်ပါးဖြစ်လာအောင်သင်ကြားပေးခဲ့တာပြန်တွေးမိတိုင်း သူရင်ထဲနင့်နေရသည်။ မင်းသား၁၂ဟာတိုင်းပြည်ကိုသူ့ဘာသူသိမ်းနိုင်ခဲ့တယ်။အရည်အချင်းက မင်းသား၅နဲ့၆ထက်နိမ့်မှာမဟုတ်ဘူး။
သူသာအသက်ရှင်နေခဲ့ရင်........ လီကျင်းထျန်း မျက်နှာကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်ပြီးကြောက်ရွံနေသည့်မျက်ဝန်းအစုံကိုဖုံးပစ်လိုက်သည်။
ကောင်းမင်လည်း မင်းသား၆စာပေမှာထူးချွန်နေပြီတာကြားတော့ဒေါသထွက်နေတော့သည်။ စစ်တပ်ကြောင့်အလုပ်ရှုပ်နေပေမယ့်လည်း သူညနေပိုင်းပြန်လာပြီး မြင်းစီး၊လေးပစ်အတတ်ကိုသင်ကြားပေးနေသေးသည်။
"လက်ကိုဖြောင့်အောင်ထား လက်မကမြန်နေပါစေ။ခြေကိုခွဲထား မင်းရပ်နေတာမမြဲဘူး'' လီရွှီသုန်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပုံစံကိုတည့်မတ်ပြီးမီတာ၁၀၀အကွာက ပစ်မှတ်ကိုလက်ညိုးထိုးလိုက်သည်။ ''ပစ်''
ဆဋ္ဌမမင်းသားဟာ တကယ်ပဲကောင်းမင်ရဲ့သင်ကြားမှုအောက်မှာ အနေကြပ်နေသည်။ချွေးစေးပြန်ပြီး လက်ဖျားကမညိမ်သည်မို့ ကြိုးလျော့သည်နှင့်မြှားတံမှာမနီးမဝေးမှဗွက်အိုင်ထဲစိုက်ကျသွားသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ခပ်မဲ့မဲ့လှောင်ရယ်သံကြောင့်လီရွှီသုန်းမျက်နှာပူသွားပြီးကောင်းမင်ကိုမကြည့်ရဲတော့ပေ။
ကောင်းမင်ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးပြီးလှည့်ထွက်ကာစကားတစ်ခွန်းချန်ခဲ့လိုက်သည်။ ''ပျော့ညံ့လိုက်တာ'' ဟူ၍။ ထိုစကားကလီရွှီသုန်းနာစည်တွင်းထိရောက်ရှိလေသည်။ တကယ်ဆိုရှက်သွားရမှာဆိုပေမယ့်ဆန့်ကျင်ဖက်သူ့နှုတ်ခမ်းမျာကတွန့်ကွေးသွားပြီးအကြည့်များကသွေးဆာဟန်ပေါ်လာသည်။
ခုတော့မောက်မာထားအုန်းပေါ့။ သိပ်မကြာခင်ဓားနဲ့မင်းအရည်ခွံကိုဆုပ်ပြီး ခမည်းတော်အဆိပ်မိတုန်းကခံရသလိုခံစားစေရမယ်ဟု စိတ်ထဲကကြုံးဝါးနေလိုက်သည်။3
မြင်းစီး၊လေးပစ်အတန်းပြီးတော့မှ လီရွှီယန်းလည်းခေတ္တငုပ်ရိုးသွားသောမာန်များပြန်ထလာတော့သည်။ လီရွှီသုန်း ရဲ့ခေါင်းငိုက်စိုက်နေပုံကိုတမင်သက်သက်သွားအားပေးပြီး သူ့ခမည်းတော်ကအခုတလောအရမ်းတွေအလုပ်များလို့ သူ့ရဲ့ထျန်းချန်နန်းဆောင်ကိုတောင်လာမကြည့်နိုင်ကြောင်း တစ်ဖက်လှည့်နှင့်ကြွားဝါပြီးငြီးငြူလိုက်သေးသည်။ အဖေကလူယုတ်မာဇာတ်ကနေချိန်သားကနတ်သူတော်ဇာတ်ရုပ်နဲ့ လူကိုအရူးလုပ်ရအောင်သရုပ်ဆောင်နေကြသည်။
လီရွှီသုန်း က ဘာပြောပြောကျေးဇူးအလွန်အမင်းတင်ပြီးလေးစားသမျှအပြည့်နဲ့ လီရွှီယန်းနှင့်အတူ တရားလွှတ်တော်မုခ်ဝထိယှဉ်တွဲလျှောက်လာသည်။ လမ်းခွဲပြီး ဇီချန်နန်းဆောင်ရှိရာလှည့်လိုက်စဉ်မှာတော့ မျက်နှာပေါ်မှရိုကျိူးသိမ်ငယ်နေမှုများကအေးစက်မှုများအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲသွားလေသည်။ ခမည်းတော်ကသူ့ရဲ့အရည်အချင်းကိုလူတွေသိရင်ဒုက္ခရောက်မှာစိုးလို့ဖုံးထားဖို့ပြောပေမယ့်သူခမည်းတော်ရဲ့ကာကွယ်မှုအောက်မှာချည်းမနေချင်ဘူး။ သူမြန်မြန်အသက်ကြီးပြီး ခမည်းတော်အားကိုးရတဲ့သူဖြစ်ချင်သည်။ လက်ရှိမှာသူကအားနည်းနေသေးပေမယ့်မကြာခင်မှာ အားလုံးထက်အင်အားကြီးလာစေရမယ်။ အားလုံးထက်ဆိုတဲ့နေရာမှာ သူ့အဖေဖြစ်ဖို့မထိုက်တန်တဲ့ အဲ့ပုလ္လင်ပေါ်ကလူလည်းပါတယ်။
ဝံပုလွေပေါက်လေးရဲ့ခြေသံကိုကြားတာနဲ့ ကျိူးယွင်ရှန့်ခပ်ပျင်းပျင်းပုံစံကနေ မျက်နှာကိုချက်ချင်းတည်ပစ်ပြီး ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုချလိုက်သည်။ ''ဒီနေ့ကောင်းမင်ဆီမှာ မင်းအဆူခံခဲ့ရတယ်ကြားတယ်''
လီရွှီသုန်းခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး ပါးပြင်ကခပ်ရဲရဲရှက်သွေးလွှမ်းနေသည်။
"အသုံးမကျလိုက်တာ လဝက်လေ့ကျင့်ပြီးတာတောင်မီတာ၁၀၀ကကျွဲမျက်လုံးကိုထိအောင်မပစ်နိုင်ဘူးလား။ မင်းစားသမျှဘယ်ထဲရောက်သွားတာလဲပြောစမ်း'' ကျိူးယွင်ရှန့်မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့သားရဲ့နားရွက်ကိုသွားလိုက်သည်။
လီရွှီသုန်း အလွန်အမင်းနာကျင်နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ဖြစ်နေပေမယ့်စိတ်ထဲမှာတော့အရမ်းကိုပျော်နေသည်။ သူ့အဖေဖက်ကသူ့ကို ထိတွေ့တာမျိူးသူကြိုက်သည်။ လက်နွေးနွေးလေးတွေနဲ့နားရွက်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲတယ်ဆိုရင်တောင်မှ ဒါဟာမိသားစုကြားကနွေးထွေးတဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတစ်ခုပဲ။ ခမည်းတော်သူ့ကိုဆူတာ အပြစ်ပေးတာက သူ့ကိုချစ်လို့ သူ့ကိုပိုတော်စေချင်လို့။ ဒါကြောင့်မို့ လီရွှီသုန်းကျေနပ်သည်။7
ကျိူးယွင်ရှန့်ကတော့ သူ့သားကလေး Masochistဖြစ်နေရှာတာမသိရှာပေ။ နားရွက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်ကိုဆတ်ခနဲခါထုတ်လိုက်ကာဖြင့်''လာ ငါမင်းကိုလေးပစ်ထပ်သင်ပေးမယ်''4
လီရွှီသုန်း လည်း သူ့ဖခင်နားအပြေးသွားပြီး ရပ်လိုက်သည်။
"ငါ့ကိုယ်အနေအထားကိုသေချာကြည့်ထား'' ကျိူးယွင်ရှန့်ပေါင်၁၄၀လေးသောလေးကိုတည်ညိမ်စွာမ,ကိုင်ထားပြီးလေးကြိုးကိုသက်သက်သာသာပင်ဆွဲလိုက်သည်။9
၁၄၀ပေါင်သည်ယောက်ျားရင့်မာကြီးများအတွက်ပင်အတော်အားစိုက်ရသော အလေးချိန်သည်။ ဒါဟာ ချီကွေ့ကျွင်း အနေနဲ့ပထမဦးဆုံးမင်းသား၆ကိုသင်ပြခြင်းမဟုတ်။ သို့သော်လည်း အနီးနားမှ အစောင့်ရဲမတ်များက ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်တိုင်းကြက်သီးထကြရသည်။ ဒီလိုလေတိုက်ရင်လဲသွားမယ့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဒီလောက်အားတွေရှိနေတာ မြင်နေရက်နဲ့တွေးကြည့်လို့တောင်မရဘူး။
ဒါပေမယ့်ချီကွေ့ကျွင်း ကြိုးဆွဲရာအောက်မှာငြိမ်ဝပ်နေပြီဖြစ်တဲ့သူတို့ ဒီကိစ္စကို မင်းကြီးဆီလျှောက်တင်မဝံ့ကြပေ။
လီရွှီသုန်း က ပူလောင်ပြင်းပြသောအကြည့်များဖြင့်သူ့ဖခင်အားတစိုက်မက်မက်စိုက်ကြည့်နေ၏။ ခမည်းတော်ဟာ သိပ်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းသည်။ ကြည့်ရုံနဲ့တင်မူးဝေသွားစေလောက်အောင်ဆွဲဆောင်မှုပြင်းထန်လွန်းသည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်လေးကြိုးကိုလွှတ်လိုက်သည်နှင့်မြှားမှာရွှီးခနဲမြည်သံနှင့်အတူ ပစ်မှတ်ကျွဲမျက်စိကိုထုတ်ချင်းပေါက်အောင်စိုက်ဝင်သွားပြီး မြှားမြှီးအမွှေးတစ်ချိူ့သာမြင်ရတော့သည်။ ခမည်းတော်သူ့အားသုံးပုံတစ်ပုံသာသုံးထားမှန်း လီရွှီသုန်း သိသည်။ သူ့အမြင်အရ အားအပြည့်သုံးပြီးထပ်ပစ်ရင်မြှားအဟောင်းကိုနှစ်ခြမ်းခွဲပြီးထပ်စိုက်နိုင်လောက်သည်။ တကယ်တော့ ဒီလိုအရည်အချင်းနဲ့မီတာ၁၀၀စိန်ခေါ်မှုဟာစော်ကားရာကျတာပဲ။
အစောင့်ရဲမတ်များလည်း ခပ်မတ်မတ်ရပ်နေကြပြီး ချီကွေ့ကျွင်းလေးပစ်စွမ်းရည်ကိုမြင်သူတိုင်းလေးစားနေကြသည်။ ချီကွေ့ကျွင်း နဲ့ ယှဉ်ရင်ကောင်းမင်ဟာတကယ်တမ်းဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ချီကွေ့ကျွင်း က သိပ်ကိုတိုင်းတာရခက်အောက်တော်လွန်းတယ်။+
"ခမည်းတော်ကအရမ်းတော်တာပဲ'' လီရွှီသုန်း အနားပြေးသွားပြီး ကျိူးယွင်ရှန့်လက်မောင်းကိုဖက်ထားလိုက်သည်။1
"ငါ့ကိုလာချွဲမနေနဲ့။ ကိုယ့်လေးကိုယ်ယူပြီးလေ့ကျင့်တော့'' ကျိူးယွင်ရှန့်က ဝံပုလွေပေါက်လေး၏နဖူးကိုတောက်ကာ ဆိုလိုက်သည်။
လီရွှီသုန်းလည်းခေါင်းညိမ့်ပြီးသာမန်လေးတစ်ခုကိုကောက်ကိုင်တာလေးကိုချိန်လိုက်သည်။
"ကိုယ်အနေအထားကမှားနေတယ်!"
ကျိူးယွင်ရှန့်ရှေ့တိုးလာပြီးခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကိုအမျိူးမျိူးပြင်ပေးရတော့သည်။ ဒါပေမယ့်သူနောက်လှည့်လိုက်တိုင်း လီရွှီသုန်းကအမှားထပ်လုပ်မြဲ။ အဲ့တော့ လက်ချင်းထပ်သင်ဖို့သာလုပ်ရတော့သည်။ နီးကပ်နေသည့်ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြားမှာ အဝတ်အလွှာများက နှစ်ဦးသား၏ကိုယ်အပူချိန်ကိုအလွယ်တကူခံစားမိစေသည်မို့ လီရွှီသုန်းကိုယ်အပူချိန်မြင့်လာပြီးသွေးများပင်စတင်ဆူပွက်လာသည်။ သူဒီလိုနီးကပ်နေရတာတကယ်သဘောကျသည်ခမည်းတော်ရင်ခွင်ထဲခေါင်းဝင်ခွေ့ပြီးပွတ်သပ်ချင်စိတ်များဖြစ်ရသည်။9
"စိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလေ ချိန်ရခက်လေပဲ၊ စိတ်ကိုညိမ်ညိမ်ထားပြီး ငါလုပ်တဲ့ပုံစံအတိုင်းအသက်ရှူနှုန်းကိုထိန်းထား'' ထိုအမျိူးသား၏ပူနွေးသော အသက်ရှူထုတ်လိုက်သည့်လေများက လီရွှီသုန်း၏နားသီးနှင့်ဂုတ်ပို့ကိုခပ်ရှပ်ရှပ်ဖြတ်တိုက်သွားသည်။ အသက်ရှူနှုန်းကိုကြိုးစားထိန်းနေသော်ငြား ရင်ခုန်နှုန်းထိန်းရန်ကား သူမစွမ်းသာပေ။2
တစ်ချိန်ထဲမှာဘဲ မြှားကိုလွှတ်လိုက်မိပြီးပစ်မှတ်၏အစွန်းတစ်နေရာကိုသွားထိသည်။ ကျိူးယွင်ရှန့်လုံးဝမကျေနပ်။ ဒါပေမယ့်ကလေးတစ်ယောက်ကိုအတင်းဖိအားပေးတာမကောင်းတာမို့ စိတ်လျော့ပြီး သားငယ်၏ခေါင်းကိုပုတ်လိုက်သည်။ ''တော်တယ်တိုးတက်လာပြီ။ ကိုယ်အနေအထားအမှန်ကိုမှတ်မိတယ်မလား။ ဒီမှာဆက်နေပြီလေ့ကျင့်မြှားလေးကာမကုန်မချင်းမနားရဘူး။ ပြီးတော့တစ်ချောင်းလွဲတိုင်းဆယ်ချောင်းအစားပစ်ရမယ်။ မင်းတို့...သူ့ကိုကြည့်ထားပေး'' ကျိူးယွင်ရှန့်က လီရွှီသုန်း ကိုပြောရင်းအစောင့်တွေကိုမှာလိုက်သည်။
အစောင့်များကခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်နှင့်ကျိူးယွင်ရှန့်ထွက်သွားလိုက်သည်။
ခမည်းတော်ရဲ့ကိုယ်ငွေ့လေးပျောက်ကွယ်သွားအပြီးမှာတော့ လီရွှီသုန်းမျက်လုံးများကတည်ညိမ်စူးရှလာသည်။ သူ့ဖခင်သုံးသွားတဲ့ပေါင်၁၄၀လေးကိုင်းကို ဆွဲမ,ပြီးလေးကြိုးကိုဆွဲကာ ပစ်မှတ်ကိုချိန်လိုက်သည်။ မြှားသည်လက်မှလွှတ်သည်နှင့်ပစ်မှတ်အလယ်ကိုတည့်တည့်စိုက်ဝင်ပြီး ယခင်များကိုအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲသွားစေသည်။ ဒီလိုအားမာန်အပြည်နှင့်လေးစွမ်းရည်အား ဖခင်ရှေ့ပြရန်သူမလုပ်နိုင်ပေ။
အစောင့်များကငေးကြောင်သွားပြီး ချက်ချင်းဦးကိုညွှတ်ကာအရိုအသေပေးလိုက်သည်။ ဒီကလေးဟာ ချီကွေ့ကျွင်းရှေ့ခွေးလိမ္မာလိုဟန်ဆောင်နေပေမယ့်တစ်ကိုယ်တည်းချိန်မှာတော့ ထိပါးမိသူအသက်ကိုဖက်နှင့်ထုပ်ထားရမည့်သွေးဆာသောသားရဲတစ်ကောင်နှယ်။ အသက်၁၃နှစ်သာရှိသေးသော်လည်းပေါင်၁၄၀လေးကိုသုံးနိုင်သည်။ ဒါကိုအဖေရှေ့တော့မတတ်သလိုဟန်ဆောင်နေ၏။ အာဂသားအဖပင်။ ဒီလိုလူနှစ်ဦးကို ရန်သူတော်ထားရတဲ့ကောင်းကွေ့ကျွင်းနဲ့မင်းသားငါးနောက်နှစ်အနည်းငယ်ထိဆက်တောင့်ထားနိုင်ပါ့မလား။7
ဒါကိုတွေးမိရုံနဲ့အစောင့်ရဲမတ်တွေသစ္စာဖောက်ဖို့တစ်စုံတစ်ရာမတွေးရဲ ကြချေ။
.....
ကောင်းမင်ကသူ့သဘောအတိုင်းတိုက်ပွဲကိုဆင်နွဲခွင့်ရပြီး လီကျင်းထျန်းကိုယ်တိုင်နန်းပြင်ဆယ်မိုင်ထိလိုက်ပို့ကာမခွဲမခါရက်အင်တင်တင်ပင်ပြန်သွားခဲ့သည်။ကောင်းမင်ဟာ နယ်စပ်ကိုရောက်ပြီးရက်သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တိုက်ပွဲကိုအနိုင်ရခဲ့သည်။ ထိုသတင်းနေပြည်တော်ဆီရောင်းလာတော့ အမတ်တွေက မင်းကြီးမည်မျှဥာဏ်အမျှော်အမြင်ကြီးကြောင်းဖားလျှောက်ကြလေသည်။ကောင်းမင်ဟာအပြင်မှာ လီကျင်းထျန်းအမည်သုံး၍တိုက်ပွဲဝင်နေသည်မို့ အနိုင်ရရှိလေ လီကျင်းထျန်းကိုလူတွေကချီးမြှောက်ကြလေပင်။လီကျင်းထျန်းသည်က အပြင်တွင်ပြုံးနေသောငြား စိတ်ထဲတွင်ကြောက်ရွံ၊ဒေါသများနှင့်ဝမ်းနည်းနေသည်။
ဇာတ်လမ်းသာဖြစ်ရမယ့်ပုံစံအတိုင်းသွားခဲ့ပါလျှင်နှစ်အနည်းငယ်အတွင်းကောင်းမင်ဟာနယ်စပ်ဒေကိုချဲ့ထွင်ပြီး အနောက်ယီထိသိမ်းနိုင်လိမ့်မည်။စစ်တပ်ဟာသူ့သြဇာအောက်အလုံးစုံကျရောက်ပြီးကျော်ကြားမှုကခန့်မှန်းမရအောင်မြင့်မားလိမ့်မည်။ နယ်စပ်တွင်စစ်သူကြီးကောင်းကိုသာလူသိပြီး ဘုရင့်ကိုမသိကြပေ။ သည့်အပြင်ရှင်ဘုရင်ဟာစစ်သူကြီးကောင်းကို အထူးမြတ်နိုးတော်မှုတာကြောင့်နယ်ခြားစောင့်စစ်သူကြီးများက သူ့ကိုအလွယ်တကူသစ္စာခံပြီး မင်းသားငါးကိုနန်းတင်ပေးကြလိမ့်မည်။+
ဒါပေမယ့်လက်ရှိမှာတော့ လီကျင်းထျန်းဟာကောင်းမင်ကိုချစ်နေဆဲဖြစ်ပြီးယုံကြည်မှုတော့မရှိပေ။တစ်ဖက်တွင်ချီကွေ့ကျွင်းကိုမချစ်သော်ငြား မည်သူထက်မဆိုအပြည့်အဝယုံကြည်နေပြန်သည်။ အချစ်နဲ့ယုံကြည်မှုမှာ ဘယ်အရာကပိုအရေးကြီးသလဲ? ကျိူးယွင်ရှန့်အမှန်အတိုင်းဖြေရရင်'ယုံကြည်မှု' က အချစ်ထက်ပိုအရေးကြီးသည်။ ခံစားချက်ဆိုသည်မှာ ချစ်ခြင်း၏ခိုင်ခံမှုကြောင့်ဖြစ်နေသည်မဟုတ်ယုံကြည်မှု၏လေးနက်မှုကြောင့်ဖြစ်တည်နေခြင်းဖြစ်သည်။လေးနက်သောယုံကြည်ခြင်းသည်ပြင်ပယောဂကြောင့်တုန်လှုပ်သွားခြင်းရှိမည်မဟုတ်။ လူနှစ်ဦး၏ဆက်ဆံရေးအကြားတွင်ယုံကြည်မှုကသာအင်အားအကြီးဆုံးဆက်သွယ်ရာဖြစ်သည်။
မူလကောင်းမင်ဟာထိုယုံကြည်မှုပေါ်အမှီပြုပြီး လီကျင်းထျန်းနှင့်အတူလောကကိုအစိုးရခဲ့သော်ငြား အခုသူတို့ကြားကယုံကြည်မှုက ကျိူးယွင်ရှန့်ကြောင့်ပျက်စီးလေပြီ။ လီကျင်းထျန်းဟာကောင်းမင်သူ့ပလ္လင်ကိုင်လှုပ်မည်ကိုကြောက်ရွံနေတာမို့ စစ်တပ်သူလျှိူထားပြီး ရိက္ခာများကိုနှောင့်နှေးအောင်လုပ်သည်။ ရိက္ခာမလောက်ပါက စစ်ရှုံးပြီးကောင်းမင်ဟာအရှုံး၏ခါးသီးမှုကိုခံစားရလိမ့်မည်။ အဲ့ဒီချိန်သူကနှစ်သိမ့်ပေးပြီး အနားပြန်ခေါ်ထားနိုင်မည်။
အတွင်းစကားကိုကြားရသည်နှင့်ကျိူးယွင်ရှန့်လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ ဆန်ကုန်မြေလေးမင်းဆိုတာ သူနဲ့ တကယ်လိုက်ဖက်တဲ့ဘွဲ့ပဲ။ ဘုရင်ဖြစ်နေပေမယ့်တိုင်းပြည်ထက်ကိုယ့်ဆန္ဒကိုပဲရှေ့တန်းတင်နေတယ်။ကောင်းမင်ရဲ့အတောင်ချိူးဖို့သက်သက်နဲ့ထောင်ချီတဲ့ရဲမတ်တွေရဲ့အသက်ကိုစတေးဖို့ သူဟာတုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိဘူး။ ဒါမှမဟုတ် လီကျင်းထျန်ရဲ့စတေးခံအချစ်အတွက်သူလေးစားပေးရမလားပဲ။
ဒါပေမယ့်လီကျင်းထျန်းအတွက်မှားသွားခဲ့ပြီ။ကောင်းမင်နောက်မှာရှိနေတာကောင်းအိမ်တစ်ခုတည်းမဟုတ်။ သူ့မှာသူ့ကိုနှစ်နှစ်ကာကာချစ်ပြီး တိတ်တဆိတ်ကူညီပေးမည့်လီဝမ်ရှိနေသေးသည်လေ။
ဆဋ္ဌမမင်းသားလေးမှာချီကွေ့ကျွင်းစောင့်ရှောက်မှုအောင်တစ်လသာရှိသေးသော်လည်း အသားအရည်ကဂျူံအဆင်းလိုဝင်းဝါပြည့်ဖြိုးနေလေပြီ။အရင်က ပဉ္စမမင်းသားထက်လူကောင်သေးညှပ်ပေမယ့်အခုတော့ နားဖျားအနီးပင်အရပ်ထွက်နေပြီ။နောက်တစ်လ၊နှစ်လအတွင်း ရွယ်တူ ဒါမှမဟုတ်ပိုရှည်သွားနိုင်သေးသည်။
လီရွှီသုန်း ၏ အမူအကျင့်များကလည်းပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ။ ယခင်ကခေါင်းငုံ့ချောင်ကပ်နေတတ်သည့်လူကြောက်ကလေးအဖြစ်ကတောက်ပသောမျက်ဝန်းအစုံနဲ့ရင်ပုံကိုကော့ပြီးတော်ဝင်သွေးရာဇမာန်များက အရောင်ထွက်နေသည်။
လီကျင်းထျန်း လည်း အခုတော့မှသူ့သားတွေသူဂရုစိုက်တော့သည်။တော်ဝင်စာသင်ဆောင်ကိုမကြာခဏလာရောက်ကြည့်ရှုသည်မို့ လီရွှီသုန်း၏စွမ်းရည်ကိုလည်းသတိထားမိလာသည်။ လီရွှီသုန်းဟာသူမေးသမျှကို အခြားလူမတွေးမိတဲ့နည်းလမ်းနဲ့ပြန်လည်ဖြေကြားနိုင်သည်မို့ ပါမောက္ခကောသူပါအံ့အားသင့်ချီးကျူးရသည်။
"မင်းကြီး ဆဋ္ဌမမင်းသားကတကယ်ကိုအံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ထက်မြတ်ပါပေတယ်''
လီကျင်းထျန်း ပြုံးရင်းခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ ''ချီကွေ့ကျွင်း ကသူ့ကိုကောင်းကောင်းသင်ပေးထားတာပဲ အင်းလေ သူကအမြဲကလေးထိန်းတော်တာပဲ''
ချီကွေ့ကျွင်းမှာကလေးတစ်ဦးမျှမရှိခဲ့ပါဘဲ ဒီစကားကဘာအဓိပ္ပါယ်များလဲ။ ပါမောက္ခကြီးမှာမင်းကြီးကိုထူးဆန်းစွာတစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
လီကျင်းထျန်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုအရင်ဘဝကိုတွေးမိမှန်းသတိရတော့မှ လက်ကိုဝေ့ရမ်းပြီးမှိုင်တွေစွာထွက်သွားတော့သည်။ အရင်ဘဝက ချီကွေ့ကျွင်း မင်းသား၁၂ကိုမင်းကောင်းတစ်ပါးဖြစ်လာအောင်သင်ကြားပေးခဲ့တာပြန်တွေးမိတိုင်း သူရင်ထဲနင့်နေရသည်။ မင်းသား၁၂ဟာတိုင်းပြည်ကိုသူ့ဘာသူသိမ်းနိုင်ခဲ့တယ်။အရည်အချင်းက မင်းသား၅နဲ့၆ထက်နိမ့်မှာမဟုတ်ဘူး။
သူသာအသက်ရှင်နေခဲ့ရင်........ လီကျင်းထျန်း မျက်နှာကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်ပြီးကြောက်ရွံနေသည့်မျက်ဝန်းအစုံကိုဖုံးပစ်လိုက်သည်။
ကောင်းမင်လည်း မင်းသား၆စာပေမှာထူးချွန်နေပြီတာကြားတော့ဒေါသထွက်နေတော့သည်။ စစ်တပ်ကြောင့်အလုပ်ရှုပ်နေပေမယ့်လည်း သူညနေပိုင်းပြန်လာပြီး မြင်းစီး၊လေးပစ်အတတ်ကိုသင်ကြားပေးနေသေးသည်။
"လက်ကိုဖြောင့်အောင်ထား လက်မကမြန်နေပါစေ။ခြေကိုခွဲထား မင်းရပ်နေတာမမြဲဘူး'' လီရွှီသုန်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပုံစံကိုတည့်မတ်ပြီးမီတာ၁၀၀အကွာက ပစ်မှတ်ကိုလက်ညိုးထိုးလိုက်သည်။ ''ပစ်''
ဆဋ္ဌမမင်းသားဟာ တကယ်ပဲကောင်းမင်ရဲ့သင်ကြားမှုအောက်မှာ အနေကြပ်နေသည်။ချွေးစေးပြန်ပြီး လက်ဖျားကမညိမ်သည်မို့ ကြိုးလျော့သည်နှင့်မြှားတံမှာမနီးမဝေးမှဗွက်အိုင်ထဲစိုက်ကျသွားသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ခပ်မဲ့မဲ့လှောင်ရယ်သံကြောင့်လီရွှီသုန်းမျက်နှာပူသွားပြီးကောင်းမင်ကိုမကြည့်ရဲတော့ပေ။
ကောင်းမင်ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးပြီးလှည့်ထွက်ကာစကားတစ်ခွန်းချန်ခဲ့လိုက်သည်။ ''ပျော့ညံ့လိုက်တာ'' ဟူ၍။ ထိုစကားကလီရွှီသုန်းနာစည်တွင်းထိရောက်ရှိလေသည်။ တကယ်ဆိုရှက်သွားရမှာဆိုပေမယ့်ဆန့်ကျင်ဖက်သူ့နှုတ်ခမ်းမျာကတွန့်ကွေးသွားပြီးအကြည့်များကသွေးဆာဟန်ပေါ်လာသည်။
ခုတော့မောက်မာထားအုန်းပေါ့။ သိပ်မကြာခင်ဓားနဲ့မင်းအရည်ခွံကိုဆုပ်ပြီး ခမည်းတော်အဆိပ်မိတုန်းကခံရသလိုခံစားစေရမယ်ဟု စိတ်ထဲကကြုံးဝါးနေလိုက်သည်။3
မြင်းစီး၊လေးပစ်အတန်းပြီးတော့မှ လီရွှီယန်းလည်းခေတ္တငုပ်ရိုးသွားသောမာန်များပြန်ထလာတော့သည်။ လီရွှီသုန်း ရဲ့ခေါင်းငိုက်စိုက်နေပုံကိုတမင်သက်သက်သွားအားပေးပြီး သူ့ခမည်းတော်ကအခုတလောအရမ်းတွေအလုပ်များလို့ သူ့ရဲ့ထျန်းချန်နန်းဆောင်ကိုတောင်လာမကြည့်နိုင်ကြောင်း တစ်ဖက်လှည့်နှင့်ကြွားဝါပြီးငြီးငြူလိုက်သေးသည်။ အဖေကလူယုတ်မာဇာတ်ကနေချိန်သားကနတ်သူတော်ဇာတ်ရုပ်နဲ့ လူကိုအရူးလုပ်ရအောင်သရုပ်ဆောင်နေကြသည်။
လီရွှီသုန်း က ဘာပြောပြောကျေးဇူးအလွန်အမင်းတင်ပြီးလေးစားသမျှအပြည့်နဲ့ လီရွှီယန်းနှင့်အတူ တရားလွှတ်တော်မုခ်ဝထိယှဉ်တွဲလျှောက်လာသည်။ လမ်းခွဲပြီး ဇီချန်နန်းဆောင်ရှိရာလှည့်လိုက်စဉ်မှာတော့ မျက်နှာပေါ်မှရိုကျိူးသိမ်ငယ်နေမှုများကအေးစက်မှုများအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲသွားလေသည်။ ခမည်းတော်ကသူ့ရဲ့အရည်အချင်းကိုလူတွေသိရင်ဒုက္ခရောက်မှာစိုးလို့ဖုံးထားဖို့ပြောပေမယ့်သူခမည်းတော်ရဲ့ကာကွယ်မှုအောက်မှာချည်းမနေချင်ဘူး။ သူမြန်မြန်အသက်ကြီးပြီး ခမည်းတော်အားကိုးရတဲ့သူဖြစ်ချင်သည်။ လက်ရှိမှာသူကအားနည်းနေသေးပေမယ့်မကြာခင်မှာ အားလုံးထက်အင်အားကြီးလာစေရမယ်။ အားလုံးထက်ဆိုတဲ့နေရာမှာ သူ့အဖေဖြစ်ဖို့မထိုက်တန်တဲ့ အဲ့ပုလ္လင်ပေါ်ကလူလည်းပါတယ်။
ဝံပုလွေပေါက်လေးရဲ့ခြေသံကိုကြားတာနဲ့ ကျိူးယွင်ရှန့်ခပ်ပျင်းပျင်းပုံစံကနေ မျက်နှာကိုချက်ချင်းတည်ပစ်ပြီး ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုချလိုက်သည်။ ''ဒီနေ့ကောင်းမင်ဆီမှာ မင်းအဆူခံခဲ့ရတယ်ကြားတယ်''
လီရွှီသုန်းခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး ပါးပြင်ကခပ်ရဲရဲရှက်သွေးလွှမ်းနေသည်။
"အသုံးမကျလိုက်တာ လဝက်လေ့ကျင့်ပြီးတာတောင်မီတာ၁၀၀ကကျွဲမျက်လုံးကိုထိအောင်မပစ်နိုင်ဘူးလား။ မင်းစားသမျှဘယ်ထဲရောက်သွားတာလဲပြောစမ်း'' ကျိူးယွင်ရှန့်မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့သားရဲ့နားရွက်ကိုသွားလိုက်သည်။
လီရွှီသုန်း အလွန်အမင်းနာကျင်နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ဖြစ်နေပေမယ့်စိတ်ထဲမှာတော့အရမ်းကိုပျော်နေသည်။ သူ့အဖေဖက်ကသူ့ကို ထိတွေ့တာမျိူးသူကြိုက်သည်။ လက်နွေးနွေးလေးတွေနဲ့နားရွက်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲတယ်ဆိုရင်တောင်မှ ဒါဟာမိသားစုကြားကနွေးထွေးတဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတစ်ခုပဲ။ ခမည်းတော်သူ့ကိုဆူတာ အပြစ်ပေးတာက သူ့ကိုချစ်လို့ သူ့ကိုပိုတော်စေချင်လို့။ ဒါကြောင့်မို့ လီရွှီသုန်းကျေနပ်သည်။7
ကျိူးယွင်ရှန့်ကတော့ သူ့သားကလေး Masochistဖြစ်နေရှာတာမသိရှာပေ။ နားရွက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်ကိုဆတ်ခနဲခါထုတ်လိုက်ကာဖြင့်''လာ ငါမင်းကိုလေးပစ်ထပ်သင်ပေးမယ်''4
လီရွှီသုန်း လည်း သူ့ဖခင်နားအပြေးသွားပြီး ရပ်လိုက်သည်။
"ငါ့ကိုယ်အနေအထားကိုသေချာကြည့်ထား'' ကျိူးယွင်ရှန့်ပေါင်၁၄၀လေးသောလေးကိုတည်ညိမ်စွာမ,ကိုင်ထားပြီးလေးကြိုးကိုသက်သက်သာသာပင်ဆွဲလိုက်သည်။9
၁၄၀ပေါင်သည်ယောက်ျားရင့်မာကြီးများအတွက်ပင်အတော်အားစိုက်ရသော အလေးချိန်သည်။ ဒါဟာ ချီကွေ့ကျွင်း အနေနဲ့ပထမဦးဆုံးမင်းသား၆ကိုသင်ပြခြင်းမဟုတ်။ သို့သော်လည်း အနီးနားမှ အစောင့်ရဲမတ်များက ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်တိုင်းကြက်သီးထကြရသည်။ ဒီလိုလေတိုက်ရင်လဲသွားမယ့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဒီလောက်အားတွေရှိနေတာ မြင်နေရက်နဲ့တွေးကြည့်လို့တောင်မရဘူး။
ဒါပေမယ့်ချီကွေ့ကျွင်း ကြိုးဆွဲရာအောက်မှာငြိမ်ဝပ်နေပြီဖြစ်တဲ့သူတို့ ဒီကိစ္စကို မင်းကြီးဆီလျှောက်တင်မဝံ့ကြပေ။
လီရွှီသုန်း က ပူလောင်ပြင်းပြသောအကြည့်များဖြင့်သူ့ဖခင်အားတစိုက်မက်မက်စိုက်ကြည့်နေ၏။ ခမည်းတော်ဟာ သိပ်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းသည်။ ကြည့်ရုံနဲ့တင်မူးဝေသွားစေလောက်အောင်ဆွဲဆောင်မှုပြင်းထန်လွန်းသည်။
ကျိူးယွင်ရှန့်လေးကြိုးကိုလွှတ်လိုက်သည်နှင့်မြှားမှာရွှီးခနဲမြည်သံနှင့်အတူ ပစ်မှတ်ကျွဲမျက်စိကိုထုတ်ချင်းပေါက်အောင်စိုက်ဝင်သွားပြီး မြှားမြှီးအမွှေးတစ်ချိူ့သာမြင်ရတော့သည်။ ခမည်းတော်သူ့အားသုံးပုံတစ်ပုံသာသုံးထားမှန်း လီရွှီသုန်း သိသည်။ သူ့အမြင်အရ အားအပြည့်သုံးပြီးထပ်ပစ်ရင်မြှားအဟောင်းကိုနှစ်ခြမ်းခွဲပြီးထပ်စိုက်နိုင်လောက်သည်။ တကယ်တော့ ဒီလိုအရည်အချင်းနဲ့မီတာ၁၀၀စိန်ခေါ်မှုဟာစော်ကားရာကျတာပဲ။
အစောင့်ရဲမတ်များလည်း ခပ်မတ်မတ်ရပ်နေကြပြီး ချီကွေ့ကျွင်းလေးပစ်စွမ်းရည်ကိုမြင်သူတိုင်းလေးစားနေကြသည်။ ချီကွေ့ကျွင်း နဲ့ ယှဉ်ရင်ကောင်းမင်ဟာတကယ်တမ်းဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ချီကွေ့ကျွင်း က သိပ်ကိုတိုင်းတာရခက်အောက်တော်လွန်းတယ်။+
"ခမည်းတော်ကအရမ်းတော်တာပဲ'' လီရွှီသုန်း အနားပြေးသွားပြီး ကျိူးယွင်ရှန့်လက်မောင်းကိုဖက်ထားလိုက်သည်။1
"ငါ့ကိုလာချွဲမနေနဲ့။ ကိုယ့်လေးကိုယ်ယူပြီးလေ့ကျင့်တော့'' ကျိူးယွင်ရှန့်က ဝံပုလွေပေါက်လေး၏နဖူးကိုတောက်ကာ ဆိုလိုက်သည်။
လီရွှီသုန်းလည်းခေါင်းညိမ့်ပြီးသာမန်လေးတစ်ခုကိုကောက်ကိုင်တာလေးကိုချိန်လိုက်သည်။
"ကိုယ်အနေအထားကမှားနေတယ်!"
ကျိူးယွင်ရှန့်ရှေ့တိုးလာပြီးခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကိုအမျိူးမျိူးပြင်ပေးရတော့သည်။ ဒါပေမယ့်သူနောက်လှည့်လိုက်တိုင်း လီရွှီသုန်းကအမှားထပ်လုပ်မြဲ။ အဲ့တော့ လက်ချင်းထပ်သင်ဖို့သာလုပ်ရတော့သည်။ နီးကပ်နေသည့်ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြားမှာ အဝတ်အလွှာများက နှစ်ဦးသား၏ကိုယ်အပူချိန်ကိုအလွယ်တကူခံစားမိစေသည်မို့ လီရွှီသုန်းကိုယ်အပူချိန်မြင့်လာပြီးသွေးများပင်စတင်ဆူပွက်လာသည်။ သူဒီလိုနီးကပ်နေရတာတကယ်သဘောကျသည်ခမည်းတော်ရင်ခွင်ထဲခေါင်းဝင်ခွေ့ပြီးပွတ်သပ်ချင်စိတ်များဖြစ်ရသည်။9
"စိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလေ ချိန်ရခက်လေပဲ၊ စိတ်ကိုညိမ်ညိမ်ထားပြီး ငါလုပ်တဲ့ပုံစံအတိုင်းအသက်ရှူနှုန်းကိုထိန်းထား'' ထိုအမျိူးသား၏ပူနွေးသော အသက်ရှူထုတ်လိုက်သည့်လေများက လီရွှီသုန်း၏နားသီးနှင့်ဂုတ်ပို့ကိုခပ်ရှပ်ရှပ်ဖြတ်တိုက်သွားသည်။ အသက်ရှူနှုန်းကိုကြိုးစားထိန်းနေသော်ငြား ရင်ခုန်နှုန်းထိန်းရန်ကား သူမစွမ်းသာပေ။2
တစ်ချိန်ထဲမှာဘဲ မြှားကိုလွှတ်လိုက်မိပြီးပစ်မှတ်၏အစွန်းတစ်နေရာကိုသွားထိသည်။ ကျိူးယွင်ရှန့်လုံးဝမကျေနပ်။ ဒါပေမယ့်ကလေးတစ်ယောက်ကိုအတင်းဖိအားပေးတာမကောင်းတာမို့ စိတ်လျော့ပြီး သားငယ်၏ခေါင်းကိုပုတ်လိုက်သည်။ ''တော်တယ်တိုးတက်လာပြီ။ ကိုယ်အနေအထားအမှန်ကိုမှတ်မိတယ်မလား။ ဒီမှာဆက်နေပြီလေ့ကျင့်မြှားလေးကာမကုန်မချင်းမနားရဘူး။ ပြီးတော့တစ်ချောင်းလွဲတိုင်းဆယ်ချောင်းအစားပစ်ရမယ်။ မင်းတို့...သူ့ကိုကြည့်ထားပေး'' ကျိူးယွင်ရှန့်က လီရွှီသုန်း ကိုပြောရင်းအစောင့်တွေကိုမှာလိုက်သည်။
အစောင့်များကခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်နှင့်ကျိူးယွင်ရှန့်ထွက်သွားလိုက်သည်။
ခမည်းတော်ရဲ့ကိုယ်ငွေ့လေးပျောက်ကွယ်သွားအပြီးမှာတော့ လီရွှီသုန်းမျက်လုံးများကတည်ညိမ်စူးရှလာသည်။ သူ့ဖခင်သုံးသွားတဲ့ပေါင်၁၄၀လေးကိုင်းကို ဆွဲမ,ပြီးလေးကြိုးကိုဆွဲကာ ပစ်မှတ်ကိုချိန်လိုက်သည်။ မြှားသည်လက်မှလွှတ်သည်နှင့်ပစ်မှတ်အလယ်ကိုတည့်တည့်စိုက်ဝင်ပြီး ယခင်များကိုအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲသွားစေသည်။ ဒီလိုအားမာန်အပြည်နှင့်လေးစွမ်းရည်အား ဖခင်ရှေ့ပြရန်သူမလုပ်နိုင်ပေ။
အစောင့်များကငေးကြောင်သွားပြီး ချက်ချင်းဦးကိုညွှတ်ကာအရိုအသေပေးလိုက်သည်။ ဒီကလေးဟာ ချီကွေ့ကျွင်းရှေ့ခွေးလိမ္မာလိုဟန်ဆောင်နေပေမယ့်တစ်ကိုယ်တည်းချိန်မှာတော့ ထိပါးမိသူအသက်ကိုဖက်နှင့်ထုပ်ထားရမည့်သွေးဆာသောသားရဲတစ်ကောင်နှယ်။ အသက်၁၃နှစ်သာရှိသေးသော်လည်းပေါင်၁၄၀လေးကိုသုံးနိုင်သည်။ ဒါကိုအဖေရှေ့တော့မတတ်သလိုဟန်ဆောင်နေ၏။ အာဂသားအဖပင်။ ဒီလိုလူနှစ်ဦးကို ရန်သူတော်ထားရတဲ့ကောင်းကွေ့ကျွင်းနဲ့မင်းသားငါးနောက်နှစ်အနည်းငယ်ထိဆက်တောင့်ထားနိုင်ပါ့မလား။7
ဒါကိုတွေးမိရုံနဲ့အစောင့်ရဲမတ်တွေသစ္စာဖောက်ဖို့တစ်စုံတစ်ရာမတွေးရဲ ကြချေ။
.....
ကောင်းမင်ကသူ့သဘောအတိုင်းတိုက်ပွဲကိုဆင်နွဲခွင့်ရပြီး လီကျင်းထျန်းကိုယ်တိုင်နန်းပြင်ဆယ်မိုင်ထိလိုက်ပို့ကာမခွဲမခါရက်အင်တင်တင်ပင်ပြန်သွားခဲ့သည်။ကောင်းမင်ဟာ နယ်စပ်ကိုရောက်ပြီးရက်သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တိုက်ပွဲကိုအနိုင်ရခဲ့သည်။ ထိုသတင်းနေပြည်တော်ဆီရောင်းလာတော့ အမတ်တွေက မင်းကြီးမည်မျှဥာဏ်အမျှော်အမြင်ကြီးကြောင်းဖားလျှောက်ကြလေသည်။ကောင်းမင်ဟာအပြင်မှာ လီကျင်းထျန်းအမည်သုံး၍တိုက်ပွဲဝင်နေသည်မို့ အနိုင်ရရှိလေ လီကျင်းထျန်းကိုလူတွေကချီးမြှောက်ကြလေပင်။လီကျင်းထျန်းသည်က အပြင်တွင်ပြုံးနေသောငြား စိတ်ထဲတွင်ကြောက်ရွံ၊ဒေါသများနှင့်ဝမ်းနည်းနေသည်။
ဇာတ်လမ်းသာဖြစ်ရမယ့်ပုံစံအတိုင်းသွားခဲ့ပါလျှင်နှစ်အနည်းငယ်အတွင်းကောင်းမင်ဟာနယ်စပ်ဒေကိုချဲ့ထွင်ပြီး အနောက်ယီထိသိမ်းနိုင်လိမ့်မည်။စစ်တပ်ဟာသူ့သြဇာအောက်အလုံးစုံကျရောက်ပြီးကျော်ကြားမှုကခန့်မှန်းမရအောင်မြင့်မားလိမ့်မည်။ နယ်စပ်တွင်စစ်သူကြီးကောင်းကိုသာလူသိပြီး ဘုရင့်ကိုမသိကြပေ။ သည့်အပြင်ရှင်ဘုရင်ဟာစစ်သူကြီးကောင်းကို အထူးမြတ်နိုးတော်မှုတာကြောင့်နယ်ခြားစောင့်စစ်သူကြီးများက သူ့ကိုအလွယ်တကူသစ္စာခံပြီး မင်းသားငါးကိုနန်းတင်ပေးကြလိမ့်မည်။+
ဒါပေမယ့်လက်ရှိမှာတော့ လီကျင်းထျန်းဟာကောင်းမင်ကိုချစ်နေဆဲဖြစ်ပြီးယုံကြည်မှုတော့မရှိပေ။တစ်ဖက်တွင်ချီကွေ့ကျွင်းကိုမချစ်သော်ငြား မည်သူထက်မဆိုအပြည့်အဝယုံကြည်နေပြန်သည်။ အချစ်နဲ့ယုံကြည်မှုမှာ ဘယ်အရာကပိုအရေးကြီးသလဲ? ကျိူးယွင်ရှန့်အမှန်အတိုင်းဖြေရရင်'ယုံကြည်မှု' က အချစ်ထက်ပိုအရေးကြီးသည်။ ခံစားချက်ဆိုသည်မှာ ချစ်ခြင်း၏ခိုင်ခံမှုကြောင့်ဖြစ်နေသည်မဟုတ်ယုံကြည်မှု၏လေးနက်မှုကြောင့်ဖြစ်တည်နေခြင်းဖြစ်သည်။လေးနက်သောယုံကြည်ခြင်းသည်ပြင်ပယောဂကြောင့်တုန်လှုပ်သွားခြင်းရှိမည်မဟုတ်။ လူနှစ်ဦး၏ဆက်ဆံရေးအကြားတွင်ယုံကြည်မှုကသာအင်အားအကြီးဆုံးဆက်သွယ်ရာဖြစ်သည်။
မူလကောင်းမင်ဟာထိုယုံကြည်မှုပေါ်အမှီပြုပြီး လီကျင်းထျန်းနှင့်အတူလောကကိုအစိုးရခဲ့သော်ငြား အခုသူတို့ကြားကယုံကြည်မှုက ကျိူးယွင်ရှန့်ကြောင့်ပျက်စီးလေပြီ။ လီကျင်းထျန်းဟာကောင်းမင်သူ့ပလ္လင်ကိုင်လှုပ်မည်ကိုကြောက်ရွံနေတာမို့ စစ်တပ်သူလျှိူထားပြီး ရိက္ခာများကိုနှောင့်နှေးအောင်လုပ်သည်။ ရိက္ခာမလောက်ပါက စစ်ရှုံးပြီးကောင်းမင်ဟာအရှုံး၏ခါးသီးမှုကိုခံစားရလိမ့်မည်။ အဲ့ဒီချိန်သူကနှစ်သိမ့်ပေးပြီး အနားပြန်ခေါ်ထားနိုင်မည်။
အတွင်းစကားကိုကြားရသည်နှင့်ကျိူးယွင်ရှန့်လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။ ဆန်ကုန်မြေလေးမင်းဆိုတာ သူနဲ့ တကယ်လိုက်ဖက်တဲ့ဘွဲ့ပဲ။ ဘုရင်ဖြစ်နေပေမယ့်တိုင်းပြည်ထက်ကိုယ့်ဆန္ဒကိုပဲရှေ့တန်းတင်နေတယ်။ကောင်းမင်ရဲ့အတောင်ချိူးဖို့သက်သက်နဲ့ထောင်ချီတဲ့ရဲမတ်တွေရဲ့အသက်ကိုစတေးဖို့ သူဟာတုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိဘူး။ ဒါမှမဟုတ် လီကျင်းထျန်ရဲ့စတေးခံအချစ်အတွက်သူလေးစားပေးရမလားပဲ။
ဒါပေမယ့်လီကျင်းထျန်းအတွက်မှားသွားခဲ့ပြီ။ကောင်းမင်နောက်မှာရှိနေတာကောင်းအိမ်တစ်ခုတည်းမဟုတ်။ သူ့မှာသူ့ကိုနှစ်နှစ်ကာကာချစ်ပြီး တိတ်တဆိတ်ကူညီပေးမည့်လီဝမ်ရှိနေသေးသည်လေ။
Коментарі